ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ποιον κοροϊδεύουν;

Γρηγοριάδης Κώστας

«Για το Ελληνικό έχει κάνει συγκεκριμένη πρόταση ο ΣΥΡΙΖΑ. Να γίνει το 1/3 πάρκο, το 1/3 συμβατές ήπιες χρήσεις και το 1/3 εμπορικό». Τα παραπάνω είπε ο Γιώργος Σταθάκης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ σε εκπομπή της ΝΕΤ πριν μερικές μέρες. Οχι πως δεν είναι γνωστή η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για τις επιχειρηματικές επενδύσεις. Αλλωστε, ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας μπροστά στο ακροατήριο των βιομηχάνων στον ΣΕΒ είχε ξεκαθαρίσει πως: «Εμείς, ως η επόμενη κυβέρνηση του τόπου, έχουμε στόχο να διευκολύνουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία των παραγωγικών επενδύσεων. Σας διαβεβαιώνουμε, λοιπόν, ότι θα σταθούμε αρωγοί στην υγιή επιχειρηματικότητα...» Απλά σε ό,τι αφορά το Ελληνικό, το αεροδρόμιο και την παραλία, όλοι θυμούνται ότι με το δήμαρχο που στηρίζει υποτίθεται πως αντιτίθεται στα επιχειρηματικά σχέδια στην περιοχή. Ο λαός της περιοχής που αγωνίζεται για τη δημιουργία πάρκου, ενάντια στην εμπορευματοποίηση και την παράδοση του χώρου σε ιδιώτες, πρέπει να βγάλει συμπεράσματά του.

Η «απαλλαγή» από τα «βάρη του παρελθόντος»...

Πρόσφατα, «άνοιξαν» τα Ναυπηγεία της Ελευσίνας, με τον μεν ιδιοκτήτη τους να «μπουκώνει» εκατομμύρια ευρώ και τους δε εργαζόμενους να μετρούν ήδη δεκάδες απολύσεις. Το «άνοιγμα» αυτό προβλήθηκε από την κυβέρνηση με μια «φιέστα» για την «επανέναρξη» των ναυπηγείων και την ανάκαμψη της οικονομίας που σηματοδοτεί, για το πόσο ανταγωνιστικά γίνονται τα ναυπηγεία και πόσο αυτό θα λειτουργήσει - δήθεν - σε όφελος όλου του λαού.

Χτες, οι εφημερίδες δημοσίευαν την απάντηση του αρμόδιου επιτρόπου Χ. Αλμούνια που με αφορμή Ερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ, έδωσε μια διευκρίνιση που δείχνει ότι οι εξελίξεις στο χώρο της ναυπηγικής βιομηχανίας θα συνεχιστούν και θα συμπαρασύρουν ακόμα περισσότερους εργάτες στον κλάδο. Αναφερόμενος στο ότι η διοίκηση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά δεν έχει ακόμα επιστρέψει τις κρατικές ενισχύσεις (για τις οποίες η Ελλάδα δέχτηκε επιπλήξεις για αθέμιτο ανταγωνισμό), το στέλεχος της ΕΕ σημείωσε: «Αν η ΕΝΑΕ (σ.σ. τα ναυπηγεία) δεν είναι σε θέση να επιστρέψει τις ενισχύσεις, θα πρέπει να προβλεφθεί η εκκαθάρισή της. Πράγματι, η παύση των δραστηριοτήτων της εταιρείας και η πώληση των περιουσιακών της στοιχείων θα επέτρεπε σε άλλους δυνητικά ενδιαφερόμενους επενδυτές να αποκτήσουν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία, και, χωρίς τα βάρη του παρελθόντος, να κάνουν την καλύτερη δυνατή χρήση τους». Τι λέει δηλαδή; Πως η ΕΕ προσδοκά άμεσες ανακατατάξεις στον κλάδο της ναυπηγικής βιομηχανίας, είναι πανέτοιμη να αξιοποιήσει τη μη «συμμόρφωση» της συγκεκριμένης επιχείρησης και ότι όποιος αναλάβει να λειτουργήσει τα ναυπηγεία θα πρέπει να απαλλαγεί από «τα βάρη του παρελθόντος». Δηλαδή, τα χρέη της.

... και τα συμφέροντα των εργατών

Στα οποία - οι εξελίξεις με τα ναυπηγεία Ελευσίνας - βεβαιώνουν ότι περιλαμβάνεται και ο σημερινός αριθμός του προσωπικού και τα σημερινά δικαιώματα των εργαζομένων.

Βεβαίως, την ΕΕ, τα κράτη - μέλη της, αλλά και τον εκάστοτε ιδιοκτήτη των ναυπηγείων, ποσώς τους ενδιαφέρει η απαλλαγή από αυτά τα βάρη. Ισα - ίσα. Αυτή η «απαλλαγή» γι' αυτούς είναι απαραίτητη για την ανάκαμψη της οικονομίας τους. Για τους εργάτες όμως, αυτή η «απαλλαγή» συνεπάγεται εξαθλίωση, νέα ένταση της αντεργατικής θύελλας, είναι συνώνυμο με τη διαρκή επιδείνωση της ζωής τους (σχετική και απόλυτη). Χρειάζεται λοιπόν να ωριμάζουν τα συμπεράσματα για την ανάπτυξη που βαφτίζει τα δικαιώματά τους «κόστος» ή «βάρος» και επιβάλλει την «απαλλαγή» από αυτά. Και μαζί με τα συμπεράσματα που ωριμάζουν να δυναμώνει και η οργάνωση ενάντια στην καταστροφική για τους εργαζόμενους ανάπτυξη.

Τουρισμός για λίγους

Στην πρόσφατη συνάντησή του με τους φορείς στον τομέα του τουρισμού (μεγαλοεπιχειρηματίες και Ομοσπονδία Εργαζομένων), ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι η αναμενόμενη αύξηση των τουριστών «είναι ψήφος εμπιστοσύνης για τη χώρα μας, είναι ρευστότητα, χρήμα για την αγορά και είναι καινούργιες, υγιείς θέσεις εργασίας». Ζήτησε, μάλιστα, από τους εργαζόμενους να συμβάλουν, ώστε να μη χαλάσει η βιτρίνα της χώρας, αφού είναι «ενθική υπόθεση. Βεβαίως, οι μεγαλοεπιχειρηματίες του τουρισμού πλέουν σε «πελάγη ευτυχίας» αναλογιζόμενοι τα 17 εκατομμύρια τουρίστες και τα τουλάχιστον 11 δισ. ευρώ εισπράξεις που περιμένουν για το 2013. Και καλά κάνουν, αφού γνωρίζουν πολύ καλά ότι η «μερίδα του λέοντος» ανήκει στους ίδιους, στα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, στα ισχυρότερα τουριστικά γραφεία και σε μια «αλυσίδα» τουριστικών καταστημάτων ανάλογης ισχύος, που βρίσκονται σε στρατηγικά σημεία των πιο προβεβλημένων και ακριβών προορισμών της χώρας. Μια χούφτα επιχειρηματίες νέμονται μέσα από ομίλους και αλυσίδες το σημαντικότερο μέρος των εισπράξεων του κλάδου. Ακόμη και στον επισιτισμό, η γεωγραφική κυρίως διαφοροποίηση οδηγεί σε χάσματα ανταγωνισμού, τιμών, κερδών. Αλλά οι αυτοαπασχολούμενοι στον τουρισμό δε θα εισπράξουν ούτε ψίχουλα από τους τουρίστες που θα έρθουν. Τα «βραχιολάκια» του «all inclusive» κυριαρχούν και ήδη πολλά μεγάλα ξενοδοχεία διαθέτουν τη δική τους «αγορά».

Μιλούν για τουρίστες που θα έλθουν από άλλες χώρες. Την ίδια ώρα, τα μέτρα διαχείρισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου, κατάργησαν τη δυνατότητα και το δικαίωμα εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων και συνταξιούχων να κάνουν διακοπές. Ο λεγόμενος «εσωτερικός τουρισμός» έχει σχεδόν καταρρεύσει. Από τα 11 δισ. ευρώ, τίποτα δεν έχουν να κερδίσουν οι αυτοαπασχολούμενοι στον Τουρισμό - Επισιτισμό, που δέχονται και τα «βέλη» της υπερφορολόγησης και της ακρίβειας που πλήττουν όλο το λαό.

Οσο για τους εργαζόμενους του κλάδου, αυτοί πρώτοι βιώνουν μια διαρκή χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας και των αμοιβών τους. Η μείωση κατά 15% της σύμβασης των ξενοδοχοϋπαλλήλων με τη συμβολή και της εργοδοτικής Ομοσπονδίας, είναι μόνο η «κορυφή του παγόβουνου», αφού οι εργοδοτικοί φορείς δεν κρύβουν τις θέσεις τους για μεγαλύτερη εντατικοποίηση και μικρότερους μισθούς. «Εκπαιδευόμενοι», επιδοτούμενοι και ανασφάλιστοι εργαζόμενοι, κυρίως νέοι που σπουδάζουν στις σχολές μαθητείας, είναι αυτοί που μεγαλώνουν τα τουριστικά κέρδη με τη δουλειά τους. Οσο για τους εργαζόμενους, κλεισμένοι στα σπίτια τους καλοκαιριάτικα, δε θα ωφεληθούν ούτε ένα σεντ από την αύξηση των τουριστικών εσόδων. Και η περιβόητη αύξηση των θέσεων εργασίας υπόσχεται μονάχα μια θέση στη «γαλέρα», κάτω στα κουπιά.

Η κυβέρνηση σπεύδει να «αγκαλιάσει» τους φορείς των τουριστικών επιχειρηματιών με ακόμα μεγαλύτερη θέρμη. Σε αυτούς προσφέρει ποικιλόμορφα κίνητρα, ενώ από τους εργαζόμενους ζητάει να δείξουν τον «καλύτερο εαυτό τους» για να ξανάρθουν οι τουρίστες. Στόχος, ένας και μοναδικός: Να γεμίζουν συνεχώς τα πορτοφόλια των μεγαλοξενοδόχων. Αυτή η «ανάπτυξη του τουρισμού» όχι μόνο δεν παίρνει υπόψη της τις ανάγκες και το δικαίωμα των εργαζομένων σε φτηνές και ικανοποιητικής ποιότητας διακοπές, αλλά στο όνομα της ενίσχυσης των επιχειρηματιών, ποδοπατά και οδηγεί στην εξαθλίωση τα λαϊκά νοικοκυριά, ωθώντας τους εργαζόμενους στον κλάδο σε ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Η προοπτική για τους εργαζόμενους γενικά και του κλάδου, αλλά και ολόκληρο το λαό, δε βρίσκεται στην κερδοφορία των κεφαλαιοκρατών. Βρίσκεται στην ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Τσακίζουν τους φτωχούς αγρότες

Γρηγοριάδης Κώστας

Τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη μεγαλύτερη συγκέντρωση αγροτικών καλλιεργειών και εδαφικών εκτάσεων σε ολοένα και λιγότερα χέρια μεθοδεύει η συγκυβέρνηση μέσα από τα απανωτά ασήκωτα χαράτσια στους αυτοαπασχολούμενους φτωχούς αγρότες.

Από το 2014, το σημερινό χαράτσι στα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα, που πληρώνεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, θα επεκταθεί και στις αγροτικές καλλιέργειες, βοσκοτόπια, σε περιοχές εκτός σχεδίου πόλης, στην κυριολεξία σε κάθε σπιθαμή γης. Το θέμα συζητείται σε αλλεπάλληλες συσκέψεις του οικονομικού επιτελείου με τους εκπροσώπους των κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) της συγκυβέρνησης. Προετοιμάζοντας το έδαφος κάνουν λόγο για κατ' αποκοπή χαράτσι που σε μεσοσταθμικά επίπεδα θα ξεπερνά τα 10 ευρώ το στρέμμα.

Η επίθεση φοροεξουθένωσης των φτωχών αγροτών έχει και συνέχεια με το νέο φορολογικό σύστημα, που ήδη έχει ψηφιστεί και θα εφαρμοστεί στα αγροτικά εισοδήματα επίσης από το 2014. Ειδικότερα, στο 13% θα μπαίνει ο φόρος και θα ξεκινά από το πρώτο ευρώ «καθαρού εισοδήματος». Ταυτόχρονα καταργείται και το σημερινό καθεστώς, γίνεται υποχρεωτική, για όλους τους αγρότες, η χρήση λογιστικών βιβλίων, καταπώς ισχύει και για τους αυτοπασχολούμενους και μικροεπαγγελματίες.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Αντίθετα, η συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε μεγάλες καπιταλιστικές ιδιοκτησίες αποτελούν τις κατευθύνσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής που εφαρμόζει η ΕΕ, εξέλιξη για την οποία έγκαιρα είχε προειδοποιήσει το ΚΚΕ. Η λαϊκή συμμαχία εργατών - αγροτών - αυτοαπασχολούμενων - νέων και γυναικών της λαϊκής οικογένειας μπορεί να βάλει φρένο σε αυτήν τη σφοδρή αντιαγροτική - αντιλαϊκή κυβερνητική επίθεση.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι αντιφάσεις τους για τους «όρους»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στον απόηχο της αποκάλυψης του αδιεξόδου στο οποίο οδήγησε τους εκπαιδευτικούς η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ, οι παρατάξεις της ηγεσίας επιχειρούν να ξεπλύνουν την ντροπή τους και να απαλύνουν τις ευθύνες τους. Στην προσπάθειά τους αυτή πέφτουν σε αντιφάσεις που προκαλούν ακόμα και γέλια.

Για παράδειγμα, στην ανακοίνωση της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ (Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις - ΣΥΝΕΚ) αφού διαβάζουμε την εκτίμηση ότι οι καθηγητές στις ΕΛΜΕ ψήφισαν την πρόταση του ΔΣ της ΟΛΜΕ ως μήνυμα καταδίκης (κι όχι προφανώς ως απόφαση να απεργήσουν), πάμε στην προσπάθεια δικαιολόγησης της στάσης της παράταξης στα όσα έγιναν στη Γενική Συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ. Και διαβάζουμε: «Οι εκπρόσωποι των ΣΥΝΕΚ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, με αίσθημα ευθύνης, συνεκτιμώντας τη γενικότερη κατάσταση στον κλάδο, στο συνδικαλιστικό κίνημα και την κοινωνία, υποστήριξαν την άποψη ότι δεν έχουν διαμορφωθεί οι όροι και οι προϋποθέσεις για να πάμε στην κρίσιμη και αποφασιστική σύγκρουση». Και αμέσως παρακάτω: «Στο ερώτημα εάν έχουν διαμορφωθεί όροι και προϋποθέσεις για την υλοποίηση του απεργιακού προγράμματος (...) αρκετοί πρόεδροι ΕΛΜΕ, μέλη των ΣΥΝΕΚ ψήφισαν υπέρ αυτής της πρότασης».

Δηλαδή, οι εκπρόσωποι των ΣΥΝΕΚ στο ΔΣ έλεγαν ότι δεν υπάρχουν οι όροι και οι πρόεδροι των ΣΥΝΕΚ ψήφισαν ότι υπάρχουν οι όροι...!

Οσο για το... ποιοι είναι αυτοί οι όροι; Κατά τις ΣΥΝΕΚ (όπως εξάλλου και κατά τον ΔΑΚίτη πρόεδρο της ΟΛΜΕ) όρος θα ήταν να αποφάσιζαν 24ωρη απεργία για τις 17 Μάη η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ! Λες και οι όροι για την αποφασιστική σύγκρουση ενός ολόκληρου κλάδου εξαρτώνται από τις συμφωνίες κορυφής στα τραπέζια του κυβερνητικού συνδικαλισμού όπου επιδίδονται οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ...!

Και μαζί με όλα αυτά έρχεται και η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ στην ανακοίνωσή της για «τον αγώνα των εκπαιδευτικών» να πει: «Σε αυτή τη νέα εποχή δε μας αρκεί να υπολογίζουμε όρους και προϋποθέσεις. Οφείλουμε να διαμορφώνουμε όρους συνέχισης των αγώνων (...) Δε μας αρκεί να περιμένουμε, αρχικά, κι ύστερα να καταγγέλλουμε τις γραφειοκρατικές ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ»...

Ναι, αλλά αυτό ακριβώς κάνατε!! Και τώρα όλοι μαζί εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ πέφτετε από τη μια αντίφαση στην άλλη...

Στο σπίτι του κρεμασμένου...

Τους τσούζει η αλήθεια, τους στραβώνει η αντιΚΚΕ εμπάθεια και το αποτέλεσμα είναι κάτι σχόλια σαν το χτεσινό στο οπισθόφυλλο της «Αυγής» που αναφέρει μεταξύ άλλων: «Πολύ γρήγορα φαίνεται πως ξέχασε ο νέος Γραμματέας του ΚΚΕ τα συγχαρητήρια από την Καθημερινή για την υπεύθυνη στάση του ΚΚΕ ή, για να πάμε λίγο πιο πίσω, τα συγχαρητήρια ακόμα κι από τον ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη για την υπεύθυνη στάση του ΚΚΕ στην εξέγερση του Δεκεμβρίου. Ετσι εξηγείται μάλλον η επίθεση που εξαπέλυσε ο Δημήτρης Κουτσούμπας στον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και στους διεθνούς κύρους διανοούμενους της Αριστεράς που συχνά μιλούν με θερμά λόγια για τον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι είναι "αριστεροί του γλυκού νερού", κατά τον Δ. Κουτσούμπα, θυμίζοντας σε όλους πως οι κομμουνιστές είναι με το "όπλο παρά πόδα" ... Γι' αυτό και από την πρώτη στιγμή που τέθηκε το θέμα της απεργίας της ΟΛΜΕ, το ΚΚΕ την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια....».

Ξεχνάνε, μάλλον, πως στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί. Κι όμως, μιλάνε αυτοί που δεν προλαβαίνουν τα συχαρίκια από τους βιομηχάνους, τα γεύματα προς τιμήν τους απ' τα Ελληνοαμερικάνικα Επιμελητήρια, τις προσκλήσεις από διεθνούς φήμης μηχανισμούς αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας και πολιτικής. Μιλάνε αυτοί που λένε στον ΣΕΒ ότι αν κυβερνήσουν θα ενισχύσουν την επιχειρηματικότητα, θα τους απαλλάξουν από τα «κόκκινα δάνεια».

... δε μιλάνε για σκοινί

Το ΚΚΕ δεν καθόρισε ποτέ τη στάση του με γνώμονα το τι θα πει ο ένας και ο άλλος της αντίπερα όχθης, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που καθορίζει μέχρι κόμματος την πολιτική του με μόνη έγνοια να πάρει τα εύσημα απ' την αστική τάξη και να την πείσει ότι είναι ικανός να διαχειριστεί τις υποθέσεις της. Πάει, δε, πολύ το θράσος της «Αυγής» να επικαλείται τις εξελίξεις στους εκπαιδευτικούς και στην ΟΛΜΕ, ελάχιστη τσίπα αν διέθεταν θα έκαναν τουλάχιστον γαργάρα τα έργα και τις ημέρες της παράταξής τους στον κλάδο, όπου επιβεβαιώθηκε πλήρως η θέση και η στάση των ταξικών δυνάμεων, που φυσικά δεν ήταν αυτή που ισχυρίζεται η «Αυγή» κάνοντας το άσπρο μαύρο. Που στην ΟΛΜΕ τάχτηκε με την τυχοδιωκτική 5ήμερη απεργία στις εξετάσεις χωρίς καμιά προετοιμασία του κλάδου, χωρίς καμιά προϋπόθεση συμμαχίας με μαθητές, γονείς και τους εργαζόμενους, που συνέχιζε τον ίδιο τυχοδιωκτισμό στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ, που χαιρέτιζε τις αποφάσεις τους, αλλά είχε ήδη εκ των προτέρων καθαρό ότι με την επιστράτευση δε θα κάνουν απεργία. Και βεβαίως αυτή τη στάση κράτησε και στη συνέλευση των προέδρων, ρίχνοντας τις ευθύνες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ γιατί δεν προκήρυξαν απεργία για να αντιμετωπιστεί ο αυταρχισμός της κυβέρνησης, όταν οι ίδιοι τα «δίπλωναν», αφού δεν έχουν γραμμή σύγκρουσης αλλά συναίνεσης.

Ο φόρος στη γη

Είχαμε επισημάνει έγκαιρα ότι το πρόγραμμα λιτότητας που εφαρμόζεται από το 2010 στην Ελλάδα μέσω του μηχανισμού των μνημονίων δεν αποσκοπεί μόνο στη «δημοσιονομική προσαρμογή» και στην ενίσχυση της κεφαλαιοκρατικής ανταγωνιστικότητας, μέσα από τη βίαιη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, αλλά εξυπηρετεί παράλληλα και ευρύτερες επιδιώξεις του συστήματος. Επιδιώξεις οι οποίες, για παράδειγμα στο ζήτημα της ακίνητης περιουσίας και της γης, είναι να δημιουργηθεί μεγάλη καπιταλιστική αγορά, στα πεδία των ακινήτων στις πόλεις και της αγροτικής γης, μέσα από τη βίαιη εκτόπιση της μικρής ιδιοκτησίας ακινήτων και των μικρών καλλιεργητών γης.

Στην Ελλάδα υπάρχει καθυστέρηση στη συγκέντρωση γης και ακίνητης περιουσίας, σε σχέση με τις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της Δ. Ευρώπης και τις ΗΠΑ, όπου η συγκέντρωση των αστικών ακινήτων είναι πολύ μεγάλη, ενώ η αγροτική γη βρίσκεται στα χέρια μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων, που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα. Η ιδιοκατοίκηση βρίσκεται σε πάρα πολύ υψηλά επίπεδα (άνω του 80% των ελληνικών οικογενειών έχουν δικό τους σπίτι), ενώ παραμένει σε πολύ χαμηλά επίπεδα ο μέσος γεωργικός κλήρος, ο οποίος δεν ξεπερνά τα 50 -55 στρέμματα.

Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα βλέπει τη μικρή αστική ιδιοκτησία και τον μικρό αγροτικό κλήρο σαν εμπόδια στην περαιτέρω ανάπτυξή του. Για να ξεπεραστεί το εμπόδιο αυτό, ώστε να μπουν στις συγκεκριμένες αγορές μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, μοιραία, θα πρέπει να απαλλοτριωθούν η μικρή αστική ιδιοκτησία και ο μικρός αγροτικός κλήρος, υπέρ των μεγάλων συμφερόντων. Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη αυτή έρχεται να διαδραματίσει το αστικό κράτος, με τη φορολογική πολιτική. Η φορολογία της μικρομεσαίας αστικής ιδιοκτησίας ξεκίνησε το Νοέμβρη του 2011 (χαράτσι Βενιζέλου), με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες να βρίσκονται σήμερα σε οικονομικό αδιέξοδο, καθώς δεν είναι σε θέση να πληρώσουν ούτε καν τις εξοντωτικές δόσεις των φόρων, οι οποίοι συσσωρεύονται απειλητικά στις καταστάσεις της εφορίας.

Τώρα, μάθαμε την πρόθεση της συγκυβέρνησης να προχωρήσει στη φορολογία των αγροτικών εκτάσεων, με τη μέση φορολογική επιβάρυνση να ανέρχεται στα 12 - 13 ευρώ ανά στρέμμα. Αν συμβεί κάτι τέτοιο - η τελική μορφή των μέτρων αναμένεται να ανακοινωθεί τον Ιούνη - μια αγροτική οικογένεια που κατέχει 50 στρέμματα γης, θα επιβαρυνθεί με 600 - 650 ευρώ φόρο μόνο για το χωράφι. Για όποιον γνωρίζει την κατάσταση που βιώνουν αυτή τη στιγμή οι μικροί και μεσαίοι αγρότες, με το αυξημένο κόστος παραγωγής (λιπάσματα, φυτοφάρμακα, σπόροι, γεωργικά μηχανήματα, τραπεζική χρέωση) και τις εξευτελιστικές τιμές στις οποίες εξαναγκάζονται να πωλούν τα γεννήματά τους, ο νέος αυτός φόρος στέλνει ισχυρό μήνυμα ότι κάθε προσπάθεια για συνέχιση καλλιέργειας της γης τους είναι μάταιη και ότι θα πρέπει να αναζητήσουν άλλες λύσεις...

Είναι μεγάλο ψέμα αυτά που διακηρύσσουν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια, ότι βρισκόμαστε στο τέλος της νύχτας. Η αλήθεια είναι ότι όσο συνεχίζεται η συγκεκριμένη πολιτική, ο λαός θα βουλιάζει όλο και πιο βαθιά στις δίνες της λιτότητας. Μόνη διέξοδος και προοπτική βρίσκεται στον αγώνα, στη ρήξη και την ανατροπή, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και δυνάστες.