Παπαγεωργίου Βασίλης

Ορισμένοι τίτλοι είναι ενδεικτικοί: «Κάθε νησί και δήμος» έγραφε το «ΒΗΜΑ». «Κάθε νησί αποκτά δική του "κυβέρνηση"», ήταν ο τίτλος του ρεπορτάζ της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ». «"Καλλικράτης" ο... θαλασσινός», τιτλοφορούσαν το δικό τους ρεπορτάζ τα «ΝΕΑ» κ.ο.κ. Κοινή συνισταμένη όλων των ρεπορτάζ ήταν η ...διαπίστωση ότι ο «Καλλικράτης» θα αλλάξει το τοπίο στα ελληνικά νησιά δίνοντας αυξημένες αρμοδιότητες στους νησιωτικούς δήμους που θα δημιουργηθούν. Αυτό ακριβώς ήταν και το περιεχόμενο του non paper που «διέρρευσε» από το υπουργείο Εσωτερικών.

Η ουσία όμως της μεταρρύθμισης είναι διαφορετική. Η δημιουργία μεγάλων αυτοδιοικητικών ενοτήτων, με σκοπό την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων μέσω της δημιουργίας μεγάλων τοπικών αγορών, αποσιωπάται επιμελώς. Το ερώτημα «για ποιον σε τελευταία ανάλυση γίνεται ο "Καλλικράτης";», ούτε καν τίθεται. Ο κατακερματισμός και η υποβάθμιση καίριων κοινωνικών υπηρεσιών, όπως η Υγεία και η Παιδεία (με τη μεταβίβαση των σχετικών αρμοδιοτήτων στους δήμους), με αποτέλεσμα να ανοίγονται τεράστιες ευκαιρίες για τα ιδιωτικά συμφέροντα ούτε καν θίγονται. Το γεγονός ότι μαζί με τον «Καλλικράτη» έρχονται χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στο Δημόσιο περνάει στα ψιλά ή όπου γράφεται - χωρίς να αναπαράγεται στη συνέχεια - γράφεται για να γράφεται και δικαιολογείται με την επίκληση επιχειρημάτων ότι ο δημόσιος τομέας είναι υπερδιογκωμένος και πρέπει να συρρικνωθεί για να εκσυγχρονιστεί η χώρα και να βγούμε από την κρίση. Πιστή δηλαδή αναπαραγωγή των απαιτήσεων του ΔΝΤ και της ΕΕ.

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, που καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο, οφείλουν να ξέρουν την αλήθεια. Πάνω απ' όλα, οφείλουν να οργανώσουν την αντίδρασή τους. Ο,τι καλό έχει ο «Καλλικράτης» δεν είναι γι' αυτούς, δε φτιάχθηκε γι' αυτούς, είναι αντίθετο με τα συμφέροντά τους.

Πριν δύο μήνες η υπουργός Περιβάλλοντος Τ. Μπιρμπίλη είχε επισκεφτεί τα Οινόφυτα και ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα αποκατάστασης από τη μόλυνση του Ασωπού σε συνεργασία με τους ...βιομήχανους, δηλαδή με αυτούς που ευθύνονται για το τεράστιο περιβαλλοντικό έγκλημα.

Δύο μήνες μετά όλες οι υποσχέσεις - ακόμη και τα αυτονόητα μέτρα - βρίσκονται ακόμη στο «θα». Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από χτεσινή ανακοίνωση του υπουργείου:

• Οι κάτοικοι ακόμη δεν μπορούν να πιουν καθαρό νερό, αφού σε συνεργασία με την ΕΥΔΑΠ ακόμη διερευνάται το ζήτημα και η λύση που έχει επιλεγεί, αφού απορρίφθηκε το αίτημα των κατοίκων για κεντρικό διυλιστήριο, την επόμενη βδομάδα.
• Ακόμη βρίσκονται στα σκαριά οι νομοθετικές ρυθμίσεις με τις οποίες θα καταργηθεί η χουντική υπουργική απόφαση του 1969 που καθιερώνει τον Ασωπό ως αποδέκτη βιομηχανικών αποβλήτων, θα εκσυγχρονίζεται η διάταξη του 1965 για την αδειοδότηση των βιομηχανιών και θα καθιερώνονται αυστηρότερα όρια για την περιεκτικότητα εξασθενούς χρωμίου και άλλων επικίνδυνων ουσιών στο πόσιμο νερό.
• Ακόμη δεν έχει συγκροτηθεί καν το Γραφείο Επιθεωρητών Περιβάλλοντος Οινοφύτων και βέβαια δεν έγινε καμία κίνηση για τη διακρίβωση της κατάστασης της υγείας των κατοίκων και η λήψη μέτρων από κρατικό φορέα.

Θυμίζουμε ότι η υπουργός κατά την επίσκεψή της στα Οινόφυτα είχε δηλώσει πως η πολιτεία επέδειξε αδιαφορία για το πρόβλημα, ιδιαίτερα μετά το 2007. Τελικά, φαίνεται πως η αδιαφορία δεκαετιών από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ απλά συνεχίζεται...

Ηταν 12.30 το μεσημέρι που συντάκτης του «Ρ» χρειάστηκε να ανέβει απ' τον τέταρτο στον όγδοο όροφο του «Ευαγγελισμού» για να επισκεφτεί άρρωστο συγγενή του.

Επειδή το ασανσέρ δε δούλευε προτίμησε τις σκάλες. Και αίφνης έσβησαν τα φώτα στο διάδρομο και τις σκάλες. «Θα σκοτωθούμε στα τυφλά», φώναξε κάποιος δίπλα.

Ολοι υπολόγισαν ότι ήταν μια πρόσκαιρη διακοπή του ρεύματος. Ομως, λίγο αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η διακοπή του ρεύματος στους κοινόχρηστους χώρους γίνεται με προφορική εντολή της νέας διοίκησης του «Ευαγγελισμού». «Οταν, λέει η εντολή, υπάρχει πολύ φως με ευθύνη της προϊσταμένης κάθε τμήματος θα κατεβαίνει ο διακόπτης και θα ανεβαίνει μόλις νυχτώσει για καλά».

Πέρα απ' όλα τα άλλα, δε σκέφτηκαν πώς θα μεταφέρονται φορεία με αρρώστους στους σκοτεινούς διαδρόμους, οι οποίοι ενίοτε μετατρέπονται και σε χώρους νοσηλείας με τα ράντζα; Φαίνεται πως δεν υπολογίζουν τίποτε, μπροστά στην απόφασή τους «να μας αλλάξουν τα φώτα» - αν τους το επιτρέψουμε βέβαια.

Τα παραπάνω ιδεολογήματα έχουν καταρριφθεί από την πραγματικότητα και την επιστήμη. Ο μύθος του «ασθενούς» έχει καταρριφθεί εδώ και τρεις δεκαετίες από τα «στεγνά» προγράμματα, που έχουν ποσοστό επιτυχίας στην απεξάρτηση περίπου 70% και αυτό το ποσοστό απεξαρτημένων πέντε χρόνια μετά συνεχίζουν να απέχουν από τη χρήση οποιασδήποτε παράνομης ουσίας (στοιχεία ΚΕΘΕΑ). Αυτός είναι και ο λόγος που φορείς απ' όλο και περισσότερες περιοχές διεκδικούν τη δημιουργία «στεγνών» προγραμμάτων σε κάθε νομό της Ελλάδας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΕΣΥΝ Βοιωτίας, που διεκδικεί εδώ και τρία χρόνια δημιουργία «στεγνού» προγράμματος του ΚΕΘΕΑ στο νομό.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εμείς μιαν απλή ερώτηση έχουμε: Το ύψος του κατώτερου μισθού και της κατώτερης σύνταξης αντικατοπτρίζει την κατάστασή της ή όχι; Γιατί δεν είδαμε να δίνει καμία σημασία σε αυτούς τους δείκτες...

Αλλά ξεχάσαμε, αυτοί ...δεν είναι δείκτες. Ουδείς τους μετράει και ουδείς τους υπολογίζει. Ούτε οι κυβερνήσεις, ούτε η ΕΕ, ούτε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ούτε οι «διεθνείς οίκοι»!

Καλά επιτόκια να υπάρχουν, ώστε να μπορούν να δανείζονται φθηνό χρήμα οι επιχειρήσεις και τα υπόλοιπα ...βολεύονται. Με τους μισθούς και τις συντάξεις θα «καθίσουν να σκάσουν» τώρα;

Εδώ έχουμε κρίση σημαντική και η «οικονομία» βρίσκεται σε μια δύσκολη καμπή. Απαντες την επιβουλεύονται, θέλουν να την υπονομεύσουν και να την καταστρέψουν.

Μόνο που αυτά συμβαίνουν με την ... οικονομία τους, όχι με την οικονομία των Ελλήνων μισθωτών, συνταξιούχων, αγροτών και μικρομεσαίων. Αυτή είναι ... άλλη!

ΑΧΑ, ΔΕ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ την εσωστρέφεια στη Νέα Δημοκρατία ο Αντώνης Σαμαράς. Θέλει, λέει, να ανασυγκροτηθεί η παράταξη για το καλό της χώρας. Οχι να τσακώνονται για τη «νομή της εσωκομματικής εξουσίας».

Καλά ακούγονται όλα αυτά, αλλά ...δεν το ξανασκέφτεται λιγάκι; Μήπως είναι καλύτερα για τη ΝΔ να το ρίξει στην εσωστρέφεια και όλοι να ασχολούνται με την κόντρα Σαμαρά - Μπακογιάννη;

Γιατί αν επιδείξει αυτό το κόμμα ...εξωστρέφεια, πρέπει να δηλώσει στον κόσμο τι γνώμη έχει για την προφανώς αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Κι εδώ τα ...«μασάει».

Γιατί - όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς και οι ίδιοι ομολογούν - συμφωνεί στην ουσία και στον τύπο αυτής της πολιτικής.

Γρηγοριάδης Κώστας

Οσο για τη χώρα ...θα μπορέσει για λίγο χωρίς αυτούς.

Μεγάλη η συζήτηση που γίνεται για τα περιβόητα spreads (σπρεντ) των ελληνικών ομολόγων και ο περισσότερος κόσμος αναρωτιέται «τι είναι αυτό το φρούτο», που εισέβαλε στην καθημερινότητά μας.

Δε χρειάζεται να μασάμε, ούτε να νιώθουμε υποχρεωμένοι να ξέρουμε οπωσδήποτε την ακριβή σημασία και πολύ περισσότερο τον τρόπο που λειτουργούν στις χρηματαγορές οι διάφοροι δείκτες αξιολόγησης, όπως ο συγκεκριμένος. Η μεγάλη πλειοψηφία όλων αυτών που κλείνουν σε όλες τις πτώσεις τα περί spreads, είναι απόλυτα βέβαιο ότι την ύπαρξή τους την πρωτοάκουσαν τους τελευταίους μήνες και ακόμα ψάχνονται να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς σημαίνουν και το πώς διαμορφώνονται οι διακυμάνσεις τους.

Ανάλογα με τις επιδιώξεις εκείνων που προσπαθούν να βγάζουν κέρδη δανείζοντας τα διάφορα κράτη, τις επιδιώξεις, δηλαδή, των μεγάλων πολυεθνικών τραπεζικών συγκροτημάτων, στην επιφάνεια βγαίνουν, κατά καιρούς, διάφοροι δείκτες και ορολογίες, τις οποίες μέχρι πριν λίγα χρόνια, τις γνώριζαν μόνο ελάχιστοι, ακόμα και ανάμεσα στους ειδικούς των χρηματοοικονομικών παιχνιδιών. Οταν άρχισε να εξαπλώνεται η αγοραπωλησία κρατικών ομολόγων, μας μίλαγαν απλά για τα «επιτόκια». Στη συνέχεια, έκαναν «παιχνίδι» με τις «τιμές αγοράς» των ομολόγων, αργότερα μετά με τις «αποκλίσεις από την τιμή βάσης», τώρα προτάσσουν τα spreads. Αυτή είναι η δουλειά τους. Να εμφανίζουν ονομασίες και όρους, με τους οποίους δεν είναι εξοικειωμένοι οι εργαζόμενοι, ώστε ευκολότερα να πέφτουν στην παγίδα και να τρομοκρατούνται από τα πολεμικά ανακοινωθέντα τους.

Με δυο λόγια, πάντως, και εντελώς απλοϊκά, spread (σπρεντ) είναι τα επίπεδα της διαφοράς του επιτοκίου που αξιώνουν οι τραπεζίτες από κάποιον πελάτη-χώρα σε σχέση με τα αντίστοιχα επιτόκια των γερμανικών ομολόγων. Τα γερμανικά επιτόκια, με δυο λόγια, αποτελούν την τιμή αναφοράς και από εκεί και πέρα, ανάλογα με τις αξιολογήσεις που κάνουν οι ίδιες οι τράπεζες και τα μονοπώλια των χρηματαγορών, «χτίζονται» τα επιτόκια για τα ομόλογα των διαφόρων χωρών.

Η ουσία όμως βρίσκεται αλλού. Ειδικότερα στο γεγονός ότι το καπιταλιστικό κράτος, στην προσπάθειά του να στηρίξει τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, δημιουργεί ελλείμματα στα οικονομικά του Δημοσίου κι αυτά καλύπτονται με δανεισμό τον οποίο πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Είτε με τη μείωση των εισοδημάτων τους, είτε με την αύξηση των φόρων που πληρώνουν, είτε με την κατάργηση των λεγόμενων κοινωνικών παροχών που κάποτε υπήρχαν, είτε με όλους αυτούς τους τρόπους μαζί.

Κάθε διαπραγμάτευση για κάπως χαμηλότερα, ή λίγο υψηλότερα επιτόκια, είναι μια διαδικασία, η οποία στην ουσία δεν αφορά τους εργαζόμενους, αφού το ζητούμενο στην πραγματικότητα, για τους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους, δεν είναι πώς θα εξασφαλιστούν πόροι για να δοθούν στους εργαζόμενους, αλλά ο τρόπος που θα γίνει η μοιρασιά του πλούτου που κλέβουν από αυτούς, ανάμεσα στις διάφορες ομάδες του κεφαλαίου.

Λύση για τους εργαζόμενους δεν είναι να απαλλαγούν από τα όποια υψηλά επιτόκια, αλλά να απελευθερωθούν από την πολιτική που τους λεηλατεί για να πλουτίζουν όλο και περισσότερο οι κεφαλαιοκράτες. Κοντολογίς, να απαλλαγούν από τους ίδιους τους κεφαλαιοκράτες και την εξουσία τους.