Τουλάχιστον ένα εκατομμύριο συμπολίτες μας ζουν άμεσα και καθημερινά την κατάσταση στην Εκπαίδευση. Μαθητές, φοιτητές, γονείς, εκπαιδευτικοί σε κάθε βαθμίδα βιώνουν τις συνέπειες από τους νόμους που ψηφίζουν διαχρονικά και με συνέχεια οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα.

Νόμοι που ενσωματώνουν ντοκουμέντα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τα οποία αποτελούν ολοένα και πιο δεσμευτικό πλαίσιο για να υπάρξει μεγαλύτερη συνοχή ανάμεσα στα κράτη - μέλη της. Με απλά λόγια: Να είναι καλύτερα συντονισμένη η επίθεση στα μορφωτικά δικαιώματα των λαών και των νέων.

Η στρατηγική της ΕΕ για την Εκπαίδευση εντάσσεται στην προσπάθεια που κάνει αυτή η διακρατική ιμπεριαλιστική συμμαχία να ανταγωνιστεί από καλύτερες θέσεις - για το συμφέρον των μονοπωλίων της - άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις και καπιταλιστικά κράτη. Ηδη από το 2000, με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, η Εκπαίδευση πρέπει να συνεισφέρει ώστε η ΕΕ να γίνει ακόμα πιο ανταγωνιστική οικονομία, βασισμένη στα προϊόντα γνώσης.

Πόσο άσχετη άραγε είναι η παραπάνω εικόνα από εκείνο το κείμενο της ΕΕ για το σχολείο για τον 21ο αιώνα (2007), το οποίο ψηφίστηκε από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και τον τότε ΣΥΝ, που έγραφε χαρακτηριστικά: «Η εκτεταμένη χρήση σχολικών εγκαταστάσεων για εξωσχολικές δραστηριότητες ή ως εκπαιδευτικού πόρου για ολόκληρη την κοινότητα (όπως τα τοπικά κέντρα επιμόρφωσης) (...) μπορούν να βοηθήσουν στην προαγωγή των ευκαιριών διά βίου μάθησης». Δηλαδή ένα σχολείο που εναγωνίως θα αναζητά τρόπους αξιοποίησης της περιουσίας του προκειμένου να μειώσει το κόστος λειτουργίας του και να εξασφαλίσει πρόσθετους πόρους. Κοντολογίς, ένα σχολείο που θα λειτουργεί σαν επιχείρηση! Και είναι αυτό ακριβώς το σχολείο που θεσμοθετήθηκε με τον περίφημο νόμο της Κεραμέως το 2021.

Αλλά και στο ζήτημα του μορφωτικού επιπέδου των μαθητών η ΕΕ έχει βάλει τη σφραγίδα της. Αλλωστε, η επικέντρωση των σχολικών βιβλίων και των αναλυτικών προγραμμάτων στις δεξιότητες είναι το ιερό δισκοπότηρο της εκπαιδευτικής πολιτικής της ΕΕ. Και ακριβώς γι' αυτό δεν σταματάμε να μετράμε κλιμακωτά βήματα εισαγωγής τους στα ελληνικά σχολεία.

Πολλές φορές, το ΚΚΕ έχει αναδείξει ότι τα σχολεία βρίσκονται σε μια τέτοια κατάσταση, παρόλο τον εντοπισμό προβλημάτων και τις διάφορες διακηρύξεις, γιατί βρίσκονται συνεχώς σε έναν φαύλο κύκλο όπου η συνταγή για την υποτιθέμενη επίλυση των προβλημάτων είναι αυτή τελικά που αναπαράγει συνεχώς τα αδιέξοδα.

Μέσα στη δεκαετία 2011 - 2021, σύμφωνα και με τις μετρήσεις τους, η ικανότητα ανάγνωσης των μαθητών έχει υποχωρήσει στο σύνολο των κρατών - μελών της ΕΕ, ενώ τα ίδια στοιχεία αναδεικνύουν την επίδραση της κοινωνικής καταγωγής στα αποτελέσματα.

Στην ίδια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ως λύση στο φαινόμενο της χαμηλής ικανότητας ανάγνωσης προτείνεται η ακόμα μεγαλύτερη διαφοροποίηση των προγραμμάτων σπουδών, επιβεβαιώνοντας αυτό που το ΚΚΕ έχει αποκλειστικά αναδείξει: Η πολιτική των δεξιοτήτων αντί της ολόπλευρης μόρφωσης ακυρώνει ακόμα και την επίλυση υπαρκτών προβληματικών φαινομένων στο σχολείο.

Είναι ακριβώς το πλαίσιο των βασικών ικανοτήτων που έχει καθοριστεί από την ΕΕ και το οποίο αποτυπώνεται από το 2006 στα αναλυτικά προγράμματα και στα σχολικά βιβλία, που έχει κι αυτό την ευθύνη του στην πτώση του μορφωτικού επιπέδου αλλά και στην αποστεωμένη γνώση που τώρα δίνεται ως πληροφορία και ακριβώς γι' αυτό απαξιώνεται από τους μαθητές. Γιατί πληροφορία μπορούν να πάρουν και από άλλους διαύλους και όχι μόνο από το σχολείο.

Αλλά και στα πανεπιστήμια, η αποσύνδεση του πτυχίου από την πρόσβαση στο επάγγελμα αποτελεί στρατηγική της ΕΕ, η οποία υλοποιείται διαχρονικά από τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Με απλά λόγια, οι χιλιάδες φοιτήτριες και φοιτητές που βγήκαν στον δρόμο διεκδικώντας «πτυχία με αξία και όχι με τιμή», εκ των πραγμάτων έβαζαν στο στόχαστρο τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τα περίφημα πλαίσια προσόντων, που μετράνε τα πτυχία με όρους δεξιοτήτων και αντικαθιστούν ακόμα και λεκτικά το δικαίωμα στην εργασία με τις ευκαιρίες.

Οπως επίσης και σχετικά με την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, αποδεικνύεται και από την απάντηση της Κομισιόν στην Ερώτηση των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ ότι τα κράτη - μέλη έχουν αναλάβει δεσμεύσεις να τηρούν την «ελευθερία εγκατάστασης, την ελεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών, καθώς και τις διατάξεις του Χάρτη σχετικά με την ακαδημαϊκή ελευθερία, την ελευθερία ίδρυσης ιδρυμάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και την επιχειρηματική ελευθερία». Μια - ακόμα - τρανταχτή απόδειξη για τη βολική προς την κυβέρνηση της ΝΔ αντιπαράθεση που έκαναν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, τα άλλα κόμματα, που η κριτική τους για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ήταν ότι δήθεν απομακρυνόμαστε από το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και το «μοντέλο των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων».

Πρώτα απ' όλα, τα διάφορα χρηματοδοτικά εργαλεία της ΕΕ είναι λεφτά του λαών της Ευρώπης που κατευθύνονται με κύριο κριτήριο την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Και αυτό ισχύει και στην Εκπαίδευση, όπου γίνεται φανερό πού πάνε τα χρήματα της ΕΕ.

Ορισμένα παραδείγματα:

Τα γερασμένα σχολεία που - με βάση την απογραφή του 2011, αφού ακόμα δεν έχουμε επίσημη ενημέρωση για το 2021 - από τα περίπου 22.000 σχολικά κτίρια, τα περίπου 14.500, δηλαδή το 65,79%, κτίστηκαν από τις αρχές του αιώνα έως και το 1985, τα νεότερα από αυτά, δηλαδή, είναι 38 ετών! Την ίδια στιγμή φυσικά, ακόμα αναμένουμε τον αντισεισμικό έλεγχό τους...

Την ίδια στιγμή, όμως, το Ταμείο Ανάκαμψης μπορεί να μην εκταμιεύει ποσά για τα ετοιμόρροπα σχολικά κτίρια, καθώς δεν υπάρχει προσδοκώμενο όφελος, είναι γαλαντόμο, όμως, στην προμήθεια διαδραστικών πινάκων, αφού μια τεράστια αγορά ψηφιακών προϊόντων αναμένει να απορροφηθεί από τους καταναλωτές του. Τι Ταμείο Ανάκαμψης θα ήταν εάν δεν «λάδωνε» λίγο την αγορά;

Αλλά και στην Προσχολική Αγωγή, όπου χιλιάδες νήπια τεσσάρων και πέντε ετών βρίσκονται σε κοντέινερ ή μέσα σε τάξεις δημοτικών σχολείων, ενώ επιτρέπεται - με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ που συνεχίζει η ΝΔ - να συστεγάζονται ακόμα και με Λύκεια (!), οι διακηρύξεις της ΕΕ όταν φτάνουμε στο «διά ταύτα» δείχνουν πού πάνε τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης. Δύο θεσμοί χρηματοδοτούνται: Η δημιουργία νέων μονάδων παιδικής μέριμνας στους χώρους των ιδιωτικών επιχειρήσεων, όπου οι γονείς έχουν την ευθύνη για τη σίτιση των παιδιών τους. Βαλίτσα δηλαδή τα παιδιά για να ικανοποιηθεί η ανάγκη των επιχειρήσεων να είναι άμεσα διαθέσιμες οι μητέρες τους σε αυτές. Και ο δεύτερος θεσμός που χρηματοδοτείται είναι οι «νταντάδες της γειτονιάς», που οι προϋποθέσεις είναι να έχουν καθαρό ποινικό μητρώο, να έχουν περάσει υγειονομικές εξετάσεις. Τέτοια πρόοδος!

Αλλά και στα πανεπιστήμια, τη στιγμή που η κατάσταση στη φοιτητική στέγη είναι απαράδεκτη, οι φοιτητές δεν χωράνε στα αμφιθέατρα, χάνονται μαθήματα λόγω υποστελέχωσης των τμημάτων από εκπαιδευτικό προσωπικό, η επιλεκτική χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης για τις ανάγκες των επιχειρήσεων «βγάζει μάτι». Ορισμένα παραδείγματα:

- 60 εκατομμύρια για την ίδρυση και λειτουργία ξενόγλωσσων προπτυχιακών προγραμμάτων στα δημόσια πανεπιστήμια με δίδακτρα για αλλοδαπούς φοιτητές. Δηλαδή, για προσέλκυση πελατείας.

- 200 εκατ. για «Πανεπιστήμια Αριστείας», ενισχύοντας επιλεγμένα ελληνικά ΑΕΙ «για την αναβάθμιση και βελτίωση των ερευνητικών τους υποδομών». Φυσικά οι υποδομές αυτές δεν αφορούν στη βελτίωση των σπουδών των φοιτητών, δεν αφορούν στις δικές τους ανάγκες, αλλά θα υποστηρίζουν προγράμματα όπως το παραπάνω. Αλλωστε, το γεγονός πως οι υποδομές των ΑΕΙ δεν είναι για όλους, το απέδειξε η «πόρτα που έφαγαν» οι φοιτητές δωρεάν μεταπτυχιακού στη Θεσσαλονίκη από αίθουσα, για να αξιοποιείται μόνο για τα επί πληρωμή μεταπτυχιακά.

- 700 εκατ. σε εργολάβους για να φτιαχτούν εστίες με ΣΔΙΤ. Δηλαδή, το κράτος, η κυβέρνηση, χρηματοδοτεί με δικά μας λεφτά έργα για την ανέγερση εστιών, στα οποία μετά οι φοιτητές για να έχουν πρόσβαση θα πρέπει να πληρώνουν και τα έσοδα θα παίρνει η εταιρεία σύμπραξης.

Αυτή ακριβώς είναι η πολιτική της ΕΕ που η ικανοποίηση όχι μόνο των σύγχρονων αλλά και των πιο στοιχειωδών κοινωνικών αναγκών μπαίνει στο ζύγι του οφέλους. Και είναι αυτή η στρατηγική που παράγει και προτεραιότητες... χρηματοδότησης αλλά και επιλεκτικής υποχρηματοδότησης.

Αντίστοιχα παραδείγματα μπορούν να βρεθούν και στα κράτη - μέλη της ΕΕ καταρρίπτοντας στην πράξη τον μύθο περί ευρωπαϊκού κεκτημένου, από το οποίο η Ελλάδα απομακρύνεται. Οχι, δεν είναι έτσι. Σε κάθε χώρα της ΕΕ, οι λαοί, οι νέες και οι νέοι δεν βρίσκουν τον εαυτό τους και τις ανάγκες τους σε αυτήν την αντιδραστική ένωση.

Σε αυτήν τη φυλακή των λαών, το 30% των μαθητών αναφέρουν ότι νιώθουν ήδη κουρασμένοι και πεινασμένοι όταν φτάνουν στο σχολείο.

Και ακριβώς επειδή κάθε αστικό κράτος - μέλος της ΕΕ προωθεί αυτήν την πολιτική, έχουμε την ακόλουθη εικόνα:

• Σχολικά κτίρια: Στο Βέλγιο, στην καρδιά της ΕΕ, από τα 13.000 σχολικά κτίρια τα μισά χρήζουν σοβαρών επισκευών και τα 500 πρέπει να κατεδαφιστούν. Σε μια άλλη χώρα - μέλος του G8 αυτή - στην Ιταλία, μια έρευνα σε 5.300 σχολικά κτίρια σε όλη τη χώρα έδειξε ότι μόνο το 9% κατασκευάστηκε για να αντέχει σε σεισμούς και το 60% δεν είχε πιστοποιητικό πυρασφάλειας.
• Προσχολική Αγωγή: Μόλις 8 στις 38 ευρωπαϊκές χώρες μπορούν να εγγυηθούν θέση σε δημόσια δομή Προσχολικής Αγωγής για παιδιά βρεφικής ηλικίας μέχρι 18 μηνών. Η συμμετοχή κάτω των τριών ετών είναι 34% στην ΕΕ και στην Ελλάδα φτάνει μόλις το 8%.
• Ειδική Αγωγή: Το 49% των ατόμων με αναπηρία είναι αποκλεισμένο είτε από την Εκπαίδευση είτε από την εργασία.
• Ανεργία αποφοίτων πανεπιστημίου ηλικίας 25 - 34 ετών: Στην Ελλάδα φτάνουν το 21%, στην Ισπανία το 20%, στην Ιταλία το 30%, στη Γαλλία το 14%. Και αυτά τα στοιχεία δεν αφορούν μόνο τον ευρωπαϊκό νότο αλλά και το περίφημο σκανδιναβικό μοντέλο, καθώς στη Δανία το ποσοστό φτάνει το 15%, στη Σουηδία το 14% και στη Φινλανδία το 15%.
• Ιδιωτικές δαπάνες για πανεπιστημιακή εκπαίδευση: Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, πλήρωσε το νοικοκυριό για τη δημόσια πανεπιστημιακή εκπαίδευση 382 εκατομμύρια ευρώ το 2020! Προσοχή! Μιλάμε για τα δημόσια πανεπιστήμια. Στη Δανία του σκανδιναβικού μοντέλου δίνονται 734 εκατομμύρια ευρώ, στη Σουηδία που έχει και τον ίδιο πληθυσμό μάλιστα με την Ελλάδα 865 εκατομμύρια. Ο μέσος όρος δε σε επίπεδο ΕΕ ανέρχεται στα 1,6 δισ. ευρώ.

Οταν ο λαός και η νεολαία παλεύουν για το δικαίωμα στη δημόσια δωρεάν Παιδεία, βρίσκουν μπροστά τους το τείχος της στρατηγικής της ΕΕ και των αστικών κομμάτων, για την εμπορευματική λειτουργία της Εκπαίδευσης, όπου «ό,τι πληρώνεις παίρνεις».

Για όλους αυτούς τους λόγους και για πολλούς παραπάνω, η ψήφος στο ΚΚΕ αποτελεί τη μοναδική εγγύηση ότι η πάλη απέναντι σε αυτήν τη στρατηγική θα γίνει ακόμα πιο δυνατή και θα αποδυναμωθεί το αντιδραστικό οικοδόμημα της ΕΕ, άρα θα αποδυναμωθούν και τα κόμματα που τη στηρίζουν. Για να ανοίξει ο δρόμος για τη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο προς όφελος των πολλών. Για μια κοινωνία απαλλαγμένη από τις επιταγές της ΕΕ και πλήρως δεσμευμένη στην υπόθεση της ικανοποίησης των αναγκών των παραγωγών του πλούτου.

Στις 22 Μάη θα πραγματοποιηθούν οι φοιτητικές εκλογές. Στην πρώτη κάλπη που στήνεται πανελλαδικά απ' άκρη σ' άκρη της χώρας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα έχουν μια ευκαιρία να στείλουν ένα σημαντικό μήνυμα.

Η πείρα των ίδιων αλλά και οι καθημερινές εξελίξεις αναδεικνύουν το δίλημμα για την επόμενη μέρα στους φοιτητικούς συλλόγους και το φοιτητικό κίνημα. Να αξιοποιήσουν οι φοιτητές τη μεγάλη ευκαιρία να καταδικάσουν την κυβερνητική πολιτική και τον νόμο της κυβέρνησης για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ή να προχωρήσει το σχέδιο της κυβέρνησης, με πρώτη δύναμη τη ΔΑΠ, να βρει άλλοθι για τη συνολική αντιλαϊκή πολιτική της. Αυτό κρίνεται στις φοιτητικές εκλογές και αυτό έτσι κι αλλιώς έχει θέσει και ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας στη συνδιάσκεψη της ΔΑΠ για τη «δικαίωση» γενεών ΔΑΠιτών με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Από τη μια πλευρά, λοιπόν, είναι οι φοιτητές με τις ανάγκες, τις διεκδικήσεις και τις απαιτήσεις τους για ένα καλύτερο πανεπιστήμιο και προοπτική και, από την άλλη, η κυβέρνηση με την πολιτική της. Αυτές οι δύο πλευρές εκφράζονται και στον συσχετισμό που θα διαμορφωθεί πανελλαδικά από τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών.

Η πρωτιά λοιπόν της «Πανσπουδαστικής ΚΣ» είναι υπόθεση όλων των φοιτητών! Δεν αφορά μια «παραταξιακή» κόντρα. Αυτό μπορούν σήμερα να το κατανοήσουν περισσότεροι. Είναι υπόθεση κάθε φοιτητή που δεν δέχεται να υποβαθμιστούν οι σπουδές του, που δεν θέλει να πάνε οι κόποι του χαμένοι χωρίς αντίκρισμα, που έχει απαιτήσεις και φιλοδοξίες για τη ζωή του.

Ηδη στα ψηφοδέλτια της «Πανσπουδαστικής Κίνησης Συνεργασίας» συμμετέχουν χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες που εδώ και μήνες δίνουν έναν δίκαιο αγώνα, που συγκλόνισαν τη χώρα με τις μεγάλες φοιτητικές κινητοποιήσεις. Φοιτητές και φοιτήτριες που αγωνιούν για τις σπουδές και τη ζωή τους για όσα έχουν να αντιμετωπίσουν το επόμενο διάστημα ως συνέπεια αυτής της πολιτικής.

Γιατί η ΔΑΠ είναι η παράταξη των ιδιωτικών πανεπιστημίων και των διδάκτρων, της υποχρηματοδότησης και της υποβάθμισης των σπουδών και των πτυχίων.

Οι «προτάσεις» της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και η πιο «εμβληματική» θέση της για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων (όπως χαρακτηρίστηκε από τους ίδιους στην εθνική συνδιάσκεψή της) απορρίφθηκαν από τους φοιτητές. Η συντριπτική πλειοψηφία, πάνω από το 70%, «καταψήφισε» τη θέση της αυτή. Γι' αυτό η ΔΑΠ έχει καταπιεί τη γλώσσα της και κάνει σαν να μην υπάρχει ο νόμος της κυβέρνησης. Αναφέρεται στα πάντα εκτός από αυτό το θέμα γιατί ξέρει ότι δεν τη σηκώνει το κλίμα...

Η στήριξη στον νόμο της κυβέρνησης, που αποτέλεσε αντιδραστική τομή για τις σπουδές και την αξία των πτυχίων των φοιτητών στα δημόσια πανεπιστήμια, την οδήγησε στο να μειοψηφήσει στη συντριπτική πλειοψηφία των Γενικών Συνελεύσεων και να καταδικαστεί στη συνείδηση των φοιτητών.

Γι' αυτό επέλεξε να πορευτεί με το ψέμα και τη συκοφαντία των αγώνων των φοιτητών, μιλώντας για «μειοψηφίες», παρομοίασε τους φοιτητές με παράνομους ληστές, ενώ υπερασπίστηκε το περιεχόμενο του νόμου μιλώντας για «εκσυγχρονισμό» και «εξευρωπαϊσμό», που δεν φάνηκε να πείθει τη μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών που συμμετείχαν, κινητοποιήθηκαν για πάνω από δύο μήνες, στήριξαν με κάθε τρόπο αυτόν τον αγώνα.

Η ΔΑΠ είναι ο καλύτερος διαφημιστής των οδηγιών της ΕΕ και των απαιτήσεων των μεγάλων επιχειρηματιών, που με τους νόμους της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων προωθούν συστηματικά την αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα, τη μεταφορά γνώσεων σε πανάκριβα μεταπτυχιακά και σεμινάρια, το κυνήγι δεξιοτήτων και προσόντων, ζητήματα που προπαγανδίζει στις διάφορες εκδηλώσεις και συνέδρια που οργανώνει.

Ψήφος στη ΔΑΠ σημαίνει «ναι» στην υποβάθμιση των πτυχίων, «ναι» στη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και στις ελλείψεις καθηγητών και προσωπικού, σημαίνει «ναι» στην Παιδεία - εμπόρευμα που πουλιέται και αγοράζεται με την «αριστεία» της τσέπης.

Η ΔΑΠ είναι κυριολεκτικά η παράταξη των κλειστών σχολών αφού κανείς δεν θα ξεχάσει τα δύο χρόνια που ήταν κλειστές οι σχολές, κάτι που επέβαλε η κυβέρνησή της, για να μην πάρει μέτρα προστασίας της υγείας των φοιτητών, την ώρα που άνοιγε τα χιονοδρομικά και τον τουρισμό για να κερδοφορούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Οι φοιτητές εξάλλου ξέρουν καλά ότι αν κάτι απειλεί τις σπουδές τους, αυτό δεν είναι οι αγώνες αλλά η κυβερνητική πολιτική που αφήνει Τμήματα να υπολειτουργούν, ως αποτέλεσμα της υποχρηματοδότησης, που λόγω ελλείψεων σε καθηγητές δεν διδάσκεται το σύνολο του προγράμματος σπουδών. Είναι η κυβερνητική πολιτική των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που ετοιμάζει κυριολεκτικό κλείσιμο και συγχωνεύσεις στο 5% των ιδρυμάτων που δεν είναι «βιώσιμα», ως αποτέλεσμα της πολιτικής της.

Το μόνο που δεν ενδιαφέρει τη ΔΑΠ είναι οι σπουδές και η προσπάθεια κάθε φοιτητή να σπουδάσει χωρίς εμπόδια γι' αυτό και έχει σταθεί απέναντι σε όλες τις δίκαιες διεκδικήσεις των φοιτητικών συλλόγων.

Είναι σταθερά απέναντι στους φοιτητές και τις ανάγκες τους. Εχθρική απέναντί τους. Εξάλλου, και αυτήν την περίοδο των κινητοποιήσεων έγραψε νέες σελίδες κατρακύλας... έγινε η παράταξη που κυριολεκτικά έφερε τη βία και την καταστολή μέσα στις σχολές. Οπως όταν κάλεσε τα ΜΑΤ στη Νομική της Κομοτηνής για να σταματήσουν τις αγωνιστικές δράσεις του Συλλόγου και ξυλοφόρτωσαν και συνέλαβαν φοιτήτριες και φοιτητές, αλλά και όταν στήριξε την αντίστοιχη επέμβαση στη Νομική του ΑΠΘ. Στην Πάτρα έφτασε στο σημείο να στηρίζει τη συνδικαλιστική δίωξη εκλεγμένων φοιτητών επειδή αγωνίστηκαν για δημόσιες δωρεάν σπουδές την περίοδο των πανελλαδικών κινητοποιήσεων, που μεθόδευσε η διοίκηση του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών. Βέβαια, τι άλλο θα περίμενε κανείς από την παράταξη που στα Γιάννενα, στελέχη της κυκλοφορούσαν με λοστούς για να τρομοκρατήσουν φοιτήτριες σε Γενική Συνέλευση φοιτητικού συλλόγου...

Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες της χώρας ακόμα μια φορά θα καταδικάσουν αυτές τις πρακτικές.

Εχθρεύεται κάθε προσπάθεια οργάνωσης, συλλογικής συζήτησης και διεκδίκησης των φοιτητών. Ομως, δεν της έχει περάσει γιατί οι φοιτητές οργανώνονται και προσπερνάνε τη ΔΑΠ. Ετσι, υπήρχαν σύλλογοι που ενώ είναι πλειοψηφία η ΔΑΠ στο Διοικητικό Συμβούλιο, οι φοιτητές συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις με μαζικές Γενικές Συνελεύσεις.

Τώρα μπορεί να γίνει σε περισσότερους συλλόγους αυτό το βήμα. Η πλειοψηφία των φοιτητών σε αυτούς τους συλλόγους είναι σε αντίθεση με τη στάση των ΔΣ που απαρτίζονται από στελέχη της ΔΑΠ. Αυτό το «παράδοξο» μπορεί να ανατραπεί στις φοιτητικές εκλογές στις 22 Μάη. Περισσότεροι σύλλογοι να περάσουν στα χέρια των φοιτητών, με πρώτη δύναμη την «Πανσπουδαστική ΚΣ».

Αυτό βλέπει η ΔΑΠ και γι' αυτό σε ορισμένα ιδρύματα έχει στήσει μηχανισμούς εξαγοράς και εκβιασμών φοιτητών, που στηρίζεται και σε ένα πολύ μικρό τμήμα καθηγητών που πρόσκεινται στη ΝΔ. Επιστρατεύει ακόμα και τραμπουκισμούς απέναντι σε φοιτητές που αγωνίζονται και παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, όπως οι επιθέσεις σε φοιτητές και φοιτήτριες του ΔΙΠΑΕ στη Θεσσαλονίκη που ίδρυσαν νέους συλλόγους και πραγματοποίησαν πραγματικά ελεύθερες και δημοκρατικές εκλογές. Η επί τρία χρόνια επιτυχία των φοιτητικών εκλογών στους συλλόγους στο ΔΙΠΑΕ, η ίδρυση νέων συλλόγων είναι ελπιδοφόρες και δείχνουν ότι οι φοιτητές μπορούν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Η ΔΑΠ είναι η παράταξη της συγκάλυψης του εγκλήματος στα Τέμπη, των εγκλημάτων που αυτό το σύστημα γεννά.

Εναν χρόνο μετά τη δολοφονία 57 ανθρώπων, πολλοί από αυτούς φοιτητές, στο «τρένο χωρίς επιστροφή» που σταμάτησε στα Τέμπη, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ συνεχίζει να υπερασπίζεται την εγκληματική πολιτική της ΕΕ της «απελευθέρωσης» - πλήρους εμπορευματοποίησης του σιδηρόδρομου, του κόστους - οφέλους που οδήγησαν στο έγκλημα. Με χυδαιότητες του τύπου «όποιος μιλάει για τα Τέμπη το κάνει για κομματικούς λόγους», με στόχο να μη μιλήσει κανείς για τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες που βαραίνουν την κυβέρνηση, τα κόμματα που κυβέρνησαν διαχρονικά τη χώρα, την πολιτική της ΕΕ που η ΔΑΠ στις σχολές εκπροσωπεί. Κανένας φοιτητής να μη στηρίξει την παράταξη που προσβάλλει τον αγώνα χιλιάδων φοιτητών για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη.

Οι φοιτητές που έχουν ταχθεί με τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» και ανησυχούν για τις επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή, έχουν ακόμα έναν λόγο να μαυρίσουν τη ΔΑΠ. Είναι η παράταξη που υπερασπίζεται τους δολοφόνους των λαών με κάθε ευκαιρία, το Ισραήλ και τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, το μακελειό στην Ουκρανία, την ελληνική εμπλοκή, με τη σφραγίδα ΝΑΤΟ - ΕΕ, με την αποστολή της φρεγάτας «Υδρα» στην Ερυθρά Θάλασσα και την παραχώρηση βάσεων, προσωπικού και οπλισμού σε δύο πολεμικά μέτωπα που μετατρέπουν τη χώρα τόσο σε θύτη άλλων λαών όσο και σε μαγνήτη πιθανών αντιποίνων. Οσο και να προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από την επικίνδυνη λογική ότι «αυτά δεν αφορούν τους φοιτητές, να συζητάμε μόνο ακαδημαϊκά θέματα», δεν καταφέρνει να κρύψει τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης, που με τη συναίνεση των υπόλοιπων κομμάτων γίνεται συνένοχη στον φόνο λαών. Κάπως έτσι, την ώρα που για τις σπουδές και τις ανάγκες μας η ΔΑΠ βλέπει δημοσιονομικά όρια και ότι δεν υπάρχουν λεφτά, υπερασπίζεται την πολιτική της κυβέρνησης που δίνει 7 δισ. ευρώ στο ΝΑΤΟ για τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που καμία σχέση δεν έχουν με την άμυνα της χώρας.

Είναι πραγματικά λοιπόν υπόθεση χιλιάδων φοιτητών, με πρώτη ευθύνη των μελών και των φίλων της ΚΝΕ, η νίκη για άλλη μια φορά να είναι των φοιτητών!

Γιατί στις 22 Μάη με την πρωτιά της «Πανσπουδαστικής ΚΣ» και το «γκρέμισμα» της ΔΑΠ για 3η συνεχόμενη χρονιά, θα μπορούν την επόμενη μέρα εκατοντάδες φοιτητικοί σύλλογοι και χιλιάδες φοιτητές από όλη τη χώρα να συνεχίσουν να δίνουν αγώνα προοπτικής και αξιοπρέπειας, για καλύτερες σπουδές, πτυχία με αξία και δουλειά με δικαιώματα πάνω στο αντικείμενό τους. Στο πλευρό των εργαζομένων και όλου του λαού, που είναι αυτό που φοβούνται το σύστημα και οι κάθε λογής απολογητές του στις σχολές!

Ψηφίζουμε «Πανσπουδαστική ΚΣ», το αντίπαλο δέος στην κυβερνητική πολιτική, η ψήφος που «τους ενοχλεί»!