Σάββατο 20 Μάρτη 2021 - Κυριακή 21 Μάρτη 2021
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σχεδιασμένη δουλειά στους μεταλλεργάτες

Σύντροφοι,

Οσο θυελλώδεις κι αν είναι οι εξελίξεις, όσο κι αν ισχυροποιεί η αστική τάξη τους μηχανισμούς της για να δέσει τον γάιδαρό της, την εξουσία της και να εντατικοποιεί την εκμετάλλευση των εργαζομένων, άλλο τόσο επεξεργασμένα πρέπει εμείς να βρισκόμαστε παντού, σε κάθε χώρο εργασίας, να αποκαλύπτουμε, να ξεγυμνώνουμε τον βαθιά ταξικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, τις νομοτέλειες του συστήματος. Να αφαιρούμε τα φίλτρα που χρησιμοποιεί για να καμουφλάρει την μπόχα του, να βοηθήσουμε τους εργαζόμενους να ξέρουν τι έρχεται όταν ακούν για δίκαιη ανάπτυξη, εθνικούς στόχους, κοινωνικούς διαλόγους.

Να υπολογίζουμε κάθε φορά σωστά το πού βρίσκεται σήμερα η συνείδηση μεγάλης μάζας εργατών και πώς πρέπει να δουλέψουμε για να αλλάζει, να ριζοσπαστικοποιείται.

Ο μεταλλεργάτης στη βιομηχανία, στη βιοτεχνία, εργάζεται σε μια επιχείρηση, γνωρίζοντας πως σκοπός του εργοδότη είναι να βγάζει κέρδη. Αναγνωρίζει, θέλει - δεν θέλει, πως αν η επιχείρηση δεν πάει καλά κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του.

Ο εργοδότης δεν θέλει σωματείο και ο εργαζόμενος το γνωρίζει. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν μπορεί να δει, να φανταστεί τον εαυτό του απέναντι στον εργοδότη, να συγκρούεται και να απαιτεί αύξηση, μέτρα ασφαλείας, ανθρώπινο ωράριο κ.λπ. Και ο λόγος δεν είναι μόνο ο φόβος μην τον απολύσει, ούτε φυσικά ότι δεν θα ήθελε μια αύξηση στον μισθό του. Ο βασικότερος λόγος είναι η συμφωνία του, κατά βάθος, με την αντίληψη ότι ο εργοδότης πρέπει να έχει κέρδος, ότι σε αυτόν χρωστάει τη δουλειά του. Δεν μπορεί να δει εύκολα πέρα από αυτό.

Το ΚΚΕ επιστημονικά αποδεικνύει πως για όλα τα δεινά που ζει η εργατική τάξη υπεύθυνοι είναι αυτοί οι ευτυχισμένοι τύποι με τα δισεκατομμύρια, που για χάρη τους οι χώρες, οι αστικές τάξεις δαπανάνε τα δισ. του κόσμου για εξοπλισμούς στην αναμέτρηση μεταξύ τους, στον σκληρό ανταγωνισμό για νέες αγορές, για το ποιος μονοπωλιακός όμιλος θα προηγηθεί στην κούρσα, στο κυνήγι του υπερκέρδους, αφήνοντας πίσω τους εκατόμβες νεκρών και εκατομμύρια ξεριζωμένων.

Συνεπώς έχουμε να σηκώσουμε το βάρος ο εργάτης που ζει με ψίχουλα, με εκ περιτροπής εργασία, με ορισμένου χρόνου σύμβαση, που χρωστάει στη ΔΕΗ και κοιτά να δει πώς στα κομμάτια θα πληρώσει για να μην του το κόψουν, ο άνεργος κ.λπ., θα έρθει σε ζωντανή, ουσιαστική επαφή με την ιδεολογία και πολιτική πρόταση που αναλύει και αμφισβητεί με επιστημονικό τρόπο τον σημερινό δρόμο ανάπτυξης, προβάλλοντας ως πραγματική λύση και κοινωνικά αναγκαίο έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, που μπορεί να έρθει μόνο αν οι πολλοί, που σήμερα βλέπουν την δυστυχία τους ως αποτέλεσμα της κακιάς τους της μοίρας, βρεθούν να πρωταγωνιστούν στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.

Ο εργάτης που θα γραφτεί, θα μετέχει μαχητικά στο σωματείο, θα συγκρουστεί με τον εργοδότη, με το κράτος, ο εργάτης που θα είναι ακόμα πιο μπροστά, θα θελήσει να οργανωθεί, να γίνει μέλος του ΚΚΕ αφού θα εμπνευστεί από τις ιδέες του μαρξισμού - λενινισμού, είναι αυτός που περιγράψαμε λίγο παραπάνω.

Που φοβάται, που βλέπει τον εργοδότη, την επιχείρηση και την ΟΝΕΧ στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, Σκαραμαγκά κ.λπ. ως τους σωτήρες που «θα μας δώσουν δουλειά».

Προτιμά να δουλεύει για το ΝΑΤΟ και τους δολοφονικούς σκοπούς του, αρκεί να έχει δουλειά, και σου έχει και το επιχείρημα έτοιμο, αν δεν τα βγάζανε εδώ θα τα βγάζανε αλλού τα πλοία του πολέμου. Ασε που είναι για την άμυνα μας, να θωρακιστούμε αμυντικά...

Ε λοιπόν ΝΑΙ, ο εργάτης αυτός - και πολλοί ακόμα σαν κι αυτόν - μπορεί να είναι ο αυριανός μαχητής στο εργοστάσιο, μπροστάρης στην πάλη μαζί με πολλούς ακόμα, και κάποιοι από αυτούς, κάτω από προϋποθέσεις, να είναι οι αυριανοί κομμουνιστές.

Οχι όμως με τον τρόπο που δουλεύουμε ακατέργαστα την πολιτική μας έως τώρα, σχεδόν μόνο με τις κεντρικές πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ στο κίνημα.

Οχι με το να μη βλέπουμε, στην πράξη και όχι στα λόγια, την ανάγκη ολοκληρωμένης ιδεολογικής - πολιτικής αντιπαράθεσης σε δεκάδες μέτωπα στα ναυπηγεία και παντού. Αν δεν θωρακιστούμε απέναντι στις πιέσεις.

Δεν θα μπει στη μάχη ο μεταλλεργάτης αν δεν δει το συνδικάτο και τους κομμουνιστές που πρωτοστατούν να του εξηγούν τα πώς και τα γιατί της ταξικής πολιτικής, σε όλο το φάσμα, σε όλα τα μέτωπα.

Οχι μεμιάς, αλλά με σχέδιο κάθε φορά, με στόχο να μπαίνουν στην ενημέρωση, διαφώτιση, συζήτηση όλα όσα διαμορφώνουν τη ζωή του και όχι μόνο όσα πιάνει η ΣΣΕ, και αυτή μόνο στη Ζώνη. Γιατί τότε η σχέση του με το συνδικάτο θα είναι βαθιά συντεχνιακή, όπως συμβαίνει σε πολλές ΔΕΚΟ. Χωρίς παραπέρα δουλειά χάνεται η πείρα από τις μάχες στη Ζώνη για τη ΣΣΕ. Δεν τους βλέπεις πουθενά αλλού αυτούς τους εργαζόμενους, σε καμία άλλη μάχη, παρά μόνο για τη ΣΣΕ. Δεν φταίνε αυτοί, φυσικά, αλλά εμείς, που δεν πάμε παραπέρα από τη ΣΣΕ - χωρίς κανείς να υποτιμά αυτόν τον αγώνα, αλλά αυτός ο αγώνας δεν φτάνει.

Να αφιερώσουμε τον χρόνο που σήμερα δεν αφιερώνουμε στη μελέτη των Αποφάσεων, των επεξεργασιών, να γίνει στροφή αποφασιστική στην αφιέρωση ΧΡΟΝΟΥ καθημερινά στην παρακολούθηση ολόπλευρα των εξελίξεων στην οικονομία και στους χώρους όπου παρεμβαίνουμε.

Να εμπλουτιστούν το περιεχόμενο και η λειτουργία των συνδικάτων. Να συζητάμε συλλογικά τα καθήκοντα και τη χρέωσή τους και να αναλαμβάνουμε την ευθύνη, από το ποιος θα χρεωθεί να γράψει μια ανακοίνωση μέχρι ποιος θα ετοιμάσει το σχέδιο δράσης, που επίσης συλλογικά θα εγκρίνουμε και όλοι θα εφαρμόζουμε.

Χρειάζεται πλήρης καταγραφή, από τους χώρους όπου παρεμβαίνουμε, πόσοι νέοι, πόσοι μετανάστες, ποια τα οικογενειακά βάσανα. Να μπολιάσουμε τα πλαίσια πάλης και τις πρωτοβουλίες στο συνδικάτο με τα ζητήματα και τις ανάγκες της νεολαίας στη ζωή της, στη μόρφωση, στην άθληση, στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία κ.λπ.

Οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ δείχνουν με εύστοχο τρόπο πού βρίσκονται οι αδυναμίες μας και είμαι βέβαιος πως μπορούμε να παλέψουμε και να τις νικήσουμε.


Κώστας Μυτιληνού
Μεταλλεργάτης, ΚΟΒ ΠΥΡΚΑΛ της Τομεακής Οργάνωσης Βιομηχανίας Αττικής του ΚΚΕ

Η δράση των οργανωμένων δυνάμεών μας στο εξωτερικό

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο.

Απαιτητική χρονιά η τελευταία. Γεγονός που ισχύει και για εμάς που δρούμε ως Ελληνες κομμουνιστές στο εξωτερικό. Δράση που επιβεβαιώνει περίτρανα ότι μόνο η δουλειά με τη στρατηγική του Κόμματος και η σε αυτήν την κατεύθυνση ενίσχυση της ιδεολογικής δουλειάς μπορεί να μας ανοίξει δρόμους για τα σύνθετα καθήκοντα που έχουμε επωμιστεί και στο εξωτερικό.

Αυτό επιβεβαιώθηκε, όταν ανατρέξαμε σε επεξεργασίες του Κόμματος προκειμένου να τοποθετηθούμε για την απεργία ενός εργασιακού χώρου, τη διαπάλη εκεί με τη σοσιαλδημοκρατία και τον οπορτουνισμό. Οταν εμβαθύναμε στις επεξεργασίες μας μπροστά στην «απεργία» των γυναικών στην Ελβετία και όλες τις αναχρονιστικές αντιλήψεις των gender studies. Οταν έπρεπε να τοποθετηθούμε με τις Επιτροπές Αγώνα στα διάφορα ζητήματα που προέκυπταν σε κάθε πόλη (έλλειψη παιδικών σταθμών, προσφυγικά κέντρα, κ.λπ.). Αντίστοιχα η στρατηγική του Κόμματός μας, ως μεθοδολογικό εργαλείο, μας έδωσε τη δυνατότητα να προσεγγίσουμε ζητήματα που δεν έχουν ακόμα προκύψει στην Ελλάδα, όπως το ζήτημα της έλλειψης κατοικίας και των υψηλών ενοικίων στις δυτικοευρωπαϊκές πρωτεύουσες, το αποπροσανατολιστικό κίνημα «Fridays for Future» που ουσιαστικά συμπυκνώνει τη σύγκρουση παλιότερων και νέων τεχνολογιών με τα αντίστοιχα μονοπώλια από πίσω τους.

Ολο το προηγούμενο διάστημα, με όπλο τη στρατηγική του Κόμματος, δοκιμάσαμε το κριτήριό μας σε συνθήκες γρήγορων πολιτικών εξελίξεων σε χώρες με διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης, με διαφορετικές προτεραιότητες στην οικονομία, διαφορετικών προσεγγίσεων της πανδημίας. Δοκιμάστηκαν τα αντανακλαστικά μας μπροστά στη γενικευμένη επίθεση στα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα που βρήκαν ελάχιστες έως μηδενικές αντιστάσεις από τα ντόπια κινήματα. Αναδείξαμε όπου είχαμε δυνάμεις εκείνες τις εργασιακές μορφές εκμετάλλευσης, όπως η τηλεργασία, σε κλάδους που εδραιώθηκαν πλέον, όπως στις νέες τεχνολογίες στη Γερμανία και στην Ολλανδία, στον τραπεζικό κλάδο στην Ελβετία, στην Ενέργεια.

Η δουλειά αυτή στο εξωτερικό τροφοδότησε με πλούσια επιχειρηματολογία τις δυνάμεις μας στην Ελλάδα, π.χ. στην αντιπαράθεση με τον «καλό καπιταλισμό». Μεταφέραμε πείρα από τα πιο ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη, αρθρογραφήσαμε για την κατάσταση της εργατικής τάξης, των συστημάτων Υγείας, για τα εκπαιδευτικά συστήματα. Μεταφράσαμε ντοκουμέντα που αφορούσαν το σύστημα Υγείας της DDR προκειμένου να είμαστε πιο αποτελεσματικοί στην αντιπαράθεση και στην ανάδειξη της ανωτερότητας του σοσιαλισμού. Αναδείξαμε το ρόλο του κομμουνιστή επιστήμονα και τη θέση των νέων επιστημόνων στο πλευρό της εργατικής τάξης (επιστημονική ημερίδα στο CERN). Ενημερώσαμε σταθερά τους Ελληνες μετανάστες για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και την πολιτική του Κόμματος, τους αγώνες του ΠΑΜΕ και των άλλων δυνάμεων της κοινωνικής συμμαχίας.

Με τη στρατηγική του Κόμματος κατορθώσαμε και ανοίξαμε μέτωπο με τον οπορτουνισμό (LINKE, ΚΕΑ) ξεσκεπάζοντας τον αντικομμουνισμό τους, τη λειτουργία τους ως αναχωμάτων στη ριζοσπαστικοποίηση των μαζών με την ταμπέλα του αριστερού, π.χ. σε κρατίδια που συγκυβερνούν με τα άλλα αστικά κόμματα, με τη δράση τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Προσπαθήσαμε να συμβάλουμε στην ανασύνταξη του ΔΚΚ με σταθερή προσανατολισμένη συζήτηση για τα ζητήματα που απασχολούν (βλ. 2ο κείμενο Θέσεων).

Τέλος, δοκιμάστηκαν οι αντοχές μας και η προσαρμοστικότητά μας σε συνθήκες περιορισμένης άμεσης επαφής με το καθοδηγητικό κέντρο για μεγάλα χρονικά διαστήματα, με μοναδικό - ανεκτίμητο - όπλο τον κομματικό Τύπο. Γίναμε πιο δημιουργικοί προκειμένου να ξεπεραστεί η δυσκολία της μη συστηματικής λειτουργίας μας. Γίναμε πιο ευέλικτοι, πιο ευκίνητοι, για να μη χάσουμε την επαφή μεταξύ μας, για να καθοδηγήσουμε και να περιφρουρήσουμε ταυτόχρονα τις δυνάμεις και τον περίγυρό μας.

Τα καταφέραμε;

Κατά τη γνώμη μου κάναμε σοβαρά βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση! Θα μπορούσαμε καλύτερα; Φυσικά και θα μπορούσαμε και εκεί είναι που πρέπει να σταθούμε. Γιατί η διαδικασία αυτή έφερε στην επιφάνεια τόσο θετική όσο και αρνητική πείρα. Ξεδίπλωσε δυνάμεις και δυνατότητες που ούτε εμείς οι ίδιοι μπορούσαμε να φανταστούμε ότι είχαμε. Αλλά ξεδιπλώθηκαν εκεί που με θάρρος εμπιστευτήκαμε και δοκιμάσαμε, εκεί που πέσαμε από πάνω και καθοδηγήσαμε με υπομονή, λύσαμε απορίες. Κάναμε βήματα όταν σπάγαμε το κεφάλι μας και κουβεντιάζαμε ώρες για να καταλάβουμε τι σημαίνει π.χ. το «New Way of Working» του ενεργειακού κολοσσού στη Γερμανία ή του ερευνητικού κέντρου στο Μιλάνο ή στη Ζυρίχη. Πήγαμε μπροστά όταν προσπαθήσαμε να εξειδικεύσουμε το σχέδιό μας για τον εργασιακό χώρο ενός συντρόφου και να εξηγήσουμε καλύτερα εκεί π.χ. τι σημαίνει εκ περιτροπής εργασία (Kurzarbeit), πώς κερδίζει η αστική τάξη και πώς τελικά χάνουν πάλι οι εργαζόμενοι.

Εύκολη δουλειά; Οχι βέβαια... και μάλιστα ιδιαίτερα χρονοβόρα και επίπονη! Αλλά αποτελεί δουλειά επένδυσης. Είναι ζητούμενο π.χ. το πώς το μέλος της ΤΕ ή ένας καινούριος Γραμματέας θα αντιληφθεί το σύνολο της καθοδηγητικής ευθύνης, πώς μεταφράζεται το ζήτημα της ιδεολογικοπολιτικής και οργανωτικής θωράκισης. Τι σημαίνει εξειδίκευση της δουλειάς και το βάθος που έχει αυτό. Τι σημαίνει αντιπαρατίθεμαι ιδεολογικοπολιτικά με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό και φωτίζω ολόπλευρα τη δική μας διέξοδο, φωτίζω ολόπλευρα τα προωθημένα αιτήματά μας και παλεύουμε να τα υιοθετήσει το κίνημα. Πλευρές που ενισχύονται ακόμα περισσότερο σε συνθήκες εξωτερικού και διαφορετικών χωρών. Πώς τελικά η δουλειά μας στην εργατική τάξη θα δημιουργεί προϋποθέσεις για ταξική συσπείρωση Ελλήνων και ντόπιων εργαζομένων.

Παίζει ρόλο φυσικά και η κατάσταση του εργατικού κινήματος, με τη σοσιαλδημοκρατία να είναι βαθιά ριζωμένη. Παίζει ρόλο η έλλειψη ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα όπως το ΠΑΜΕ. Παίζει ρόλο η διαλυτική κατάσταση στο ΔΚΚ και η έλλειψη για δεκαετίες ολοκληρωμένης εναλλακτικής πρότασης σε κάθε χώρα. Παίζει ρόλο ο αντικομμουνισμός. Γιατί αλλού μας χαρακτηρίζουν «κόκκινους φασίστες» ή υποστηρικτές δικτατορικών καθεστώτων, αλλού μας κοιτάνε περίεργα και μας θεωρούν εξωγήινους! Αυτά είναι στοιχεία που πρέπει να τα έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Οχι για να προσαρμόσουμε την πρότασή μας, αλλά για να προσαρμόσουμε την επιχειρηματολογία μας, να εξειδικεύσουμε.

Γι' αυτό έχει σημασία και σε εμάς το ανέβασμα της ιδεολογικοπολιτικής μας δουλειάς. Χρειάζεται να έχει σχέδιο και στόχο και να απαντάει στα ερωτήματα της καθημερινότητας της κάθε χώρας. Γιατί όσο κατακτάμε την κοσμοθεωρία μας, ως τρόπο σκέψης, όσο αφομοιώνουμε τη στρατηγική του Κόμματος και τις επεξεργασίες μας ως εργαλείο για το σήμερα, τόσο λιγότερο θα μας μπερδεύουν ο «υψηλότερος μισθός» στο εξωτερικό, η «εύκολη ανέλιξη» ενός νέου επιστήμονα, οι κοινωνικές παροχές ενός ανεπτυγμένου καπιταλιστικού κράτους, η πολυπλόκαμη κρατική μηχανή, κ.λπ. Τόσο θα εντοπίζουμε την κύρια εξέλιξη στον εργασιακό μας χώρο, στο εκπαιδευτικό σύστημα, στο σύστημα Υγείας, κ.λπ. και με γερά αντανακλαστικά και κριτήρια θα γινόμαστε πιο ικανοί να φωτίζουμε το κύριο και να απεγκλωβίζουμε Ελληνες και ντόπιους εργαζόμενους από την αστική ιδεολογία. Με το ιδεολογικό οπλοστάσιο που έχουμε, η παρέμβαση αυτή θα συμβάλει και στην ανασύνταξη του κομμουνιστικού κινήματος στις χώρες που δρουν οι δυνάμεις μας.


Αννα Γρηγοριάδου
ΚΟ Εξωτερικού του ΚΚΕ

Θεωρητικά και πρακτικά ζητήματα ιδεολογικής πάλης

1. Η Ιστορία και το μέλλον

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που ολοκληρώθηκε ο πρώτος και κρίσιμος κύκλος βαθιάς αυτοκριτικής του Κόμματος με τα Δοκίμια Ιστορίας και τις εκτιμήσεις για τον σοσιαλισμό που ανατράπηκε. Η αξιοποίηση της καταγραμμένης πείρας είναι δυνατόν να γίνει μόνο μέσα από μια μεθοδολογία διαλεκτικής σύνδεσης με τα προβλήματα καθημερινής πολιτικής και θεωρητικής δράσης. Οι Θέσεις ανοίγουν το δρόμο.

Οι κομμουνιστές και οι φίλοι του ΚΚΕ όταν σκέφτονται και δρουν, πρέπει να έχουν κατά νου το μέτρο της Ιστορίας του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, ώστε να μην ανακαλύπτουν και πάλι τον τροχό της δομής και της εξέλιξης των κοινωνιών.

Η περίοδος της μεγάλης ήττας του παγκόσμιου κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος βρίσκεται στις εσχατιές της αναγκαιότητας αναγέννησής του με νέες θεωρητικές, οργανωτικές και πρακτικές μορφές που θα περιέχουν και όλο τον πλούτο της Ιστορίας.

Πρόταση: Τα μέσα ενημέρωσης του Κόμματος να δώσουν μεγαλύτερο βάρος στη σύνδεση της ιστορικής πείρας με το σήμερα και κυρίως τις ανάγκες συγκρότησης του νέου οράματος του σοσιαλισμού. Ενός οράματος που θα συσπειρώνει την εργατική τάξη και τον λαό πάνω στις αρχές της κομμουνιστικής ιδεολογίας απαλλαγμένου από διαστρεβλώσεις και λάθη. Θα απελευθερωθούν έτσι πνευματικές δυνάμεις και θα δοθούν κίνητρα, κυρίως για τους νέους, να ξαναπιάσουν τη μελέτη της θεωρίας και της Ιστορίας με στόχο την παραγωγή ιδεολογίας πάνω στα σύγχρονα προβλήματα της επανάστασης, της εργατικής τάξης και του λαού.

2. Για την υπεράσπιση της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας

Από τη διατύπωση της θεωρίας της υπεραξίας και συνακόλουθα της θεωρίας για την κομμουνιστική κοινωνία και τη δικτατορία του προλεταριάτου από τους Μαρξ - Ενγκελς, η αστική τάξη ποτέ δεν μπόρεσε να κοιμηθεί ήσυχη. Εχει χρηματοδοτήσει εκατομμύρια έγγραφα, βιβλία, μελέτες, άρθρα, ιδρύματα, νομπελίστες, μέσα «ενημέρωσης» και ομιλητές που συνεχώς καταρρίπτουν τη θεωρία της υπεραξίας και συνεχώς την... ξανα-καταρρίπτουν! Η άρχουσα τάξη διαπιστώνει συνεχώς ότι είναι ακατάρριπτη!

Οι τελευταίες προσπάθειες της νέας «κατάρριψης» κινούνται γύρω από τις νέες τεχνολογίες, τον αυτοματισμό και την τεχνητή νοημοσύνη. Παράγουν μια «θολή» μεταφυσική θεωρία «εργασίας» των νέων μέσων παραγωγής που παράγουν «υπεραξία», κατά τον ίδιο τρόπο που άλλοτε παρήγαγαν όλες οι αξίες χρήσης «Του Θεού» όπως ο ήλιος, η θέα, το νερό της βροχής, ο αέρας, η γη, η φύση, μαζί και τα «φωτισμένα μυαλά» των καπιταλιστών...

Πρόταση: Είναι ανάγκη να ανοιχτεί μέτωπο με απλές και σύνθετες αναλύσεις με βάση την αρχή ότι οι «νεκρές», αποκρυσταλλωμένες εργασίες σε κεφάλαιο δεν έχουν τις ιδιότητες του ζωντανού εμπορεύματος «εργατική δύναμη» που η κατανάλωσή της παράγει αξία και υπεραξία.

3. Για τη «μεταφυσική» των νέων τεχνολογιών

Η ραγδαία είσοδος των νέων τεχνολογιών με την ψηφιακή τεχνολογία, την 4η βιομηχανική επανάσταση, τη 5G, την τεχνητή νοημοσύνη και την αυτοματοποίηση στη χώρα μας, γίνονται αισθητές με τα τραγικά αποτελέσματα της κρίσης, της εισόδου της ψηφιακής τεχνολογίας στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα μαζί με τον αφανισμό των εργασιακών δικαιωμάτων, δημιουργώντας τεράστια ανασφάλεια στον λαό.

Τα μέσα ενημέρωσης της αστικής τάξης μαζί με οργανωμένες «επιστημονικές αναλύσεις» παράγουν κάθε είδους «ενημέρωση» με ένταση προς τρεις κύριες κατευθύνσεις:

1. Την απόδοση υπερφυσικών και μεταφυσικών ιδιοτήτων στα νέα τεχνικά μέσα, για να παραχθεί μια εικόνα «σοκ», μοιρολατρίας και υποταγής στους εργαζομένους και στον λαό.

2. Την παραγωγή φόβου στον χώρο εργασίας για τα ρομπότ μέσω των οποίων υποτιμούν τους ανθρώπους ως «άχρηστα όντα».

3. Την «φιλική» «επιστημονική» ανάλυση ότι είναι μόνο υπερφυσικοί «φίλοι και βοηθοί» των ανθρώπων που τους απαλλάσσουν από κόπους. Για το καλό τους γράφουν το «Τέλος της ανθρώπινης ιστορίας» και την «Αρχή της ιστορίας της τεχνητής νοημοσύνης»!

Σε κάθε περίπτωση, στοχεύουν στην κατάρριψη της μαρξιστικής θεωρίας για τα όρια των τεχνολογιών που δημιουργεί το επιστημονικό δυναμικό της εργατικής τάξης.

Πρόταση:

1. Να αξιοποιηθούν η πείρα και η ιστορία της εισαγωγής νέων τεχνολογιών που παρήγαγαν διαχρονικά ίδιους μικροαστικούς φόβους για τη γενική «απαξίωση» της εργατικής τάξης στην παραγωγή και στην εξέλιξη της ανθρωπότητας.

2. Να απομυθοποιηθεί κάθε θεωρία υποταγής του ανθρώπου σε τεχνολογικά μέσα που ο ίδιος παράγει.

3. Να εμφανιστεί πλήρως η ταξική ιδιοκτησία και χρήση των νέων τεχνολογιών για αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και τον έλεγχο του λαού.

Παράλληλα, να δείχνεται ότι όλες οι νέες τεχνολογίες είναι πλούτος της εργατικής τάξης, κλεμμένος από την αστική τάξη και ο λαός όχι μόνο έχει δικαίωμα να διεκδικεί συνεχώς την αξιοποίησή τους για όφελός του, αλλά και την πλήρη κυριότητα που ολοκληρώνεται μόνο στον σοσιαλισμό. Να αποκαλυφθεί ότι εχθρικές είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις ιδιοκτησίας με χρήση των νέων τεχνολογιών σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού και όχι καθαυτά τα τεχνολογικά μέσα παραγωγής.

4. Για τη δικτατορία του προλεταριάτου

Η δικτατορία του προλεταριάτου (ΔτΠ) είναι η κεντρική βάση πάνω στην οποία κτίζεται όλο το εποικοδόμημα καταδίκης και ανατροπής του καπιταλισμού και εγκαθίδρυσης του σοσιαλισμού. Κάθε υποβάθμιση ή απόσπαση από την καθημερινή σύνδεσή της με τα συμβαίνοντα στον καπιταλισμό αποτελεί ρωγμή στην ιδεολογική αρτιότητα των κομμουνιστών και των οπαδών του σοσιαλισμού.

Η ιστορία του όρου της ΔτΠ, είναι μια ιστορία διαρκούς πολέμου κατά του περιεχομένου της. Οι συκοφαντίες, οι διαστρεβλώσεις, οι αναθεωρητικές «μεταφράσεις» του όρου, όχι μόνο από την αστική προπαγάνδα αλλά και εκ των έσω, από οπορτουνιστές και ρεβιζιονιστές ήταν ατελείωτες.

Προτάσεις:

1. Η ΔτΠ πρέπει να είναι καθημερινά παρούσα σε σύνδεση με τρέχοντα γεγονότα στον καπιταλισμό σε αντίστιξη με τη δικτατορία της αστικής τάξης (κεφαλαίου).

2. Να δείχνεται ότι οι ταξικές δικτατορίες είναι απόλυτες εξουσίες ταξικού Δικαίου που επιβάλλουν με βία οι κυρίαρχες τάξεις.

3. Να γίνεται όσο το δυνατόν κατανοητό ότι είναι Κανόνας Οργάνωσης του τρόπου παραγωγής και του κοινωνικοοικονομικού συστήματος που εδράζεται στις παραγωγικές σχέσεις και διαφέρει από την πολιτική εξουσία που είναι παράγωγο και αναλαμβάνει τη διαχείριση των υποθέσεων δικτατορίας της κυρίαρχης τάξης.

4. Σταδιακά να γίνεται κατανοητή με αυτονόητες συγκρίσεις από τους εργαζόμενους για τον πλούτο που παράγουν, ποιο το αποτέλεσμα μεταξύ δικτατορίας Δικαίου της αστικής τάξης και ποιο του Δικαίου της ΔτΠ. Να γίνεται συνειρμικά κατανοητή η ιδέα της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και του παραγόμενου πλούτου μέσα από ένα νομοτελειακά αναγκαίο λαϊκο-δημοκρατικό πολιτικό, δικαιικό, κοινωνικό, πολιτιστικό σοσιαλιστικό εποικοδόμημα.

Γιατί το όραμα είναι όμοια κινητήρια δύναμη με το ταξικό συμφέρον.


Στέργιος Βασιλείου
Μέλος του ΔΣ και Ειδικός Γραμματέας του Συνδέσμου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ)/ Συμπορευόμενος με το ΚΚΕ, από το 1963

Για την ενίσχυση της ιδεολογικοπολιτικής δουλειάς μέσα στη δράση

Συμφωνώ με τις Θέσεις του 21ου Συνεδρίου, διαβάζοντας το πρώτο κείμενο και εγώ θέλω να εκφράσω τις σκέψεις πάνω στο ζήτημα της ανάγκης να ισχυροποιηθούμε, αναβαθμίζοντας την ιδεολoγικοπολιτική δουλειά σε όλη την κλίμακα του Κόμματος και ακόμα περισσότερο στις Οργανώσεις της ΚΝΕ. Θεωρώ πως είναι κρίσιμη αυτή η δουλειά, για να κατανοηθούν μια σειρά από δυσκολίες που συναντάμε στην παρέμβασή μας καθημερινά, αλλά και οι δυνατότητες που υπάρχουν σε αυτές τις συνθήκες.

Βασικό νομίζω πως είναι μέσα από αυτήν τη δουλειά να κατανοηθεί καλά η περίοδος που διανύουμε, περίοδος της αντεπανάστασης, κυριαρχίας της ιδεολογίας του αντιπάλου σε όλα τα επίπεδα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι κρίσιμο ζήτημα, για να μπορούμε να κατανοούμε μια σειρά από πλευρές που έχουν να κάνουν με το πώς σκέφτεται ο κόσμος σήμερα, τι επιδρά στη συνείδησή του και με βάση αυτό το πώς εμείς θα οργανώνουμε την παρέμβασή μας σε σταθερή βάση παίρνοντας υπόψη τους παράγοντες της εποχής μας.

Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με αντιλήψεις που καλλιεργούνται εύστοχα από τον αντίπαλο, που εγκλωβίζουν τη συνείδηση στα όρια του σημερινού συστήματος, που λοιδορούν οτιδήποτε το αμφισβητεί ουσιαστικά. Είναι ενδεικτικά μια σειρά από προβλήματα που έχουμε συναντήσει στη δράση μας, που απορρέουν από αυτές τις αντιλήψεις όπως ότι αυτή είναι η κατάσταση και δεν μπορεί να υπάρξει κάτι διαφορετικό, ότι αυτά τα οποία εμείς προτείνουμε δεν πέτυχαν στην πράξη, αξιοποιούνται για αυτό ο αντικομμουνισμός, η συκοφαντία του σοσιαλισμού τον 20ό αιώνα και η άγνοια που υπάρχει για αυτά τα ζητήματα κυρίως σε νεότερο κόσμο.

Μαζί με αυτά πρέπει να πάρουμε υπόψη και την υποχώρηση που υπάρχει στο συνδικαλιστικό - εργατικό κίνημα, γενικότερα την υποχώρηση σε κάθε τι οργανωμένο που διεκδικεί, την ενίσχυση της λογικής του ατομικού δρόμου επίλυσης προβλημάτων, της αναποτελεσματικότητας των αγώνων, την λογική της ανάθεσης, των μειωμένων απαιτήσεων κ.ά. Πάρα πολλές φορές στις κουβέντες μας, στις παρεμβάσεις μας, συναντάμε αυτές τις λογικές με πολλούς τρόπους όπως το δουλειά να έχουμε και ό,τι να 'ναι, ότι τουλάχιστον ο εργοδότης μάς πληρώνει στην ώρα μας, ότι έχουμε κρίση και τι να κάνουμε δεν μπορούμε να ζητάμε και πολλά κ.ά.

Δεν είναι εύκολη αυτή η αντιπαράθεση σε αυτές τις συνθήκες με τέτοιες αντιλήψεις που καλλιεργούνται χρόνια και έχουν ριζώσει, ως ένα βαθμό, στη συνείδηση της πλειοψηφίας του κόσμου. Για αυτό θεωρώ πως είναι βασικό ζήτημα η κατανόηση των σημερινών συνθηκών από όλα τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, για να μπορούμε να δημιουργούμε αντοχή, να μην απογοητευόμαστε, να μην το βάζουμε κάτω. Το αντίθετο, να δημιουργούμε ενθουσιασμό, αναδεικνύοντας το μεγαλείο της παρέμβασής μας σε αυτές τις συνθήκες, ότι αντιστεκόμαστε, ότι κρατάμε ζωντανά τα όνειρά μας στον αγώνα για την κοινωνία που θα ικανοποιεί της ανάγκες του κόσμου, τον σοσιαλισμό.

Καθοριστικό για να πετύχουμε τα παραπάνω, θεωρώ πως είναι η ζωντανή και ολοένα πιο μαζική δράση των μελών μας, το πώς οι Οργανώσεις σχεδιάζουν με βάση το πώς όλα μας τα μέλη θα αποκτούν περίγυρο, θα τον διευρύνουν, θα παρεμβαίνουν στον χώρο ευθύνης τους σταθερά, θα αναγνωρίζονται από τον κόσμο, θα ισχυροποιούν προσωπικούς και πολιτικούς δεσμούς.

Οσο πιο μαζική είναι η δραστηριότητά μας τόσο πιο πολύ θα έρχονται ζωντανά στα Οργανα απορίες, θα ενθαρρύνουν το παραπάνω ψάξιμο, την μελέτη, θα δημιουργούν την ανάγκη σταθερά να συζητιούνται μέσα στη δράση πλευρές της πολιτικής μας. Από την προσπάθεια διαμόρφωσης αιτημάτων μέσα στο κίνημα μέχρι και μία ερώτηση που μας δυσκόλεψε στο να απαντήσουμε, έναν χειρισμό που πρέπει να κάνουμε κ.ά.

Σε αυτήν την κατεύθυνση στην πράξη θα βγάζουμε συμπεράσματα, θα δυναμώνει η πεποίθηση για το δίκαιο του αγώνα μας σήμερα, θα βλέπουμε τις δυνατότητες που υπάρχουν και που απορρέουν από τη δύναμη των ιδεών μας, των επεξεργασιών που έχουμε κάνει για διάφορα ζητήματα, που απαντούν στους προβληματισμούς που γεννάνε οι αντιφάσεις της σημερινής κοινωνίας όπως η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, η αξιοποίησή της σήμερα στον καπιταλισμό και οι νέες δυσκολίες που επιφέρει σε αυτό το σύστημα για τους εργαζόμενους, η βαθύτερη κατανόηση των μορφών εκμετάλλευσης και το πώς επιδρούν κ.ά.

Η υπεροχή των θέσεών μας, της γραμμής μας, συνολικότερα της πολιτικής μας εκφράζεται όταν ανακατευόμαστε με πάρα πολύ κόσμο, όταν μπαίνουμε στη διαδικασία να τριφτούμε παραπάνω με ανώριμο πολιτικά κόσμο, αφουγκραζόμενοι τις σκέψεις του, όταν αντιπαραθετόμαστε με τις λογικές που βάζουν άλλες δυνάμεις μέσα στο κίνημα αλλά και συνολικότερα με την κυρίαρχη λογική στους χώρους όπου παρεμβαίνει η κάθε Οργάνωση.

Ετσι θα μπορέσουμε να αναπτύξουμε ολόπλευρα το κριτήριο, για να κατανοούμε και να εξηγούμε τις θέσεις των άλλων δυνάμεων, τους λόγους για τους οποίους την κάθε φορά αλλάζουν τακτική, προσαρμόζουν τη γραμμή τους, προσπαθούν να εγκλωβίζουν συνειδήσεις σε δίπολα στα όρια της σημερινής πραγματικότητας, για τις ανάγκες που έχει κάθε φορά το κεφάλαιο.

Υπάρχει πολλή θετική πείρα τα τελευταία χρόνια, και η προσωπική μου πείρα δείχνει ότι όρος για την ιδεολογική και πολιτική αναβάθμιση της δουλειάς μας δεν μπορεί να είναι έξω από τη μαζική πολιτική δράση, από τη μαζική δράση μέσα στο κίνημα.

Για να μπορούμε να αποδεικνύουμε στη συζήτηση και στη δράση την ανάγκη ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης της οικονομίας, του σοσιαλισμού και όχι απλά να το λέμε συνθηματικά, χωρίς ολοκληρωμένα να αναδεικνύουμε ζητήματα από την καθημερινότητά μας, που μπορούν να αξιοποιηθούν για να φωτίσουν αυτήν την αναγκαιότητα.


Αλέκος Περράκης
Μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ

Για την παρέμβαση της αστικής τάξης στη νεολαία γύρω από το «Πράσινο New Deal»

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ. Στο δεύτερο κείμενο αναλύεται το έδαφος στο οποίο ξεδιπλώνουμε τη δράση μας. Οι εξελίξεις που περιγράφονται μας απασχολούν προκειμένου να εντοπίζουμε τι επιδρά στη νεολαία που απευθυνόμαστε, να γίνεται πιο διεισδυτική η καθημερινή παρέμβαση και καθοδήγηση των δυνάμεών μας, να αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά το εξειδικευμένο σχέδιο παρέμβασης του αντιπάλου στη νεολαία.

Στη Θέση 7 περιγράφεται το πλαίσιο της αστικής διαχείρισης της νέας κρίσης, βασικό στοιχείο της οποίας είναι το «Πράσινο New Deal», με πρόσχημα την κλιματική αλλαγή. Μπορούμε να ξεχωρίσουμε ότι γίνεται μια στοχευμένη προσπάθεια από το σύστημα να εκμεταλλευτεί την ευαισθησία της νεολαίας για το περιβάλλον, για να τη στρατεύσει στον δικό του οικονομικό σχεδιασμό.

Επιδίωξη είναι να πειστεί η νεολαία ότι ο καπιταλισμός μπορεί να χαρακτηρίζεται από μια σειρά αδικίες, όμως μπορεί να βελτιωθεί, να γίνει δίκαιος, «πράσινος». Παράλληλα η ΕΕ παρουσιάζεται ως δύναμη που πρωτοστατεί στην προοδευτική αλλαγή προς τη «βιώσιμη ανάπτυξη», γεγονός που έχει σημαντικό αντίκτυπο στην αντίληψη πολλών νέων για τον χαρακτήρα αυτής της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη καμπάνια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο Μετρό για το «Πράσινο New Deal», που συνοδεύτηκε με όμορφες εικόνες με ζώα, καθαρές θάλασσες κ.ο.κ.

Για την πολύμορφη παρέμβαση του συστήματος, ενδεικτικά είναι τα παρακάτω:

Τα διάφορα πρότυπα που καλλιεργούνται μέσα από τα social media, την Εκπαίδευση κ.ο.κ. και προβάλλουν ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι ατομική ευθύνη και εξαρτάται από ατομικές επιλογές των νέων (π.χ. να ανακυκλώνουν, να αποφεύγουν τα πλαστικά, να επιλέγουν τι τρώνε ή ακόμα και πώς ντύνονται), βγάζοντας από το κάδρο τις ευθύνες των μονοπωλίων ή βάζοντάς τες με τέτοιον τρόπο ώστε να προωθούν τις δήθεν «πράσινες» εταιρείες.

Η παρέμβαση στο περιεχόμενο σπουδών σε σχολεία και πανεπιστήμια που υπηρετεί τον στόχο της «πράσινης ανάπτυξης».

Η ανάπτυξη «οικολογικών κινημάτων», με τις μαθητικές κυρίως κινητοποιήσεις που στηρίζονταν παγκόσμια από μεγάλα μονοπώλια, με «μασκότ» την γνωστή μαθήτρια Γκρέτα.

Ολες οι νεολαίες των αστικών κομμάτων παρεμβαίνουν στηρίζοντας τους αστικούς σχεδιασμούς. Παράλληλα, και οι δυνάμεις του οπορτουνισμού το ξεχωρίζουν ως μέτωπο παρέμβασης, ενώ στις επεξεργασίες τους βαραίνει το ζήτημα της «οικολογικής κρίσης».

Τα παραπάνω επιδρούν στη σκέψη των νέων που απευθυνόμαστε και χρειάζεται να τα παίρνουμε υπόψη στην καθοδηγητική μας δουλειά, στον σχεδιασμό της δράσης μας, στην καθημερινή στήριξη της διαπάλης. Γι' αυτό χρειάζεται να ενισχυθεί η καθοδηγητική ευθύνη για την αφομοίωση των επεξεργασιών μας σχετικά με την καπιταλιστική οικονομική κρίση, το «Πράσινο New Deal», την «πράσινη ανάπτυξη» και την «προστασία του περιβάλλοντος». Να αφομοιωθεί καταρχάς ότι η συζήτηση αυτή μας αφορά: Ο αντίπαλος μέσα και από αυτό το όχημα εξειδικεύει την παρέμβασή του στη νεολαία, αυτοπαρουσιάζεται ως η προοδευτική λύση. Επιπλέον, όπως έχουμε αναδείξει με παρεμβάσεις μας, η προστασία του περιβάλλοντος είναι ζήτημα που αφορά τους ίδιους τους όρους ζωής του λαού και της νεολαίας, και γι' αυτό δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια των εκμεταλλευτών μας.

Παρά τα θετικά βήματα που έχουμε κάνει δίνοντας μια σειρά από μάχες στο πλευρό του Κόμματος, διαμορφώνοντας πλαίσιο πάλης για οξυμένα ζητήματα το οποίο συσπείρωσε και νεολαιίστικες δυνάμεις (π.χ. οι κινητοποιήσεις για τα καζάνια στο Κερατσίνι, για την ΑΓΕΤ στον Βόλο κ.λπ.), αυτά από μόνα τους δεν αρκούν. Μέσα από την καθημερινή διαπάλη και την παρέμβασή μας στο κίνημα χρειάζεται να καλλιεργούμε ταξικό κριτήριο, να σημαδεύουμε τον πραγματικό αντίπαλο, να φωτίζουμε τη διέξοδο. Στη βάση αυτή:

Δεν αρκεί να μένουμε στην ανάδειξη της επιδίωξης των επιχειρηματικών ομίλων να βγάλουν κέρδη μέσα από τις «πράσινες επενδύσεις». Η σωστή αυτή επισήμανση από μόνη της δεν μπορεί να απαντήσει στην προπαγάνδα του αντιπάλου για «βιώσιμη ανάπτυξη». Χρειάζεται καθοδηγητική στήριξη για το πώς εντάσσουμε εκλαϊκευμένα στη συζήτηση τις νομοτέλειες του καπιταλισμού, το κυνήγι του κέρδους που συνοδεύεται με την ανισομετρία, την έλλειψη σχεδιασμού, την ταξικότητα της «πράσινης ανάπτυξης», τις επιπτώσεις της στο περιβάλλον. Να στοχοποιούμε την υποκρισία των κυβερνήσεων και της ΕΕ, που σηκώνουν τη σημαία της «οικολογίας» μόνο όποτε τους συμφέρει, που δρομολογούν ταυτόχρονα με την απολιγνιτοποίηση την εξόρυξη ορυκτών καυσίμων, την υποβάθμιση περιοχών Natura, την καύση σκουπιδιών κ.ο.κ.

Απέναντι στην προπαγάνδα του αντιπάλου ότι το ΚΚΕ είναι παρωχημένο και τεχνοφοβικό επειδή δήθεν εναντιώνεται στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, χρειάζεται να αναδεικνύουμε ολοκληρωμένα την πρότασή μας. Οι κομμουνιστές δεν στοχοποιούμε τα τεχνολογικά επιτεύγματα (εξάλλου αυτά είναι δημιουργήματα των χιλιάδων εργαζομένων και όχι των καπιταλιστών), αλλά αναδεικνύουμε πώς αυτά αξιοποιούνται σήμερα στον καπιταλισμό, σε ποιανού τα χέρια είναι. Οσο μετράμε βήματα στο στόχο «να γίνεται πιο διακριτός ο ρόλος μας ως φορείς νέων ιδεών» (1ο κείμενο, Θέση 9), θα αντιμετωπίζουμε το ψεύτικο δίπολο πρόοδος - συντήρηση που στήνει ο αντίπαλος. Πόσο μάλλον σε σχολές όπως τα Πολυτεχνεία, οι Γεωπονικές και οι Φυσικομαθηματικές, όπου η «πράσινη ανάπτυξη» διαπερνά έντονα το περιεχόμενο σπουδών. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε συσκέψεις που πραγματοποιήσαμε την άνοιξη, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος, υπήρχαν φίλοι της Οργάνωσης που μας είπαν ότι εντυπωσιάστηκαν από τη θέση μας γύρω από αυτά τα ζητήματα, μας είπαν ότι «δεν ήξερα ότι αυτά έλεγε το ΚΚΕ, είχα τελείως άλλη εντύπωση».

Οσο γινόμαστε πιο ικανοί στα παραπάνω, θα επικοινωνούμε πιο εύκολα με νέους που στη σκέψη τους βαραίνει αποσπασματικά το ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος και πολλές φορές τους αντιμετωπίζουμε με επιφύλαξη, επειδή ενδεχομένως δεν δείχνουν αντίστοιχο ενδιαφέρον για άλλες πλευρές της δράσης μας. Με υπομονή χρειάζεται δουλειά για να πιανόμαστε από το τι υπάρχει στη σκέψη τους, να βγάζουν συμπεράσματα, να ριζοσπαστικοποιούνται, να συσπειρώνονται δίπλα μας στις συλλογικές διαδικασίες.

Επιπλέον, σε αυτήν την κατεύθυνση, θα απεγκλωβίζουμε νέους που επηρεάζονται από το οπορτουνιστικό και το αναρχικό ρεύμα (κινήματα «ενάντια στις εξορύξεις» - «ενάντια στις ανεμογεννήτριες»), αναδεικνύοντας ότι η γραμμή τους δαιμονοποιεί την ίδια την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και την παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον γενικά και αόριστα, δεν σημαδεύει τις σχέσεις παραγωγής, το σύστημα. Κυρίως δεν δίνει διέξοδο στην πάλη για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό, την κοινωνία που εξασφαλίζει την προγραμματισμένη, συνειδητή και ισόρροπη επίδραση του εργαζόμενου ανθρώπου στη φύση και στο περιβάλλον, με κίνητρο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.


Αντώνης Μοχιανάκης
Μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ, του Συμβουλίου Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ και του Γραφείου της Περιφερειακής Οργάνωσης ΑΕΙ Αθήνας

Μπορούμε να βάλουμε ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων της καθοδηγητικής δουλειάς μας

Στα τρία κείμενα της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο, με τα οποία και συμφωνώ, περιλαμβάνονται σημαντικές εκτιμήσεις, ώστε το Κόμμα μας να ανταποκριθεί στις δύσκολες, αντιφατικές, σύνθετες καταστάσεις που βρισκόμαστε και έχουμε μπροστά μας. Στα κείμενα περιλαμβάνεται η συσσωρευμένη πείρα της πλούσιας δράσης που έχουμε αναπτύξει, όχι μόνο τα τελευταία 4 χρόνια, αλλά και σε όλη την πορεία αποκατάστασης των επαναστατικών χαρακτηριστικών μας.

Μπορούμε και έχουμε όλες εκείνες τις δυνατότητες, παίρνοντας τα κατάλληλα ιδεολογικά - πολιτικά - οργανωτικά μέτρα να γίνει «πιο διακριτός ο ρόλος του ΚΚΕ, ως ισχυρής οργανωμένης ιδεολογικοπολιτικής εργατικής - λαϊκής πρωτοπορίας στις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις», να δράσει ως «φορέας νέων ιδεών της επαναστατικής κοινωνικής προοπτικής, απάντησης στα μεγάλα ζωτικά προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί και απαιτούν επιτακτικά τη λύση τους τον 21ο αιώνα», όπως αναφέρεται στην θέση 9, του πρώτου κειμένου και αποτελεί το βασικό ζήτημα του Συνεδρίου.

Στο πλαίσιο αυτό θα ήθελα να διατυπώσω κάποιες σκέψεις μου πατώντας στην πείρα από τη δράση που αναπτύξαμε στην Περιοχή Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας.

Στην περιοχή, λόγω και της γειτνίασης με την Αλβανία, εκφράζονται οι αντιθέσεις και ανταγωνισμοί που αναπτύσσονται στην ευρύτερη περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων, μεταξύ ομίλων και καπιταλιστικών χωρών, για τον έλεγχο των αγορών, των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων. Δεν είναι καθόλου εθιμοτυπικές και τυχαίες οι επισκέψεις του Αμερικανού πρέσβη στην περιοχή και η επιθεώρηση των συνοριακών στρατιωτικών φυλακίων και των Διαπόντιων νησιών, από τον υφυπουργό Εθνικής Αμυνας, Αλκιβιάδη Στεφανή.

Επίσης, η περιοχή μας, ως σταυροδρόμι δύο διεθνών οδικών αξόνων, της ΙΟΝΙΑΣ και της ΕΓΝΑΤΙΑΣ και με το λιμάνι της Ηγουμενίτσας να είναι πύλη εισόδου από την Αδριατική, αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι του παζλ που ονομάζεται πολιτική «γεωπολιτικής αναβάθμισης» και στηρίζεται απ' όλα τα αστικά κόμματα. Αφορά το στόχο που περνά μέσα από τη μετατροπή της χώρας μας σε κόμβο μεταφορικών και ενεργειακών «αρτηριών» από και προς την ΕΕ και προωθεί τα ευρωατλαντικά ιμπεριαλιστικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή. Επιπλέον, την ΙΟΝΙΑ οδό πρέπει να την δούμε και με βάση τα σχέδια που υπάρχουν να φτάσει μέσω της Αλβανίας στο Μόναχο και από εκεί μέχρι τη Στοκχόλμη και τη Μόσχα. Για το λόγο αυτό η Περιφέρεια Ηπείρου επιμένει σφοδρά να προωθεί την ανάπτυξη της ΙΟΝΙΑΣ οδού μέχρι την Κακαβιά.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσεται αφενός η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Ηγουμενίτσας και αφετέρου ο σχεδιασμός για την παροχή «εναλλακτικών» καυσίμων στις θαλάσσιες μεταφορές, με τη δημιουργία τέτοιων υποδομών στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Ηδη υπάρχει θετική γνωμοδότηση για την εγκατάσταση μονάδας Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG) για τον ανεφοδιασμό των πλοίων στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας, μια «ανάσα» από το Λαδοχώρι, μια πυκνοκατοικημένη περιοχή όπου υπάρχουν λαϊκές κατοικίες, σχολεία κ.λπ.

Με την εγκατάσταση μονάδας LNG προωθούνται τόσο συμφέροντα αμερικανικών επιχειρηματικών ομίλων, όσο και συμφέροντα των Ελλήνων εφοπλιστών, που ήδη διαθέτουν τον τρίτο μεγαλύτερο στόλο δεξαμενόπλοιων μεταφοράς LNG στον κόσμο, έχοντας 87 πλοία αυτού του τύπου. Επιπλέον, σε τοπικό επίπεδο, έχει ανοίξει η συζήτηση για τις αναγκαίες διαδικασίες και υποδομές ώστε να έρθει και στην Ηπειρο φυσικό αέριο.

Η Οργάνωση της Θεσπρωτίας έκανε σοβαρή προσπάθεια να αναπτυχθεί δράση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού. Εξασφαλίζοντας καταρχήν τον εξοπλισμό των κομματικών μελών με αχτίφ και συνεδριάσεις των ΚΟΒ, πήρε πρωτότυπες πρωτοβουλίες και μέσα στο κατακαλόκαιρο, που κορυφώθηκαν με κινητοποίηση και πολιτική συγκέντρωση του Κόμματος σε επίπεδο περιοχής.

Η Οργάνωση πρόβαλε την ανάγκη εναντίωσης στην ιδιωτικοποίηση με το σύνθημα «Ούτε σπιθαμή του λιμανιού και της χερσαίας ζώνης στους επιχειρηματικούς ομίλους». Δεν έμεινε όμως μόνο σε αυτό. Ανέπτυξε ιδεολογικοπολιτική πάλη και έκανε προσπάθεια εξειδίκευσης μέσα από ένα 4σελιδο που έβγαλε η Κομματική Οργάνωση. Δεν απαντούσε με ένα ξερό ΟΧΙ στον αστικό σχεδιασμό, αλλά με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Ανέδειξε τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα και τις προϋποθέσεις ώστε το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, όπως και όλα τα λιμάνια της χώρας, να λειτουργεί με κριτήριο την ευημερία της κοινωνίας και όχι για την κερδοφορία μιας χούφτας μεγαλομετόχων των επιχειρηματικών ομίλων.

Η πείρα που αποκομίσαμε επιβεβαιώνει ότι με την προβολή των σύγχρονων λαϊκών αναγκών προβληματίζουμε, επιδρούμε καλύτερα από το να καλούμε το λαό σε αγώνα για να αντισταθεί γενικά στους αστικούς σχεδιασμούς. Προβληματίσαμε κάποιους που μας έλεγαν ότι θα ανοίξουν θέσεις εργασίας, όταν τους αναφέραμε την πείρα από την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά. Αναδείξαμε το αντιλαϊκό περιεχόμενο της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού. Αντιμετωπίσαμε τα διάφορα καλέσματα φιλίας, κύρια από ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από τις οπορτουνιστικές δυνάμεις.

Το παραπάνω παράδειγμα δείχνει ότι όταν μια Οργάνωση κάνει δική της υπόθεση μια δραστηριότητα, τότε και τη ρουτίνα μπορεί να σπάει και πρωτοβουλίες να αναπτύσσει και δυσκολίες να ξεπερνά δείχνοντας μαχητικότητα.

Επομένως όταν οι δυνάμεις μας είναι εξοπλισμένες με τις θέσεις μας, τότε δεν είναι ευάλωτες στις πιέσεις και με επιχειρήματα μπορούν να ανταποκριθούν στην ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση, να προβληματίζουν και να απεγκλωβίζουν δυνάμεις που είναι επηρεασμένες από τα ιδεολογήματα της αστικής τάξης, να αντιμετωπίζουν την πίεση από οπορτουνιστικές δυνάμεις.

Η ενίσχυση επομένως του ιδεολογικοπολιτικού στοιχείου στη λειτουργία των καθοδηγητικών οργάνων αποτελεί κρίκο για την προώθηση της στρατηγικής μας. Αυτό επιβεβαιώνεται και από άλλα ζητήματα για τα οποία αναπτύξαμε δράση στην περιοχή, όπως για τις εξορύξεις υδρογονανθράκων, το «αναπτυξιακό» συνέδριο που πραγματοποίησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, παρεμβάσεις σε χώρους εργασίας.

Ο ταξικός αντίπαλος παίρνει υπόψη όλα τα παραπάνω, όπως και τις εξελίξεις στην περιοχή και την καπιταλιστική κρίση που είναι μπροστά μας. Γι' αυτό εκτός από το «καρότο» χρησιμοποιεί και το «μαστίγιο» του αυταρχισμού, που εκδηλώθηκε με ιδιαίτερο τρόπο και στην περιοχή μας στις 17 και 26 Νοέμβρη.

Βεβαίως είναι υπαρκτές οι δυσκολίες, τα κενά και οι αδυναμίες που σωστά επισημαίνονται στα κείμενα του 21ου Συνεδρίου και αποτυπώνονται και στη δική μας δράση. Ομως υπάρχουν δυνατότητες, αποκτούμε πρόσβαση σε περισσότερους χώρους, είναι περισσότεροι αυτοί που εκτιμούν θετικά τη δράση μας, που λένε «καλά που είσαστε και εσείς».

Με παρακαταθήκη τη δράση μας και με τα βήματα που γίνονται, μπορούμε αξιοποιώντας την πείρα μας να αντιμετωπίσουμε τις υποκειμενικές μας αδυναμίες. Είμαστε σε θέση να βάλουμε ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων της καθοδηγητικής δουλειάς μας ώστε να γίνουμε «Κόμμα παντός καιρού».


Δημήτρης Πιτσιάβας
Μέλος του Γραφείου της ΕΠ Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας του ΚΚΕ

Πείρα από την ιδεολογική δουλειά, ως στοιχείο της καθημερινής δράσης της Οργάνωσης

Συμφωνώ με το πρώτο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ. Οι Θέσεις τροφοδοτούν τον προβληματισμό των Οργάνων, μπορούν να βοηθήσουν να βελτιωθεί αποφασιστικά ο τρόπος που καθοδηγούμε και δρούμε. Στο σύνολό τους αφορούν την ΚΝΕ, από τα Γραφεία Περιοχής μέχρι τις ΟΒ. Συμβάλλουν στην προετοιμασία και διαπαιδαγώγηση καταρχάς των κομματικών μελών - στελεχών που είναι χρεωμένα στην ΚΝΕ, αλλά και των νεότερων μελών της ΚΝΕ, στην πορεία στρατολόγησής τους στο Κόμμα.

Στο κείμενο αποτυπώνεται η ανάγκη να δυναμώσει η θεωρητική - ιδεολογική δουλειά στις Οργανώσεις, να αποκτήσουν στελέχη και μέλη ισχυρό μαρξιστικό - λενινιστικό υπόβαθρο. Να αφομοιώνουμε τις σύγχρονες επεξεργασίες του Κόμματος, ώστε με καλύτερους όρους να αντεπεξέλθουμε στις νέες απαιτήσεις, να θωρακιστούμε απέναντι στην επίθεση του αντιπάλου, όποια μορφή και να πάρει. Με αφορμή τα παραπάνω, θέλω να επισημάνω δύο πλευρές της δουλειάς μας, που προκύπτουν από την πείρα της Οργάνωσης Περιοχής και κατά τη γνώμη μου μπορούν να συμβάλουν στην ιδεολογική ενδυνάμωση της Οργάνωσης:

1. Η λειτουργία των σχολών νέων μελών και τα μαθήματα στις ΟΒ.

2. Η προσπάθεια να κωδικοποιήσουμε και να επεξεργαστούμε την τρέχουσα διαπάλη στα Οργανα και τις ΟΒ.

Οι δύο αυτές μορφές οργάνωσης της ιδεολογικής δουλειάς δεν είναι κεκτημένος τρόπος καθοδήγησης και λειτουργίας για το σύνολο της Οργάνωσης. Η πείρα όμως δείχνει ότι είναι αποφασιστικής σημασίας να συστηματοποιηθεί και να απλωθεί η αξιοποίησή τους, σε όλες τις Οργανώσεις.

Καταρχάς είναι σημαντικό, το ότι σε συνθήκες καραντίνας, δεν υπήρξε δισταγμός στο να προχωρήσουν οι σχολές νέων μελών, με όλα τα μέτρα προστασίας και επίσης ότι ολοκληρώθηκαν με τους καλύτερους όρους. Αντίστοιχα και η ολοκλήρωση των μαθημάτων στις ΟΒ είναι νέο βήμα που μετράμε, αφού συχνά λόγω προχειρότητας έμεναν στη μέση.

Οι σύντροφοί μας που παρακολούθησαν τις σχολές και είναι νέα μέλη ή συνδέσεις από μαθητικές Οργανώσεις βοηθήθηκαν πολύπλευρα. Η συμμετοχή στη σχολή βοηθά, ώστε με καλύτερους όρους να συμβάλλουν στη συζήτηση της ΟΒ τους, να αφομοιώνονται με πιο σταθερά βήματα, να αποκτούν από νωρίς καλύτερη σχέση με τον Κομματικό Τύπο, με μεγαλύτερη ευκολία να αντιλαμβάνονται τον καθημερινό σχεδιασμό της ΟΒ, ως στοιχείο της συνολικής παρέμβασης της Οργάνωσης αλλά και του Κόμματος. Επομένως, τα ΤΣ πρέπει να καθιερώσουν τη μορφή αυτή ιδεολογικής δουλειάς, ώστε τα μέλη μας να περνάνε από τέτοιους κύκλους μορφωτικής δουλειάς, από τα πρώτα κιόλας βήματα της οργανωμένης τους ζωής.

Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από αυτή μας τη δουλειά, θετικά και αρνητικά, τα όποια βήματα μετρήσαμε, τα διορθωτικά μέτρα που χρειάζονται, πρέπει να γενικευτούν και να αξιοποιηθούν ακόμα πιο αποτελεσματικά.

Η συλλογική συζήτηση στο πλαίσιο των μαθημάτων των ΟΒ, βοηθάει να λύνουμε πιο οργανωμένα και προετοιμασμένα προβληματισμούς, τόσο για το συγκεκριμένο ζήτημα που συζητάμε κάθε φορά (π.χ. για την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών) όσο και για δυσκολίες που προκύπτουν γενικά από τη δράση μας. Η απουσία τέτοιων μορφών δουλειάς φανερώνεται στην καθημερινή ζωή των ΟΒ και στη δράση των συντρόφων.

Η επιμονή στη διεξαγωγή των μαθημάτων, στην καλή προετοιμασία είναι αυτή που μπορεί να βοηθήσει να αντιμετωπίζεται, στην πράξη, η δυσκολία των συντρόφων να διαβάσουν ή ακόμα και μία υποτίμηση στο να υλοποιηθεί αυτό το καθήκον «μέσα στα πολλά». Οσο τα μαθήματα δένονται με την καθημερινότητα του συντρόφου, αξιοποιούνται από τον ίδιο στην καθημερινή του δραστηριότητα, αποκτούν υπόσταση, γίνονται «ανάγκη». Ετσι μπορεί να ζωντανεύει τη λειτουργία των Οργανώσεων, να ενισχύεται ο σχεδιασμός μας, να συμβάλλει ουσιαστικά η θεωρητική - ιδεολογική δουλειά στην οικοδόμηση.

Σχετικά με τη δεύτερη πλευρά, την κωδικοποίηση και επεξεργασία της διαπάλης (π.χ. πώς εξειδικεύεται στην περιοχή η διαπάλη στο Πανεπιστήμιο, στα σχολεία, σε χώρους δουλειάς που συγκεντρώνουν νεολαία όπως ο Επισιτισμός), εντοπίζουμε τη δυσκολία να προχωράει η δουλειά στα Οργανα, να εμπλουτίζονται με αυτά τα στοιχεία η συζήτηση και ο σχεδιασμός σε επίπεδο οργάνων όσο και στις ΟΒ. Με μεγάλη δυσκολία εντοπίζουμε - εκτιμάμε και πώς αντεπεξέρχεται η Οργάνωση στην καθημερινή διαπάλη. Τι δυσκολίες και αδυναμίες συναντά στην προσπάθεια να ξεδιπλώσει στο χώρο ευθύνης την πολιτική και τις θέσεις του Κόμματος. Πόσο και πώς επιδρά η πολιτική μας σε ένα έτος, τμήμα, σχολή στο ΑΕΙ. Τι βήματα πρέπει να μετρήσουμε ώστε να γίνουμε πιο αποδεικτικοί στην πρότασή μας, στην ανάδειξη του στρατηγικού μας στόχου, στην ανάδειξη του άλλου δρόμου ανάπτυξης.

Εχουμε βελτιωθεί στην προετοιμασία μας αλλά κύρια σε σταθμούς. Σε αυτές τις περιπτώσεις φτάνουμε με μεγαλύτερη ταχύτητα στις Οργανώσεις, επεξεργαζόμαστε τα επιχειρήματα του αντιπάλου, ακριβώς γιατί αντικειμενικά αυτοί οι σταθμοί συνδέονται και με μεγαλύτερη απαίτηση να συσπειρώσουμε, να πείσουμε, να συγκρουστούμε.

Προκύπτει, λοιπόν, η ανάγκη πιο σταθερά να έχουμε στραμμένο το βλέμμα μας στο τι συζητιέται, με τι όρους δίνουμε την αντιπαράθεση, ώστε να συγκρουόμαστε στην πράξη, καθημερινά με αδυναμίες που εντοπίζονται και από τις Θέσεις.

Το τελευταίο διάστημα οι εξελίξεις μάς δείχνουν με έμφαση την ανάγκη επεξεργασίας της διαπάλης και εξειδίκευσης. Για παράδειγμα, στο Νομοσχέδιο για την Παιδεία διαφορετική διαπάλη υπάρχει στους μαθητές, στους σπουδαστές και τους φοιτητές. Ακόμη πιο ειδικές είναι οι απαιτήσεις στην επεξεργασία στο ΑΕΙ, αφού απαιτούνται διαφορετικά επιχειρήματα για τις σχολές φυσικών επιστημών από αυτές των κοινωνικών επιστημών.

Αυτή η δουλειά είναι επίπονη, απαιτεί τριβή και γνώση του χώρου. Απαιτεί και καλή γνώση της κατάστασης και πείρας των συντρόφων. Τι θα τους διευκολύνει, ώστε να ανοίξουν την αντιπαράθεση. Αυτή η μεθοδολογία μπορεί στη συνέχεια να τροφοδοτήσει ουσιαστικά και τα Οργανα με στοιχεία για τη γενίκευση συμπερασμάτων και συνολικά στην καλύτερη λειτουργία. Οσο μετράμε βήματα στη ιδεολογικοπολιτική μας θωράκιση, τόσο μεγαλύτερες θα είναι και οι αντοχές μας σε όλες τις συνθήκες. Με γνώση σε τι συνθήκες δίνουμε τη μάχη, με ασυμβίβαστο με τις δυσκολίες πνεύμα, βάζουμε στόχο να δυναμώσουμε ολόπλευρα τις Οργανώσεις μας.


Κωνσταντίνα Τζιφρή
Μέλος του Γραφείου του Συμβουλίου Περιοχής Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας της ΚΝΕ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ