Οσο πλησιάζει η μέρα των εκλογών τόσο περισσότερο η αστική προπαγάνδα - τα αστικά κόμματα - καταφεύγει σε γνωστές δοκιμασμένες μεθόδους: Κινδυνολογεί για τους μισθούς και τις συντάξεις αν δεν προκύψει κυβέρνηση που να αποδέχεται τη δανειακή σύμβαση. Λοιδορεί την πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ και επιδιώκει να κλονίσει την εμπιστοσύνη του λαού στη μόνη πολιτική δύναμη που εξαρχής προειδοποίησε και για το χαρακτήρα της κρίσης σαν βαθιά καπιταλιστικής και πήρε όλα τα μέτρα που απαιτούνται για την οργάνωση του λαού έτσι που να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις βάρβαρες συνέπειες για τη λαϊκή οικογένεια, αναδεικνύοντας τις αιτίες, τον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Αποκαλύπτοντας πως φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στα πλαίσια του καπιταλισμού δεν μπορεί να υπάρξει. Και κάλεσε σε πάλη ενάντια στα άγρια μέτρα, προβάλλοντας την αναγκαιότητα αγώνα για την εργατική, λαϊκή εξουσία ως μονόδρομο εξόδου από την κρίση υπέρ των εργαζομένων.

Παράλληλα, οι αστοί προπαγανδιστές δεν μπορούν να κρύψουν ότι η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται σημαίνει μόνο κι άλλα κέρδη για τα μονοπώλια, οι μεταρρυθμίσεις τους σημαίνουν διαρκή αφαίρεση δικαιωμάτων, οι διαρθρωτικές αλλαγές σημαίνουν γκρέμισμα όσων κατακτήθηκαν. Ακόμα κι όταν μιλάνε για τους ασθενέστερους, αναφέρονται στα θύματα αυτής της πολιτικής για να τα χρησιμοποιήσουν σαν άλλοθι για όλο και πιο βάρβαρα μέτρα.

Παρ' όλα αυτά, τα αστικά κόμματα δεν κερδίζουν. Γι' αυτό και πυκνώνουν οι δεύτερες σκέψεις. Οπως διάφορες αναλύσεις που προσβλέπουν στο σκόρπισμα της ψήφου, ώστε να υπάρχει λαϊκή εκτόνωση με τις εκλογές στις 6 Μάη και διαδικασίες για την επανασύνθεση του αστικού πολιτικού συστήματος αμέσως μετά.

Στο μεταξύ, ο πόλεμος μεταξύ των καπιταλιστών μαίνεται, με τους ψυχραιμότερους των αναλυτών να προσγειώνουν όσους καλλιεργούν αυταπάτες ότι με αλλαγή διαχειριστή στη Γαλλία θα υπάρξουν φιλολαϊκές εξελίξεις στην Ευρώπη.

Κάθε εξέλιξη δικαιώνει όλες τις μέχρι τώρα εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι το σύστημα βρίσκεται μπροστά σε μεγάλα αδιέξοδα, τα οποία επιχειρεί να ξεπεράσει τσακίζοντας το λαό.

Καμιά καθυστέρηση δεν επιτρέπεται στην οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης. Καμιά αυταπάτη ότι από τις εκλογές θα προκύψει λύση φιλολαϊκή.

Το μόνο που μπορεί - οφείλει να συμβεί - είναι να εμπιστευτεί ο λαός τη δύναμή του, να προετοιμαστεί για μεγάλες μάχες μπροστά, να δώσει δύναμη στη δύναμή του, με χιλιάδες νέες ψήφους στο ΚΚΕ.

Καμιά αυταπάτη για τα περί αναδιαπραγμάτευσης του χρέους. Καθένας που έχει δανειστεί, γνωρίζει πως όταν οι τράπεζες προσφέρουν επαναδιαπραγμάτευση στους πελάτες με δόλωμα τη μικρότερη δόση, τα χρωστούμενα γίνονται περισσότερα.

Κανένας εγκλωβισμός στο μέγα ψέμα ότι το χρέος είναι βιώσιμο αρκεί να γίνει παζάρι με τους δανειστές. Το χρέος ανήκει αποκλειστικά στους καπιταλιστές, αυτοί πρέπει να το πληρώσουν κι ο μόνος δρόμος για να γίνει αυτό είναι να αρνηθεί ο λαός την πληρωμή του. Για να γίνει αυτό, πρέπει να αφαιρεθεί από τους καπιταλιστές η εξουσία. Και για να γίνει αυτό η μάχη ήδη δίνεται στους χώρους δουλειάς που οι εργάτες αμφισβητούν στην πράξη αυτήν την εξουσία. Αυτός είναι ο δρόμος από τώρα και μετά την 6η Μάη.

Η προσπάθεια των αστικών κομμάτων και των συμπληρωμάτων τους στην πολιτική διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, να πείσουν το λαό ότι όλα κρίνονται στις 6 Μάη είναι επιδίωξη παροπλισμού του λαϊκού κινήματος. Η εξουσία των καπιταλιστών δεν κινδυνεύει από το εκλογικό αποτέλεσμα. Μπορεί, όμως, να απειληθεί από ένα οργανωμένο λαϊκό κίνημα, που από σήμερα ενισχύει τη δύναμή του για να δώσει από καλύτερες θέσεις τις μάχες και την επομένη των εκλογών. Η μάχη για τις συμβάσεις, η μάχη για τις συντάξεις, η μάχη για την Πρόνοια, την Υγεία, την Παιδεία είναι μπροστά όχι με όρους μοιρολατρίας και απόθεσης της ελπίδας σε κάποιον από τους διαχειριστές, αλλά σαν απόφαση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της να μην επιτρέψουν στους καπιταλιστές να πάρουν ανάσα, και αντίθετα, να ανοίξουν το δρόμο, να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για να αλλάξει χέρια η ίδια η εξουσία.

Καμιά ανησυχία ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα για την αστική κυβέρνηση που θα προκύψει. Οι αστοί έχουν έτοιμες τις εφεδρείες τους. Το μόνο για το οποίο πρέπει να νοιάζονται τα λαϊκά στρώματα είναι πώς θα δώσουν με ενισχυμένες τις δυνάμεις τους τη μάχη την επομένη των εκλογών. Κι αυτό ακριβώς σημαίνει η λαϊκή ψήφος στο ΚΚΕ, ενίσχυση της δύναμης του λαϊκού κινήματος, για τώρα και με προοπτική.

Κάθε άλλη ψήφος στις 6 Μάη νομιμοποιεί την αστική εξουσία, αφοπλίζει το λαϊκό κίνημα, προαναγγέλλει νέα δεινά. Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν εξανθρωπίζεται.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Ούτε ΠΑΣΟΚ - ΝΔ ούτε «αντιμνημονιακά». Τώρα πανίσχυρο ΚΚΕ

ΤΑ ΝΕΑ: Μονόδρομος η συνεργασία

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Λευκή πετσέτα Βενιζέλου λίγο πριν την κάλπη

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Τελευταία ευκαιρία για την οικονομία

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η Ευρώπη αναστατώνει τις αγορές

ΕΘΝΟΣ: Φυγομαχία Σαμαρά από το ντιμπέιτ

Η ΝΙΚΗ: Ιδού το εμπόριο ψευδαισθήσεων του Σαμαρά με το «Ζάππειο ΙΙΙ»

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Η καθημερινότητα του πολίτη

ΑΥΡΙΑΝΗ: Μας βουλιάζει το μνημόνιο όλο και πιο βαθιά

Η ΑΥΓΗ: Mega πρόκληση

Ο ΛΟΓΟΣ: Ζούγκλα η αγορά εργασίας

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Δύο αγκάθια, ανακεφαλαιοποίηση και μισθοί για την επόμενη κυβέρνηση

«Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πλασάρεται σαν "αντιμνημονιακή" δύναμη και ζητάει να κυβερνήσει για να επαναδιαπραγματευτεί - όπως λέει - το μνημόνιο (...) Διαπραγμάτευση, όμως, για το χρέος, που δεν είναι του λαού, αλλά της πλουτοκρατίας, σημαίνει συμφωνία με τους δανειστές για τους όρους της αποπληρωμής, όπως έκανε και το ΠΑΣΟΚ, υπογράφοντας το πρώτο μνημόνιο και μαζί με τη ΝΔ το δεύτερο (...) στην καλύτερη περίπτωση, μια "αριστερή κυβέρνηση" διεκδικεί να υπογράψει ένα "άλλο" μνημόνιο με τους δανειστές, οι οποίοι (...) είναι οι (...) καπιταλιστικές κυβερνήσεις των άλλων κρατών της ΕΕ, οι οποίες (...) προωθούν στις χώρες τους τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα με αυτά που προωθούνται στην Ελλάδα. Με αυτές τις κυβερνήσεις θα πάει να διαπραγματευτεί η "αριστερή κυβέρνηση" στις 7 του μήνα, αφού τις αναγνωρίζει σαν "εταίρους" στην ΕΕ, στην οποία θέλει να παραμείνει. Είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι αυτές οι κυβερνήσεις (...) θα δεχτούν για την Ελλάδα (...) να πάρει φιλολαϊκά μέτρα, ενώ οι ίδιες τσακίζουν μισθούς και δικαιώματα των λαών τους (...) δε θα έκαναν καμιά υπαναχώρηση στα βάρβαρα μέτρα, αφού αυτά υπαγορεύονται από τη στρατηγική της ΕΕ και όχι από το χρέος, γι' αυτό και παίρνονται ενιαία σε όλες τις χώρες της Ευρωένωσης.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αντιφάσκει και κοροϊδεύει όταν λέει ότι θα φορολογήσει το κεφάλαιο για να διασφαλίσει χρήματα για ανάπτυξη. Η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται είναι καπιταλιστική, αφού δεν έχει στρατηγική σύγκρουσης με τα μονοπώλια και θέλει τη χώρα μέσα στην ΕΕ. Καπιταλιστική ανάπτυξη όμως σημαίνει επενδύσεις εκεί όπου υπάρχει κέρδος για το κεφάλαιο και όχι εκεί που επιβάλλουν οι λαϊκές ανάγκες. Σημαίνει ακόμα επιδότηση του κεφαλαίου με ζεστό κρατικό χρήμα. Δηλαδή, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θα φορολογήσει τους καπιταλιστές, αλλά θα τους επιστρέψει τα χρήματα στην άλλη τσέπη, για να κάνουν επενδύσεις και να έρθει ανάπτυξη. Αυτή η ανάπτυξη καμιά διαφορά δεν έχει με αυτή που υπηρετούν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και είναι δεδομένο ότι θα οικοδομηθεί στα αποκαΐδια των εργατικών λαϊκών κατακτήσεων.

(...) Το ΚΚΕ λέει αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους. Λέει κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και λαϊκή οικονομία, με εργατικό κοινωνικό έλεγχο στα μέσα παραγωγής. Από αυτή τη σκοπιά, οι κυβερνητικές συνεργασίες που οραματίζεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι ανέφικτες με το ΚΚΕ, που έχει εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις και στόχους, εφικτές όμως με τα άλλα "αντιμνημονιακά" κόμματα ή το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και με τη ΝΔ, με τους οποίους συμπλέει διαχειριστικά (...) Να τον προσπεράσει ο λαός όπως και τα άλλα αναχώματα που στήνουν μπροστά του (...) Ψήφο στο ΚΚΕ για εμπόδισμα των αντιλαϊκών μέτρων και για να δυναμώσει η προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης, που συμφέρει το λαό» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).

«ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ: «Τα ποσά για τις συντάξεις και για τους προμηθευτές θα πρέπει να εκταμιευθούν άμεσα», σημείωσε ο κ. Κουτρουμάνης, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο καθυστέρησης σχηματισμού κυβέρνησης μετά τις εκλογές. «Η χώρα δεν αντέχει ούτε μια μέρα καθυστέρησης, θα πρέπει να έχει κυβέρνηση άμεσα»» (ο Κουτρουμάνης / ΒΗΜΑ ηλεκτρονική έκδοση).

ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΥΝ: «Εκλογική μάχη σημαίνει σύγκριση προγραμμάτων (...) το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ επιχειρούν - με τα όποια λάθη τους - να δείξουν έναν δρόμο για το αύριο. Αντίθετα, τα υπόλοιπα κόμματα (...) καμία νέα ιδέα, καμία συγκεκριμένη πρόταση - μόνον "όχι" στις προτάσεις των άλλων» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ: «Τα κόμματα μιας χρήσης θα χρησιμοποιηθούν ως "περιστασιακοί σύντροφοι" στη διαδικασία εκτόνωσης των πολιτών. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν λύσεις. Απλώς δεν θα ολοκληρωθούν στις 6 Μαΐου. Νέες εκλογές ή συγκυβέρνηση θα είναι το επόμενο δίλημμα και βήμα στη διαδικασία "λύσης". Είναι πολλές οι πιθανότητες και τα δύο κόμματα να θέλουν εκλογές, ενώ όλοι οι υπόλοιποι -ευκαιριακοί και μη- σχηματισμοί να μην τις επιζητήσουν (...) Η κρίση διακυβέρνησης (...) η αναπόφευκτη πίεση των εταίρων-δανειστών (...) θα δημιουργήσουν δυναμικό κυβερνησιμότητας, δηλαδή συνθήκες ενίσχυσης του δικομματισμού. Οι "τιμωρημένοι" λοιπόν θα επιζητούν τη νέα καταγραφή ενώ οι "ωφελημένοι" θα την αποφεύγουν. Με αυτή την ανάλυση οι δεύτερες εκλογές μοιάζουν πιθανές και για ορισμένα κόμματα ωφέλιμες» (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Σ' ΕΝΑΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΜΑΙΝΕΤΑΙ: «Ο κίνδυνος υπερεκτίμησης των επιπτώσεων της βέβαιης στο δεύτερο γύρο νίκης Ολάντ είναι ορατός στην Ελλάδα και στο σύνολο του Νότου της Ευρωζώνης: Να επενδυθεί στη Γαλλία βούληση και δυνατότητα μετωπικής σύγκρουσης με τη Γερμανία, να προεξοφληθεί η ανάδειξη του Ολάντ ως ηγέτη και εκπροσώπου του χειμαζόμενου Νότου (...) Ομως σε αντίθεση με τις δύο παγκόσμιες πολεμικές συγκρούσεις του 20ού αιώνα η σημερινή Γαλλία δεν έχει εναλλακτική στρατηγική επιλογή: Δεν μπορεί να συγκρουσθεί μετωπικά με τη Γερμανία καθώς το μόνο που μπορεί να περιμένει από τις ΗΠΑ είναι ηθική στήριξη και καταλυτικές μεσολαβητικές παρεμβάσεις σε κρίσιμες κορυφώσεις της διαπραγμάτευσης» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).