Την περίοδο της πανδημίας, κράτος και εργοδοσία απέρριπταν οποιοδήποτε μέτρο ουσιαστικής προστασίας των εργαζομένων και από την άλλη διαφήμιζαν την τηλεργασία ως «πανάκεια» για να περιοριστεί η διασπορά του ιού. Οπως αποδείχθηκε, όμως, η «εξ αποστάσεως» εργασία θεσμοθετήθηκε για να περιορίσουν οι μεγάλες εταιρείες τα λειτουργικά τους έξοδα και να τα μεταφέρουν στις πλάτες των εργαζομένων. Αλλά και για να εντείνουν την εκμετάλλευση, καταργώντας ακόμα και τα πιο στοιχειώδη όρια του ημερήσιου χρόνου εργασίας. Τώρα, με αφορμή την έκρηξη στις τιμές της Ενέργειας, ο προβληματισμός στα αστικά επιτελεία αντιστρέφεται και έχει να κάνει με το κατά πόσο ένας εργαζόμενος μπορεί να αντεπεξέλθει στην αύξηση του κόστους της τηλεργασίας χωρίς να απαιτηθούν αυξήσεις στον μισθό, ή κάποιο γενναίο επίδομα από την εργοδοσία για να πληρώνονται οι λογαριασμοί του ρεύματος. Ο προβληματισμός εντείνεται από το γεγονός ότι σε χώρες όπως η Βρετανία ένα σημαντικό μέρος των εργαζομένων που είχαν επιλέξει την τηλεργασία σκοπεύουν τώρα να επιστρέψουν στο γραφείο τους, επειδή δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα έξοδα για το ρεύμα, που αυξάνονται κατά 3.000 ευρώ ετησίως! Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι η τηλεργασία δεν επιλέχθηκε για «να εναρμονιστεί καλύτερα η οικογενειακή με την επαγγελματική ζωή», όπως αναμασούσαν οι διάφοροι προπαγανδιστές της όταν ήταν σε έξαρση η πανδημία, αλλά επειδή αυτό συνέφερε το κεφαλαίο και την κερδοφορία του. Με το ίδιο ακριβώς κριτήριο επαναξιολογείται τώρα η αποδοτικότητα του μέτρου, με τους εργαζόμενους είτε να φορτώνονται εκβιαστικά τα αυξημένα έξοδα είτε να γίνονται μπαλάκι ανάμεσα στο σπίτι και στο γραφείο, καταπώς συμφέρει κάθε φορά την εργοδοσία.

Για το «τέλος της αφθονίας» και της «ανεμελιάς» προειδοποίησε τους Γάλλους ο Εμανουέλ Μακρόν, ενώ αντίστοιχες παρεμβάσεις κάνουν κι άλλοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι. Δεν ξέρουμε βέβαια πώς ακούγεται αυτό στο 14,8% του πληθυσμού στη Γαλλία (περίπου 9,3 εκατομμύρια άνθρωποι) που το 2018 ζούσαν στο όριο της στατιστικής φτώχειας, ως «παράπλευρη απώλεια» της προηγούμενης καπιταλιστικής κρίσης. Σε κάθε περίπτωση, στη Γαλλία, στην Ελλάδα και παντού τέτοιες δηλώσεις έχουν τον χαρακτήρα «πολεμικού ανακοινωθέντος» και προετοιμάζουν τους λαούς σε κλίμα φόβου και ανασφάλειας για νέες βαριές θυσίες, προκειμένου να θωρακιστούν τα μονοπώλια από τις συνέπειες της κρίσης, του πολέμου και των ενεργειακών ανταγωνισμών. Σε μια άλλη αποστροφή του λόγου του, ο Γάλλος Πρόεδρος διαπίστωσε ότι «η στιγμή που ζούμε μοιάζει διαρθρωμένη από μια σειρά σοβαρών κρίσεων (...) και θα μπορούσαν μερικοί να θεωρήσουν ότι η μοίρα μας είναι να διαχειριζόμαστε αιωνίως κρίσεις ή καταστάσεις έκτακτης ανάγκης». Μόνο που αυτή η διαδοχή των «κρίσεων», όπως κι αν τις ονομάζουν, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την «κανονικότητα» του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος, που σάπισε και αναπαράγει τα αδιέξοδα για τους λαούς, οι οποίοι μπορούν να εναποθέτουν τις ελπίδες τους μόνο στην πάλη για την ανατροπή του.

Σύμφωνα με τον διεθνή Τύπο, η δημοτική αρχή του Μαϊάμι στις ΗΠΑ εξετάζει το ενδεχόμενο να «αντιμετωπίσει» την αύξηση των αστέγων, που ξεπέρασαν φέτος τους 1.500, στήνοντας έναν καταυλισμό από σκηνές σε ένα νησί όπου λειτουργεί μια μονάδα επεξεργασίας λυμάτων, απέναντι από την πόλη. Η πρόταση αυτή εξετάζεται σε μια περίοδο που οι άστεγοι σε ολόκληρη τη χώρα αυξήθηκαν κατά 11% σε έναν χρόνο. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι θύματα της οικονομικής ανέχειας, που τους οδήγησε σε αδυναμία να πληρώνουν το στεγαστικό τους δάνειο ή άλλα χρέη στις τράπεζες, που ήταν συνδεδεμένα με το σπίτι τους. Οι σπιτονοικοκύρηδες μετατράπηκαν μέσα σε μια νύχτα σε παρίες, όπως χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά στη χώρα μας. Κι από πάνω, το άθλιο σύστημα που ευθύνεται για το ξεσπίτωμά τους, ετοιμάζεται τώρα να τους στείλει ...εξορία δίπλα στα λύματα, για να μην χαλάνε τη μόστρα του κοσμοπολίτικου Μαϊάμι. Το βαρέλι της καπιταλιστικής βαρβαρότητας δεν έχει πάτο. Και ο αγώνας για την ανατροπή του επείγει, πριν δούμε την αμερικάνικη τεχνογνωσία να μεταφέρεται στη χώρα μας και τους άστεγους της Αθήνας να μετακομίζουν σε καταυλισμό στην Ψυτάλλεια, για να μη θαμπώσει η τουριστική βιτρίνα στο κέντρο της Αθήνας και στην παραλιακή Ριβιέρα!

1847 Πεθαίνει ο Ιωάννης Κωλέττης, μέλος της Φιλικής Εταιρείας, ηγετική μορφή της Επανάστασης του 1821, ιδρυτής του Γαλλικού Κόμματος και κατόπιν πρωθυπουργός της Ελλάδας (1844 - 1847).

1870 Γεννιέται η Ιταλίδα γιατρός και παιδαγωγός Μαρία Θέκλα Αρτεμισία Μοντεσσόρι.

1907 Βρετανία και Ρωσία υπογράφουν Συνθήκη για το μοίρασμα των «σφαιρών επιρροής» στην Περσία, στο Αφγανιστάν και στο Θιβέτ.

1919 Ιδρύεται το Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ.

1923 Οι Ιταλοί βομβαρδίζουν και αποβιβάζονται στην Κέρκυρα ως αντίποινα για τη δολοφονία, στην Ηπειρο, του στρατηγού Τελλίνι (επικεφαλής της ιταλικής αντιπροσωπείας για τη χάραξη των ελληνοαλβανικών συνόρων) και της συνοδείας του.

1928 Η «Οπερα της Πεντάρας» του κομμουνιστή συγγραφέα Μπέρτολτ Μπρεχτ, σε μουσική του Κουρτ Βάιλ, κάνει την πρεμιέρα της στο Βερολίνο.

1929 Στη Χάγη υπογράφεται συμφωνία για την εκκένωση της Ρηνανίας από τα στρατεύματα της Αντάντ, καθώς και για το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων. Οι νέες ρυθμίσεις ευνοούν την εισροή ξένων επενδύσεων και την ισχυροποίηση των γερμανικών μονοπωλίων. Ανοίγει σιγά σιγά ο δρόμος για την επαναστρατιωτικοποίηση της Γερμανίας.

1929 Δημοσιεύεται στον «Ριζοσπάστη» η διαμαρτυρία του 2ου Αντιιμπεριαλιστικού Συνεδρίου, που συνήλθε στο Βερολίνο, κατά των διώξεων και της τρομοκρατίας στην Ελλάδα. Ανάμεσα σε εκείνους που υπέγραφαν τη διαμαρτυρία ήταν και ο Α. Αϊνστάιν.

1931 Ο «Ριζοσπάστης» παραπέμπεται σε νέα δίκη για τις αποκαλύψεις του σχετικά με το σκάνδαλο του υπουργού Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Βενιζέλου, Αβραάμ. Ο «Ριζοσπάστης» καταδικάζεται και κλείνει. Επανεκδίδεται από την 1η Σεπτέμβρη με τον τίτλο «Νέος Ριζοσπάστης».

1935 Αρχίζει το κίνημα των πρωτοπόρων της παραγωγής στη σοβιετική βιομηχανία, που πήρε το όνομά του από τον ανθρακωρύχο Αλεξέι Σταχάνοφ.

1948 Πεθαίνει ο Σοβιετικός ηγέτης Αντρέι Ζντάνοφ, Β' Γραμματέας του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος - Μπολσεβίκοι (1941 - 1948) και Πρόεδρος της Σοβιετικής Ενωσης (1947 - 1948).

1949 Σκοτώνεται σε ενέδρα στην Καστανιά Λακωνίας ο Στέφανος Γκιουζέλης, αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και διοικητής της ΙΙΙ Μεραρχίας του ΔΣΕ.

1956 Η ΚΕ του ΚΚΕ αποφασίζει να διαλύσει και να ανασυγκροτήσει πολλές από τις Κομματικές Οργανώσεις στην Τασκένδη, αφού χιλιάδες κομματικά μέλη δεν πειθάρχησαν στις Αποφάσεις της 6ης Πλατιάς Ολομέλειας της ΚΕ.

1964 Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ Ηλίας Ηλιού συντάσσει έκθεση με την οποία χαρακτήριζε «σταυρικό» το ζήτημα της συνεργασίας της ΕΔΑ με την Ενωση Κέντρου.

1967 Πεθαίνει ο Σοβιετικός συγγραφέας και δημοσιογράφος Ιλια Ερενμπουργκ.