Στο σημερινό 4σέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε:

-- Αρθρο με αφορμή τα όσα προβλέπει για την Παιδεία το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης.

-- Αρθρο για τις στρατηγικές στοχεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην Εκπαίδευση.

-- Για τις μορφωτικές απώλειες που φέρνει η διαχείριση της πανδημίας και την αντιμετώπισή τους - Με αφορμή σχετική έκθεση της UNESCO και σύνοδο των υπουργών Παιδείας του ΟΗΕ.

-- Μιλούν στον «Ριζοσπάστη» σπουδαστές από ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ με αφορμή τις ρυθμίσεις υποβάθμισης των πτυχίων των σχολών και τις κινητοποιήσεις που γίνονται.

-- Δεκάδες σωματεία της Κρήτης στο πλευρό των μαθητών των Εσπερινών Λυκείων.

Εξαίρεση δεν αποτελούν και οι άξονες του Σχεδίου Ανάκαμψης για τον τομέα της Παιδείας, που είναι ενδεικτικοί για το τι επιλέγει να χρηματοδοτήσει η κυβέρνηση, πώς ιεραρχεί τις ανάγκες και τις προτεραιότητες: Ολα τα «σφυριά», από την Ερευνα έως το πρόγραμμα στα σχολεία και την Επαγγελματική Εκπαίδευση, βαράνε στο πώς θα ανοίξουν τα νέα «πράσινα» και «ψηφιακά» πεδία κερδοφορίας.

Οι πλέον χαρακτηριστικές είναι οι ρυθμίσεις που προβλέπονται για την Ανώτατη Εκπαίδευση, όπου εισαγωγικά ομολογείται στο Σχέδιο ότι στόχος τους είναι η ενίσχυση «της εξωστρέφειας των ελληνικών πανεπιστημίων» και η «ενίσχυση της ερευνητικής δραστηριότητας, στο πλαίσιο των σύγχρονων αναγκών των επιχειρήσεων». Σε μια περίοδο δηλαδή που οι φοιτητές έχουν χάσει το 1/4 των σπουδών τους, που βρίσκονται μακριά από τα ιδρύματα γιατί δεν ενισχύονται οι υποδομές και το προσωπικό τους, και δεν χρηματοδοτούνται επιπλέον για τα απαιτούμενα μέτρα προστασίας ώστε τα ιδρύματα να λειτουργήσουν διά ζώσης, δίνεται ζεστό χρήμα, 471 εκατομμύρια για την ακρίβεια, για «την εξωστρέφεια και την έρευνα για τις ανάγκες των επιχειρήσεων».

Κι αν αναρωτηθεί κανείς τι εννοούν με την «εξωστρέφεια» και τι θα προσφέρει αυτή στα ιδρύματα, την απάντηση κατά κάποιον τρόπο τη δίνει το ίδιο το σχέδιο: Γιατί η μεγαλύτερη διασύνδεση με ιδρύματα του εξωτερικού που είναι πολύ περισσότερο «επιχειρηματικοποιημένα» θα δώσει ώθηση και στα ελληνικά ιδρύματα να υποτάξουν πιο εύκολα όλες τις λειτουργίες τους στις ανάγκες των επιχειρήσεων. Σε αυτόν τον δρόμο βαδίζουν βέβαια και τα ελληνικά ιδρύματα εδώ και χρόνια. Ε, αυτόν τον δρόμο η κυβέρνηση θέλει να τον κάνει πιο ευκολοδιάβατο, να τον λειάνει, στρώνοντάς τον με ζεστό χρήμα και καλώντας τους επιχειρηματικούς ομίλους να «επενδύσουν», αφού - όπως λέει - όλα τα επιμέρους προγράμματα που προβλέπονται για τα ΑΕΙ προϋποθέτουν «ως επί το πλείστον πρόσθετη χρηματοδότηση από τον ιδιωτικό τομέα».

Στα προγράμματα αυτά περιλαμβάνονται συγκεκριμένα:

-- «Ομάδες ερευνητικής αριστείας» και «Επισκέπτες καθηγητές που αναπτύσσουν νέα συγχρηματοδοτούμενα με τον ιδιωτικό τομέα ερευνητικά προγράμματα», ως άμεσοι μοχλοί ώστε τα ερευνητικά προγράμματα να απομακρύνονται από τις επιστημονικές ανάγκες και πολύ περισσότερο από αυτές των λαϊκών στρωμάτων, και να υποτάσσονται ακόμα πιο άμεσα στις εφήμερες ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

-- «Συγχρηματοδοτούμενα διδακτορικά συνδεδεμένα με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας», υψηλά ειδικευμένο δυναμικό για «κατά παραγγελία» Ερευνα στην υπηρεσία των επιχειρηματικών ομίλων.

-- «Προώθηση της διασύνδεσης των πανεπιστημίων με άλλα ιδρύματα στο εξωτερικό», όχι με κριτήριο τη συνεργασία ιδρυμάτων και επιστημόνων για να καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες, αλλά ως «επιχειρηματικές συμπράξεις».

-- «Πιστοποιητικό Εκπαιδευτή», το γνωστό από τα προηγούμενα χρόνια «πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας», που κατά την κυβέρνηση θα πρέπει να είναι εκτός πτυχίου, να μην αποτελεί συστατικό στοιχείο των σπουδών για τους φοιτητές που θέλουν να δουλέψουν ως εκπαιδευτικοί, αλλά να είναι ένα έξτρα προσόν που θα πρέπει να αγοράσουν παρακολουθώντας σχετικά σεμινάρια.

Σε μια χρονιά που οι ανάγκες της Εκπαίδευσης χτύπησαν «κόκκινο», που τα σχολεία έμειναν για μήνες κλειστά γιατί δεν χρηματοδοτήθηκαν οι ανάγκες σε υποδομές και προσωπικό ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν με ασφάλεια, θα περίμενε ίσως κανείς να περιλαμβάνονται στο Σχέδιο Ανάκαμψης κάποιες τέτοιες προβλέψεις. Μάταια!

Στο «όραμα» του κεφαλαίου (και) για την Εκπαίδευση μάταια θα ψάξει κανείς το πώς θα χωρέσουν οι λαϊκές ανάγκες, το πώς εντάσσονται μέσα σε αυτό τα σχολεία και η Βασική Εκπαίδευση, προβλέψεις για μόνιμους εκπαιδευτικούς αντί σχολεία με χιλιάδες αναπληρωτές που γυρνούν κάθε χρόνο την Ελλάδα με μια βαλίτσα στο χέρι. Μάταια θα ψάξει μια κουβέντα για τα σχολεία που συχνά στεγάζονται σε αίθουσες - κλουβιά, σε αυλές - κοτέτσια, σε kibo και κοντέινερ, που δεν έχουν περάσει από προσεισμικούς ελέγχους και τόσα βγαίνουν ακατάλληλα μετά το χτύπημα του Εγκέλαδου σε διάφορες περιοχές τα τελευταία χρόνια... Αυτά τα σχολεία χωρίς βιβλιοθήκες και εργαστήρια, με τα κακογραμμένα βιβλία και τα προγράμματα σπουδών που βρίθουν αποσπασματικότητας.

Αντίθετα, οι αναφορές που βρίσκει κανείς στο σχέδιο για τα σχολεία είναι στην ευρύτερη ενότητα για τον «ψηφιακό μετασχηματισμό της εκπαίδευσης». Η επένδυση αυτή, ύψους 364 εκατομμυρίων ευρώ, που δεν περιλαμβάνει μόνο τα σχολεία αλλά και άλλες εκπαιδευτικές δομές, προβλέπει μεταξύ άλλων: Ψηφιοποίηση εκπαιδευτικού υλικού. Ψηφιακές υποδομές στις τάξεις για διαδραστικό ψηφιακό μάθημα. Τα voucher για απόκτηση υπολογιστών και τάμπλετ. Robotics, STEM εργαλεία και εξοπλισμός για σχολεία. Επανακατάρτιση των εκπαιδευτικών στις νέες τεχνολογίες. Ψηφιακές υπηρεσίες στα σχολεία (e-school). Επαγγελματικός προσανατολισμός με ψηφιακά εργαλεία κ.ά.

Κανείς βέβαια δεν μπορεί να διαφωνήσει στην εποχή μας ότι ο ψηφιακός εξοπλισμός και η αναβάθμιση των ηλεκτρονικών υποδομών σε όλο το σχολικό δίκτυο και ευρύτερα στην εκπαίδευση είναι αναγκαίος. Κι αγγίζει βέβαια τα όρια της κοροϊδίας αυτά να τα λέει η κυβέρνηση που έκλεισε για πάνω από ένα χρόνο τα αυτιά στα αιτήματα εκπαιδευτικών και γονιών, π.χ. για «εδώ και τώρα ένα τάμπλετ για κάθε μαθητή». Πέρα όμως από τον όποιο ψηφιακό εκσυγχρονισμό, εύκολα καταλαβαίνει κανείς όχι μόνο ότι οι ανάγκες της Εκπαίδευσης δεν μπορεί να αρχίζουν και να τελειώνουν εκεί, αλλά και πως το βλέμμα βρίσκεται αλλού, στο «ψηφιακά καταρτισμένο» εργατικό δυναμικό που θέλει το κεφάλαιο.

Στο ίδιο μήκος κύματος, άλλωστε, ένα μεγάλο μέρος του Σχεδίου Ανάκαμψης στο κομμάτι που αφορά την Παιδεία είναι αφιερωμένο στην Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση, με στόχο - όπως λέει - την επιτάχυνση της εφαρμογής του σχετικού νόμου που ψηφίστηκε στο τέλος του 2020 και έφερε τη σφραγίδα των σχετικών προτάσεων του ΣΕΒ. Μάλιστα γίνεται αναφορά στις Σχολές Μαθητείας του ΟΑΕΔ, αυτές που με τον συγκεκριμένο νόμο υποβάθμισε τα πτυχία τους από το επίπεδο 4 του Πλαισίου Προσόντων στο 3, και τώρα στο Σχέδιο μιλάει για ενίσχυσή τους. Πώς θα έρθει η ενίσχυση όταν τα πτυχία τους έγιναν κατώτερα του Λυκείου; Η κυβέρνηση απαντά ότι τα προγράμματα σπουδών τους θα ανασχεδιαστούν με τη συμβολή των εργοδοτών!

Παράλληλα, το Σχέδιο προβλέπει ένα πρόγραμμα κατάρτισης σε νέες δεξιότητες («ψηφιακές», «πράσινες» και «ήπιες») για το εργατικό δυναμικό της χώρας, καθώς και σύσταση Εθνικού Συμβουλίου για τις Δεξιότητες. Ακόμα προβλέπει: Ιδρυση θεματικών και πειραματικών ΙΕΚ και πρότυπων ΕΠΑΛ. Τμήματα Μετα-δευτεροβάθμιας Μαθητείας και άλλες ακόμα Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης. Ανάπτυξη και πιστοποίηση 200 επαγγελματικών προφίλ στους τομείς της Ενέργειας, του περιβάλλοντος και της ψηφιακής οικονομίας.

Στον τομέα της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης το πνεύμα του Σχεδίου Ανάκαμψης είναι η διαρκής «σύνδεση της κατάρτισης με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας», αλλά και η «πιστοποιημένη από τρίτους απόκτηση δεξιοτήτων». Με άλλα λόγια, συνεχίζουμε να μιλάμε για προγράμματα σπουδών και σχολές πολλών ταχυτήτων, που οι τίτλοι σπουδών που θα παρέχουν από μόνα τους δεν θα έχουν αντίκρισμα, αλλά θα προϋποθέτουν νέες εξετάσεις πιστοποίησης σε ένα αέναο κυνήγι δεξιοτήτων, τις περισσότερες φορές επί πληρωμή από τον καταρτιζόμενο, ως «κρίκο» στη μόνιμη «διαδρομή» από την πρόσκαιρη κατάρτιση στη δουλειά χωρίς δικαιώματα, κι από εκεί στην ανεργία και τούμπαλιν.

Κόντρα στην ανάγκη για ένα ενιαίο σύστημα επαγγελματικών σχολών μετά το Λύκειο για τα επαγγέλματα που δεν απαιτούν πανεπιστημιακή εκπαίδευση, επιτείνεται δηλαδή η κατάτμηση και πολυκατηγοριοποίηση σχολών και προσόντων επί πληρωμή, για να μεγαλώνει συνεχώς ο ανταγωνισμός μεταξύ των αποφοίτων, σπρώχνοντας προς τα κάτω τα δικαιώματά τους, και να επιλέγει ο εργοδότης κάθε φορά τον φθηνότερο. Αυτά χρηματοδοτούνται με 1,2 δισ. ευρώ περίπου.

RIZOSPASTIS

Συγκεκριμένα, την προηγούμενη βδομάδα έγινε μια υπουργική συνάντηση των κρατών - μελών του ΟΗΕ για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό (UNESCO), με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την εμφάνιση της πανδημίας, στην οποία συμμετείχαν μεταξύ άλλων εκπρόσωποι της UNICEF, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και του ΟΟΣΑ και από τη χώρα μας συμμετείχε και η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως.

Χωρίς να περιμένει κανείς από τέτοιους οργανισμούς να φωτίσουν τις πραγματικές αιτίες των καταστροφικών συνεπειών της πανδημίας για την Εκπαίδευση, που δεν είναι άλλες από τον τρόπο που διαχειρίζονται τα καπιταλιστικά κράτη την αντιμετώπιση της πανδημίας, βλέποντας τις ανάγκες των μαθητών ως κόστος, τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν δείχνουν πάντως το μέγεθος του προβλήματος στην Εκπαίδευση. Εξάλλου, από τη δικιά τους σκοπιά βλέπουν ότι οι μορφωτικές απώλειες που έχουν σημειωθεί θα επιστρέψουν μεσομακροπρόθεσμα ως απώλειες στην οικονομία, αφού διαμορφώνουν το αυριανό εργατικό δυναμικό, και κάπως έτσι προσπαθούν - με το κριτήριο πάντα του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο - να διαχειριστούν τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις που το ίδιο το σύστημά τους γεννάει και αναπαράγει.

Τα δεδομένα της UNESCO δείχνουν ότι σχεδόν 1,6 δισεκατομμύρια μαθητευόμενοι σε περισσότερες από 190 χώρες, δηλαδή το 94% του παγκόσμιου μαθητικού πληθυσμού, επηρεάστηκαν από το κλείσιμο των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ενώ μέχρι και 100 χώρες δεν έχουν ακόμη ανακοινώσει ημερομηνία για να ανοίξουν ξανά τα σχολεία. Τα σχολεία παραμένουν τελείως κλειστά σε 30 χώρες, ανάμεσά τους το Μεξικό, η Ουγγαρία, η Σαουδική Αραβία. Μια πλειοψηφία χωρών επέλεξαν το μερικό ή υπό όρους άνοιγμα των σχολείων τους, όπως οι ΗΠΑ όπου διαδηλώσεις οργισμένων γονέων οργανώθηκαν από την αρχή της χρονιάς. Aνοιχτά είναι τα σχολεία σχεδόν στις μισές χώρες του κόσμου (107 κράτη), κυρίως στην Αφρική, στην Ασία και την Ευρώπη.

Η UNESCO προειδοποίησε για μια αύξηση 20% του αριθμού των μαθητών σε όλο τον κόσμο οι οποίοι δεν απέκτησαν το 2020 τις βασικές δεξιότητες ανάγνωσης που αναμένονται για την ηλικία τους. Ο αριθμός των παιδιών που δυσκολεύονται στην ανάγνωση αυξήθηκε κατά 100 εκατομμύρια στα 584 εκατομμύρια πέρυσι, σημειώνοντας αύξηση πάνω από 20% και εξαλείφοντας την πρόοδο που είχε σημειωθεί σε αυτόν τον δείκτη (που μετρά τις δεξιότητες ανάγνωσης των παιδιών Β' και Γ' Δημοτικού) τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Αυτό οδηγεί τους μελετητές να μιλούν για «καταστροφή γενεών», καθώς αφορά θεμελιώδεις γνώσεις, οι οποίες, εάν δεν είναι γερές, μπορούν να ανακόψουν μακροπρόθεσμα την εκπαίδευση του μαθητή.

Συνολικά η UNESCO εκτιμά ότι 24 εκατομμύρια μαθητές από την προσχολική έως την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση κινδυνεύουν να μην επιστρέψουν στις σπουδές τους ως συνέπεια του κλεισίματος των ιδρυμάτων λόγω πανδημίας. H Τριτοβάθμια Εκπαίδευση είναι πιθανό να βιώσει το υψηλότερο ποσοστό εγκατάλειψης και προβλεπόμενη μείωση 3,5% στην εγγραφή, με αποτέλεσμα 7,9 εκατομμύρια λιγότερους φοιτητές. Η προσχολική εκπαίδευση είναι το δεύτερο επίπεδο που πλήττεται περισσότερο με την προβλεπόμενη μείωση κατά 2,8% στις εγγραφές, δηλαδή 5 εκατομμύρια λιγότερα παιδιά που φοιτούν.

Παράλληλα, επισημαίνεται ότι «το κλείσιμο του σχολείου δεν υπονομεύει μόνο την Εκπαίδευση. Παρεμποδίζει επίσης την παροχή βασικών υπηρεσιών σε παιδιά και κοινότητες, συμπεριλαμβανομένης της πρόσβασης σε μια ισορροπημένη διατροφή και την ικανότητα των γονέων να πάνε στη δουλειά. Αυξάνουν επίσης τους κινδύνους βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών» κ.ά.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της UNESCO, το 65% των κυβερνήσεων των χωρών χαμηλού εισοδήματος μείωσε τη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης τον τελευταίο χρόνο, έναντι ποσοστού 35% που μείωσε τη χρηματοδότηση στις χώρες υψηλού εισοδήματος.

Με δεδομένα τα παραπάνω, ο ΟΗΕ κάνει συστάσεις σε τέσσερις άξονες για τον μετριασμό των επιπτώσεων της πανδημίας:

• Καταστολή της μετάδοσης του ιού και διεξοδικός προγραμματισμός για το άνοιγμα του σχολείου, δηλαδή μέτρα υγείας και ασφάλειας, προσοχή στις ανάγκες των περιθωριοποιημένων παιδιών κ.λπ.
• Προστασία της χρηματοδότησης της Εκπαίδευσης, παρά τους περιορισμούς των δημόσιων δαπανών και συμπερίληψή της σε πακέτα ανάκαμψης.
• Ενίσχυση της ανθεκτικότητας των εκπαιδευτικών συστημάτων, με μέτρα για την κάλυψη των αναγκών των πιο περιθωριοποιημένων και ευάλωτων μαθητών, ώστε να διασφαλιστεί ότι οι οικονομικές πιέσεις δεν θα εμποδίσουν την επιστροφή στο σχολείο.
• Επανεξέταση της εκπαίδευσης και αναδιαρθρώσεις στη διδασκαλία και τη μάθηση για να οικοδομηθούν συστήματα προσανατολισμένα προς το μέλλον, χωρίς αποκλεισμούς, ευέλικτα και ανθεκτικά, που να αντιμετωπίζουν τις μαθησιακές απώλειες, να προλαμβάνουν την εγκατάλειψη της Εκπαίδευσης, να υποστηρίζουν καλύτερα το επάγγελμα του εκπαιδευτικού, να επενδύουν σε ψηφιακές τεχνολογίες και ευέλικτους τρόπους μάθησης κ.ά.

Ολα τα παραπάνω βέβαια είναι συστάσεις σε διπλωματική γλώσσα, προς καπιταλιστικές κυβερνήσεις που έχουν ως δεδομένη την αντιμετώπιση της Εκπαίδευσης με τη λογική του κόστους - οφέλους. Δηλαδή την όποια επένδυση κάνουν στην εκπαίδευση την μετρούν ως προς το πώς θα επιστρέψει αυτή στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας της καπιταλιστικής οικονομίας τους. Μέτρο και κριτήριο δηλαδή δεν είναι η ολόκληρη και ολοκληρωμένη μόρφωση των παιδιών για την προκοπή του λαού και δεν μπορεί να είναι αυτό αν δεν σπάσουν τα δεσμά της εκμετάλλευσής του από το κεφάλαιο.

Σε αυτό το πνεύμα λοιπόν και η υπουργός Παιδείας της χώρας μας τοποθετήθηκε στην υπουργική συνάντηση του ΟΗΕ, στο πνεύμα των προτεραιοτήτων που θέτει η κυβέρνηση για την Εκπαίδευση με το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης (βλέπε και σελ. 14). Μίλησε για τον «καταλυτικό ρόλο που διαδραμάτισε η πανδημία στον ψηφιακό μετασχηματισμό της Εκπαίδευσης», καλώντας να «δρέψουμε τους καρπούς του μεγάλου ψηφιακού άλματος που συντελέστηκε» και να «εμπλουτίσουμε τη διά ζώσης διδασκαλία με περαιτέρω ψηφιακά εργαλεία». Μίλησε ακόμα για διαρκή«καλλιέργεια δεξιοτήτων, κάτι που έχει ήδη ενταχθεί πιλοτικά στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μέσα από τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων, τα οποία από το προσεχές σχολικό έτος προγραμματίζεται να εισαχθούν στο υποχρεωτικό πρόγραμμα» των σχολείων όλων των βαθμίδων. Με αυτή την έννοια μίλησε για την πανδημία ως ευκαιρία για «να επανεξετάσουμε και να αναδιοργανώσουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα».

Παρουσίασε, δηλαδή, όπως κάνει η κυβέρνηση και σε όλους τους άλλους τομείς, την πανδημία ως «ευκαιρία» για να προωθηθούν παραπέρα οι αντιδραστικοί στόχοι για την Εκπαίδευση, όπως π.χ. ο προσανατολισμός στις αποσπασματικές δεξιότητες, σε βάρος της γενικής στέρεας γνώσης. Προσανατολισμός που βέβαια έχει ήδη δοκιμαστεί και στο ελληνικό σχολείο τις τελευταίες δεκαετίες και έχει ήδη αφήσει το αρνητικό του αποτύπωμα στο γενικότερο μορφωτικό επίπεδο των νέων. Και βέβαια, κάθε άλλο παρά οι ψηφιακές δεξιότητες δίνουν απάντηση στα προβλήματα, πόσο μάλλον στις σύγχρονες ανάγκες, σε σχολεία όπου οι μαθητές περιμένουν τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς τους για δυο και τρεις μήνες μετά την έναρξη των μαθημάτων.

Πόσο μάλλον που τώρα μιλάμε και για τις τεράστιες απώλειες που έχει δημιουργήσει το κλείσιμο των σχολείων, απώλειες που δεν καλύπτονται σε καμιά περίπτωση από την τηλεκπαίδευση, αλλά το χειρότερο δεν υπάρχει και σχεδιασμός για την κάλυψή τους μετά την επιστροφή στη διά ζώσης διδασκαλία. Για παράδειγμα, τα ποσοστά μαθητών που έμειναν πίσω στις δεξιότητες ανάγνωσης δεν αφορούν μόνο κάποιες φτωχότερες χώρες, αλλά θα αφήσουν και στη χώρα μας το στίγμα τους σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες και ήδη το έχουν αφήσει.

Κι ενώ αυτή είναι η πραγματικότητα, στον Τύπο δημοσιεύονται σχεδόν καθημερινά σχετική αρθρογραφία και μελέτες για αυτό το θέμα, η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει σε καμιά καταγραφή και αποτύπωση αυτών των απωλειών που έχει επιφέρει το lockdown στα σχολεία.

Το βέβαιο είναι πως λύση μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από το δρόμο της διεκδίκησης και του αγώνα του λαού για τη μόρφωση των παιδιών του και για τις ιδιαίτερες ανάγκες που προκύπτουν γι' αυτήν μετά τις απώλειες που έφερε το κλείσιμο των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Λύση στις πληγές που αφήνει η πανδημία στην Εκπαίδευση είναι οι διεκδικήσεις του κινήματος για επανασχεδιασμό και η αναπροσαρμογή της ύλης, διάθεση όλων των απαιτούμενων εκπαιδευτικών για την αναπλήρωσή της και προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας για όλα τα παιδιά που τη χρειάζονται. Είναι η εκπόνηση ειδικών προγραμμάτων για συγκεκριμένες τάξεις (π.χ. Α', Β', Στ' Δημοτικού κ.ά.). Είναι η ενίσχυση των σχολείων με προσωπικό επιστημονικών ειδικοτήτων που θα μπορεί να συνεπικουρεί το έργο των εκπαιδευτικών, με το βλέμμα στραμμένο και στις ψυχολογικές συνέπειες στους μαθητές από το παρατεταμένο κλείσιμό τους.

Κι αυτά πρέπει να γίνουν υπόθεση του αγώνα μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών για την πραγματική ανάκαμψη των παιδιών του λαού και όχι των κερδών των διαφόρων μονοπωλιακών ομίλων.

Η αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ στον χώρο της Εκπαίδευσης είναι γεγονός ότι έχει δημιουργήσει το έδαφος για ανάπτυξη μαζικών αγώνων σε όλο της το εύρος, από τα σχολεία μέχρι τα πανεπιστήμια και από τους γονείς μέχρι και τους καθηγητές πανεπιστημίου. Στους αγώνες αυτούς ξεχωρίζει η προσπάθεια να υιοθετούνται πλαίσια πάλης που θέτουν στο επίκεντρο την κυβερνητική πολιτική της ΝΔ, αλλά και τη στρατηγική της στόχευση, που υπηρετήθηκε και από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προηγουμένως.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να παρέμβει σε αυτήν την κίνηση, με στόχο «να γίνει η σημερινή αγωνιστική έξαρση σημείο καμπής και αφετηρία πολιτικών εξελίξεων και μιας νέας προοδευτικής - δημοκρατικής αλλαγής στη διακυβέρνηση του τόπου»¹. Στην προσπάθειά του να οικειοποιηθεί τους αγώνες της νεολαίας και του κόσμου της Εκπαίδευσης, με στόχο αυτοί να γίνουν «νεροκουβαλητές» της εναλλαγής αστικών κυβερνήσεων, δεν διστάζει να γράφει ψέματα όπως ότι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν σημείο αναφοράς για τα κινήματα των μαθητών, των εκπαιδευτικών, των γονιών. Οσοι γνωρίζουν τα του κινήματος στον χώρο της Εκπαίδευσης, γελάνε! Γιατί γνωρίζουν...

Ωστόσο, είναι δικαίωμα του ΣΥΡΙΖΑ να βλέπει τον εαυτό του σαν ποντίκι που βρίσκεται πάνω στο κεφάλι του ελέφαντα και είναι περήφανο για τον φόβο που προκαλεί στα άλλα ζώα... ενώ στην ουσία δεν φαίνεται πουθενά.

Ομως είναι και δικαίωμα του εκπαιδευτικού κόσμου να γνωρίζει το σχέδιο κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία («Για ένα νέο σχολείο»²). Αυτό που θα υλοποιήσει στο πλαίσιο μιας κυβερνητικής εναλλαγής...

Ανάμεσα στα πολλά που γράφονται και είναι αντικείμενο άλλου άρθρου, εντοπίζουμε ορθά κοφτά την αφετηρία της εκπαιδευτικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Για του λόγου το αληθές: Ο ΣΥΡΙΖΑ «θεωρεί την εκπαίδευση ως μια δυναμική επένδυση για την επανεκκίνηση της χώρας, την παραγωγική της ανασύνταξη, την είσοδο στη νέα τεχνοεπιστημονική εποχή». Τι «λείπει» απ' αυτές και από άλλες θέσεις: Ανάπτυξη για ποιον; Είσοδος στη νέα εποχή για ποιον; Δεν πρόκειται για παράλειψη. Θεωρείται δεδομένη η απάντηση: Για τους λίγους. Για το κεφάλαιο.

Τελικά, πίσω από τη δήθεν αντίθεση με την πρακτική του νεοφιλελευθερισμού κρύβεται η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ - όπως άλλωστε θα έκανε ένα αστικό κόμμα που σέβεται τον εαυτό του και θέλει να κυβερνήσει για να διαχειριστεί τις υποθέσεις της αστικής τάξης προς όφελός της - να συνεχίσει στην ενιαία γραμμή του κεφαλαίου για την Παιδεία. Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι οι αναφορές για την προτεραιότητα της Παιδείας σε μια ενδεχόμενη κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι copy paste κειμένων της ΕΕ και άλλων θεάρεστων οργανισμών, όπως ο ΟΟΣΑ, ακόμα και ο ΣΕΒ.

Τι άλλο παρά αποδοχή του ατέλειωτου κυνηγιού προσόντων και δεξιοτήτων είναι η αναφορά «σε ένα διαρκώς μεταλλασσόμενο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον πρέπει κάθε νέος άνθρωπος (σ.σ. προσοχή, το άτομο, όχι να συμβάλλει το κράτος!) να μάθει να επεξεργάζεται πολλαπλές πληροφορίες και να εκπαιδεύει τον εαυτό του ώστε να προσαρμόζεται ομαλά και ισόρροπα στα - όλο και πιο συχνά - νέα δεδομένα»; Αυτό πιο πολύ μοιάζει με εγχειρίδιο διαχείρισης ανθρώπινων πόρων, για στελέχη μονοπωλίων!

Το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ συνειδητά παίρνει αποστάσεις από τις διεκδικήσεις του εκπαιδευτικού κόσμου. Δεν δεσμεύεται στο να καταργήσει το κυβερνητικό έργο της ΝΔ (έστω!), παρά μόνο για την επαναφορά της ευθύνης για την Ερευνα στο υπουργείο Παιδείας και για την κατάργηση της εξίσωσης των προσόντων (προσέξτε, δεν γράφει για πτυχία αλλά για προσόντα!) των κολεγίων με αυτά των δημόσιων ΑΕΙ, που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε το έδαφος.

Γιατί άραγε; Δεν θα ήταν «βούτυρο στο ψωμί» του ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένης και της επιτάχυνσης της επίθεσης στα μορφωτικά δικαιώματα από τη ΝΔ; Η απάντηση βρίσκεται στη δυσκολία του να εμφανιστεί ως αποτελεσματική δύναμη αστικής διαχείρισης έναντι της ΝΔ και από την άλλη να οικειοποιηθεί αγωνιστικές ριζοσπαστικές διαθέσεις. Και η δυσκολία αυτή οφείλεται στην ισχυρή βάση συναίνεσης που υπάρχει και στα ζητήματα της Εκπαίδευσης ανάμεσα στα αστικά κόμματα.

Ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να χαλάσει αυτήν τη σούπα είναι το ΚΚΕ. Είναι η δράση με όρους συσπείρωσης και διεκδίκησης για όλα αυτά που σήμερα είναι αναγκαία και ρεαλιστικά για το λαό και τα παιδιά του. Και αυτά δεν χωράνε στη λογική που βλέπει τη μόρφωση του λαού ως επένδυση, γιατί αυτό σημαίνει προσμονή για κέρδος. Τα υπόλοιπα είναι «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε». Ομως κέρδη και λαϊκές ανάγκες δεν μπορούν να «αγαπηθούν». Κάθε μικρή και μεγάλη νίκη του ενός είναι ήττα του άλλου.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:

1. Κοινή Επεξεργασία της ΕΠΕΚΕ και του Τμήματος Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία («Αυγή» 30/3/2021).

2. Το σχέδιο των προγραμματικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, 12/2/2021.

Από το τεύχος της άνοιξης λοιπόν δεν θα μπορούσε να λείπει... η Εργατική Πρωτομαγιά! Το φετινό αφιέρωμα του περιοδικού στη μέρα των εργατών φέρνει τους αναγνώστες σε επαφή με τη διαδικασία της παραγωγής, το πώς μεταβάλλεται η εργασία σε κάθε κοινωνικοοικονομικό σύστημα, τον ρόλο του εργάτη και το ρόλο του εργοδότη σήμερα, ενώ μνημονεύει και τους αγώνες των εργατών στις ΗΠΑ το 1886, προτρέποντας με προτάσεις και διαδραστικά παιχνίδια τα παιδιά να ψάξουν παραπάνω διάφορα επιμέρους θέματα.

Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Παιδικού Βιβλίου που ήταν στις 2 Απρίλη, το «κόκκινο Αερόστατο» καλεί σε ένα project τους αναγνώστες του να γράψουν ή να ζωγραφίσουν για το αγαπημένο τους βιβλίο, ενώ για τους λάτρεις της ρομποτικής και του Διαστήματος το περιοδικό αφιερώνει και δυο σελίδες του στην αποστολή του «Perseverance», του νέου ρόβερ της NASA στον Αρη.

Η στήλη που έχει κερδίσει τα καλύτερα σχόλια μικρών και μεγάλων στα τελευταία τεύχη του περιοδικού, «Το ημερολόγιο ενός απορημένου», βρίσκεται και πάλι κοντά μας σε αυτό το τεύχος, σχολιάζοντας με τα μάτια ενός παιδιού τα όσα ζούμε, ενώ στην... καραντίνα είναι αφιερωμένο και το διήγημα αυτού του τεύχους.

Πιάνοντας επίσης το νήμα από προηγούμενα τεύχη, συνεχίζεται το αφιέρωμα στις μεγάλες ανακαλύψεις και εφευρέσεις που άλλαξαν τον κόσμο, ενώ στη στήλη «μια εικόνα - μια ιστορία» το περιοδικό μιλάει για το σύμβολο της κόκκινης σημαίας.

Στην ενότητα ζώα - φύση - περιβάλλον συναντάμε δυο γλυκές σελίδες για... το μέλι, ενώ με την έμπνευση της άνοιξης το περιοδικό δίνει αναλυτικές οδηγίες στους αναγνώστες του για το πώς θα στήσουν ένα κυνήγι κρυμμένου θησαυρού!

Το τρέχον τεύχος είναι γεμάτο με πολύμορφα μηνύματα των αναγνωστών του, ενώ μπροστά και στην ανανέωση της ύλης του με νέα θεματολογία προτρέπει τους αναγνώστες του να στείλουν σκέψεις και ζωγραφιές για την οικογένεια, τη φιλία, την αγάπη, τον έρωτα κ.ά. Και βέβαια όπως σε όλα τα τεύχη, τα παιδιά θα βρουν ακόμα χειροτεχνίες, παιχνίδια, σπαζοκεφαλιές, σκάκι και πολλά ακόμα, μαζί με μια αφίσα - δώρο από το περιοδικό.

«Το πανεπιστήμιο είμαστε όλοι εμείς: Φοιτητές, εργαζόμενοι, καθηγητές και οι ανάγκες μας. Η κυβέρνηση μπορεί να ψήφισε στη Βουλή την υποβάθμιση των σπουδών μας και την ένταση της καταστολής, αλλά στις σχολές μας αυτό το νομοθετικό τερατούργημα δεν θα εφαρμοστεί! Θα το μπλοκάρουμε στην πράξη!

Ηρθε η ώρα να συναντηθούμε, συζητήσουμε και να συντονίσουμε τη δράση μας όλοι όσοι αγωνιούμε για το μέλλον και την προστασία της υγεία μας, για την πορεία των σπουδών μας, όσοι αγανακτούμε με την κλιμάκωση της καταστολής! Αυτή είναι η ευκαιρία μας να συναντηθούμε φοιτητές από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη και να δείξουμε πόσο δυνατή είναι η φωνή μας!

Ηρθε η ώρα να γίνει πράξη η πανελλαδική συνάντηση όλων των Φοιτητικών Συλλόγων, των Επιτροπών Αγώνα φοιτητών. Τέτοιος σταθμός είναι η Πανελλαδική Συνάντηση του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών που θα πραγματοποιηθεί στις 24 Απρίλη.

Εκείνες τις μέρες στην Αθήνα θα χτυπά η καρδιά των αγωνιζόμενων φοιτητών όλης της χώρας: Των φοιτητών της Αθήνας που πραγματοποίησαν την πρώτη διά ζώσης κινητοποίηση στη Φιλοσοφική με το σύνθημα #foitites_ksana, του Φυσικού του ΕΚΠΑ που έκαναν το πρώτο διά ζώσης μάθημα δείχνοντας το δρόμο για τα εκατοντάδες μαθήματα που ακολούθησαν, των διωκόμενων φοιτητών του ΑΠΘ που έσπασαν στην πράξη τον φόβο και την καταστολή, των φοιτητών των τμημάτων Μουσικών Σπουδών που έγραψαν τραγούδια για τους αγώνες μας, των φοιτητών Ιατρικής που ρίχτηκαν εθελοντικά στη μάχη αντιμετώπισης του Covid-19, των φοιτητών της Σύρου, που η φωτογραφία από τις κινητοποιήσεις τους έκανε τον γύρο της Ελλάδας, των φοιτητών της Τρίπολης, που δεν πτοήθηκαν από τα χιόνια κ.ο.κ.

Να μη λείψει κανείς από τον αγώνα για να πάρουμε πίσω τις σπουδές και το μέλλον μας!

Η δύναμή μας βρίσκεται στη συντονισμένη δράση των Φοιτητικών μας Συλλόγων! Η δύναμή μας πολλαπλασιάζεται στον αγώνα μαζί με όλο τον λαό! Αυτήν τη δύναμη δείξαμε όλο το προηγούμενο διάστημα όταν ξεπερνούσαμε το ένα εμπόδιο μετά το άλλο, όταν σπάσαμε αυταρχικές απαγορεύσεις και δείξαμε ότι η νέα γενιά δεν τρομοκρατείται. Ετσι καταφέραμε να καταδικαστεί από το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας ο νόμος - έκτρωμα Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη.

Η κυβέρνηση είναι πολύ γελασμένη αν νομίζει ότι θα ανεχτούμε να κρατά τις σχολές μας κλειστές και 3ο εξάμηνο, τη στιγμή που ανοίγει τα ξενοδοχεία, τον τουρισμό, τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, περνώντας ταυτόχρονα απαράδεκτα νομοσχέδια που εντείνουν την καταστολή και συνθλίβουν τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας! ΩΣ ΕΔΩ με την κοροϊδία!

Οι χιλιάδες φοιτητές που συμμετείχαμε ο καθένας με τον δικό του τρόπο στις πρωτοβουλίες και τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος, έχουμε τις δικές μας εμπειρίες. Ο αγώνας μας μπορεί να δυναμώσει μέσα από τη συλλογική συζήτηση και τον προβληματισμό. Η διαφορετική γνώμη του καθενός, η ανταλλαγή πείρας από κάθε Φοιτητικό Σύλλογο μετράει στην προσπάθειά μας για την αγωνιστική αναζωογόνηση του φοιτητικού κινήματος.

Κάθε φοιτητής και φοιτήτρια, κάθε εκπρόσωπος Φοιτητικού Συλλόγου ή έτους, που αγωνιά για τις σπουδές του και παλεύει για να ανοίξουν ξανά οι σχολές, για να μην εφαρμοστεί ο νόμος Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη, που ανησυχεί βλέποντας την οξυνόμενη καταστολή και αστυνομοκρατία, έχει θέση στην Πανελλαδική Συνάντηση του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών!

Θέλουμε να γίνουμε ξανά φοιτητές - Οχι σε Αστυνομία και διαγραφές», καταλήγει το ΜΑΣ.

Οι σπουδαστές των ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ στη Θεσσαλονίκη συνεχίζουν τον αγώνα ενάντια στην υποβάθμιση των πτυχίων τους με νέα κινητοποίηση την Παρασκευή 9 Απρίλη. Η Επιτροπή των Σπουδαστών καλεί σε προσυγκέντρωση στις 11 π.μ. στο Αγαλμα Βενιζέλου και πορεία μέχρι το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης.

Απαιτούν: Να μην υποβαθμιστεί η αξία του πτυχίου τους από επίπεδο 4 (ν.3475/2006) σε επίπεδο 3, το οποίο τους δίνει μια απλή βεβαίωση σπουδών αντί πτυχίου. Να ανοίξουν οι σχολές με ασφάλεια και να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας (επιπλέον αίθουσες, τεστ Covid-19). Ενίσχυση των σπουδαστών που δεν εργάζονται και συνεπώς δεν έχουν κάποιο οικονομικό βοήθημα. Να ενισχυθούν οικονομικά οι μαθητές του προγράμματος σίτισης - στέγασης του ΟΑΕΔ. Να ενισχυθούν τα εργαστήρια με περισσότερο εργαστηριακό υλικό. Προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών και μόνιμου προσωπικού καθαριότητας.

«Κανένας αποκλεισμός των μαθητών των Εσπερινών Σχολείων από την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση», δηλώνουν μία σειρά σωματεία εργαζομένων της Κρήτης, διεκδικώντας να μην αλλάξουν οι διατάξεις για την είσοδο στα πανεπιστήμια των μαθητών των Εσπερινών Λυκείων, να μην εφαρμοστεί η διάταξη για Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής ενιαία για μαθητές Ημερήσιων και Εσπερινών Σχολείων.

Υπενθυμίζεται πως ο νόμος που ψηφίστηκε μέσα στην πανδημία προβλέπει ενιαία ελάχιστη βάση εισαγωγής για ημερήσια και εσπερινά λύκεια, κάτι που στην πράξη καταργεί την ποσόστωση του 1% που υπήρχε για την εισαγωγή των υποψηφίων από εσπερινά λύκεια στην Ανώτατη Εκπαίδευση, ξεσηκώνοντας τη δικαιολογημένη αντίδραση των μαθητών. «Η κυβέρνηση επιτίθεται και στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών μας αλλά και τα δικά μας! Αντί να διευκολύνει τη φοίτηση με άδειες εξετάσεων, μειωμένο ωράριο κ.τ.λ., με την καθιέρωση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ) κλείνει οριστικά η πόρτα για τους μαθητές των Εσπερινών, που στην πλειοψηφία τους φοιτούν συνάδελφοί μας εργάτες, υπάλληλοι και άνεργοι, με παράλληλες αυξημένες οικογενειακές υποχρεώσεις», σημειώνουν σχετικά τα σωματεία, τονίζοντας πως «με την εξέλιξη αυτή εξοβελίζονται οι μαθητές των Εσπερινών Λυκείων από την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αφού θα πρέπει να πετύχουν βαθμούς ανάλογους με αυτούς των μαθητών των ημερήσιων σχολείων, κάτι εκ των πραγμάτων αδύνατο, τη στιγμή που ούτε τις ίδιες ώρες μπορούν να αφιερώσουν - λόγω εργασίας - στη μελέτη, ούτε φροντιστηριακά μαθήματα μπορούν να παρακολουθήσουν».

Θυμίζουν επίσης πως η εσπερινή εκπαίδευση «αποτελεί σημαντικό ιστορικό θεσμό - κατάκτηση της εργατικής τάξης, αφού το πρώτο νυχτερινό σχολείο δημιουργήθηκε το 1901 με πρωτοβουλία του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, ώστε να αποτελέσει ευκαιρία μόρφωσης και προοπτικής για τα παιδιά της εργατικής τάξης. Δεν το ήθελαν τότε οι αστοί και το κράτος τους, δεν το θέλουν και τώρα! Με το νόμο αυτό γίνεται ένα ακόμα βήμα στην απαξίωση, στη συρρίκνωση και διάλυση των Εσπερινών Σχολείων. Η κυβέρνηση και η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, πιστοί στις ανάγκες του κεφαλαίου για λίγους "άριστους", οξύνουν τους ταξικούς φραγμούς στην Εκπαίδευση και αποκλείουν εμάς τους εργαζόμενους και τα παιδιά μας από μία "δεύτερη ευκαιρία" στη μόρφωση!», τονίζουν μεταξύ άλλων τα σωματεία που καλούν: «Κανείς μόνος του! Τώρα είναι η ώρα της οργανωμένης δράσης μέσα από τα 15μελή στα σχολεία, τα σωματεία μας στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς!».

Την ανακοίνωση υπογράφουν: Συνδικάτο Οικοδόμων Ν. Χανίων, Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Χανίων, Σύνδεσμός Ιδιωτικού Προσωπικού Επιχειρήσεων - Εκμεταλλεύσεων Εστιατορίων - Μαγειριών Ν. Χανίων, Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Παρασκευής και Συσκευασίας τροφίμων - αρτοσκευασμάτων - ποτών - ειδών ζαχαροπλαστικής Ν. Χανίων, Συνδικάτο Οικοδόμων Νομού Ηρακλείου, Ενωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηρακλείου, Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Γάλακτος, Τροφίμων και Ποτών Ηρακλείου, Σωματείο Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση «Γαλάτεια Καζαντζάκη», Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ Ν. Ηρακλείου, Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων και Συναφών Επαγγελμάτων Ν. Λασιθίου «Τάλως», Επιχειρησιακό Σωματείο Αύρα Ελούντας «Breeze», Σύλλογος Συνταξιούχων ΙΚΑ Ν. Λασιθίου, Συνδικάτο Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ν. Ρεθύμνου.

• Συνάντηση με μαθητές και καθηγητές του εσπερινού ΓΕΛ Σητείας είχε το Σάββατο κλιμάκιο του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον βουλευτή Μανώλη Συντυχάκη. Συζήτησαν για τους αγώνες που δίνουν οι μαθητές των εσπερινών ΓΕΛ το τελευταίο διάστημα ενάντια στον νόμο Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη και ο βουλευτής του ΚΚΕ τους ενημέρωσε για την Ερώτηση του ΚΚΕ στη Βουλή και τη θέση του Κόμματος, ότι «οι μαθητές των Εσπερινών Σχολείων θα έπρεπε να απολαμβάνουν μία σειρά διευκολύνσεων σε σχέση με τη φοίτησή τους (π.χ. άδειες εξετάσεων κ.λπ.) που θα τους βοηθούσαν για να ολοκληρώσουν την τεράστια προσπάθεια που κάνουν».

Από τις κινητοποιήσεις των σπουδαστών

Με τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου αλλάζουν ξαφνικά οι όροι σπουδών για τους σπουδαστές που ήδη φοιτούν στις σχολές, χωρίς μάλιστα να προβλέπεται καμία μεταβατική διάταξη. Συγκεκριμένα, τα πτυχία των ΕΠΑΣ είχαν στην πράξη αντιστοιχηθεί με τα απολυτήρια των ΕΠΑΛ, κάτι που είχε οδηγήσει τον Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων να τα κατατάξει στο επίπεδο 4 του νέου εθνικού πλαισίου προσόντων, μια ενέργεια που εγκρίθηκε και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ωστόσο, με το νέο νομοσχέδιο πέφτουν στο επίπεδο 3 του Πλαισίου Προσόντων, ενώ για την απόκτηση του πτυχίου εισάγονται και εξετάσεις πιστοποίησης, όπως προβλέπεται συνολικά για την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση, στο πνεύμα και του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων (βλέπε και σελ. 12).

Τα παραπάνω οδήγησαν το προηγούμενο διάστημα τους σπουδαστές των σχολών σε κινητοποιήσεις ενάντια στην υποβάθμιση των πτυχίων τους στο Αγρίνιο, στα Γιάννενα, στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στην Αθήνα σε συμπόρευση με τον Σύλλογο Σπουδαστών Δημόσιων ΙΕΚ.

Παράλληλα, το ΚΚΕ ανέδειξε το θέμα με Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή, κατά τη συζήτηση της οποίας η υπουργός Παιδείας Ν. Κεραμέως ισχυρίστηκε ότι τα πτυχία των ΕΠΑΛ δεν είχαν εξισωθεί με το απολυτήριο Λυκείου και ότι τώρα οι σχολές δεν υποβαθμίζονται αλλά αναβαθμίζονται (!), ξεχνώντας μάλιστα να αναφέρει ότι σύμφωνα με το Σχέδιο Ανάκαμψης τα προγράμματα σπουδών τους θα τα υπαγορεύουν απευθείας οι εργοδότες!

Με αφορμή αυτό το θέμα και τις κινητοποιήσεις των σπουδαστών που συνεχίζονται, ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με σπουδαστές από σχολές της Θεσσαλονίκης για το πώς βιώνουν αυτήν την κατάσταση.

Ο Α. Π., σπουδαστής της 1ης ΕΠΑΣ Θεσσαλονίκης, αναφέρει: «Το νομοσχέδιο δεν περιλαμβάνει καμία αναβάθμιση σπουδών, ούτε μας δίνει επιπλέον επαγγελματικά δικαιώματα, άσχετα αν η κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Εχουμε εισαχθεί με τον Ν. 3475/2006, ο οποίος μας έδινε τη δυνατότητα να αποφοιτήσουμε με πτυχίο επιπέδου 4 και να ζητήσουμε άδεια άσκησης επαγγέλματος. Το καινούργιο νομοσχέδιο 4763/2020, εκτός του ότι υποβαθμίζει το πτυχίο μας στο επίπεδο 3, με σαφώς λιγότερα εργασιακά δικαιώματα, μας λέει ότι για να μπορέσουμε να αναβαθμίσουμε το πτυχίο μας θα πρέπει να φοιτήσουμε και σε ΙΕΚ, που σημαίνει με λίγα λόγια μεγαλύτερη καθυστέρηση στο να βγούμε στην αγορά εργασίας. Δεν γίνεται να καταρτιζόμαστε αιώνια, δεν γίνεται να μας κοροϊδεύουν και να υποτιμούν τον αγώνα των εργαζόμενων μαθητών, οι οποίοι σπουδάζουν και δουλεύουν ταυτόχρονα. Είναι αστείο να μιλούν για αναβάθμιση την ίδια ώρα που μας βάζουν σε μια διαδικασία συνεχούς κατάρτισης. Ζητάμε να τροποποιηθεί αυτό το νομοσχέδιο άμεσα. Δεν μπορούν να παίζουν με το μέλλον μας».

Ο Ν. Π., σπουδαστής της 2ης ΕΠΑΣ, τονίζει: «Με το νομοσχέδιο για την Επαγγελματική Εκπαίδευση όχι απλά δεν αναβαθμίζονται οι σπουδές μας, όπως ισχυρίζεται η υπουργός Παιδείας, αντίθετα υποβαθμίζονται. Η κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας ψηφίζει νόμους που απαξιώνουν τον δημόσιο χαρακτήρα της Παιδείας και βάζουν φραγμούς στη μόρφωση των σπουδαστών.

Υποβάθμιση του πτυχίου μας σημαίνει ότι το πτυχίο μας θα έχει την ίδια αξία με πτυχίο Γυμνασίου. Η εύρεση εργασίας στην εποχή μας είναι δύσκολη, και αυτή η αλλαγή την κάνει δυσκολότερη. Δεν θέλουμε να σπουδάσουμε 2 χρόνια στον ΟΑΕΔ για να βγούμε μετά άνεργοι. Απαιτούμε η κυβέρνηση να αποσύρει αυτό το νομοσχέδιο».

Η Σ. Κ., αναπληρώτρια εκπαιδευτικός ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ, αναφέρει: «Αν η κυβέρνηση ήθελε πραγματικά να αναβαθμίσει τις σπουδές στις ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ, θα φρόντιζε να πάρει όλα τα μέτρα για να λειτουργούν όλες οι σχολές με ασφάλεια, θα εξασφάλιζε με γενναία κρατική χρηματοδότηση σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή, κατάλληλα κτίρια και αίθουσες, δωρεάν σύγχρονο εξοπλισμό για τα εργαστήρια, μόνιμους καθηγητές. Η κυβέρνηση αποδεικνύεται πως είναι μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών, αφού εν μέσω πανδημίας, με πολλές σχολές κλειστές, πέρασε νέο νόμο για την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση προσθέτοντας άλλο ένα εμπόδιο στις σπουδές τους, καθώς πλέον για να λάβουν το πτυχίο επιπέδου 3 είναι υποχρεωμένοι να δώσουν και εξετάσεις πιστοποίησης στον ΕΟΠΠΕΠ.

Μόνο αστείο μπορεί να χαρακτηριστεί το αφήγημα περί ποιοτικών θέσεων εργασίας, αφού με το νομοσχέδιο εισάγονται αμέσως μετά το Γυμνάσιο διετείς Επαγγελματικές Σχολές Κατάρτισης (ΕΣΚ), κατηγορία στην οποία εντάσσονται και οι ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ. Με άλλα λόγια, μαθητές από τα 15 τους χρόνια θα σπρώχνονται εκτός σχολείου και θα οδηγούνται άρον άρον στην κατάρτιση και την ανήλικη εργασία. Πρόκειται για ακόμα πιο πρόωρη κατάρτιση, μέσα από μεταγυμνασιακές δομές που - και με τη βούλα του νόμου πια - δεν είναι σχολεία. Χώρια που το περιεχόμενο των προγραμμάτων μπορεί να ορίζεται σύμφωνα με τις ανάγκες των τοπικών επιχειρήσεων, μέσα από τα κλαδικά και περιφερειακά όργανα, δημιουργώντας απόφοιτους μιας χρήσης για τους εργοδότες.

Τα αιτήματα των μαθητών είναι δίκαια και στο πλάι τους οφείλουν να βρίσκονται οι εκπαιδευτικοί και όλη η κοινωνία».