Στη συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό η κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ανέσυραν από το οπλοστάσιο της άρχουσας τάξης το γνωστό επιχείρημα ότι «η οικονομία δεν πάει καλά». Η κυβέρνηση το απέδωσε στη διεθνή κρίση, ενώ το ΠΑΣΟΚ στην ανίκανη κυβέρνηση. Η ΝΔ το επικαλείται για να δικαιολογήσει την πολιτική λιτότητας, το ΠΑΣΟΚ να αποδείξει ότι η χώρα «κινδυνεύει» και ως εκ τούτου πρέπει να γίνουν εκλογές. Ομως, ανεξάρτητα από τους βραχυπρόθεσμους στόχους αυτής της επιχειρηματολογίας για καθεμία πλευρά, δεν πρέπει να μας διαφεύγει το κύριο. Και το κύριο είναι ότι οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις μιλώντας εξ ονόματος της πλουτοκρατίας προετοιμάζουν το έδαφος για τη λήψη νέων αντιλαϊκών μέτρων. Καλλιεργούν συστηματικά την «ανάγκη» για μέτρα που θα χειροτερεύουν το βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων. Είτε αυτά τα μέτρα θα παρθούν από τη σημερινή κυβέρνηση, είτε από μια νέα κυβέρνηση που θα προέλθει από τις πρόωρες εκλογές.

Γι' αυτό η επισήμανση που έκανε την περασμένη Παρασκευή η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, είναι κάτι παραπάνω από επίκαιρη: «Οχι μόνο δεν πρέπει να ανασταλούν και να προσαρμοστούν οι αγώνες, αλλά πρέπει τώρα να αρχίσει ο πραγματικός αγώνας εναντίον της αντιλαϊκής πολιτικής, εναντίον των νέων μέτρων που έρχονται». Ενας αγώνας που θα περιλαμβάνει εργαζόμενους, φτωχούς αγρότες, αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων, τις γυναίκες, τους συνταξιούχους, τους μετανάστες. Στον οποίο οι συμμετέχοντες μπορεί να ξεκινάνε από διαφορετική αφετηρία, να έχουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και συμφέροντα, θα συγκλίνουν όμως όλοι σε μια κοινή κατεύθυνση, στο κοινό μέτωπο της πάλης ενάντια στα μονοπώλια και στην πλουτοκρατία. Ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Αυτή είναι σήμερα η πραγματική διαχωριστική γραμμή, η ελπιδοφόρα βάση συσπείρωσης των λαϊκών στρωμάτων για να έχει ο αγώνας τους αποτελέσματα. Και αυτός ο αγώνας πρέπει να έχει διάρκεια, ξεκάθαρους στόχους και αιτήματα πάλης. Η πολυμορφία του, η αξιοποίηση όλων των τρόπων και των μορφών δράσης θα είναι η δύναμή του. Μια δύναμη που θα σφραγιστεί από τη μαζική συμμετοχή των απλών ανθρώπων του μόχθου, θα ζωντανεύει συνδικάτα, σωματεία, συλλόγους και κινήσεις. Θα αντλεί αντοχή και συνέχεια από την παλλαϊκή δράση, την ατομική και συλλογική συνεισφορά, την αλληλεγγύη.

Ενα τέτοιο κίνημα φοβάται και θα φοβηθεί ακόμα περισσότερο η άρχουσα τάξη. Ενα κίνημα που ζωντανά παραδείγματα αποτυπώθηκαν στη δράση των ταξικών δυνάμεων του εργατικού κινήματος στις κινητοποιήσεις του τις προηγούμενες μέρες, αλλά και στη δράση των μαθητών, των φοιτητών, της εργαζόμενης νεολαίας. Και επειδή η άρχουσα τάξη γνωρίζει πολύ καλά από πού προέρχεται ο πραγματικός κίνδυνος για την εξουσία της, γι' αυτό φρόντισαν, ως διά μαγείας, οι βαρόνοι- ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, μαζί με την κυβέρνηση και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, να «εξαφανίσουν» αυτό το κίνημα από τα ΜΜΕ τους. Γι' αυτό, άλλοι ανακάλυψαν «νέα υποκείμενα», και άλλοι πραγματικά υποκείμενα στη διατεταγμένη δράση ομάδων κουκουλοφόρων, που συμπλήρωσαν σε αγαστή συνεργασία την κρατική καταστολή.

Στη συγκρότηση ενός κινήματος πραγματικά επικίνδυνου για το κεφάλαιο και την εξουσία του, και όχι σε μια καρικατούρα του, έχουν ρίξει όλες τους τις δυνάμεις το ΚΚΕ και η ΚΝΕ.