Ηταν πραγματικά η κατάλληλη ημέρα για να προκηρύξει ο Κ. Σημίτης τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών. Σε ολόκληρο τον Τύπο υπήρχαν πρωτοσέλιδα... τα αποτελέσματα της πολιτικής που εφάρμοσε την προηγούμενη τετραετία και μάλιστα με τη βούλα της ΕΕ: Η Ελλάδα είναι η φτωχότερη χώρα της ΕΕ. 7 στις 11 φτωχότερες περιοχές της ΕΕ είναι στη χώρα μας. Ο μέσος όρος του κατά κεφαλήν ΑΕΠ φθάνει στο 66% του μέσου κοινοτικού όρου. Είναι ορισμένα από τα στοιχεία που παρουσίασε η Eurostat. Τα ερωτήματα, τα οποία κονιορτοποιούν και γελοιοποιούν τα εκβιαστικά διλήμματα του Κ. Σημίτη, είναι αμείλικτα: Ποιος «διαπραγματεύτηκε» με τους «εταίρους» τα προηγούμενα χρόνια και είχαμε αυτά τα αποτελέσματα; Δεν είναι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που διαπραγματεύονται εδώ και 7 χρόνια; Και γιατί θα βελτιωθεί η ζωή των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων με την κυβέρνηση Σημίτη, η οποία ήδη έχει αναλάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις για νέα σφοδρότερη αντιλαϊκή επέλαση; Επειδή το λέει ο πρωθυπουργός; Τα παραμύθια τελείωσαν. Οι εργαζόμενοι τους γνωρίζουν πολύ καλά, τους έχουν πληρώσει ακόμα ακριβότερα. Καιρός να ισχυροποιήσουν σημαντικά το δικό τους κόμμα, το ΚΚΕ. Είναι στο χέρι τους.

Τώρα έχουμε τα δεδομένα και μπορούμε να καθορίσουμε το χρονοδιάγραμμα των παραπέρα εξελίξεων, είπε χτες ο Κ. Σημίτης και, ακολούθως, ξεκαθάρισε (επιτέλους!), ότι οι εκλογές θα γίνουν στις 9 Απρίλη.

Αν αναρωτιέστε, πάντως, ποια είναι αυτά τα δεδομένα -τα πραγματικά και όχι όσα ανέφερε ο πρωθυπουργός- να σας τα πούμε εμείς. Πρώτον, τα αποτελέσματα των τελευταίων γκάλοπ, που μπορεί να δίνουν μειωμένο το άθροισμα των δυο «μονομάχων», αλλά σημειώνουν ένα προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ, έναντι της ΝΔ. Και δεύτερο, τα όσα κατέληξαν με τον Γ. Παπαντωνίου, στην προχτεσινή τους σύσκεψη, με θέμα τα περιθώρια ικανοποίησης «φιλολαϊκών» ρυθμίσεων, κοινώς ρουσφέτια.

Οπως καταλαβαίνετε κι όπως είπε, για πολλοστή φορά, προχτές και ο Γ. Παπαντωνίου, «οι εκλογές καθορίζονται από το εθνικό συμφέρον»...

«Αυτό που δε λέγεται από τους πολιτικούς στους Ελληνες αγρότες είναι πως το 78% αυτών κατέχει κλήρο μέχρι 60 στρέμματα, τη στιγμή που το όριο βιωσιμότητας αναλόγως του παραγόμενου προϊόντος κυμαίνεται μεταξύ 70 και 80 στρεμμάτων περίπου. Δε λέγεται ακόμη πως μέχρι το 2006 οι κοινοτικές επιδοτήσεις προς τους αγρότες θα εκμηδενιστούν βάσει GATT, ενώ ο ανταγωνισμός θα αυξηθεί χάρη στη σύγκλιση της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Συμπερασματικά, οι οικογενειακές εκμεταλλεύσεις για να επιβιώσουν στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά αναπόφευκτα θα καταστούν αγροτικές επιχειρήσεις με κεφάλαια επιπέδου ΑΕ... Και αυτό πρακτικά σημαίνει πως σε λίγα χρόνια ο αγροτικός πληθυσμός δε θα υπερβαίνει το 7 - 8%(σ.σ. από 18 - 20% που είναι σήμερα). Αυτή είναι η ωμή αλήθεια».

Κομίζει γλαύκα βέβαια η χθεσινή «Εξπρές», από όπου το παραπάνω απόσπασμα, αλλά έχει σημασία ότι την παραπάνω εφιαλτική προοπτική για τους αγρότες, για την οποία χρόνια τώρα προειδοποιεί το ΚΚΕ και πρωτοστατεί στην οργάνωση λαϊκών αγώνων για την αποτροπή της, παραδέχονται και έντυπα, που μόνο ως «φιλοκομμουνιστικά» δεν μπορούν να κατηγορηθούν.

Η εφημερίδα «Εξπρές», βέβαια, έχει δίκιο, για τις ηγεσίες του δικομματισμού, ακόμη και γι' αυτές του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ. Οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ενώ γνωρίζουν άριστα πού πάνε τα πράγματα, όχι μόνο δε λένε την αλήθεια στους αγρότες, αλλά κάνουν ό,τι μπορούν για να επιβάλουν το ξεκλήρισμα της φτωχής και μικρομεσαίας αγροτιάς. Η 9η Απρίλη είναι μια καλή ευκαιρία για την τελευταία, να στείλει το μήνυμα που πρέπει. Μαύρο στο δικομματισμό, δαγκωτό ΚΚΕ. Αυτό επιβάλλει το συμφέρον της και το μέλλον των παιδιών της.

Γενικότερα αποκαλυπτικές είναι οι τελευταίες εξελίξεις στην Αυστρία και όσα γίνονται με αφορμή αυτές. Πρώτον, το γεγονός πως το ακροδεξιό, φιλοναζιστικό και ψευδεπίγραφο Κόμμα της Ελευθερίας απέσπασε, με τα λαϊκίστικα και εθνικιστικά συνθήματά του, ένα 27% των ψήφων στις τελευταίες αυστριακές εκλογές και συμμετέχει πλέον στην κυβέρνηση της χώρας, αποκαλύπτει ότι οι κυρίαρχες σήμερα πολιτικές της ΕΕ δεν είναι μόνον αντιλαϊκές και αντικοινωνικές, αλλά και άκρως επικίνδυνες. Το πρόσφορο έδαφος των εντεινόμενων συνεχώς οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, του συνεχώς και εντονότερου αυταρχισμού, της θυσίας κάθε αξίας και ιδανικού, στο βωμό του μέγιστου κέρδους και των «νόμων της αγοράς», όπως και των πολύμορφων φαινομένων σήψης και διαφθοράς, εκμεταλλεύτηκαν - πρώτα και κύρια - οι νεοναζιστές της Αυστρίας.

Δεύτερον, η στάση της ΕΕ και των κρατών - μελών της, όπως και αυτή των ΗΠΑ, αποκάλυψε τη μεγάλη υποκρισία των ηγεσιών τους. Καταδικάζουν και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τις εξελίξεις στην Αυστρία, αλλά δε λένε την παραμικρή κουβέντα, για τις τεράστιες ευθύνες τους και τις πολιτικές τους, που - ουσιαστικά - γέννησαν και εξέθρεψαν το νεοναζιστικό αυτό φαινόμενο. Και, ταυτόχρονα, βρίσκουν την ευκαιρία, να κάνουν μια ακόμη άσκηση καταπάτησης της ανεξαρτησίας και κυριαρχίας ενός κράτους, επεμβαίνοντας ωμά στις εσωτερικές του υποθέσεις. Για το τελευταίο, όμως, ας αφήσουμε να μιλήσουν άλλοι.

«... Ομολογουμένως δυσάρεστη ή και απεχθής αυτή η εξέλιξη», έγραφε τις προάλλες η «Καθημερινή», σε πρωτοσέλιδο σχόλιό της, σχετικά με τη συμμετοχή ακροδεξιών στην κυβέρνηση της Αυστρίας και συνέχιζε: «Η επέμβαση, όμως, των "14" στις εσωτερικές υποθέσεις της Αυστρίας εγείρει τεράστιο πολιτικό θέμα. Ουδεμία διάταξη των συνθηκών της ΕΟΚ ή της ΕΕ δε διακηρύσσει κάποιο δόγμα "περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας", βάσει του οποίου να απαγορεύεται στη δημοκρατικά εκπεφρασμένη πλειοψηφία ενός λαού -και δη απόλυτη- να σχηματίσει κυβέρνηση της αρεσκείας του, αν αυτή απαρέσκει στην πλειοψηφία των εταίρων...

Με αφορμή ή πρόσχημα την υπόθεση Χάντερ, καθίσταται σαφές ότι καταφέρεται νέο πλήγμα, σοβαρότατο, εναντίον της εθνικής κυριαρχίας όχι πλέον ενός "κράτους - παρία" για τη Δύση, όπως η Γιουγκοσλαβία, αλλά εναντίον ενός κράτους - μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης...»

Με το ίδιο ζήτημα ασχολείτο και η στήλη «Γνώμη» του προχτεσινού «Αδέσμευτου Τύπου» (του Δ. Ρίζου), η οποία με τίτλο «Στόχος όχι οι Νεοναζί, αλλά τα λαϊκά κινήματα» σημείωνε, ανάμεσα σε άλλα: «...Τώρα χτυπά (σ.σ. η Νέα Τάξη) και στην καρδιά της Ευρώπης. Στην Αυστρία, με αφορμή τους κρυφοναζιστές... Αύριο θα χτυπήσει στην Ελλάδα, με αφορμή τους κομμουνιστές, μεθαύριο στην Πορτογαλία, με αφορμή το λαϊκό μέτωπο και παραμεθαύριο, όπου αλλού "απειλούνται" τα συμφέροντά της...».

Με το ίδιο ζήτημα, όμως, ασχολείται και το πρωτοσέλιδο θέμα της χθεσινής «Αυγής», το οποίο φέρει τον παρακάτω τίτλο: «Ενώ ορκίζεται σήμερα η φαιά κυβέρνηση στη Βιέννη - Η Ευρώπη απομονώνει τους νεοναζί του Χάιντερ». Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Συνιστούν πράγματι μια ουσιαστική πολιτική καταδίκης και απομόνωσης το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, όπως και οι σχετικές αποφάσεις των «14»; Δε βλέπουν, άραγε, οι συνάδελφοι της «Αυγής» ότι οι κυρίαρχες σήμερα δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης «καταδικάζουν» τον Χάιντερ, όσο καταδίκαζαν τον Χίτλερ, στη δεκαετία του 1930, οι τότε κυρίαρχες δυνάμεις της Δυτικής Ευρώπης;

`Η, μήπως, δε συνιστά τη μέγιστη υποκρισία, να καταδικάζεις τη συμμετοχή του Χάιντερ στην αυστριακή κυβέρνηση και, την ίδια στιγμή, να στηρίζεις και να εφαρμόζεις σκληρές και αντικοινωνικές πολιτικές, που «αλείφουν βούτυρο στο ψωμί» των νεοναζί; `Η, να συμπεριφέρεσαι σ' ένα ανεξάρτητο κράτος, μέλος του ΟΗΕ (διάβαζε Γιουγκοσλαβία), όπως λίγο - πολύ της φέρθηκε ο Χίτλερ;

Και η μεν υποκρισία της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι εξόφθαλμη. Είναι δε βάσιμος ο κίνδυνος, οι πολιτικές και τακτικές αυτές μάλλον να ενισχύσουν τους νεοναζί, παρά να τους αποδυναμώσουν. Και, δυστυχώς, για την «Αυγή», τίτλοι και θέσεις, σαν τον χθεσινό, μόνον αυταπάτες και ψευδαισθήσεις καλλιεργούν.

Πρόωρα φέτος

τη Λαμπρή

προβλέπω να γιορτάσω,

9 τ' Απρίλη

εκλογές

και... σούβλα

θα περάσω

σ' όσους με γδάραν

για καλά

και μ' άφησαν

στον άσο!

Πρόωρο Πάσχα

για εμέ

θα έρθει

δίχως άλλο,

κόκκινη ψήφο

στο «κουτί»,

«πασχαλινή»

θα βάλω

και το «ανέστη

ο λαός»

πιστεύω

πως θα ψάλλω!

ΜΕΣΑ ΣΤΗ Σαρακοστή - όπως έχει πολλάκις επισημανθεί - πέφτει η ημερομηνία της διεξαγωγής των εκλογών που ανακοίνωσε (όχι και τόσο περιχαρής όσο ήθελε να δείξει) χθες ο Σημίτης. Μόνο που εδώ έχουμε το εξής περίεργο. Οτι έτσι όπως πάνε τα πράγματα, το 2000 δε θα έχει μια αλλά... δυο «Σαρακοστές». Μια προεκλογική και μια... μετεκλογική.

Και για να εξηγηθούμε από τώρα, η προεκλογική θα είναι μια απλή χριστιανικής προελεύσεως συνήθεια για κάποιους Έλληνες. Η άλλη, όμως, η μετεκλογική θα είναι κοινοτικής έμπνευσης και εγχώριας εκτέλεσης, θα είναι σαφώς πιο σκληρή και θα αφορά όλους τους Έλληνες.

Ο,τι χρώμα και να έχει η κυβέρνηση, που θα προκύψει μετά τις εκλογές της 9ης Απριλίου, θα επιχειρήσει να εφαρμόσει την πολιτική της «διατηρησιμότητας» και της «ανταγωνιστικότητας». `Η με άλλα λόγια, την ίδια και χειρότερη με τη σημερινή.

Αυτό σημαίνει ότι θα θελήσει να πάρει τέτοια μέτρα, που καμιά δε θα τολμούσε να πάρει στο τέλος της 4ετίας της! Με δεδομένο μάλιστα ότι τα χειρότερα και πιο επαχθή νομοσχέδια σε αυτό τον τόπο έχουν ψηφιστεί καλοκαίρι - για ευνόητους λόγους - καταλαβαίνετε πού το πάνε. Δε θα μείνει... λιθάρι πάνω σε λιθάρι.

Ομως, ακόμα και σε περιόδους Σαρακοστής κάθε είδους, είναι γνωστό, ότι «των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν». Φροντίζουν, δηλαδή, να προλάβουν όσα έρχονται. Στην προκειμένη περίπτωση και με τους αγώνες τους, αλλά και με την ψήφο τους.

«Μαύρο», λοιπόν, στα κόμματα του ευρω-μονόδρομου και ψήφο στο ΚΚΕ. Οσο μειώνονται τα πρώτα και αυξάνει η δύναμη του δεύτερου, τόσο περισσότερο θα σκέφτεται η αυριανή κυβέρνηση τα αντιλαϊκά της σχέδια.