Κυριακή 3 Μάρτη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Να μην πέσουν οι εργαζόμενοι στην παγίδα

Γρηγοριάδης Κώστας

Με μία φωνή τα αστικά μέσα ενημέρωσης έθεσαν το ίδιο εκβιαστικό δίλημμα: 'Η απολύσεις στο Δημόσιο και πάταξη της φοροδιαφυγής ή νέα μέτρα. Μάλιστα, έχουν το θράσος να επικαλούνται κάποιες δηλώσεις αξιωματούχων της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ ότι αυτοί πιέζουν την ελληνική κυβέρνηση. Σάμπως να μην είναι συνολικότερος σχεδιασμός - στον οποίο μετέχουν και τμήματα της ελληνικής αστικής τάξης - η συρρίκνωση του δημοσίου τομέα. Συρρίκνωση που, για να είναι «αποτελεσματική», με τους όρους των μονοπωλίων, απαιτείται η εφαρμογή ακόμη σκληρότερων αντιλαϊκών αντεργατικών νόμων.

Η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα είναι στρατηγικός στόχος των μονοπωλίων, προκειμένου να μπουν ακόμη πιο δυναμικά σε μια σειρά από κερδοφόρους τομείς. Από την Υγεία και την Παιδεία, μέχρι τη διαχείριση των απορριμμάτων. Οι απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων - με όποια μορφή κι αν γίνουν - αποτελούν προϋπόθεση για την απαξίωση των δημοσίων υπηρεσιών και την υπαγωγή τους στα μονοπωλιακά συμφέροντα. Η δε λήψη νέων, ακόμη σκληρότερων, αντεργατικών μέτρων, με ακόμη μεγαλύτερη μείωση μισθών, θα διασφαλίσει το φθηνό (σχεδόν τσάμπα) εργατικό δυναμικό που έχουν ανάγκη τα μονοπώλια για να προωθήσουν τις επενδύσεις τους.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα που τους στήνουν. Από κοινού, συγκυβέρνηση, τρόικα, ΕΕ και κεφάλαιο, προωθούν το σχεδιασμό για μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και την παραπέρα καταστροφή της πρώτης παραγωγικής δύναμης, της ανθρώπινης εργασίας, μέσα από τις απολύσεις. Οι εργαζόμενοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα να αναπτύξουν κοινή δράση ενάντια σε αυτήν την πολιτική, που σφαγιάζει τα δικαιώματά τους.

Νόμος είναι το... κέρδος

Λένε οι κομμουνιστές ότι οι νόμοι και τα διάφορα νομικά πλαίσια υπάρχουν στον καπιταλισμό για να ικανοποιούνται τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών και κάποιοι απαντούν ότι οι κομμουνιστές είναι υπερβολικοί και σε όσα λένε ενυπάρχει η πολιτική σκοπιμότητα. Αλλά όποιο νομοθέτημα και αν αποφασίσει να εξετάζει κάποιος, όποιο μέτρο και ρύθμιση αν επιλέξει να αναλύσει, η οσμή της επιχειρηματικής σκοπιμότητας, του κέρδους, του ατομικού οφέλους για κάποιες ομάδες επιχειρηματιών, είναι έντονη και σαφώς διακριτή.

Τελευταίο παράδειγμα. Με τροπολογία που κατατέθηκε προχτές στη Βουλή οι επιχειρήσεις που εισάγουν εμπορεύματα στη χώρα μας και σχεδιάζουν τον κύριο όγκο των εμπορευμάτων αυτών να τον εξάγουν σε κάποια άλλη χώρα, ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ Φόρο Προστιθέμενης Αξίας.

Επειδή τα Μέσα Ενημέρωσης των αστών δεν παρουσιάζουν αυτές τις ειδήσεις, οι αναγνώστες του «Ρ» ας ξέρουν ότι αυτή η τροπολογία, είναι μια τροπολογία φωτογραφικού χαρακτήρα, προωθήθηκε στη Βουλή μόνο και μόνο για να διευκολυνθεί η μεταφορά κινέζικων εμπορευμάτων στη Δυτική Ευρώπη, μέσω του λιμανιού του Πειραιά, χωρίς να επιβαρύνονται με ΦΠΑ!!!

Με αυτή την έννοια δεν ήταν τυχαία ούτε καν η στιγμή που προωθήθηκε η σχετική τροπολογία. Ηταν η παραμονή της υπογραφής της συμφωνίας ανάμεσα στην COSCO και την HP για τη μεταφορά ηλεκτρονικών υπολογιστών παραγωγής Κίνας και η μεταφορά τους με αμαξοστοιχίες του ΟΣΕ.

Ποιος κερδίζει από την τροπολογία; Η COSCO, η HP και οι... υποψήφιοι μνηστήρες του ΟΣΕ, που τους δίνεται η δυνατότητα να τζιράρουν τόσα και τόσα εκατομμύρια ευρώ χωρίς να πληρώνουν ΦΠΑ στο ελληνικό Δημόσιο.

Η Τοπική Διοίκηση στην υπηρεσία μονοπωλίων

Ακόμα πιο σημαντικό ρόλο στην επιβολή αντεργατικών μέτρων ώστε το μεγάλο ευρωενωσιακό κεφάλαιο να περάσει αλώβητο την κρίση του, διεκδικούν παράγοντες της Τοπικής Διοίκησης. Δήμαρχοι από είκοσι πρωτεύουσες της ΕΕ συμμετείχαν σε σχετική «Διάσκεψη» με την Κομισιόν, όπως την διοργάνωσε στις Βρυξέλλες ο επίτροπος για την Περιφερειακή Πολιτική, Γιοχάνες Χάαν. Η «ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας» ήταν ένα από τα ζητήματα που πραγματεύτηκαν εκεί. Χαρακτηριστικά, ο δήμαρχος Αθήνας, Γ. Καμίνης, είπε μεταξύ άλλων στην εισήγησή του ότι «η συνεργασία μεταξύ των πόλεων αποδεικνύεται ευκολότερη και πιο αποδοτική από εκείνη μεταξύ των κρατών, καθώς και ότι είναι απαραίτητη η συμμετοχή των πόλεων στη διαχείριση των ευρωπαϊκών πόρων αλλά και στο διάλογο για την Ευρώπη του 2020». Μεσοπρόθεσμο σχέδιο της ΕΕ το τελευταίο, για να γίνουν τα ευρωενωσιακά μονοπώλια ανταγωνιστικότερα έναντι των αμερικανικών, κινεζικών, ρωσικών, άλλων, πατώντας πάνω σε κατακόρυφες μειώσεις μισθών, κατάργηση κοινωνικών παροχών, εξαθλίωση ευρύτερων μαζών εργαζομένων. Αλλωστε, σε κοινή τους δήλωση οι είκοσι δήμαρχοι χαρακτηρίζουν τις πρωτεύουσες της ΕΕ «ισχυρό μοχλό» για την «ανταγωνιστικότητα». Οτι οι στόχοι της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» δεν μπορεί να επιτευχθούν χωρίς την «ενεργό συμμετοχή» τους. «Θα συνεχίσουμε να υλοποιούμε την αποστολή μας στην προώθηση της ανταγωνιστικότητας, της αειφόρου ανάπτυξης, της καινοτομίας και της κοινωνικής ένταξης, ώστε να ξεπεραστεί η οικονομική, χρηματοπιστωτική και κοινωνική κρίση», διακηρύσσουν επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου σε βάρος του σκληρά δοκιμαζόμενου λαού.

Από την πείρα του κινήματος των οικοδόμων στην Ελλάδα

Το παρόν έργο αποτελεί μια σύνοψη της πείρας του κινήματος των οικοδόμων, όπως αυτή συσσωρεύτηκε μέσα από δεκαετίες αγώνων. Το βιβλίο διατρέχει όλους τους σημαντικούς σταθμούς στην ιστορία του κλάδου: από τα πρώτα βήματα της ταξικής αφύπνισης και συνδικαλιστικής οργάνωσης, στους σκληρούς αγώνες του Μεσοπολέμου, τη συμβολή των οικοδόμων στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, τις προκλήσεις της δεκαετίας του 1950 και την ανάπτυξη του κινήματος στη δεκαετία του 1960, έως την αντιδικτατορική πάλη και τη νίκη των ταξικών δυνάμεων επί του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού το 1976-1977.

Πρόκειται για μια πείρα, η οποία αποτελεί χρήσιμο, αν όχι απαραίτητο, εργαλείο για κάθε εργάτη -οικοδόμο και μη- για κάθε έναν που θέλει να διερευνήσει τις συνθήκες υπό τις οποίες διεξήχθη η ταξική πάλη, η διαπάλη με τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό, αλλά και τις δυνάμεις του συμβιβασμού, της ταξικής συνεργασίας στο εργατικό κίνημα. Ταυτόχρονα αποτελεί ένα φόρο τιμής στους χιλιάδες αγωνιστές του κλάδου, που με την ακούραστη και ανιδιοτελή δράση τους πάλεψαν σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες για να ξημερώσει ένα καλύτερο αύριο, όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά και την εργατική τάξη της χώρας μας συνολικότερα.

Σε μια περίοδο, όπου οι κατακτήσεις δεκαετιών δέχονται λυσσαλέα επίθεση, ποδοπατούνται και ξηλώνονται μία μία, η μελέτη της πείρας του κινήματος, δεν αποτελεί πολυτέλεια αλλά αναγκαιότητα. Γιατί, αν υπάρχει ένα διαχρονικό συμπέρασμα που προκύπτει από αυτή είναι πράγματι πως «τίποτα δε χαρίζεται, όλα κατακτιούνται». Το βιβλίο κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή»

Εντα Κένι

Γρηγοριάδης Κώστας

Μετά από έξι προϋπολογισμούς λιτότητας, με τον τελευταίο μόλις τον περασμένο Δεκέμβρη, που προέβλεπε αυξήσεις φόρων και περικοπές μαμούθ ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων, ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας Εντα Κένι και η κυβέρνησή του, που εκλέχτηκε με σύνθημα, το άλλο «μείγμα διαχείρισης» και «την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου», συνεχίζει να δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές του ιρλανδικού λαού δηλώνοντας ότι «η Ιρλανδία έχει να διανύσει πολύ δρόμο» και... «Ο πόνος για τη χώρα δεν έχει τελειώσει».

Δηλώσεις που προοιωνίζονται νέα βάσανα, δηλαδή νέα μέτρα. Και όλα αυτά σε μια χώρα που υποτίθεται «είναι σε τροχιά εξόδου από το μνημόνιο» και η οποία ασκεί προς ώρας την εκ περιτροπής εξάμηνη προεδρία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με ατζέντα το τρίπτυχο απασχόληση, σταθερότητα και ανάπτυξη». Η ανάπτυξη βέβαια αφορά την κερδοφορία του κεφαλαίου και πατάει στο τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, των μισθών, όπως τη συμφωνία που προσπαθεί να επιβάλλει με κάθε τρόπο στους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα.

Πρόκειται για την αναθεώρηση της ήδη υπάρχουσας συμφωνίας που υπογράφτηκε το 2010 (Croke Park, με την οποία, ας σημειωθεί ότι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο είχαν αποδεχθεί μειώσεις 15%) για τα επόμενα τρία χρόνια. Το νέο σχέδιο της κυβέρνησης προβλέπει νέες περικοπές από 5% έως 10%. Ωστόσο, ο αναβρασμός μεταξύ των εργαζομένων είναι μεγάλος και πιέζουν και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, που ως τώρα έδιναν τα πάντα, στο όνομα της ...ανάκαμψης. Χρήσιμο το παράδειγμα της Ιρλανδίας και για την χώρα μας.


Χρ.Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ