Παρασκευή 8 Φλεβάρη 2019
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Στο σημερινό τετρασέλιδο «Διεθνή και Οικονομία» μπορείτε να διαβάσετε:
  • ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ - «ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ»: «Βαρίδι» οι συντάξεις και η Ασφάλιση για κράτος, εργοδοσία και ΕΕ
  • ΣΥΜΦΩΝΙΑ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ» ΕΕ - ΙΑΠΩΝΙΑΣ: Για τη θωράκιση της μονοπωλιακής κερδοφορίας
  • ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ: Περιπλέκονται τα σχέδια, τα παζάρια και η θέση της Τουρκίας
  • ΝΟΡΒΗΓΙΑ: Με μεγαλύτερη ορμή κατά των εργαζομένων η «νέα» κυβέρνηση πλειοψηφίας
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ - «ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ»
«Βαρίδι» οι συντάξεις και η Ασφάλιση για κράτος, εργοδοσία και ΕΕ

Τα εύσημα της Κομισιόν αποσπά ο νόμος - «λαιμητόμος» του Κατρούγκαλου, που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

Αν δεν υπήρχε και ο αγώνας των συνταξιούχων, η κατάσταση σε συντάξεις και Ασφάλιση θα ήταν ακόμα χειρότερη σήμερα
Αν δεν υπήρχε και ο αγώνας των συνταξιούχων, η κατάσταση σε συντάξεις και Ασφάλιση θα ήταν ακόμα χειρότερη σήμερα
«Δεδομένης της αύξησης του προσδόκιμου ζωής, οι συντάξεις πρέπει να προσαρμοστούν. Ο εργασιακός βίος ξεκινά αργότερα και η διάρκειά του αυξάνεται καθώς οι άνθρωποι ζουν συνολικά περισσότερο. Επιπλέον (...) η τρίτη σχετική διάσταση της επάρκειας των συντάξεων είναι η διάρκεια της συνταξιοδότησης».

Το παραπάνω υπογραμμίζεται στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την «απασχόληση», που δημοσιοποιήθηκε στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου για το 2019. Σε αυτήν, πέρα από τις γενικές κατευθύνσεις αναφορικά με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης σε βάρος εργαζομένων και συνταξιούχων, ενσωματώνονται και μια σειρά από στατιστικούς δείκτες του λεγόμενου «ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων», με στόχο την παρακολούθηση των επιδόσεων και των τάσεων που καταγράφονται στα κράτη - μέλη.

Μεταξύ άλλων, τα επίσημα στοιχεία της Γιούροστατ έρχονται να πιστοποιήσουν το αντιλαϊκό έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που πήρε τη σκυτάλη από τους προηγούμενους, σε τομείς όπως η μείωση του πραγματικού μισθού, η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών, η αποσύνθεση ακόμα και της στοιχειώδους «κοινωνικής» προστασίας για τα λαϊκά νοικοκυριά.

Σε μόνιμη πρέσα η Κοινωνική Ασφάλιση

Η έκθεση της Κομισιόν έρχεται να δέσει με τη στρατηγική τόνωσης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και ομίλων στη διαρκή κούρσα για την απόσπαση πόντων «ανταγωνιστικότητας», που με τη σειρά της προϋποθέτει πρέσα διαρκείας στα κονδύλια που αφορούν στην κάλυψη και στοιχειωδών κοινωνικών αναγκών ακόμη και σε φάσεις εντατικής ανάπτυξης του κεφαλαίου.

Χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων, η «έκθεση για την απασχόληση» επισημαίνει ότι «καθώς ο πληθυσμός γηράσκει, αυξάνεται η ζήτηση για μακροχρόνια φροντίδα και υγειονομική περίθαλψη και μεταβάλλονται οι ανάγκες», με αποτέλεσμα να απειλούνται τα δημοσιονομικά, από την ανάγκη για αυξημένες κρατικές δαπάνες προς τους τομείς της Υγείας και της Σύνταξης.

Πολύ περισσότερο που στην έκθεση σημειώνεται ότι «τα επόμενα πενήντα έτη, ο αριθμός των Ευρωπαίων ηλικίας άνω των 80 ετών αναμένεται να διπλασιαστεί. Εως το 2050 σε κάθε άτομο ηλικίας άνω των 65 ετών θα αντιστοιχούν μόλις δύο οικονομικά ενεργά άτομα (15 - 64 ετών), έναντι τριών σήμερα». Είναι φανερό ότι εκθέσεις όπως αυτή προσθέτουν επιχειρήματα στις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, που επικαλούνται το δημογραφικό, για να νομιμοποιήσουν νέες ανατροπές σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό, αντιμετωπίζοντας την υγεία και τη σύνταξη ως δημοσιονομικό, λογιστικό ζήτημα και ως κόστος για το κεφάλαιο.

«Πιάνουν τόπο» οι ανατροπές

Στη βάση αυτή, η έκθεση πανηγυρίζει επειδή το ποσοστό απασχόλησης των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας αυξήθηκε σημαντικά την τελευταία δεκαετία. Για την ηλικιακή ομάδα 55 - 64 ετών, αυξήθηκε από 45,5% το 2008 σε 57,1% το 2017.

Μάλιστα, όπως οι ίδιοι ομολογούν, η «αυξανόμενη διάρκεια του εργασιακού βίου εξηγείται από διάφορους παράγοντες, στους οποίους συγκαταλέγονται οι αυξήσεις της νόμιμης ηλικίας συνταξιοδότησης, οι ευέλικτες εργασιακές ρυθμίσεις και οι στρατηγικές ενεργού γήρανσης». Δηλώνουν, δηλαδή, την ικανοποίησή τους για το γεγονός ότι πιάνουν τόπο οι αντιασφαλιστικές ανατροπές, όπως αυτές που προώθησαν στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, και βέβαια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με εμβληματικό τον νόμο - «λαιμητόμο» Κατρούγκαλου.

Θυμίζουμε πως σε ό,τι αφορά ειδικά την Ελλάδα, σε προηγούμενη έκθεση (Μάης 2018) για την «επάρκεια των συντάξεων στην ΕΕ» η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπογραμμίζει ότι η «μεταρρύθμιση» του 2016 (νόμος Κατρούγκαλου) θεωρείται «η πιο κρίσιμη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος της χώρας από καταβολής του».

«Από την άποψη αυτή, είναι επιτακτική ανάγκη να υλοποιηθεί πλήρως η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού του 2016 και να εγγυάται ένα αξιοπρεπές επίπεδο παροχών υπό τους περιορισμούς που δημιουργεί το επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης, μαζί με το επίπεδο των πρωτογενών πλεονασμάτων του προϋπολογισμού», τονίζεται χαρακτηριστικά στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Ορθάνοιχτος δρόμος για τα επόμενα μέτρα

Στο «διά ταύτα», η έκθεση της Κομισιόν διατηρεί ορθάνοιχτη την πόρτα και για τις επόμενες ανατροπές, σημειώνοντας: «Παρότι τα μέτρα για τη βελτίωση της οικονομικής βιωσιμότητας εξακολουθούν να κατέχουν υψηλή θέση στα προγράμματα πολλών κρατών - μελών, η διασφάλιση της επάρκειας των συντάξεων αποκτά μεγαλύτερη σημασία».

Μάλιστα, αποτιμώντας το αντιλαϊκό έργο των κυβερνήσεων της ΕΕ, διαπιστώνουν ότι τα κράτη - μέλη λαμβάνουν σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό μέτρα για τη διαφύλαξη της επάρκειας των συντάξεων μέσω ελάχιστων εγγυήσεων, με την προώθηση της «ευέλικτης συνταξιοδότησης», την «προσαρμογή» συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων κ.ά.

Σε αυτό το πλαίσιο, η έκθεση επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι οι «προσπάθειες» πρέπει να επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων «προκλήσεων», που συνδέονται με τη συνταξιοδότηση, όπως η οικονομική ύφεση, η υψηλή ανεργία, η μη κανονική απασχόληση, η αδήλωτη εργασία και η φοροδιαφυγή, προλειαίνοντας το έδαφος για τις επόμενες αντιασφαλιστικές ανατροπές.

Στο υπόγειο οι μισθοί, στο απόγειο η «ευελιξία»

Σε επίπεδο Ευρωζώνης, παρά την ανάκαμψη και την αύξηση της «απασχόλησης», διαπιστώνεται ότι οι πραγματικοί μισθοί, δηλαδή μετά την αφαίρεση του επίσημου πληθωρισμού, παράμειναν σχεδόν στάσιμοι το 2017, καταγράφοντας μάλιστα πτώση σε 8 κράτη της Ευρωζώνης, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Οι άλλες χώρες είναι: Ισπανία, Ιταλία, Κροατία, Πορτογαλία, Κάτω Χώρες, Αυστρία και Φινλανδία.

Στην περίοδο 2015 - 2017, σε 9 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, οι πραγματικοί μισθοί εμφανίζουν επίσης υποχώρηση. Σ' αυτό συντελεί με βεβαιότητα και η διεύρυνση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που δεν είναι τα πλέον αντιπροσωπευτικά της πραγματικότητας, παρουσιάζοντάς την εξωραϊσμένη, το 2017 ο αριθμός των εργαζομένων υπό καθεστώς «αναγκαστικής μερικής απασχόλησης» στην ΕΕ (δηλαδή των ατόμων που εργάζονται υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης, αλλά θα ήθελαν να εργάζονται περισσότερο) ανήλθε σε 9 εκατομμύρια.

Μάλιστα, ο αριθμός αυτός είναι αυξημένος κατά 1,3 εκατ. θέσεις «αναγκαστικής μερικής απασχόλησης» σε σχέση με το 2008.


Α. Σ.

Ορισμένα βασικά οικονομικά μεγέθη

Η Ιαπωνία αποτελεί τον δεύτερο εμπορικό εταίρο της ΕΕ στην Ασία, μετά την Κίνα, και τον 6οπιο σημαντικό εταίρο στον κόσμο και αντίστοιχα η ΕΕ αποτελεί τον 2ο πιο σημαντικό εταίρο στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ. Η αξία των ευρωπαϊκών εξαγωγών στην Ιαπωνία φτάνει τα 58 δισ. ευρώ ετησίως και επιπλέον 28 δισ. ευρώ υπολογίζεται η αξία των υπηρεσιών που προσφέρονται στην ιαπωνική αγορά. Υπολογίζεται ότι 600.000 επαγγέλματα συνδέονται με τις ευρωπαϊκές εξαγωγές στην Ιαπωνία και επιπλέον 550.000 εργαζόμενοι απασχολούνται σήμερα από ιαπωνικές εταιρείες στην Ευρώπη. Με τη συμφωνία τους αυτή, οι δύο πλευρές, που από κοινού οι οικονομίες τους αντιστοιχούν στο 28% του παγκόσμιου ΑΕΠ, δημιουργούν μια ενιαία αγορά 635 εκατ. κατοίκων.

Πάντα σύμφωνα με τους επίσημους υπολογισμούς της ΕΕ, η αξία των δασμών που πληρώνουν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις για να εισέλθουν στην ιαπωνική αγορά ετησίως φτάνει το 1 δισ. ευρώ και η κατάργησή τους αναμένεται να οδηγήσει σε αύξηση των ευρωπαϊκών εξαγωγών κατά 13% ή επιπλέον 13 δισ. ευρώ. Επιπλέον, υπολογίζεται ότι η ετήσια αύξηση των ευρωπαϊκών εξαγωγών των επεξεργασμένων τροφίμων στην Ιαπωνία θα κινηθεί περί το 51% ή πάνω από 1 δισ. ευρώ, οι εξαγωγές γαλακτοκομικών προϊόντων αναμένεται να σημειώσουν ετήσια αύξηση 215% ή 729 εκατ. ευρώ, τα χημικά με ρυθμό 6,9% ή 1,6 δισ. ευρώ, επίσης τα κλωστοϋφαντουργικά είδη αναμένεται να καταγράψουν ογκώδη αύξηση ύψους 220% ή 5,2 δισ. ευρώ. Εξάλλου, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 74.000 περίπου είναι οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που εξάγουν στην Ιαπωνία, από τις οποίες μόνο οι 497 είναι ελληνικές με συνολική αξία εξαγωγών σήμερα 94 εκατ. ευρώ, τα οποία προέρχονται κατά βάση από το ελαιόλαδο, τα ζυμαρικά και τα μάρμαρα.

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΕΕ - ΙΑΠΩΝΙΑΣ
Για τη θωράκιση των μονοπωλιακών κερδών

Σε ισχύ τέθηκε την 1η Φλεβάρη η συμφωνία οικονομικής εταιρικής σχέσης μεταξύ ΕΕ και Ιαπωνίας, δημιουργώντας τη «μεγαλύτερη ανοιχτή ζώνη εμπορίου στον κόσμο», όπως σημείωνε χαρακτηριστικά η σχετική ανακοίνωση.

Η συμφωνία περιλαμβάνει την άρση ή τον περιορισμό των δασμών μεταξύ των δύο πλευρών σε μια σειρά από προϊόντα και υπηρεσίες, με τους αξιωματούχους εκατέρωθεν να κάνουν λόγο περί μηνύματος που στέλνεται σε ολόκληρο τον κόσμο για την ανάγκη ενίσχυσης του «ελεύθερου και δίκαιου» εμπορίου, με σαφείς αιχμές προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Στα επίσημα κείμενα που δημοσίευσε η Επιτροπή γίνεται λόγος για ένα σαφές μήνυμα ενάντια στον «προστατευτισμό» και για μια συμφωνία που θα ενισχύσει τον ηγετικό ρόλο της ΕΕ στη διαμόρφωση των παγκόσμιων κανόνων εμπορίου. Πρόκειται βεβαίως για μια προσπάθεια αύξησης του χώρου δράσης των μονοπωλιακών ομίλων και για τις δύο πλευρές, σε μια περίοδο που οξύνεται ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός και η αντιπαράθεση της ΕΕ με τις ΗΠΑ.

Ιδιαίτερα δηκτικός και σύμφωνος με την παραπάνω κατεύθυνση ήταν στη δήλωσή του με αφορμή την έναρξη ισχύος της συμφωνίας ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. - Κλ. Γιούνκερ, τονίζοντας ότι με τη συμφωνία στην οποία κατέληξαν μετά από μακρές διαβουλεύσεις «η Ευρώπη και η Ιαπωνία στέλνουν ένα μήνυμα στον κόσμο σχετικά με το μέλλον του ανοιχτού και δίκαιου εμπορίου. Ανοίγουμε μια νέα αγορά, στην οποία ζουν 635 εκατομμύρια άνθρωποι και η οποία αντιπροσωπεύει σχεδόν το 1/3 του παγκόσμιου ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Πάνω απ' όλα, η συμφωνία μας δείχνει ότι το εμπόριο δεν αφορά μόνο ποσοστώσεις και δασμούς. Αφορά αξίες, αρχές και όρους δίκαιης μεταχείρισης. Εξασφαλίζει ότι οι αρχές μας σε τομείς όπως η εργασία, η ασφάλεια, το κλίμα και η προστασία των καταναλωτών αποτελούν τον χρυσό κανόνα παγκοσμίως». Σε ανάλογο ύφος κινήθηκε η δήλωση της επιτρόπου Εμπορίου της ΕΕ, Σ. Μάλμστρομ:«Η συμφωνία αυτή τα περιλαμβάνει όλα: Καταργεί τους δασμούς και συμβάλλει στο παγκόσμιο εγχειρίδιο κανόνων, ενώ ταυτόχρονα αποδεικνύει στον κόσμο ότι αμφότεροι εξακολουθούμε να πιστεύουμε στα οφέλη του ανοιχτού εμπορίου».

Κάλυψη όλων των τομέων της οικονομίας

Παράλληλα με την άρση των δασμών, άμεσα για μια σειρά τομείς και σταδιακά για άλλους, η συμφωνία συμπεριλαμβάνει το σύνολο των κανόνων και δεσμεύσεων που περιλαμβάνει η Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, από την οποία - θυμίζουμε - οι ΗΠΑ αποσύρθηκαν μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Ντ. Τραμπ.

Πιο συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά τα αγροτικά προϊόντα, η συμφωνία προβλέπει την άρση των ιαπωνικών δασμών στα τυριά τύπου γκούντα και τσένταρ - βασικά εξαγωγικά αγροτικά προϊόντα βορειοευρωπαϊκών χωρών - οι οποίοι μέχρι πρότινος ήταν στο 29,8%, όπως επίσης στις εξαγωγές ευρωπαϊκών κρασιών, όπου κυμαίνονταν στο 15% κατά μέσο όρο. Παράλληλα, επιτρέπεται στην ΕΕ να αυξήσει σταδιακά τις εξαγωγές μοσχαρίσιου κρέατος, ενώ για το χοιρινό θα προβλέπεται σχεδόν ολική άρση των δασμών, ανάλογα αν έχει υποστεί επεξεργασία ή όχι. Γενικότερα, η συμφωνία προβλέπει την προστασία άνω των 200 αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων με ονομασία προέλευσης και στις δύο αγορές.

Εξαιρετικής σημασίας είναι επίσης η συμφωνία για τον τομέα των υπηρεσιών, των φαρμακευτικών προϊόντων, του χρηματοπιστωτικού συστήματος με έμφαση στον ασφαλιστικό κλάδο, του ηλεκτρονικού εμπορίου, των τηλεπικοινωνιών και των μεταφορών. Ακόμη, διευκολύνει την πρόσβαση ευρωπαϊκών εταιρειών σε δημόσιες συμβάσεις σε 54 μεγάλες ιαπωνικές πόλεις και αίρει τα εμπόδια όσον αφορά τις δημόσιες συμβάσεις στον τομέα των σιδηροδρομικών μεταφορών σε εθνικό επίπεδο, ενώ αντίστοιχες διευκολύνσεις παρέχονται σε ιαπωνικές εταιρείες που κατασκευάζουν τεχνολογικό σιδηροδρομικό εξοπλισμό.

Ειδικά για την αυτοκινητοβιομηχανία συμφωνήθηκε επταετής μεταβατική περίοδος πριν την οριστική άρση των σημερινών δασμών που επιβάλλει η ΕΕ στις ιαπωνικές εισαγωγές και οι οποίες κινούνται στο 10% για τα οχήματα και στο 3% για τα ανταλλακτικά. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η ιαπωνική πλευρά, όπως έχει καταγραφεί συστηματικά το τελευταίο διάστημα στον διεθνή Τύπο, επιθυμούσε την έναρξη της ισχύος της συμφωνίας πριν τεθεί σε εφαρμογή το Brexit, για να «οχυρώσει» τις αυτοκινητοβιομηχανίες της, που έχουν μετακινήσει μεγάλο μέρος της παραγωγής τους στη Μεγάλη Βρετανία. Η συμφωνία για την αυτοκινητοβιομηχανία προβλέπει επίσης ότι ΕΕ και Ιαπωνία ακολουθούν τις ίδιες προδιαγραφές ασφαλείας για τα οχήματά τους, αλλά και ως προς τις εκπομπές ρύπων. Αυτό σημαίνει ότι τα οχήματα που κατασκευάζονται σε κάθε πλευρά δεν θα χρειάζεται να δοκιμάζονται και να πιστοποιούνται ξανά για να εισέλθουν στις εκατέρωθεν αγορές, αλλά και ότι ΕΕ και Ιαπωνία θα «συνεργάζονται στενότερα σε όλους τους οργανισμούς που καθορίζουν τις διεθνείς προδιαγραφές ασφαλείας και προστασίας του περιβάλλοντος», σε άλλη μια «υπόμνηση» που παραπέμπει στις αντιπαραθέσεις με τις ΗΠΑ.

Σχετικά με τα βιομηχανικά προϊόντα, προβλέπεται η κατάργηση των δασμών στα χημικά, στα πλαστικά, στα καλλυντικά, στα κλωστοϋφαντουργικά και στα είδη ρουχισμού. Για τα δερμάτινα είδη και τα παπούτσια προβλέπεται η μείωση των δασμών από το 30% στο 21% με την έναρξη ισχύος της συμφωνίας και σταδιακά μέσα στην επόμενη δεκαετία ο μηδενισμός τους.

Ειδικότερα για τη διευκόλυνση του ηλεκτρονικού εμπορίου, συμφωνήθηκε η ελεύθερη ανταλλαγή δεδομένων μεταξύ των δύο εταίρων, ενώ αναγνωρίζεται η «αντιστοιχία» των συστημάτων που διαθέτουν οι δύο πλευρές για την προστασία των προσωπικών δεδομένων έτσι ώστε «τα προσωπικά δεδομένα να ανταλλάσσονται ελεύθερα και με ασφαλή τρόπο μεταξύ των δύο εταίρων». Την ίδια στιγμή, και ενώ σημειώνεται με κατηγορηματικό τρόπο ότι «η προστασία των προσωπικών δεδομένων αποτελεί βασικό δικαίωμα. Η ιδιωτικότητα δεν αποτελεί εμπόρευμα που συναλλάσσεται», η συμφωνία επιτρέπει την ανταλλαγή προσωπικών δεδομένων μεταξύ επιχειρήσεων των δύο εταίρων, πάντα με τρόπο τέτοιο που να... προστατεύονται οι παραπάνω «απαράβατες αρχές».

Οι δημόσιες «δεσμεύσεις» του πολιτικού προσωπικού των μονοπωλιακών ομίλων στην «προστασία» της ιδιωτικής ζωής και των προσωπικών δεδομένων βέβαια - όπως αντίστοιχα οι «δεσμεύσεις» για την προστασία του περιβάλλοντος, της εργασίας, των δημοκρατικών δικαιωμάτων κ.λπ. - μόνο ως προκλητική ειρωνεία μπορούν να εκληφθούν, την ώρα που το εμπόριο προσωπικών δεδομένων σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο αποτελεί μία από τις πλέον επικερδείς μπίζνες.

Τέλος, οι διαπραγματεύσεις των δύο μερών συνεχίζονται αναφορικά με το καθεστώς των επενδύσεων και της επίλυσης νομικών διαφορών μεταξύ επιχειρήσεων και κρατών, με την ευρωπαϊκή πλευρά να έχει προτείνει την ίδρυση ενός νέου ειδικού δικαστικού μηχανισμού που θα ασχολείται αποκλειστικά με τέτοια ζητήματα και θα αποτελείται από δικαστές που θα τοποθετούνται από τις δύο πλευρές.


Φ. Κ.

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Περιπλέκονται τα σχέδια, τα παζάρια και η θέση της Τουρκίας

Οι διεργασίες για τη μεταπολεμική Συρία και το Κουρδικό δυναμώνουν το αλισβερίσι με τις ΗΠΑ αλλά και με τη Ρωσία

Από πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Αμυνας της Τουρκίας, Χουλούσι Ακάρ, στα στρατεύματα στα τουρκοσυριακά σύνορα

Turkish Defence Ministry

Από πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Αμυνας της Τουρκίας, Χουλούσι Ακάρ, στα στρατεύματα στα τουρκοσυριακά σύνορα
Οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής θα «τρέξουν» το επόμενο διάστημα ακόμα πιο γοργά, όπως δείχνουν οι διεργασίες για την «επόμενη μέρα» στη Συρία, αναζωπυρώνοντας σκληρά ενδοϊμπεριαλιστικά παζάρια στα οποία είναι κρίσιμος ο ρόλος της Τουρκίας. Καθόλου τυχαία, η προκλητικότητα του τουρκικού κεφαλαίου δυναμώνει αμείωτα (όπως φαίνεται στο Αιγαίο, στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και στη βόρεια Συρία, όπου μια νέα στρατιωτική επιχείρηση έχει ήδη εξαγγελθεί), στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί τα γεωστρατηγικά του συμφέροντα, αποφεύγοντας απώλειες και διεκδικώντας αναβάθμιση της θέσης του, στο πλαίσιο των γεωπολιτικών και εδαφικών ανακατατάξεων που επιταχύνονται.

Τον τελευταίο καιρό φαίνεται ότι οι σχεδιασμοί για τη «Συρία μετά το "Ισλαμικό Κράτος"» αναζωπυρώνουν διεργασίες και σχετικά με τη θέση των Κούρδων, δημιουργώντας νέα δεδομένα για το λεγόμενο κουρδικό ζήτημα, έναν από τους μεγάλους «πονοκεφάλους» της αστικής τάξης της Τουρκίας. Ανεξάρτητα από το πόσο πιθανή είναι σήμερα η δημιουργία ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, το Κουρδικό εξελίσσεται σε μοχλό επαναδιαπραγμάτευσης διαφόρων συνεργασιών και σχεδιασμών κρίσιμων για την πορεία των πραγμάτων, όχι μόνο στη Συρία αλλά σε όλη την περιοχή. Ενδεικτική είναι η επιμονή του Προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, να δηλώνει πρόθυμος «προστάτης των Κούρδων», όπως και ο συντονισμός που η Ρωσία ενισχύει πιο σταθερά με Κούρδους.

Από τη μεριά της, η αστική τάξη της Τουρκίας αφενός διαμηνύει σε υψηλούς τόνους ότι δεν πρόκειται «να ανεχτεί τους τρομοκράτες», στοχοποιώντας ειδικά οργανώσεις Κούρδων (YPG, PYD, ΡΚΚ) που θεωρεί «απειλή» για την «ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητά» της, αφετέρου μελετά τα περιθώρια να διασφαλίσει νέες, ευνοϊκές για τα σχέδιά της κολιγιές, ή να εμποδίσει κολιγιές που θα μπορούσαν να αποδειχθούν ευνοϊκές για τους αντιπάλους της.

Διαλέξτε τους «σωστούς εταίρους»

Πάνω σε αυτήν τη βάση, περιπλέκεται και το παζάρι της Τουρκίας τόσο με τους Αμερικανούς όσο και με τους Ρώσους.

Στις 8 Γενάρη, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρ. Τ. Ερντογάν, αρθρογραφώντας στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», αφού επιδοκίμαζε την απόφαση των ΗΠΑ για «απόσυρση από τη Συρία», προσέθετε ότι αυτή «πρέπει να σχεδιαστεί προσεκτικά και να γίνει σε συνεργασία με τους σωστούς εταίρους, ώστε να προστατευτούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ».

«Προειδοποιώντας» ότι «η Τουρκία θα συνεχίζει να κάνει αυτό που πρέπει για να διαφυλάξει τη δική της ασφάλεια» - προασπίζοντας δηλαδή το «δικαίωμα» νέων πρωτοβουλιών, μεταξύ τους και στρατιωτικών - ο Ερντογάν ξεκαθάριζε ότι η τουρκική αστική τάξη ήδη αξιοποιεί μηχανισμούς για να επηρεάσει το συσχετισμό και στη μεταπολεμική Συρία, πρώτα από όλα σε περιοχές που ελέγχει στρατιωτικά. Χωρίς κανένα πρόσχημα μιλούσε λοιπόν για μια «νέα (σ.σ. στρατιωτική) δύναμη σταθεροποίησης» της Συρίας, στην οποία η Τουρκία θα πρωτοστατήσει για «να περιληφθούν όλοι οι (σ.σ. Κούρδοι) μαχητές που δεν διασυνδέονται με τρομοκρατικές οργανώσεις», όπως αντίστοιχα θα πρωτοστατήσει και για την επανένωση ανήλικων Κούρδων στρατιωτών με τις οικογένειές τους. «Υπό την επίβλεψη της Τουρκίας», συνέχιζε απροκάλυπτα ο Ερντογάν, «οι συριακές περιοχές που σήμερα βρίσκονται υπό τον έλεγχο των YPG ή του ISIS θα διοικηθούν από συμβούλια εκλεγμένα από το λαό. Ανεξάρτητοι υποψήφιοι που δεν θα συνδέονται με τρομοκρατικές ομάδες (σ.σ. και προφανώς θα έχουν "κοινά σημεία" με την Αγκυρα) θα είναι επιλέξιμοι για να εκπροσωπήσουν τις κοινότητές τους στις τοπικές κυβερνήσεις».

Καταλήγοντας, ο Τούρκος ηγέτης εξέφραζε προσμονή για τις «προσφορές» Μόσχας αλλά και Ουάσιγκτον: «Η Τουρκία σκοπεύει να συνεργαστεί και να συντονίσει δράσεις με τους φίλους και τους συμμάχους της. Εχουμε εμπλακεί στενά στη διαδικασία της Γενεύης (σ.σ. την οποία αναγνωρίζουν κυρίως οι ΗΠΑ, ως πρωτοβουλία του ΟΗΕ) αλλά και της Αστάνα (σ.σ. πρωτοβουλία της Αγκυρας από κοινού με Μόσχα και Τεχεράνη) και αποτελούμε τον μοναδικό μέτοχο που μπορεί να εργαστεί ταυτόχρονα με τις ΗΠΑ αλλά και με τη Ρωσία. Θα επενδύσουμε σε αυτές τις εταιρικές σχέσεις "για να γίνει η δουλειά" (σ.σ. "to get the job done") στη Συρία».

Το παζάρι με ΗΠΑ

Μετά τις ανακοινώσεις Τραμπ περί «αποχώρησης από τη Συρία», έγιναν πολλά βιαστικά σχόλια για την «απογοήτευση» που αυτές προκάλεσαν στους Κούρδους συνεργάτες της Ουάσιγκτον, λίγο πολύ παρουσιάζοντας την αμερικανική κυβέρνηση ως κανέναν ερασιτέχνη μισθοφόρο που απλά ψάχνει αλλού μεροκάματο. Επειδή βέβαια η αλήθεια είναι ότι οι ΗΠΑ δεν «αποσύρονται» από πουθενά, απλά αναπροσαρμόζουν την τακτική και τη διείσδυσή τους στην περιοχή, γρήγορα άρχισαν να εκφράζονται διάφορες απόψεις για το πώς οι Αμερικανοί μπορούν να αξιοποιήσουν τους δεσμούς που έχουν αναπτύξει με τμήματα των Κούρδων, για ανταλλάγματα που οι εξελίξεις διαμορφώνουν τώρα πια, ακόμα και σε μέτωπα όπου τα πράγματα έμοιαζαν βαλτωμένα.

Ενδιαφέρον είχε ανάλυση που κυκλοφόρησε στην «Ουάσιγκτον Ποστ» και μέρος της αναδημοσίευσε η τουρκική «Σαμπάχ», σε άρθρο της με τίτλο «Τι πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή» και συγκεκριμένα στη Συρία, «το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων» όπως έγραφε χαρακτηριστικά ο αναλυτής της «Σαμπάχ». Εν είδει απάντησης παρέπεμπε στην εκτίμηση της Τουρκάλας δημοσιογράφου στην «Ουάσιγκτον Ποστ»: «Η κυβέρνηση Τραμπ πρέπει να σκεφτεί ευρύτερα - γεωγραφικά και πολιτικά - για να εμποδίσει μια αντιπαράθεση Τούρκων - Κούρδων μέσα στη Συρία. Μιλάω για την προσφορά στον Ερντογάν μιας μεγάλης ευκαιρίας για μια ειρήνη χωρίς αποκλεισμούς με τους Κούρδους. Οι Αμερικανοί θα χρειαζόταν να κάνουν ό,τι απέφευγαν, δηλαδή να ανοίξουν τους χάρτες και να πάρουν μέρος στη "γεωστρατηγική μηχανική", να αναπτύξουν ένα περιεκτικό ειρηνευτικό σχέδιο ανάμεσα σε Τούρκους και Κούρδους από την Τουρκία, τη Συρία και το Ιράκ.

Το ζήτημα δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται μόνο εντός των εθνικών συνόρων της Τουρκίας και δεν υπάρχει λύση που θα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο για τη Συρία. Γι' αυτό και το σημείο αφετηρίας για κάθε μεγάλη ευκαιρία θα ήταν να γίνουν υποχωρήσεις από τους Κούρδους εντός της Τουρκίας. Η Ουάσιγκτον θα έπρεπε να πείσει με κάποιο τρόπο το ΡΚΚ, την πατρική οργάνωση της YPG, να κάνουν ανακωχή και να αποσύρει τις δυνάμεις του από την Τουρκία - σε αντάλλαγμα για μια κουρδική αυτονομία στη Συρία. Μια τέτοια μεγάλη ευκαιρία θα είχε απήχηση στους Κούρδους και στους Τούρκους αν οι ΗΠΑ δεσμεύονταν με σοβαρότητα».

Οι παραπάνω επισημάνσεις είναι ενδεικτικές των διαστάσεων που μπορεί να πάρουν οι συζητήσεις ή διαπραγματεύσεις για το Κουρδικό.

Να σημειωθεί ότι άλλα αμερικανικά δημοσιεύματα σημειώνουν ότι «η ιδέα του να "ανταλλάξει" η Ουάσιγκτον (σ.σ. τη συμμαχία της με) ένα μέλος του ΝΑΤΟ και να την αντικαταστήσει από το ΡΚΚ είναι στρατηγικά λάθος». Αλλά και αναλύσεις που - περιγράφοντας προτιμήσεις για τις προτεραιότητες και την τακτική του αμερικανικού κεφαλαίου - υποστηρίζουν (πιθανώς εκφράζοντας και ανησυχία για το προβάδισμα άλλων): «Οι Κούρδοι της Συρίας "δεν μας ανήκουν"» και ότι «η Αμερική δεν πρέπει να εμπλακεί στη δημιουργία ενός ακόμα ντε φάκτο κουρδικού κράτους... Ο Πρόεδρος Τραμπ ορθά αρνείται να εμπλέξει τις αμερικανικές δυνάμεις σε νέες αποστολές στη Συρία (...) που θα αποπροσανατόλιζαν από πρωταρχικές απειλές όπως η Κίνα».

Και το παζάρι με τη Ρωσία

Εξίσου ενδιαφέρον είναι το παζάρι που στήνεται με μοχλό το Κουρδικό ανάμεσα στην Τουρκία και τη Ρωσία.

Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, στις δηλώσεις που έκανε μετά την πρόσφατη συνάντηση με τον Τούρκο ομόλογό του στη Μόσχα, αναφερόμενος στις αμερικανικές ανακοινώσεις περί «αποχώρησης» από τη Συρία, επέλεξε να αναφερθεί συγκεκριμένα στην «επόμενη μέρα» για τις περιοχές των Κούρδων, γνωρίζοντας ότι το πάνω χέρι σε αυτές έχουν σήμερα δυνάμεις που αποτελούν «κόκκινο πανί» για την Τουρκία. Μίλησε λοιπόν για «θετικό βήμα» και για συμβολή στη «σταθεροποίηση της κατάστασης σε αυτήν την ταραγμένη περιοχή της Συρίας, που σήμερα ελέγχουν κουρδικές οργανώσεις», για να χαιρετίσει ευθύς αμέσως «την εμπλοκή της Δαμασκού σε διάλογο με τους αντιπροσώπους των Κούρδων» αλλά και για να διαμηνύσει στον διπλανό του, Τούρκο Πρόεδρο: «Αυτός ο διάλογος θα μπορούσε να προωθήσει τη σταθεροποίηση της συριακής κοινωνίας και εθνικής συμφωνίας, κάτι που θα λειτουργούσε προς το συμφέρον και της Συρίας αλλά και των γειτονικών χωρών». Και όλο νόημα συμπλήρωσε: «Η συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας στην ανάπτυξη της μεταπολεμικής Συρίας έχει μεγάλη σημασία». Συνέστησε δηλαδή στην Αγκυρα να μελετήσει πιθανά οφέλη που κι η ίδια ίσως αντλήσει από έναν μεταπολεμικό «διακανονισμό» που δεν θα αποκλείει τους Κούρδους.

Μάλιστα, αποδεικνύοντας ότι η Μόσχα εκτιμά ως σημαντική την αξία της συνεργασίας με την Αγκυρα, ο Πούτιν μνημόνευσε τουρκοσυριακή συμφωνία του 1998 (από την εποχή δηλαδή που Αγκυρα και Δαμασκός ήταν ακόμα συνεργάτες), η οποία κατά έναν τρόπο αναγνώριζε περιθώρια της Τουρκίας να «προστατεύσει» τα σύνορά της από «τρομοκράτες» κοντά στη συριακή μεθόριο.

Ανιχνεύοντας επιδιώξεις της κυβέρνησης Πούτιν, ανάλυση Ρώσου ερευνητή στο αραβικό δίκτυο «Αλ Μόνιτορ» υποστήριζε προ ημερών: «Η ιδέα της έναρξης δύο παράλληλων συμφιλιώσεων - μίας πολιτικής μεταξύ Δαμασκού και Κούρδων και μίας σε επίπεδο συντονισμού για την ασφάλεια μεταξύ Αγκυρας και Δαμασκού - είναι μια δημιουργική ιδέα που έφερε στο τραπέζι η Μόσχα, με το βλέμμα της ταυτόχρονα στα συμφέροντα Τουρκίας, Συρίας και Κούρδων. Η ιδέα αυτή επιδιώκει να προσφέρει οριστική ασφάλεια στην πρώτη. Σημαντικό έλεγχο στη "ζώνη ασφαλείας" και προοπτική διατήρησης της ακεραιότητας του κράτους της στη δεύτερη. Και διαφύλαξη στους τρίτους, με το βλέμμα στο πολιτικό μέλλον της απόκτησης αυτονομίας...».

Βέβαια, ίσως η παρεμπόδιση ή έστω η καθυστέρηση συνοριακών αλλαγών δεν αρκεί για μια επαναπροσέγγιση Τουρκίας - Συρίας. Ομως αυτήν τη στιγμή το γεωπολιτικό παζάρι σε όλη τη Μέση Ανατολή διευρύνεται σε πολλά ανοιχτά «μέτωπα». Οπότε τίποτα δεν αποκλείεται, εκτός βέβαια από την κλιμάκωση των αντιλαϊκών ανταγωνισμών και σχεδιασμών. Το κάδρο μέσα στο οποίο η τουρκική αστική τάξη ξεδιπλώνει τα όπλα και τα σχέδιά της είναι πολύ ευρύ και πολύ σύνθετο και προμηνύει την κλιμάκωση της επιθετικότητας της Τουρκίας, την οποία τροφοδοτεί πρώτα απ' όλα το σκληρό αλισβερίσι της με ορισμένα από τα ισχυρότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα του πλανήτη.


Α. Μ.

ΝΟΡΒΗΓΙΑ
Με μεγαλύτερη ορμή κατά των εργαζομένων η «νέα» κυβέρνηση πλειοψηφίας

Επίθεση στις συντάξεις, στους ανέργους και τους εργαζόμενους και «δώρα» για τους επιχειρηματικούς ομίλους

Από κινητοποίηση ενάντια στις ΝΑΤΟικές ασκήσεις «TRIDENT JUNCTURE» τον περασμένο Οκτώβρη
Από κινητοποίηση ενάντια στις ΝΑΤΟικές ασκήσεις «TRIDENT JUNCTURE» τον περασμένο Οκτώβρη
Κυβέρνηση πλειοψηφίας προέκυψε στη Νορβηγία ενάμιση χρόνο μετά από τις εκλογές (Σεπτέμβρης 2017), μετά από διεργασίες και διαπραγματεύσεις μεταξύ των λεγόμενων «δεξιών» και «κεντροδεξιών» κόμματων. Στον τρικομματικό κυβερνητικό συνασπισμό του Συντηρητικού Κόμματος της πρωθυπουργού, Ερνα Σόλμπεργκ, του εθνικιστικού - αντιμεταναστευτικού Κόμματος Προόδου και του Φιλελεύθερου Κόμματος (μπήκε στην κυβέρνηση πριν ένα χρόνο), προσχώρησαν στις 16 Γενάρη και οι Χριστιανοί Δημοκράτες. Είναι η πρώτη φορά από τη δεκαετία του '80, που στη Νορβηγία προκύπτει μια πλειοψηφική «κεντροδεξιά» κυβέρνηση.

Ετσι, έχοντας την πλειοψηφία πλέον στη Βουλή, η κυβέρνηση προχωρά απρόσκοπτα και με νέα ορμή στο αντιλαϊκό της έργο, το οποίο άλλωστε είχε διακηρύξει και στο προεκλογικό της πρόγραμμα, με βασικό στόχο να διασφαλιστούν «καλύτερες συνθήκες για το νορβηγικό κεφάλαιο και την ιδιοκτησία τα χρόνια που έρχονται».

Και στη Νορβηγία καταρρίπτονται διάφοροι μύθοι των αστών

Οι προγραμματικές δηλώσεις της «νέας» κυβέρνησης ανανέωσαν και εμπλούτισαν την αντεργατική πολιτική που έχει ήδη αρχίσει να εφαρμόζεται και θα ενταθεί τα επόμενα χρόνια. Αποκάλυψαν, από τη μία, τις επιλογές της νορβηγικής αστικής τάξης για απαραίτητες προσαρμογές του αστικού κράτους, έτσι ώστε αυτό να αντιστοιχηθεί σε μεγαλύτερο βαθμό με τις σύγχρονες ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας και, από την άλλη, ότι σε καμία καπιταλιστική χώρα δεν μπορεί να ασκηθεί φιλολαϊκή πολιτική, ανεξάρτητα από το επίπεδο ανάπτυξής της ή την «απόχρωση» του κυβερνητικού σχηματισμού. Ακόμη, αποκαλύπτεται και στη Νορβηγία ο ρόλος των «ακροδεξιών» - εθνικιστικών κομμάτων, που πλασάρονται στον λαό ως «αντισυστημικά», ενώ αποτελούν βασική συνιστώσα της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος και συμβάλλουν απλόχερα στο τσάκισμα των λαϊκών κατακτήσεων.

Η «νέα» τετρακομματική κυβέρνηση της Νορβηγίας
Η «νέα» τετρακομματική κυβέρνηση της Νορβηγίας
Και τι δεν έχει γραφτεί για τη Νορβηγία... «Η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο», το «καλύτερο σύστημα ευημερίας» και «κοινωνικής πολιτικής», οι «πιο ευτυχισμένοι πολίτες του κόσμου», ένα «οικονομικό θαύμα», που οφείλεται τάχα στη διατήρηση του εθνικού νομίσματος και άλλα πολλά.

Ωστόσο, και σ' αυτήν την «πλούσια» και αναπτυγμένη χώρα η κυβέρνηση ακολουθεί νομοτελειακά την πορεία του καπιταλιστικού συστήματος. Γι' αυτό και προχωρά αποφασιστικά σε αναδιαρθρώσεις που θα ενισχύσουν τις δυνατότητες της καπιταλιστικής κερδοφορίας σε βάρος των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, που θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν με βάση τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της Νορβηγίας. Η τάση σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες είναι η μείωση των παροχών και των υπηρεσιών Πρόνοιας, ακόμη και σε χώρες, όπως η Νορβηγία, με σημαντικό φυσικό πλούτο (πετρέλαιο, φυσικό αέριο κ.λπ.), με το μεγαλύτερο «κρατικό» ταμείο παγκοσμίως, ύψους 1 τρισ. δολαρίων, με καλούς ρυθμούς ανάπτυξης και υψηλό επιστημονικό και τεχνολογικό επίπεδο.

Οι εξελίξεις στη Νορβηγία, που δεν είναι μέλος της ΕΕ, απαντούν ακόμα στα απατηλά διλήμματα που καλλιεργούνται σήμερα στους εργαζόμενους τόσο στη χώρα μας όσο και σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες, από οπορτουνιστικές και «ευρωσκεπτικιστικές» δυνάμεις, δηλαδή για έξοδο από την ΕΕ χωρίς ριζικές αλλαγές στην οικονομία, χωρίς λαϊκή εξουσία. Και το παράδειγμα της Νορβηγίας επιβεβαιώνει τη στρατηγική του ΚΚΕ, ότι αποτελεί μονόδρομο για τους λαούς η έξοδος από την ΕΕ με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.

«Ατομική υπόθεση» η συνταξιοδότηση...

Στις προγραμματικές δηλώσεις επιβεβαιώθηκε η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 72 έτη τα επόμενα χρόνια.

Επίσης η νορβηγική κυβέρνηση, στο πλαίσιο της νέας συμφωνίας συνασπισμού, ανακοίνωσε πως θα ενισχύσει την ιδιωτική συνταξιοδοτική ασφάλιση, μια δέσμευση που καλωσόρισαν οι μεγαλοεργοδότες και ο χρηματοπιστωτικός τομέας της χώρας. Συγκεκριμένα, η «νέα» κυβέρνηση υπόσχεται να διευκολύνει «ασφαλή και προβλέψιμα πλαίσια ιδιωτικών συνταξιοδοτικών αποταμιεύσεων και ιδιωτικών επαγγελματικών συνταξιοδοτικών συστημάτων», ώστε οι εργαζόμενοι να «κοστίζουν» λιγότερο στο κράτος και τους εργοδότες και οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες να «κάνουν πάρτι».

Ο συνασπισμός δήλωσε, επίσης, ότι θα συνεχίσει την «εφαρμογή της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα», δηλαδή «κίνητρα» για παράταση του εργασιακού βίου, «αναθεώρηση των ειδικών πρόωρων ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στον δημόσιο τομέα», «οι ηλικιωμένοι να γίνουν πιο ελκυστικοί στην αγορά εργασίας» κ.λπ.

«Αυτό σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι οι επαγγελματικές συντάξεις του δημόσιου τομέα πρέπει να παρέχουν καλά κίνητρα για εργασία και να διευκολύνουν την κινητικότητα μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα», αναφέρεται στο κυβερνητικό πρόγραμμα, «φωτογραφίζοντας» δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα και εργασιακή περιπλάνηση.

Η Χρηματοοικονομική Ενωση «Finance Norway», σχολιάζοντας τις κυβερνητικές εξαγγελίες, δεν έκρυψε την ικανοποίησή της: «Η Ενωσή μας είναι ευχαριστημένη με το κυβερνητικό μήνυμα και υπογραμμίζει ότι αυτό πρέπει επίσης να αντικατοπτρίζεται στον τρόπο με τον οποίο διευκολύνεται η ατομική εξοικονόμηση για τη σύνταξη». Από την 1η Νοέμβρη του 2017, η νεοεκλεγείσα τότε μειοψηφική κυβέρνηση της Ερνα Σόλμπεργκ έχει εισάγει τη λεγόμενη «ατομική συνταξιοδοτική αποταμίευση» (IPS), φορτώνοντας την ευθύνη και το κόστος της σύνταξης στους εργαζόμενους, με το σκεπτικό ότι έτσι «ο κάθε εργαζόμενος κάνει τις δικές του επιλογές και προσαρμόζεται στο συνταξιοδοτικό σύστημα μεμονωμένα»...

Χτύπημα στους ανέργους και «δώρα» στους ομίλους

Ακόμη, στις νέες κυβερνητικές εξαγγελίες προβλέπονται «ειδικά μέτρα για την ενεργοποίηση των ανέργων», δηλαδή «τσεκούρωμα» των επιδομάτων ανεργίας και συνολικά της προστασίας των ανέργων.

Εξάλλου και στον κρατικό προϋπολογισμό του 2018 είχαν ενταχθεί περικοπές που οδηγούσαν στην κατάργηση του επιδόματος ανεργίας για 3.500 δικαιούχους και επιπλέον σε μείωση του ποσού του επιδόματος για 1 στους 4 δικαιούχους (για 19.000 ανέργους). Μάλιστα, οι μειωμένες παροχές παρουσιάστηκαν σαν ...βοήθεια ώστε «περισσότεροι άνθρωποι να δουλεύουν περισσότερο και λιγότεροι να εξαρτώνται από τις προνοιακές παροχές (Nav)». Λες και ευθύνονται οι άνεργοι που δεν βρίσκουν δουλειά ή που πολλές θέσεις εργασίας είναι μερικής απασχόλησης...

Αυτές και άλλες περικοπές κρύβονται πίσω από τα λόγια της πρωθυπουργού για μια «βιώσιμη κοινωνία πρόνοιας», ενώ από την άλλη οι παροχές προς τους επιχειρηματικούς ομίλους της χώρας εξακολουθούν να είναι γενναιόδωρες.

Ενδεικτικά: Η νορβηγική κυβέρνηση δεσμεύτηκε να συνεχίσει την προώθηση και ενίσχυση των «πράσινων επιχειρήσεων». Επίσης θα μειώσει τη φορολογία των επιχειρήσεων, αλλά και των περιουσιακών στοιχείων και των ακινήτων. Θα αλλάξουν οι όροι στην ανάληψη δημόσιων έργων, ώστε οι ιδιωτικές εταιρείες να είναι ανταγωνιστικές προς τις «δημόσιες». Γενικότερα άλλα μέτρα που θα ενισχύσουν τον ανταγωνισμό μεταξύ «δημόσιων» και ιδιωτικών επιχειρήσεων, φυσικά προς όφελος των τελευταίων και σε βάρος του νορβηγικού λαού.

Η πετρελαϊκή βιομηχανία εξέφρασε την ικανοποίησή της για τις κυβερνητικές εξαγγελίες, όπου μεταξύ άλλων διατηρούνται οι φοροελαφρύνσεις για τις εξερευνητικές τους και άλλες δραστηριότητες. «Χαιρόμαστε που η κυβέρνηση συνεχίζει τη γενική πολιτική γραμμή της, εξασφαλίζοντας θέσεις εργασίας σε όλη τη χώρα και τεράστια εισοδήματα για την κοινωνία (!)», δήλωσε η Ενωση Νορβηγικού Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου, που εκπροσωπεί μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες όπως η «Equinor».

Επίσης, το κυβερνητικό πρόγραμμα ανανεώνει τη δέσμευση για «μεγαλύτερη ασφάλεια» και μείωση του αριθμού των προσφύγων που δέχεται η Νορβηγία, σε σχέση με τις διεθνείς ποσοστώσεις.

Παράλληλα, η Νορβηγία, χώρα καταγωγής και του γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ (πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών), ανεβάζει αισθητά τις στρατιωτικές της δαπάνες και εντείνει την ενεργό συμμετοχή των νορβηγικών στρατευμάτων στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, με τον ιδιαίτερο ρόλο που έχει και ως γειτονική χώρα της Ρωσίας. Αλλωστε, τον περασμένο Οκτώβρη, πραγματοποιήθηκε στη Νορβηγία η μεγαλύτερη ΝΑΤΟική άσκηση, «TRIDENT JUNCTURE», με τη συμμετοχή πάνω από 50.000 στρατιωτών.


Ε. Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ