Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Μέρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, αλλά και τη διάσκεψη του ΟΗΕ στο Πόζναν της Πολωνίας, οι ηγέτες της ΕΕ, αλλά και των άλλων καπιταλιστικών κυβερνήσεων όλου του κόσμου χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το περιβάλλον. Στην πραγματικότητα, όμως, με αφορμή το «φαινόμενο του θερμοκηπίου», για το οποίο είναι υπεύθυνη η δράση των πολυεθνικών, προβάλλεται ως λύση η λεγόμενη πράσινη οικονομία, με στόχο τη δημιουργία μιας νέας κερδοφόρας αγοράς, στην οποία θα επενδύσουν τα ίδια μονοπώλια τα πλούτη που έχουν συσσωρεύσει. Μια «πράσινη» οικονομία που περιλαμβάνει επενδύσεις - και μάλιστα δραστικά επιδοτούμενες από τα κράτη, δηλαδή τη φορολογία του εργαζόμενου λαού - στους τομείς της ενέργειας, των κατασκευών, της μεταποίησης (από την αυτοκινητοβιομηχανία ως τη βιομηχανία τροφίμων, κ.ά.).

Ολους αυτούς, λοιπόν, δεν τους πήρε ο πόνος για το περιβάλλον, για το μέλλον του πλανήτη, για την υγεία του λαού. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η κερδοφορία του κεφαλαίου. Μπίζνες είναι η «πράσινη» οικονομία. Οπως παραδέχτηκε μόλις προχτές μιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο ο επίτροπος της ΕΕ για το Περιβάλλον, Στ. Δήμας, «η δέσμη μέτρων της ΕΕ για τις κλιματικές αλλαγές και την ενέργεια δημιουργεί τη βάση για ένα νέο, πράσινο new deal, που θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας σε διεθνές επίπεδο». «Οι πράσινες μπίζνες είναι οι καλύτερες μπίζνες», είχε δηλώσει πιο ωμά πριν λίγο καιρό ο υφυπουργός Εξωτερικών Π. Δούκας. Τα ίδια και το ΠΑΣΟΚ, ο αρχηγός του οποίου, Γ. Παπανδρέου, έχει κάνει σημαία του την «πράσινη» οικονομία - την οποία εμφανίζει σαν τη λύση για την οικονομική κρίση - ενώ απόλυτα ταυτισμένος με την πολιτική της ΕΕ για το κλίμα και την ενέργεια είναι και ο ΣΥΝ.

Μόνο υποκριτικές μπορεί να χαρακτηριστούν οι εξαγγελίες της δήθεν φιλοπεριβαλλοντικής ΕΕ ότι επιδιώκει διεθνή συμφωνία, τόσο μεταξύ των κρατών - μελών, όσο και στο πλαίσιο του ΟΗΕ, με στόχο να μειωθούν οι ρύποι που προκαλούν το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» κατά 20% έως το 2020. Οταν το μέτρο που κυριαρχεί στο «πακέτο» της είναι αυτό των «ευέλικτων μηχανισμών», δηλαδή του «εμπορίου ρύπων», σύμφωνα με το οποίο οι επιχειρήσεις μπορούν να αγοράζουν «δικαιώματα» για να βομβαρδίζουν το περιβάλλον με περισσότερους ρύπους!

Πίσω από τις διακηρύξεις για το κλίμα κρύβεται ένας αδυσώπητος πόλεμος για το ποιος θα καταλάβει κυρίαρχη θέση στη νέα κερδοφόρα «πράσινη» καπιταλιστική ανάπτυξη. Προς αναζήτηση συμμαχιών προς αυτήν την κατεύθυνση μάλιστα διοργανώνονται καμπάνιες λαϊκής «ευαισθητοποίησης» για το περιβάλλον, αξιοποιούνται διάφορες «μη κυβερνητικές οργανώσεις». Δηλαδή, μηχανισμοί του κεφαλαίου και των κρατών του. Οταν την αντιρρυπαντική τεχνολογία δεν την εφαρμόζουν γιατί τη μετράνε με κόστος, χωρίς να λογαριάζουν τη ζωή των εργαζομένων, όλες οι «ευαισθησίες» που δήθεν προβάλλουν είναι η υποκρισία που μετατρέπει ένα τεράστιο πρόβλημα σε μέσο κερδοφορίας και πλουτισμού των καπιταλιστών. Και λύση χωρίς εξάλειψη αυτών των αιτιών που καταστρέφουν το περιβάλλον και τη ζωή των λαών δεν υπάρχει. Αγώνας για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος χρειάζεται. Η καπιταλιστική ανάπτυξη - είτε «πράσινη» είτε «ασπρόμαυρη» - προϋποθέτει την καταστροφή του περιβάλλοντος, αφού το θεωρεί ως πρώτη ύλη για τη μεγιστοποίηση του κέρδους.