Από τις περσινές εκδηλώσεις της ΚΝΕ την Παγκόσμια Μέρα κατά των Ναρκωτικών

«Σε μια περίοδο που η ανεργία θερίζει, που αντί για μισθό παίρνουμε ψίχουλα, που το δικαίωμα στη μόρφωση, την Υγεία, τον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό χτυπιούνται, προβάλλεται στη νεολαία σαν "ελευθερία" η μαστούρα, η φυγή από την πραγματικότητα. Την ίδια στιγμή που σαρώνονται λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις αιώνων, λένε στους νέους ότι αυτό που καταφέρνουν να... "διασώσουν" είναι το δικαίωμα στην αυτοκαταστροφή.

Θέλουν τους νέους με το κεφάλι σκυφτό και με το μυαλό θολωμένο. Γι' αυτό η χειροτέρευση των όρων ζωής πάει μαζί με την όλο και πιο εντεινόμενη προσπάθεια για την αύξηση της χρήσης, της εξάρτησης, της διάδοσης των ναρκωτικών.

Είναι τεράστιες οι ευθύνες της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ακολουθούν τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που διογκώνουν το πρόβλημα των ναρκωτικών. Με νόμο η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΛΑΟΣ το 2012 άνοιξε το δρόμο για τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών ουσιών. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρωτοστατήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια, καλλιεργώντας την ανοχή στη χρήση και την εξάρτηση, ντύνοντας με "προοδευτικό" περιτύλιγμα αντιδραστικές θέσεις όπως η νομιμοποίηση των ναρκωτικών. Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε συνδιοργανώνει φεστιβάλ μαστούρας, ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατεί εντός κι εκτός συνόρων στη διαφήμιση της κάνναβης με εκδηλώσεις, Επερωτήσεις βουλευτών κ.ά.

Σκέψου:

• Ποιος ωφελείται από το παράνομο και νόμιμο εμπόριο ναρκωτικών ουσιών; Το εμπόριο ναρκωτικών είναι μία μεγάλη μπίζνα, με ετήσιο τζίρο που για το 2014 στην ΕΕ άγγιζε τα 27 δισ. ευρώ.
• Ποιος ωφελείται όταν ένα τμήμα νεολαίας στέλνεται στο περιθώριο, ψάχνει διέξοδο στη φυγή από την πραγματικότητα, αντί να την κοιτάξει κατάματα και να παλέψει για να την αλλάξει;

Σήμερα οι υπερασπιστές της νομιμοποίησης της κάνναβης με διάφορα τεχνάσματα προσπαθούν να αποσπάσουν τη στήριξη της νεολαίας στα σχέδιά τους. Πότε σκαρφίζονται τα οφέλη της καλλιέργειας κάνναβης στην αγροτική οικονομία, πότε παρουσιάζουν - ακόμα και με ανεύθυνο τρόπο, προσβάλλοντας και ασθενείς - την κάνναβη σαν γιατρικό. Δεκάρα δε δίνουν για τους ασθενείς. Αν τους ένοιαζε η υγεία του λαού, θα ξανάνοιγαν τα νοσοκομεία που έκλεισαν, θα τα στελέχωναν με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, θα εξασφάλιζαν το δικαίωμα στην Υγεία σε όλους και όλες. Αλλά γι' αυτά ούτε λόγος δε γίνεται!

Είναι μύθος ότι με τη νομιμοποίηση της χρήσης και του εμπορίου θα χτυπηθεί το λαθρεμπόριο. Οπου υπάρχει εμπόριο, υπάρχει και το λαθρεμπόριο, σε όλους τους τομείς!

Με τέτοια τερτίπια επιδιώκουν να διαφημίσουν τη θολούρα στο μυαλό!

Στις ΗΠΑ, στις πολιτείες που έχουν νομιμοποιηθεί τα προγράμματα ιατρικής χρήσης της κάνναβης, το 1/3 των τελειόφοιτων Λυκείου δηλώνει ότι έκανε χρήση τον τελευταίο χρόνο αποκτώντας πρόσβαση ακόμα και από συνταγογραφούμενη (σε άλλους) κάνναβη;

Οι υπερασπιστές της νομιμοποίησης των ναρκωτικών ας απαντήσουν:

• Γιατί φορείς που δρουν στην πρόληψη, τη θεραπεία και την κοινωνική επανένταξη των εξαρτημένων ατόμων αντιτίθενται στη νομιμοποίηση;
• Γιατί εργαζόμενοι σε δομές πρόληψης, απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης - που διεξάγουν έναν τιτάνιο αγώνα σε συνθήκες οικονομικού στραγγαλισμού - τάσσονται κατά της νομιμοποίησης;
• Γιατί νέοι και νέες που δίνουν τη μάχη της απεξάρτησης και οι οικογένειές τους αντιτίθενται στη νομιμοποίηση των ναρκωτικών;

Ολοι αυτοί μήπως δεν ξέρουν πολλά για το πρόβλημα των ναρκωτικών;

Η νομιμοποίηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών δεν είναι η απάντηση στην πολιτική της καταστολής. Είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Η καταστολή στέλνει το χρήστη στη φυλακή και η αποποινικοποίηση κρατάει το χρήστη στη σκλαβιά της χρήσης και της εξάρτησης. Ούτε η μία ούτε η άλλη αντιμετωπίζουν τις αιτίες που οδηγούν ένα νέο στη χρήση και την εξάρτηση και δεν εξασφαλίζουν ολοκληρωμένο δημόσιο και δωρεάν σύστημα πρόληψης - θεραπείας και κοινωνικής επανένταξης.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΚΛΗΡΕΣ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΑΙΤΙΕΣ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΙΤΙΕΣ.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ "ΣΚΛΗΡΑ" ΚΑΙ "ΜΑΛΑΚΑ" ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ.

Καμία κοινωνική ανάγκη δεν έρχεται να καλύψει η νομιμοποίηση της κάνναβης, εκτός από την ανάγκη του συστήματος να χειραγωγεί συνειδήσεις, ειδικά τώρα που παίρνει όλο και πιο σκληρά μέτρα για να διασφαλίσει τα κέρδη των εκμεταλλευτών σε συνθήκες κρίσης.

Η νομιμοποίηση των ναρκωτικών είναι στοιχείο της πολιτικής που μας στερεί δικαιώματα, ολόκληρη την "πραγματική" ζωή, που μας βάζει εμπόδια στη μόρφωση, τον Αθλητισμό, τον ελεύθερο χρόνο, τη διασκέδαση και την ψυχαγωγία. Είναι αγώνας για τη ζωή, είναι αγώνας για καθαρή σκέψη και συνειδητή δράση. Η δύναμη για να τα κερδίσουμε όλα αυτά, είναι στα χέρια και στο μυαλό μας, στη συλλογική διεκδίκηση. Δεν τους τα χαρίζουμε! Δεν το βάζουμε κάτω!

Η θέση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά είναι η μόνη προοδευτική και ριζοσπαστική, γιατί έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο, τις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του και όχι σαν μονάδα που πρέπει να επιβιώσει στη ζούγκλα του ανταγωνισμού. Γιατί δε δεχόμαστε ότι πρέπει να "συνηθίζουμε" στο πρόβλημα των ναρκωτικών σαν κάτι φυσικό, αλλά πρέπει να παλέψουμε ενάντια στις αιτίες που το γεννούν και το συντηρούν. Με τη νεολαία πρωταγωνιστή στον αγώνα και όχι στη φυγή!

Σε καλούμε στο δρόμο της ανυπότακτης στάσης ζωής! Οι συναρπαστικές στιγμές και οι αληθινές συγκινήσεις βρίσκονται στην πραγματική ζωή, στο δρόμο του συλλογικού αγώνα για την ανατροπή του συστήματος που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Στην πάλη για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, της ζωής με σύγχρονα δικαιώματα, το σοσιαλισμό».

-- Ανακοίνωση της ΚΝΕ για την Παγκόσμια Μέρα κατά των Ναρκωτικών

-- Ερευνα, Ανάπτυξη, Καινοτομία: Για επιχειρηματική εκμετάλλευση ή αξιοποίηση προς όφελος του λαού; Η ομιλία της Ελένης Μπέλλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στο Φεστιβάλ των Οργανώσεων ΑΕΙ - ΤΕΙ Πάτρας

-- Ιδιαίτερα πετυχημένα τα Φεστιβάλ Οργανώσεων ΑΕΙ - ΤΕΙ Αττικής

Εκδηλώσεις μπροστά στις 26 Ιούνη, την Παγκόσμια Μέρα κατά των Ναρκωτικών οργανώνουν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Στο πλαίσιο αυτό η Τομεακή Επιτροπή Μεσσηνίας του ΚΚΕ, διοργανώνει εκδήλωση - συζήτηση, την Παρασκευή 24 Ιούνη, στις 8.00 μ.μ., στο πνευματικό κέντρο Καλαμάτας, όπου θα παρουσιαστεί η θέση του ΚΚΕ ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά. Κεντρικός ομιλητής θα είναι ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στην Πάτρα, το Σάβββατο 25 Ιούνη, στις 18.30 στην πλατεία Γεωργίου η ΟΠ Δυτικής Ελλάδας της ΚΝΕ πραγματοποιεί ομιλία-συζήτηση με τη Λούλα Καρατζά, επικεφαλής του τμήματος κατά των ναρκωτικών της ΚΕ του ΚΚΕ. Οι οργανώσεις Αχαΐας της ΚΝΕ διοργανώνουν παράλληλα αθλητικές δραστηριότητες, συναυλία με νεανικά συγκροτήματα και παιχνίδι ερωτήσεων quizdom, ενώ στις 26/6 στην Κεφαλονιά, στην πλατεία Ληξουρίου θα διοργανωθούν αθλητικές δραστηριότητες (μπάσκετ, πινγκ πονγκ) και θα πραγματοποιηθεί και ομιλία από στέλεχος της ΚΝΕ.

Εκδηλώσεις πραγματοποιούν παράλληλα και κέντρα πρόληψης και μονάδες απεξάρτησης:

• Το Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων & Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας «Αρηξις» και η Μονάδα Απεξάρτησης «18 Ανω - ΨΝΑ» στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Κατά των Ναρκωτικών πραγματοποιούν προβολή της ταινίας-ντοκιμαντέρ του Γιώργου Χρ. Ζέρβα: «Εγώ είμαι ένας άλλος» - Από τη Θεραπεία (18 Ανω) στην Κοινωνική Ενταξη. Η προβολή θα πραγματοποιηθεί σήμερα Τετάρτη, στις 7.30 μ.μ.στην Αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου Χαϊδαρίου (Στρ. Καραϊσκάκη 134 & Επαύλεως). Ο σκηνοθέτης της ταινίας θα προλογίσει την εκδήλωση και θα ακολουθήσει συζήτηση. Η είσοδος είναι ελεύθερη. Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Δήμου Χαϊδαρίου.
• Στις 21 Ιουνίου το ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ συμπληρώνει 28 χρόνια λειτουργίας και δημιουργικής πορείας. Αύριο, Πέμπτη 23 Ιούνη θα πραγματοποιηθούν τα γενέθλια της «ΣΤΡΟΦΗΣ» στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών όπου η «Μπάντα της ΣΤΡΟΦΗΣ» με τους φίλους - καλλιτέχνες, Γιώτα Νέγκα, Στάθη Δρογώση, Τζωρτζίνα Καραχάλιου και το συγκρότημα ΧΟΡΔΕΣ του ΚΕΘΕΑ ΝΟΣΤΟΣ δίνουν συναυλία στο πλαίσιο ενός διημέρου αφιερωμένο στην Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών και με το μήνυμα: ΚΕΘΕΑ RELOAD - Η Τέχνη της Απεξartησης.

Στην ομιλία του, ο Κώστας Αγγελίνας, Γραμματέας του ΤΣ ΑΕΙ Βόλου της ΚΝΕ, ανάμεσα στ' άλλα, κάλεσε κάθε νέο που τα όνειρα και οι ελπίδες του δεν χωράνε στο σάπιο κόσμο του καπιταλιστικού συστήματος, «να αφουγκράζεται τον παλμό της Ιστορίας, να ακολουθεί το βηματισμό της. Οχι σαν απλός παρατηρητής ή σαν συνοδοιπόρος, αλλά με τη ματιά στραμμένη στο πιο όμορφο και πιο μεγάλο καθήκον που μας υπαγορεύει η εποχή μας, το καθήκον της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας, της πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού, για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού».

Η αυλαία του Φεστιβάλ άνοιξε με βιντεοπροβολή για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, ενώ μετά την ομιλία ακολούθησε λαϊκό γλέντι από κομπανία της ΚΝΕ και cocktail party.

Στο χώρο υπήρχε έκθεση αφιερωμένη στον ΔΣΕ και τη σημερινή ανάγκη ανασύνταξης του κινήματος, ενώ λειτούργησε βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής».

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση

Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της:

Στα επιστημονικά ιδρύματα, ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα αλλά και ερευνητικά, όλο και περισσότερο, συναντάει κανείς ορισμένες έννοιες - κλειδιά, στόχους, όπως είναι οι όροι έρευνα, καινοτομία, επιχειρηματικότητα, ανάπτυξη. Βέβαια, αυτές οι έννοιες - κλειδιά δε συναντιούνται μόνο στα πανεπιστήμια, αλλά τις συναντάμε πάρα πολύ συχνά στα κυβερνητικά προγράμματα - είτε «δεξιών» είτε «αριστερών» κυβερνήσεων - στα Προγράμματα των κομμάτων, στις ενώσεις των καπιταλιστών, όπως είναι ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών, και στους στόχους και στα προγραμματικά πλαίσια της ΕΕ, παντού. Κι αυτό δείχνει, σε τελευταία ανάλυση, γιατί μπαίνουν αυτοί οι στόχοι.

Θα μου επιτρέψετε, λοιπόν, από την αρχή να κάνω δύο σχολιασμούς σε σχέση με αυτές τις έννοιες - στόχους της αστικής πολιτικής.

Το πρώτο σχόλιο είναι ότι αυτές οι έννοιες παρουσιάζονται σαν καινοτομία. Κι εδώ υπάρχει ένα ζήτημα, αν πράγματι είναι καινοτομία να μιλάς για την έρευνα σαν να είναι κάτι καινούριο, δηλαδή του 21ου αιώνα ή να μιλάς για την ανάπτυξη γενικώς. Μήπως όλα αυτά τελικά εκφράζουν το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, του ίδιου του ανθρώπου, της ικανότητάς του στη γνώση, της ικανότητάς του να εφαρμόζει στη ζωή ό,τι γνωρίζει, να παρεμβαίνει δηλαδή στο φυσικό κόσμο και στην ίδια την εξέλιξη του ανθρώπου; Και αυτό είναι που τον χαρακτηρίζει σε όλη του την ιστορία, αυτό που χαρακτηρίζει δηλαδή την ανθρώπινη κοινωνία.

Για παράδειγμα, σήμερα μας φαίνεται πολύ πρωτοπόρο - και είναι, αν θέλετε - να έχεις μια καινούρια ιδέα ή μια καινούρια εφαρμογή στον τομέα της πληροφορικής, σ' ένα συγκεκριμένο επιστημονικό τομέα. Αλλά, ας σκεφτούμε, πόσο καινοτόμο ήταν στην εποχή του να περνάς από το χειρόγραφο γράψιμο στην τυπογραφία ή πόσο καινοτόμο ήταν να περνάς από την κίνηση των μέσων μεταφοράς με ατμό σε άλλες μορφές όπως στον ηλεκτρισμό, στην πυρηνική ενέργεια κ.λπ.; Δεν είναι καινοτομία όλα αυτά για την εποχή τους ως προς τις ιδέες, ως προς την έρευνα, ως προς τις ανακαλύψεις, ως προς τις εφαρμογές; Οπότε πρέπει να ξεφύγουμε από αυτό που προσπαθούν να μας πουν ότι σήμερα ανακαλύπτουμε την έννοια της έρευνας, της καινοτομίας, της ανάπτυξης κι ότι όλα αυτά μπορούν να γίνουν αποκλειστικά και μόνο στις συνθήκες της καπιταλιστικής οργάνωσης της παραγωγής και της οικονομίας, δηλαδή αποκλειστικά μέσα στην καπιταλιστική κίνηση της κοινωνίας.

Το δεύτερο σχόλιο είναι ότι όλα αυτά παρουσιάζονται σαν πανάκεια, σαν φάρμακο για καθετί στραβό που υπάρχει στην κοινωνία. `Η, όπως συμπεραίνουν και ορισμένες έρευνες, ότι μπορούμε να λύσουμε το ζήτημα μιας σχετικά συγκριτικής καθυστέρησης της ελληνικής οικονομίας, που μπορεί να αφορά τον τομέα της έρευνας ή και της εκπαίδευσης ακόμα, σε σχέση με άλλες καπιταλιστικές κοινωνίες. Βέβαια, δεν συγκρίνουν την Ελλάδα με τις ΗΠΑ, αλλά με τη Σουηδία, την Ελβετία, τη Φινλανδία. Αυτά τα συναντάμε σε πολύ συγκεκριμένες έρευνες που πραγματοποιούνται και για την καινοτομία, και για το ζήτημα της επιχειρηματικότητας, και για τη σχέση της επιχειρηματικότητας με την ανάπτυξη, και με την καινοτομία, ιδιαίτερα στα Πανεπιστήμια σε συνεργασία με μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά και Επιμελητήρια.

Τι προσπαθούν να δώσουν αυτές οι έρευνες; Προσπαθούν να πουν ότι το πλαίσιο με το οποίο κάνουν την έρευνα ή επιδιώκουν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους είναι η σύνδεση, η διαλεκτική δηλαδή ενότητα, μεταξύ της εκπαίδευσης, της έρευνας και της οικονομίας. Επίσης, πάνε να δείξουν ότι είναι αντικειμενικό να συνδέεται το εκπαιδευτικό ίδρυμα ή το ερευνητικό ίδρυμα με τις επιχειρήσεις, δηλαδή με την οικονομία. Να συνδέεται η γνώση με την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα και σε τελευταία ανάλυση με την οικονομική ανάπτυξη. Θα μου πείτε, δε συνδέονται; Συνδέονται, γι' αυτό λέω ότι πάνε να πατήσουν σ' ένα βάθρο επιστημονικό, να δείξουν ότι έχουν μια επιστημονικότητα. Ομως είναι 100% επιστημονική προσέγγιση; Θα μου επιτρέψετε να πω όχι. Γιατί λένε τη μισή αλήθεια και κρύβουν την άλλη μισή, η οποία είναι όμως καθοριστική. Δηλαδή, τι κρύβουν; Να το πω με μια παρομοίωση: Μιλάνε για το κυκλοφορικό σύστημα, αλλά δε μιλάνε για την καρδιά. Κρύβουν ότι στην καρδιά όλων αυτών των ζητημάτων βρίσκεται το ζήτημα της σχέσης ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Αυτό είναι που καθορίζει και την έρευνα, και την οργάνωση της παραγωγής και της οικονομίας, και την οργάνωση όλης της κοινωνίας γενικότερα. Αυτό δεν πρέπει να το χάνουμε από μπροστά μας.

Για παράδειγμα, λένε διάφορες έρευνες ότι είναι πλεονέκτημα για ένα νέο να συνδέσει το ενδιαφέρον του για την καινοτομία, δηλαδή την επινόηση καινούργιων ιδεών που θα 'χουν μια δυνατότητα εφαρμογής στην παραγωγή, στις υπηρεσίες, στην οργάνωση της εργασίας κ.λπ., με την επιχειρηματικότητα. Αν, λοιπόν, το ενδιαφέρον του για την καινοτομία συνδεθεί με την επιχειρηματικότητα, έχουμε τις λεγόμενες startup επιχειρήσεις, δηλαδή τις επιχειρήσεις που στηρίζονται στο ότι αυτός που πάει να τις οργανώσει βάζει την καινούρια ιδέα με μια τάση εφαρμογής της, δεν βάζει κεφάλαια, αλλά ψάχνει και βρίσκει κεφάλαια από άλλες πηγές. Ετσι μπορεί να εξελιχθεί και να δώσει διέξοδο, και στη δημιουργική εργασία, μέσω της επιχειρηματικότητας. Αυτό είναι πραγματικό; Ολο αυτό που περιγράψαμε είναι η μισή αλήθεια. Οντως, μπορεί να γίνει αυτό, κι έγινε, ιδιαίτερα στον τομέα της πληροφορικής και όχι μόνο. Και αυτό βοηθήθηκε, υπήρχαν και τα προγράμματα, διάφορα κυβερνητικά προγράμματα των εθνικών και κοινοτικών κονδυλίων που ευνοούσαν προς αυτήν την κατεύθυνση. Ετσι είδαμε ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα λειτούργησαν ορισμένες τέτοιες επιχειρήσεις startup χαρακτήρα, οι οποίες όμως συνδέθηκαν με πολύ μεγάλες επιχειρήσεις - μονοπώλια στο χώρο, όχι μόνο της Ελλάδας και της Ευρώπης αλλά και παγκόσμιας εμβέλειας. Δημιουργήθηκαν ορισμένες προϋποθέσεις να συνδεθούν άμεσα ή να απορροφηθούν στην πορεία από τα μονοπώλια ή και να σβήσουν εντελώς. Η τύχη τους αυτή είναι.

Τι δε λένε; Δε λένε ότι αυτού του είδους η ατομική επιχειρηματικότητα δεν είναι αυτή που κυριαρχεί στην ελληνική καπιταλιστική οικονομία και στην κοινωνία σε καμία περίπτωση. Δεν είναι η πιο χαρακτηριστική μορφή ιδιοκτησίας, ούτε η πιο χαρακτηριστική μορφή επιχειρηματικότητας. Η χαρακτηριστική μορφή είναι η μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία και επιχείρηση, το μονοπώλιο, όπου ο μέτοχος δεν έχει καμία σχέση ούτε με την οργάνωση της παραγωγής ούτε με τη διεύθυνσή της.

Ας δούμε, όμως, τι συμβαίνει στην ίδια τη ζωή όσον αφορά τον επιστήμονα. Στοιχεία της ελληνικής στατιστικής υπηρεσίας λένε ότι οι μισθωτοί πτυχιούχοι των ΑΕΙ και ΤΕΙ που προσεγγίζουν το 1.000.000 αποτελούν το 33% του συνόλου των μισθωτών. Οπότε καταλαβαίνουμε ποια είναι η τύχη που περιμένει το μεγαλύτερο μέρος των πτυχιούχων. Είναι να γίνουν μισθωτοί εργαζόμενοι, δηλαδή να υπαχθούν στη σχέση μισθωτής εργασίας - κεφαλαίου, να υποστούν την εκμετάλλευση του κεφαλαίου. Αυτή είναι η τύχη τους. Επειδή μιλάνε για ατομική εργασία, που σημαίνει αυτοαπασχόληση, είναι μόλις 200.000 οι αυτοαπασχολούμενοι πτυχιούχοι και αποτελούν το 22% του συνόλου των αυτοαπασχολούμενων. Αυτή είναι η κοινωνική πραγματικότητα.

Αλλά ακόμα και οι επιστήμονες που δουλεύουν στον τομέα της έρευνας, είτε στον ιδιωτικό τομέα σ' ένα τμήμα ενός μονοπωλίου είτε σ' ένα σχετικά κρατικό τομέα, έχουν μεγάλα περιθώρια δημιουργικής εργασίας; Ετσι όπως είναι οργανωμένη η εργασία σ' αυτούς τους τομείς, όπου αυτοί οι επιστήμονες μπορεί και να συμβάλουν στην παραγωγή νέων ιδεών ή εφαρμογών, αυτές δεν γυρνάνε στους ίδιους. Αν ψάξετε τι συμβαίνει με τις πατέντες, θα δείτε ότι στις μέρες μας πλέον δεν κατοχυρώνονται στα άτομα, αλλά το μεγάλο ποσοστό τους κατοχυρώνεται στις επιχειρήσεις.

Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά: Είναι έτσι οργανωμένη η εργασία που πολλές φορές σ' έναν τομέα ξέρεις ένα πολύ περιορισμένο κομματάκι δουλειάς και δεν έχεις το σύνολο της εργασίας, ώστε να είναι πραγματικά δημιουργική η εργασία που κάνεις έστω κι αν είναι στον τομέα της έρευνας.

Μπορεί καλοπροαίρετα να πείτε ότι είναι υπερβολές αυτά που λέει το ΚΚΕ γιατί σταθερά αντιπολιτεύεται το καπιταλιστικό σύστημα. Θα σας πω ένα παράδειγμα: Το Πανεπιστήμιο της Πάτρας, σε συνεργασία μ' ένα μεγάλο Πανεπιστήμιο του Ισραήλ και με μια μεγάλη αμερικανοϊσραηλινή φαρμακοβιομηχανία έχουν εκπονήσει ένα πρόγραμμα έρευνας και τεχνολογίας σχετικά με την ανάπτυξη θεραπειών με βλαστοκύτταρα. Ο σκοπός είναι να προχωρήσουν στην ανάπτυξη ενός ανοσοθεραπευτικού εμβολίου που αφορά ασθένειες όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, η υπέρταση, ο καρκίνος. Ο σκοπός αυτός ακούγεται καλός. Ομως, στην πράξη είναι διαφορετικά. Aκόμα κι αν υπάρχει ένας γενικά καλός κοινωνικά σκοπός, αυτός περιορίζεται όταν υποτάσσεται στο κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους και όχι στο κίνητρο της ωφέλειας του κοινωνικού συνόλου.

Το συμπέρασμα είναι ότι η γνώση, η έρευνα, η καινοτομία, η δημιουργικότητα, αν και αντικειμενικά απαιτούν μεγάλο βαθμό συλλογικής εργασίας, υποτάσσονται και συνθλίβονται από την ατομική ιδιοκτησία, από τη μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία, από το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους ακόμα και στην περίπτωση που περικλείουν ένα μεγάλο κοινωνικό σκοπό. Από αυτή την άποψη, περιέχεται η αντίφαση, απ' τη μια, να έχεις την κοινωνική εργασία που μπορεί να φέρει ένα μεγάλο κοινωνικό αποτέλεσμα κι από την άλλη να έχεις το φρένο, λόγω του ότι η ιδιοκτησία των σύγχρονων συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής ανήκει στους λίγους.

Το δεύτερο ζήτημα που βγαίνει ως συμπέρασμα είναι ότι το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους είναι αυτό που κάνει τις ιεραρχήσεις για το πού να γίνει έρευνα και πού να μη γίνει. Ενώ, για παράδειγμα, έχουμε μία ταχύτατη εξέλιξη της τεχνολογίας όσον αφορά την κινητή τηλεφωνία, ταυτόχρονα εφαρμογές που σχετίζονται με την πληροφορική και ό,τι αυτή συνεπάγεται για την οργάνωση και για την πραγματοποίηση π.χ. της προληπτικής υγείας γίνεται με το στενό κριτήριο της δαπάνης προς όφελος του κεφαλαίου, του καπιταλιστικού κράτους. Π.χ. βλέπουμε την τεχνολογική καθυστέρηση και ανεπάρκεια «κρατικών» νοσοκομείων που δεν είναι και 100% κρατικά, αφού είναι κρατικά μόνο στη μορφή και δουλεύουν για να στέλνουν τους ασθενείς στα ιδιωτικά κέντρα.

Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι το ερώτημα «Ερευνα, καινοτομία μέσα από ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα ή από κάποιο ερευνητικό κέντρο ή από επιχείρηση ή από τη διασύνδεση του εκπαιδευτικού ιδρύματος με την επιχείρηση;». Αυτό είναι ένα πλαστό ερώτημα. Το πραγματικό ερώτημα είναι: «Πανεπιστήμιο, ερευνητικό κέντρο, παραγωγική μονάδα σε ποια κοινωνία, με ποια κυρίαρχη ιδιοκτησία, με ποια εξουσία;». Αυτό είναι το κοινωνικό οραματικό ερώτημα, αλλά και βαθιά ταξικό - πολιτικό, απ' το οποίο προκύπτει και το κίνητρο της διασύνδεσης εκπαίδευσης, έρευνας, παραγωγής, υπηρεσιών, οργάνωσης ολόκληρης της κοινωνίας.

Καθήκον, λοιπόν, της ΚΝΕ είναι ν' ανοίξει αυτή τη συζήτηση, όχι 3 ή 4 φορές το χρόνο, αλλά 365 μέρες το χρόνο, με όλες τις μορφές και με όλους τους τρόπους μέσα στα αμφιθέατρα και στις αίθουσες διδασκαλίας, για να μπορέσει να κατανοηθεί το ζήτημα της σχέσης εκπαίδευσης και οικονομίας και ό,τι παρεμβάλλεται ανάμεσά τους, δηλαδή η έρευνα και στοιχείο του αποτελέσματός της, η καινοτομία.

Ξέρουμε πολύ καλά πώς σκέφτονται οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, πώς σκέφτονται οι σημερινοί και οι αυριανοί επιστήμονες. Το πώς σκέφτονται είναι αποτέλεσμα του πώς επιβάλλει η αστική εξουσία και μέσα από το Πανεπιστήμιο και με χίλιους δυο άλλους τρόπους να σκέφτονται. Για παράδειγμα, είναι θετικοί οι φοιτητές απέναντι στην επιχειρηματικότητα. Αλλά τι έχουν στο μυαλό τους άμα το δούμε και σε σύνδεση με τις άλλες ερωτήσεις της έρευνας της ΚΝΕ; Εχουν την επιχειρηματικότητα με την έννοια που είπαμε πριν ή με ορισμένα θετικά στοιχεία όπως της οργάνωσης της κοινωνικής εργασίας, της συλλογικότητας, της συνεργατικότητας σ' ένα μεγάλο πλάνο δουλειάς. Αυτό που δεν έχουν στο μυαλό τους είναι ότι η επιχειρηματικότητα δεν είναι η ατομική επιχειρηματικότητα, είναι η καπιταλιστική επιχειρηματικότητα, η σύγχρονη καπιταλιστική μετοχική επιχείρηση με όλες τις μορφές που έχει.

Οι φοιτητές λένε ως προς τη χρηματοδότηση «ας έρθει το χρήμα, η επιδότηση κι ας είναι απ' όπου να 'ναι», ακόμη και από το ΝΑΤΟ, εφόσον θα ικανοποιηθεί η έρευνα. Πάνω σ' αυτό, στην έρευνα της ΚΝΕ το 48% ήταν αντίθετο και είπε ότι πρόκειται για πολεμική μηχανή. Μακάρι αυτό το 48% να προκύπτει από αντιπροσωπευτικό δείγμα. Αν δε συνειδητοποιήσει ο αυριανός επιστήμονας ότι το ΝΑΤΟ χρηματοδοτεί με σκοπό το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στον άγριο ανταγωνισμό για το ποιος θα βγάλει τα περισσότερα κέρδη, μπορεί να συμβάλλει στην καταστροφή κι όχι στην ανάπτυξη.

Για, παράδειγμα, η σχάση του πυρήνα αυτή καθαυτή μπορεί να σου δώσει τεχνολογικά μεγάλες δυνατότητες στις εφαρμογές. Ομως τι σου έδωσε σε πρώτο πλάνο, άκρως επικίνδυνο; Τα πυρηνικά όπλα, που φέρνουν μαζική καταστροφή. Και άλλα προγράμματα που τα χρηματοδότησε το ΝΑΤΟ, η CIA, για την εξουδετέρωση του ανθρώπινου παράγοντα με χημικό πόλεμο χωρίς να καταστραφεί τίποτα από υποδομές για να μπορούν να συνεχίσουν. Σε αυτό συμμετείχαν και μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες που εδρεύουν στην Ελβετία. Κι έρχονται έρευνες και λένε «πώς μπόρεσε η Ελβετία - που είναι ισοδύναμη σε πληθυσμό με την Ελλάδα - και είναι μπροστά στην καινοτομία και δεν μπόρεσε η Ελλάδα;» Στην Ελβετία, οι φαρμακοβιομηχανίες δεν κάνουν έρευνα και παραγωγή μόνο για τη θεραπεία, την πρόληψη, την πρόγνωση, αλλά συνεργάζονται με την αμερικανική άμυνα που δεν είναι άμυνα αλλά ιμπεριαλιστική επίθεση.

Οσο αναπτύσσεται η γνώση του ανθρώπου, όσο αναπτύσσεται η ικανότητά του να παρεμβαίνει στο περιβάλλον, γήινο και διαστημικό, στον ίδιο τον άνθρωπο, τόσο εξαρτάται η καταστροφή ή η δυνατότητα ν' απογειωθεί η ποιότητα ζωής του ανθρώπου από το ποιος έχει στα χέρια του όλον αυτό το μεγάλο πλούτο, πλούτο γνώσης, μέσων παραγωγής, προϊόντων, υπηρεσιών, μεθόδων εργασίας, όλων των εργαλείων που προκύπτουν από την ανθρώπινη δημιουργία. Αλλά άμα αυτά είναι συγκεντρωμένα στα χέρια των καπιταλιστών, εκτός από το ότι καταστρέφονται παραγωγικές δυνάμεις, κινδυνεύει ακόμα και να καταστραφεί μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας.

Προκύπτει αυτό που αναλυτικά θα δείτε και στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ, στις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση»: Είναι υπερώριμες οι υλικές συνθήκες για να περάσει η κοινωνία από τον καπιταλισμό σε ένα ανώτερο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, για να αντιστοιχηθεί η έκταση και ο χαρακτήρας της παραγωγής, της κοινωνικής εργασίας με την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, για να μπει σε εφαρμογή ο Κεντρικός Επιστημονικός Σχεδιασμός, για να μπει σε λειτουργία η ουσιαστικά δημιουργική εργασία από τα κάτω μέχρι τα πάνω, για να υπάρχει ο εργατικός - λαϊκός έλεγχος και στην οργάνωση της παραγωγής και σε όλες τις λειτουργίες της κοινωνίας.

Για να γίνει αυτό, χρειάζεται σύγκρουση και ανατροπή. Χρειάζονται και ορισμένες άλλες προϋποθέσεις, όχι μόνο υλικές. Χρειάζεται και η ωριμότητα στη συνείδηση, στη διάθεση της εργατικής τάξης, των εργαζομένων που δουλεύουν ως μισθωτοί υπό το κεφάλαιο - η οποία ωριμότητα δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή. Χρειάζεται ο υποκειμενικός παράγοντας, η στάση του εργαζόμενου ανθρώπου και ό,τι αυτό συνεπάγεται στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, στο φοιτητικό κίνημα απ' τη σκοπιά των φοιτητών που προέρχονται από εργατικές - λαϊκές δυνάμεις και που αύριο στη συντριπτική πλειοψηφία τους θα γίνουν εργατική δύναμη. Αυτό το ζήτημα είναι καθοριστικό, η συνειδητοποίηση της δυνατότητας και της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Είναι καθοριστική η συνειδητοποίηση ότι ο καπιταλισμός ο ίδιος με τη δική του οικονομική ανάπτυξη βάζει φρένο στην αξιοποίηση της επιστήμης και της έρευνα για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.

Από την ομιλία του Ν. Σοφιανού

Την κεντρική ομιλία έκανε την Παρασκευή ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος, αναφερόμενος στο ριζοσπαστικό πόλο μέσα στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, σημείωσε:

«Το ΜΑΣ, επτά χρόνια μετά την ίδρυσή του, μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι είναι αναγνωρισμένο σε πλατιά τμήματα φοιτητών και σπουδαστών σε όλη τη χώρα. Εχει συμβάλει στην αποκάλυψη του αντιλαϊκού και φιλομονοπωλιακού χαρακτήρα των αναδιαρθρώσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Εχει συμβάλει στην αποκάλυψη και αντιπαράθεση με τον εκφυλισμό και τη διάλυση, στα όποια βήματα οργάνωσης των φοιτητών έχουν γίνει, στο να δυναμώνει η συμπόρευση του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος με το εργατικό - λαϊκό, στο να διαμορφώνεται ένα πρωτοπόρο τμήμα στο σπουδαστικό κίνημα που δε συμβιβάζεται και δεν πέφτει στην παγίδα των αυταπατών (...).

Το ΜΑΣ δεν είναι η παράταξη της ΚΝΕ στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, δεν είναι μια "ταμπέλα" που βάζουμε για να οργανωθούν αγώνες! Είναι συσπείρωση φοιτητικών - σπουδαστικών φορέων που η δράση των μελών της ΚΝΕ κάνει δυνατή τη συσπείρωσή τους με στόχους και αιτήματα που συγκρούονται με την πολιτική κυβερνήσεων - κεφαλαίου - ΕΕ».

«Η Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση που προτείνει το ΚΚΕ είναι η μόνη σύγχρονη πρόταση, γιατί αφορά σε μια άλλη κοινωνία και οικονομία, όπου την εξουσία την έχουν οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου. (...)

Αυτό το Πανεπιστήμιο δεν χωράει βελτιώσεις για τους φοιτητές, τις οικογένειές τους, αν δεν αλλάξει ριζικά χαρακτήρα η ανάπτυξη που υπηρετεί, αν δεν γίνει πραγματικά φιλολαϊκή.

Και αυτή ακριβώς η συζήτηση θεωρούμε ότι, μέσα από την πρωτοπόρα δράση των μελών και των φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, πρέπει να ζωντανέψει ακόμα περισσότερο σήμερα στα Πανεπιστήμια, ώστε να ισχυροποιηθεί ακόμα περισσότερο το ΜΑΣ, να ανασυγκροτηθεί το φοιτητικό κίνημα και να αναλάβει το ρόλο του στο πλαίσιο της Λαϊκής Συμμαχίας που θα βάλει πλώρη για την άλλη, τη δική μας, την εργατική - λαϊκή εξουσία».

Το χώρο κοσμούσαν εκθέσεις για την Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το Προσφυγικό. Το ενδιαφέρον τράβηξε η έκθεση που ήταν αφιερωμένη σε μεγάλους Ελληνες κομμουνιστές επιστήμονες, παιδαγωγούς, δασκάλους, γιατρούς και άλλους, που αφιέρωσαν τις γνώσεις τους, την επιστήμη τους στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και συνδέθηκαν με τους αγώνες του λαού μας, όπως επίσης κι αυτή που ήταν αφιερωμένη στα 70χρονα του ηρωικού ΔΣΕ και κατέληγε σε κάλεσμα στο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της Οργάνωσης στο Βίτσι.

Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε επίσης τουρνουά μπάσκετ με σύνθημα, «Μην μένεις θεατής. Πάρε θέση στον αγώνα. Πες ΟΧΙ σε όλα τα ναρκωτικά».

Και τις δύο μέρες παρουσίασαν τη δουλειά τους πολλά ερασιτεχνικά φοιτητικά συγκροτήματα. Τη πρώτη μέρα πραγματοποιήθηκε μεγάλη συναυλία με πολλή ζωντάνια και παλμό από τους Μίλτο Πασχαλίδη και Θάνο Μικρούτσικο. Τη δεύτερη μέρα τη σκυτάλη πήραν οι Λ. Παπαδόπουλος, Γ. Γιοκαρίνης, Μ. Φάμελλος και Ν. Ζιώγαλας.

Θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες από σπουδαστικά συγκροτήματα, ταμπλό και εκθέσεις για τα 70 χρόνια του ΔΣΕ, την ανωτερότητα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, το πέρασμα από τον καπιταλισμό στη σοσιαλιστική κοινωνία, τις θέσεις της ΚΝΕ για τα ναρκωτικά ήταν μερικά απ' όσα είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν οι νέοι που επισκέφθηκαν το χώρο. Μαζί ερασιτεχνικά μουσικά σχήματα και οι Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιάννης Ζουγανέλης και Βαγγέλης Κορακάκης «έντυσαν» μουσικά το διήμερο των εκδηλώσεων.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε η συζήτηση με την Κέλλυ Παπαϊωάννου από το Τμήμα Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ, που κινήθηκε γύρω από τις εξελίξεις για τα ΤΕΙ, το χαρακτήρα τους και τη σχέση τους με τις εξελίξεις στην οικονομία. «Ως Κόμμα, θεωρούμε ότι έχουμε ιδιαίτερη ευθύνη για το χώρο των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων, καθώς εδώ συγκεντρώνεται ένα κομμάτι της σπουδάζουσας νεολαίας που κατ' εξοχήν προέρχεται από τα λαϊκά στρώματα, είναι πολλοί οι σπουδαστές που ταυτόχρονα εργάζονται», τόνισε η ομιλήτρια, ενώ σημείωσε: «Οι σπουδαστές πρέπει να κατανοήσουν ότι η οργάνωση της λαϊκής πάλης, που είναι μονόδρομος, για να αναχαιτιστεί η τραγική κατάσταση, δεν είναι αντικειμενικά υπόθεση μόνο των κομμουνιστών, δεν αφορά μόνο τους χώρους δουλειάς, παρά την καθοριστική σημασία τους. Αφορά, μεταξύ άλλων, και τους χώρους που μορφώνεται η νεολαία».

Το πρόβλημα βρίσκεται στον πυρήνα του σημερινού συστήματος, στο γεγονός ότι η οικονομία λειτουργεί με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. (...) Αυτή είναι η κύρια αιτία που δεν μπορούν να λυθούν σημαντικά και οξυμένα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, που αντίθετα δημιουργούνται νέα, που υπάρχει τόσο μεγάλη αναντιστοιχία ανάμεσα στον πλούτο που παράγεται και στο τι απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι, ανάμεσα στις δυνατότητες της παραγωγής και την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών (...).

Υπάρχει, λοιπόν, ζωτικό συμφέρον για τις νέες γενιές να παλέψουν για έναν άλλο κόσμο σοσιαλιστικό - κομμουνιστικό όχι ως ένα ουτοπικό όραμα αλλά ως μια πραγματικότητα, μια ανθρώπινη πραγματικότητα φτιαγμένη από την ανθρώπινη δράση που είναι ικανή να φέρνει τα πάνω κάτω όταν συνειδητοποιεί, αποφασίζει και πιστεύει στη δύναμή της. Μια κοινωνία όπου τα επιτεύγματα της γνώσης και της επιστήμης θα αξιοποιούνται για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, όπου τα μέσα παραγωγής τα εργοστάσια, οι επιχειρήσεις και ό,τι παράγεται σε αυτά θα αποτελούν περιουσία όλης της κοινωνίας. Σε μια κοινωνία όπου κεντρικά σχεδιασμένα, με επιστημονικό τρόπο, θα καθορίζονται και θα ελέγχονται οι στόχοι, η κατανομή του εργατικού δυναμικού εξαλείφοντας για πάντα την ανεργία. Σε μια κοινωνία που Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, Ασφάλιση δεν θα είναι εμπορεύματα αλλά καθολικά δικαιώματα για όλους (...).

Η πίστη στη δυνατότητα ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει είναι πίστη στη δυνατότητα των εργατικών - λαϊκών μαζών, πίστη στην ανθρώπινη δράση, στη δυνατότητα ο εργαζόμενος άνθρωπος να μην είναι έρμαιο των κοινωνικών και οικονομικών εξελίξεων. Αυτήν την πίστη πρέπει να την ενισχύσουμε, να εμπνεύσουμε με αυτήν ευρύτερα στρώματα νέων εργαζομένων, να τη φωτίσουμε μέσα από την πείρα την κοινωνική, την πολιτική, την οικονομική που συγκεντρώνεται αντικειμενικά».