Γρηγοριάδης Κώστας

Η αλήθεια αυτή, όμως, μαζί με την άκρατη υποκρισία και των δύο κομμάτων, συνιστούν έναν προκλητικό εμπαιγμό σε βάρος των εργαζομένων. Οχι μόνο, γιατί τα δύο μεγάλα κόμματα επιχειρούν θρασύτατα να προβληθούν ως υπέρμαχοι της αξιοκρατίας, ενώ αποδεδειγμένα τη γράφουν στα παλιά τους παπούτσια. Κυρίως, γιατί «έρχονται» να υποβαθμίσουν και να αποκρύψουν την ουσία: Πρώτον, την απόλυτη σύμπλευσή τους στο ρόλο που προορίζουν και οικοδομούν τη Δημόσια Διοίκηση, ως αποτελεσματικότερου μοχλού εξυπηρέτησης των συνολικών συμφερόντων της πλουτοκρατίας και καταναγκασμού των λαϊκών στρωμάτων. Και δεύτερον, την εκμετάλλευση του κράτους στην εξυπηρέτηση, τόσο της κομματικής τους πελατείας, όσο και των μερίδων της ολιγαρχίας, με τις οποίες έχουν «ιδιαίτερες» σχέσεις.

Επειδή ορισμένα θέματα καλό είναι να τα θυμόμαστε, μας ήρθαν στο νου παλαιότερες δηλώσεις των παραγόντων της Ολυμπιάδας, όπως της προέδρου της «Αθήνα 2004» Γ. Αγγελοπούλου, του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου και του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή περί «Ολυμπιακής εκεχειρίας».

Πριν από δύο χρόνια, λοιπόν, στο Μέγαρο Μουσικής ο τότε υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου διοργάνωσε εκδήλωση με τιμώμενο καλεσμένο μάλιστα τον Νέλσον Μαντέλα, προκειμένου να διαφημιστεί η Ολυμπιακή εκεχειρία. Και εκεί είχαν ακουστεί διάφορες κορόνες...

Σήμερα, δύο χρόνια μετά, η Αθήνα μόνο πόλη Ολυμπιακής εκεχειρίας δε θυμίζει. Η πολεμική δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ έχει αναλάβει την ...«προστασία» της πόλης. Η αστυνομοκρατία κυριαρχεί. Ελεύθεροι σκοπευτές θα εγκατασταθούν στις ψηλές ταράτσες. Ο ιπτάμενος ηλεκτρονικός χαφιές θα πετά πάνω απ' την πόλη. Χιλιάδες κάμερες έχουν τοποθετηθεί στους δρόμους της πόλης. Και όλα αυτά εν αναμονή των Αμερικανών ένοπλων που θα αλωνίζουν...

Μέσα σε μια ημέρα, προχτές Τρίτη, όχι ένας, ούτε δύο, αλλά τέσσερις εργάτες σκοτώθηκαν την ώρα που δούλευαν. Κάποιοι από αυτούς δεν είχαν προλάβει να περπατήσουν ούτε τη μισή ζωή τους και κάποιοι άλλοι δούλευαν, ενώ θα έπρεπε να απολαμβάνουν τη σύνταξή τους. Τα ονόματά τους προστέθηκαν στη χωρίς τέλος λίστα θανάτου των μελών της εργατικής τάξης που θυσιάστηκαν στο βωμό του κέρδους των εργοδοτών. Κι όμως ο «έγκυρος» αστικός Τύπος δε βρήκε χώρο να γράψει ή να πει ούτε πέντε αράδες για αυτούς. Και πώς να γίνει αυτό, όταν οι μεγαλοεκδότες είναι και αυτοί αφεντικά που θεωρούν ως αποδεκτή απώλεια τα εργατικά «ατυχήματα» στο όνομα της αύξησης των κερδών τους. Μαζί τους και οι παχυλά αμειβόμενοι επιτελάρχες τους, που θεωρούν σοβαρή είδηση το πότε παντρεύτηκε ο τάδε πολιτικός ή πότε και πόσο ανέβηκε η δείνα μετοχή, αλλά όχι τα προβλήματα των εργατών. Ενα σινάφι βουτηγμένο στο βούρκο των κερδών, που έχει απαξιώσει κάθε ανθρώπινη αξία, ακόμα και όταν πρόκειται για το δικαίωμα στη ζωή.

Μπορεί να είναι 32 χρονών. Μπορεί η ιστορία του σαν ποδοσφαιριστής να είναι αξιοθαύμαστη, αλλά τα τελευταία χρόνια περιπλανήθηκε ψάχνοντας θέση βασικού. Εντούτοις ο σκοπός της απόκτησής του είναι πολύ σημαντικότερος από τα αγωνιστικά ζητήματα. Εκείνο που προέχει είναι να προστατευτεί η καινούρια επένδυση και να αποδώσει καρπούς. Το στάδιο Καραϊσκάκη ήθελε το μεγάλο όνομα προκειμένου να είναι γεμάτο από τα εισιτήρια διαρκείας, που δεν κοστίζουν και φθηνά. Η απογοήτευση από την απώλεια του πρωταθλήματος και το μούδιασμα των φιλάθλων έπρεπε να δώσουν τη θέση τους στη χαρά και στην εγρήγορση... Αυτά είναι που θα αποφέρουν καινούρια έσοδα. Η φανέλα του Ριβάλντο αναμένεται να γίνει ανάρπαστη, όπως βέβαια και η αύξηση στη ζήτηση των διαρκείας για το καινούριο στάδιο Καραϊσκάκη. Ο... μάγος είναι εδώ. Και όλοι θα σπεύσουν να τον δουν. Και αυτό είναι που έχει σημασία. Τα χρήματα και όχι ο στόχος. Οι «μονομάχοι» μπορεί να αλλάζουν, όχι όμως και αυτοί που διοικούν την αρένα. Αυτοί παραμένουν στη θέση τους, αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο εκτός από τα κέρδη τους.

Ξεκινάει ο εργάτης το πρωί για τη δουλιά του και δεν ξέρει αν θα γυρίσει το βράδυ. Και πώς θα γυρίσει; Από τις αρχές του 2000 οι νεκροί εργάτες ξεπερνούν τους 650. Χιλιάδες οι σοβαρά τραυματισμένοι, που καταλήγουν να μένουν ανάπηροι και χάνουν μαζί με την αρτιμέλειά τους και τη δυνατότητα να εργαστούν για πάντα. Η εικόνα ζοφερή. Ενα διαρκές έγκλημα συντελείται μπροστά στα μάτια ολόκληρης της κοινωνίας. Ενα διαρκές έγκλημα, που δεν μπορεί να μην εξοργίζει.

Ομως, οι υπεύθυνοι γι' αυτό το διαρκές έγκλημα, όσο και να προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους, όσο και αν επιδιώκουν να συσκοτίσουν τις πραγματικές αιτίες, εμάς δε μας πείθουν. Εμείς θα τους το λέμε κατάμουτρα. Τα κέρδη σας και τα υπερκέρδη σας, μυρίζουν αίμα. Κάθε χαρτονόμισμα από τις πλούσιες και ανέξοδες καταθέσεις σας έχει πάνω του και από μια σταγόνα αίμα ενός νεκρού εργάτη. Εμείς θα το φωνάζουμε και θα το ξαναφωνάζουμε. Ολο τούτο το σύστημα που υποστηρίζετε και από το οποίο τρέφεστε, δεν είναι παρά μια κρεατομηχανή. Μια κρεατομηχανή που αλέθει λαούς, πολιτισμούς, αξίες και όταν χρειαστεί, ακόμα και ανθρώπους. Κύριοι βιομήχανοι. Κύριοι της κυβέρνησης, της νυν και της πρώην. Δε στήνετε επιχειρήσεις. Καρμανιόλες στήνετε. Γιατί η μεγαλύτερη αξία που πρεσβεύετε, είναι το βάρος του θησαυροφυλακίου σας. Γιατί ο μοναδικός θεός που προσκυνάτε είναι το κέρδος.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αλλωστε, για να διαψεύσεις ή να επιβεβαιώσεις κάτι, πρέπει εσύ να αποφασίζεις γι' αυτό, πράγμα που δε φαίνεται να συμβαίνει με την κυβέρνηση και το υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Κι ας λένε ό,τι θέλουν περί ελληνικής ευθύνης της ασφάλειας.

Εκτός πια κι αν θέλουν να πειστούμε για το ότι οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ που θα βρίσκονται στο Αιγαίο, τα κλιμάκια των Αμερικανών που ελέγχουν ό,τι περνάει από τα ελληνικά Τελωνεία και όσοι, φανεροί ή μυστικοί, ξένων υπηρεσιών έρθουν στη χώρα θα ...κρέμονται από τα χείλη του Γιώργου Βουλγαράκη, περιμένοντας διαταγές.

Δε γίνονται αυτά τα πράγματα, όταν παραχωρείς κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και, δυστυχώς, δε μιλάμε μόνο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες...

ΤΟ ΜΟΝΟ σίγουρο σκάνδαλο και, μάλιστα, ποιοτικά μεγαλύτερο κάθε οικονομικής πτυχής, στις εξοπλιστικές δαπάνες είναι το γεγονός πως δε γίνονται για την εθνική άμυνα, αλλά για την ...αμερικανική επιθετικότητα και τα «αντιτρομοκρατικά» δόγματα. Ομως, αυτά ούτε ο Σπ. Σπηλιωτόπουλος, ούτε ο Σπ. Βούγιας τα θίγουν.

Μόνο να κοντράρονται για «μίζες», «διασπάθιση δημόσιου χρήματος» και «σπατάλες» ξέρουν κι αυτό όχι καλά. Αλλωστε, ούτε το ΠΑΣΟΚ χτες, ούτε η ΝΔ σήμερα πρόκειται να μπουν στον κόπο να εξηγήσουν τα «πώς», τα «γιατί» και τα «για ποιον» των αμυντικών δαπανών.

ΑΝ Ο ΣΟΥΦΛΙΑΣ είναι ευχαριστημένος που θα παραδοθούν τα Ολυμπιακά Εργα στις 12 Αυγούστου, ενώ στις 13 ξεκινούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, δεν έχουμε κανένα λόγο να του ...χαλάσουμε τη χαρά. Ομως, διαβλέπουμε πολλά και διάφορα ευτράπελα σ' αυτήν την υπόθεση της παράδοσης.

Γρηγοριάδης Κώστας

Να δημιουργήσει την απατηλή αίσθηση ότι θα εφαρμόσει με τον καλύτερο τρόπο και χωρίς επιπτώσεις για τους Ελληνες αγρότες τις αρνητικότατες αποφάσεις της ενδιάμεσης αναθεώρησης της ΚΑΠ, επιδιώκει τεχνηέντως η κυβέρνηση της ΝΔ. Οι αποφάσεις που κόβουν τις επιδοτήσεις, τις αποσυνδέουν από την παραγωγή και τις μετατρέπουν σε εισοδηματικές ενισχύσεις - προνοιακά επιδόματα, ψηφίστηκαν πέρσι τον Ιούνη από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τον Απρίλη που πέρασε από την κυβέρνηση της ΝΔ. Τώρα, η τελευταία θέλει, μαζί με τις δικές της... επιτυχίες στο Λουξεμβούργο και στις Βρυξέλλες, να υλοποιήσει από το 2006 και τις... επιτυχίες της προηγούμενης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Κι όλ' αυτά υπό τη στενή παρακολούθηση της ΕΕ, φυσικά. Οσο για τους αγρότες, το πράγμα «φωνάζει», πριν ακόμα υλοποιηθούν τα νέα αυτά μέτρα της ενδιάμεσης αναθεώρησης της ΚΑΠ: Ακόμα πιο κάτω είναι φέτος οι τιμές για τα καπνά, το ίδιο γίνεται και με τα στάρια, όπου οι εμποροβιομήχανοι τα αφήνουν στα αζήτητα, για να ρίξουν κι άλλο τις τιμές κι έπεται συνέχεια...

Μερικές εκατοντάδες νέα και παλιά «τζάκια» νέμονται μια αμύθητη ακίνητη ιδιοκτησία αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, 1.410 άτομα δήλωσαν ακίνητα αξίας πάνω από 2 εκατ. ευρώ ο καθένας. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση της ΝΔ, με άλλοθι την τόνωση της οικοδομικής δραστηριότητας, σχεδιάζει την κατάργηση του, υπάρχοντος ακόμη, ισχνότατου Φόρου Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας (ΦΜΑΠ). Και, βέβαια, η νέα φοροελάφρυνση σε όφελος της πλουτοκρατίας θα συνοδευτεί από ισόποση τουλάχιστον φοροαφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, αφού - όπως έχει δηλώσει ο υπουργός Οικονομίας - τα δημόσια οικονομικά πρέπει να βαδίζουν στη λογική «ίσα βάρκα, ίσα νερά»...

Δεν πρόλαβε να εκλεγεί ο νέος πρόεδρος του Eυρωκοινοβουλίου, ο σοσιαλδημοκράτης Μπορέλ και έσπευσε να καταθέσει τα διαπιστευτήριά του στην υπάρχουσα τάξη πραγμάτων. Στην πρώτη του δημόσια δήλωση, έκφρασε με στόμφο την ικανοποίησή του, ότι τελείωσε η Ευρώπη της διαίρεσης, η Ευρώπη του Χίτλερ και του Στάλιν.

Δε μας ξαφνιάζει. Παρόμοιες, ανιστόρητες εξισώσεις έχουν κάνει πολλοί πριν απ' αυτόν. Συντηρητικοί, σοσιαλδημοκράτες, αλλά και κατ' όνομα αριστεροί. Ξεχνάνε, όλοι τους, πως αν σήμερα μπορούν και μιλάνε και νέμονται τα όποια οφίτσια διαθέτουν, το οφείλουν κυρίως στα περισσότερα από 20 εκατομμύρια νεκρούς, που έδωσε η Σοβιετική Ενωση του Στάλιν στον αντιφασιστικό αγώνα. Περιφρονώντας βέβαια μια τεράστια θυσία, απλά αποδεικνύουν τη μικρότητα και το φόβο τους, για τα διαχρονικά μηνύματα που αυτή εκπέμπει.

Η εισβολή προβάλλεται σαν ένα μεμονωμένο πολεμικό επεισόδιο, ενώ τα πολιτικο-διπλωματικά δρώμενα της εποχής εκείνης αντιμετωπίζονται πλήρως αποκομμένα από την προϊστορία του Κυπριακού, αλλά και τη μετέπειτα πορεία του που φτάνει μέχρι τις μέρες μας στο «σχέδιο Ανάν», τα όσα προηγήθηκαν αυτού και τα όσα ακολούθησαν. Κυρίαρχη γραμμή είναι αυτή που λέει «ό,τι έγινε έγινε, προχωράμε με το βλέμμα στο μέλλον». Οι Αμερικανοί και ο ρόλος τους «ξεχνιούνται».

Οι ελληνικές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν το κυπριακό πρόβλημα, ειδικά τα τελευταία χρόνια, σαν ένα βαρίδι, που τους εμποδίζει να παίξουν το ρόλο που διεκδικούν, για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, στα πλαίσια του νέου ιμπεριαλιστικού καταμερισμού. Επιλογή τους είναι το «κλείσιμο» του Κυπριακού και όχι η δίκαιη λύση του, αναζητώντας «κλείσιμο», που το αναζητούν στους Αμερικανούς, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, δηλαδή απ' αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα και νομιμοποιούν τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής.

Η επέτειος της συμπλήρωσης 30 χρόνων από το χουντικό πραξικόπημα κατά του Μακάριου στις 15 Ιούλη, την έναρξη της τουρκικής εισβολής στις 20 Ιούλη και την πτώση της χούντας στην Αθήνα στις 24 Ιούλη με την επιστροφή του Κ. Καραμανλή, αποτελεί αφορμή για μια μελέτη των σύγχρονων εξελίξεων μέσα από το πρίσμα της ιστορίας και της διαχρονικής πορείας του ίδιου του κυπριακού προβλήματος. Η Κύπρος και τότε, όπως και τώρα, βρισκόταν στο επίκεντρο της ιμπεριαλιστικής επιβουλής. Σχέδια διχοτομικά, ανάλογα με το πρόσφατο «σχέδιο Ανάν», ήταν και τότε στην ημερήσια διάταξη. Η γεωστρατηγική σημασία της Κύπρου, ως αβύθιστου αεροπλανοφόρου στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και πάνω στους «δρόμους του πετρελαίου» υπάρχει και σήμερα.