Με το συγκεκριμένο νόμο το αστικό κράτος, προκειμένου να αμυνθεί και να αποτρέψει την ανατροπή του, καθιέρωσε τα έκτακτα στρατοδικεία μέσω των οποίων στέλνονταν στο εκτελεστικό απόσπασμα όσοι το κοινωνικό καθεστώς θεωρούσε ότι ήταν αντίπαλοί του όχι μόνο με πράξεις, αλλά και στο φρόνημα.

Οι λογοτέχνες στάθηκαν στο ύψος τους και δεν αρνήθηκαν τις ευθύνες τους. Ενώθηκαν, ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές προτιμήσεις τους και υπέγραψαν τη Διαμαρτυρία προς τη Βουλή και τη διεθνή κοινή γνώμη. Εκαναν το Ιστορικό Χρέος τους. Εδωσαν μια μάχη και την κέρδισαν, τόσο στη συνείδηση του λαού όσο και στις σελίδες της Ιστορίας μας:

Κατά τη μακραίωνη πολιτική ιστορία μας η εκτελεστική εξουσία ποτέ δεν εμφανίστηκε στην ελληνική συνείδηση της πολιτείας ως δικαιούμενη να υπεξαιρέσει το προβάδισμα στις ενέργειές της, είτε από την αξιοπρέπεια του συνόλου, είτε από τις στοιχειώδεις του Ελληνα πολίτη ελευθερίες (ελευθερία του συνέρχεσθαι, ελευθερία της σκέψης και του τύπου) είτε από την αδιαφιλονίκητη ιερότητα του οικογενειακού ασύλου.

Η κατάργηση των στοιχειωδών αυτών δικαιωμάτων του Ελληνα πολίτη και η απόσβεσή τους από τον Συνταγματικό μας χάρτη είτε αυθαίρετη είτε στη μορφή μιας οποιασδήποτε συμβατικής τους νομιμοποίησης, καταργεί αυτά τούτα τα θεμέλια του αυθεντικού ιστορικού πολιτισμού μας.

Για όλα αυτά, ο Ελληνικός Πνευματικός μας κόσμος, συσσωματωμένος τη στιγμή αυτή σε μια και μόνη οργανική συνείδηση και σ' ένα μόνο Ιστορικό του Χρέος, την προάσπιση του ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΑΓΑΘΟΥ αυτών των ίδιων διαιώνιων ηθικών θεμελίων του Εθνους μας, υψώνει ομόθυμη φωνή διαμαρτυρίας για τους σκοπούς και για το πνεύμα του σημερινού υπό συζήτηση νομοσχεδίου κι επικαλείται την επείγουσαν αφύπνιση της καθαρής Ελληνικής συνείδησης όλων εκείνων όπου σταματούν αμφίρροποι, αν πρέπει ή όχι να πλησιάσουν τον θερμοκαυτήρα της απόφασής των για να καταστρέψουν ένα πιθανόν ιστορικό καρκίνωμα από το οποίο η Ελλάδα κινδυνεύει να φθαρεί στις υψηλότερές της ηθικές κληρονομιές και να αναχαιτισθεί ανεπανόρθωτα στον υψηλότερο μελλοντικό της προορισμό».

Υπογράφουν 73 λογοτέχνες, μεταξύ αυτών οι Αγγ. Σικελιανός, Κ. Βάρναλης, Γ. Θεοτοκάς, Κ. Δημαράς, Η. Βενέζης, Κοσμάς Πολίτης, Ν. Βρετάκος, Στρ. Δούκας, Μ. Λουντέμης, Μέλπω Αξιώτη.