Πριν ακόμα «δούμε» τη νομοθετική ρύθμιση που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση της ΝΔ και παρακάμπτει το άρθρο 16 του Συντάγματος, μεθοδεύοντας την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ, τα κοράκια της ιδιωτικής Υγείας «έπιασαν δουλειά». Είναι δεκάδες τα δημοσιεύματα που μας «ενημερώνουν» ότι ο κολοσσός της ιδιωτικής Υγείας «CVC Capital Partners», αμερικανικών κεφαλαίων, που έχει στην ιδιοκτησία του το «Υγεία», το «Metropolitan», το «Μητέρα», το «Metropolitan General» (πρώην «Iaso General») και το μαιευτήριο «Λητώ», αφού φούσκωσαν τα κέρδη του, ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας, τώρα επιδιώκει να επενδύσει σε ένα νέο επιχειρηματικό πεδίο που είναι προ των πυλών, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Το βασικό ζήτημα που πρέπει εξαρχής να απαντηθεί είναι ο σκοπός και η κατεύθυνση της Ιατρικής Εκπαίδευσης και Ερευνας που θα προάγεται από το ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Για το ΚΚΕ η Υγεία του λαού είναι καθολικό αναφαίρετο δικαίωμα και ως τέτοιο θα πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους με την αποκλειστική ευθύνη του κράτους, δεν μπορεί να επαφίεται στον εκάστοτε ιδιώτη και τις «ορέξεις» του, ούτε να είναι ανάλογα με το πορτοφόλι. Το ίδιο και η Ιατρική Ερευνα, που είτε θα αποσκοπεί στην προαγωγή της επιστημονικής γνώσης με στόχο την κάλυψη των συνεχώς διευρυνόμενων αναγκών σε υψηλότερου επιπέδου υπηρεσίες ιατρικής περίθαλψης, πρόληψης, φαρμακευτικής αντιμετώπισης ασθενειών κ.ά., είτε θα είναι Ιατρική Ερευνα κατ' επιταγή, «βουτηγμένη» μέσα στις ανάγκες και προτεραιότητες που θα θέτουν κάθε φορά οι μεγάλες φαρμακευτικές ή εταιρείες ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού που θα την χρηματοδοτούν, με κριτήριο το μέγιστο καπιταλιστικό κέρδος.

Πέρα από αυτό το βασικό ζήτημα χρειάζεται να απαντηθούν και μια σειρά από άλλα επιχειρήματα της κυβέρνησης της ΝΔ και των συμμάχων της.

Ενα από αυτά που λέγονται από τους υπερασπιστές της ίδρυσης των ιδιωτικών ΑΕΙ είναι ότι «ο ανταγωνισμός που θα ενισχυθεί από τη συνύπαρξη δημόσιων - ιδιωτικών πανεπιστημίων, θα αναβαθμίσει τα δημόσια ΑΕΙ της χώρας».

Με τα ίδια επιχειρήματα, ότι τάχα θα ωφελήσουν την Υγεία του λαού, είχαν πλασάρει και τα ιδιωτικά νοσοκομεία, που άρχισαν να ξεφυτρώνουν στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Πλέον τα παραδείγματα είναι πολλά που επιβεβαιώνουν ότι συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Υγεία, που αποτελούσε πάντα κοινή προγραμματική αντίληψη όλων των αστικών κομμάτων ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ ανεξαρτήτως σύνθεσης στην ηγεσία τους, δεν μπορεί να υπάρξει προς όφελος του λαού. Από τη, μια οδήγησε στην περαιτέρω υποβάθμιση και απαξίωσή τους με στόχο την «αποστολή» πελατείας στον ιδιωτικό τομέα και, από την άλλη, στην επέκταση της επιχειρηματικής λειτουργίας του δημόσιου νοσοκομείου στην κούρσα του ανταγωνισμού με τα ιδιωτικά. Σε όλους μας ηχούν ως γνώριμοι διάλογοι, όπως, «Θέλεις να χειρουργηθείς; Στο νοσοκομείο έχει μεγάλη αναμονή, ψάξε σε μια ιδιωτική κλινική», ή «Θέλεις επανεξέταση; Κλείσε ραντεβού στο 1535, θα βρεις σε τρεις - τέσσερις μήνες. Αν βιάζεσαι, πήγαινε στο ιδιωτικό ιατρείο». Πολλοί έχουμε βρεθεί στη θέση μέσα στο δημόσιο νοσοκομείο να αναγκάζεσαι να καλέσεις ιδιωτικό ασθενοφόρο να έρθει να σε πάρει εάν δεν θέλεις να περιμένεις μέρες, τραγική απόδειξη της πλήρους ιδιωτικοποίησης πλευρών λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων, όπως το ΕΚΑΒ, η φύλαξη, η καθαριότητα κ.ά. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει χρειαστεί να κάνουμε εξέταση με μαγνητικό τομογράφο και ψάχνουμε στα ιδιωτικά εξεταστήρια, αφού τα δημόσια νοσοκομεία δεν έχουν ή δεν λειτουργεί λόγω βλάβης. Ενώ δεν απέχει πολύ η περίοδος της πανδημίας που έβγαλε στην επιφάνεια αυτήν την επικίνδυνη πολιτική της «συνύπαρξης», όταν γιατροί στα υποστελεχωμένα δημόσια νοσοκομεία δούλευαν 15 - 20 ώρες το 24ωρο για να καλυφθούν οι ανάγκες, ιδιαίτερα παθολόγοι και πνευμονολόγοι, και οι ασθενείς στοιβάζονταν σε ράντζα και την ίδια στιγμή ο ιδιωτικός τομέας επέλεγε με το αζημίωτο ποια περιστατικά θα υποδεχτεί και οι κλινικές του παρέμειναν 95% ελεύθερες από COVID περιστατικά. Οπως δεν ξεχνιέται και το περιστατικό ασθενούς που είχε υποβληθεί σε ανοιχτή καρδιοχειρουργική επέμβαση και την έβδομη μέρα νοσηλείας του διαγνώστηκε θετικός στον κορονοϊό. Χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς καμία ενημέρωση, ο επιχειρηματικός όμιλος «Υγεία» αποφάσισε να πετάξει από πάνω του τον χειρουργημένο ασθενή και να τον στείλει όπως όπως σε δημόσιο νοσοκομείο, που όμως μετά το κλείσιμο κλινικών και τη μετατροπή τους σε Covid, δεν διέθετε καρδιοχειρουργικό ή έστω θωρακοχειρουργικό τμήμα! Και όποιος ζήσει έζησε...

Ανάλογη θα είναι και η πορεία στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Για παράδειγμα, ότι η ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ και ο ανταγωνισμός που θα ενταθεί, θα φέρουν γενίκευση των υπαρκτών και σήμερα διδάκτρων στα δημόσια πανεπιστήμια, είναι δεδομένο.

Ενδεικτικό των ιεραρχήσεων στα δημόσια ΑΕΙ είναι το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια (με νόμους και ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ) ξεφυτρώνουν παντού ξενόγλωσσα προπτυχιακά με δίδακτρα στα περισσότερα ιδρύματα της χώρας. Από πέρσι λειτουργεί στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών με δίδακτρα, που αγγίζουν τις 13.000 ευρώ ετησίως. Σε αυτό παρέχονται υποδομές με σύγχρονο εξοπλισμό (μικροσκόπια, προπλάσματα κ.ά.), που οι φοιτητές των δωρεάν προγραμμάτων σπουδών της σχολής δεν βλέπουν ούτε με «κιάλια». Μάλιστα, μέχρι και νέο κτίριο εγκαινιάστηκε για το ξενόγλωσσο προπτυχιακό τμήμα, την ώρα που χιλιάδες φοιτητές δεν βρίσκουν εστίες! Αυτό σημαίνει ανταγωνισμός και εμπορευματική λειτουργία... το πανεπιστήμιο βάζει προτεραιότητες με γνώμονα τα έσοδα, και τα έσοδα έρχονται... από δίδακτρα.

«Ενας καρκινοπαθής τελικού σταδίου δεν είναι υποχρεωτικό... δεν θα τα καταφέρει, δεν έχει καλή πρόγνωση, πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξουμε μια γραμμή. Γιατί; Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στα έξοδα που χρειάζονται». Αυτή η ανατριχιαστική δήλωση ανήκει στον Σπ. Πνευματικό, που εκτός από το ότι ήταν υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ, είναι και καθηγητής Ιατρικής στο ΕΚΠΑ. Αν αυτές οι «αρχές» εκφράζονται από μερίδα των διδασκόντων των σημερινών δημόσιων πανεπιστημίων, αναρωτιόμαστε... τι θα διδάσκει το «Metropolitan» και το «Υγεία»;

Το σίγουρο είναι ότι αυτά που ακούγονται μεταξύ σοβαρού και αστείου καθημερινά στις πανεπιστημιακές κλινικές των δημόσιων νοσοκομείων, όπου εκπαιδεύονται οι φοιτητές, όπως «ο καλός γιατρός κάνει τις λιγότερες δυνατόν εξετάσεις για να μην επιβαρύνει οικονομικά το σύστημα», «ας μπει σε ράντζο ο ασθενής, αν δεν ήθελε ας πήγαινε στο ιδιωτικό», ή «γιατί να μπει στη ΜΕΘ 85 ετών, μόνο βάρος στο ΕΣΥ θα είναι»... πατάνε στην κατεύθυνση προσαρμογής της Ιατρικής Εκπαίδευσης στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στον κλάδο, με τα δημόσια νοσοκομεία να μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε αυτοτελείς οικονομικές μονάδες και η Υγεία σε πιο ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα. Δεν είναι τυχαίο που τα τελευταία χρόνια προστίθενται προπτυχιακά μαθήματα και μεταπτυχιακά προγράμματα που εξολοκλήρου υμνούν την οικονομική διαχείριση της Υγείας, όπως «Οικονομικά της Υγείας», τα οποία προωθούν τη λογική κόστους - οφέλους στη διαχείριση των ασθενών. Στην ιδιωτική Ιατρική Σχολή αυτές οι φωνές θα είναι περισσότερες, χωρίς περιορισμό, απομακρύνοντας ακόμα περισσότερο το περιεχόμενο της Ιατρικής Εκπαίδευσης από τον βασικό του στόχο που θα έπρεπε να είναι η ανιδιοτελής προσφορά στον άνθρωπο, στον ασθενή για να απαλύνεις τον πόνο του, να βελτιώσεις την ποιότητα ζωής του, ανεξάρτητα από το αν και πόσο βαθιά μπορεί να βάλει το χέρι στην τσέπη.

Με τι άραγε αξίες θα εκπαιδευόταν ένας φοιτητής Ιατρικής στους ομίλους της ιδιωτικής Υγείας την περίοδο της πανδημίας COVID-19; Οταν την ίδια στιγμή που είχαμε εκατοντάδες νεκρούς τη μέρα η περίθαλψη των ασθενών αυτών στα ιδιωτικά νοσοκομεία γινόταν με το σταγονόμετρο επειδή δεν ήταν αρκετά κερδοφόρα. Οταν λόγω έλλειψης προσωπικού 3.000 παιδιά περίμεναν στην ουρά για να πραγματοποιήσουν ένα χειρουργείο στο μεγαλύτερο παιδιατρικό νοσοκομείο της χώρας και στα ιδιωτικά νοσοκομεία τα χειρουργεία έμεναν άδεια έως ότου βρεθούν αυτοί οι γονείς που θα αναγκαστούν να προσφύγουν σε αυτά για να σώσουν το παιδί τους.

Το πώς εκπαιδεύονται οι αυριανοί γιατροί να απαντούν σε αυτά και άλλα ερωτήματα που θα βρεθούν μπροστά τους είναι κυριολεκτικά ζήτημα ζωής!

Οι νέοι γιατροί έχουν πείρα από το κυνήγι των προσόντων που διογκώθηκε ειδικά τα τελευταία χρόνια. Μας θέλουν να κοιτάμε με καχυποψία τον διπλανό μας αν έχει πτυχίο από πανεπιστήμιο της Ελλάδας ή του εξωτερικού, μεταπτυχιακό, πιστοποιητικά σεμιναρίων και συνεδρίων. Τώρα έρχεται να προστεθεί και «νέος παίκτης» στην αγορά πτυχίων... Μας θέλουν να μετράμε ποιος τελικά κατέθεσε περισσότερο χρήμα και κυνήγι ατομικά, για να διεκδικήσει μια καλύτερη θέση εργασίας.

Η πολυδιάσπαση των πτυχίων των νέων γιατρών θα σημάνει ένταση της κατηγοριοποίησης στον κλάδο με αποτέλεσμα γιατρούς πολλών ταχυτήτων. Ανοίγει τον δρόμο για τη διαμόρφωση μιας μεγάλης μάζας γιατρών που θα είναι χαμηλά αμειβόμενοι για να βγάζουν τη λάντζα και ταυτόχρονα μια επιστημονική ελίτ, που θα στελεχώνει επιτελικά πόστα και θα εξελίσσεται επιστημονικά. Ενώ επίδραση θα έχει και στους όρους δουλειάς τους. Θα επιταχυνθούν η επιδείνωση των συνθηκών δουλειάς, η εντατικοποίηση και υπερεφημέρευση, η συμπίεση προς τα κάτω του μισθού του υγειονομικού προσωπικού, η παγίωση των «ελαστικών» σχέσεων απασχόλησης, όπως συμβαίνει και σήμερα με τους επικουρικούς γιατρούς αξιοποιώντας ως πρόσχημα τη δήθεν υπερπληθώρα γιατρών.

Απέναντι στο νομοσχέδιο, οι φοιτητές των πανεπιστημίων, το διδακτικό προσωπικό, οι εργαζόμενοι των ιδρυμάτων, οι υγειονομικοί, όλος ο λαός, να μπουν στον αγώνα για να μην περάσει.

Μέσα σε αυτόν τον αγώνα μπορούν να συναντηθούν με την πρόταση του ΚΚΕ που αφορά σε ενιαίο, καθολικό, δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας με πλήρη κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης, κοινωνικοποίηση των ιδιωτικών δομών Υγείας που πληρούν τις προϋποθέσεις, με κεντρικό σχεδιασμό και αποκλειστικά κρατική οργάνωση και λειτουργία, και ένταξη σε αυτό όλων των επιστημόνων και των εργαζόμενων υγειονομικών.

Η πρόταση του ΚΚΕ για την Εκπαίδευση των νέων γιατρών αφορά στο αναγκαίο ιατρικό δυναμικό σε αριθμό και ειδικότητες που θα στελεχώσει το δημόσιο σύστημα Υγείας, που θα αντιμετωπίζει την Υγεία ως κοινωνικό αγαθό, το οποίο ισότιμα θα απολαμβάνει ο λαός. Γι' αυτό ο αγώνας για μια πραγματικά Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, με εξασφαλισμένη πλήρη πρόσβαση στο επάγγελμα είναι αναγκαίος όσο ποτέ.