Μια συντονισμένη επιχείρηση, για να βγει στην επιφάνεια ένας εφ' όλης της ύλης ελληνοτουρκικός διάλογος και να δρομολογηθούν οι διευθετήσεις επί των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, που φέρουν τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ, έχει στηθεί, αξιοποιώντας τον κουρνιαχτό της καπιταλιστικής κρίσης και της γενικευμένης επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα και τις κατακτήσεις. Κάτω από τη σκιά μιας ευρείας ελληνοτουρκικής συνεργασίας, με κριτήριο πάντα τους σχεδιασμούς, τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και μακριά από τις ανάγκες των δυο λαών, η κυβέρνηση προωθεί διευθετήσεις στο Αιγαίο στη βάση της ΝΑΤΟικής στρατηγικής και των νέων ιμπεριαλιστικών δογμάτων.

Οι συνομιλίες που είχε την Πέμπτη στην Αγκυρα ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δ. Δρούτσας με τον Τούρκο ομόλογό του Α. Νταβούτογλου και η αναγγελία της επιτάχυνσης των εξελίξεων, με ορίζοντα την επίσκεψη του πρωθυπουργού της Τουρκίας Τ. Ερνογάν στην Αθήνα, η οποία επισπεύδεται για τα μέσα Μάη, αποκαλύπτουν ότι μπούσουλας των διευθετήσεων, που σε μεγάλο βαθμό έχουν συμφωνηθεί ανάμεσα στις δύο κυβερνήσεις, είναι οι επιδιώξεις του αμερικανοΝΑΤΟικού παράγοντα να θέσει υπό τον πλήρη έλεγχό του το Αιγαίο, ώστε ανεμπόδιστα να ξεδιπλώσει τα σχέδιά του. Οπως και οι ανάγκες των καπιταλιστικών αγορών, δηλαδή η διευκόλυνση της εκατέρωθεν διείσδυσης των επιχειρηματικών συμφερόντων και η κοινή τους δράση στην ευρύτερη περιοχή.

Τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, σε συνθήκες ιμπεριαλισμού, αντιμετωπίζονται από τα επιτελεία της άρχουσας τάξης σαν κατάλοιπα του παρελθόντος, σαν εμπόδια στη διαδικασία εφαρμογής της πιο βαθιάς και οργανικής πρόσδεσης της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική στρατηγική. Δεν είναι τυχαίο ότι βρίσκονται σε μια πορεία διαρκούς διολίσθησης και απαξίωσης. Αλλωστε, αυτές είναι στρατηγικές επιλογές των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που εφαρμόζονται είτε ενσωματώνοντας τη χώρα στα νέα ιμπεριαλιστικά δόγματα, είτε εγκαταλείποντας σταδιακά κυριαρχικά δικαιώματα, είτε εκχωρώντας τα στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το ζητούμενο για αυτούς, για την αστική τάξη, είναι η εξασφάλιση μιας καλύτερης θέσης στον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό καταμερισμό για πιο επωφελή πραγματοποίηση των συμφερόντων της. Κινητήριος μοχλός είναι οι οξυμένοι πολιτικοστρατιωτικοί και οικονομικοί ανταγωνισμοί για τους ενεργειακούς δρόμους, τις νέες αγορές και τη γεωστρατηγική επιρροή στην ευρύτερη περιοχή.

Ολα αυτά κατευθύνουν τις εξελίξεις, με τις ελληνικές κυβερνήσεις να εμπλέκουν το λαό σε επικίνδυνα παιχνίδια, για λογαριασμό της αστικής τάξης και των συμφερόντων της. Ετσι τα όσα ανακοινώθηκαν στην Αγκυρα και πολύ περισσότερο όσα αναμένεται να ανακοινωθούν στην Αθήνα κατά την επίσκεψη του Ρ. Ερντογάν, ακόμα κι αν περιβάλλονται το μανδύα της ειρήνης, καμία σχέση δεν έχουν με την ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών και τη συνεργασία των δύο χωρών στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Οποια Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης κι αν συμφωνήσουν, αυτά δε θα είναι τίποτα άλλο παρά το έδαφος πάνω στο οποίο θα εγκατασταθεί η πλήρης ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου και το εφαλτήριο για νέες οξύνσεις στους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων των δύο χωρών για νέες εντάσεις μεταξύ τους.