Οι αρνητικότατες συνέπειες που έχει για το εργατικό κίνημα η δράση του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού είναι ιδιαίτερα εμφανείς στους χώρους των πρώην ΔΕΚΟ, αυτή την περίοδο.

Η πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και απελευθέρωσης των στρατηγικών τομέων της οικονομίας είναι χαραγμένη στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και επομένως γνωστή σε όλους. Ομως, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες όλα αυτά τα χρόνια συνειδητά καλλιεργούσαν τον εφησυχασμό στους εργαζόμενους. Σήμερα, κάτω από την πίεση των γεγονότων και των ίδιων των εργαζομένων, φρόντισαν να διοχετεύσουν τις αντιδράσεις σε επιλογές πλήρως ακίνδυνες για το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Χαρακτηριστικό είναι ότι σήμερα για τον ΟΣΕ η ΓΣΕΕ δεν κούνησε ούτε το μικρό της δαχτυλάκι, ενώ η συνδικαλιστική πλειοψηφία στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών - ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ - προβάλλει το αίτημα για έναν ΟΣΕ υπό δημόσιο έλεγχο, αλλά ανταγωνιστικό σε μια απελευθερωμένη ανταγωνιστική σιδηροδρομική αγορά. Ζητάνε, δηλαδή, έναν ΟΣΕ που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και επομένως με στόχο το κέρδος σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των λαϊκών αναγκών.

Χαρακτηριστική όμως του πώς οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού υπονομεύουν τις αγωνιστικές διαθέσεις και τη δύναμη των εργαζομένων είναι και η εικόνα που αντίκρισαν όσοι βρίσκονταν στο κέντρο της Αθήνας την Τρίτη το μεσημέρι.

Στην οδό Σταδίου μερικές δεκάδες μέτρα μπροστά από την πορεία των απεργών του ΟΣΕ βρισκόταν η πορεία των απεργών στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία. Βασική αιτία και των δύο κινητοποιήσεων είναι η ιδιωτικοποίηση των κλάδων τους, μέρος της συνολικότερης διαδικασίας ξεπουλήματος στρατηγικών τομέων της οικονομίας στα μονοπώλια. Θα περίμενε κανείς έστω, ως προς τη μορφή, να υπάρχει ένας στοιχειώδης συντονισμός, αφού η πηγή των προβλημάτων είναι κοινή. Ομως και σε αυτήν την περίπτωση οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες - ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ - στον ΟΣΕ και στην ΕΑΒ φρόντισαν να κρατήσουν τους εργαζόμενους χωρισμένους ακριβώς γιατί στόχος τους είναι η υπονόμευση και η αποδυνάμωση των αγωνιστικών αντιδράσεων στην αντεργατική πολιτική, την οποία στηρίζουν.

Πιστοί στη λογική ότι «καθένας κοιτά το χώρο του» και τις επικίνδυνες αυταπάτες που εδώ και χρόνια καλλιεργούν στους εργαζόμενους, οι εργατοπατέρες συστηματικά κάνουν ό,τι μπορούν ώστε κάθε τμήμα της εργατικής τάξης να ασχολείται με «τα του οίκου του». Μόνο που σήμερα γίνεται φανερό πιο καθαρά από ποτέ πως τα προβλήματα σε κάθε χώρο αποτελούν έκφραση της συνολικής επίθεσης του κεφαλαίου και, για να μπει φραγμός, απαιτείται η ταξική οργάνωση και πάλη όλων των εργαζομένων. Οποιος, λοιπόν, ...προσπερνά ή κάνει πως δε βλέπει την ανάγκη ταξικού συντονισμού των εργαζομένων, σίγουρα, δε δουλεύει για τα δικά τους συμφέροντα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αν κάνουμε κανένα αστείο και δεν ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ, θα βουλιάξει η Πελοπόννησος, θα εκραγεί το ηφαίστειο της Σαντορίνης, ακρίδες θα πέσουν στις σοδειές και μέσα στον όλο χαμό θα εισβάλουν και οι Ούννοι από την Ασία.

Για τις διεθνείς αγορές δε συζητάμε, ούτε να μας ξέρουν δε θα θέλουν, εάν δε στηρίξουμε τώρα τον Γιώργο Παπανδρέου, τον άνθρωπο που εμπιστεύονται με κλειστά μάτια, τον μόνο άξιο να μας εκπροσωπεί.

Αφήστε που η κρίση στην Ελλάδα θα πάρει διαστάσεις ανεξέλεγκτες, θα επηρεαστούν όλα τα χρηματιστήρια του κόσμου, θα καταρρεύσουν οικονομίες ολόκληρες και ίσως φτάσουμε και στο κατώφλι του 3ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Εδώ που τα λέμε, τέτοια «σταθερότητα» που έχουμε είναι να την βάζει κανείς σε κίνδυνο και να ανακατεύει τα πράγματα; Να έχουμε φασαρίες, που θα μας βγάλουν από τη βόλεψή μας;

Οι μισθοί ωραία - ωραία πέφτουν κάθε μέρα. Σταθερότατα οι συλλογικές συμβάσεις καταργούνται. Εχει σταθεροποιηθεί, επίσης, ο αριθμός των ανέργων που προστίθενται κάθε μέρα στους ήδη υπάρχοντες. Οι τιμές των προϊόντων εξίσου σταθερά ανεβαίνουν.

Είναι τώρα να τα αλλάζουμε αυτά; Γιατί; Αφού περνάμε τόσο ωραία και αισιόδοξα και κάθε μέρα χαμογελάμε.

Α, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να πούμε, το δημοσιογραφικό επιτελείο που ανέλαβε τη διακαναλική συνέντευξη του πρωθυπουργού πραγματικά εξέφρασε τον μέσο Ελληνα. Οπως, άλλωστε, κάνουν κάθε μέρα και τα δελτία ειδήσεων...

Γι' αυτό ακούσαμε τόσες ερωτήσεις σχετικά με το ...πόσο υψηλή είναι η φορολογία των επιχειρήσεων και για το πότε θα μειωθούν αυτοί οι φόροι ώστε να υπάρξει ανάπτυξη.

Αυτός δεν είναι ο μέγας καημός του Ελληνα εργαζόμενου; Το πόσο μεγάλους φόρους πληρώνουν (που δεν πληρώνουν) οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Λέτε όλα αυτά να έχουν να κάνουν με το ότι στη συνέντευξη παραβρέθηκαν εκπρόσωποι των τηλεοπτικών καναλιών, που, ως γνωστόν, ανήκουν αποκλειστικά σε επιχειρηματίες;

Αλίμονο για το λαό, αν η κυβέρνηση πετύχει «καθαρή νίκη στο α' γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών», όπως θέλει ο πρωθυπουργός. «Μαύρο φίδι» που έφαγε τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα αν η κυβέρνηση, όπως και η ΝΔ, δε βγουν από τις κάλπες του Νοέμβρη άγρια στραπατσαρισμένοι, αν δεν έχουν υποστεί βαριά ήττα... Μακάρι να επρόκειτο για κινδυνολογία ορισμένων κακοπροαίρετων αντιπάλων της κυβέρνησης. Πρόκειται όμως για τη σκληρή πραγματικότητα, που διαμορφώνεται από τη βάρβαρη πολιτική που εφαρμόζουν κυβέρνηση - τρόικα με τη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ., και αυτή πρέπει να καθορίσει την ψήφο του λαού, μετατρέποντας σε μπούμερανγκ τα εκβιαστικά διλήμματα και την τρομοκρατία του πρωθυπουργού. Ο Γ. Παπανδρέου θέλει να επιβεβαιώσει μέσα από τις κάλπες την πολιτική κυριαρχία και σταθερότητα της κυβέρνησης, για να προχωρήσει με συνέπεια και μέχρι τέλους την κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων και της ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Με άλλα λόγια, θέλει να αποφύγει πάση θυσία να βγει μέσα από τις κάλπες ένα μήνυμα αποφασιστικής καταδίκης της βάρβαρης πολιτικής του μνημονίου, που θα προκαλέσει ρήγμα στην κυριαρχία της πολιτικής της πλουτοκρατίας και θα δημιουργήσει ένα κλίμα που θα επιτρέψει στο λαό να αποκτήσει περισσότερη εμπιστοσύνη στη δύναμή του... Αυτή ακριβώς είναι η «πολιτική αστάθεια» που φοβάται η κυβέρνηση ότι μπορεί να δημιουργηθεί από τις εκλογές στις 7 Νοέμβρη και γι' αυτό κάνει τα πάντα για να την αποτρέψει. Πρέπει να σπάσει τα μούτρα της και ο καλύτερος τρόπος είναι η ψήφος στη «Λαϊκή Συσπείρωση» που στηρίζει το ΚΚΕ.

«Η απλούστευση και η εφαρμογή του νομοθετικού πλαισίου», «η ενίσχυση εφαρμογής της νομοθεσίας με τη συνδρομή του ΣΕΠΕ», «η διαμόρφωση και προώθηση της κουλτούρας πρόληψης». Αυτά και άλλα παρόμοια είναι τα «μυστικά» για ασφαλείς και υγιείς χώρους εργασίας, όπως ανέλυσε στην ομιλία του ο υφυπουργός Εργασίας Βασ. Κεγκέρογλου χτες, σε «ημερίδα ενημέρωσης στο πλαίσιο του 1ουέτους της Ευρωπαϊκής Εκστρατείας 2010 - 2011 για ασφαλείς και υγιείς χώρους εργασίας». Κατά τη γνώμη της κυβέρνησης, δηλαδή, η έλλειψη «κουλτούρας» είναι που φταίει για την επιβάρυνση της σωματικής και ψυχικής υγείας των εργαζομένων, την αύξηση των επαγγελματικών ασθενειών. Δε μας λέει όμως: η κατάργηση του 8ωρου, γενικά του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, που κατοχυρώθηκε και εμπλουτίζεται διαρκώς με το νομικό οπλοστάσιο ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΕΕ, λειτουργεί ή δε λειτουργεί σε βάρος της υγείας των εργαζομένων;

Η κατάργηση της Εθνικής και των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων που στρώνει το έδαφος για το ακόμα πιο άγριο κυνήγι της «ανταγωνιστικότητας» από τους επιχειρηματίες, που μειώνει μισθούς που θα σημάνει εντατικοποίηση θα λειτουργεί ή όχι σε βάρος της υγείας των εργαζομένων; Αφήνει ή δεν αφήνει στην εργοδοσία ακόμα μεγαλύτερο περιθώριο να καταργήσει ακόμα και τα ελάχιστα σήμερα (όπου υπάρχουν) μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας; Κατά συνέπεια, «κουλτούρα πρόληψης» και προάσπιση της «ανταγωνιστικότητας» δεν μπορούν να συμβαδίσουν. Κι ούτε είναι ζήτημα «απλούστευσης» και «εφαρμογής» του νομοθετικού πλαισίου, αφού κι αυτό προσαρμόζεται όλο και πιο στενά στις ανάγκες της μεγαλοεργοδοσίας. Αλλωστε, το μόνο που νοιάζονται να διαπιστώνουν οι κυβερνήσεις είναι κατά πόσον προχωρούν όσα απαιτεί η προστασία της κερδοφορίας των μονοπωλίων.