Η πρόσφατη συζήτηση όμως σε επιτροπή της Βουλής για το νέο έγκλημα που ετοιμάζεται σε βάρος των εργαζομένων των Ναυπηγείων Ελευσίνας ήταν ακόμα πιο αποκαλυπτική. Για παράδειγμα, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΟΝΕΧ, που ετοιμάζεται να παραλάβει τα ναυπηγεία, έσταζε μέλι για τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού τον ευχαριστούσε για την αντίστοιχη παράδοση του Νεωρίου Σύρου όταν ήταν κυβέρνηση, αλλά και για το κλείσιμο της πρώτης συμφωνίας για την παράδοση των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Ακολούθησε ο χαρακτηρισμός «ωραίο μοντέλο» από τον Αδ. Γεωργιάδη για την παραπάνω συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά, σε ένα διάλειμμα από τις ...αβροφροσύνες, τόσο ο επιχειρηματίας όσο και ο υπουργός άρχισαν το ψαλτήρι στους εργαζόμενους, εξαπολύοντας επίθεση στο Συνδικάτο Μετάλλου και στον ίδιο τον πρόεδρό του, επειδή διεκδικούν να μη χαθεί καμιά θέση εργασίας και τα δεδουλευμένα. Η επίθεση μάλιστα αυτή δεν αποδείχθηκε τόσο «τοξική» ώστε να χαλάσει την ...ωραία ατμόσφαιρα ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε, ας χαλαρώσουν και οι κάθε λογής ανησυχούντες, γιατί η συναίνεση αντικειμενικά υπάρχει, στο έδαφος μιας στρατηγικής που μόνο εχθρό της έχει τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους.

Κάθε μήνας και χειρότερα για τον Αμερικανό Πρόεδρο, Τζο Μπάιντεν, κάθε δημοσκόπηση και πιο «πάτος» γι' αυτόν, που θα έφερνε την... «καινούργια μέρα χαράς και ελπίδας στις ΗΠΑ και τον κόσμο», όπως αναμασούσαν σύσσωμα τα αστικά επιτελεία όταν εκλέχτηκε, γι' αυτόν που θα έφερνε την... «προοδευτική ηγεσία που θα δώσει προοδευτικές λύσεις», όπως έλεγε ο Αλ. Τσίπρας. Σύμφωνα με νέα έρευνα του CNN, το 75% των υποστηρικτών των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ δεν θέλουν τον Μπάιντεν υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές του 2024 (μόλις τον Φλεβάρη το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 51%), ενώ σε έρευνα του ίδιου δικτύου πριν από 10 μέρες η δημοτικότητα του Αμερικανού Προέδρου υπολογιζόταν σε μόλις 38% (έναντι 57% στην αρχή της θητείας του). Τα ποσοστά αυτά μάλιστα ανταγωνίζονται και σε ορισμένες πλευρές ξεπερνούν τα αρνητικά ρεκόρ που σημείωνε στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα της θητείας του ο προκάτοχός του, Ντ. Τραμπ. Με άλλα λόγια, από τον «χειρότερο Πρόεδρο όλων των εποχών» πήγαμε στον ακόμα χειρότερο, ακριβώς γιατί κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση ξεπερνάει την προηγούμενη, σε συνθήκες ολομέτωπης έντασης της επίθεσης του κεφαλαίου εντός και εκτός συνόρων. Αντί για «ελπίδα» και «προοδευτικές λύσεις», οι εργαζόμενοι και ο λαός των ΗΠΑ βλέπουν τον πληθωρισμό σε ρεκόρ 40ετίας να κατατρώει τα εισοδήματά τους, δίνουν αγώνα για να τα βγάλουν πέρα με το φαγητό, τα ενοίκια, την Ενέργεια, τα φάρμακα... Την ίδια ώρα, τα αμερικανικά μονοπώλια «μπουκώνονται» διαρκώς με νέα τεράστια κρατικά πακέτα, όπως τα 52 δισ. δολάρια του νέου νομοσχεδίου για την παραγωγή μικροκυκλωμάτων στις ΗΠΑ, που ψήφισαν οι Δημοκρατικοί μαζί με Ρεπουμπλικάνους στη Γερουσία την Τετάρτη... Είτε με το «America is Back» («Η Αμερική επέστρεψε») του Μπάιντεν είτε με το «Make America Great Again» («Κάνουμε την Αμερική ξανά μεγάλη») του Τραμπ, τη λυπητερή για τα «στοιχήματα» των μονοπωλίων την πληρώνουν ο αμερικανικός λαός και οι λαοί όλου του κόσμου.