ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η κεντροαριστερά ξανάρχεται...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ενεργότερο ρόλο στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και στην εξαπάτηση του λαού, με στόχο να αμβλυνθεί η οργή και δυσαρέσκειά του και να υποσκαφθεί η δυνατότητα μετατροπής τους σε οργανωμένη ταξική πάλη, θέλει και επιδιώκει να διαδραματίσει η «Δημοκρατική Αριστερά». Ηταν ξεκάθαρος χτες ο Θ. Μαργαρίτης, μέλος της ΕΕ της ΔΗΜΑΡ, μιλώντας στον «Αθήνα 9.84», όπου επιβεβαίωσε με τα λεγόμενά του όσους ερμήνευαν τις ευρύτατες συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές ως το προανάκρουσμα μιας γενικότερης συνεργασίας, παρότι τότε οι της ΔΗΜΑΡ διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους πως δεν υφίσταται κανένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Δήλωσε μεταξύ άλλων: «Μας ενδιαφέρουν οι ριζικές αλλαγές στο σημερινό κομματικό σύστημα (...) Η ΔΗΜΑΡ ενδιαφέρεται για τις διεργασίες που γίνονται στο χώρο της κεντροαριστεράς εδώ και καιρό. Σας υπενθυμίζω και τις αυτοδιοικητικές συμμαχίες μας στους μεγάλους δήμους της χώρας». Απ' τη θέση αυτή έκρινε σαν θετική την απόφαση σύστασης πολιτικής κίνησης απ' τους πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και νυν ανεξάρτητους Γ. Δημαρά και Β. Οικονόμου. Ενώ σημειώνεται πως έχουν ήδη απευθύνει επίσημη πρόταση συνεργασίας στους «Οικολόγους - Πράσινους».

Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι γνωστό ότι αυτές τις δυνάμεις τις συνδέουν πολλά περισσότερα απ' όσα τις χωρίζουν. Μοιράζονται κοινούς στόχους ανάμεσά τους κι αυτούς για εξωραϊσμό του συστήματος και αποπροσανατολισμό του λαού απ' την ανάγκη να οργανώσει και να αναπτύξει την πάλη του στην κατεύθυνση της ανατροπής τους. Κανέναν δε θα ξαφνιάσει μια συνεργασία μεταξύ τους που ενδεχομένως ενδυθεί την «προβιά» της κεντροαριστεράς. Οπως κι αν χαρακτηριστεί, ο λαός ας είναι σε ετοιμότητα να αντιμετωπίσει όπως πρέπει σχήματα και αναμορφώσεις του ίδιου όμως πάντα αντιλαϊκού πολιτικού συστήματος, που αν κατορθώσει να τον εξαπατήσει θα στραφεί μετά με μεγαλύτερη ισχύ εναντίον του. Ας μην ξεχνά ούτε λεπτό ο ελληνικός λαός εκείνους τους λαούς που τσίμπησαν το δόλωμα της κεντροαριστεράς πριν χρόνια κι ακόμα πονάνε απ' το αγκίστρι...

Σπουδή για το ξεπούλημα

Ιδιαίτερη σπουδή επιδεικνύει η κυβέρνηση για το ξεπούλημα της έκτασης των 5.500 στρεμμάτων του πρώην Αεροδρομίου του Ελληνικού και να βάλει την ταφόπλακα στο όνειρο των κατοίκων του Λεκανοπεδίου για ένα μητροπολιτικό πάρκο που θα καλύπτει τις ζωτικές ανάγκες τους για πράσινο, άθληση και αναψυχή.

Πριν λίγες μέρες, επέστρεψε από το Κατάρ ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θ. Πάγκαλος, και οι πληροφορίες που διαρρέονται είναι πως εκεί είχε συναντήσεις ακριβώς για το θέμα αυτό. Η εμπορευματοποίηση του Ελληνικού ήταν το αντικείμενο προχτεσινής σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε υπό τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, με συμμετοχή του υπουργού Επικρατείας Χ. Παμπούκη και της υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Τ. Μπιρμπίλη. Σύμφωνα, επίσης, με άλλες πληροφορίες, η συμφωνία αναμένεται να «κλειδώσει» τον επόμενο μήνα, όταν ο υπουργός Επικρατείας Χ. Παμπούκης θα επισκεφθεί το Κατάρ, για να συζητήσει τις τεχνικές λεπτομέρειες με τους εμίρηδες.

Η εμπορευματοποίηση του χώρου σχεδιάζεται να γίνει με το περιβόητο φαστ-τρακ για τις στρατηγικές επενδύσεις και μέσω Ανώνυμης Εταιρείας, που θα συμμετέχει με ένα ελάχιστο ποσοστό και το ελληνικό Δημόσιο, στην οποία θα εισφερθούν οι εκτάσεις του παλιού αεροδρομίου, που ανήκουν σε επιμέρους φορείς του Δημοσίου. Κι αυτό γίνεται για να βαφτιστεί η καθαρά ιδιωτική επένδυση δήθεν ...δημοσίου συμφέροντος!

Ο λαός, όμως, ξέρει καλά ότι περιοχές όπως το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, το πάρκο «Αντώνη Τρίτση» στη Δυτική Αθήνα, το πάρκο Γουδή στα Ιλίσια, που μπορούν να αποτελέσουν μερικούς από τους μοναδικούς - τελευταίους πνεύμονες υψηλού πρασίνου της Αττικής, για άθληση, πολιτιστικές δραστηριότητες, αναψυχή, δεν πρέπει να θυσιαστούν στο βωμό της εμπορευματοποίησης της γης και του κέρδους των μεγαλοεπιχειρηματιών. Και γι' αυτό θα αντισταθεί μέχρι τέλους.

Ανελέητοι

Καλά είναι τα μεγάλα τα λόγια από τα κυβερνητικά στελέχη και τους αρμόδιους του ΟΑΕΕ για τις... προσπάθειες που κάνουν υπέρ των... συνταξιούχων, αλλά τέλος πάντων πρέπει κάπου να υπάρχει και κάποιο όριο στην κοροϊδία και τη σκληρότητα.

Είναι δεδομένο ότι η πολιτική που ασκείται είναι ανελέητη απέναντι στους συνταξιούχους. Αλλά το να παραμένουν επί πολλούς μήνες χωρίς σύνταξη ανάπηροι απόμαχοι της δουλειάς, επειδή ακόμη δεν έχουν βρεθεί οι γιατροί που θα στελεχώσουν τις αρμόδιες υγειονομικές επιτροπές που επανεξετάζουν τις συντάξεις αναπηρίας, πάει πολύ.

Οι καταγγελίες πληθαίνουν όπως και ο χρόνος που μένουν χωρίς σύνταξη πολλοί συνταξιούχοι που παίρνουν αναπηρικές συντάξεις.

Και δε φτάνει που δεν έχουν ακόμη στελεχωθεί οι αρμόδιες επιτροπές, αλλά αν και όταν αυτό γίνει, έχουν συσσωρευτεί τόσες περιπτώσεις που θα χρειαστεί ακόμη περισσότερος χρόνος για να εξεταστούν.

Ετσι αντιμετωπίζει η κυβέρνηση του κεφαλαίου τους ανάπηρους, στερώντας τους κάθε δυνατότητα διαβίωσης. Ενας ακόμη λόγος, που αναδεικνύει την αναγκαιότητα έντασης της αντιμονοπωλιακής πάλης για την ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας του κεφαλαίου.

Ελιγμοί με την ευθύνη υπουργών

Προσπαθώντας να ελιχθεί απέναντι στην κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια από τη βάρβαρη πολιτική της και τα σκάνδαλα που δημιουργεί η σύμφυτη στον καπιταλισμό διαπλοκή των αστικών κομμάτων με το κεφάλαιο, η κυβέρνηση παρουσίασε προχτές τις προτάσεις της για την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Η συγκυρία που επέλεξε δεν είναι τυχαία. Την ίδια μέρα, δημοσιοποιούνταν η παραγραφή κάθε ποινικής ευθύνης για τους υπουργούς της ΝΔ που εμπλέκονται στο σκάνδαλο Βατοπεδίου. Ακόμα, μόλις χτες δημοσιοποιήθηκαν τα πορίσματα για το σκάνδαλο «Ζήμενς», με τα οποία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επιχειρούν συμψηφισμό των πραγματικών τους ευθυνών, ανταλλάσσοντας άσφαιρα πυρά με την αστική Δικαιοσύνη για το ποιος φταίει, που δεν έφτασε «το μαχαίρι στο κόκαλο».

Με βάση τα παραπάνω, είναι φανερός ο υποκριτικός χαρακτήρας της κυβερνητικής πρωτοβουλίας να ανακοινώσει αλλαγές σε ένα νόμο που ευνοεί την ατιμωρησία και περιλαμβάνει απαράδεκτες προστατευτικές ρυθμίσεις για τους υπουργούς που εμπλέκονται σε σκάνδαλα. Η πρόκληση όμως γίνεται διπλή όταν αντιληφθεί κανείς το επιδερμικό και ανούσιο περιεχόμενο των αλλαγών που προωθεί η κυβέρνηση. Ενα παράδειγμα: Από τη μια, προωθεί την εξίσωση του χρόνου παραγραφής των αδικημάτων που βαραίνουν πρώην υπουργούς με όσα ισχύουν για όλους τους άλλους πολίτες, αλλά την ίδια ώρα μένει σε απόλυτη ισχύ η διάταξη του Συντάγματος που λέει ότι η άσκηση ποινικής δίωξης πρέπει να γίνει «μέχρι το τέλος της δεύτερης συνόδου της επόμενης βουλευτικής περιόδου από τη διάπραξη του αδικήματος».

Χωρίς την αλλαγή αυτής της διάταξης, ακόμα και η υιοθέτηση της κοινής παραγραφής είναι «δώρο - άδωρο», γιατί η πιο πάνω ασφυκτική προθεσμία οδηγεί «ντε φάκτο» σε παραγραφή. Το ίδιο ισχύει και με τις άλλες αλλαγές βιτρίνας που προωθεί η κυβέρνηση. Για παράδειγμα, επιβάλλεται ο περιοριστικός όρος της εξόδου από τη χώρα για τα πολιτικά πρόσωπα. Με την ισχύουσα νομοθεσία, απαγορεύεται η βίαιη προσαγωγή, σύλληψη, προσωρινή κράτηση και επιβολή περιοριστικών όρων σε βάρος υπουργών. Δηλαδή, οι τρεις απαγορεύσεις θα συνεχίσουν να ισχύουν και μόνο η τελευταία αίρεται. Αμετάβλητο παραμένει και το νομικό καθεστώς, σύμφωνα με το οποίο η παραπομπή ενός υπουργού εξαρτάται από την πρόθεση της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας, αφού στη σχετική ψηφοφορία χρειάζεται η απόλυτη πλειοψηφία (151).

Οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν πρέπει να πατήσουν την μπανανόφλουδα που τους πετάει η κυβέρνηση, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις εν μέσω οργής για την πολιτική της και τα σκάνδαλα. Τα λαϊκά στρώματα μπορούν τώρα πιο καθαρά να δουν ότι η συνδιαλλαγή ανάμεσα στις επιχειρήσεις και τα αστικά κόμματα είναι σύμφυτη στον καπιταλισμό και αποτελεί θερμοκήπιο σκανδάλων πλήρως προστατευμένο από τους αστικούς νόμους και τη Δικαιοσύνη. Και ταυτόχρονα έχουν όλες τις δυνατότητες να συγκαλύπτουν τις χρηματικές διαπλοκές όπως φάνηκε και από την υπόθεση «Ζήμενς». Ακόμα και αν κάποιος παραπεμφθεί και τιμωρηθεί, αυτό θα γίνει για να δημιουργήσει το σύστημα την εντύπωση ότι μπορεί από μόνο του να αυτοκαθαρίζεται. Πραγματικό κέρδος για το λαό είναι να βγάλει σοβαρά συμπεράσματα από τα υπαρκτά σκάνδαλα. Να απαιτήσει με την πάλη του την τιμωρία των ενόχων, αλλά κυρίως να αποδώσει στην πράξη τις πολιτικές ευθύνες στα κόμματα του κεφαλαίου που υπηρετούν ένα σύστημα σάπιο και άδικο μέχρι το μεδούλι.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Οι ... ανοιχτομάτηδες

Γρηγοριάδης Κώστας

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΝΙΓΕΙ η υπόλοιπη χώρα! Αυτοί μια φορά καλά περνάνε και πολύ το διασκεδάζουν, αφήστε που επιπλέον είναι και μοδάτοι, και, μάλιστα, με πρωθυπουργική εντολή.

Φυσικά, για το Υπουργικό Συμβούλιο λέμε, δηλαδή την κυβέρνηση, που στις συνεδριάσεις του βλέπει - όπως μαθαίνουμε - έξυπνα βίντεο και ψάχνεται για «νέες» και «πρωτότυπες» ιδέες.

Μάλιστα, ο πρωθυπουργός τούς συνέστησε να μην ...«πνίγονται από τη διαχείριση της καθημερινότητας», αλλά να έχουν τα μάτια και τα αυτιά τους ανοιχτά για οτιδήποτε καινούριο συμβαίνει.

Επίσης πρέπει να «σπάνε τα ταμπού»! (Αν εννοεί το να καταργούν δικαιώματα των εργαζομένων που υπήρχαν εδώ και 100 χρόνια, τον πληροφορούμε πως έχουν πάει πολύ καλά).

Για το σε ποια μαγαζιά να ψωνίσουν - μια και έχουμε εκπτώσεις - ώστε να είναι «τρέντι» οι υπουργοί δεν τους είπε τίποτε. Ομως, οι φήμες λένε ότι έλαβαν άκρως απόρρητο έγγραφο με πλήρη κατάλογο προϊόντων και τιμών.

Κι όσο αυτοί ...ξεφεύγουν πού και πού από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα, ο μισθωτός προσπαθεί να χωρέσει τις ανάγκες του στη φτώχεια του και «δεν μπαίνουν» με τίποτε.

Πάντως, οι κυβερνώντες, με τη στάση που κρατάνε και την προκλητική τους αναισθησία, να μην απορήσουν, όταν θα φύγουν ...όπως θα φύγουν.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, δε μας έφτανε ο «μετα-μοντερνισμός» της κυβέρνησης, έχουμε και αυτόν της Νέας Δημοκρατίας με τις δύο γραμμούλες που υποτίθεται ότι σχηματίζουν το σχήμα του πυρσού στο νέο σήμα της.

Πάντως, είτε με πυρσό, είτε χωρίς, τα πράγματα δεν παραλλάσσουν και πολύ. Γιατί ιδιωτικοποιήσεις συνεχίζει να προτείνει, ακόμη μεγαλύτερη απελευθέρωση της αγοράς και ξεπούλημα όσων έχουν απομείνει στη δημόσια περιουσία.

Γρηγοριάδης Κώστας

Για την ανεργία στην οικοδομή

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), που πρόσφατα δόθηκαν στη δημοσιότητα, αναφορικά με την ανεργία στην κατασκευή, δείχνουν ένα μέρος της άθλιας κατάστασης που επικρατεί στον κλάδο. Σύμφωνα με αυτά, ένας στους πέντε οικοδόμους είναι άνεργος ή αλλιώς ποσοστό 20%! Οι απώλειες των θέσεων εργασίας από το 2008 έως το 2010 ανέρχονται σε 186.900, ενώ χιλιάδες ακόμη βρίσκονται προ των πυλών της ανεργίας. Επιπλέον, η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, η ανασφάλιστη εργασία, τα ελλιπή μέτρα υγιεινής και ασφάλειας αποτελούν καθημερινά φαινόμενα.

Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν τις θέσεις της Ομοσπονδίας Οικοδόμων για την ανάπτυξη του κλάδου. Οτι, δηλαδή, όσο αυτή εξαρτάται απ' τα κέρδη των μεγάλων εργολαβικών εταιρειών, τόσο η ανεργία θα διογκώνεται, τα έργα θα μειώνονται και τα εργατικά ατυχήματα θα αυξάνονται. Οτι όσο κυριαρχούν τα μονοπωλιακά συμφέροντα, τόσο περισσότερο οι πλατιές λαϊκές ανάγκες θα αγνοούνται. Διότι, την ώρα που η ανεργία στον κλάδο εκτινάσσεται - και είμαστε ακόμη στην αρχή - την ίδια στιγμή διογκώνονται οι ανάγκες για σπίτια φτηνά, σύγχρονα και ασφαλή, για νοσοκομεία, για σχολεία, για αντισεισμική και αντιπλημμυρική θωράκιση. Συνεπώς, η ανεργία στην οικοδομή δεν αφορά μόνο τους οικοδόμους και τους άλλους εργάτες στον κλάδο, αλλά το σύνολο του λαού. Η αύξηση της ανεργίας στους οικοδόμους συνδέεται άμεσα με το «τι και πόσα» σπίτια, νοσοκομεία, σχολεία, έχουμε όλοι. Δείχνει, με απόλυτη ακρίβεια, την αναντιστοιχία ανάμεσα στις ανάγκες των εργαζομένων και τα συμφέροντα λίγων μεγαλοεργολάβων. Και, τέλος, αποδεικνύει πως αυτή η «ανάπτυξη», που μετράει την ανθρώπινη ζωή, αξιοπρέπεια και εργασία με όρους κέρδους, είναι καταστροφική για τα λαϊκά στρώματα και απαιτείται μια άλλη ανάπτυξη, ένας άλλος δρόμος, που στο κέντρο του θα έχει τον ίδιο τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Εξευτελιστικές τιμές

Σε εξευτελιστικά επίπεδα έχει πέσει η τιμή παραγωγού σε πορτοκάλια και λάδι. Στα πορτοκάλια η τιμή έχει πέσει κάτω από 14 λεπτά το κιλό και μεγάλο μέρος της παραγωγής είναι στα αζήτητα, ενώ στο λάδι η τιμή έπεσε κάτω από τα 2 ευρώ το κιλό. Οι τιμές στους αγροτοκτηνοτρόφους συμπιέζονται για να κερδίζουν όλο και περισσότερα οι εμποροβιομήχανοι και τα μονοπώλια. Μπρος σ' αυτή την κατάσταση οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι αναγκάζονται να σταματήσουν να παράγουν. Πώς να αντέξει ένας πορτοκαλοπαραγωγός ή ένας ελαιοπαραγωγός των 20 στρεμμάτων με τέτοιες εξευτελιστικές τιμές και με το κόστος παραγωγής να έχει φτάσει στα ύψη; Με μαθηματική ακρίβεια οδηγείται στη φτώχεια, στη χρεοκοπία, στο ξεκλήρισμα και την ανεργία. Οσο δε λαμβάνονται μέτρα για τιμές επιβίωσης στους αγροτοκτηνοτρόφους, για μείωση του κόστους παραγωγής και για προστασία της εγχώριας παραγωγής από τις αθρόες εισαγωγές, η κατάσταση δε θα αλλάξει προς το καλύτερο. Κανένα αγροτικό καλάθι ανά Περιφέρεια δεν πρόκειται να δώσει ούτε την ελπίδα, ούτε τη λύση. Ούτε, επίσης, θα δώσουν τη λύση τα παρατηρητήρια τιμών ή τα δημοπρατήρια. Γιατί για παράδειγμα πόσο παραπάνω θα πάει η τιμή στο λάδι ή στα πορτοκάλια αν πουληθούν τώρα μέσω δημοπρατηρίων; Τη λύση δε θα δώσει επίσης το ΕΣΠΑ, όπως δεν την έδωσαν μέχρι τώρα όλα τα προηγούμενα ΚΠΣ, ούτε επίσης το αγροτικό ΤΕΜΠΜΕ, ούτε η πιστοποίηση των αγροτικών προϊόντων. Ολα αυτά αποτελούν φτηνή κοροϊδία, φτηνή προπαγάνδα της κυβέρνησης και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Οσο ακολουθείται αυτή η αντιαγροτική - αντιλαϊκή πολιτική, η φτωχομεσαία αγροτιά δεν έχει να κερδίσει τίποτα. Θα υφίσταται διαρκώς άγρια εκμετάλλευση και θα οδηγείται από το κακό στο χειρότερο. Μόνο με το συντονισμένο αγώνα και την ανατροπή της ακολουθούμενης πολιτικής και την εφαρμογή μιας άλλης φιλοαγροτικής - φιλολαϊκής πολιτικής έχει να κερδίσει μόνο!

Η φιλοκυβερνητική ΓΣΕΒΕΕ

Παρά τις συνθήκες «γενοκτονίας» που επικρατούν για τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς ΕΒΕ, η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΒΕΕ επιμένει σε μια τακτική συνομιλιών με την κυβέρνηση για διάφορα επιμέρους θέματα, που μπορεί να έχουν την αξία τους για τους ΕΒΕ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν απαντούν στα ζητήματα «ζωής και θανάτου» που θέτουν η κυβερνητική πολιτική και το μνημόνιο.

Αυτόν το χαρακτήρα έχουν και οι προτάσεις της για το ΦΠΑ, προς το υπουργείο Οικονομικών, για συμψηφισμούς με οφειλές, εμπλοκή των τραπεζών κλπ., ενώ προτείνει μέχρι και κοινή επιτροπή που θα εξετάσει το ζήτημα των επαγγελματικών μισθωμάτων και το ενδεχόμενο παγώματος των εξώσεων.

Τίποτα καλύτερο δεν υπάρχει για την κυβέρνηση αυτή την περίοδο από «υπεύθυνους» συνομιλητές που καταθέτουν τις προτάσεις τους και περιμένουν να δουν τι θα γίνει και αν δεν υπάρξει πρόοδος, τότε επανακαταθέτουν τις προτάσεις τους.

Είναι μια χαρά για την κυβέρνηση να υλοποιεί ταχύτατα και χωρίς εμπόδια μια φιλομονοπωλιακή πολιτική που «σβήνει από το χάρτη» τους μικρέμπορους και τους βιοτέχνες, έτσι ώστε η καταστροφή τους να εξασφαλίζεται ακόμη κι αν αυτή δεν πάρει κανένα μέτρο που να στρέφεται ευθέως σε βάρος τους.

Γιατί τα παραπάνω μέτρα δεν είναι ούτε καν ασπιρίνες που θα ανακουφίσουν τους ΕΒΕ οι οποίοι βρίσκονται σε αδιέξοδο λόγω ανταγωνισμού με τα μονοπώλια που οδηγεί στο ξεκλήρισμά τους με δεδομένες επίσης τις συνθήκες οικονομικής κρίσης.

Η πολιτική υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου που υλοποιεί η κυβέρνηση και τα μέτρα σε βάρος των μικρών ΕΒΕ που παίρνει, τα παίρνει ανενόχλητη από την ΓΣΕΒΕΕ και την ΕΣΕΕ, οι οποίες μάλιστα με κάθε ευκαιρία στηρίζουν αυτή την πολιτική, τη σιγοντάρουν, τη «νομιμοποιούν», τη διαχειρίζονται κόντρα στα συμφέροντα των ΕΒΕ.

Για τα «κλειστά επαγγέλματα»

«Η ελληνική οικονομία έχει τη δυνατότητα υψηλών ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης αν προχωρήσουν οι απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και καταργηθούν οι περιορισμοί που το Δημόσιο επιβάλλει στον ανταγωνισμό (π.χ. κλειστά επαγγέλματα, ιδιαίτερα στις μεταφορές, καμποτάζ, περιορισμοί στην αγορά Ενέργειας και Υγείας κ.λπ.), οι κατώτατες τιμές σε ορισμένα αγαθά και υπηρεσίες, η θέσπιση υποχρεωτικών αμοιβών για μια σειρά επαγγελματικές δραστηριότητες και οι γραφειοκρατικοί περιορισμοί στην επιχειρηματικότητα».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από τις θέσεις που σχετικά πρόσφατα διατύπωνε το ΙΟΒΕ, το θεσμικό όργανο των μεγαλοβιομηχάνων του ΣΕΒ. Μέσα σε λίγες μόνον αράδες περιγράφουν - σε όρους πλουτοκρατίας - την πολιτική που σήμερα ξετυλίγει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Στόχος η απόδοση φρέσκου ζωτικού χώρου στις μερίδες του κεφαλαίου, η συγκέντρωση κλάδων και οικονομικών δραστηριοτήτων που χαρακτηρίζονται από σχετική διασπορά, για τη σχετικά μεγάλη μάζα με τους αυτοαπασχολούμενους και τις μικρές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε αυτούς τους χώρους.

Η «οικονομική ανάπτυξη» που ευαγγελίζεται η πλουτοκρατία, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η διασφάλιση των όρων και των προϋποθέσεων για «επενδύσεις» τέτοιες που να τους διασφαλίζουν νέα πεδία κερδοφορίας, που να δίνουν διέξοδο για τα υπερσυσσωρευμένα - σήμερα λιμνάζοντα στα σεντούκια τους - κέρδη και κεφάλαια. Σήμερα ίσως όσο ποτέ άλλοτε η επιχείρηση «καπιταλιστική ανάπτυξη» έρχεται να συνθλίψει και τους αυτοπασχολούμενους, να τους δείξει την πόρτα της εξόδου από το πεδίου της «ανταγωνιστικότητας». Η δημιουργία μεγάλων επιχειρηματικών σχημάτων, η αρπαγή της πίτας από αυτά είναι ο στόχος τους. Και βέβαια, κάτι παραπάνω θα ξέρουν τα τρωκτικά του ΣΕΒ, που όπως εκτιμούν «το άνοιγμα στα κλειστά επαγγέλματα θα αποφέρει οφέλη ύψους 2,5 δισ. ευρώ, ή το 1% του παραγόμενου ΑΕΠ σε ετήσια βάση»!

Το σχέδιο «άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων» δεν είναι καινούριο. Οι επεξεργασίες και οι αξιώσεις τους είχαν ξεκινήσει ήδη από τη δεκαετία του '90, ήταν μέσα στους σχεδιασμούς και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων της προηγούμενης φάσης, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ. Αποτελούν την ουσία των κοιναγορίτικων Οδηγιών που έχουν «ενσωματώσει» στο «εθνικό δίκαιο», είναι κομμάτι από την Οδηγία Μπολκενστάιν. Σήμερα, με την καπιταλιστική κρίση να θερίζει, σπεύδουν να ξεμπερδεύουν με τα «τελειώματα» των προηγούμενων πλάνων τους. Τα χειρότερα τα έχουν για μπροστά με την εφαρμογή της «επικαιροποιημένης» στρατηγικής «Ευρώπη 2020», που αποτελεί και τη «φυσική» συνέχεια του Μάαστριχτ, της Λισαβόνας κ.ά.

Η γενικευμένη επίθεση στους αυτοαπασχολούμενους τους οποίους ξεκληρίζουν βίαια προλεταριοποιώντας τους με τους χείριστους όρους δουλειάς, είναι σάρκα από τη σάρκα της εφαρμοζόμενης πολιτικής, κομμάτι από το συνολικό σχεδιασμό τους, που θέλει φτηνότερους τους εργάτες, για τα «πακέτα» δηλαδή που ενισχύουν την «ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλίων που υπηρετούν. Την ίδια ώρα η παροχή υπηρεσιών με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων θα γίνει πανάκριβη. Από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων απάντηση είναι η ενιαία αντιμονοπωλιακή πάλη, η συγκρότηση του μετώπου για τη ρήξη και την ανατροπή.