Συγκεντρώσεις για το Προσφυγικό, με θέμα «Οι εξελίξεις στα νησιά και οι θέσεις του ΚΚΕ», διοργανώνουν Οργανώσεις του Κόμματος στην Αττική. Πιο συγκεκριμένα:

Σήμερα Παρασκευή, στις 7 μ.μ., στα γραφεία του ΚΚΕ στο Κορωπί (Βασ. Κων/νου 41), σε σύσκεψη νησιωτών θα μιλήσει ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Αύριο Σάββατο, στις 6.30 μ.μ., στο Γαλάτσι, στο καφενείο «Αγρα Λέσβου» (Αθηναίων 41). Θα μιλήσει ο Γιάννης Πρωτούλης.

Τη Δευτέρα 9 Μάρτη, στις 6.30 μ.μ., οι ΚΟ Ν. Ιωνίας καλούν στο «Παναιτώλιο» σε εκδήλωση για τις επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή και τις θέσεις του ΚΚΕ. Θα μιλήσει ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος.

Με τίτλο δανεισμένο από τα «Μακρονησιώτικα» του Γ. Ρίτσου, «Μπόλικη πέτρα, μπόλικη καρδιά...» έχει ως θέμα της την αντίσταση στις φυλακές και τις εξορίες. Διοργανώνεται με αφορμή την τοποθέτηση των μνημείων - που επιλέχτηκαν μετά από πανελλήνιο διαγωνισμό για τα 100χρονα του ΚΚΕ - σε δύο μαρτυρικούς και ιστορικούς τόπους, τη Γυάρο και τη Μακρόνησο, ως ελάχιστο φόρο τιμής σε κείνους που φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν, θυσίασαν τη ζωή τους.

Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να αντικρίσει 257 εικαστικά έργα (πίνακες, σχέδια και σκίτσα πάνω σε χαρτί, ξυλόγλυπτα, ζωγραφική πάνω σε βότσαλα, έργα σε χειρόγραφες εφημερίδες και κάρτες, ζωγραφικές μακέτες) 48 δημιουργών και πολλών ακόμα άγνωστων αγωνιστών, τα οποία απλώνονται χρονικά σε μια περίοδο 40 ετών, από τη δεκαετία του '30 έως και τη χούντα. Πολλά από αυτά τα έργα εκτίθενται μετά από καιρό συγκεντρωμένα και κάποια εκτίθενται για πρώτη φορά.

Κατά τη διάρκεια της εικαστικής έκθεσης θα πραγματοποιηθούν παράλληλες εκδηλώσεις, οι οποίες είναι οι εξής:

Την Τετάρτη 11 Μάρτη στις 18.30 θα παρουσιαστεί η νέα έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής», «Γιούρα. Ματωμένη Βίβλος». Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι Γιώργος Μηλιώνης, δημοσιογράφος και μέλος του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ, και Φάνης Παρρής, μέλος του Τμήματος Ιστορίας και του Αρχείου της ΚΕ του ΚΚΕ. Πρόκειται για μια ζωντανή ιστορική μαρτυρία, γραμμένη από τους ίδιους τους κρατούμενους της Γυάρου. Καταγράφει τα γεγονότα από την ίδρυση του κολαστηρίου μέχρι το Σεπτέμβρη του 1950.

Την Πέμπτη 12 Μάρτη στις 18.30 θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «Τόποι πολιτικής εξορίας και μνήμης», του σκηνοθέτη Λεωνίδα Βαρδαρού. Κινηματογραφημένο αρχειακό υλικό, σημερινές εικόνες των ιστορικών τόπων, αποσπάσματα από προσωπικές γραπτές μαρτυρίες, προσωπικές αφηγήσεις από αγωνιστές, εργαζόμενους, ανθρώπους της Τέχνης, μπροστά στο φακό, συνθέτουν το υλικό του ντοκιμαντέρ.

Την Τετάρτη 18 Μάρτη στις 18.30 θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση προς τιμήν του Λάζαρου Κυρίτση για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή του.

Την Παρασκευή 20 Μάρτη στις 18.30 θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση προς τιμήν της Γιάννας Τρικαλινού για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή της.

Την Πέμπτη 26 Μάρτη στις 18.30 θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση - συζήτηση με θέμα: «Η εικαστική δημιουργία στις φυλακές και τις εξορίες». Θα μιλήσουν η Εύα Μελά, χαράκτρια - ζωγράφος και πρόεδρος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, και ο Γρηγόρης Αναγνώστου, ιστορικός Τέχνης.

Η έκθεση λειτουργεί: Τρίτη - Σάββατο από 10.00 έως 21.00 και Κυριακή από 10.00 έως 14.00. Δευτέρα κλειστά. Την 25η Μαρτίου είναι κλειστά.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Για ομαδικές επισκέψεις, τηλέφωνο στο 210.5282.607 (Δευτέρα - Παρασκευή 10 π.μ. - 12 μ. και 6 μ.μ. - 8 μ.μ.). Ανεξάρτητα από τις οργανωμένες επισκέψεις, θα υπάρχει δυνατότητα ξενάγησης για επισκέπτες.

Την εργασιακή ζούγκλα που επικρατεί για τους εργαζόμενους στον κλάδο των Τηλεπικοινωνιών, της Πληροφορικής και των ψηφιακών συστημάτων καθώς και τα αιτήματά τους για συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, που να κατοχυρώνουν μισθούς και δικαιώματα με βάση τις πραγματικές τους ανάγκες, έθεσε η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ σε Ερώτηση που κατέθεσε ο ευρωβουλευτής του Κόμματος, Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος, προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ο ευρωβουλευτής του Κόμματος υπέβαλε το παρακάτω ερώτημα:

«Συντονισμένη και γενικευμένη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων πραγματοποιούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών, της πληροφορικής, των ψηφιακών συστημάτων. Κυριαρχούν οι απολύσεις, οι εθελούσιες έξοδοι, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η εργολαβική εργασία μέσω παρένθετων εταιρειών, η on call εργασία, η τηλεργασία, η εκ περιτροπής εργασία και η πληρωμή μόνο του "ενεργού χρόνου", η αύξηση του ωραρίου, οι απλήρωτες υπερωρίες, η δουλειά με το μπλοκάκι, η εντατικοποίηση, η επιστράτευση θέσεων πρακτικής για την κάλυψη οργανικών αναγκών. Με βάση μάλιστα μελέτη της ΕΕ, το 65% των παιδιών που ξεκινάνε σήμερα το σχολείο θα δουλεύουν εξολοκλήρου σε νέες μορφές απασχόλησης στον κλάδο των ψηφιακών και της πληροφορικής, δηλαδή σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα.

Είναι ενδεικτικό ότι στην Ελλάδα, στον όμιλο ΟΤΕ οι εργαζόμενοι έκαναν ένα μήνα απεργία διεκδικώντας Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που να τους καλύπτει όλους, καθώς το 1/3 εξ αυτών δεν υπάγονταν στη ΣΣΕ. Την ίδια ώρα μάλιστα που ο όμιλος ανακοινώνει κερδοφορία για το 2019 ύψους 1,3 δισ. ευρώ, οι μισθοί των εργαζομένων είναι καθηλωμένοι στα 400-500 ευρώ.

Στο πλαίσιο της λεγόμενης ενιαίας ψηφιακής αγοράς η ΕΕ εκτιμά ότι τα κέρδη των μονοπωλίων που θα βγουν από την εκμετάλλευση των εργαζομένων θα φτάσουν στα 1,25 τρισ. ευρώ το 2025. Οι δε "θέσεις καινοτομίας των 5 Διαρθρωτικών Ταμείων", που έχουν κορμό την κινητικότητα και τη διά βίου μάθηση, όχι μόνο δεν εξασφαλίζουν τα εργασιακά δικαιώματα, αλλά συνθλίβουν και τα τελευταία εναπομείναντα.

Ερωτάται η Επιτροπή:

-- Πώς εξηγεί ότι η εφαρμογή των πιο σύγχρονων επιστημονικών και τεχνολογικών ανακαλύψεων στην παραγωγή όχι μόνο δεν συνοδεύεται με λιγότερη, καλύτερα αμειβόμενη εργασία και δραστική βελτίωση των συνθηκών στους χώρους δουλειάς, αλλά αντίθετα ήδη καταγράφονται σήμερα και προεξοφλούνται για το μέλλον ακριβώς τα αντίθετα;

-- Πώς τοποθετείται στα αιτήματα των εργαζομένων για πλήρη σταθερή απασχόληση με συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που να κατοχυρώνουν μισθούς και δικαιώματα που να καλύπτουν τις πραγματικές τους ανάγκες;».

MotionTeam

Μεταξύ άλλων η Αλ. Παπαρήγα στάθηκε στο ζήτημα της σχέσης του Κόμματος με τα συνδικάτα, αναδεικνύοντας ότι εκτός από πολιτικό και οργανωτικό, είναι και θεωρητικό. Οπως είπε, «ο Μαρξ, ο Ενγκελς και ο Λένιν συνέδεσαν την αναγκαιότητα ίδρυσης αυτοτελούς πολιτικής οργάνωσης της εργατικής τάξης με την αναγκαιότητα του πολιτικού σχεδιασμού και υλοποίησης της πάλης για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό».

Σημείωσε πως το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή έως σήμερα «αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, μικρότερο ή μεγαλύτερο, οξυμένο, κατά εργοστάσιο, κλάδο, στο χώρο διαμονής και κατοικίας των εργατοϋπαλλήλων που δεν προσπαθεί άοκνα, άφοβα, ακόμα και με το ίδιο το αίμα των μελών και των στελεχών του - στις δύσκολες περιόδους - να οργανώσει και να κινητοποιήσει μάζες για να αποσπαστούν κάποιες κατακτήσεις, να αναγκάσουν την εργοδοσία και το αστικό κράτος, την κυβέρνηση να κάνει ορισμένες υποχωρήσεις, παραχωρήσεις. Εν γνώσει μας, μάλιστα, ότι αξίζουν οι θυσίες έστω και για προσωρινές και επιλεκτικές παραχωρήσεις και κέρδη του αγώνα, γιατί τέτοιου χαρακτήρα είναι οι κατακτήσεις στον καπιταλισμό».

Πρόσθεσε ακόμη: «Από τις αρχές του 20ού αιώνα αναδείχθηκε ως αναγκαιότητα η εργατική πάλη να μην περιορίζεται κατά του μεμονωμένου επιχειρηματία αλλά να στρέφεται και εναντίον της κρατικής εξουσίας, ως εκπροσώπου της τάξης των κεφαλαιοκρατών, του αστικού πολιτικού συστήματος. Για την ανάγκη οι εργάτες, που την περίοδο εκείνη είχαν μερικότερες διεκδικήσεις απέναντι στην εργοδοσία, να συνδέουν τον τοπικό αγώνα με την πάλη ολόκληρου του προλεταριάτου».

Σημείωσε ότι η πορεία της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, με τα σκαμπανεβάσματά της, την περίοδο 1918 - 1949, επηρεάστηκε από τη στρατηγική του Κόμματος και της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Στάθηκε στους σημαντικούς σταθμούς της περιόδου και αναφέρθηκε στην κριτική αποτίμηση της στρατηγικής του Κόμματος όλη αυτήν την περίοδο.

Τέλος, τόνισε ότι «σήμερα έχουμε όλες τις προϋποθέσεις να αξιοποιούμε τα διδάγματα της ιστορικής μας πείρας ώστε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στην προώθηση της επαναστατικής στρατηγικής και στη διαπάλη μας με τις αντιλήψεις και πρακτικές του αναθεωρητισμού και του οπορτουνισμού, του φόβου, της αμηχανίας.

Απευθυνόμαστε στους σημερινούς αγωνιστές, σε μια περίοδο που απαιτεί επίσης θυσίες και ανιδιοτέλεια, ιδεολογική και προσωπική αντοχή σε συνθήκες υποχώρησης του κινήματος, κρίσης και αυξημένων προσωπικών, οικογενειακών αναγκών. Με πείσμα και καρτερικότητα, παρά την έλλειψη εμφανών αποτελεσμάτων, και με επίγνωση της σημασίας της καθημερινής επαναστατικής πολιτικής δράσης σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Με σιγουριά ότι οι ανώριμοι καρποί σίγουρα θα ωριμάσουν, με ετοιμότητα να ανταποκρινόμαστε στις οποιεσδήποτε εξελίξεις και τα γυρίσματα των καιρών».