Στο σημερινό 4σέλιδο «Κομματική Ζωή και Δράση» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

-- ΚΕ του ΚΚΕ: Την Κυριακή η εκδήλωση στο χωριό Τσούκα (Φωτεινό) για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών

-- ΚΟ Αττικής: Γόνιμη συζήτηση στις εκδηλώσεις παρουσίασης της Διακήρυξης της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ

-- ΚΟ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ: Ρεπορτάζ από την εκδήλωση για τις Υγειονομικές Υπηρεσίες του ΔΣΕ

-- Ανταποκρίσεις από εκδηλώσεις Κομματικών Οργανώσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Μαζική συμμετοχή στην εκδήλωση της ΤΟ Μεταφορών

Το παραπάνω απόσπασμα από τη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ αποτελεί το ουσιαστικό περιεχόμενο των εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται από Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ στην Αττική. Η μεγάλη αυτή προσπάθεια, η συζήτηση που γίνεται αποδεικνύονται πολύτιμες. Κλαδικές Οργανώσεις, όπως της Βιομηχανίας και των Μεταφορών, εδαφικές, όπως π.χ. σε όλη τη Δυτική Αθήνα, συζήτησαν το περιεχόμενο της Διακήρυξης της ΚΕ με εκατοντάδες εργαζόμενους, συμβάλλοντας στη διάδοση πολύτιμων συμπερασμάτων για το σήμερα και το αύριο της ταξικής πάλης.

«Υπήρχε η δυνατότητα να νικήσει ο ΔΣΕ;» είναι μία από τις ερωτήσεις που απασχολούν περισσότερο, ή σε μια παραλλαγή: «Ποιες ήταν οι αιτίες της ήττας;».

Οι ομιλητές ξεκαθάρισαν ότι παρά τις αντιφάσεις και τα λάθη στη στρατηγική του Κόμματος, υπήρχε η δυνατότατα ο ΔΣΕ να νικήσει. Καθοριστικά σε μια τέτοια κατεύθυνση θα βοηθούσε αν το ΚΚΕ κατάφερνε μια αναπροσαρμογή στη στρατηγική του μέσα στο 1946 και κυρίως αν οργάνωνε αποφασιστικά την ένοπλη λαϊκή πάλη με τροφοδότη και επίκεντρο τις μεγάλες πόλεις. Το '46 ο αστικός στρατός δεν είχε ακόμα αναδιοργανωθεί και μέσα στις γραμμές του υπήρχαν πολλές δυνάμεις του Κόμματος και του ΕΑΜ. Το ίδιο διάστημα παρέμεναν ακόμα ελεύθεροι πολλές χιλιάδες κομμουνιστών και ΕΑΜιτών, ενώ το αστικό κράτος δεν είχε ακόμα ερημώσει τα χωριά στις ζώνες των συγκρούσεων. Ωστόσο, το Κόμμα μας δεν προχώρησε έγκαιρα και αποφασιστικά στην οργάνωση μιας γενικευμένης ένοπλης πάλης. Στη συνέχεια, το διάστημα 1947 - '48, έχοντας καθαρό ότι η ένοπλη πάλη δεν γινόταν να παραμένει εσαεί ως δευτερεύον μέσο πίεσης για «ομαλές δημοκρατικές εξελίξεις», έγιναν προσπάθειες επιτάχυνσης για τη γενίκευση του ένοπλου αγώνα. Ομως, ο χρόνος κυλούσε σε βάρος της τελικής αναμέτρησης και της αποτελεσματικότητας του ΔΣΕ. Το αποτέλεσμα ήταν, από ένα σημείο και μετά, το ζήτημα των εφεδρειών, βασικό ζήτημα σε κάθε στρατιωτική αναμέτρηση, να αποτελέσει έναν καθοριστικό παράγοντα για την τελική εξέλιξη του αγώνα του ΔΣΕ.

Από την εκδήλωση στο Αιγάλεω

Στις εκδηλώσεις, τη συζήτηση απασχόλησε και η ταξική σύνθεση του ΔΣΕ, με σχετικές ερωτήσεις. Οι απαντήσεις εστίασαν στον τρόπο που οργανώθηκε ο ΔΣΕ, στην καθυστέρηση της γενίκευσης της ένοπλης πάλης. Η υλοποίηση της απόφασης της 2ης Ολομέλειας της ΚΕ (Φλεβάρης 1946) για πέρασμα στην ένοπλη πάλη καθυστέρησε σημαντικά, μέχρι το Σεπτέμβρη του 1947. Αυτό εκφράστηκε και στον τρόπο προετοιμασίας του ΔΣΕ και στη μικρή ταχύτητα διοχέτευσης ανθρώπων από τις πόλεις προς την ύπαιθρο. Αυτό καθόρισε και την κυρίως αγροτική σύνθεση του ΔΣΕ. Βέβαια, υπάρχει το στοιχείο ότι ένας στρατός που με πολύ πιο έντονο το εργατικό στοιχείο θα μπορούσε πιο γρήγορα να ξεδιαλύνει ζητήματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνιέται το γεγονός ότι καθοδηγητική δύναμη ήταν το Κόμμα της εργατικής τάξης, επομένως αυτό έδινε το στίγμα της πάλης και της κατεύθυνσης. Αλλωστε, ένα μεγάλο κομμάτι των φτωχών αγροτών είχε ζυμωθεί από τον καιρό της Κατοχής και είχε βρεθεί σε συμμαχία με την εργατική τάξη.

Μια σειρά από ενδιαφέροντα ερωτήματα που τέθηκαν στη συζήτηση αφορούσαν τη στάση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και ιδιαίτερα της ΕΣΣΔ και του ΚΚΣΕ απέναντι στον αγώνα που διεξαγόταν στην Ελλάδα.

Το ζήτημα αυτό, όπως ξεκαθαρίζεται και στη Διακήρυξη της ΚΕ, θα διαφωτιστεί πλήρως με την πρόσβαση στο αναγκαίο και άγνωστο ακόμα αρχειακό υλικό. Στη συζήτηση, όσο επιτρέπουν τα μέχρι σήμερα δεδομένα, τα στελέχη του Κόμματος στάθηκαν στις σύνθετες διεθνείς συνθήκες μέσα στις οποίες εκτυλισσόταν ο ένοπλος αγώνας στην Ελλάδα. Οι Λαϊκές Δημοκρατίες μόλις που στήνονταν στα πόδια τους εκείνη την περίοδο, με ιδιαίτερα οξυμένη την ταξική πάλη σε αυτές τις χώρες. Η κατάσταση γίνεται ιδιαίτερα περίπλοκη μετά την απόσπαση της Γιουγκοσλαβίας, το 1948, από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, γεγονός που στις συνθήκες εκείνες δυσκόλεψε σημαντικά και την πάλη του ΔΣΕ. Η συνολική διεθνής εικόνα συντίθεται και από τις αντιπαραθέσεις και σε άλλα σημεία του πλανήτη, που έχουν επίσης εξαιρετική σημασία για το παγκόσμιο κίνημα και την ΕΣΣΔ: Στην Ασία το ΚΚ Κίνας πλησιάζει προς τη λύση του ζητήματος της εξουσίας, ενώ και στην Κορέα η διαπάλη οξύνεται.

Σε ό,τι αφορά το ΚΚΣΕ και τα άλλα κόμματα, αναδείχτηκε το ότι δεν κράτησαν σε όλη την περίοδο πάλης του ΔΣΕ την ίδια στάση σχετικά με τη γενίκευση της ένοπλης σύγκρουσης. Η διαφοροποιούμενη στάση τους είχε να κάνει με το πώς εκτιμούσαν τους άμεσους και μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και κυρίως των ΗΠΑ απέναντι στις Λαϊκές Δημοκρατίες.

Σε πρώτη φάση, οι μπολσεβίκοι φαίνεται ότι εκτιμούσαν πως μια γενίκευση της ένοπλης πάλης στην Ελλάδα μπορούσε να λειτουργήσει ως αφορμή για παγκόσμια σύρραξη και προσπαθούσαν να την αποφύγουν. Υπήρχαν και ουσιαστικοί λόγοι: Οχι μόνο επειδή η ΕΣΣΔ έβγαινε με τεράστιες θυσίες και καταστροφές από τον πόλεμο, αλλά και επειδή οι ΗΠΑ έβγαιναν ως η μόνη δύναμη με ατομικά όπλα, τα οποία δοκίμασε μάλιστα στους λαούς.

Στη συνέχεια, όσο σκληραίνουν οι ΗΠΑ τη στάση τους, όσο μπαίνουν σε εφαρμογή το δόγμα Τρούμαν και το σχέδιο Μάρσαλ, όσο οξύνονται οι αντεπαναστατικές ενέργειες ενάντια στις ΛΔ, τόσο μεταβάλλεται προς το θετικότερο και η γνώμη της ΕΣΣΔ και των άλλων χωρών για τη γενίκευση της ένοπλης πάλης. Το ζήτημα βέβαια είναι πως όταν διεξάγεται σε μια χώρα ένοπλη ταξική σύγκρουση, χρέος του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είναι να στηρίξει τον αγώνα με όλους τους τρόπους. Τέτοια βοήθεια αναμφίβολα υπήρξε, όχι όμως στο ύψος των περιστάσεων.

Παρ' όλα αυτά δεν πρέπει να παραβλέπουμε τις δικές μας ευθύνες, γιατί η ευθύνη για τις εξελίξεις της ταξικής πάλης στην κάθε χώρα βαραίνει πρώτα και κύρια το Κόμμα και το κίνημα της δοσμένης χώρας. Ο ΕΛΑΣ είχε μπει υπό τις διαταγές των Αγγλων, στο στρατηγείο Μ. Ανατολής, λάθος που μαζί με τη συμφωνία της Βάρκιζας και της Καζέρτας βαραίνουν εμάς και όχι την ΕΣΣΔ.

Ενδιαφέρουσες ήταν οι απαντήσεις που δόθηκαν στο ερώτημα «Τι θα συνέβαινε αν νικούσε ο ΔΣΕ», με τους ομιλητές να στέκονται στο ότι τα πράγματα γρήγορα θα έπαιρναν άλλο δρόμο: Ανεξάρτητα από το πώς ξεκίνησε ο ΔΣΕ, ως αυτοάμυνα, στη συνέχεια ως πίεση για ομαλές δημοκρατικές εξελίξεις, η νίκη θα έφερνε μπροστά στο Κόμμα και το επαναστατικό κίνημα την επίλυση του προβλήματος της εξουσίας, δηλαδή την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη, άρα και τα πρώτα μέτρα για το σοσιαλισμό. Αυτό το πρόγραμμα θα έμπαινε μπροστά και όχι το πρόγραμμα της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης (ΠΔΚ).

Οπως αποδείχθηκε και στις Λαϊκές Δημοκρατίες, η ίδια η ζωή και η στάση της αστικής τάξης θα έβαζαν επί τάπητος την οριστική λύση του ζητήματος της εξουσίας. Ο ένοπλος αγώνας αντικειμενικά δεν θα γύριζε πίσω στη διασφάλιση των αστικών ελευθεριών ή στην ανάδειξη κυβέρνησης «εθνικής ενότητας».

Αλλωστε, η επαναστατική κατάσταση είναι αντικειμενικός παράγοντας και σε αυτές τις συνθήκες ένα μόνο πρόβλημα μπορεί να λυθεί από την πλευρά του υποκειμενικού παράγοντα, του Κόμματος και του εργατικού κινήματος: Η ανατροπή της αστικής τάξης, το τσάκισμα του αστικού κράτους, η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, η αντιμετώπιση της αντεπαναστατικής αντίδρασης της αστικής τάξης.

Βεβαίως, το ότι υπάρχει επαναστατική κατάσταση και ετοιμότητα του υποκειμενικού παράγοντα δεν εξασφαλίζει και τη νίκη εκ των προτέρων. Ομως, άλλο πράγμα είναι να χάνεται μια μάχη λόγω του συσχετισμού δυνάμεων και άλλο λόγω αποφυγής της αναμέτρησης, της σύγκρουσης. Αλλωστε, ο συσχετισμός δυνάμεων διαπιστώνεται μέσα στη μάχη, σε επαναστατικές συνθήκες υπάρχει πρωτόγνωρη κίνηση μαζών υπέρ της ανατροπής.

Στο βήμα η Λ. Ράζου

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε προχτές Τετάρτη, στην κατάμεστη αίθουσα του Πολυτεχνείου, στη Θεσσαλονίκη, με ομιλήτρια την Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Το κεντρικό πανό της εκδήλωσης αποτύπωσε πολύ συνοπτικά και τον άξονα δράσης του Υγειονομικού του ΔΣΕ: «Μάχη ενάντια στο θάνατο. Εκτίμηση και στοργή στο μαχητή. Στο επίκεντρο ο παράγοντας άνθρωπος».

Στη διάρκεια της εκδήλωσης προβλήθηκε βίντεο, παραγωγή της ΕΠ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ, για τις Υγειονομικές Υπηρεσίες του ΔΣΕ και ειδικότερα για τις υγειονομικές μονάδες στη Βόρεια Ελλάδα. Περιελάμβανε μαρτυρίες μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους ή νοσηλεύθηκαν στις μεγαλύτερες υγειονομικές μονάδες του ΔΣΕ στη Βόρεια Ελλάδα, όπως, το νοσοκομείο της Αριδαίας στους πρόποδες του Καϊμακτσαλάν, το γενικό νοσοκομείο του Γράμμου δίπλα στον Αλιάκμονα, το νοσοκομείο στο Βροντερό Πρέσπας που στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε μια μεγάλη κοντινή σπηλιά, αλλά και το υγειονομικό συγκρότημα κοντά στο χωριό Κώττας.

Κατάμεστη η αίθουσα του Πολυτεχνείου στη Θεσσαλονίκη

Ξεχωριστή ήταν η στιγμή που η Επιτροπή Περιοχής Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ τίμησε μαχήτριες που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στη νοσηλευτική υπηρεσία του ΔΣΕ και παραβρίσκονταν στην εκδήλωση: Την Αθανασία Μπαξεβανίδου - Χριστοφορίδου, νοσηλεύτρια στην 7η Μεραρχία και την Ελπίδα (Γαρέφω) Φρεγγίδου, στέλεχος της Υγειονομικής Υπηρεσίας, βοηθό χειρουργού. Ο Γραμματέας της Οργάνωσης Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ, Χρήστος Κυγιάκης, τους έδωσε το cd με τα τραγούδια του ΔΣΕ που κυκλοφόρησε από την ΚΝΕ και το βιβλίο του γιατρού Γ. Τζαμαλούκα «Ενάντια στο θάνατο στο Γράμμο και το Βίτσι».

Το ενδιαφέρον των επισκεπτών συγκέντρωσε και η έκθεση που λειτούργησε στο χώρο από το πρωί, με τοπογραφική απεικόνιση των Υγειονομικών Υπηρεσιών πανελλαδικά, βιογραφικά και φωτογραφικό υλικό του υγειονομικού προσωπικού, μέσα από το οποίο ξεδιπλώνεται μεγάλο μέρος της Ιστορίας του ΔΣΕ.

Η έκθεση περιλάμβανε στοιχεία για την οργάνωση, με τη δημιουργία Σχολών Νοσοκόμων, Μεσαίων Υγειονομικών Στελεχών, αλλά και σταθμών συγκέντρωσης των τραυματιών, παροχής πρώτων βοηθειών, διαλογής και μεταφοράς των τραυματιών στα νοσοκομεία και τα κινητά ορεινά χειρουργεία. Επίσης, για τις υγειονομικές υπηρεσίες που παρέχονταν στους κατοίκους των ελεγχόμενων από τον ΔΣΕ περιοχών, την έμφαση που δινόταν στην πρόληψη, κ.ά.

Οι δύο μαχήτριες που τιμήθηκαν για την προσφορά τους στη νοσηλευτική υπηρεσία του ΔΣΕ

Οπως είπε, «η συμβολή τους αναλογικά με το μικρό μέγεθός τους και τις τεράστιες ανάγκες που έπρεπε να καλύψουν, αγγίζει τα όρια του ανθρώπινου νου. Αρκεί να σκεφτούμε ότι σε συνθήκες τεράστιων ελλείψεων ειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού, μέσων και υλικών, κατάφεραν όχι μόνο να σώσουν τη ζωή χιλιάδων βαριά τραυματισμένων μαχητών, αλλά να καταστήσουν αξιόμαχους σε σύντομο χρονικό διάστημα ένα μεγάλο μέρος από αυτούς. Μόνο στο χώρο του Γράμμου - Βίτσι μπόρεσαν να περιθάλψουν 12.000 μαχητές. Μόνο στη μάχη των 70 ημερών του Γράμμου τραυματίστηκαν 5.000, το 40% της όλης δύναμης και το 35% από αυτούς, πήγαν πάλι στα τμήματα τους μετά από 25 μέρες.

Πώς έγιναν κατορθωτά τέτοια αποτελέσματα σε περιστατικά που αφορούσαν βαριά κοιλιακά - εγκεφαλικά - θωρακικά τραύματα και ακρωτηριασμούς; Πώς κερδιζόταν η μάχη με το θάνατο σε συνθήκες πολύ δύσκολες σε μέσα και εργαλεία, που στην καλύτερη περίοδο ανάπτυξης του Υγειονομικού υπηρετούσαν σε αυτό 44 γιατροί περίπου, εκ των οποίων 25 στο Γράμμο - Βίτσι, 16 στο ΚΓΑΝΕ και οι υπόλοιποι στους άλλους σχηματισμούς του ΔΣΕ;

Εδώ συναντιέται η επιστημονική γνώση με την πίστη στο δίκιο του αγώνα, την αυτοθυσία και την επιμονή να κερδηθεί η ζωή. Στο Υγειονομικό του ΔΣΕ εκφράστηκε σε αδρές γραμμές η ανωτερότητα του νέου τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας, της Λαϊκής Εξουσίας.

(...) Η συνόψιση της αποτελεσματικότητας των Υγειονομικών Υπηρεσιών του ΔΣΕ δίνεται με τα στοιχεία που παραθέτει ο χειρουργός Γ. Τζαμαλούκας "πατέρας της αντάρτικης χειρουργικής": "Το 22% των τραυματιών μας γύρισαν στα τμήματά τους σε 15 μέρες, το 55% σε ένα μήνα ξαναπολέμησαν τον εχθρό και μόνο 2% έμειναν μόνιμα ανάπηροι.

Η θνησιμότητα τραυματιών από κατάγματα κρανίου που χειρουργήθηκαν σε Γράμμο - Βίτσι και Καϊμάκτσαλαν έφτασε μόνο στο 10%, σε σύγκριση με εκείνη την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που ήταν 25% - 45% και του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1914 - 1918) που ήταν 80%.

Αλλά το πιο εκπληκτικό, το πάνω από όλα στοιχεία ηθικής ανωτερότητας και δίδαγμα ηρωισμού και θαυμασμού στον υγειονομικό τομέα του Γράμμου - Βίτσι, ήταν το ασύγκριτο, το απαράμιλλο, το απίθανο κυριολεκτικά φαινόμενο αντοχής στο σωματικό πόνο και έξαρσης στην ηθική σφαίρα, ο αγωνιστικός ενθουσιασμός των τραυματιών και ασθενών, που, μέσα στους κρότους της μάχης, τους πάγους και τα χιόνια του χειμώνα, έφταναν στα χειρουργεία του Γράμμου και του Βίτσι τραγουδώντας επαναστατικά τραγούδια, με σπασμένα χέρια, πόδια, καταματωμένα και παραμορφωμένα πρόσωπα απ' τα εχθρικά βόλια και ανυπομονούσαν πότε να πετάξουν τους χειρουργικούς επιδέσμους και τις πατερίτσες τους για να ξαναγυρίσουν στη μάχη"».

Το ενδιαφέρον των επισκεπτών συγκέντρωσε η έκθεση με την τοπογραφική απεικόνιση των Υγειονομικών Υπηρεσιών του ΔΣΕ, βιογραφικά και φωτογραφικό υλικό του υγειονομικού προσωπικού

«Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους κομμουνιστές επιστήμονες γιατρούς που στελέχωσαν αυτή την προσπάθεια. Ο Κόκκαλης, ο Σακελλαρίου, ο Τζαμαλούκας θα μπορούσαν να έχουν μια άλλη πορεία στη ζωή τους, αν συμπεριφέρονταν σαν απλοί επαγγελματίες γιατροί. Ομως αυτοί και άλλοι έθεσαν την επιστήμη και τις ικανότητές τους στην συνειδητή πάλη για τη νίκη της υπόθεσης της εργατικής τάξης. Αλλαξαν στρατόπεδο, άλλαξαν ζωή.

Πρόκειται για μια φωτεινή μειοψηφία του κλάδου τους, που στο πρόσωπό τους αναδείχθηκε η ανωτερότητα, η ανιδιοτέλεια, η ηθική υπεροχή της κομμουνιστικής προσωπικότητας. Στο πρόσωπό τους τιμάμε όλα τα στελέχη και το προσωπικό της υγειονομικής υπηρεσίας του ΔΣΕ».

Το στέλεχος του Κόμματος υπογράμμισε ότι «σήμερα οι τεράστιες δυνατότητες που δημιουργεί ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος, οι κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας στον τομέα της Υγείας, η ύπαρξη μεγάλου αριθμού εξειδικευμένου υγειονομικού προσωπικού, δεν μπορούν να αξιοποιηθούν για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών στην Υγεία όσο υποτάσσονται στο καπιταλιστικό κέρδος».

Παρουσίασε την πρόταση του ΚΚΕ για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης της παραγωγής και της οικονομίας, με εργατική - λαϊκή εξουσία, που στο επίκεντρο θα είναι η ικανοποίηση των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών στην πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας.

Και κατέληξε: «Η πάλη για τη νέα κοινωνία τη Σοσιαλιστική - Κομμουνιστική που σαλπίζει το ΚΚΕ είναι επίκαιρη και ρεαλιστική γιατί εξυπηρετεί το λαό και τις ανάγκες του, σε όλους τους τομείς της ζωής του και για την πρόληψη και την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη.

Η πάλη για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι η καλύτερη τιμή και δικαίωση του ηρωικού αγώνα του ΔΣΕ και των υγειονομικών μαχητών που έδρασαν στις γραμμές του».

Αύριο, Σάββατο, μία μέρα πριν από την εκδήλωση στην Τσούκα, οι Τομεακές Επιτροπές Πόλης και Υπαίθρου Τρικάλων του ΚΚΕ οργανώνουν συνεστίαση, στο κέντρο «Αρμονία» (4ο χιλιόμετρο της οδού Τρικάλων - Μεγαλοχωρίου), στις 8 μ.μ.

Στη συνεστίαση θα μιλήσει η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η 28η Οκτώβρη 1946 είναι ουσιαστικά και η ημερομηνία ίδρυσης του ΔΣΕ. Η επίσημη μετονομασία έγινε στις 27/12/1946, με την έκδοση της Διαταγής του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών, η οποία όρισε την «ονομασία των ανταρτικών Σωμάτων σε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΕΛΛΑΔΟΣ».

Στην εκδήλωση, που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 23/10, στις 12 το μεσημέρι, στην Τσούκα (Φωτεινό), θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου της ΚE και θα μιλήσει η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στο σύντομο μουσικό αφιέρωμα θ' ακουστούν τραγούδια του ΔΣΕ, από μουσικό συγκρότημα στο οποίο συμμετέχουν οι Δ. Φωτιάδης (ηλεκτρικό πιάνο), Ν. Τσιμπίδας (κλαρίνο), Γ. Μούτος (τουμπερλέκι), Γ. Πέτρου (κιθάρα - φωνή), Μαρία Φωτιάδου (φωνή).

Στο χώρο θα λειτουργήσουν έκθεση φωτογραφικού υλικού και βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής».

Για τη μετάβαση στο χώρο της εκδήλωσης, οι Οργανώσεις του Κόμματος στη Θεσσαλία δρομολογούν, την Κυριακή, τα εξής λεωφορεία:

-- Από τα Τρίκαλα, στις 10 π.μ. από την πλατεία Εθνικής Αντίστασης - Οδός Β. Τσιτσάνη

-- Από την Καλαμπάκα, στις 10.30 π.μ. από την κεντρική πλατεία

-- Από την Καρδίτσα, στις 9 π.μ. από την πέτρινη τράπεζα

-- Από τη Λάρισα, στις 9 π.μ. από την πλατεία Λαού

-- Από το Βόλο, στις 8 π.μ. από το Δημαρχείο.

Η πρώτη Διαταγή του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών

Αντίθετα, το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ έσωσε το λαό από την πείνα, συσπείρωσε τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, απελευθέρωσε τη χώρα από τη φασιστική κατοχή. Το ΚΚΕ υπήρξε η ψυχή, η καθοδηγητική δύναμη και ο κύριος αιμοδότης της ΕΑΜικής Αντίστασης, της λαϊκής ένοπλης πάλης στα χρόνια της Κατοχής.

Αντικειμενικά, μετά την απελευθέρωση είχε αλλάξει ο συσχετισμός ανάμεσα στις δύο βασικές αντίπαλες τάξεις, την αστική και την εργατική μαζί με τα λαϊκά στρώματα. Οξύνθηκε η σκληρή ταξική ένοπλη αναμέτρηση, που είτε θα οδηγούσε στην ανατροπή της αστικής εξουσίας, με απομόνωση και των ξένων στηριγμάτων της, είτε στην ήττα των λαϊκών δυνάμεων, στην απομόνωση του ΚΚΕ και στη σταθεροποίηση της αστικής εξουσίας.

Στο διάστημα που μεσολάβησε απ' την απελευθέρωση, είναι χιλιάδες οι δολοφονίες αγωνιστών, οι συλλήψεις, οι βασανισμοί. Στη Θεσσαλία μόνο, καταγράφονται 333 δολοφονίες, δηλαδή το 43,6% των δολοφονημένων στα 1945-1946 στην Ελλάδα, με μεγαλύτερο ποσοστό στην κεντρική Θεσσαλία, στην περιοχή της Λάρισας. Οργιάζουν οι συμμορίες στην ύπαιθρο. Η περιοχή της Θεσσαλίας μάτωσε από τις συμμορίες του Σούρλα, του Καλαμπαλίκη στο Βόλο, των Κουντούρηδων στον Αλμυρό, των Βουρλάκηδων στη Δυτική Θεσσαλία και πολλών άλλων.

Χιλιάδες αγωνιστές αναγκάζονται να καταφύγουν στα βουνά. Το Μάη του 1946, οι πρώτες συγκρούσεις έχουν ήδη αρχίσει στα θεσσαλικά βουνά.

Στα Αγραφα διαμορφώνονται 3 αντάρτικα συγκροτήματα: Το Ανατολικό με επικεφαλής τον Νικηταρά, το Κεντρικό με επικεφαλής τους Αγραφιώτη - Ιταμο και το Δυτικό με επικεφαλής τους Χρήστο Κοροζή - Κίτσο Παπαϊωάννου. Συγκροτείται ομάδα Ιππικού στην περιοχή Λεοντάρι - Καΐτσα, με επικεφαλής τους Νέστορα και Περικλή Οικονόμου (Γαζή). Στο Βόλο, από τον Αύγουστο του 1946, ύστερα από απόφαση του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, η καθοδήγηση των αντάρτικων ομάδων ανατίθεται στον Μιχάλη Παπαδάμο. Ξανασυγκροτείται το Αρχηγείο Πηλίου.

Το καλοκαίρι του 1946, οι ομάδες οργανώνονται σε συγκροτήματα και στη συνέχεια ιδρύονται τα Αρχηγεία Περιοχών Θεσσαλίας, Ρούμελης, Ηπείρου, Πελοποννήσου. Επίσης πολλά υπαρχηγεία, σε Βέρμιο, Βόιο, Βίτσι, Κίσαβο, Τζουμέρκα, Πήλιο.

Στις 21/10/1946 πραγματοποιείται η πρώτη σύσκεψη καπετάνιων στην Ανθρακιά Γρεβενών, που προετοιμάζει την ίδρυση του Γενικού Αρχηγείου.

Οι αντάρτικες ομάδες ενοποιήθηκαν κάτω από ενιαία στρατιωτική καθοδήγηση, μετά τη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις 26-28/10/1946 στην Τσούκα Αντιχασίων, με τη συμμετοχή των καπεταναίων Μάρκου, Κίσσαβου (Μπλάνας), Κικίτσα και Λασσάνη.

Στις 27/12/1946 ακολουθεί η επίσημη μετονομασία, με την έκδοση της Διαταγής του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών, η οποία όρισε την «ονομασία των ανταρτικών Σωμάτων σε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΕΛΛΑΔΟΣ».

Το στέλεχος του Κόμματος σημείωσε, ανάμεσα σε άλλα, ότι το τελευταίο διάστημα, από τη συζήτηση που κάνει το ΚΚΕ μέσα στο λαό αποδεικνύεται ότι περισσότεροι εργαζόμενοι το ακούνε και ενδιαφέρονται να μάθουν για την πολιτική του πρόταση. «Ομως αυτό δεν φτάνει», πρόσθεσε. «Χρειάζεται να δυναμώσει περισσότερο και δεν εννοούμε πότε θα στηθούν κάλπες για να εκφραστεί αυτή η ενίσχυση. Καλούμε την εργατική τάξη μαχητικά να πάρει την υπόθεση στα χέρια της, στους τόπους δουλειάς και στις εργατογειτονιές. Περισσότεροι να μιλάνε, να παλεύουν και να αγωνίζονται με τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, να είναι στις πρωτοβουλίες του, να διακινούν και να διαβάζουν τον "Ριζοσπάστη", περισσότεροι μαχητές να βρεθούν στο δρόμο του αγώνα».

Το στέλεχος του Κόμματος ανέδειξε ότι μέσα στην κρισιμότητα των συνθηκών εμφανίζονται και οι αδυναμίες του συστήματος, αφού παρά τα άγρια αντεργατικά μέτρα που παίρνουν δεν μπορούν να ξεπεράσουν την κρίση, να εξασφαλίσουν την καπιταλιστική ανάπτυξη. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει μέλλον για το λαό στο δρόμο των θυσιών για να ανακάμψουν τα κέρδη του κεφαλαίου. Οτι πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι τέλειωσε το παραμύθι της βελτίωσης της ζωής μας μέσω της κυβερνητικής εναλλαγής με την εξουσία στα χέρια των καπιταλιστών. «Αυτό το παραμύθι που πούλησε ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις και εγκλώβισαν το λαό υποσχόμενοι ότι θα βγει στην κυβέρνηση και χωρίς να ανατραπεί ο καπιταλισμός θα αλλάξουν τα πράγματα χρεοκόπησε», επισήμανε ο Γ. Πρωτούλης. Ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, το στέλεχος του Κόμματος επισήμανε ότι προσπαθεί να λερώσει με την άθλια πολιτική του ό,τι πιο τίμιο και ηρωικό γέννησε ο λαός, π.χ. την ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση. Σπέρνει την απογοήτευση και τη μοιρολατρία και γι' αυτό απολαμβάνει τη στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών συμμάχων του.

Μετά την εισηγητική ομιλία ακολούθησαν παρεμβάσεις, με ερωτήσεις και τοποθετήσεις. Στο επίκεντρο βρέθηκε η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα, η αντιπαράθεση με αφορμή το μάθημα των Θρησκευτικών, αλλά και οι δυσκολίες στη συζήτηση με τον εργατόκοσμο. «Η δουλειά μας είναι να ενημερώσουμε τον κόσμο, να τον πλησιάζουμε από όλα τα μετερίζια», ανέφερε ένας συνταξιούχος παίρνοντας το λόγο μετά τον Γ. Πρωτούλη και πρόσθεσε: «Με υπομονή και θέληση να φέρει ο καθένας έστω και έναν κοντά μας. Και για να έρθει μαζί μας ο εργαζόμενος δεν φτάνει μόνο να του μιλάμε, πρέπει να συμμετάσχει στην πάλη, αλλιώς ό,τι και να του λέμε, δεν θα καταλάβει στην πράξη τη δύναμή του...».

Κλείνοντας ο Γ. Πρωτούλης τόνισε ότι οι κομμουνιστές διακρίνονται από το ότι παρεμβαίνουν στον κόσμο με βάση την τάξη που ανήκει και όχι με βάση την ψήφο του ή σε «ποιον θεό πιστεύει». «Να καταλάβει ο λαός ότι αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι το ποιοι κάνουν κουμάντο στην οικονομία, ποιοι έχουν την εξουσία. Η Ελλάδα έχει μεγάλη ικανότητα παραγωγής πλούτου, δεν μας λείπει σχεδόν τίποτα και μάλιστα έχουμε έμπειρο και μορφωμένο εργατικό δυναμικό. Το μόνο που λείπει είναι ότι ο λαός δεν έχει την εξουσία στα χέρια του. Αν την πάρει, τότε ανοίγει ο ελπιδοφόρος δρόμος και αυτό συζητάμε παντού».

Το δράμα των προσφύγων και οι συνέπειες που υπάρχουν από τον εγκλωβισμό τους στη χώρα μας, αλλά και η ενίσχυση ρατσιστικών και εθνικιστικών αντιλήψεων και με την παρέμβαση φασιστικών ομάδων και οργανώσεων όπως η Χρυσή Αυγή, βρέθηκε στο επίκεντρο της πολιτικής εκδήλωσης που οργάνωσε η ΤΕ Υπαίθρου Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ και πραγματοποιήθηκε στον Προφήτη Θεσσαλονίκης.

Στην εκδήλωση στο ΚΑΠΗ του Προφήτη, έδωσαν το «παρών» πολλοί κάτοικοι του χωριού, αλλά και όμορων οικισμών, που τις τελευταίες μέρες βρίσκονται στην επικαιρότητα εξαιτίας των αντιδράσεων μερίδας γονέων που αρνούνται να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, επειδή τις απογευματινές ώρες πηγαίνουν να μορφωθούν και προσφυγόπουλα.

Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Σάκης Βαρδαλής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος. Μεταξύ άλλων, ανέφερε: «Η χώρα μας, με τις αποφάσεις της ΕΕ και τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης, έχει μετατραπεί σε χώρος εγκλωβισμού και εξαθλίωσης χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών.

Στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι γυναίκες και παιδιά, έφηβοι και νέοι. Η κατάσταση που βιώνουν είναι τραγική.

Ξεριζωμένοι από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αντιμετώπισαν φοβερές ταλαιπωρίες και μεγάλους κινδύνους, ξόδεψαν τα χρήματα και την όποια περιουσία τους για να φτάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος, όπου, όπως τους έλεγαν, θα τελείωναν τα βάσανά τους.

Να περιμένουν, με αγωνία και για μήνες τώρα, για να μάθουν ποια θα είναι η τύχη τους. Για το αν θα τους επιτραπεί να συνεχίσουν, να μείνουν ή θα τους γυρίσουν πίσω».

Αναφερόμενος στη δράση ρατσιστικών και φασιστικών δυνάμεων, τόνισε: «Προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα υπαρκτά προβλήματα, την ανησυχία και το φόβο που νιώθουν οι κάτοικοι, με στόχο να τους στρέψουν εναντίον των προσφύγων.

Να υιοθετήσουν ρατσιστικές θέσεις. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Να δηλητηριάζουν τις λαϊκές συνειδήσεις, ώστε να διευκολύνουν τα επικίνδυνα σχέδια αυτών που ευθύνονται και για την ύπαρξη των προσφύγων και για τον εγκλωβισμό τους στη χώρα μας.

Στήνουν προβοκάτσιες διαδίδοντας διάφορα ψέματα. Κατηγορούν τους πρόσφυγες για όλα τα δεινά και τα βάσανα που αντιμετωπίζει ο λαός μας. Τους κατηγορούν ότι ευθύνονται για τη φτώχεια και την ανεργία. Τελευταία, εκμεταλλεύονται και το ζήτημα της εκπαίδευσης των προσφυγόπουλων, για να χύσουν το δηλητήριό τους».

Ο Σάκης Βαρδαλής ξεκαθάρισε πως «αυτοί που καθημερινά μας στερούν μια ζωή με αξιοπρέπεια, που μειώνουν μισθούς και μεροκάματα, που μας στέλνουν στην ανεργία, που βάζουν λουκέτο στο μαγαζί και ξεκληρίζουν τους μικρούς και μεσαίους αγρότες, που υποβαθμίζουν και καταστρέφουν το περιβάλλον, θησαυρίζοντας απ' τον ορυκτό πλούτο της περιοχής, είναι οι ίδιοι που βομβαρδίζουν και ξεσπιτώνουν τους λαούς.

Μοναδικός τους στόχος να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και τα κέρδη τους.

Αυτοί είναι οι αντίπαλοί μας και όχι οι εργαζόμενοι πρόσφυγες και μετανάστες».

Παρουσίασε τη θέση του ΚΚΕ για την ανάγκη «εδώ και τώρα να υλοποιηθούν, με κρατική ευθύνη, όλες οι απαραίτητες προϋποθέσεις για μια ουσιαστική εκπαιδευτική διαδικασία για τα παιδιά των προσφύγων, τόσο στους χώρους φιλοξενίας όσο και στα σχολεία - κατά βάση - τις απογευματινές ώρες». Και εξήγησε πως «αυτό σημαίνει ότι το κράτος πρέπει να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα, μέσα από τις δημόσιες δομές Υγείας, ώστε να πληρούνται τα κριτήρια εγγραφής που ισχύουν για όλα τα παιδιά, όπως εμβόλια, ιατρικές βεβαιώσεις, για την πρόληψη ασθενειών και για να μην αποκλειστεί από την εκπαιδευτική διαδικασία ούτε ένα παιδί προσφύγων.

Να εξασφαλιστεί όλο το απαραίτητο εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό (καθαρίστριες, σχολικοί φύλακες κ.ά.), καθώς και η ασφαλής μεταφορά των παιδιών από το ίδιο το κράτος, όπου χρειάζεται».

Ο Σάκης Βαρδαλής κάλεσε το λαό, τους γονείς, τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, να δυναμώσουν την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Να δυναμώσουν την κοινή πάλη τους ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που σπέρνουν το θάνατο και την προσφυγιά.

Να διεκδικήσουν: Να σταματήσει ο εγκλωβισμός τους στη χώρα μας, να τους δοθούν χαρτιά να πάνε εκεί που θέλουν.

Να φύγει τώρα το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο. Να σταματήσει η συμμετοχή της χώρας μας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στους πολέμους που δημιουργούν τις στρατιές των απελπισμένων προσφύγων.

Να απομονώσουν αυτούς που ενοχοποιούν για τα προβλήματα τα θύματα, τους πρόσφυγες, αθωώνοντας και υπηρετώντας τους υπεύθυνους.

Να βάλουν στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και τη δράση του, καθώς και όσους το στηρίζουν.