Οι πιο ευτυχείς άνθρωποι σε αυτό τον τόπο θα πρέπει να αισθάνονται οι αριστεροί! Οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων ανακάλυψαν «ξαφνικά» πόσο τους συμπαθούν και εκτιμούν και μάλιστα δεν παραλείπουν να τους εκφράσουν δημόσια και με όλες τις τιμές! Το αστείο θέαμα, με τους Σημίτη και Καραμανλή να εκλιπαρούν δήθεν τους αριστερούς είτε να συμμετέχουν στη «διεύρυνση» της κεντροαριστεράς είτε να συνεργαστούν στις δημοτικές εκλογές, σε άλλες περιπτώσεις, θα έχρηζε άλλου, μάλλον γελοιογραφικού, τύπου σχολιασμό. Ομως, αυτό το «άνοιγμα» στους αριστερούς και την Αριστερά που συντονισμένα επιχειρείται, πέρα από το ότι συνιστά μια ολοφάνερη προσπάθεια εξαπάτησης και παγίδευσης των εργαζομένων, δείχνει και τα αδιέξοδα του δικομματισμού, ο οποίος αναζητά εναγωνίως «αριστερό» άλλοθι, για να επιβάλει την πλέον σκληρή αντιλαϊκή πολιτική του.

Κατ' αρχήν θα πρέπει να επισημανθεί μια «αντίφαση» στους χειρισμούς εκ μέρους των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ενώ αυτοτοποθετούνται στο «κέντρο» και ομνύουν στις διάφορες παραλλαγές του (κεντροαριστερά - κεντροδεξιά) ωστόσο αισθάνονται την ανάγκη να βάλουν και «μπόλικη» Αριστερά στις διακηρύξεις και το «πολυσυλλεκτικό» προφίλ τους. Πρόκειται για μια επιλογή που δεν είναι τυχαία ούτε ως προς το χρόνο που εκδηλώνεται ούτε ως προς τις επιδιώξεις της. Αυτό που θέλουν πρώτα και κύρια να επιτύχουν είναι να δείξουν ότι τάχα η πολιτική τους δεν είναι δα τόσο απάνθρωπη και αντιλαϊκή, αλλά μάλλον φιλική και ευαίσθητη προς τα λαϊκά συμφέροντα και απόδειξη είναι ότι οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που τη στηρίζουν, δε διστάζουν να συνομιλούν και επιδιώκουν τη συνεργασία με τους αριστερούς και την Αριστερά. Με άλλα λόγια, το μήνυμα που επιχειρείται να μεταφερθεί είναι ότι «αφού όλοι ένα θεό πιστεύουμε» -τον καπιταλισμό και το κέρδος εννοούν αλλά δεν το λένε -και άρα «γιατί να μην τα βρούμε;»!. Πρόκειται για μια ύπουλη ιδεολογικοπολιτική επίθεση που, εκτός των άλλων, επιδιώκει να διευκολύνει και τη νεοφιλελεύθερη επέλαση που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη (ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, τρομονόμος, κ.ο.κ). Επιπλέον, αυτός ο «βομβαρδισμός αγάπης» υποδηλώνει την ακόρεστο βουλιμία των δύο μονομάχων να λεηλατήσουν στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις και τις ψήφους των αριστερών.

Το ζήτημα, βέβαια, είναι από ποια θέση οι αριστεροί αντιμετωπίζουν αυτή την «επίθεση φιλίας» του δικομματισμού. Γιατί, είναι γνωστό ότι υπάρχουν «αριστεροί» και αριστεροί. Οι πρώτοι έχουν από καιρό κόψει κάθε σχέση με την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, έχουν αποκηρύξει στην πράξη τους λαϊκούς αγώνες και στριμώχνονται στους προθαλάμους εξουσίας, επιζητώντας μια «διεύρυνση του εκσυγχρονισμού», που να τους περιλαμβάνει. Είναι φανερό ότι οι «αριστεροί» αυτοί είναι του χεριού τους και τους χρησιμοποιούν κατά το δοκούν.

Υπάρχουν, όμως, και οι αριστεροί εκείνοι που επιμένουν να μην παίζουν στα παιχνίδια εξουσίας τους και να αγωνίζονται ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική, επιδιώκοντας να συγκροτήσουν το φιλολαϊκό Μέτωπο, βασική ασπίδα αλλά και εργαλείο για την επιβολή της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Σε αυτό το Μέτωπο δίνουν καθημερινά όλες τις δυνάμεις τους οι κομμουνιστές και το ΚΚΕ και γι' αυτό βασικό μέλημά τους είναι πώς θα καταφέρουν να απελευθερώσουν τις λαϊκές μάζες από αυταπάτες και ψεύτικα διλήμματα.