«Ας ελπίσουμε να τα βρει ο Πούτιν με τον Ερντογάν...», «Χρειάζεται αποκατάσταση της Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, που τώρα είναι στον αέρα», «Πρέπει να υποστηριχθεί η Τουρκία στην εξεύρεση λύσης στο πρόβλημα της Συρίας». Αυτές είναι μερικές μόνο από τις τοποθετήσεις στελεχών της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, άλλων αναλυτών που συντάσσονται με τους κυβερνητικούς χειρισμούς γύρω από το Προσφυγικό και τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Την ίδια στιγμή που λαλίστατοι δικαιολογούν την τουρκική επέμβαση και κατοχή στη Συρία, η οποία τροφοδοτεί τα προσφυγικά ρεύματα, παθαίνουν αφωνία όταν ακούνε τις προτάσεις που καταθέτει το ΚΚΕ, όπως να εξετάζονται με ευθύνη του ΟΗΕ και της ΕΕ σε τουρκικό έδαφος τα αιτήματα ασύλου, να εφοδιάζονται με ταξιδιωτικά έγγραφα οι πρόσφυγες και να μεταφέρονται με ασφάλεια στις χώρες προορισμού τους. Τι δείχνει αυτή η στάση; Οτι πρόσφυγες και μετανάστες, συνολικά οι λαοί της περιοχής, είναι εγκλωβισμένοι πρώτα απ' όλα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τα παζάρια, στα οποία συμμετέχουν ως τα μπούνια και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις. Επομένως, οι αναλύσεις για τους εκβιασμούς της τουρκικής κυβέρνησης και τα μέτρα της ΝΔ στα σύνορα, οι παράτες με τους Ευρωπαίους αξιωματούχους, που έχουν βουτηγμένα τα χέρια στο αίμα των λαών, δεν είναι παρά επεισόδια αυτού του παζαριού, που στόχο έχει να διατηρήσει την Τουρκία στο δυτικό στρατόπεδο, όπως επιδιώκει άλλωστε και η ελληνική κυβέρνηση. Οπότε, κάθε φορά που ο λαός ακούει για την «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», για τα σύνορα που τάχα είναι «ευρωπαϊκά και όχι ελληνικά», πρέπει να ανασκουμπώνεται, γιατί αυτός ο δρόμος μόνο σε διόγκωση των προβλημάτων μπορεί να οδηγήσει.

Με δηλώσεις και διαρροές στον Τύπο, το υπουργείο Εργασίας προσπαθεί να κατασκευάσει την εικόνα μιας δήθεν «κοσμογονίας» αλλαγών και «εκσυγχρονισμών» υπέρ των εργαζομένων στη λειτουργία μηχανισμών παρακολούθησης της αγοράς εργασίας και εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας. Το νέο «πακέτο» που διαφημίζει η κυβέρνηση είναι το πληροφοριακό σύστημα «Εργάνη 2», η εφαρμογή του «ψηφιακού ωραρίου», η χρήση «ηλεκτρονικής κάρτας εργασίας», η δημιουργία «Λευκού Μητρώου Επιχειρήσεων»... Υποτίθεται ότι όλα αυτά θα συμβάλουν στην αντιμετώπιση της «μαύρης» εργασίας, για την οποία ετοιμάζει σχετική καμπάνια και η Κομισιόν. Η υποκρισία τους όμως χτυπάει κόκκινο... Πραγματικός τους στόχος δεν είναι να εξαλείψουν τη «μαύρη» εργασία - που είναι η άλλη όψη της έντασης της εκμετάλλευσης, με όλα τα «νόμιμα» μέσα - αλλά να εξωραΐσουν και να νομιμοποιήσουν τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την τεράστια «ευελιξία» και την προσωρινότητα στην εργασία τις οποίες επιβάλλουν οι νόμοι τους και η στρατηγική της ΕΕ. Για παράδειγμα το «ψηφιακό ωράριο», που υποτίθεται ότι γίνεται για να τηρούνται οι υπερωρίες, προσφέρει πολύ περισσότερες δυνατότητες για εφαρμογή της «διευθέτησης» του χρόνου εργασίας, του διαχωρισμού σε «εργάσιμο» και «μη εργάσιμο» χρόνο, επεκτείνοντας μ' αυτόν τον τρόπο τις ανατροπές στον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας. Αλλά και το «Λευκό Μητρώο», που σχεδιάζει η κυβέρνηση, στοχεύει στην επιβράβευση των επιχειρήσεων με πρόσθετες φοροαπαλλαγές και κίνητρα μόνο και μόνο επειδή τηρούν το έτσι κι αλλιώς ξεχαρβαλωμένο «εργατικό Δίκαιο»! Να μην ξεχνάμε άλλωστε ότι πρόκειται για την ίδια κυβέρνηση που πριν από λίγους μήνες παρουσίαζε ως ...φιλεργατικό μέτρο τη διευκόλυνση των απολύσεων από τους εργοδότες, επειδή έτσι θα μπορούν τάχα και να προσλαμβάνουν ευκολότερα...

Την Κοινή Υπουργική Απόφαση για τον «αναμορφωμένο κύκλο» - όπως τον ονόμασαν - του «Προγράμματος Απασχόλησης Κοινωφελούς Χαρακτήρα» υπέγραψαν οι υπουργοί Εργασίας και Εσωτερικών, ανακοινώνοντας την προσωρινή πρόσληψη 36.500 ανέργων σε δήμους, Περιφέρειες και υπηρεσίες υπουργείων, με 8μηνη απασχόληση. Πρόκειται για Πρόγραμμα ανακύκλωσης της ανεργίας και όχι για προσλήψεις σε σταθερές θέσεις εργασίας, με πλήρη δικαιώματα. Γι' αυτό μετά το τέλος του προγράμματος οι «ωφελούμενοι» ξαναβρίσκονται στις ουρές των ανέργων, ή στην καλύτερη περίπτωση σε κάποια θέση υποαπασχόλησης, απ' αυτές που κυριαρχούν στην αγορά εργασίας. Την ίδια ώρα, με προγράμματα όπως αυτό, το κράτος «βουλώνει τρύπες» στον κρατικό μηχανισμό με το ελάχιστο κόστος, συμπιέζει τους μισθούς και τα εργασιακά δικαιώματα συνολικά των εργαζομένων και κυρίως εμπεδώνει, ιδιαίτερα στους νέους, την ιδέα ότι η εργασία δεν είναι δικαίωμα αλλά ...«ευκαιρία». Θυμίζουμε πάντως ότι αυτά τα προγράμματα, που εμπλουτίζουν τις μορφές «ευελιξίας» στο Δημόσιο, διαφημίστηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ ως «απάντηση» στη μεγάλη ανεργία που προκάλεσε η καπιταλιστική κρίση, με το Δημόσιο να αναλαμβάνει ρόλο «εργοδότη τελευταίας καταφυγής» για τους χιλιάδες ανέργους. Το γεγονός ότι στη σημερινή φάση, τέτοια προγράμματα επεκτείνονται, αντί να γίνουν μόνιμες προσλήψεις, και μετατρέπονται μάλιστα σε μοναδικές «διόδους» απασχόλησης στο Δημόσιο, θέτει και τον πήχη σε ό,τι αφορά τις προσδοκίες που μπορούν να έχουν οι εργαζόμενοι από την καπιταλιστική ανάπτυξη.