Από το μεγάλο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ την περασμένη Τετάρτη

«Το 2010, από το "λεφτά υπάρχουν" του κ. Γιώργου Παπανδρέου, φτάσαμε στο βάρβαρο μνημόνιο 1. Το 2012, από το πρόγραμμα του Ζαππείου του κ. Σαμαρά και την καταψήφιση του πρώτου μνημονίου, φτάσαμε στο μνημόνιο 2. Σήμερα, το 2015, από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και το "θα σκίσουμε όλα τα μνημόνια" του κ. Τσίπρα, φτάσαμε στο μνημόνιο 3.

Για όλους έρχεται κάποια στιγμή η ώρα της αλήθειας. Αυτή η ώρα έφτασε για εσάς κ. Τσίπρα. Η δημαγωγία, η συνειδητή εξαπάτηση έφτασε στα όριά της. Ολα όσα μας είπατε για τα μνημόνια που θα σκίζατε, για τα νταούλια που θα χτυπάγατε και θα χόρευαν οι αγορές, δυστυχώς τώρα δεν προκαλούν γέλιο. Γιατί ο λογαριασμός που καλείται να πληρώσει ο λαός είναι πολύ πικρός, πολύ βαρύς και ασήκωτος. Ο λαός θα πληρώσει το άθλιο μνημόνιο Τσίπρα.

Παραμύθια τέλος! Αποκαλύφτηκε ότι η ΕΕ είναι μία αντιδραστική, ιμπεριαλιστική συμμαχία, η οποία δεν αλλάζει με δημοψηφίσματα. Αποκαλύφτηκε ότι καμία αστική - ούτε με αριστερό πρόσημο - κυβέρνηση δεν μπορεί να βαρά τα νταούλια σε αυτούς που κρατούν τα κλειδιά της οικονομίας, στους μονοπωλιακούς ομίλους. Αποδείχτηκε ότι οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών κέντρων, η διαπάλη της Γερμανίας με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ δεν αφορά στην προστασία των λαϊκών δικαιωμάτων, αλλά στα κέρδη τους, τα κέρδη του κεφαλαίου.

Η λυκοσυμμαχία της ΕΕ, στην οποία υποκλίνεστε, δεν υπήρξε ποτέ μια Ενωση της ειρήνης, της ισοτιμίας, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αντικομμουνιστές, λυσσασμένοι εχθροί της Σοβιετικής Ενωσης και του εργατικού κινήματος ήταν οι ιδρυτές της, ο Αντενάουερ και ο Σούμαν που θαυμάζετε. Γι' αυτό και η ΕΔΑ χαρακτήριζε πριν από τη χούντα την τότε ΕΟΚ ως "λάκκο των λεόντων" και τους ιδρυτές της, τους οποίους εσείς υμνείτε.

Την ίδια ώρα που λέγατε ότι σας εκβιάζει η τρόικα, παρουσιάζατε ως μονόδρομο την παραμονή μας σε αυτήν τη φυλακή των εκβιαστών. Υπογράψατε τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη και δεν προετοιμάσατε, ούτε παρουσιάσατε στο λαό καμιά εναλλακτική λύση. Μια μέρα μετά το δημοψήφισμα, βρεθήκατε αγκαλιά με τους ηγέτες του ΝΑΙ, να παρουσιάζετε την υπογραφή νέας συμφωνίας ως μοναδική επιλογή, με τα ίδια επιχειρήματα, τον ίδιο εκφοβισμό που ακούμε συνεχώς τα τελευταία χρόνια.

Είστε υπερήφανοι για το τσάκισμα του λαού. Αποτελεί θράσος να μιλάτε ακόμη και σήμερα για τη σκληρή, περήφανη μάχη που τάχα δώσατε απέναντι στους δανειστές.

Αισθάνεστε περήφανος: Για τη νέα μείωση του εισοδήματος των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων και των συνταξιούχων; Για το πάγωμα - δηλαδή στην ουσία - το κόψιμο των συντάξεων; Για την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης; Για τους άδικους έμμεσους φόρους; Τις αυξήσεις του ΦΠΑ στα τρόφιμα, που πλήττουν εξίσου άνισα εισοδήματα; Αισθάνεστε περήφανος για την ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων; Την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας; Το χτύπημα των αγροτών; Τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις; Την αύξηση της φοροαφαίμαξης των αυτοαπασχολούμενων, επαγγελματιών και εμπόρων;

Πείτε καθαρά στο λαό: Σε ποια χέρια θα βρεθούν τα δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης των εγχώριων υδρογονανθράκων, μετά την έγκριση του ανεξάρτητου Ταμείου, στο οποίο θα μεταφερθούν ελληνικά περιουσιακά στοιχεία μεγάλης αξίας!!!

Απαντήστε: Ποιες πραγματικές εγγυήσεις μπορείτε να δώσετε για τις λαϊκές καταθέσεις, αφού εγκριθεί σε επίπεδο εθνικού Δικαίου η κοινοτική οδηγία - πλαίσιο για την ανάκαμψη και εξυγίανση των εγχώριων πιστωτικών ιδρυμάτων (πράγμα που σε απλά ελληνικά σημαίνει κούρεμα καταθέσεων).

Φτιάχνετε νέους αντιλαϊκούς μύθους. Ο νέος μύθος με τον οποίο συνοδεύετε το τερατώδες μνημόνιο, έχει δύο συστατικά στοιχεία:

Το ΠΡΩΤΟ είναι η περιβόητη δικαιότερη κατανομή των βαρών. Εχετε ξεπεράσει κάθε όριο βρώμικης προπαγάνδας. Τι λέτε στον εργαζόμενο, στον αγρότη, στο συνταξιούχο; Να ξεχάσει όσα βάρη έχει ήδη φορτωθεί στην πλάτη του από τα δύο προηγούμενα αντιλαϊκά μνημόνια. Να αποδεχτεί ότι όλοι οι προηγούμενοι αντιλαϊκοί νόμοι, που θα τους καταργούσατε τάχα με ένα άρθρο, ήρθαν για να μείνουν αιώνια. Να αποδεχτεί στην πλάτη του και το νέο βουνό των αντιλαϊκών μέτρων. Και επιπλέον, να θεωρήσει ότι όλα αυτά αντισταθμίζονται, επειδή θα αυξηθεί η φορολογία των επιχειρήσεων με κέρδη έως 50.000 ευρώ, που φυσικά δεν είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι...

Για τα μονοπώλια, δεν υπάρχει πρόσθετη φορολογική επιβάρυνση, ενώ συνεχίζονται οι προκλητικές φοροαπαλλαγές. Μιλάτε προκλητικά για τη δυνατότητα αναδιανομής, την ώρα που οι εφοπλιστές συνεχίζουν να πληρώνουν ως ετήσιο φόρο τα ναύλα λίγων ημερών. Μιλάτε για δίκαιη αναδιανομή, την ώρα που ο υπουργός σας, κ. Κουρουμπλής, σχεδίαζε ν' αυξήσει τις τιμές στα γενόσημα που παράγει η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία. Γι' αυτά τα θέματα και για τις πολεμικές δαπάνες δεν υπογράφατε τις αρχικές προτάσεις Γιούνκερ, για να ικανοποιήσετε τα φιλαράκια σας, κάποιους εφοπλιστές και κάποιους φαρμακοβιομήχανους.

Το ΔΕΥΤΕΡΟ βασικό στοιχείο του εμπορίου ελπίδας, το οποίο προκλητικά συνεχίζετε, είναι η προοπτική επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη, με το επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ και τις υποσχέσεις αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους. Ούτε λίγο - ούτε πολύ εμφανίζετε την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων, ως δρόμο που οδηγεί στη λαϊκή ευημερία.

Ποιον κοροϊδεύετε; Η ισχυρή θέση του τουριστικού κλάδου οδήγησε τάχα σε ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι του κλάδου τα χρόνια της κρίσης; Μπορεί να αυξηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου, χωρίς να αυξηθεί το ξεζούμισμα των εργαζομένων, η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης; Οι εργαζόμενοι ξέρουν την απάντηση, τη βιώνουν καθημερινά. Ολοι θυμούνται ότι η προηγούμενη αναδιάρθρωση του χρέους, το μεγάλο κούρεμα που έγινε τότε, συνοδεύτηκε με κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα.

Στην πλάτη του ελληνικού λαού οξύνεται η διαπάλη μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας για το μέλλον της Ευρωζώνης, καθώς και μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας για την ηγεμονία στην Ευρώπη. Γι' αυτό, το Grexit δεν μπορεί να αποκλειστεί το επόμενο διάστημα, αργότερα, παρά την προσωρινή συμφωνία.

Ομως, δεν αποτελεί εναλλακτική λύση για το λαό η καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής. Κι ας τη δούμε λίγο αυτή τη λύση της δραχμής, η οποία αφελώς υιοθετείται από ορισμένους. Εμείς επιμένουμε ότι δεν αποτελεί διέξοδο για το λαό η λύση της δραχμής, που επιθυμούν ο Σόιμπλε, η Λεπέν, ο Σόρος, οι Βρετανοί ευρωσκεπτικιστές, καθώς και διάφορα άλλα φασιστοειδή στη χώρα μας και στην Ευρώπη. Οι μόνοι κερδισμένοι στην Ελλάδα απ' τη συγκεκριμένη λύση θα ήταν ορισμένοι μονοπωλιακοί όμιλοι της ναυτιλίας, της φαρμακοβιομηχανίας, της ενέργειας, του εμπορίου όπλων. Ο λαός, όμως, θα συνεχίσει να θυσιάζει τις ανάγκες του στο βωμό της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, που θα εξακολουθούν να κρατούν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας. Ο λαός θα πληρώσει και πάλι, με άλλο τρόπο, με τη μεγάλη άνοδο του πληθωρισμού, τη μαύρη αγορά, τις ακριβές εισαγωγές κ.λπ. Γι' αυτό έχει μεγάλες ευθύνες η πλευρά του κ. Λαφαζάνη, του κ. Λαπαβίτσα, άλλων ομάδων εντός και εκτός Κοινοβουλίου. Αφού στήριξαν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή της την πορεία και συνέβαλαν στον αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος, τώρα προτείνουν μια κάλπικη διέξοδο, για να συνεχίσουν το ρόλο τους ως δεκανίκια μιας αδιέξοδης πολιτικής, ξένων για το λαό συμφερόντων.

Υπάρχει η πραγματική διέξοδος της ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Φτάνει ο λαός να πιστέψει στη δύναμή του και να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Υπάρχει ο δρόμος που καταργεί πραγματικά τις δεσμεύσεις της ΕΕ για την εγχώρια παραγωγή, απ' το κρέας και τη ζάχαρη μέχρι τα ναυπηγεία και άλλους τομείς της οικονομίας. Υπάρχει ο δρόμος που ξεριζώνει το καπιταλιστικό κέρδος ως βασικό κριτήριο της παραγωγής και θέτει ως γνώμονα τις κοινωνικές, τις λαϊκές ανάγκες. Αυτός ο δρόμος θα επιτρέψει, για παράδειγμα, να βγούμε απ' την κρίση στον κλάδο των κατασκευών και να καλυφθούν οι ανάγκες σε έργα υποδομής, καθώς και οι στεγαστικές ανάγκες χιλιάδων νέων που ζουν σήμερα αναγκαστικά με τους γονείς τους. Υπάρχει ο δρόμος που θα επιτρέψει να συναφθούν αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες για την εισαγωγή τροφίμων και φαρμάκων, ενέργειας, αφού η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας θα έχει σπάσει τα δεσμά και τις αλυσίδες, με τις οποίες είναι χειροπόδαρα δεμένη από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Για ν' ανοίξει αυτός ο δρόμος, πρέπει άμεσα, τώρα να οργανωθεί και ενωθεί ο λαός, να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα αμέσως, να αποκτήσει σαφή αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, στη βάση των βασικών αιτημάτων διεκδίκησης, να αναπτυχθεί η κοινωνική λαϊκή συμμαχία του με τα υπόλοιπα λαϊκά κινήματα που έχουν έναν προσανατολισμό ενάντια στα μονοπώλια, να δυναμώσει η συμπαράταξη με το ΚΚΕ, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές και επιφυλάξεις.

Είναι η μόνη ελπίδα πλέον για το λαό, τη νεολαία, για την έξοδο από την κρίση σε όφελος της λαϊκής ευημερίας. Να μην μπει ο λαός κάτω από ξένες σημαίες. Η σημαία της εργατικής τάξης, των αγώνων του λαού μας, η βαμμένη με το κόκκινο αίμα των παιδιών του, η γαλανόλευκη σημαία των ηρώων αυτής της πατρίδας, θα κυματίζουν πραγματικά περήφανα, όταν ο ίδιος ο λαός μας αποφασίσει να τις πάρει στα χέρια του και να τις σηκώσει ακόμα ψηλότερα...».

Είναι ζημιά στο κόκκινο να κατεβάζεις με δημοψήφισμα στο πόπολο ως πραγματικότητα το Στουρνάρα τσάρο και να ονειρεύεσαι πως τα θερινά ανάκτορα, όπως λένε και οι εύκολοι δημοσιογράφοι της προσομοίωσης, είναι γωνία Πανεπιστήμιου και τίποτα.

Είναι ζημιά στο κόκκινο να στήνεις απ' το πρωί αριστερά κιγκλιδώματα στη Βουλή τη μνημονιάρα, όπως λένε η Ρόζα η ναζιάρα, για να φανεί πως το chicken game, το παιχνίδι του δειλού - κότα, το παίζει τελικά το ΠΑΜΕ που δεν κάθεται να συγκρουστεί με κάτι απολειφάδια από τις πλατείες των τεχνητώς αγανακτισμένων. Κι εκεί που φλέγονται τα βαν των σταθμών που χτίσανε τις μαρκίζες με τα πρώτα ονόματα λίστα από το Βαρουφάκη έως το Λαπαβίτσα, να σε τρολάρει ο Βαγγελάρας παρέχοντας απλόχερα στήριξη κι ασπίδα με κοινοβουλευτικά δακρυγόνα που μυρίζουνε σαν την κουζίνα ευρωπαϊκής σουβλακερί.

Οταν η εικόνα τρώει την πραγματικότητα και η Κεντρική Επιτροπή σου γίνεται συνιστώσα μιας συνοπτικής εκλογικής διαδρομής, τότε η αριστερά ντύνεται αποπαίδι της Ιστορίας που δέχεται να τρώει ξύλο ώσπου να τα φτύσει απ' την κούραση ο δάσκαλός του. Απ' ό,τι λέχτηκε κι ακούστηκε αυτές τις μέρες περί χρεοκοπίας το πιο μεγάλο τραύμα το υπέστη η λαϊκή κυριαρχία. Εγινε ντεκόρ και μπογιάτισμα του εσωτερικού του ευρωπαϊκού μας κελιού. Κάτι σαν ανανέωση χυδαία και σκανδαλωδώς ακριβή της παλιάς καπιταλιστικής φυλακής κι έκοψε και τιμολόγιο τρίτου μνημονίου Τσίπρα. Η βαθύτερη ζημιά είναι οι κοθόρνοι της πλατφόρμας που φόρεσε ο Αλέξης για ν' αναμετρηθεί με το μπόι της Ιστορίας, όπως του είπε κι ο Γλέζος, μαζί με το Δραγασάκη χαιρετώντας πια δυο άλλες σημαίες, πάντως ευρωατλαντικές και αστερόεσσες.

Ο Λένιν στο βήμα του 2ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς

«Μην ξεχνάς τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο!»

«Μη ξεχνάς ότι αν δεν γκρεμιστεί ο καπιταλισμός, η επανάληψη των εγκληματικών αυτών πολέμων είναι όχι μόνο δυνατή, αλλά και αναπόφευκτη!»

«Η Κομμουνιστική Διεθνής έχει ως σκοπό τον ένοπλο αγώνα για την ανατροπή της διεθνούς αστικής τάξης και την ίδρυση της διεθνούς δημοκρατίας των Σοβιέτ, που είναι ο πρώτος σταθμός, στο δρόμο της ολοκληρωτικής κατάργησης κάθε κυβερνητικού συστήματος».

Στην πρώτη συνεδρίαση του 2ου Συνεδρίου μίλησε ο Β. Ι. Λένιν που εισηγήθηκε τη διεθνή κατάσταση και τα βασικά καθήκοντα της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Υπογράμμισε το ρόλο της στην κινητοποίηση των εργαζόμενων μαζών στον αγώνα εναντίον του καπιταλισμού και την κοσμοϊστορική σημασία της προλεταριακής επανάστασης στη Ρωσία. Τόνισε πως το προλεταριάτο δε θα μπορέσει να κατακτήσει την εξουσία χωρίς να έχει συντρίψει τον οπορτουνισμό. «Ο οπορτουνισμός - έλεγε - είναι ο πιο σπουδαίος εχθρός μας. Ο οπορτουνισμός στην κορυφή του εργατικού κινήματος είναι σοσιαλισμός μη προλεταριακός, σοσιαλισμός αστικός. Η πράξη απόδειξε πως τα στελέχη του εργατικού κινήματος που ακολουθούν οπορτουνιστική κατεύθυνση είναι υπερασπιστές της αστικής τάξης, υπερασπιστές καλύτεροι από τους ίδιους τους αστούς. Αν δεν είχαν τους εργάτες κάτω από την καθοδήγησή τους, η αστική τάξη δεν θα ήταν δυνατόν να κρατηθεί».

«ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος δημιούργησε και για τις νικήτριες χώρες κατάσταση αφόρητη. Αυτό το δείχνει και η τεράστια δυσαναλογία ανάμεσα στους μισθούς εργασίας και στην ύψωση των τιμών. Το Ανώτατο Οικονομικό Συμβούλιο, που είναι ένα όργανο προστασίας του αστικού καθεστώτος όλου του κόσμου από την αναπτυσσόμενη επανάσταση, στις 8 του Μάρτη αυτού του χρόνου πήρε μια απόφαση που τελειώνει με μια έκκληση υπέρ της τάξης, της φιλεργίας και της οικονομίας, με τον όρο φυσικά ότι οι εργάτες θα παραμείνουν σκλάβοι του κεφαλαίου. Το Ανώτατο αυτό οικονομικό συμβούλιο, όργανο της Αντάντ, όργανο των καπιταλιστών όλου του κόσμου, έκανε αυτό τον απολογισμό.

Οι τιμές των προϊόντων ανέβηκαν κατά μέσο όρο στις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής κατά 120%, ενώ το μεροκάματο αυξήθηκε εκεί μόνο κατά 100%. Στην Αγγλία οι τιμές των προϊόντων ανέβηκαν κατά 170%, ο μισθός εργασίας κατά 130%. Στη Γαλλία οι τιμές των προϊόντων κατά 300%, ο μισθός εργασίας κατά 200%. Στην Ιαπωνία οι τιμές των προϊόντων κατά 130%, ο μισθός εργασίας κατά 60% (αντιπαραβάλλω τα στοιχεία του συντρόφου Μπράουν από την μπροσούρα του που αναφέρθηκε παραπάνω και τα στοιχεία του Ανωτάτου Οικονομικού Συμβουλίου από την εφημερίδα "Τάιμς" της 10 του Μάρτη 1920).

Είναι καθαρό πως σε μια τέτοια κατάσταση είναι αναπόφευκτο να μεγαλώνει η αγανάκτηση των εργατών, να δυναμώνουν οι επαναστατικές διαθέσεις και ιδέες, να φουντώνουν οι αυθόρμητες μαζικές απεργίες. Γιατί η κατάσταση των εργατών γίνεται αφόρητη. Οι εργάτες πείθονται με την πείρα τους πως οι καπιταλιστές κέρδισαν αμέτρητα πλούτη από τον πόλεμο και φορτώνουν τις δαπάνες και τα χρέη στις πλάτες των εργατών. Τελευταία μετάδωσε ο τηλέγραφος την είδηση πως η Αμερική θέλει να στείλει σε μας, στη Ρωσία, 500 ακόμη κομμουνιστές για να απαλλαγεί από τους "επικίνδυνους διαφωτιστές".

Από τις εργασίες του 2ου Συνεδρίου την πρώτη μέρα στο παλάτι της Ταυρίδας. Την πρώτη μέρα ο Β. Ι. Λένιν παρουσίασε την έκθεση για τη διεθνή κατάσταση και τα κύρια καθήκοντα της ΚΔ, 19 Ιούλη 1920

Ο σ. Λαπίνσκι στην μπροσούρα του "Η Αγγλία και η παγκόσμια επανάσταση", από την οποία το δικό μας "δελτίο του λαϊκού επιτροπάτου εξωτερικών" πήρε το Φλεβάρη του 1920 και δημοσίευσε πολύτιμα στοιχεία, αναφέρει πως οι εξαγωγικές τιμές του κάρβουνου στην Αγγλία ήταν δυο φορές μεγαλύτερες απ' ό,τι πρόβλεπαν οι επίσημοι βιομηχανικοί κύκλοι.

Διαδήλωση των μαχητών του Κόκκινου Στρατού, τις μέρες του 2ου Συνεδρίου. Στο πανό: «Ζήτω η Τρίτη Διεθνής - στρατηγείο του παγκόσμιου προλεταριακού στρατού»

Το γεγονός αυτό δείχνει πως ο "μηχανισμός" της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας διαλύεται τελείως. Οι εμπορικές σχέσεις πάνω στις οποίες στηρίζεται στις συνθήκες του καπιταλισμού η προμήθεια πρώτων υλών και η πούληση των προϊόντων είναι αδύνατο να συνεχιστούν - δεν μπορεί προπαντός να συνεχιστούν πάνω στη βάση της υποταγής μιας ολόκληρης σειράς χωρών σε μια χώρα - λόγω της αλλαγής της αξίας των νομισμάτων. Καμιά χώρα, ακόμη και η πιο πλούσια, δεν μπορεί να υπάρχει και δεν μπορεί να εμπορεύεται, γιατί δεν μπορεί να πουλάει τα προϊόντα της, δεν μπορεί να προμηθεύεται πρώτες ύλες.

Εξώφυλλο της έκδοσης ντοκουμέντων του 2ου Συνεδρίου στα Αγγλικά

Ο Ουίλσον ήταν το είδωλο των μικροαστών και των πασιφιστών σαν τον Κέινς και μια σειρά ήρωες της ΙΙ Διεθνούς (ακόμη και της "δυόμισι" Διεθνούς), που υποκλίνονταν μπροστά στα "14 σημεία" και έγραφαν ακόμη και "επιστημονικά" βιβλία για τις "ρίζες" της πολιτικής του Ουίλσον, ελπίζοντας πως ο Ουίλσον θα σώσει την "κοινωνική ειρήνη", θα συμφιλιώσει τους εκμεταλλευτές με τους εκμεταλλευόμενους, θα κάνει κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Ο Κέινς αποκάλυψε με τρόπο ανάγλυφο πως ο Ουίλσον αποδείχτηκε ένας ηλίθιος, και ότι όλες αυτές οι αυταπάτες διαλύθηκαν σαν καπνός στην πρώτη επαφή με την επιχειρηματική, στενά πρακτική, εμπορική πολιτική του κεφαλαίου, που εκπροσωπείται από τους κυρίους Κλεμανσό και Λόιντ Τζορτζ. Οι εργατικές μάζες βλέπουν τώρα όλο και καθαρότερα από την πείρα της ζωής τους, και οι χωμένοι στα βιβλία επιστήμονες θα μπορούσαν να δουν έστω και από το βιβλίο του Κέινς, πως οι "ρίζες" της πολιτικής του Ουίλσον περιορίζονται στην παπαδίστικη βλακεία, στη μικροαστική φρασεολογία και στην πλήρη άγνοια της ταξικής πάλης.

Ο Β. Ι. Λένιν σε συνεδρίαση μιας από τις επιτροπές του 2ου Συνεδρίου

Από το άλλο μέρος, στην κάθε πιστώτρια χώρα οι εργάτες βρέθηκαν σε αφόρητη κατάσταση. Ο πόλεμος έχει οξύνει σε αφάνταστο βαθμό όλες τις καπιταλιστικές αντιθέσεις και σ' αυτό βρίσκεται η πηγή του βαθύτατου επαναστατικού αναβρασμού που μεγαλώνει, γιατί οι άνθρωποι τον καιρό του πολέμου βρέθηκαν κάτω από τις συνθήκες της στρατιωτικής πειθαρχίας, ρίχτηκαν στο θάνατο ή βρέθηκαν κάτω από την άμεση απειλή των στρατοδικείων. Οι συνθήκες του πολέμου δεν έδιναν τη δυνατότητα να δουν την οικονομική πραγματικότητα. Οι συγγραφείς, οι ποιητές, οι παπάδες, όλος ο Τύπος εξυμνούσαν τον πόλεμο και μόνο τον πόλεμο. Τώρα που ο πόλεμος τέλειωσε, άρχισαν οι αποκαλύψεις. Ξεσκεπάστηκε ο γερμανικός ιμπεριαλισμός μαζί με την ειρήνη του Μπρεστ - Λιτόβσκ. Ξεσκεπάστηκε η ειρήνη των Βερσαλλιών, που έπρεπε να είναι η νίκη του ιμπεριαλισμού, ενώ αποδείχτηκε πως είναι η ήττα του. Το παράδειγμα του Κέινς δείχνει, ανάμεσα στ' άλλα, πως δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, προερχόμενοι από τη μικροαστική τάξη, από τους διανοούμενους, από τους ανθρώπους που απλώς είναι κάπως αναπτυγμένοι και γραμματισμένοι στην Ευρώπη και στην Αμερική, αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο που ακολούθησε ο Κέινς, ο οποίος παραιτήθηκε και πέταξε στα μούτρα της κυβέρνησής του το βιβλίο που ξεσκεπάζει την κυβέρνηση αυτή. Ο Κέινς έδειξε τι γίνεται και τι θα γίνει στη συνείδηση χιλιάδων και εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, όταν θα καταλάβουν πως όλοι οι λόγοι για τον "πόλεμο υπέρ τής ελευθερίας" κ.τ.λ. ήταν καθαρή απάτη, πως στην πραγματικότητα θησαύρισε μόνο ένας ασήμαντος αριθμός, ενώ οι υπόλοιποι καταστράφηκαν και υποδουλώθηκαν. Εξάλλου, ο αστός Κέινς λέει πως οι Αγγλοι για να σώσουν τη ζωή τους, για να σώσουν την αγγλική οικονομία πρέπει να πετύχουν την επανάληψη ελεύθερων εμπορικών σχέσεων ανάμεσα στη Γερμανία και στη Ρωσία! Και με ποιο τρόπο μπορούν να το πετύχουν αυτό; Με την ακύρωση όλων των χρεών, όπως προτείνει ο Κέινς! Η ιδέα αυτή δεν είναι μόνο ιδέα του οικονομολόγου επιστήμονα Κέινς. Στην ιδέα αυτή κατέληξαν και θα καταλήξουν εκατομμύρια. Και εκατομμύρια άνθρωποι ακούν τους αστούς οικονομολόγους να λένε πως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος εκτός από την ακύρωση των χρεών, και γι' αυτό "ας είναι καταραμένοι οι μπολσεβίκοι" (που ακύρωσαν τα χρέη) και ελάτε να απευθυνθούμε στη "γενναιοψυχία" της Αμερικής!! - Νομίζω πως θα έπρεπε εξ ονόματος του συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς να στείλουμε ένα ευχαριστήριο σ' αυτούς τους οικονομολόγους - προπαγανδιστές υπέρ του μπολσεβικισμού.

Εφόσον, από το ένα μέρος, η οικονομική κατάσταση των μαζών κατάντησε αφόρητη, εφόσον, από το άλλο μέρος, μέσα στην ελάχιστη μειοψηφία των πανίσχυρων νικητριών - χωρών άρχισε να δυναμώνει η αποσύνθεση που περιγράφει ο Κέινς, τότε βρισκόμαστε μπροστά ακριβώς στην ανάπτυξη και των δύο όρων της παγκόσμιας επανάστασης.

Τώρα έχουμε μπροστά μας μια πιο ολοκληρωμένη κάπως εικόνα όλου του κόσμου. Ξέρουμε τι σημαίνει να εξαρτώνται από μια χούφτα πλούσιους 1.250 εκατομμύρια άνθρωποι που η ζωή τους κατάντησε αφόρητη. Από το άλλο μέρος, όταν παρουσίασαν στους λαούς τη συμφωνία της Κοινωνίας των Εθνών, σύμφωνα με την οποία η Κοινωνία των Εθνών διακηρύσσει πως σταμάτησε τον πόλεμο και από τώρα και πέρα δε θα επιτρέψει σε κανέναν να παραβιάσει την ειρήνη, όταν η συμφωνία αυτή, σαν η τελευταία ελπίδα των εργαζόμενων μαζών όλου του κόσμου, μπήκε σε ισχύ, αποδείχτηκε τεράστια νίκη για μας. Προτού ακόμη μπει σε ισχύ, έλεγαν: Δεν μπορεί μια χώρα σαν τη Γερμανία να μην μπει κάτω από ειδικές συνθήκες. Οταν θα γίνει η συμφωνία, θα δείτε πόσο καλά θα πάνε τα πράγματα. Και όταν δημοσιεύτηκε η συμφωνία, οι λυσσαλέοι εχθροί του μπολσεβικισμού υποχρεώθηκαν να την αποκηρύξουν! Οταν η συμφωνία μπήκε σε ισχύ, έβαλαν μια ελάχιστη ομάδα από τις πλούσιες χώρες, αυτή τη "μεγάλη τετράδα" - τον Κλεμανσώ, τον Λόιντ Τζορτζ, τον Ορλάνδο και τον Ουίλσον να καθιερώσουν νέες σχέσεις! Οταν έβαλαν σε ενέργεια τη μηχανή της συμφωνίας, η μηχανή έφερε την ολοκληρωτική αποσύνθεση!

Αυτό το είδαμε στους πολέμους ενάντια στη Ρωσία. Η αδύνατη, η κατεστραμμένη, η τσακισμένη Ρωσία, η πιο καθυστερημένη χώρα παλεύει ενάντια σε όλα τα έθνη, ενάντια στη συμμαχία των πλούσιων, των ισχυρών δυνάμεων που κυριαρχούν πάνω σε όλη τη Γη, και βγαίνει νικήτρια. Δεν μπορούσαμε να αντιπαραθέσουμε έστω και κάπως ίσες δυνάμεις, και όμως βγήκαμε νικητές. Γιατί; Γιατί ανάμεσά τους δεν υπήρχε ούτε ίχνος ενότητας, γιατί η μια δύναμη ενεργούσε ενάντια στην άλλη. Η Γαλλία ήθελε να της πληρώσει η Ρωσία τα χρέη και να είναι μια απειλητική δύναμη ενάντια στη Γερμανία. Η Αγγλία ήθελε το μοίρασμα της Ρωσίας, η Αγγλία προσπαθούσε να αρπάξει τα πετρέλαια του Μπακού και να κλείσει συμφωνία με τα ακρινά κράτη της Ρωσίας. Και στα επίσημα αγγλικά ντοκουμέντα υπάρχει ένα βιβλίο, όπου απαριθμούνται με εξαιρετική ευσυνειδησία όλα τα κράτη (14 τον αριθμό) που υποσχέθηκαν πριν από ένα εξάμηνο, το Δεκέμβρη του 1919, να καταλάβουν τη Μόσχα και την Πετρούπολη. Πάνω στα κράτη αυτά η Αγγλία στήριζε την πολιτική της, τους έδινε εκατομμύρια και εκατομμύρια δάνεια. Τώρα, όμως, όλοι αυτοί οι υπολογισμοί χρεοκόπησαν και όλα τα δάνεια πάνε περίπατο.

Να ποια είναι η κατάσταση που δημιούργησε η Κοινωνία των Εθνών. Η κάθε μέρα ύπαρξης αυτής της συνθήκης είναι η καλύτερη προπαγάνδα υπέρ του μπολσεβικισμού. Γιατί οι πιο ισχυροί οπαδοί της καπιταλιστικής "τάξης πραγμάτων" δείχνουν πως σε κάθε ζήτημα βάζουν τρικλοποδιές ο ένας στον άλλο. Για το μοίρασμα της Τουρκίας, της Περσίας, της Μεσοποταμίας, της Κίνας τρώγονται λυσσαλέα η Ιαπωνία, η Αγγλία, η Αμερική και η Γαλλία. Ο αστικός Τύπος αυτών των χωρών είναι γεμάτος από τις πιο λυσσαλέες επιθέσεις, από την πιο μανιασμένη αρθρογραφία ενάντια στους "συνεταίρους" τους, γιατί αρπάζουν τη λεία από το στόμα τους. Βλέπουμε απόλυτη αποσύνθεση στην κορυφή αυτής της χούφτας των μετρημένων στα δάχτυλα του χεριού πλουσιότατων χωρών. Τα 1.250 εκατομμύρια των ανθρώπων δεν μπορούν να ζουν υποδουλωμένα, όπως το θέλει ο "προηγμένος" και πολιτισμένος καπιταλισμός, και αυτά τα εκατομμύρια αποτελούν βλέπετε τα 70% του πληθυσμού της Γης. Και η μηδαμινότατη χούφτα των πλουσιότατων δυνάμεων, η Αγγλία, η Αμερική, η Ιαπωνία (η Ιαπωνία είχε τη δυνατότητα να ληστέψει τις ανατολικές, ασιατικές χώρες, όμως καμιά αυτοτελή οικονομική και στρατιωτική δύναμη δεν μπορεί να έχει, χωρίς την υποστήριξη άλλης χώρας), οι 2-3 αυτές χώρες δεν είναι σε θέση να ρυθμίσουν τις οικονομικές τους σχέσεις και κατευθύνουν την πολιτική τους στο τορπίλισμα της πολιτικής των κρατών που είναι μέλη και συνεταίροι τους στην Κοινωνία των Εθνών. Από δω πηγάζει η παγκόσμια κρίση. Και οι οικονομικές αυτές ρίζες της κρίσης αποτελούν τη βασική αιτία που εξηγεί, γιατί η Κομμουνιστική Διεθνής σημειώνει λαμπρές επιτυχίες.

Σύντροφοι! Τώρα πλησιάσαμε στο ζήτημα της επαναστατικής κρίσης, που αποτελεί τη βάση της επαναστατικής μας δράσης. Και εδώ πρέπει πρώτα πρώτα να σημειώσουμε δυο διαδομένα λάθη. Από το ένα μέρος, οι αστοί οικονομολόγοι παρουσιάζουν αυτή την κρίση σαν μια απλή "αναταραχή", σύμφωνα με τη λεπτή έκφραση των Αγγλων. Από το άλλο μέρος, οι επαναστάτες προσπαθούν μερικές φορές να αποδείξουν πως η κρίση δεν έχει καμιά διέξοδο.

Αυτό είναι λάθος. Τελείως αδιέξοδες καταστάσεις δεν υπάρχουν. Η αστική τάξη ενεργεί σαν ληστής που αποθρασύνθηκε και έχασε το λογικό του, κάνει βλακείες πάνω στις βλακείες, οξύνοντας την κατάσταση, επιταχύνοντας το χαμό της. Ολα αυτά είναι σωστά. Δεν μπορεί όμως "να αποδείξουμε" πως δεν υπάρχει καμιά απολύτως δυνατότητα να αποκοιμίσει κάποια μειοψηφία εκμεταλλευομένων με κάποιες υποχωρήσεις, να πνίξει κάποιο κίνημα ή εξέγερση κάποιας μερίδας καταπιεζομένων και εκμεταλλευομένων. Η προσπάθεια να αποδείξουμε από τα πριν πως δεν υπάρχει "καμιά" διέξοδος θα ήταν μια ανόητη στενοκεφαλιά ή ένα παιχνίδι με τις έννοιες και τα λογάκια. Στο ζήτημα αυτό και σε άλλα παρόμοια μόνο η πρακτική μπορεί να αποτελέσει πραγματική "απόδειξη". Το αστικό καθεστώς περνάει σε όλο τον κόσμο μεγάλη επαναστατική κρίση. Η πράξη των επαναστατικών κομμάτων πρέπει "να αποδείξει" τώρα πως αυτά έχουν αρκετή συνειδητότητα, οργανωτική ικανότητα, σύνδεση με τις εκμεταλλευόμενες μάζες, αποφασιστικότητα, δεξιοτεχνία για να εκμεταλλευτούν αυτήν την κρίση για μια επιτυχημένη και νικηφόρα επανάσταση.

Και για την προετοιμασία αυτής της "απόδειξης" συγκεντρωθήκαμε, κυρίως, στο σημερινό συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς».