«Η προδιάθεση της Λευκωσίας και της Αθήνας να μην αντισταθούν στις -ομολογουμένως αφόρητες- πιέσεις του "διεθνούς παράγοντα" και να αποδεχτούν τη λύση Κόφι Ανάν μαζί με τη συμφωνία ένταξης, είχε καμουφλαριστεί με έντεχνη επιχειρηματολογία. Μας είχαν πει ότι ένας "επώδυνος συμβιβασμός" (δηλαδή η αποδοχή του σχεδίου Ανάν) ήταν αναγκαίος, προκειμένου να εξασφαλιστεί η πολυπόθητη ένταξη χωρίς διχοτόμηση του νησιού. Το σλόγκαν ήταν "ή λύση ή διχοτόμηση"» (Του Γ. Ε. Διακογιάννη από τα «Νέα» - Προδημοσίευση του βιβλίου του Γερ. Αρσένη «10 παρεμβάσεις για το Κυπριακό»).

«Είναι αλήθεια ότι όλοι οι φρόνιμοι Ελληνες πολιτικοί επιθυμούν να περάσουν και να κατισχύουν τα θετικά σημεία του σχεδίου Ανάν. Και ότι αν αυτό συμβεί και αν η ξενοκρατία εγγυηθεί την απαράβατη τήρησή τους, τότε η Κύπρος σε 15 - 20 χρόνια θα γίνει ελληνική, όπως ακριβώς φοβάται ο Νενκτάς. Ποιος όμως μας λέει, ότι δε θα συμβεί το ανάποδο; Οτι οι Τουρκαλάδες δε θα πατήσουν από το Σάββατο κιόλας στα αρνητικά σημεία και ότι δε θα κυριαρχήσουν πολύ σύντομα σε ολόκληρο το νησί, όπως το σχεδιάζουν και το πιστεύουν; Ποιος κ. πρωθυπουργέ;» (Ο Χρ. Πασαλάρης στον «Ελεύθερο Τύπο»).

«Το σκηνικό είναι γνωστό. Και εν πολλοίς και αναμενόμενο. Παγκόσμια κοινή γνώμη, διεθνείς οργανισμοί και κυβερνήσεις καταδικάζουν, αλλά το Ισραήλ θρασύτατα αγνοεί τους πάντες και οι Ηνωμένες Πολιτείες υποδύονται για μια ακόμη φορά τον Πόντιο Πιλάτο, αν και γνωρίζουν ότι εκείνο που ουσιαστικά κάνουν είναι όχι μόνο να ενισχύουν την ισραηλινή προκλητικότητα, αλλά και να υιοθετούν σχεδιασμούς και πρακτικές, οι οποίες συνιστούν απροκάλυπτες εγκληματικές ενέργειες» (Από το κύριο άρθρο του «Εθνους»).