Σάββατο 30 Μάρτη 2013 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Συμβουλές στους εργάτες να φρονιμέψουν

Γρηγοριάδης Κώστας

Η λέξη «διάλυση» είναι μάλλον λίγη για να περιγράψει την κατάσταση που κυριαρχεί σήμερα στη ναυπηγική βιομηχανία. Τεράστιες και σύγχρονες εγκαταστάσεις έχουν σχεδόν ερημωθεί, μηχανήματα σκουριάζουν, ειδικευμένο και έμπειρο προσωπικό δουλεύει το πολύ μια μέρα τη βδομάδα (όπως γίνεται στα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά) ή καθόλου (όπως γίνεται στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας). Ενας κλάδος που συνδέεται με την κάλυψη βασικών λαϊκών αναγκών (ναυτιλία, κατασκευή - επισκευή άλλων μέσων όπως βαγόνια τρένων κτλ.) βαδίζει στον γκρεμό επειδή οι καπιταλιστές - ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής ή δεν έχουν τα απαραίτητα κεφάλαια ή τα έχουν αλλά τα διαθέτουν αλλού (όπου κρίνουν ότι θα εξασφαλίσουν πιο γρήγορο και μεγάλο κέρδος) να τα ρίξουν στην παραγωγή.

Μέσα σ' αυτή την κατάσταση, οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης που συναντήθηκαν, προχτές, με απεργούς του κλάδου, βρήκαν να πουν το εξής: Ε, βρε παιδιά, δεν κάθεστε κι εσείς λίγο φρόνιμα, δε βοηθάτε με τη στάση σας (εννοώντας τις κινητοποιήσεις που γίνονται αλλά και την προσπάθεια να σταθεροποιηθεί ο αγωνιστικός συντονισμός στον κλάδο). Δηλαδή, φταίνε οι εργάτες κι οι διεκδικήσεις τους για την κατάντια του κλάδου. Για την εγκληματική δράση του κεφαλαίου κουβέντα δεν ψελλίζουν οι κυβερνώντες. Τραγική ειρωνεία: Η προκλητική αυτή παραίνεση της κυβέρνησης έγινε λίγες ώρες μόνο μετά την ανακοίνωση από πλευράς εργοδοσίας στα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά ότι παρατείνεται για ακόμα ένα τρίμηνο η λειτουργία τους μια φορά τη βδομάδα. Αυτά είναι τα «όνειρα» που έχει το κεφάλαιο για τον κλάδο για να αντιμετωπίσει την κρίση και τον ανταγωνισμό: Μία μέρα στις επτά, να ανοίγουν οι πύλες των ναυπηγείων για να μπαίνουν μέσα οι εργάτες για να... επιθεωρούν την υπονόμευση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας και τη δική τους εξαθλίωση που θα βαθαίνει. Σ' αυτή την τραγωδία οι εργάτες, όχι μόνο δεν πρέπει να «κάτσουν φρόνιμα», αλλά έχουν ευθύνη να αντιδράσουν και να ξεσηκωθούν για να την ανατρέψουν.

«Στηρίζουν» τους νέους...

Αραδιάζει νούμερα στο σωρό ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Αθ. Τσαυτάρης και από το βήμα του Κοινοβουλίου αλλά και με κάθε άλλη ευκαιρία, για να αποδείξει ότι κύριο μέλημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης αλλά και της ντόπιας συγκυβέρνησης είναι η στήριξη των νέων αγροτών, η ηλικιακή ανανέωση του αγροτικού πληθυσμού της χώρας. Από κοντά βέβαια και άλλα στελέχη της συγκυβέρνησης, όπως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος, όπου λίγο πριν το ξέσπασμα των μεγάλων αγροτικών κινητοποιήσεων έκανε λόγο περί «κινήτρων» που πρέπει να δοθούν σε νέους άνεργους ώστε να απασχοληθούν στον αγροτικό τομέα...

Προς υποστήριξη των παραπάνω, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων αναφέρει κατ' αρχήν ότι η ίδια η ΕΕ ορίζει ένα ποσοστό του συνολικού αγροτικού προϋπολογισμού, περί το 2%, να δίνεται για την υποστήριξη των νέων αγροτών. Αυτό, λέει, στη χώρα μας εκφράστηκε μέσω της στήριξης περίπου 8.000 νέων αγροτών καθώς και την έγκριση περίπου 2.200 αιτήσεων νέων αγροτών για την εισαγωγή τους στα λεγόμενα «Σχέδια Βελτίωσης».

Κατ' αρχήν εκτός του ότι τα παραπάνω νούμερα είναι κυριολεκτικά «σταγόνα στον ωκεανό» και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αναστρέψουν την τάση γήρανσης του αγροτικού πληθυσμού της χώρας, αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι το εξής:

... εργάτες γης

Πρώτον, τα όποια κονδύλια υποτίθεται χορηγούνται για την ενίσχυση του νέου αγρότη, στην πραγματικότητα περικόπτονται από το συνολικό πακέτο των άμεσων αγροτικών ενισχύσεων - από εκεί δηλαδή που προσδοκά να πάρει, ό,τι πάρει, η μικρομεσαία αγροτιά της χώρας μας. Δεύτερον, δε χορηγούνται για την ενίσχυση νέων ανέργων ή ανθρώπων προερχόμενων από τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης που θέλουν να ασχοληθούν με τη γεωργία ή παιδιών φτωχομεσαίων αγροτών που θέλουν να παραμείνουν στα χωριά και τα χωράφια των πατεράδων τους, αλλά για την ενίσχυση επιχειρηματιών αγροτών - που μπορεί να είναι και νέοι - οι οποίοι επιδιώκουν τη δημιουργία καπιταλιστικών επιχειρήσεων στον αγροτικό τομέα.

Το σύνολο των μέτρων και προϋποθέσεων που τίθενται για την έγκριση ενός τέτοιου προγράμματος τα καθιστά απαγορευτικά για όλους τους παραπάνω, οι οποίοι ακόμη και αν με χίλια ζόρια καταφέρουν να εισαχθούν σε κάποιο, στο τέλος καταλήγουν, εξαιτίας της ουσίας αυτών των προγραμμάτων δηλαδή της ΚΑΠ, καταχρεωμένοι στις τράπεζες και υπό το καθεστώς άμεσου εκβιασμού από τους εμπορομεσάζοντες. Δηλαδή και πάλι «με το ένα πόδι» εκτός παραγωγής.

Για να το πούμε με απλά λόγια: Τα μόνα μέτρα που με σθένος προωθούν η ΕΕ και η συγκυβέρνηση κατά της γήρανσης του αγροτικού πληθυσμού, είναι μόνο για την προώθηση φτηνών (νέων) εργατικών χεριών, για τις μεγάλες καπιταλιστικές φάρμες που ετοιμάζουν με όλο και πιο εντατικούς ρυθμούς.

Να δυναμώσει το μέτωπο του αγώνα

Οι κινητοποιήσεις που οργανώνονται το τελευταίο διάστημα αναδεικνύουν χαρακτηριστικά που απαιτείται να έχει σήμερα η εργατική - λαϊκή πάλη, προκειμένου να συγκεντρώνονται δυνάμεις για την ανατροπή όσων διαλύουν τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων, για να σωθεί το μεγάλο κεφάλαιο. Απαντούν στην απογοήτευση και το συμβιβασμό που πολύπλευρα καλλιεργούν όσοι στηρίζουν την πλουτοκρατία: είτε σπέρνοντας τη διχόνοια στους εργάτες, είτε συμβουλεύοντάς τους να δεχτούν τα αντιλαϊκά μέτρα επειδή (δήθεν) δεν μπορούν να τα αποφύγουν, είτε καλώντας τους ανοιχτά να υποταχτούν σε ό,τι απαιτεί η «ανάπτυξη» και η «ανάκαμψη» (υπέρ του κεφαλαίου). «Φωτίζουν» την ανάγκη, ολόπλευρα και σχεδιασμένα, να δυναμώνει η πάλη, αποκαλύπτοντας όλο και πιο ολοκληρωμένα τον εχθρό τους, δυναμώνοντας τη λαϊκή συμμαχία που θα τον αντιμάχεται.

Σ' αυτό το πλαίσιο, ο αγώνας για τη σφυρηλάτηση της ταξικής ενότητας των εργατών, τη συσπείρωση και δράση τους με αιτήματα που υπηρετούν τις δικές τους ανάγκες (και όχι αυτές των επιχειρήσεων) έχει τεράστια σημασία. Τέτοια πείρα έδωσε - για παράδειγμα - η προσπάθεια που έγινε στο πλαίσιο της προχτεσινής πανελλαδικής απεργίας των μεταλλεργατών της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής, αναδεικνύοντας ότι, ειδικά σήμερα, κανείς εργάτης δεν μπορεί να παλεύει μόνο «για τον εαυτό του» ή για ό,τι γίνεται στο μικρόκοσμο όπου εκείνος δουλεύει. Είναι επιτακτικός ο συντονισμός όλων των εργαζομένων σε κάθε κλάδο. Συντονισμός που θα αποκτά δυναμική όσο στρέφεται ενάντια στην πολιτική που παραδίνει κλάδους στρατηγικής σημασίας στα μονοπώλια και τους εργάτες στο έλεος της εξαθλίωσης και της ανεργίας. Γι' αυτό και είναι επιτακτικό να απομονωθούν οι συνδικαλιστικές εκείνες δυνάμεις που από τη μία αναλύουν αφειδώς τα προβλήματα των εργατών και από την άλλη προσκυνούν την «ανταγωνιστικότητα» και υπονομεύουν τους αγώνες, όπως έγινε και προχτές.

Την ίδια στιγμή, επιβεβαιώνεται καθημερινά ότι η απόκρουση της αντεργατικής πολιτικής δεν αφορά «στενά» το μεροκάματο που χρειάζεται καθημερινά η εργατική - λαϊκή οικογένεια. Συνδέεται με την ίδια την υπεράσπισή της απέναντι σ' εκείνους που χτυπούν ακόμα και στοιχειώδη δικαιώματά της. Αυτό αναδεικνύει η απεργία που ετοιμάζουν οι ναυτεργάτες στις 3 Απρίλη, ενάντια στο νομοσχέδιο με το οποίο θαλάσσιες μεταφορές και λιμάνια εγκαταλείπονται πλήρως στον έλεγχο των μονοπωλίων. Αν το ν/σ περάσει, οι εφοπλιστές θα διαμορφώνουν ακόμα πιο ανεξέλεγκτα τις συνθήκες απασχόλησης των πληρωμάτων και δρομολόγησης των πλοίων, πολλαπλασιάζοντας τους κινδύνους για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα, την απομόνωση ολόκληρων περιοχών. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, η απεργία δεν αφορά μόνο τους εργάτες της θάλασσας, αφορά και τους εργάτες της στεριάς, τους νησιώτες, όλους όσους χρειάζονται ασφαλές, σύγχρονο, φτηνό δίκτυο θαλάσσιων μεταφορών. Γι' αυτό και τα ναυτεργατικά σωματεία καλούν σε σύσκεψη και κοινή δράση Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, φορείς του λαϊκού κινήματος.

Μάθημα αντίστασης δίνουν και οι απόμαχοι της δουλειάς, με το πανελλαδικό συλλαλητήριο που θα κάνουν στις 19 Απρίλη, στην Αθήνα, οι συνεργαζόμενες συνταξιουχικές οργανώσεις, με αιχμή τα ζητήματα της Υγείας, του Φαρμάκου, της Σύνταξης. Ξεμπροστιάζουν το βάρβαρο «πρόσωπο» εκείνων που αναγκάζουν ολόκληρες γενιές εργατών που με τον ιδρώτα και το αίμα τους έχτισαν τα μεγαθήρια των μονοπωλίων, να ζουν χωρίς ψωμί, φάρμακο, γιατρό, στέγη. Αναδεικνύουν πως ο λαός δεν έχει καμιά ευθύνη για την κρίση, δεν πρέπει να δεχτεί την εξαθλίωσή του. Να πληρώσουν εκείνοι που τη δημιούργησαν.


Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ

Οι... φιλάνθρωποι «δωρίζουν» πετρέλαιο

Γρηγοριάδης Κώστας

Πατώντας πάνω στην ανάγκη ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών διάφοροι «ευεργέτες» «προσφέρουν» από το περίσσευμά τους, υλοποιώντας τη γνωστική τακτική ωραιοποίησης της εικόνας του κεφαλαίου. Κάτι τέτοιο έγινε και προχτές στο υπουργείο Παιδείας, όπου ο υπουργός μαζί με τον Γ. Μελισσανίδη της «Aegean Oil» ανακοίνωσαν πως ο τελευταίος «δωρίζει εκατό τόνους πετρελαίου θέρμανσης για να διανεμηθούν σε 200 σχολεία, ανά την Ελλάδα».

Οι λαϊκές οικογένειες και τα παιδιά τους δεν έχουν ανάγκη από «φιλάνθρωπους» που με το ένα χέρι κερδίζουν εκατομμύρια από την εκμετάλλευση των εργαζομένων και με το άλλο «προσφέρουν» ελάχιστα, για να κτίσουν «κοινωνικό πρόσωπο». Ο λαός έχει δικαίωμα στη θέρμανση, στη δουλειά, στη ζωή. Δεν πρέπει και δεν μπορεί να μάθει να υποτάσσεται στη μιζέρια και στην εξαθλίωση που τον σπρώχνουν οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους, αλλά να σηκώσει ανάστημα και να διεκδικήσει τη ζωή του.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Αστική προπαγάνδα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Προχτές το ηλεκτρονικό Βήμα έκανε λόγο για «προγραφές διαφωνούντων» στο ΚΚΕ. Χτες το έκανε «κλιμακώνει ο Περισσός την επίθεση κατά των διαφωνούντων». Στο ίδιο κλίμα κινήθηκε και η χτεσινή «Αυγή», ενώ και ο Φώτης Παπούλιας στην «Εφημερίδα των Συντακτών» στο ίδιο μήκος κύματος και αγγίζοντας τα όρια της γελοιότητας, υποστηρίζει ότι ο Παναγιώτης Μεντρέκας χρέωσε στους «διαφωνούντες» τη «ρετσινιά του πράκτορα»... Πού το είδε αυτό; Μόνο ο Φ. Παπούλιας το γνωρίζει. Αυτό που ενδιαφέρει τα αστικά ΜΜΕ είναι να χτυπήσουν το ΚΚΕ. Και σε αυτό το πλαίσιο αξιοποιούν οτιδήποτε στρέφεται ενάντια στις θέσεις του και ερμηνεύουν κατά το δοκούν τις θέσεις και τις τοποθετήσεις των στελεχών του. Γι' αυτό και όταν βλέπουν ένα άρθρο που ασκεί κριτική στις Θέσεις της ΚΕ, είτε πρόκειται για ένα άρθρο από τον Προσυνεδριακό Διάλογο, είτε ακόμα και για ένα άρθρο ή ένα σχόλιο στελέχους άλλου κόμματος που ασκεί πολεμική στο ΚΚΕ, το αξιοποιούν για να μιλήσουν για «μαχαίρια στον Περισσό» ή «ομοβροντία κριτικής» στο ΚΚΕ. Και όταν διαβάζουν ένα άρθρο υπεράσπισης των Θέσεων της ΚΕ, το ερμηνεύουν ως «προγραφές διαφωνούντων»...

Για τα αστικά ΜΜΕ, όταν κάποιος ασκεί κριτική στις Θέσεις της ΚΕ, εκφράζει τη γνώμη του, ενώ η απάντηση που παίρνει ερμηνεύεται ως «πυρά» και «προγραφές»... Το ΚΚΕ σε κάθε Συνέδριό του ανοίγει δημόσια συζήτηση με τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος που επιθυμούν να συμβάλλουν στη συζήτηση ή ακόμα και να εκφράσουν τη διαφωνία τους. Το ΚΚΕ ούτε φοβάται ούτε καταπνίγει τη συζήτηση. Δημοσιεύει τις Θέσεις της ΚΕ για το Συνέδριο, καλεί κάθε φίλο ή μέλος του Κόμματος να καταθέσει την άποψή του και τα στελέχη του ΚΚΕ παρουσιάζουν και εκλαϊκεύουν τις Θέσεις της ΚΕ και, φυσικά, απαντάνε σε απόψεις από τη σκοπιά των Θέσεων. Δικαίωμα του καθενός να ασκεί κριτική στις Θέσεις της ΚΕ, δικαίωμα και των μελών της ΚΕ να υπερασπίζονται τις Θέσεις.

Αθωώνουν το φασισμό...

Σκύλιασαν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής επειδή πρόσφατα ο λαός της ηρωικής Τσαριτσάνης τούς έδιωξε κακήν κακώς από την εκδήλωση τιμής και μνήμης για όσους λαϊκούς αγωνιστές εκτελέστηκαν εκεί στην κατοχή από τους τότε φασίστες. Γράφουν στην ιστοσελίδα τους για «Κάποια αποτυχημένα κομματόσκυλα και εμετικές φιγούρες, που εξέφραζαν μόνο τον αρρωστημένο τους εαυτό (...) αυτό που είδαμε ήταν ένας χαρακτηριστικός τύπος φάτσας που θα ταίριαζε στον υπόκοσμο να υβρίζει (...) καθώς και μερικά περιφερόμενα ''νούμερα'' και διακεκριμένα κοπρόσκυλα της ευρύτερης περιοχής (...) επίδειξη αναληθείας, θράσους και αναίδειας. Η αποθέωση της αλητείας και της ψευδολογίας (...) μια δράκα ανιστόρητων και θρασύδειλων κομματόσκυλων (...) περιφερόμενοι κλακαδόροι (...) ψευτοδημοκράτες "νταήδες'' (...) ουτιδανοί εκείνοι γυμνοσάλιαγκες (...) πολλαπλής φύσεως, απολιθώματα της Ιστορίας, με τους αρνητές της Ελληνικότητας, με τους ντόπιους συνεργάτες των λαθρομεταναστών».

Και αφού μέσα σε λίγες μόνο σειρές ακατάσχετης οχετολογίας καταφέρνουν να κάνουν επίδειξη όλης της χυδαιότητας που τους χαρακτηρίζει ως φασίστες, αθωώνουν και τον φασισμό που όπως λένε δαιμονοποιείται αδίκως! Συγκεκριμένα, γράφουν: «Το πρόβλημα της Χώρας δεν είναι, αδιαμφισβήτητα, ούτε ο ''φασισμός'', ούτε ο ''ρατσισμός''. Εννοιες πολύ γενικές, των οποίων το περιεχόμενων (σ.σ. για Ελληνάρες αναμέναμε καλύτερη ορθογραφία...) δαιμονοποιείται πλήρως από τους υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης». Τέλος, απειλούν τα «συντρόφια» ότι «Η απάντηση (...) θα δοθεί τόσο από την καθημερινή μας ζύμωση με τον απλό κόσμο της περιοχής, όσο και από το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών, όποτε κι αν γίνουν. Να είναι σίγουροι ότι θα δουν έναν ζωντανό εφιάλτη»...

... και σχεδιάζουν «εφιάλτη» για το λαό

...Δεν ξενίζει το απύθμενο μίσος των φασιστοειδών για το λαό. Αλλωστε, έναν εφιάλτη για τα πλατιά λαϊκά στρώματα απεργάζονται καθημερινά οι χρυσαυγίτες, συμπορευόμενοι με άλλα κόμματα και μορφώματα των αστών, εξυπηρετώντας ντόπια και ξένα μονοπώλια. Ζητούν, διαρκώς, ο ορυκτός πλούτος της χώρας να ξεπουληθεί σε ξένα μονοπώλια (μέχρι που ήρθε το χαστούκι στην Κύπρο διαφήμιζαν ανοικτά την πρόσδεση στους Ρώσους ολιγάρχες). Προτείνουν νέες επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές για εφοπλιστές, φαρμακοβιομήχανους, μεγαλοξενοδόχους. Θέλουν να κρατικοποιηθούν φαλιρισμένες ιδιωτικές τράπεζες, άρα να αναλάβει ο λαός τα χρέη τραπεζιτών και μεγαλομετόχων. Ξεπέφτουν στο σημείο, τάχα πατριώτες και εθναμύντορες, να κάνουν στη βουλή προτάσεις προς την κυβέρνηση πώς να ξεπουλήσει ελληνική γη, νησιά και νησίδες στους μεγαλοκαρχαρίες. Εξωραΐζουν το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, π.χ. έλεγε ο βουλευτής τους Γερμενής (γνωστότερος ως «Καιάδας») το Νοέμβρη στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, πλέκοντας το εγκώμιο του υπουργού Οικονομικών, ότι είναι αδύνατο αυτός να κατάρτισε προϋπολογισμό με νούμερα που τάχα δεν βγαίνουν: «Εσείς κύριε καθηγητά, κύριε Στουρνάρα (...) τα έχετε διδάξει στην μακροοικονομία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, για ποιο λόγο λοιπόν υποβιβάζετε το επίπεδό σας; Ξέρουμε όλοι και από όσους έχουμε ρωτήσει στο πανεπιστήμιο είσαστε από τους καλύτερους καθηγητές στην οικονομία (...) με εκπλήσσετε κύριε καθηγητά»! Αποδεχόμενοι τα κάθε είδους χαράτσια που επέβαλαν τα τελευταία χρόνια στο λαό οι κυβερνήσεις, «από τη ΔΕΗ μέχρι την εφορία», όπως λεν, προβάλλουν μόνη ένστασή τους να δίνονται με ...δόσεις. Ψάχνουν για το μεγάλο κεφάλαιο πάμφθηνους εργάτες με 18 ευρώ μεροκάματο, δίχως ένσημο κι Ασφάλιση.

Αυτοί είναι οι χρυσαυγίτες. Εχθροί του λαού που (ενώ αλλού γλείφουν) τον γαβγίζουν για να τον φοβίσουν. Χρέος του ταξικού εργατικού κινήματος να τους αποκαλύπτει διαρκώς, να απαιτεί την απομόνωσή τους παντού, να τους στείλει εκεί που ανήκουν, με τη γλώσσα, τα χούγια και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν, στον απόπατο της Ιστορίας.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αντιλαϊκή η «αλληλεγγύη» της ΕΕ

Δεν περνάει μέρα που στελέχη αστικών και οπορτουνιστικών πολιτικών δυνάμεων να μη μνημονεύσουν με παράπονο την απολεσθείσα αλληλεγγύη της ΕΕ και το ευρωπαϊκό κεκτημένο που τάχα χάθηκε κι αυτό μέσα στη δίνη της κρίσης. Αναπολούν κάτι που δεν υπήρξε ποτέ, για να πείσουν το λαό ότι η επαναφορά μιας φαντασίωσης πρέπει να αποτελέσει διεκδίκησή του, για να εξωραΐσουν τη λυκοσυμμαχία εμφανίζοντάς την σαν θύμα της Μέρκελ και της στρατηγικής της. Η αλληλεγγύη στο εσωτερικό της ΕΕ εμφανίζεται μόνο όταν και τόσο όσο χρειάζεται για να τσακίσουν τα κράτη που την απαρτίζουν τους λαούς και τα δικαιώματά τους. Αλληλέγγυες ήταν και είναι οι αστικές τάξεις στον ανελέητο πόλεμό τους εναντίον των εργατών. Κι αυτό δεν τις εμποδίζει να κονταροχτυπιούνται για τη μοιρασιά της αρπαγμένης από τους λαούς λείας.

Το γεγονός ότι σήμερα η Ευρωένωση δείχνει πιο καθαρά το αποκρουστικό της πρόσωπο, δεν οφείλεται στο ότι απεμπόλησε τις «ιδρυτικές αρχές αλληλεγγύης» που για τους λαούς, όπως διατείνεται ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ, δεν υπήρξε ποτέ. Αλλά στο ότι αν και ένωση καπιταλιστών, έχει μέσα της το σπέρμα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού και την ανισομετρία. Τώρα δε, έχει να διαχειριστεί μια βαθιά καπιταλιστική κρίση κι εδώ «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», στο ότι το σύστημα του οποίου αποτελεί θεματοφύλακα όσο σαπίζει, τόσο βουλιάζει στην αντίδραση. Αυτό καθόλου δε σημαίνει ότι άλλοτε ήταν καλύτερη. Τα μέτρα που σήμερα προωθούνται έλκουν τις ρίζες τους από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Από την ίδρυσή της ακόμα η ΕΕ είχε αντιλαϊκή στρατηγική που αλλού προχώρησε νωρίς, τη δεκαετία του '80, αλλού καθυστέρησε για λόγους που δεν είναι του παρόντος.

Οπως τότε στην ανάπτυξη, έτσι και σήμερα στην κρίση κάθε αστική τάξη κάθε κράτους δουλεύει καθεμία για την πάρτη της και όλες μαζί εναντίον των λαών. Από το 1951 οπότε και υπογράφεται στο Παρίσι η ιδρυτική Συνθήκη της «Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ανθρακος και Χάλυβος» ως πρώτο βήμα για την ΕΕ που γνωρίζουμε σήμερα, η αποστολή της λυκοσυμμαχίας δεν άλλαξε καθόλου. Ηταν και παραμένει η προώθηση των δοσμένων κάθε φορά αναγκών και συμφερόντων των μονοπωλίων της. Το μόνο που αλλάζει είναι το βάθος της σήψης της, ευθέως ανάλογο του συστήματος που εκπροσωπεί.

Το περιβόητο ευρωπαϊκό κεκτημένο δεν είναι παρά ένα προπαγανδιστικό κατασκεύασμα για να δικαιολογούν την ευρωλαγνεία τους, για να βγάλουν το ευρωοικοδόμημα των μονοπωλίων από το κάδρο των συνενόχων για τον ακρωτηριασμό δικαιωμάτων του λαού. Λένε στο λαό ότι η καλή πλευρά της ΕΕ υπάρχει αλλά σκιάζεται από τις «εμμονές» μιας ηγεσίας που συγκυριακά βρίσκεται στο τιμόνι της. Αν όμως αυτό φταίει και όχι η εξουσία των μονοπωλίων, τότε γιατί κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται, αλλά η στρατηγική της ΕΕ γίνεται ολοένα και πιο αντιλαϊκή, ολοένα και πιο αντιδραστική. Το ευρωπαϊκό κεκτημένο είναι η ανεργία και η φτώχεια, είναι οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και η ανασφάλιστη εργασία, είναι οι μισθοί πείνας, είναι βαρβαρότητα για τους λαούς και η αλληλεγγύη περισσεύει στην ΕΕ ως προς την υλοποίησή του. Είναι το «κεκτημένο» του κεφαλαίου που πρέπει να ανατρέψει ο λαός σε κάθε χώρα - μέλος, για να ευημερήσει, παίρνοντας ο ίδιος στα χέρια του την εξουσία, την οργάνωση και διεύθυνση της οικονομίας.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ