Η καριέρα του «μεγάλου» Σεβαρντνάντζε, (του ενός από τους τρεις «Ηρόστρατους», που πρόδωσαν την πατρίδα τους και «βοήθησαν» στη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης), τελείωσε άδοξα. Οι Αμερικανοί επικυρίαρχοι τον «εκπαραθύρωσαν», χωρίς προσχήματα, από τον προεδρικό θώκο της Γεωργίας, γιατί βρήκαν έναν άλλο, καταλληλότερο, (γέννημα - θρέμμα Αμερικανάκι), να τους κάνει τα θελήματα. Στον Σεβαρντνάντζε, όπως έγινε και με τον πρώτο της τριάδας, τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, οι μεγάλοι φίλοι και προστάτες του μπορεί να αναθέσουν τώρα ρόλο πιο πρακτικό, αλλά και αρκετά προσοδοφόρο: Να διαφημίζει πίτσες αμερικάνικες και γερμανικά προφυλακτικά...

Λίγες μέρες μετά την πτώση του «Προέδρου» Σεβαρντνάντζε, ο Γερμανός δημοσιογράφος Χίλε, σε ανταπόκρισή του από το Γκόρι, τη γενέτειρα του Στάλιν, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Στην κεντρική πλατεία του Γκόρι βρίσκεται ένας ανδριάντας του Στάλιν, ύψους 16 μέτρων... Είναι λίγοι εκείνοι που αυτό το βρίσκουν αποκρουστικό. Αντίθετα. Η πωλήτρια, που στο διπλανό κατάστημα ζεσταίνεται στη σόμπα, επιθυμεί με λαχτάρα τους παλιούς χρόνους. «Από τα τέσσερα μεγάλα εργοστάσια», λέει, «που λειτουργούσαν επί Σοβιετικής Ενωσης, τώρα λειτουργεί μόνο το ένα. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένας νέος Στάλιν. Αυτός θα ξεκαθαρίσει αυτή τη σκυλίσια ζωή που ζούμε εδώ».

Ο Αλέκο Νουρσμανασβίλι, ηγέτης του ΚΚ, στο Γκόρι, λέει στον Γερμανό δημοσιογράφο: «Ο Στάλιν έδειξε στον κόσμο πώς οικοδομείται και πώς συγκροτείται ένα ισχυρό κράτος. Σήμερα, παρότι το Κομμουνιστικό Κόμμα, στο Γκόρι, αριθμεί μόνο 785 μέλη, μας υποστηρίζει το 90% των ανθρώπων, με την καρδιά και την ψυχή του».

Αλαλα, λοιπόν, τα χείλη, και ...δεμένη κόμπο η φλύαρη γλώσσα των διαφόρων, ξένων και ντόπιων, «Πρετεντέρηδων», λιβανιστών και υμνωδών του «ελεύθερου κόσμου» της σαπίλας, των κατακτητικών πολέμων και της καταλήστευσης των λαών όλης της Γης. Ενας νέος Στάλιν, (όσο κι αν το ενδεχόμενο τους προκαλεί ανατριχίλα και κρύο ιδρώτα), επικεφαλής αυτών των ηρωικών λαών που δημιούργησαν το πρώτο στον κόσμο σοσιαλιστικό κράτος, θα ξανάρθει. Θα ενώσει πάλι όλες αυτές τις πρώην σοσιαλιστικές Δημοκρατίες, που, τώρα, οι νέοι επίδοξοι κοσμοκράτορες της Δύσης τις έκαναν «φύλλο και φτερό», και θα ξαναφτιάξει απ' την αρχή «το ένα βασίλειο της δουλιάς», χωρίς τα λάθη και τις στρεβλώσεις της πρώτης απόπειρας. Ο Σοσιαλισμός, αδήριτη νομοτελειακή αναγκαιότητα και ήλιος αβασίλευτος, θα επικρατήσει μια μέρα, για να φωτίσει και να ζεστάνει όλα τα τέκνα του πλανήτη μας.