Σάββατο 20 Ιούλη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

1402 Ο Ταμερλάνος των Μογγόλων νικά τον Βαγιαζίτ των Τούρκων στη μάχη της Αγκυρας.

1810 Ανακηρύσσεται ανεξάρτητη η Κολομβία.

1890 Κυκλοφορεί η εφημερίδα «Σοσιαλιστής» - Οργανο του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου», που ίδρυσε ο Στ. Καλλέργης.

1913 Η Τουρκία επωφελείται του Δεύτερου Βαλκανικού Πολέμου και αποσπά την Αδριανούπολη από τους Βουλγάρους.

1954 Στη Γενεύη υπογράφηκαν οι συμφωνίες για την Ινδοκίνα.

1974 Οι κάτοικοι της Λευκωσίας ξυπνούν από το θόρυβο των αεροπλάνων και στο πρώτο φως βλέπουν να πέφτουν κατά κύματα οι Τούρκοι αλεξιπτωτιστές. Εχει ξεκινήσει η εισβολή.

1980 Τρομοκρατική οργάνωση δολοφονεί, στην Κωνσταντινούπολη, τον πρώην πρωθυπουργό της Τουρκίας, Νιχάτ Ερίμ.

1984 Ο Ζακ Ντελόρ, στέλεχος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Γαλλίας, είναι ο νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη θέση του Γκαστόν Τορν.

ΕΔΩ, λέει, πιάσανε μέχρι τον «αρχηγό». Αλλά τον Κουφοντίνα «γιοκ». Γιατί;...

***

ΓΙΑ να μην ξεχνιόμαστε, υπενθυμίζουμε: Οπως ανακοίνωσε η ΕΥΠ, ο Κουφοντίνας ουδέποτε υπήρξε υπάλληλος της Υπηρεσίας. Και δεν πιστεύω να υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί την Υπηρεσία. Εντάξει;;;

***

ΤΟΣΟ εύκολα ομολογούν οι τρομοκράτες, ρε παιδιά; Εδώ, τελικά, δεν έχουμε εξάρθρωση της τρομοκρατίας. Ρεσιτάλ ομολογιών έχουμε...

***

Η ΠΙΟ ωραία νότα πλέον στα τηλεπαράθυρα είναι ο δήμαρχος Λειψών.

***

ΕΔΩ ο κόσμος καίγεται κι αυτός το ...χαβά του, επειδή έβαψε κόκκινο το σπίτι ο Γιωτόπουλος και δώστου που έβαψε κόκκινο το σπίτι ο Γιωτόπουλος. Εκ του λόγου αυτού, δε, είχε και ένα «ένστικτο», λέει ο δήμαρχος. Τι μας λες, ρε δήμαρχε! Μπράβο!

Η «καλύτερη» Δημοκρατία

Ζούμε την «καλύτερη Δημοκρατία που γνώρισε ο τόπος», δήλωσε χτες ο πρωθυπουργός, θέλοντας να δώσει μεγαλύτερο στόμφο στο διάγγελμά του, με αφορμή την τρομοκρατία...

Ερώτηση: Αυτή η διαπίστωση του πρωθυπουργού αφορά και τους πάνω από 3.000 εργάτες που έχουν βρει το θάνατο, από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα»; Για να έχουμε μια καλύτερη εικόνα περί την πρωθυπουργική διαπίστωση, αρκεί ένα στοιχείο: Κάθε 15 λεπτά της ώρας, εδώ, στη χώρα της «καλύτερης Δημοκρατίας», συμβαίνει ένα εργατικό ατύχημα. Κάθε τρεις μέρες, στη χώρα της «καλύτερης Δημοκρατίας», από το 1975 μέχρι σήμερα, συμβαίνει ένα θανατηφόρο εργατικό ατύχημα...

Αν αυτή είναι η «καλύτερη Δημοκρατία» για τον κύριο πρωθυπουργό, τότε - παραφράζοντας τον ποιητή - για μας, ένα είναι σίγουρο: Οτι η καλύτερη Δημοκρατία είναι αυτή, που ακόμα δεν έχει γεννηθεί σ' αυτόν τον τόπο.

Λουίς Αραγκόν

«Για κείνους που η αλήθεια τούς είναι εύκολη, αυθόρμητη, αισθάνομαι βέβαια έναν κάποιο θαυμασμό, αλλά, ομολογώ, πολύ λίγο ενδιαφέρον. Οταν λοιπόν πεθάνουν, ας γραφτεί πάνω στον τάφο τους: "Είχε πάντα δίκιο". Αυτό τους αξίζει. Τίποτα παραπάνω».

Αλλοι θα τη χαρακτήριζαν λεπτή ειρωνεία. Αλλοι θα μιλούσαν για τραχύτητα. Οπως κι αν εκληφθεί, με αυτό το τρόπο επέλεγε να περιγράφει ο Λουίς Αραγκόν την αηδία του, όταν βρισκόταν εγκλωβισμένος από τον πολυξερισμό των μονίμως και επί παντός του επιστητού επαϊόντων.

Στις μέρες μας, ο Αραγκόν θα ασφυκτιούσε. Στις μέρες των τηλεπαραθύρων, των τηλεανακριτών, των εμβριθών αναλυτών περί την τρομοκρατία, στις μέρες που το άνοιγμα της τηλεόρασης σε φέρνει αντιμέτωπο με τις «ομιλούσες φωτοτυπίες των μυστικών υπηρεσιών» και με τις «σφουγγαρίστρες του απόπατου της εξουσίας» (κατά την ευφυή περιγραφή του Δ. Δανίκα), αυτός ο «παντογνωστισμός» είναι πανταχού παρών.

Ολοι τους γνωρίζουν. Εχουν «άκρες». Εχουν «πληροφορίες». Και κυρίως έχουν δίκιο... Ας μείνουν, λοιπόν, με το δίκιο τους. Ας μείνουν με την αλήθειά τους. Είναι η αλήθεια που μοιράζει με δόσεις η CIA, το FBI, η Σκότλαντ Γιαρντ. Αυτή είναι η «αλήθεια» που τούς αξίζει. «Τίποτα παραπάνω»...


ΓΡΑΦΟΥΝ: ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ

Δεν ξεχνώ

Πάνε 28 χρόνια από εκείνο το Σαββατιάτικο πρωινό που ξεκίνησε η τελευταία πράξη του κυπριακού δράματος. Είκοσι οκτώ χρόνια μετά, σήμερα, Σάββατο επίσης, η Κύπρος ζει με την πληγή που άνοιξε το χάραμα της 20ής Ιούλη του 1974 ο πρώτος «Αττίλας».

Η τουρκική επέμβαση στην Κύπρο, αποτέλεσμα εγκληματικών και προδοτικών χειρισμών της ξενοκίνητης ελληνικής δικτατορίας, πέφτει από τότε βαριά σκιά στο συλλογικό υποσυνείδητο. Η στρατιωτική ήττα, δεν είναι δυνατό να ξεπεραστεί με διπλωματικά «τρικ». Δεν είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί, αν δεν την κοιτάξει κανείς στα μάτια, αν δεν αναζητήσει και αποδώσει τις ευθύνες, όσες και όπου αναλογούν. Η στρατιωτική ήττα στην Κύπρο δεν αντιμετωπίζεται με την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων.

Οπως αυτές που καλλιεργούν με επιμέλεια οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία τα τελευταία χρόνια, προσπαθώντας να χρυσώσουν το χάπι με ευρωπαϊκές προοπτικές και κεκτημένα. Η ενδεχόμενη ένταξη της Νότιας Κύπρου στην ΕΕ δεν είναι η αναζητούμενη δίκαιη και βιώσιμη λύση για το Κυπριακό, για την οποία υποτίθεται ότι αγωνίζονταν ενωμένο το πολιτικό προσωπικό Αθήνας και Λευκωσίας. Δεν μπορεί να είναι η αναζητούμενη λύση η αποδοχή των τετελεσμένων του «Αττίλα».

Εχουν περάσει 28 χρόνια, μα κάποιοι επιμένουν να θυμούνται το ρόλο των Αμερικανών και των ντόπιων ανδρεικέλων τους σε αυτή την υπόθεση. Κάποιοι που δεν είναι ικανοποιημένοι από τις διπλωματικές σοφιστείες που πουλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία. Ολοι αυτοί, δεν είναι έτοιμοι να αποδεχτούν μια όποια διευθέτηση του Κυπριακού προς χάρη των γενικότερων ρυθμίσεων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και των εκκρεμοτήτων της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Για όλους αυτούς η σημερινή μέρα θα θυμίζει τον ήχο των τουρκικών αεροπλάνων που αποβίβασαν τον στρατό κατοχής, ο οποίος σήμερα αριθμεί περισσότερους από 45.000 άνδρες

ΔημοκραCIA εναντίον τρομοκραCIA

Αντε να βρεις ποιος απ' όλους είναι ο Κουφοντίνας
Αντε να βρεις ποιος απ' όλους είναι ο Κουφοντίνας


Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ