Στο σημερινό 4σέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε:

-- Κάλεσμα της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας για νέα κινητοποίηση την Τρίτη 3 Μάρτη.

-- Δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή: Οι κυβερνήσεις διαχρονικά την υλοποιούν με όρους υποβάθμισης.

-- Συνέντευξη με αφορμή τις εκφυλιστικές δράσεις και τους τραμπουκισμούς της ΔΑΠ στο Διεθνές Πανεπιστήμιο στη Σίνδο (πρώην ΤΕΙ Θεσσαλονίκης).

Σοβαρές αντιδράσεις συνεχίζει να προκαλεί η προχτεσινή εισβολή ένοπλου αστυνομικού στο προαύλιο του Οικονομικού Πανεπιστημίου (πρώην ΑΣΟΕΕ) που έβγαλε το υπηρεσιακό του όπλο και απειλούσε κόσμο, πριν φυγαδευτεί από τα ΜΑΤ, που έκαναν και χρήση χειροβομβίδων κρότου - λάμψης στη σχολή, που ήταν γεμάτη φοιτητές.

Μια μέρα μετά το γεγονός, χτες η Πρυτανεία του Οικονομικού Πανεπιστημίου έβγαλε ανακοίνωση καταδικάζοντάς το και σημειώνοντας ότι θα ενημερώσει τις εισαγγελικές αρχές.

Απέναντι στην ένταση της καταστολής, που εκφράστηκε με τα γεγονότα των δυο τελευταίων ημερών, καθώς χτες είχαμε και πάλι εισβολή των ΜΑΤ στο ίδρυμα της Πατησίων, οι φοιτητές της ΑΣΟΕΕ προγραμμάτισαν για σήμερα το μεσημέρι Γενική Συνέλευση στο ίδρυμα. Παράλληλα, φοιτητές και από άλλες σχολές της Αθήνας προγραμματίζουν για σήμερα, στις 5 το απόγευμα, κινητοποίηση από την ΑΣΟΕΕ στη ΓΑΔΑ.

Στη χτεσινή νέα εισβολή των δυνάμεων καταστολής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθήνας (πρώην ΑΣΟΕΕ), μετά από επεισόδια μεταξύ των ΜΑΤ και ομάδας κουκουλοφόρων, αναφέρεται με ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ. Οπως τονίζει:

«Σήμερα (σ.σ. χτες) το μεσημέρι στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών δυνάμεις καταστολής εισέβαλαν στο κτίριο του ιδρύματος. Προηγουμένως είχαν προβεί σε ρίψη χημικών και κροτίδων κρότου λάμψης στο χώρο του Πανεπιστημίου, την ώρα που γίνονταν μαθήματα και βρίσκονταν στη σχολή εκατοντάδες φοιτητές. Τα σημερινά περιστατικά αποτελούν ένα ακόμη γεγονός κλιμάκωσης της καταστολής που προστίθεται σε όλα εκείνα των προηγούμενων ημερών.

Πραγματική αντίδραση και απάντηση στην ένταση της καταστολής της κυβέρνησης μπορεί να αποτελέσει η μαζική συμμετοχή των φοιτητών στον αγώνα, στις μαζικές διεργασίες των φοιτητικών συλλόγων και όχι ενέργειες ομάδων που δεν έχουν καμία σχέση με το φοιτητικό κίνημα και που αντικειμενικά αξιοποιούνται ως άλλοθι για την ένταση της καταστολής και τη συκοφάντηση των αγώνων των φοιτητών.

Ο κυβερνητικός αυταρχισμός δεν θα περάσει!».

Η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας στο κάλεσμά της μπροστά στις 3 Μάρτη, το οποίο αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα mathites.gr, αναφέρεται στο περιεχόμενο των νέων μέτρων, δηλώνοντας «Παλεύουμε για σχολείο που να τα δίνει όλα σε όλους! Οχι λίγα σε κάποιους!». Αναλυτικά το κάλεσμα αναφέρει τα εξής:

«Θέλουμε σχολείο δημιουργικό... και όχι κέντρο εξεταστικό. Με αυτό το σύνθημα κινητοποιηθήκαμε τον τελευταίο μήνα χιλιάδες μαθητές σε όλη την Αθήνα και τον Πειραιά. Οργανώσαμε τον αγώνα μας, συντονίσαμε τη δράση μας, κάναμε πορείες και κινητοποιήσεις στις γειτονιές μας, στις Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και στα δημαρχεία μας, κάναμε μια τεράστια σε όγκο και παλμό μαθητική πορεία στο κέντρο της Αθήνας.

Με αυτές μας τις κινητοποιήσεις ζητούσαμε άμεσα να καλυφθούν τα κενά σε καθηγητές και οι σοβαρές ελλείψεις (όπως θέρμανση) στα σχολεία μας, αλλά και καταδικάσαμε τον νόμο της κυβέρνησης της ΝΔ για την εξίσωση των πτυχίων ΑΕΙ και κολεγίων, που κάνει τα πτυχία των πανεπιστημίων ένα ακόμα χαρτί, ένα ακόμα προσόν στην προσπάθεια και στο όνειρό μας να σπουδάσουμε αυτό που μας αρέσει και να δουλέψουμε πάνω σε αυτό στο μέλλον. Φωνάξαμε δυνατά ότι το σχολείο Γαβρόγλου που μας έχουν ετοιμάσει δεν το δεχόμαστε.

Και ενώ ακόμα οι κινητοποιήσεις μας δεν έχουν τελειώσει, η υπουργός Παιδείας Κεραμέως δηλώνει δεξιά και αριστερά ότι η κυβέρνηση της ΝΔ θα προχωρήσει στην υλοποίηση από τη νέα σχολική χρονιά των σχεδίων τους για ένα σχολείο ακόμα πιο σκληρό και ανταγωνιστικό εξεταστικό κέντρο. Δηλαδή:

1. Θέλουν το απολυτήριο Λυκείου (που θα μετρά για την πρόσβασή μας στα πανεπιστήμια) να βγαίνει με βάση τους βαθμούς και των τριών τάξεων του Λυκείου. Η λογική τους είναι αυτή του παραλόγου: Για να αποδεσμεύσουν, λένε, το σχολείο από τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, θα βάλουν εξετάσεις και στις τρεις τάξεις του Λυκείου!

2. Και σε κάθε τάξη να δίνουν οι μαθητές προαγωγικές εξετάσεις με αξιοποίηση της Τράπεζας Θεμάτων, δηλαδή σε θέματα ενιαία πανελλαδικά και διαβαθμισμένης δυσκολίας. Είτε μια τάξη ή ένα σχολείο έχει τελειώσει την ύλη είτε όχι (π.χ. λόγω κενών στους καθηγητές), τα θέματα θα είναι τα ίδια! Τη μία και μόνο χρονιά που εφαρμόστηκε η Τράπεζα Θεμάτων, άφησε το 40% των εξεταζόμενων μαθητών μετεξεταστέους. Δεύτερη φορά δεν έγινε Τράπεζα Θεμάτων, γιατί την ακύρωσαν οι μαθητές με τους αγώνες τους!

3. Θέλουν να βάλουν μια ελάχιστη βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια! Μα τελικά γιατί να μας βάζουν τόσα εμπόδια για να σπουδάσουμε, για να αποκτήσουμε τη γνώση; Οταν στα σχολεία μας δεν καλύπτονται τα κενά ούτε στους καθηγητές των πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων, επιλέγουν να περάσουν τέτοιο νόμο, δήθεν για να μας βοηθήσουν να ανταποκριθούμε στα πανεπιστήμια; Ποιον κοροϊδεύουν; Ας αγχωθούν πρώτα για το τι και πώς μας διδάσκουν, τι γνώσεις παίρνουμε στο σχολείο, και μετά για το πώς θα ανταποκριθούμε στο πανεπιστήμιο! Εμείς άλλωστε το έχουμε πει: Θέλουμε σχολείο που θα τα δίνει όλα και σε όλους, θα βοηθά όλους τους μαθητές, και όχι κάποια και σε λίγους και μετά θα τους ξεσκαρτάρει κιόλας από πάνω! Να θυμίσουμε στην υπουργό πως την έχουν ξαναδοκιμάσει παλιά άλλοι, πριν από αυτή, τη "βάση του 10", και το σίγουρο είναι πως δεν βελτιώθηκε η ποιότητα της εκπαίδευσης, ούτε στα σχολεία ούτε στα πανεπιστήμια.

4. Με αφορμή την υποχρηματοδότηση στα πανεπιστήμια, για την οποία βέβαια ευθύνονται όλες οι κυβερνήσεις, από την επόμενη ακαδημαϊκή χρονιά θα υπάρχει μείωση των εισακτέων στις σχολές. Αυτό, σε συνδυασμό με τον νόμο Γαβρόγλου, που επιτρέπει στους μαθητές να διαλέξουν μόνο ένα επιστημονικό πεδίο και άρα περιορισμένο αριθμό σχολών, σημαίνει ότι πολλοί από εμάς που πάμε φέτος στην Γ' Λυκείου, ενώ έχουμε προσπαθήσει σκληρά τόσα χρόνια, μπορεί τελικά να μην μπορέσουμε να μπούμε στη σχολή που ονειρευόμαστε και θέλουμε.

Εμείς το δηλώνουμε καθαρά και στην Κεραμέως και στην κυβέρνηση της ΝΔ και στους προηγούμενους και επόμενους υπουργούς και πρωθυπουργούς, που τώρα μας το παίζουν ότι είναι μαζί με τους μαθητές:

Δεν μας σταματά τίποτα! Τώρα είμαστε ακόμα πιο αποφασισμένοι.

Απαιτούμε τώρα να σταματήσουν η καταστολή και οι απειλές για χαμένες εκδρομές και αναπλήρωση χαμένων ωρών τα Σαββατοκύριακα.

Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι ένα σχολείο:

• Που θα μας μορφώνει χωρίς διακρίσεις, ένα σχολείο χωρίς εμπόδια για τους μαθητές, με βάση τις ανάγκες του καθενός.
• Που θα δίνει ολόπλευρη γνώση και όχι παπαγαλία, σκόρπιες γνώσεις και ακόμα κι αυτές με το σταγονόμετρο.
• Στο οποίο θα είμαστε δημιουργικοί και όχι αριθμοί ονομάτων για τα απουσιολόγια.
• Που θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει, που δεν θα κοιτάει την τσέπη των γονιών μας, για Παιδεία που δεν θα είναι εμπόρευμα.

Παλεύουμε για σχολείο που να τα δίνει όλα σε όλους! Οχι λίγα σε κάποιους!

Προχωράμε σε νέο μεγάλο, μαχητικό μαθητικό συλλαλητήριο, την Τρίτη 3 Μάρτη, στις 12.00, στα Προπύλαια».

Στις 26/2/2018 ψηφίστηκε το άρθρο 33 που αφορούσε στο εν λόγω μέτρο, που με βάση το χρονοδιάγραμμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα υλοποιούνταν καθολικά σε βάθος τριετίας. Οι προθέσεις της τότε κυβέρνησης διαφάνηκαν από την αρχή καθώς συγκρότησε τριμερείς επιτροπές που απαρτίζονταν από τους διευθυντές Εκπαίδευσης, τους δήμους και τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών που θα γνωμοδοτούσαν για τη δυνατότητα εφαρμογής του μέτρου! Λογικό επακόλουθο αφού η ίδια η κυβέρνηση ούτε εξέφρασε την πολιτική πρόθεση και βούληση ούτε, πολύ περισσότερο, χρηματοδότησε το ψηφισμένο μέτρο για να δημιουργηθεί η δυνατότητα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά την ψήφιση του μέτρου ακολούθησαν δύο προϋπολογισμοί, ο πρώτος που καταρτίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και ο δεύτερος από τη ΝΔ, που σε αγαστή συνέχεια, σε πλήρη σύμπνοια όχι μόνο δεν προέβλεψαν επιπλέον χρηματοδότηση για την ουσιαστική, με παιδαγωγικούς όρους, υλοποίηση του μέτρου αλλά απροκάλυπτα, η καθεμία με τη σειρά της, μείωσε κατά 50 εκατομμύρια το ΠΔΕ (Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων) που αφορά σε κτιριακές υποδομές, ανέγερση σχολείων.

Για πρώτη φορά αποφασίζεται η μαζική εγκατάσταση προκάτ αιθουσών για την κάλυψη πάγιων και όχι έκτακτων αναγκών, στεγάζοντας εκατοντάδες νήπια, στα πιο ευαίσθητα χρόνια της ζωής τους, μέσα σε κλουβιά. Αυτή η επιλογή προοιωνίζεται ότι, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, θα καταλήξει σε μόνιμη λύση, αφού διανύουμε τον δεύτερο χρόνο, προετοιμαζόμαστε για τον τρίτο και δεν υπάρχουν σχέδιο και χρονοδιάγραμμα για την κατασκευή σύγχρονων και ασφαλών νηπιαγωγείων.

Με τη βούλα του νόμου, την απαράδεκτη αυτή ρύθμιση, καταστρατηγείται κάθε χωροταξική κατανομή που οριζόταν σε προηγούμενο νόμο προκειμένου να είναι ασφαλής η φοίτηση, ο συναυλισμός των παιδιών διαφορετικής ηλικίας, με τη συνύπαρξη δημοτικών και νηπιαγωγείων στην ίδια αυλή. Παρακάτω γίνεται παρέκκλιση στις ακριβείς σχολικές και χωροθετικές ανάγκες κατασκευής αιθουσών αλλά και στα κριτήρια καταλληλότητας και επιλογής χώρων που αφορούν στο εμβαδόν ανά μαθητή. Δηλαδή, παρέκκλιση και στις τεχνικές προδιαγραφές που αφορούν στον αναγκαίο χώρο που υπολογίζεται ανά μαθητή, στην προκειμένη περίπτωση το νήπιο και στους προσφερόμενους χώρους μέσα στους οποίους θα φοιτά το παιδί.

Κοντά σε αυτά που αναφέρει ο νόμος, μπορούμε να προσθέσουμε επιστημονικές έρευνες που έχουν γίνει κατά το παρελθόν ενοχοποιώντας τις εν λόγω αίθουσες, σε ζητήματα υγείας για τα ίδια τα παιδιά. Είναι, λοιπόν, μια ρύθμιση που καταστρατηγεί κάθε δεδομένο τόσο στην ασφαλή χωροθέτηση όσο και στις ίδιες τις προδιαγραφές που πρέπει να πληροί το κτίριο για να στεγάσει παιδιά προσχολικής ηλικίας. Με αυτήν την τερατώδη νομοθετική ρύθμιση προχωρά η κυβέρνηση της ΝΔ στην εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής.

Σε αυτό το πλαίσιο εκτυλίσσεται, τα τελευταία δύο χρόνια προετοιμάζοντας τον τρίτο χρόνο, η δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή. Πιο συγκεκριμένα, κατά τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του, σχολικό έτος 2018 - 2019 υλοποιήθηκε σε 184 δήμους, όπου, στην πλειοψηφία τους, το ζήτημα της στέγασης των προνηπίων δεν το έλυσε η κυβέρνηση αλλά η μείωση του αριθμού των παιδιών, λόγω υπογεννητικότητας.

Κατά το δεύτερο χρόνο εφαρμογής, σχολικό έτος 2019 - 2020, με κυβερνητική εναλλαγή και τη ΝΔ πια στο τιμόνι, το μέτρο υλοποιείται σε 111 δήμους από τους 114 που ήταν το αρχικό σχέδιο, καθώς 13 από αυτούς εξαιρέθηκαν μιας και δεν υπήρχε η δυνατότητα υλοποίησης. Στη δεύτερη φάση, με εξοργιστικά ευφάνταστο τρόπο αντιμετωπίστηκε η έλλειψη αιθουσών για τη στέγαση των προνηπίων από το υπουργείο, που έχει την πρώτη ευθύνη, αλλά και τις δημοτικές αρχές, που κινούμενες σε αυτό το πλαίσιο υποβάθμισης υπέδειξαν ό,τι χώρο έκριναν ως μη αναγκαίο ή πλεονάζον. Ετσι, επιστρατεύτηκαν τα πάντα, αίθουσες εκδηλώσεων δημοτικών σχολείων, αποθήκες, προκάτ αίθουσες, και το αποτέλεσμα ήταν στην πλειοψηφία των τμημάτων να επικρατεί το αδιαχώρητο, με υπερπλήρη τμήματα των 25 παιδιών. Ούτε λόγος φυσικά για μόνιμους διορισμούς όλου του αναγκαίου προσωπικού (παιδαγωγικού, βοηθητικού, ειδικού παιδαγωγικού κ.τ.λ.) που προκύπτει από την αύξηση των φοιτούντων παιδιών.

Τρομάζουμε, πραγματικά, για την τρίτη και τελευταία φάση που αφορά τους μεγάλους δήμους, με δεδομένες την έλλειψη χώρων, την παλαιότητα των κτιρίων, τη γενικότερη επιβάρυνση των σχολικών δομών, με το τι άλλο θα επιστρατεύσουν όταν, για παράδειγμα, στον δήμο Αθήνας χρειάζονται 110 αίθουσες ή στον δήμο Θεσσαλονίκης 70, καταγράφοντας ανάλογες ελλείψεις σε όλους τους εναπομείναντες μεγάλους δήμους. Πώς σκοπεύει να το αντιμετωπίσει η κυβέρνηση; Θα τα στοιβάξει τα παιδιά, μαζικά, σε προκάτ; Θα τα στείλει πελατεία στα ιδιωτικά νηπιαγωγεία; 'Η θα διατηρήσει ένα διπλό δίκτυο νηπιακών τμημάτων, που ανήκουν σε διαφορετικά υπουργεία, ικανοποιώντας πάγιες και στρατηγικές επιδιώξεις για «αποκέντρωση» και «αυτονομία» της Εκπαίδευσης;

Πάντως, εξοργιστική και ενδεικτική των προθέσεων αυτής της κυβέρνησης, στο βηματισμό της προηγούμενης, είναι η τοποθέτηση της εκπροσώπου του υπουργείου στην εν λόγω σύσκεψη, η οποία, ενώ όφειλε να δεσμευτεί για συγκεκριμένα μέτρα, επιβράβευσε την αθλιότητα των λύσεων που υιοθετήθηκαν τα δύο αυτά χρόνια, διαμηνύοντας, σε όλους τους τόνους, ότι ανάλογα πρέπει να πράξουν οι εναπομείναντες δήμοι. Από την άλλη, διαβεβαίωσε ότι «συν τω χρόνω» θα προχωρήσουν σε πραγματικές λύσεις και ότι η «αρχή είναι το ήμισυ του παντός», παραλείποντας βέβαια το γεγονός ότι ο τρίτος χρόνος είναι το τέλος της πλήρους εφαρμογής της δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής και όχι η αρχή της. Παραπέρα, σε τόνο απαράδεκτο, κάλεσε τους δημάρχους που έχουν τον έλεγχο των κτιρίων και των χρημάτων να επιβάλουν αυτές τις λύσεις και αποφασιστικά να κάμψουν ενδεχόμενες αντιδράσεις γονέων - δημοτών που θα προκύψουν εξαιτίας αυτών των απαράδεκτων λύσεων! Και κλείνοντας την παρέμβασή της απείλησε ότι εάν υπάρξει διευθυντής που θα έχει ενδοιασμούς να παραχωρήσει αίθουσα του σχολείου για τη στέγαση νηπιαγωγείου θα επιληφθεί προσωπικά του θέματος γιατί τα σχολεία δεν ανήκουν στους διευθυντές αλλά στο λαό!

Δηλαδή, εκεί που θα έπρεπε να είναι απολογούμενοι γιατί έχουν την πρώτη ευθύνη για τα αδιέξοδα που δημιουργούν οι πολιτικές επιλογές της υποχρηματοδότησης, διαδοχικά των κυβερνήσεων, είναι επιτιθέμενοι σε στάσεις, που ενδεχομένως εκφράζουν τη διαφωνία τους στην υποβάθμιση, συνολικά, της εκπαιδευτικής διαδικασίας ή τον φόβο τους για ζητήματα ασφαλούς φοίτησης των μαθητών που μπορεί να προκύψουν από τα «κατά παρέκκλιση» δεδομένα. Δηλαδή, κατά τη λαϊκή θυμοσοφία, «εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι».

Επιβεβαιώνεται και από τα παραπάνω το μέγεθος της κοροϊδίας και της υποκρισίας τόσο αυτής όσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που διακηρύττουν ότι ιεραρχούν ψηλά το ζήτημα της υπογεννητικότητας και του δημογραφικού, δίνοντας ψίχουλα, μέσω επιδομάτων, στα νέα ζευγάρια και σε ό,τι αφορά τα θεμελιώδη, βασικά ζητήματα φροντίδας, εκπαίδευσης, ανατροφής μετακυλίουν την ίδια την ευθύνη στους γονείς, αφού από την πλευρά τους δεν εξασφαλίζουν τις αναγκαίες προϋποθέσεις ώστε να καλύπτονται αυτές οι ανάγκες. Απόδειξη των παραπάνω οι όροι υλοποίησης της δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής.

Ακόμα και με αστικούς όρους, η εξέλιξη της τεχνογνωσίας, των τεχνολογικών μέσων, η αντικειμενική πρόοδος των επιστημών που σχετίζονται με την κατασκευή κτιρίων επιβάλλουν προδιαγραφές που συγχρονίζουν τα δεδομένα κατασκευών με αυτές τις γνώσεις και εξελίξεις διασφαλίζοντας και αναβαθμίζοντας την εκπαιδευτική διαδικασία. Δυστυχώς, αυτό που επιτάσσει η επιστήμη ως δυνατότητα, κατ' επέκταση ως ανάγκη, αποτυπώνοντάς το σε τεχνικές προδιαγραφές, και όχι μόνο, δεν ιεραρχείται ως προτεραιότητα στις ασκούμενες πολιτικές, και αυτό το μαρτυρά η πλειοψηφία των σχολικών κτιρίων που είναι παλαιά και υποσυντήρητα. Στην ήδη επιβαρυμένη κατάσταση, προκρίνονται λύσεις όπως η τοποθέτηση προκάτ αιθουσών στους αύλειους χώρους των σχολείων που την επιδεινώνουν παραπέρα, μετατρέποντας σε αδειανό πουκάμισο τους κανονισμούς και τις προδιαγραφές. Βέβαια, η υλοποίηση αυτών προϋποθέτει γενναία αύξηση της χρηματοδότησης, κάτι που δεν προκρίνεται αφού τα σύγχρονα και ασφαλή σχολικά κτίρια δεν μπορούν να έχουν ανταποδοτική λειτουργία και να προσπορίζουν κέρδη και γι' αυτό δεν ιεραρχούνται ούτε επιλέγονται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, που, αντιθέτως, «τρέχουν» έργα προσοδοφόρα για το κεφάλαιο.

Το «κατά παρέκκλιση», λοιπόν, καταστρατηγεί τη σύγχρονη τεχνογνωσία για ασφαλή κτίρια, αγνοεί τα σύγχρονα παιδαγωγικά δεδομένα για την ομαλή κοινωνική, σωματική, εν γένει ολόπλευρη και ισόρροπη ανάπτυξη του παιδιού, σε κάθε ηλικιακή βαθμίδα, με τις ανάλογες ανάγκες που προκύπτουν από αυτή. Γιατί είναι ανάγκη για το κάθε παιδί, ανεξάρτητα από την ηλικία του, περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της μέρας του στο σχολείο, να του προσφέρει ασφάλεια, χαρά, ξεκούραση και όλα τα αναγκαία μέσα για να αναπτυχθεί.

Εν προκειμένω, το παιδί προσχολικής ηλικίας πρέπει να αναπτύσσεται σε ένα σύγχρονο και ασφαλές κτίριο που θα επιδρά διαπαιδαγωγητικά, υπηρετώντας γενικούς παιδαγωγικούς σκοπούς, με την ύπαρξη όλων των αναγκαίων χώρων, όπως είναι οι αίθουσες δραστηριοτήτων, οι χώροι σίτισης, ξεκούρασης, υγιεινής αλλά και ο αύλειος χώρος, εντός των οποίων θα αναπτύσσεται το πλούσιο παιδαγωγικό πρόγραμμα, εξασφαλίζοντας την ολόπλευρη ανάπτυξη του παιδιού. Καθένας από αυτούς τους χώρους, φυσικά μαζί με το έμψυχο δυναμικό, τις παιδαγωγούς, μαγείρισσες, καθαρίστριες, δεν ικανοποιεί απλά τις στοιχειώδεις ανάγκες των παιδιών, αλλά προσφέρει τους υλικούς όρους για την κοινωνικοποίησή τους, την κατάκτηση της αυτονομίας τους, την καλλιέργεια του αισθητικού κριτηρίου, της συνολικής και ισόρροπης ανάπτυξής τους. Μέσα σε αυτούς πλάθεται η προσωπικότητα του παιδιού, διαμορφώνει τον χαρακτήρα του, καλλιεργεί τα ιδιαίτερα, μοναδικά χαρακτηριστικά του, διαμορφώνει, δρώντας και παίζοντας, τη σκέψη του, τη φαντασία του, το συναίσθημά του. Επομένως, οι τεχνικές προδιαγραφές δεν είναι ένα απλό νούμερο, αλλά η σύγχρονη τεχνογνωσία, τα τεχνολογικά μέσα που πρωτίστως καλύπτουν την ασφάλεια και παραπέρα διευκολύνουν με αναβαθμισμένο τρόπο τους παιδαγωγικούς σκοπούς.

Στο «κατά παρέκκλιση», λοιπόν, πλαίσιο ισοπεδώνονται όλα τα παραπάνω, στοιβάζοντας τα παιδιά σε προκάτ κατασκευές που προορίζονται για σεισμόπληκτους, πυρόπληκτους, δυστυχώς και πρόσφυγες, κόντρα σε καθετί που επιτάσσει η επιστήμη, είτε στο παιδαγωγικό πλαίσιο είτε στο κτιριακό. Ομως, οι ανάγκες των παιδιών δεν είναι ούτε έκτακτες ούτε επείγουσες ούτε αποτέλεσμα φυσικής καταστροφής για να στοιβάζονται σε αυτά τα «κλουβιά». Είναι πάνω απ' όλα επιστημονικά τεκμηριωμένες.

Φυσικά οι όροι επιβάρυνσης δεν αφορούν μόνο τις μικρές ηλικίες αλλά επηρεάζουν όλο το μαθητικό πληθυσμό, το σύνολο των εκπαιδευτικών βαθμίδων. Γιατί, για παράδειγμα, η τοποθέτηση προκάτ νηπιαγωγείου στην αυλή του Γυμνασίου δημιουργεί έτσι κι αλλιώς σοβαρούς κινδύνους για την ίδια την ασφάλεια των παιδιών, νηπίων και εφήβων, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, όπως είναι ο σεισμός, και όχι μόνο, στερώντας παραπέρα από τα μεγαλύτερα παιδιά τον ελάχιστο ελεύθερο χώρο που πρέπει να διαθέτει το σχολείο για να ικανοποιηθεί η ανάγκη τους στην άθληση, με την ύπαρξη των ασφαλών και σύγχρονων γηπέδων. Επομένως, η «κατά παρέκκλιση» διαδικασία, πολλαπλά και συνολικά επιβαρύνει όλη την εκπαιδευτική διαδικασία.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση το κίνημα πρέπει να διεκδικήσει όλα όσα επιτάσσει η δυνατότητα της εποχής μας συνολικά αλλά και στο τώρα. Η στοίχιση πίσω από αυτές τις απαράδεκτες κυβερνητικές λογικές συνιστά στάση που εγκαταλείπει από το πεδίο των απαιτήσεων αυτό που μπορεί να γίνει, άρα πρέπει να επιβληθεί ως αναγκαιότητα.

Χρειάζεται να αποτρέψουμε δρομολογημένες επιλογές, δηλαδή, προσωρινές λύσεις να μετατραπούν σε μόνιμες. Από τη μαζική στέγαση άνω των 15.000 παιδιών προσχολικής ηλικίας σε 680 αίθουσες προκάτ ελαφράς κατασκευής για μια τετραετία, με δυνατότητα παράτασης για άλλα δύο χρόνια, να καταλήξουμε σε μια μόνιμη κατάσταση, με τις ανάλογες και προβλεπόμενες παρατάσεις.

Ενάντια σε αυτές τις κυβερνητικές επιλογές, που προέκριναν και υλοποιούν αυτήν την αθλιότητα, είναι ανάγκη σήμερα το ίδιο το κίνημα, μέσα από τους φορείς, τα σωματεία των εκπαιδευτικών, τους συλλόγους γονέων, συνολικά το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να πιέσει διαμορφώνοντας με όρους μαζικής διεκδίκησης και επιβάλλοντας την εξασφάλιση της αναγκαίας κρατικής χρηματοδότησης, με ευθύνη του κράτους και των συναρμόδιων υπουργείων Παιδείας και Υποδομών, ώστε να δεσμευτούν, να απαλλοτριωθούν, να αγοραστούν οικόπεδα που να πληρούν τις προδιαγραφές για την ανέγερση σύγχρονων, ασφαλών νηπιαγωγείων, με τις κατάλληλες αίθουσες, τους αναγκαίους χώρους, την υλικοτεχνική υποδομή, η οποία θα αφορά σε δημόσιες, κατά 100% στο χαρακτήρα τους, χωρίς συμπράξεις με ιδιώτες μέσω ΣΔΙΤ.

Παραπέρα, αν το κτιριακό απαιτεί συντονισμένη δράση για να επιβάλουμε ένα χρονοδιάγραμμα υλοποίησης, η πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, όλων των ειδικοτήτων, πρέπει να γίνει... χτες, χωρίς καμία μετάθεση για το απώτερο μέλλον, με ταυτόχρονη μείωση των παιδιών ανά τμήμα σε 15, με την εξασφάλιση όλων των αναγκαίων όρων υγιεινής, ασφάλειας, καθαριότητας.

Ταυτόχρονα με τη διεκδίκηση χρειάζεται να αποκαλύπτουμε, να καταγγέλλουμε το ρόλο όλων των δημοτικών αρχών που είτε υπέκυψαν σε εκβιασμούς, και επιβεβλημένα αδιέξοδα, είτε ήταν ένθερμοι υποστηρικτές όλων αυτών των πολιτικών, πρωτοστατώντας στην υλοποίηση όλων αυτών των απαράδεκτων πρακτικών σε βάρος των παιδιών.

Αντίστοιχα, για τους εναπομείναντες δήμους, τους καλούμε να στηρίξουν τους αγώνες, τις δίκαιες διεκδικήσεις όλων για την ασφαλή στέγαση όλων των προνηπίων σε σύγχρονα νηπιαγωγεία, να μην πρωτοστατήσουν σε λογικές που δημιουργούν αρνητικά τετελεσμένα στην καθημερινότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Να μην επιλέξουν να υλοποιήσουν τις κυβερνητικές επιλογές που είναι κόντρα στις σύγχρονες ανάγκες των παιδιών και των λαϊκών οικογενειών τους. Να μη δεχτούν να αναλάβουν ένα μερτικό που πρέπει να βαραίνει αποκλειστικά το κράτος και την κεντρική διοίκηση. Ηδη, ακόμα και με την αθλιότητα της τοποθέτησης προκάτ αιθουσών επίκεινται έκτακτες νομοθετικές ρυθμίσεις για να αναλάβουν, πέραν των αρμοδιοτήτων τους, και άλλα καθήκοντα, όπως είναι η προκήρυξη διαγωνισμών για μεγαλύτερο αριθμό αιθουσών, ή για την κατασκευή της βάσης που χρειάζεται για να τοποθετηθούν οι ελαφρές κατασκευές. Ελλείψει χρηματοδότησης, για πολλοστή φορά, θα αναγκαστούν να αδράξουν πάλι από την τσέπη των δημοτών τους. Επομένως, έχουν μερίδιο ευθύνης εάν θα γίνουν νεροκουβαλητές σε αυτήν την αθλιότητα, εάν δεν πρωτοστατήσουν να στηρίξουν τα δίκαια αιτήματα στην καθολική, σύγχρονη, αναβαθμισμένη υλοποίηση της δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής.

Επιβάλλεται, λοιπόν, το εργατικό - λαϊκό κίνημα, οι σύλλογοι εκπαιδευτικών και γονέων να προτάξουν ως περιεχόμενο στις διεκδικήσεις τους αυτό που είναι σύγχρονο, οργανώνοντας την παρέμβαση με μαζικούς όρους, κόντρα στις κυβερνητικές επιλογές, ώστε να υπάρξουν λύσεις για το καλό τόσο των προνηπίων όσο και όλων των μαθητών, σε κάθε βαθμίδα Εκπαίδευσης.

Πρόσφατα, μέλος της κυβερνητικής φοιτητικής παράταξης και στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Θεσσαλονίκης, φερόμενος ως μέλος του «συλλόγου φοιτητών ΔΙΠΑΕ», επιτέθηκε σε εργαζόμενο, καθώς ο τελευταίος αρνήθηκε να του παραδώσει λίστα με τα προσωπικά δεδομένα των φοιτητών του Τμήματος λόγω αμφιβολιών για την πραγματική ύπαρξη του συλλόγου. Το τελευταίο αυτό περιστατικό εκφυλισμού και αυταρχισμού προστέθηκε στη μεγάλη λίστα με τα «έργα και τις ημέρες» της κυβερνητικής παράταξης στο ΔΙΠΑΕ. Να σημειωθεί ότι για το θέμα έβγαλε ανακοίνωση και η Ομοσπονδία Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, καταγγέλλοντας τα «περιστατικά προσβλητικής και απειλητικής συμπεριφοράς σε βάρος εργαζομένων στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος (Σίνδος) από φοιτητές συγκεκριμένης παράταξης» και διαμηνύοντας επίσης πως θα συμβάλει για να «καταπολεμηθούν οι μηχανισμοί βίας και αυταρχισμού» που «δεν έχουν καμία θέση στα Πανεπιστήμια».

Κόντρα σ' αυτήν την εικόνα εκφυλισμού, οι φοιτητές παίρνουν πρωτοβουλίες για να αλλάξει η κατάσταση. Το τελευταίο διάστημα οι Συντονιστικές Επιτροπές, που «γεννήθηκαν» από Γενικές Συνελεύσεις στα Τμήματα των Επιστημών Υγείας και των Μηχανικών, έχουν ξεκινήσει συλλογή υπογραφών για τη δημιουργία νέου συλλόγου και έχουν συγκεντρώσει ήδη πλήθος υπογραφών από φοιτητές.

Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε συνολικά για την κατάσταση στο ΔΙΠΑΕ με την Χριστίνα Λαζαρίδου, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Διοικητικών Υπαλλήλων ΑΕΙΘ, και τον Κώστα Τσεχελίδη, φοιτητή και μέλος του ΤΣ ΔΙΠΑΕ της ΚΝΕ. Παραθέτουμε τη συνέντευξη:

-- Το πρώην «Αλεξάνδρειο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης» (ΑΤΕΙΘ) ήταν γνωστό πως αντιμετώπιζε τεράστια προβλήματα, που αφορούσαν τόσο τους φοιτητές όσο και τους εργαζόμενους του ιδρύματος. Πόσο έχει αλλάξει αυτή η κατάσταση σήμερα, μερικούς μήνες που πλέον λειτουργεί ως ΔΙΠΑΕ;

Χ.Λ.: Τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε ως πρώην ΑΤΕΙΘ, μετά τη συγχώνευση με το ΔΙΠΑΕ από το Μάη του 2019, εξακολουθούν να υπάρχουν και μάλιστα μερικά επιδεινώθηκαν. Για παράδειγμα, η έλλειψη προσωπικού που είχαμε ως ΑΤΕΙΘ, με τη μεταφορά διοικητικών υπαλλήλων από την Αλεξάνδρεια Πανεπιστημιούπολη στη Θέρμη για να στελεχώσουν τα εκεί γραφεία όπου υπηρετούν μόλις 20 υπάλληλοι (κυρίως συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου), οδήγησε στην ερήμωση κεντρικών υπηρεσιών του πρώην ΑΤΕΙΘ.

Επιπροσθέτως, χρόνια προβλήματα όπως η θέρμανση και η καθαριότητα καθυστέρησαν ακόμα περισσότερο να λυθούν. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι πετρέλαιο προμηθεύτηκε η Αλεξάνδρεια Πανεπιστημιούπολη παραμονή Χριστουγέννων, ενώ καθαριότητα που δεν είχαμε από το Μάη του 2019, είδαμε μόλις την περασμένη βδομάδα. Ο Σύλλογος Διοικητικών Υπαλλήλων του πρώην ΑΤΕΙΘ με αλλεπάλληλες δράσεις του ανέδειξε και κατήγγειλε την ανυπαρξία θέρμανσης και καθαριότητας, έφτασε μάλιστα στο σημείο να καλέσει το Υγειονομικό σε μια προσπάθεια να διασφαλίσει την υγεία των φοιτητών και όλων των εργαζομένων.

-- Μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση, είχαμε και το πρόσφατο περιστατικό. Πρόκειται για πρωτοφανές φαινόμενο; Ποια ήταν η θέση της διοίκησης απέναντι στο ζήτημα;

Χ.Λ.: Πολλοί συνάδελφοι, μέλη του διοικητικού προσωπικού επί σειρά ετών, βρέθηκαν στη δυσάρεστη θέση να αντιμετωπίσουν συμπεριφορές εκφοβισμού από μέλη της συγκεκριμένης φοιτητικής παράταξης.

Αντιδρώντας σε αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση και μετά από την έγγραφη αναφορά για συγκεκριμένο περιστατικό που είχε σχέση με τη μη παράδοση ονομαστικών καταστάσεων ενεργών προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών των Τμημάτων του ΔΙΠΑΕ σε φερόμενο εκπρόσωπο φοιτητών του Συλλόγου Φοιτητών του ΔΙΠΑΕ λόγω αμφιβολιών που διατυπώθηκαν από την υπάλληλο για τη νομιμότητα της ικανοποίησης του συγκεκριμένου αιτήματος αλλά και αναφοράς άλλης υπαλλήλου στη συνεδρίαση του ΔΣ του Συλλόγου του Διοικητικού Προσωπικού για παρόμοια συμπεριφορά με απειλές και εκφοβισμό, ο Σύλλογος προχώρησε σε ψήφισμα - καταγγελία και σε τρίωρη στάση εργασίας, σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Το ψήφισμα - καταγγελία κοινοποιήθηκε στον πρόεδρο και σε όλα τα μέλη της Διοικούσας Επιτροπής του ΔΙΠΑΕ, στους προέδρους των Συλλόγων ΔΕΠ, ΕΚΚΔΕΠ και στον «Σύλλογο φοιτητών ΔΙΠΑΕ», χωρίς ωστόσο μέχρι σήμερα να υπάρξει επίσημη αντίδραση εκ μέρους τους.

-- Η χρόνια αυτοδυναμία της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στους συλλόγους του πρώην ΑΤΕΙΘ έχει συνοδευτεί με πολλές καταγγελίες εκφυλιστικών πρακτικών. Ποια είναι τα αποτελέσματα όλων αυτών στην κατάσταση που επικρατεί στα συλλογικά όργανα των φοιτητών και τι αντίκτυπο έχει αυτό στην καθημερινότητά τους;

Κ.Τ.: Η κυβερνητική παράταξη στο χώρο του πρώην ΑΤΕΙΘ, που εδώ και πολλά χρόνια έχει την αυτοδυναμία, φέρει την πλήρη ευθύνη για τη διάλυση και τον εκφυλισμό των φοιτητικών συλλόγων. Ολα αυτά τα χρόνια η δράση της έχει συνοδευτεί με αμέτρητες περιπτώσεις τραμπουκισμών, απειλών, νοθείας. Τι να πρωτοθυμηθούμε, γνωστό στέλεχος της ΟΝΝΕΔ να απειλεί φοιτητή ότι αν δεν ψηφίσει ΔΑΠ δεν θα κάνει πρακτική ούτε σε τρία χρόνια; Το περιστατικό με τον τραμπουκισμό εργαζόμενης πρόσφατα, επειδή αρνήθηκε να δώσει λίστες με τα στοιχεία των φοιτητών ύστερα από το αίτημα κάποιου επονομαζόμενου «Συλλόγου Φοιτητών ΔΙΠΑΕ», που αγνοούμε πλήρως την ύπαρξή του και κυρίως το κάτω από ποιες διαδικασίες συγκροτήθηκε; Ιδίως το τελευταίο περιστατικό φαίνεται ότι έχει προξενήσει μια αναστάτωση τόσο στους φοιτητές όσο και στους εργαζόμενους στο ΔΙΠΑΕ. Η εμφάνιση ενός επονομαζόμενου «Συλλόγου φοιτητών ΔΙΠΑΕ» κάτω από παντελώς άγνωστες διαδικασίες, προκειμένου να παρθούν όλες οι λίστες των προπτυχιακών φοιτητών, αναδεικνύει το πώς αντιλαμβάνεται η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ τους συλλόγους ως όργανα που μπορεί να αξιοποιεί για να ενισχύει τους μηχανισμούς εκβιασμών και ρουσφετιών που εδώ και χρόνια στήνει χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν.

Μπορούμε να αναφέρουμε αμέτρητα περιστατικά που αποδεικνύουν ποιος είναι ο ρόλος τους. Ολα αυτά βέβαια έχουν εξήγηση και αυτή είναι ο ίδιος ο ρόλος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, που αναλαμβάνει το έργο να εξασφαλίζει την ευρύτερη συναίνεση των φοιτητών για τις πολιτικές των κυβερνήσεων, της ΕΕ που εξυπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο. Πολιτικές που από την καθημερινή πείρα των φοιτητών έχουν αρνητικό αντίκτυπο στις σπουδές και τη ζωή τους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ακριβώς επειδή ο ρόλος τους είναι τέτοιος, δηλαδή να προωθούνται ευκολότερα οι αντιδραστικές προτάσεις στις σχολές, εχθρεύονται το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα, βάζουν στο στόχαστρο αγωνιστές που δεν συμβιβάζονται με την κατάσταση που επικρατεί στο πανεπιστήμιο, με τα προβλήματα των υποδομών, της καθαριότητας, της υποχρηματοδότησης, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου μέσα στο ΔΙΠΑΕ. Βάζουν στο στόχαστρο αυτούς που λένε ότι σήμερα δεν είναι διέξοδος το κυνήγι προσόντων και δεξιοτήτων για όλη σου τη ζωή. Με δικιά τους ευθύνη, της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, οι φοιτητές του ΔΙΠΑΕ δεν ξέρουν πού να εκφράσουν τον προβληματισμό τους, τη γνώμη τους, να συζητήσουν με τους συμφοιτητές τους για τα προβλήματά τους, να δουν πώς θα διεκδικήσουν αυτά που τους αξίζουν. Οι φοιτητές του ΔΙΠΑΕ δεν ξέρουν τι πάει να πει Γενική Συνέλευση αφού οι σύλλογοι που ελέγχει η ΔΑΠ έχουν να κάνουν συνέλευση 7 χρόνια, δεν ξέρουν ποιοι τους εκπροσωπούν στα ΔΣ, αυτοί οι φερόμενοι ως εκπρόσωποι δεν δίνουν λόγο σε κανέναν.

-- Πώς μπορούν οι φοιτητές να αλλάξουν αυτήν την κατάσταση;

Κ.Τ.: Η κατάσταση αυτή προφανώς και μπορεί να αλλάξει. Γιατί οι φοιτητές, όταν οργανώνονται και παλεύουν συλλογικά, διεκδικούν τις σπουδές που τους αξίζουν, δεν μπορεί καμιά κυβερνητική παράταξη να τους σταθεί εμπόδιο. Οπως από την αρχή της χρονιάς οι φοιτητές δεν περίμεναν από αυτούς που είναι μέρος του προβλήματος να τους τα λύσουν και πήρανε την κατάσταση στα χέρια τους, οργάνωσαν συνελεύσεις, προχώρησαν σε κινητοποιήσεις π.χ. στα γραφεία του ΟΑΣΘ για το οξυμένο πρόβλημα της γραμμής 52, έτσι και τώρα πρέπει αυτούς που δεν έχουν καμιά σχέση με το φοιτητικό κίνημα να τους κάνουν πέρα.

Εχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια δημιουργίας φοιτητικών συλλόγων, πραγματικών συλλόγων, ενεργών, στα χέρια των φοιτητών, που θα συμμετέχουν όλοι και θα μπορούν να εκφέρουν γνώμη για ό,τι τους απασχολεί, για τα προβλήματα στις σπουδές τους. Σύλλογοι οι οποίοι με την πολύμορφη δραστηριότητά τους θα δίνουν ζωή στο πανεπιστήμιο με πολιτιστικές και αθλητικές ομάδες, θα μπαίνουν μπροστά σε κάθε μικρό ή μεγάλο ζήτημα. Σύλλογοι που συνολικά θα αποτελούν πεδίο συζήτησης, συνάντησης των προβληματισμών και των σκέψεων των φοιτητών, πραγματικά όργανα πάλης στα χέρια των φοιτητών για να αντιμετωπίσουν οργανωμένα τα προβλήματα, στοχεύοντας την πραγματική ρίζα τους, την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - κεφαλαίου.

Αυτή η προσπάθεια φαίνεται ότι αγκαλιάζεται από τους ίδιους τους φοιτητές, οι οποίοι καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με μια ασφυκτική κατάσταση στις σπουδές τους. Παρά την περιβόητη πανεπιστημιοποίηση και τις εξαγγελίες της κυβέρνησης της ΝΔ για «βιώσιμη ανάπτυξη», τα προβλήματα παραμένουν και διογκώνονται. Τώρα είναι η ώρα να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους οι ίδιοι οι φοιτητές, δημιουργώντας Συλλόγους φοιτητών πραγματικά όπλα στα χέρια τους, για τη διεκδίκηση της ουσιαστικής αναβάθμισης των σπουδών τους.