Η αποστολή ελληνικού πολεμικού πλοίου υπό τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη Σομαλία, στα πλαίσια της ευρωνατοϊκής επιχείρησης με πρόσχημα την προστασία της διεθνούς ναυσιπλοΐας από την πειρατεία, μαζί με τις εξαγγελίες προθέσεων από την ελληνική κυβέρνηση για νέους εξοπλισμούς, έρχεται, και μάλιστα εν μέσω κρίσης, να επιβεβαιώσει ότι η πολιτική που εκπορεύεται από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα είναι ενιαία.

Τα ίδια κέντρα - ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΗΠΑ - και για τους ίδιους σκοπούς, την αύξηση δηλαδή της κερδοφορίας του κεφαλαίου και την εδραίωση της εξουσίας του, τα κέντρα που σχεδιάζουν πολέμους και επεμβάσεις ανά τον κόσμο, είναι αυτά που προωθούν και τις αντιλαϊκές πολιτικές και την κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών. Αποτελεί λοιπόν πρόκληση πρώτου μεγέθους προς τον ελληνικό λαό, που δεινοπαθεί κάτω από την πίεση των αντιλαϊκών κυβερνητικών πολιτικών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, η οποία τώρα οξύνεται στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης, να του φορτώνουν και άλλα βάρη, τα τεράστια βάρη των εξοπλισμών και της συμμετοχής της χώρας σε ιμπεριαλιστικές πολεμικές αποστολές εκτός συνόρων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ετήσιο κόστος μόνο για τη μια φρεγάτα στη Σομαλία ανέρχεται στα 8,3 εκατ. ευρώ, ενώ συνολικά η ελληνική συμμετοχή στις διάφορες ιμπεριαλιστικές αποστολές κοστίζει τουλάχιστον 300 εκατ. ευρώ το χρόνο.

Οι εξοπλισμοί αυτοί καθορίζονται από τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο συμμετοχής της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι το ακριβό «εισιτήριο» της άρχουσας τάξης, της ντόπιας πλουτοκρατίας, για την εξασφάλιση των συμμαχιών που απαιτούνται στη λεηλασία άλλων χωρών και λαών. Το «εισιτήριο» αυτό, είτε είναι σε χρήμα είτε είναι σε αίμα, καλούνται να το πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές δυνάμεις.

Γίνεται πλέον όλο και πιο σαφές ότι το ζήτημα της ανάπτυξης της αντιιμπεριαλιστικής - αντιπολεμικής πάλης, συνδέεται άρρηκτα με τον αγώνα για την υπεράσπιση των λαϊκών κατακτήσεων και τη διεκδίκηση ικανοποίησης όλων των αναγκών τους για τη βελτίωση της ζωής της εργατικής τάξης. Πολύ περισσότερο, στις σημερινές συνθήκες όξυνσης της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, όπου προβάλλει σαν απειλή για το μέλλον των λαών και ο πόλεμος, ο οποίος εξάλλου ήταν πάντα και παραμένει ένα «εργαλείο» για τη διευθέτηση και ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, για το μοίρασμα των αγορών αλλά και για την επανεκκίνηση του «κοντέρ» της καπιταλιστικής οικονομίας και «ανάπτυξης».

Η πάλη του ελληνικού λαού κατά της συμμετοχής της χώρας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, στις τυχοδιωκτικές πολεμικές τους ενέργειες, είναι ενιαία με την πάλη για τη βελτίωση της ζωής του αλλά και προϋπόθεση για να μην πληρώσει το κόστος της καπιταλιστικής κρίσης. Είναι επιτακτικό το αίτημα για να επιστρέψει το πλοίο από τη Σομαλία και τα άλλα πλοία που βρίσκονται σε ιμπεριαλιστικές αποστολές, όπως και οι 2.242 Ελληνες στρατιωτικοί που υπηρετούν σήμερα στα νεοταξίτικα μέτωπα. Η στήριξη των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και η υπεράσπιση των συμφερόντων του εφοπλιστικού κεφαλαίου καμία σχέση δεν έχουν με τα λαϊκά συμφέροντα, αντίθετα αποτελούν απειλή γι' αυτά. Οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να βάλουν πλάτη για την οργάνωση του δικού τους μετώπου, της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής πάλης.