Η λίμνη Κουρνά συνδυάζει τα γαλαζοπράσινα νερά με τη λευκή άμμο και το κατάφυτο περιβάλλον

Τέρμα λοιπόν οι φλυαρίες. Ας φανταστούμε ότι βρισκόμαστε στην «αγκαλιά» του Κουρνά...

Σε παλιά αλλά διατηρημένα σπίτια διαμένουν οι 500 κάτοικοι του Κουρνά, που συνθέτουν με την πλατεία, τις ταβερνίτσες με τους εκλεκτούς κρητικούς μεζέδες, τα καφενεδάκια και το εργαστήριο κεραμικών, μια παραδοσιακή εικόνα της ενδοχώρας του νησιού.

Αμφιθεατρικά κτισμένο στους ανατολικούς πρόποδες των Λευκών Ορέων -απέχει 43 χιλιόμετρα από τα Χανιά και 20 από το Ρέθυμνο- προσφέρει εκπληκτική θέα προς τη λίμνη.

Ο Κουρνάς άκμασε από το 16ο αιώνα και έχει συνδέσει το όνομά του με πολλές μάχες για την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Υπήρξε έδρα της Επαναστατικής Κυβέρνησης το 1866 και έδρα της Γενικής Συνέλευσης των Κρητών το 1897. Στο χωριό υπάρχουν ακόμα ερείπια βενετικών κτιρίων. Πριν το 1200 χτίστηκε η εκκλησία του Αγ. Γεωργίου που φέρει εξαιρετική τοιχογραφία του 13ου αι., ενώ αρχιτεκτονικά στοιχεία προστέθηκαν σε αυτήν, κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας. Κάθε χρόνο, εκτός από τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, στο χωριό γίνεται μεγάλο πανηγύρι στις 29 Αυγούστου προς τιμήν του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου. Πανηγύρι επίσης πραγματοποιείται και στις 16 Αυγούστου από τον τοπικό Πολιτιστικό Σύλλογο.

Ο βυζαντινός ναός του Αγ. Γεωργίου στον Κουρνά, που χτίστηκε λίγο πριν το 1200 μ.Χ.

Από την αρχαιότητα αναφέρεται με την ονομασία Κορησία και πιστεύεται ότι υπήρχε ιερό στις όχθες προς τιμήν της Κορησίας Αθηνάς. Με την ονομασία Κουρνάς, καθιερώθηκε πιθανά μετά τον ερχομό των Αράβων στην Κρήτη, μιας που στα αραβικά η λέξη σημαίνει λίμνη ή λουτήρας.

Τα σκοτεινά νερά της λίμνης εντυπωσίαζαν επισκέπτες και κατοίκους οι οποίοι θεωρούσαν τη λίμνη χωρίς πυθμένα (άπατη). Μάλιστα περιηγητές από τα χρόνια του Μεσαίωνα αναφέρονταν με δέος για το εκτιμούμενο βάθος της.

Εκτός από τα νερά της, που αποτελούν ένα σημαντικό υδροβιότοπο, ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει το μαγευτικό τοπίο και τη μοναδική ποικιλία της χλωρίδας και της πανίδας της: Υπάρχουν νερόκοτες και πάπιες, χέλια, νερόφιδα και ένα σπάνιο είδος δίχρωμης χελώνας, που έχει βούλες στο καβούκι της. Κατά καιρούς εμφανίζονται στη λίμνη ερωδιοί και κορμοράνοι.

Οι πάπιες κολυμπούν στη λίμνη παρέα με τους επισκέπτες

Στις γύρω καφετερίες οι επισκέπτες μπορούν να δροσιστούν, ενώ για να γευτούν παραδοσιακά κρητικά πιάτα όπως το απάκι (καπνιστό χοιρινό κρέας), το κατσικίσιο κρέας που είναι φημισμένο στην περιοχή, τις σφακιανές πίτες με μέλι και την περίφημη στάκα, αλλά και φρέσκο ψάρι από τη λίμνη, οι παραλίμνιες ταβέρνες είναι στη διάθεσή τους.

Κάθε ντόπιος είναι διατεθειμένος να ενημερώσει τους επισκέπτες για τη δημιουργία της λίμνης και τη νεράιδά της! Ο θρύλος λοιπόν αναφέρει ότι στη θέση της λίμνης βρισκόταν ένα χωριό. Κάποια μέρα ένας χωρικός πήρε την κόρη του για να πάνε στα χωράφια. Στο δρόμο έκατσαν να ξαποστάσουν και η κόρη άρχισε να χτενίζει τα ξανθά μαλλιά της. Ο πατέρας της ενώ αρχικά την καμάρωνε, μπήκε σε πειρασμό και την πλησίασε με πονηρές διαθέσεις. Η κόρη στην απελπισία της είπε να εξής λόγια: «Βούλα και Βουλολίμνα κι εγώ στοιχειό στην λίμνα». Τα πνεύματα της λίμνης άκουσαν την τρομαγμένη κοπέλα, τη λυπήθηκαν και πραγματοποίησαν την ευχή της. Το έδαφος βούλιαξε αφήνοντας στη θέση του κάμπου μια λίμνη, που στα σκοτεινά νερά της βρήκε καταφύγιο η άτυχη κοπέλα. Μάλιστα οι κάτοικοι παλαιότερα πιστεύανε ότι όσοι έχουν «αλαφρό ίσκιο» (βλέπουν δηλαδή φαντάσματα) βλέπουν στη μέση της λίμνης επάνω σε ένα βράχο μια κόρη να κάθεται και να χτενίζει τα ξανθά μαλλιά της.

Βόλτες στη λίμνη με πλωτά ποδήλατα

Σε κοντινή απόσταση, στις αρχές του νομού Ρεθύμνου βρίσκονται οι πηγές της Αργυρούπολης από τις οποίες υδροδοτείται η πόλη. Είναι μια καταπράσινη όαση με τρεχούμενα νερά που ο ήχος τους αποτελεί το απόλυτο ηχητικό «ηρεμιστικό». Οσοι αγαπούν το περπάτημα μέσα από μαγευτικές διαδρομές, δεν έχουν παρά να ακολουθήσουν κάποιο από το πολλά μονοπάτια. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το χωριό της Αργυρούπολης, που είναι κτισμένο πάνω στα ερείπια της αρχαίας Λάππας, μιας μεγάλης δωρικής και ρωμαϊκής πόλης.

Η οργανωμένη πλαζ της λίμνης

Ο δήμαρχος της πόλης Στ. Μπενετάτος επισημαίνει: «Ο θερινός κινηματογράφος, τόπος συναντήσεων και ένα όμορφο στέκι για τους φίλους της έβδομης τέχνης, μέσα από τις ταινίες του δίνει μηνύματα ζωής και προσφέρει στιγμές ποιοτικής διασκέδασης και ψυχαγωγίας, ενάντια σε κάθε είδους πρότυπα που στόχο έχουν να υποβαθμίσουν το πνεύμα και την κουλτούρα μας».

Το «Σινέ Νίκαια» αποτελεί μια δροσερή έκπληξη για όλους τους λάτρεις των θερινών σινεμά και στα πλεονεκτήματά του είναι το ελεύθερο πάρκινγκ, το πλούσια εξοπλισμένο εντευκτήριό του, καθώς και η προσιτή τιμή εισιτηρίου (5 ευρώ).

20/6 «Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ» (23.00)

21-23/6 «ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ» (21.00 & 23.00)

24-27/6 «ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ» (20.50 & 23.00)

28-30/6 «ΑΓΟΡΑ» (20.50 & 23.00)

1-4/7 «ΠΩΣ ΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΤΕ ΤΟ ΔΡΑΚΟ ΣΑΣ» (21.00) και

«ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΩΝ» (23.00)

5-7/7 «ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ» (20.50 & 23.00)

8-11/7 «ΝΙΝΕ» (20.50 & 23.00)

12-14/7 «ΕΙΝΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟ» (20.50 & 23.00)

15-18/7 «ΤΗΕ ΚΙΝGS OF MYKONOS» (21.00 & 23.00)

19-21/7 «ΜΙLLENIUM: ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΤΑΤΟΥΑΖ» (21.00 & 23.00)

22-25/7 «ΥΠΟΨΙΑ» (21.00 & 23.00)

26-28/7 «ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΑ ΟΣΤΑ» (20.50 & 23.00)

29-1/8 «THE TWILIGHT SAGA: ΕCLIPSE» (20.50 & 23.00)

2-4/8 «KΡΥΦΗ ΕΡΩΜΕΝΗ» (20.50 & 23.00)

5-8/8 «ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΙΟΥΛΙΕΤΑ» (20.50 & 23.00)

9-11/8 «ΜΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ» (21.00 & 23.00)

12-15/8 «ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΥΣ» (21.00 & 23.00)

16-18/8 «ΕΝΑΣ ΣΟΒΑΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ» (21.00 & 23.00)

19-22/8 «ΖΖ ΣΦΑΙΡΕΣ» (20.50 & 23.00)

23-25/8 «ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ» (20.50 & 23.00)

26-29/8 «ΚNIGHT AND DAY»/«ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΠΑΡΕΕΣ» (20.50 & 23.00)

30-1/9 «BAARIA» (20.30 & 23.00)

2-5/9 «ROBIN HOOD» (20.30 & 23.00)

6-8/9 «ΡΑΓΙΣΜΕΝΕΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ» (20.45 & 23.00).

Από τις επιστολές που είχε στείλει στην κόρη του, διακρίνονται καθαρά οι απόψεις του για την καπιταλιστική κοινωνία, όπου ζούσε. Αντίληψη, επηρεασμένη από τις θεωρίες του Καρλ Μαρξ. Ομως, οι απόψεις, οι αντιλήψεις και οι αντιθέσεις του με τη ρηχότητα και την απανθρωπιά του συστήματος δεν τον εμπόδισαν να μην παρασυρθεί, να μην αφεθεί και να μη γίνει εκούσιο θύμα του δυτικού πολιτισμού. Μαζί με τη γυναίκα του έζησαν μια έντονη ζωή, «πνιγμένη» στα γλέντια, στα καμπαρέ, στα πολυτελή θέρετρα πλάι σε πλούσιους εκκεντρικούς Αμερικανούς και Ευρωπαίους, που επιχειρούσαν να πνίξουν την πλήξη στο αλκοόλ, στη μουσική και στο «τίποτε».

«Το ράγισμα» (εκδ. «ΡΟΕΣ») είναι ο τελευταίος αποχαιρετισμός του Φ. Σ. Φιτζέραλντ. Ο προσωπικός επικήδειος, ή μάλλον η προσωπική νεκροψία ενός από τους λαμπρότερους και ταυτόχρονα τραγικότερους εκπροσώπους της «χαμένης γενιάς» του Μεσοπολέμου.

«(...) πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό κατηγορώ ενάντια σε κάθε αμερικανικό ιδεαλισμό, στην κοινή μας γλώσσα, στην πανεπιστημιακή μας εκπαίδευση. Πιο γενικά -για τον αρρωστημένο πολιτισμό μας όπως και για ένα μόνο νεκρό Φιτζέραλντ- σήμερα είναι μια μέρα οργής», σημειώνει στον πρόλογο του βιβλίου ο Γκλένγουεϊ Ουέσκοτ.

(Γιώργου Σαραντάρη, «Ουσιαστικότερο», 1932)