Δεν πρόλαβε να σκάσει η βόμβα στο υπουργείο Εργασίας τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου και σχεδόν αμέσως άρχισαν οι γνωστές «διαρροές» από τις κρατικές υπηρεσίες και το ίδιο το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Δημοσιεύματα - καρμπόν έφτασαν μάλιστα να θεωρούν δεδομένο ότι είναι θέμα χρόνου να γίνουν επιθέσεις με ρουκέτες και καλάζνικοφ! Ρεπορτάζ στηριγμένα σε «πληροφορίες» που μοιάζουν σαν να βγήκαν από το «ψυγείο», έτοιμα προς δημοσίευση, εμφανίστηκαν σε χρόνο dt σε εφημερίδες και διαδίκτυο. Αφενός δηλαδή η ίδια η επίθεση, που λειτουργεί ως άλλοθι για τη συκοφάντηση των εργατικών - λαϊκών αγώνων, αφετέρου το άλλο ...μισό της προβοκάτσιας, δηλαδή η αξιοποίησή της από το κράτος, την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια τους για να καλλιεργείται κλίμα φόβου, αυταρχισμού και καταστολής σε μια περίοδο που είναι σε εξέλιξη μεγάλες κινητοποιήσεις εργαζομένων και νεολαίας. Κάποιοι μάλιστα δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα, όπως ο «Ραν ταν Πλαν» των «Νέων». Με το γνωστό του ...δαιμόνιο ανακάλυψε ότι πρόκειται για «τρομοκρατία αριστερής κοπής», που «συνδέεται» με «ριζοσπαστικά κινήματα στα πανεπιστήμια»! Από την πρεμούρα τους να συκοφαντήσουν το μαζικό κίνημα και να χτυπήσουν τους αγώνες του, καρφώνονται σαν πρωτάρηδες! Ας αλλάξουν πλευρό όμως. Αλλοθι καταστολής και σκοτεινά σχέδια του κράτους θα πάρουν απάντηση από τις ίδιες τις κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας, που κλιμακώνονται και μαζικοποιούνται.

Σιωπητήριο προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση σε φωνές που καταδικάζουν τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και αποστολές. Τελευταίο κρούσμα η κλήση σε απολογία του έφεδρου δόκιμου αξιωματικού που υπερασπίστηκε το αυτονόητο: Να υπηρετούν οι Ενοπλες Δυνάμεις την άμυνα της χώρας και όχι το ΝΑΤΟ και τους πολέμους του. Κι επειδή ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι για το πόσο συμφωνούν οι στρατευμένοι με την εμπλοκή, ας ρωτήσουν κανέναν από τα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού που παραιτούνται σωρηδόν, καταγγέλλοντας εξοντωτικές συνθήκες από τη συμμετοχή τους σε αποστολές που καμιά σχέση δεν έχουν με την άμυνα της χώρας. Οπως τώρα, με τη φρεγάτα που ετοιμάζεται να αποπλεύσει για το «στόμα του λύκου», με την Ελλάδα να διεκδικεί μάλιστα τη διοίκηση της ευρωπαϊκής αποστολής στην εμπόλεμη Ερυθρά Θάλασσα. Γενικά, πάντως, η κυβέρνηση το έχει σύστημα να συκοφαντεί και να επιτίθεται σε όποιον αμφισβητεί και αποκαλύπτει την επικίνδυνη πολιτική της. Το κάνει με τους αγρότες και τους φοιτητές («υποκινούμενοι», «μειοψηφίες» κ.τ.λ.), το κάνει και με τους στρατευμένους που δεν υποκύπτουν και λένε θαρρετά τη γνώμη τους, όπως δικαιούνται. Η ένταση του αυταρχισμού πάει χέρι χέρι με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, αφαιρώντας και το τελευταίο φύλλο συκής από την κυβέρνηση, που πουλάει «προοδευτισμό» και «προστασία των δικαιωμάτων», με τις πλάτες και των άλλων αστικών κομμάτων.

Εκεί που η λαϊκή οικογένεια βλέπει μια μοναδική ευκαιρία να επισκεφτεί κάποιο αρχαιολογικό μνημείο χωρίς να πρέπει να πληρώσει τα μαλλιοκέφαλά της, η κυβέρνηση και το κράτος βλέπουν ...διαφυγόντα κέρδη. Την περασμένη Κυριακή χιλιάδες κόσμου κατέκλυσαν τους αρχαιολογικούς χώρους, σχηματίζοντας «ουρές», μιας και κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα η είσοδος είναι δωρεάν, σε αντίθεση με όλες τις άλλες μέρες, που το εισιτήριο είναι τσουχτερό και απαγορευτικό για τη λαϊκή οικογένεια. Ενδεικτικά, με τη νέα τιμολογιακή πολιτική, η είσοδος στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης θα κοστίζει πλέον 30 ευρώ (από 10 και 20 για τη χειμερινή και καλοκαιρινή περίοδο αντίστοιχα), η είσοδος για όλους τους εμβληματικούς χώρους θα είναι 20 ευρώ, ενώ το φτηνότερο εισιτήριο αυξάνεται στα 5 ευρώ, από 2 που είναι τώρα (+150%). Θα της ήρθε ...κόλπος της κυβέρνησης, λοιπόν, βλέποντας όλο αυτόν τον κόσμο να ψάχνει μια ανάσα έξω από τον εφιάλτη του «πλήρωνε για να δεις» που επιβάλλει το κράτος - μάνατζερ και στον Πολιτισμό. Οπως είναι βέβαιο ότι κάποιοι «μετρούσαν κεφάλια» την Κυριακή, για να υπολογίσουν πόσα 30άρια έχασαν τα ταμεία τους από τις δωρεάν επισκέψεις, κάνοντας και δεύτερες σκέψεις για το αν και πόσο θα διατηρηθεί ακόμα κι αυτό το ελάχιστο μέτρο, που η κυβέρνηση αξιοποιεί ως άλλοθι και «ξεκάρφωμα» για την πολιτική της εμπορευματοποίησης που καλπάζει.