Σάββατο 10 Απρίλη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Επικίνδυνη αδιαφορία

Σε μια περίοδο που όλα τα στοιχεία συγκλίνουν υπέρ της επιδείνωσης του κοινωνικού προβλήματος της τοξικοεξάρτησης στη χώρα μας, η απαίτηση για τη λήψη ουσιαστικών μέτρων αντιμετώπισής του γίνεται πιο έντονη και επιτακτική. Αντί, όμως, να προωθηθούν και να επεκταθούν τα «στεγνά» προγράμματα απεξάρτησης, τα οποία έχουν αποδείξει την αποτελεσματικότητά τους, αντί να παρθούν τα απαραίτητα μέτρα που θα προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια στους χρήστες, τους απεξαρτημένους και τις οικογένειές τους, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου - ακολουθώντας πιστά το γράμμα της ΕΕ - προωθούν τη διαχείριση του προβλήματος με την πριμοδότηση των προγραμμάτων υποκατάστασης, στο πλαίσιο της πολιτικής της μείωσης της βλάβης.

Μόνο τυχαία δεν είναι η επιλογή της σημερινής κυβέρνησης να επιβάλει, στο όνομα της κρίσης, οικονομικό στραγγαλισμό, να υποχρηματοδοτήσει τα δημόσια και δωρεάν «στεγνά» προγράμματα του ΚΕΘΕΑ («στεγνά» προγράμματα σημαίνει ότι δεν περιλαμβάνεται χορήγηση υποκατάστατων όπως μεθαδόνη και βουπρενορφίνη ή άλλων φαρμάκων και έχει στόχο την πλήρη και οριστική αποχή από τις ουσίες και την παραβατικότητα, καθώς και την επανένταξη του ατόμου στην κοινωνία), με συνέπειες στη δράση και στο έργο ζωής που κάνουν με αυτοθυσία οι εργαζόμενοι σε αυτό, με επιπτώσεις στη μάχη ζωής που δίνουν οι θεραπευόμενοι.

Στόχος είναι σταδιακά ο ελληνικός λαός να μάθει να ζει με το πρόβλημα, να αποδεχτεί την αντιεπιστημονική και ιδεαλιστική προσέγγιση του προβλήματος των ναρκωτικών που το ιατρικοποιεί και το θέλει ως... «αυτοπροκαλούμενη χρόνια υποτροπιάζουσα νόσο» (πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής - 2008, το οποίο ψήφισαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ). Γιατί έτσι το σύστημα αθωώνεται, το κράτος απαλλάσσεται από κάθε ευθύνη για την αντιμετώπιση του προβλήματος, καθώς: Είναι «νόσος», δεν υπάρχει λόγος για δωρεάν περίθαλψη. Είναι «αυτοπροκαλούμενη», άρα ευθύνεται ο ίδιος ο χρήστης. Είναι «χρόνια», άρα δεν υπάρχει λόγος για μόνιμη θεραπεία, πάρτε υποκατάστατα. Είναι «υποτροπιάζουσα», άρα ποια... κοινωνική επανένταξη και ποιο... δικαίωμα στη δουλειά σε αυτόν που ανά πάσα στιγμή μπορεί να «ξανακυλήσει»...

Τα παραπάνω ιδεολογήματα έχουν καταρριφθεί από την πραγματικότητα και την επιστήμη. Ο μύθος του «ασθενούς» έχει καταρριφθεί εδώ και τρεις δεκαετίες από τα «στεγνά» προγράμματα, που έχουν ποσοστό επιτυχίας στην απεξάρτηση περίπου 70% και αυτό το ποσοστό απεξαρτημένων πέντε χρόνια μετά συνεχίζουν να απέχουν από τη χρήση οποιασδήποτε παράνομης ουσίας (στοιχεία ΚΕΘΕΑ). Αυτός είναι και ο λόγος που φορείς απ' όλο και περισσότερες περιοχές διεκδικούν τη δημιουργία «στεγνών» προγραμμάτων σε κάθε νομό της Ελλάδας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΕΣΥΝ Βοιωτίας, που διεκδικεί εδώ και τρία χρόνια δημιουργία «στεγνού» προγράμματος του ΚΕΘΕΑ στο νομό.

Και επειδή δε νοείται θεραπεία χωρίς κοινωνική επανένταξη, είναι επιπρόσθετη ευθύνη το κράτος να αναλάβει την ψυχολογική στήριξη του θεραπευόμενου, την εξεύρεση εργασίας, την εξάλειψη του κοινωνικού ρατσισμού. Είναι καθήκον όλων μας ο αγώνας για μόνιμη και σταθερή δουλειά για κάθε νέο. Είναι καθήκον όλων η διεκδίκηση τόσων «στεγνών» θεραπευτικών προγραμμάτων όσων έχει ανάγκη η χώρα. Γιατί «η ζωή ολόκληρη και όχι με δόσεις» είναι δικαίωμα.


Ελένη ΤΖΙΒΡΑ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ