Λέμε λαθροχειρίας συνέχεια γιατί η «Αυγή» και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ νόμισαν πως βρήκαν το άλλοθι της ενίσχυσης της δικής τους γραμμής. Δηλαδή, ότι απάντηση στο μνημόνιο είναι η πληρωμή του νόμιμου χρέους (να πληρώσει ο λαός, λοιπόν, το νόμιμο χρέος, λένε), με μια αντιμνημονιακή πολιτική, στα πλαίσια του ευρώ, δηλαδή οι επικίνδυνες για το λαό αυταπάτες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Λαθροχειρία επίσης και η άποψη ότι το ΚΚΕ απεύχεται την αποσύνθεση της ΕΕ που απεύχεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Το ζήτημα δεν είναι τι εύχεται και τι απεύχεται ένα κόμμα, αλλά η οργάνωση της πάλης του λαού για την ανατροπή του καπιταλισμού και τη δική του εξουσία. Ως προς το στρατηγικό στόχο για έξοδο από το ευρώ, αυτό είναι αποκύημα της φαντασίας τους. Στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και όχι από το ευρώ εντός της ΕΕ όπως υπονοούν.
Εκεί δε που η παραποίηση ξεπερνά τα όρια και αυτών των αστών είναι ότι η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ μιλούσε για λογαριασμό των καπιταλιστών. Επειδή αναφέρθηκε στην εκτίμηση ότι δε θα αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει απότομα και να φύγει από την Ευρωζώνη γιατί κάτι τέτοιο θα επιδράσει αρνητικά και στην ΕΕ γι' αυτό θα προχωρήσουν σε ελεγχόμενη χρεοκοπία.
Καταλαβαίνουμε τον καημό τους να είναι με το σύστημα και την ΕΕ και να κάνουν τους φίλους του λαού, αλλά οι λαθροχειρίες δεν τους σώζουν.
«Να όμως που μια τελευταία δήλωση με οδήγησε, η αλήθεια είναι, κάπως αργά, σε μια διαφορετική, αυτή τη φορά συνεκτική ερμηνεία.
Πρόκειται για τη δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα (i): "Κατ' αρχήν εμείς είμαστε γενικά υπέρ της αποδέσμευσης από την ΕΕ. Λύση έξω από το ευρώ και δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική"!!!! Αυτή λοιπόν η δήλωση, η οποία σε τίποτα δε διαφέρει από τη δήλωση Δαμανάκη και η οποία μάλιστα ερμηνεύει για ποιο λόγο, αυτή η τελευταία, χαρακτηρίστηκε και από το ΚΚΕ εκβιασμός, αποτελεί ποιοτικό άλμα.
Και αποτελεί ποιοτικό άλμα διότι είναι η πρώτη φορά που, αναφανδόν τουλάχιστον, δηλώνεται ότι η έξοδος από το ευρώ, πόσω μάλλον από την ΕΕ, δεν είναι της ώρας, αλλά επιπροσθέτως ότι η πρώτη θα ήταν καταστροφική!!! Η συγκεκριμένη ηγεσία μόνιμα ενασχολούμενη επαγγελματικά με την πολιτική σε συνθήκες αστικού κοινοβουλευτισμού, έχει μικροαστικοποιηθεί και βολευτεί στο ρόλο της αριστερής αντιπολίτευσης. Ετσι φοβάται ότι η όποια ριζοσπαστική αλλαγή θα ταράξει τα ήρεμα νερά πάνω στα οποία κατορθώνει και συντηρείται ως τέτοια. Για να αναπαράγει λοιπόν αυτήν τη γραφειοκρατική της θέση, από τη μια προβάλλει ένα αριστερό μακροπρόθεσμο σοσιαλιστικό όραμα... και από την άλλη λειτουργεί πυροσβεστικά για το σύστημα κάθε φορά που κάποια επαναστατική σπίθα κινδυνεύει να το πλήξει». Αυτά γράφει ο Γ. Ρούσης στην προχθεσινή «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». Δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι ο κύριος καθηγητής κάνει τάχα πολεμική από τ' αριστερά στο ΚΚΕ, αυτοπροβαλλόμενος ως αυθεντία του μαρξισμού και της επαναστατικής ταχτικής. Αλλωστε, είναι ιδίωμα των πρώην, να ερμηνεύουν κατά το δοκούν προκειμένου να κάνουν επίθεση στο ΚΚΕ. Αλλά να μιλάει ο κύριος καθηγητής για μικροαστισμό του ΚΚΕ, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, πάει πολύ. Κύριε καθηγητά, εντάξει, μας το έχεις αποδείξει εδώ και καιρό. Γιατί αγωνιάς και για ποιον να αποδείχνεις συνεχώς ότι έχεις αναλάβει να είσαι η αιχμή της αντιΚΚΕ προπαγάνδας της «πλουραλιστικής» εφημερίδας;
«Η ορολογία περί "κατοχής" στην Ελλάδα χρησιμοποιείται από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από το ΚΚΕ σε διάφορες ανακοινώσεις τους». Αυτό «ανακαλύπτει» ο Γιώργος Παπαχρήστος σε ρεπορτάζ στα χτεσινά «ΝΕΑ», για να αποκαλύψει ταυτόχρονα ότι είτε δεν έχει διαβάσει ούτε μια ανακοίνωση του ΚΚΕ, είτε σκόπιμα παραποιεί τις θέσεις του Κόμματος. Γιατί το ΚΚΕ όχι μόνο δε μιλάει για «ξένη κατοχή στην Ελλάδα», αλλά αποκαλύπτει διαρκώς ότι η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα αποτελεί στρατηγική επιλογή της πλουτοκρατίας την οποία υλοποιεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που τα αστικά ΜΜΕ παραποιούν τις θέσεις του ΚΚΕ και προσπαθούν να το τσουβαλιάσουν με άλλα κόμματα και θέσεις. Αλλωστε, τα αστικά ΜΜΕ όταν δεν αποσιωπούν πλήρως τη δράση και τις θέσεις του ΚΚΕ, τις παρουσιάζουν αλλοιωμένες, πετσοκομμένες ή αποστεωμένες από τη στρατηγική του Κόμματος. Οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της πλουτοκρατίας, που υποκλίνονται στο όνομα της «δημοκρατίας», φιμώνουν και παραχαράσσουν «δημοκρατικά» τη φωνή υπέρ της εργατικής τάξης, τη φωνή του ΚΚΕ. Θα μπορούσαν τουλάχιστον να είναι περισσότερο διαβασμένοι. Γι' αυτό ενημέρωση μόνο από το «Ριζοσπάστη» και τον «902».
Αυτό πώς ακριβώς μεταφράζεται, δηλαδή; Οτι ζητούν απεγνωσμένα κάποιον τρόπο για να κοροϊδέψουν την κοινωνία με αποτελεσματικότητα; Γιατί άλλη εξήγηση δεν μπορούμε να δώσουμε.
Μάλλον, όμως, έχουν εξαντλήσει ...κάθε μέθοδο και δύσκολα θα βρουν κάτι καινούριο, πόσο, δε, μάλλον κάτι πειστικό. Δεν αμφιβάλλουμε ότι τα δελτία των 8.30 θα κάνουν ό,τι μπορούν, όμως έχουν και αυτά τα όριά τους.
Θεωρούμε αυτονόητο πως αποκλείεται να έχουν ως επικοινωνιακό στόχο να παρουσιάσουν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ως θετικό, άρα μόνο στο «αναγκαίο» θα στοχεύσουν.
Δυστυχώς, όμως, γι' αυτούς, οι λαϊκές ανάγκες είναι πολύ περισσότερες και πολύ πιο περιορισμένες από τις δικές τους «αναγκαιότητες», δηλαδή τις αναγκαιότητες του κεφαλαίου για μεγαλύτερη κερδοφορία.
ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟ απέδωσε το πρακτορείο Bloomberg στον Γιώργο Παπανδρέου ως «τελευταίο μνημονιακό πρωθυπουργό της Ευρώπης», παραλληλίζοντάς τον με τους πρωθυπουργούς της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας.
Μάλλον ξέχασαν ότι οι πρωθυπουργοί έρχονται και παρέρχονται, όμως η κεντρική επιδίωξη των κυρίαρχων δυνάμεων της ΕΕ για μείωση του «εργατικού κόστους» (δηλαδή η ουσία των μνημονίων παντός τύπου) παραμένει.
ΩΣΤΕ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ που ακολουθεί η κυβέρνηση, ζήτησε ο υπουργός Επικρατείας Χ. Παμπούκης. Ευγενέστατο εκ μέρους του, αλλά ...δε θα συγκινηθούμε.
Γιατί η ουσία της πολιτικής είναι που φέρνει βάσανα στο λαό και όχι το στιλ που αυτή εφαρμόζεται.
Ισχυρίζεται η ΠΑΣΚΕ ότι τα μέτρα εκτός από «άδικα» είναι «άνισα» και «αναποτελεσματικά». Μόνο που τα μέτρα είναι πέρα για πέρα αποτελεσματικά αλλά για το κεφάλαιο. Η ΠΑΣΚΕ δεν μπαίνει στον κόπο να δει τους ταξικούς διαχωρισμούς και πώς θα μπορούσε, αφού γι' αυτήν εργάτες και καπιταλιστές δεν είναι αντίπαλοι, αλλά «κοινωνικοί εταίροι».
Τάσσεται όχι κατά των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά των «γενικευμένων ιδιωτικοποιήσεων» και φωνασκεί περί «εκποίησης». Στην πραγματικότητα είναι πέρα για πέρα συνεπής με το ρόλο της, αφού είναι αυτή που την προηγούμενη δεκαετία στήριξε τις ιδιωτικοποιήσεις και τώρα φωνάζει για την «ουρά», αλλά όχι για το βόδι που πουλήθηκε.
Καλεί την κυβέρνηση «να απαγκιστρωθεί από την αδιέξοδη πολιτική», δημιουργώντας νέες αυταπάτες στους εργαζόμενους και στο διά ταύτα ζητά «να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους» για «να σωθεί η χώρα». Λειτουργεί ως φερέφωνο της κυβερνητικής πολιτικής, αφού γι' αυτήν «όλοι» έχουν ευθύνες που πρέπει να αναλάβουν, μαζί και οι εργαζόμενοι για να σώσουν τη χώρα. Τι άραγε διαφορετικό ζητάει η κυβέρνηση;
«Το πρόγραμμα που εφαρμόζεται στην Ελλάδα πάει πολύ καλύτερα απ' ό,τι νομίζουν μερικοί και πολλοί στόχοι έχουν ήδη επιτευχθεί», τόνισε ο επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στην Ελλάδα Π. Τόμσεν σε ομιλία του στο Μέριλαντ των ΗΠΑ. Πράγματι, από τη σκοπιά των δανειστών, της τρόικας, αλλά και της κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας, η παραπάνω εκτίμηση πατάει σε γερά πόδια. Η στρατηγική του μνημονίου όχι μόνο δεν απέτυχε, αλλά κατάφερε μέσα σε σύντομο σχετικά διάστημα να κάνει πράξη σημαντικές αντιλαϊκές και αντεργατικές ανατροπές που επί δεκαετίες σχεδίαζαν τα επιτελεία της πλουτοκρατίας, για να θωρακίσουν την κερδοφορία τους. Αυτός ήταν και ο πραγματικός στόχος του μνημονίου και αυτό, είναι αλήθεια, από την πρώτη στιγμή το έλεγαν τα στελέχη της τρόικας, αναγορεύοντας ως πρώτη προτεραιότητα την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Από την άποψη αυτή τα αποτελέσματα της στρατηγικής του μνημονίου είναι χειροπιαστά και θα γίνουν περισσότερο το επόμενο διάστημα, γιατί, όπως είπε ο Π. Τόμσεν, το μνημόνιο «σαν ζωντανός οργανισμός πρέπει να προσαρμόζεται στις καινούργιες ανάγκες». Είναι φανερό πια πως το μνημόνιο είναι το «όχημα» για την υλοποίηση της στρατηγικής της πλουτοκρατίας σε συμμαχία με την τρόικα. Με ή χωρίς μνημόνιο την ίδια πολιτική θα εφάρμοζαν, την πολιτική που εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Δεν μπορεί λοιπόν να απαλλαγεί από αυτή ο λαός αν δεν αποφασίσει να αγωνιστεί για την ανατροπή της βάζοντας σκοπό να κατακτήσει τη δική του εξουσία.
«Μισθός 592 ευρώ μεικτά ή άνεργος"» είναι το εκβιαστικό και θρασύτατο δίλημμα που θέτει η υπουργός Εργασίας για να δικαιολογήσει τα νέα αντεργατικά μέτρα, που περιλαμβάνονται στο μεσοπρόθεσμο, που καθιστούν ακόμα πιο φτηνή την εργατική δύναμη. Επιχειρώντας να δικαιολογήσει τη μείωση της αμοιβής των νέων από τα 18-25 έτη στο 80% του βασικού μισθού, δηλαδή στα 592 ευρώ μεικτά, η Λ. Κατσέλη στη χτεσινή συνέντευξή της στα «Νέα» αναφέρει χαρακτηριστικά: «Το πρόβλημα είναι ότι το 40% των νέων στις ηλικίες από 14 έως 24 ετών δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Επομένως, η ρύθμιση αυτή δεν αποτελεί μέτρο μείωσης του κόστους εργασίας, αλλά δημιουργεί κίνητρο απασχόλησης γι' αυτούς που έχουν μηδενικό εισόδημα»(!). Με τη λογική αυτή, που είναι η κυρίαρχη λογική στην ΕΕ, μετά από ένα διάστημα και επειδή η ανεργία δεν πρόκειται να μειωθεί, η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε νέα μείωση του κατώτατου μισθού για να δώσει τάχα νέο κίνητρο στους εργοδότες να κάνουν προσλήψεις. Το ίδιο θα επαναλαμβάνεται διαρκώς, ταυτόχρονα με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την κυριαρχία των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, μέχρι να κατέβουν οι μισθοί, πρώτα της νέας γενιάς και στη συνέχεια συνολικά της εργατικής τάξης, στα επίπεδα των «σημαντικότερων εταίρων της ΕΕ», δηλαδή της Κίνας και των ΗΠΑ, εκείνα τα επίπεδα δηλαδή που διασφαλίζουν την ανταγωνιστικότητα και την αειφόρο κερδοφορία των μονοπωλίων. Αυτός είναι βέβαια και ο πραγματικός στόχος και όχι βέβαια η αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων, που τους χρησιμοποιούν ως μοχλό πίεσης για να κατεδαφίσουν τα εργασιακά δικαιώματα. Αν δεν ανατραπεί λοιπόν το σύστημα των εκμεταλλευτών, δεν υπάρχει ελπίδα για τον εργαζόμενο λαό.