Το «νέο» παραγωγικό μοντέλο που προωθεί η κυβέρνηση διαφημίζει από το κύριο άρθρο της η χτεσινή «Αυγή», γράφοντας ανάμεσα σε άλλα ότι μια νέα γενιά επιχειρήσεων αναπτύσσεται, αφού κατάφερε να επιβιώσει στην κρίση.

Τα βασικά χαρακτηριστικά της είναι - σύμφωνα με την εφημερίδα - η «εξωστρέφεια» και το γεγονός ότι η επιχειρηματική αυτή δράση αναπτύσσεται «κόντρα στην επικρατούσα πολιτική επιλογή δεκαετιών, που ήθελε τους επιχειρηματίες είτε κρατικοδίαιτους, είτε συνδεδεμένους άμεσα με το δημόσιο χρήμα».

Ομως, η πραγματικότητα είναι ότι χωρίς τη στήριξη του κράτους και των τραπεζών, επανενεργοποίηση του ενδιαφέροντος για καπιταλιστικές επενδύσεις δεν μπορεί να υπάρξει. Αλλο είναι το ζήτημα: το ποιος θα ωφεληθεί περισσότερο απ' αυτήν τη στήριξη και εδώ εκδηλώνεται σκληρός επιχειρηματικός πόλεμος.

Ανάμεσα στους κλάδους όπου μπορεί κανείς να ...προκόψει σήμερα, η «Αυγή» ξεχωρίζει τις βιολογικές καλλιέργειες, την τυποποίηση παραδοσιακών προϊόντων, τις «νέας αντίληψης τουριστικές επιχειρήσεις», τις εφαρμογές για κινητά τηλέφωνα, καθώς και άλλες επιχειρήσεις σχετικές με την τεχνολογία.

Καθόλου τυχαία, οι τομείς αυτοί είναι ίδιοι πάνω - κάτω με τους «δυναμικούς» κλάδους που ξεχωρίζει ο ΣΕΒ στις αναλύσεις του για την ελληνική οικονομία, για να προσελκύσουν κεφάλαια και να συμβάλουν στην ανάκαμψη της οικονομίας.

Οπως ομολογεί όμως η εφημερίδα, «κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει μόνος του αν δεν υπάρχει ένα περιβάλλον που θα αγκαλιάζει τις νέες ιδέες, θα δίνει δυνατότητες υγιούς και διαφανούς χρηματοδότησης και επιπλέον θα στηρίζει την πορεία τους στις διεθνείς αγορές. Κι αυτό μπορεί και πρέπει να το κάνει η κρατική μηχανή».

Πώς θα γίνει αυτό; Συνεχίζει το άρθρο της «Αυγής»: «Διοχετεύοντας τα ΕΣΠΑ σε αυτούς που προσφέρουν πραγματικά στην ελληνική οικονομία, καταργώντας τα γραφειοκρατικά εμπόδια, ενισχύοντας την παρουσία των αξιόλογων νέων προϊόντων και υπηρεσιών στο εξωτερικό και άλλα πολλά».

«Ξέχασε», προφανώς, η «Αυγή» να αναφέρει και ορισμένες άλλες λειτουργίες του κράτους, όπως το τσάκισμα με νόμους μισθών, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η εμπορευματοποίηση - ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Πρόνοιας, η περιστολή των συνδικαλιστικών ελευθεριών, οι ιδιωτικοποιήσεις, που όλα συμβάλλουν στην παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και στο άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφόρας δράσης για το κεφάλαιο.

Αυτά γίνονταν πάντα και τώρα. Απ' αυτήν τη σκοπιά, το παραγωγικό μοντέλο της σημερινής κυβέρνησης δεν έχει κανένα στοιχείο «νεωτερισμού», πέρα από το γεγονός ότι προωθεί αναγκαίες προσαρμογές για το κεφάλαιο, στις συνθήκες που δημιούργησε η κρίση και στο τοπίο που διαμορφώνεται στην οικονομία της ΕΕ και παγκόσμια.

Για παράδειγμα, η «Αυγή» αναφέρεται στα «μεγάλα προγράμματα ενίσχυσης της βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας με 555 εκατ.». Δεν λέει, όμως, ότι όπως και τα άλλα προγράμματα στον αγροτικό τομέα, δεν απευθύνονται σε μικρομεσαίους αγρότες, που ούτε κεφάλαια διαθέτουν για να «μοχλεύσουν» ούτε έχουν τη δυνατότητα να χρεωθούν στις τράπεζες, αλλά σε καπιταλιστικές επιχειρήσεις του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα.

Επομένως, η προσπάθεια της κυβέρνησης να δημιουργήσει την αίσθηση ότι με το «παραγωγικό της μοντέλο» θα οικοδομηθεί μια πιο «δίκαιη» ανάπτυξη και θα αντιμετωπιστεί η ανεργία, δεν πρέπει να ξεγελάσει κανέναν. Αυτοί που έχουν να λαμβάνουν χρήμα και στήριξη από κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια, είναι οι μεγάλοι και ένα μικρό κομμάτι μεσαίων επιχειρήσεων, ενώ οι μικροί επιχειρηματίες, που ήδη φυτοζωούν, θα δεχθούν τελειωτικό χτύπημα και θα προστεθούν στις στρατιές των ανέργων.

Ούτε βέβαια το «νέο παραγωγικό μοντέλο» αναιρεί τις σχέσεις διαπλοκής ανάμεσα στο κράτος και το κεφάλαιο. Αντίθετα, όπως δείχνουν οι εξελίξεις, είναι ένα από τα βασικά εργαλεία για να ανακατεύεται η τράπουλα και σ' αυτό το πεδίο...