Η μπόχα που αναδίνεται κάτω από το καπάκι που αστικού πολιτικού συστήματος, όσο προχωράει η προεκλογική περίοδος και κορυφώνεται ο πολωτικός καβγάς ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, πρέπει να αποτελέσει αφορμή για κάθε προοδευτικό άνθρωπο να τους γυρίσει οριστικά την πλάτη και να στηρίξει το ΚΚΕ. Δεν είναι μόνο η επιλογή να κρύβουν πίσω από τη σκανδαλολογία τη στρατηγική τους ταύτιση, για να μοιάζουν τάχα διαφορετικοί, όταν στο παρασκήνιο έχουν συζητήσει ακόμα και το ενδεχόμενο να συγκυβερνήσουν, αν αυτό απαιτεί το συμφέρον του κεφαλαίου (βλέπε δηλώσεις Ντ. Μπακογιάννη για Μεϊμαράκη - Τσίπρα το 2015). Είναι και το «μάλε - βράσε» των επιχειρηματικών συμφερόντων με τα οποία συνδέεται ο καθένας, που αποκαθηλώνει κάθε διαφορά τους στα μάτια του λαού. Ο μεταξύ τους ανταγωνισμός, που ακουμπάει συμφέροντα και έξω από τη χώρα, πέρα από τα σκάνδαλα, γίνεται αφορμή να βγαίνουν κι άλλα άπλυτα στη φόρα, άλλοτε για «γάτες των Ιμαλαΐων», που παρακολουθούσαν συνομιλίες του πρωθυπουργού με «άγνωστους» κατά τ' άλλα μεγαλοεκδότες, άλλοτε για «στενές σχέσεις» με επιχειρηματίες που σήμερα είναι ορκισμένοι αντίπαλοι και πάει λέγοντας. Ολα αυτά μόνο αηδία και αποστροφή πρέπει να προκαλούν στους λαϊκούς ανθρώπους, που τους ζαλίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ με τα ψευτοδιλήμματά τους. Αν ο ένας είναι ο κόφτης, ο άλλος είναι ο ράφτης της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, του ίδιου χλευασμού στα λαϊκά συμφέροντα και τις ανάγκες. Και ο λαός δεν έχει τίποτα να κερδίσει ψάχνοντας ανάμεσά τους για διαφορές. Μόνο ο ίδιος μπορεί να κάνει τη διαφορά, δυναμώνοντας παντού το ΚΚΕ.
Δεν είναι τόσο ότι τους λείπει η έμπνευση, αλλά κυρίως ότι περισσεύει η υποκρισία. Ο λόγος για τα συνθήματα που επιλέγουν οι υποψήφιοι των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών αστικών κομμάτων ενόψει των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών. Συνθήματα είτε κενά περιεχομένου, είτε αποπροσανατολιστικά, που συμπληρώνονται από παχιά λόγια σε συνεντεύξεις και ανακοινώσεις και μοιάζουν να είναι βγαλμένα όλα από την ίδια μήτρα ή καλύτερα από την ίδια διαφημιστική εταιρεία. Είναι τέτοια, που δύσκολα καταλαβαίνεις αν στο ιλουστρασιόν φυλλάδιο ή στο «μπάνερ» μιας ιστοσελίδας διαβάζεις για υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΝΔ. Παραδείγματα; «Ολοι μαζί μπορούμε», «Βγάζουμε την πόλη από τα αδιέξοδα». «Αυτοδιοίκηση για τον άνθρωπο», «Τολμάμε με νέες ιδέες». «Βάζουμε θεμέλια - χτίζουμε το αύριο». «Ξανά μαζί», «Αγάπη για την πόλη μας» και πάει λέγοντας. Πιο θλιβεροί είναι αυτοί που παριστάνουν τους ανεξάρτητους και τους «ενωτικούς» (στην πλειοψηφία τους στελέχη κομμάτων) και στις αφίσες τους χρησιμοποιούν π.χ. κάτι ανεμόμυλους με όλα τα χρώματα (πράσινο, ροζ, κόκκινο, μπλε) στα πανιά τους, ώστε να δείξουν ότι δήθεν είναι «πολυσυλλεκτικοί», πάνω από κομματικές περιχαρακώσεις...
Αν όλους αυτούς τους ρωτήσεις τι λένε για την «ανάπτυξη», με μια φωνή θα απαντήσουν ότι «βάζουμε πλάτη για επενδύσεις, πρέπει να έρθουν δουλειές, δεν είναι ώρα για αιτήματα και διεκδικήσεις που διώχνουν επιχειρηματίες». Αν τους ρωτήσεις τι έφταιξε για την κρίση, θα απαντήσουν οι «παθογένειες του παρελθόντος», δηλαδή οι κατακτήσεις των εργαζομένων που ξηλώθηκαν με τα μνημόνια. Αν τους ρωτήσεις για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, θα απαντήσουν ότι «δεν υπάρχει ζωή έξω απ' αυτά, ότι μας φέρνουν την ασφάλεια». Με λίγα λόγια, ανήκουν όλοι τους στο «μεγάλο κόμμα», είναι όλοι τους «περιχαρακωμένοι» και «ενωμένοι» στα «θέλω» του κεφαλαίου. Γι' αυτό και περισσεύουν τα πολύχρωμα φυλλάδια και οι κλισέ ατάκες τους... Γι' αυτό, η διαφορά μπορεί να γίνει μόνο με την ενίσχυση του ΚΚΕ, σε όλες τις κάλπες, σε κάθε πόλη και χωριό, σε όλη τη χώρα!