Τη στιγμή που ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός προετοιμάζει μια χωρίς προηγούμενο «σταυροφορία» για να βάλει «στο γύψο» τους λαούς του πλανήτη έχοντας εξασφαλίσει την «πλήρη αλληλεγγύη» των ηγετών της ΕΕ, την ίδια στιγμή κάποιοι «δημοκράτες» προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι της υποτέλειας και της άνευ όρων υποταγής στη «νέα τάξη». Από τη μια αναγνωρίζουν το «δικαίωμα» στις ΗΠΑ να «αντιδράσουν» (να ματοκυλήσουν δηλαδή τον πλανήτη), αλλά την ίδια στιγμή ψελλίζουν ότι «δεν πρέπει να υπάρξουν τυφλά χτυπήματα»(!). Ταυτόχρονα, λένε, η «αντιτρομοκρατική σταυροφορία» δεν πρέπει να πλήξει τους «θεσμούς», το «κράτος δικαίου», τη «διεθνή έννομη τάξη». Πρόκειται για γελοία προσπάθεια διάσωσης προσχημάτων και συγκάλυψης της δικής τους συνθηκολόγησης με τα αφεντικά της νέας τάξης.

Αραγε, ποιοι «θεσμοί» και ποιο «κράτους δικαίου» είναι που πρέπει να προστατευτούν, ώστε να είναι χρήσιμα στους λαούς και να λειτουργήσουν προς όφελος των συμφερόντων τους; Το υπάρχον «κράτος δικαίου» και οι θεσμοί του δεν είναι οι κατ' εξοχήν μηχανισμοί καθυπόταξης της πλειοψηφίας του λαού από την πλουτοκρατία; Υπάρχει ίχνος δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης σε αυτό το κράτος και στους θεσμούς του; Το σημερινό κράτος δεν είναι το εργαλείο για τη διασφάλιση της κυριαρχίας της άρχουσας τάξης και της απρόσκοπτης εξυπηρέτησης των συμφερόντων της; Αυτό το «κράτος δικαίου» δεν υπάρχει στις ΗΠΑ και την ΕΕ; Χάρη σε αυτό δεν έχουν φτάσει εδώ που έφτασαν τη νέα τάξη πραγμάτων; Αυτό το κράτος δεν ενσαρκώνει και υλοποιεί την ωμή βία του ιμπεριαλισμού; Τώρα θα διασωθεί η «διεθνής έννομη τάξη», η οποία ήδη έχει «αφομοιώσει» το δίκαιο της νέας τάξης; Οι εργαζόμενοι δηλαδή θα πρέπει να εκλιπαρούν και να αγωνίζονται για να διασωθούν οι μηχανισμοί της αστικής κυριαρχίας(!);

Είναι ολοφάνερο ότι όσοι καλλιεργούν τέτοια ιδεολογήματα προσπαθούν συνειδητά να δημιουργήσουν σύγχυση και να σπείρουν αυταπάτες. Εξάλλου, είναι ολοφάνερο ότι στην εποχή της σκληρής επίθεσης του ιμπεριαλισμού, αυτό το «κράτος δικαίου» και οι θεσμοί του θα αποκτήσουν το περιεχόμενο που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των κυρίαρχων του «παγκοσμιοποιημένου» καπιταλισμού. Στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, το κράτος και οι μηχανισμοί καταστολής έχουν αναλάβει να πνίξουν και εξουδετερώσουν κάθε φωνή αντίστασης στη νέα τάξη τόσο σε εθνικό όσο και σε υπερεθνικό επίπεδο. Οι θεσμοί για παράδειγμα που συγκροτούνται σε επίπεδο ΕΕ (όπως ο «κύριος ΚΕΠΠΑ», η Γιουροπόλ, εισαγγελείς, ανώτατα δικαστήρια, κλπ.), είναι αναντικατάστατα όργανα για την επιβολή της «τάξης» και πρωταγωνιστές στα χτυπήματα τύπου «Γένοβας». Αυτό λοιπόν το κράτος και οι θεσμοί αποκτούν ολοένα και περισσότερο στρατιωτικού τύπου χαρακτηριστικά και συνεχίζουν να νομιμοποιούν τη βία και την τρομοκρατία κατά των λαών και των εργαζόμενων προσφέροντας ένα άλλοθι δημοκρατίας και συμμετοχής των λαϊκών μαζών.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν την πολυτέλεια να ασχολούνται με τα φληναφήματα των κάθε είδους απολογητών του ιμπεριαλισμού ή των συμβιβασμένων. Αυτό που χρειάζεται είναι να συγκεντρώσουν όλες τις δυνάμεις τους για να μπορέσουν να αποτρέψουν τον ιμπεριαλισμό να οδηγήσει την ανθρωπότητα στην «εποχή των παγετώνων». Δεν πρόκειται βέβαια να το επιτύχουν «αξιοποιώντας» το «κράτος δικαίου» και τους αστικούς θεσμούς, αλλά με τον αποφασιστικό συντονισμό της πάλης των λαών όλου του κόσμου και την οργάνωση του αντιιμπεριαλιστικού μετώπου. Ο άλλος δρόμος είναι η «μαύρη σκλαβιά».