Στο σημερινό 4σέλιδο «ΔΙΕΘΝΗ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

-- Διαχείριση «κόκκινων» δανείων: Οχημα μαζικών αναδιαρθρώσεων σε κλάδους της οικονομίας και της παραγωγής.

-- Φαρμακοβιομήχανοι: Η στήριξή τους βασικό τμήμα του «νέου παραγωγικού μοντέλου» που προωθεί η κυβέρνηση.

-- Γερμανία: Για τις εξαγγελίες περί φοροελαφρύνσεων.

-- Κυπριακό: Παράλληλα με τις «ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις» εξελίσσονται και τα σχέδια των επενδυτών, ειδικά στην Ενέργεια.

Eurokinissi

Τη μείωση των «κόκκινων» δανείων κατά 13,5 δισ. ευρώ το χρόνο προβλέπει ο σχεδιασμός της Τράπεζας της Ελλάδας

Η εν λόγω διαδικασία αφορά στη σταδιακή, αλλά με ιδιαίτερα εντατικούς ρυθμούς, απομείωση των κάθε είδους προβληματικών δανείων (για επιχειρήσεις και νοικοκυριά), η μάζα των οποίων έχει ξεπεράσει τα 115 δισ. ευρώ. Σε αυτό το φόντο, η αποτελεσματική διαχείριση ειδικά των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων και η επίτευξη των στόχων για την απομείωσή τους, αποτελεί όχημα εκτεταμένων αναδιαρθρώσεων σε κλάδους της οικονομίας και της παραγωγής, αλλαγές στις μετοχικές συνθέσεις με την είσοδο νέων παικτών ή άλλων ανταγωνιστών, αλλαγές στα επιχειρηματικά πλάνα και μια σειρά από άλλα ζητήματα, με κυρίαρχο, βέβαια, την προσέλκυση μεγάλης μάζας ξένων επενδύσεων, ύψους 100 δισ. ευρώ, που βάζει σταθερά στο τραπέζι η πλευρά του ΣΕΒ, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το έλλειμμα χρηματοδότησης στην εγχώρια καπιταλιστική οικονομία.

Ταυτόχρονα, η συγκεκριμένη διεργασία δεν αποτελεί μόνο ένα ακόμη από τα «ανοιχτά» ζητήματα της διαπραγμάτευσης με το κουαρτέτο, αλλά αντίθετα η αποτελεσματική έκβασή της, με προοπτική την όποια καπιταλιστική ανάκαμψη, προϋποθέτει την παραπέρα κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, την επίτευξη των στόχων για τα αιματοβαμμένα πρωτογενή πλεονάσματα, την αποκατάσταση της χρηματοπιστωτικής «αξιοπιστίας» του ελληνικού κράτους και της επιχειρηματικής εμπιστοσύνης. Και βέβαια, την προοπτική των επιχειρηματικών αναδιαρθρώσεων, συγχωνεύσεων και εξαγορών έρχονται να υπηρετήσουν και τα επόμενα χτυπήματα στα Εργασιακά, όπως με τις ομαδικές απολύσεις, το νέο συνδικαλιστικό νόμο κ.ά., που βρίσκονται στην προμετωπίδα της δεύτερης «αξιολόγησης».

«Υποθέτοντας ότι θα υπάρχει πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα, αναμένουμε ότι μία ουσιαστική μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων των τραπεζών θα χρειασθεί τουλάχιστον τρία με τέσσερα χρόνια, δεδομένου ότι τα πλαίσια για την κατάσχεση ενεχύρων και την πώλησή τους αντιμετωπίζουν ακόμη σημαντικά προβλήματα».

Αυτό υπογραμμίζει σε πρόσφατη έκθεσή του ο οίκος αξιολόγησης «Moody's», δείχνοντας στην κατεύθυνση σειράς νομοθετικών παρεμβάσεων, οι οποίες αποτελούν προϋπόθεση για το άνοιγμα της δευτερογενούς αγοράς τραπεζικών δανείων μέσω της προσέλκυσης νέων «επενδυτών».

Επιπλέον, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, «η διάθεση ξένων ταμείων να συμμετάσχουν σε τέτοιες συναλλαγέςεξαρτάται από τη δυνατότητα της ελληνικής κυβέρνησης να ολοκληρώσει επιτυχώς τις διάφορες αξιολογήσεις του προγράμματος στήριξης από τους δανειστές της έγκαιρα».

Σε έξι ανέρχονται τα διεθνή «funds», που έως τώρα έχουν υποβάλει αίτηση στην Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ), προκειμένου να αδειοδοτηθούν για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων στη χώρα, σύμφωνα με τραπεζικό στέλεχος, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς. Ως καθοριστικής σημασίας ζήτημα κρίνεται η διαμόρφωση νομοθεσίας για την αποβολή από τις επιχειρήσεις των «μη συνεργαζόμενων μετόχων». Αυτό με τη σειρά του ανοίγει ζήτημα ανακατατάξεων και αλλαγής μετοχικών συνθέσεων, ακόμη και στο εσωτερικό επιχειρηματικών ομίλων με προβληματικά δάνεια.

Επιπλέον, στη νομοθετική ρύθμιση για τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια, στην οποία αναμένεται να προχωρήσει η κυβέρνηση, θα υπάρχει ειδική πρόβλεψη για τη νομική προστασία των τραπεζικών στελεχών, για ενέργειές τους που σχετίζονται με τις επιχειρηματικές αναδιαρθρώσεις (π.χ. «κουρέματα» δανείων κ.ά.).

Σύμφωνα με τον υπάρχοντα σχεδιασμό από την ΤτΕ, στο επίπεδο των τεσσάρων συστημικών τραπεζικών ομίλων, το 2019 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια θα πρέπει να έχουν μειωθεί κατά 40% ή 41 δισ. ευρώ, δηλαδή κατά μέσον όρο η προβλεπόμενη μείωση φτάνει στα 13,5 δισ. το χρόνο για την ερχόμενη τριετία. Ο βασικός άξονας της διαχείρισης είναι η «επιτυχής αναδιάρθρωση των οφειλών», προκειμένου τα δάνεια αυτά να καταστούν «ενήμερα».

«Οι δύο πλευρές βρίσκονται πολύ κοντά στο να συμφωνήσουν», επισημαίνουν πηγές του υπουργείου Οικονομίας σχετικά με την επιτάχυνση των διαδικασιών που αφορούν στην πτώχευση επιχειρήσεων. Το ζήτημα περιλαμβανόταν στην ατζέντα της συνάντησης που είχαν την Πέμπτη οι υπουργοί Οικονομίας, Γ. Σταθάκης, και Δικαιοσύνης, Ν. Παρασκευόπουλος, με το κουαρτέτο.

Σε αυτό το πλαίσιο, δρομολογούνται δραστικές αλλαγές στον πτωχευτικό κώδικα. Το σύνολο σχεδόν της διαδικασίας θα γίνεται εξωδικαστικά, στη βάση συμφωνιών μεταξύ των πιστωτών και των πτωχευμένων επιχειρήσεων, ενώ τα δικαστήρια θα είναι αρμόδια για την επικύρωση των συμφωνιών.

Ταυτόχρονα, ερωτήματα ανακύπτουν γύρω από την προωθούμενη ρύθμιση διαγραφής οφειλών προς το Δημόσιο, που αφορούν σε ασφαλιστικές εισφορές και φόρους της εργοδοσίας. Κυβερνητική πηγή υποστήριξε ότι θα βρεθεί λύση και ότι δεν υπάρχει θέμα αντισυνταγματικότητας.

Μεταξύ των βασικών αλλαγών που προγραμματίζονται, στην κατεύθυνση επιτάχυνσης της διαδικασίας, είναι και η δημιουργία ενός ειδικού Σώματος, ενώ, σύμφωνα με κυβερνητικούς παράγοντες, οι παρεμβάσεις αυτές θα είναι έτοιμες, με τη μορφή νομοσχεδίου έως το τέλος του μήνα.

«Ο αποχαρακτηρισμός του δανειολήπτη ως συνεργάσιμου μπορεί να έχει ως συνέπεια τον αποκλεισμό του από ειδικές ευεργετικές διατάξεις της νομοθεσίας», αναφέρεται χαρακτηριστικά στον αναθεωρημένο Κώδικα Δεοντολογίας των τραπεζών, που καταρτίστηκε από την Τράπεζα της Ελλάδας και τέθηκε σε ισχύ από τις αρχές Αυγούστου, μετά τη δημοσίευσή του στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως».

Σε κάθε περίπτωση, ανοίγει ο δρόμος για κατασχέσεις και πλειστηριασμούς ακόμη και για την πρώτη κατοικία της λαϊκής οικογένειας, καθώς «ο αποχαρακτηρισμός του δανειολήπτη ως συνεργάσιμου», σύμφωνα με τον νέο Κώδικα, «μπορεί να έχει συνέπεια τον εκπλειστηριασμό της κύριας κατοικίας του».

Ταυτόχρονα και παράλληλα, σφίγγει ακόμη περισσότερο η θηλιά των εκβιασμών και των απειλών απέναντι στα οικονομικώς αδύναμα νοικοκυριά, που εξαναγκάζονται να προσέλθουν στις τράπεζες για να συμφωνήσουν, επί της ουσίας, σε εξατομικευμένα μνημόνια συνεργασίας, έτσι ώστε να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των τραπεζικών ομίλων και των μεγαλομετόχων τους.

Σε κάθε περίπτωση, με νόμο που ήδη έχει ψηφίσει η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, από το Γενάρη του 2018, «απελευθερώνεται» η δυνατότητα πώλησης για το σύνολο των δανείων για πρώτη κατοικία, και για τα ποσά κάτω από 140.000 ευρώ.

Επιπλέον, στην «τυποποιημένη κατάσταση οικονομικής πληροφόρησης», που ο οφειλέτης θα υποβάλλει υποχρεωτικά στην τράπεζα, προκειμένου να θεωρηθεί «συνεργάσιμος», μεταξύ άλλων, πρέπει να αναγράφει σε ειδικές λίστες:

-- Την αξία της ακίνητης περιουσίας και μάλιστα αναλυτικά για κάθε τεμάχιο γης (ποσοστό συνιδιοκτησίας, είδος εμπράγματου δικαιώματος).

-- Τα ποσά από τις μεικτές και καθαρές αποδοχές από μισθούς και συντάξεις, τα επιδόματα από φορείς του Δημοσίου (π.χ. ανεργίας, ΕΚΑΣ), τα ποσά βοήθειας από ιδιώτες (π.χ. από οικογενειακά πρόσωπα), καθώς και το σύνολο του εισοδήματος από κάθε πηγή προέλευσης.

-- Τις κάθε είδους δαπάνες για την καθημερινή διαβίωση, όπως για στέγαση, ηλεκτρικό ρεύμα, ύδρευση, βασικές καταναλωτικές δαπάνες (διατροφή) κ.ά.

Επί της ουσίας, πρόκειται για φακέλωμα των λαϊκών νοικοκυριών, στη βάση του οποίου προσδιορίζεται η περιβόητη «μέγιστη ικανότητα αποπληρωμής»...

Είναι προφανές ότι η θηλιά των εκβιασμών και των απειλών σφίγγει γύρω από τη λαϊκή κατοικία των χρεωμένων νοικοκυριών. Η απάντηση κόντρα σε αυτήν την προοπτική δεν μπορεί να είναι σε καμιά περίπτωση ατομική υπόθεση, αλλά πρέπει να γίνει υπόθεση του ίδιου του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Φυσικά, η ημερίδα που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη, υπό την αιγίδα της αντιπροεδρίας της κυβέρνησης και τη συμμετοχή τριών υπουργείων, δεν είχε σκοπό να παρουσιάσει ούτε την κατάσταση των εργαζομένων στον κλάδο, ούτε βέβαια συνολικά την αδυναμία κάποιων τμημάτων από τα λαϊκά στρώματα να αγοράζουν φάρμακα, αφού δεν έχουν εισόδημα, ή την ολοένα αυξανόμενη πληρωμή τους από άλλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων κόβοντας από άλλες ανάγκες τους, αφού το εισόδημα δε φτάνει, επειδή ακριβώς το Φάρμακο γίνεται ολοένα και πιο ακριβό εμπόρευμα, με δεδομένη την κυριαρχία των μονοπωλιακών ομίλων σ' αυτό τον κλάδο, κρίσιμο για τη ζωή και την υγεία του λαού, άρα κλάδο στρατηγικής σημασίας.

Αντίθετα - αυτός ήταν άλλωστε και ο τίτλος - σκόπευε στην παρουσίαση του λεγόμενου «σχεδίου δράσης για την ανάπτυξη της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας», την ενίσχυση δηλαδή φαρμακοβιομηχάνων και των κερδών τους, άρα τη συμβολή του κράτους με διάφορα κίνητρα, που να τους ελαφρύνει το κόστος έρευνας και παραγωγής, αλλά και την ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση των ήδη δυσμενών όρων δουλειάς για τους εργαζόμενους στον κλάδο, ως παράγοντες ενίσχυσης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων σε αυτόν.

Την ημερίδα διοργάνωσαν από κοινού τα υπουργεία Οικονομίας, Υγείας και Παιδείας, τα οποία συνεργάστηκαν, υπό την εποπτεία της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας, για την εκπόνηση και υλοποίηση του λεγόμενου «Ολοκληρωμένου Στρατηγικού Σχεδίου Ανάπτυξης και Σχεδίου Δράσης» σε βασικούς βιομηχανικούς κλάδους. Οι οποίοι, στο πλαίσιο του «νέου παραγωγικού μοντέλου» που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, «προκρίνονται» στη λήψη πάσης φύσης ενισχυτικών μέσων για την περαιτέρω ανάπτυξή τους κατά τα επόμενα χρόνια. Η φαρμακοβιομηχανία, όπως αναφέρθηκε χαρακτηριστικά, ορίζεται «ως πιλότος της πρωτοβουλίας αυτής, αναγνωρίζοντας έμπρακτα τόσο την κρίσιμη συμβολή του κλάδου στο εθνικό ΑΕΠ και στην απασχόληση, όσο και τη δυναμική που παρουσιάζει».

Να, λοιπόν, που η κυβέρνηση δε νοιάζεται και αντιμετωπίζει τον κλάδο όχι για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά για την καπιταλιστική ανάπτυξη συνολικά, μέσω και της ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων του συγκεκριμένου κλάδου.

Από τα σημαντικότερα στοιχεία που καταγράφονται στη σχετική μελέτη, η οποία διενεργήθηκε για λογαριασμό της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας, αποτελεί το γεγονός ότι η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία, καθ' όλη τη διάρκεια της κρίσης, παρουσιάζει αύξηση του δείκτη βιομηχανικής παραγωγής κατά 64%, σε περίοδο δηλαδή που ο αντίστοιχος δείκτης της μεταποίησης στη χώρα έχει συρρικνωθεί κατά 28%. Επίσης, εμφανίζει σταθερή κερδοφορία ύψους περίπου 4% ετησίως, ενώ στη μελέτη υπολογίζεται πως η συμβολή του φαρμακευτικού κλάδου στο εθνικό ΑΕΠ ξεπερνάει τα 2,8 δισ. ευρώ. Τέλος, το 21% του κύκλου εργασιών του προέρχεται από εξαγωγές σε περισσότερες από 85 χώρες.

Στη μελέτη καταγράφεται και αύξηση του αριθμού των επιχειρήσεων αλλά και των θέσεων απασχόλησης κατά 3.681 εργαζόμενους, δίχως όμως να δίνονται περισσότερα στοιχεία για τη μορφή αυτών των θέσεων. Η εμπειρία από τον κλάδο, όπως την καταγράφουν τα ταξικά σωματεία, αναφέρει ότι όλα αυτά τα χρόνια έχουν ενισχυθεί, όπως προαναφέραμε, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης και επεκτείνεται το καθεστώς των ατομικών συμβάσεων.

Η υφυπουργός Οικονομίας, Θ. Τζάκρη, ανέφερε πως το «Σχέδιο Δράσης» για τη στήριξη και ανάπτυξη της φαρμακοβιομηχανίας έχει ήδη ξεκινήσει, ενώ ο νέος «Αναπτυξιακός Νόμος 4399/2016» της κυβέρνησης «αναγνωρίζει τη φαρμακοβιομηχανία ως έναν από τους στρατηγικής προτεραιότητας κλάδους της μεταποίησης». Μια σειρά προγραμμάτων άμεσης ενίσχυσης της μεταποίησης αυτήν την περίοδο βρίσκονται σε φάση σχεδιασμού και αναμένεται να προκηρυχθούν μέχρι το τέλος του έτους.

Παράλληλα, σημαντικός κρίνεται ο ρόλος του υπουργείου Παιδείας στο σχέδιο δράσης, αφού μέσω του Τομέα Ερευνας και Καινοτομίας και της Γενικής Γραμματείας Ερευνας και Τεχνολογίας διαμορφώνει προγράμματα για τη δημιουργία, όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε στην ημερίδα, «θυλάκων επιστημονικής και επιχειρηματικής ποιότητας για την έμπνευση και απελευθέρωση του ερευνητικού δυναμικού της χώρας, χωρίς άνωθεν περιορισμούς, παρεμβάσεις και αγκυλώσεις...», ενώ επίσης η ΓΓΕΤ σχεδιάζει δράσεις στο πλαίσιο του νέου ΕΣΠΑ για την υποστήριξη της επιστημονικής έρευνας και καινοτομίας στον τομέα του Φαρμάκου. Πρόκειται για την υποταγή της επιστημονικής έρευνας στις ανάγκες κερδοφορίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου, ενώ το ερευνητικό προσωπικό σταδιακά αλλά σταθερά θα μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε υποχείριο στην υπηρεσία των ομίλων.

Φυσικά, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας, απέδωσε τα εύσημα στην κυβέρνηση γι' αυτές της τις πρωτοβουλίες, σημειώνοντας ότι ο κλάδος της φαρμακοβιομηχανίας θα μπορούσε να αποτελέσει «αναπτυξιακό μοχλό και δημιουργό θέσεων εργασίας». Σε ανάλογο ύφος κινήθηκε και η παρέμβαση του προέδρου της Πανελλήνιας Ενωσης Φαρμακοβιομηχανίας, Θ. Τρύφων, ωστόσο άδραξε την ευκαιρία να απαιτήσει την παύση «των δυσβάσταχτων clawback» (οι επιστροφές δηλαδή των κλινικών και ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων προς τον ΕΟΠΠΥ) αλλά και τη διασύνδεση της έρευνας με την παραγωγή, τη «βελτίωση» του φορολογικού περιβάλλοντος κ.ά.

Ηδη η κυβέρνηση, σύμφωνα με τις εξαγγελίες της στην ημερίδα, χρηματοδοτεί τις πρώτες δράσης για την ενίσχυση των φαρμακοβιομηχάνων με 410.000.000 ευρώ για εκσυγχρονισμό, έρευνα - καινοτομία, κατάρτιση - πιστοποίηση γνώσεων (φτηνό ειδικευμένο εργατικό δυναμικό) και ενίσχυση ερευνητικών υποδομών.

Το κυβερνητικό σχέδιο περιέχει, επίσης, δράσεις όπως: ενίσχυση ζήτησης προϊόντων εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας, ενδυνάμωση ανθρώπινου δυναμικού, διασφάλιση υποστηρικτικών υπηρεσιών και υποδομών, βελτίωση περιβάλλοντος χρηματοδότησης.

Κι ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζεται να παράσχει σχεδόν ό,τι ζητούν οι φαρμακοβιομήχανοι στο όνομα της «ενίσχυσης της εθνικής οικονομίας» και του οράματος για «επιστροφή στην ανάπτυξη», η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των λαϊκών οικογενειών αποτελεί ένα όλο και πιο ακριβό εμπόρευμα, με αύξηση των παντός είδους πληρωμών από τους ασθενείς και οι κρατικές να περιορίζονται συνεχώς, όπως και οι ασφαλιστικές, αφού έχει μειωθεί η εργοδοτική εισφορά, ενώ αυξάνονται οι εισφορές για ΕΒΕ και μικρομεσαίους αγρότες.

Σε Επερώτηση που είχε καταθέσει πρόσφατα το ΚΚΕ προς τον υπουργό Υγείας, Α. Ξανθό, καταγράφονται οι αρνητικές επιπτώσεις της κυβερνητικής πολιτικής στη φαρμακευτική περίθαλψη. Οπως επεσήμανε το ΚΚΕ, η κυβέρνηση συνεχίζει τη μείωση της κρατικής και ασφαλιστικής δαπάνης και ταυτόχρονα αυξάνει τη δαπάνη των ασθενών, οι οποίοι πληρώνουν μεσοσταθμικά από 9% το 2009, 30% περίπου σήμερα.

Με το 3ο μνημόνιο προβλέπεται ο ΕΟΠΥΥ μέχρι και το 2018 να δίνει για φάρμακα έως 1,94 δισ. ευρώ κάθε χρόνο, τα οποία είναι μειωμένα, ενώ στο ποσό αυτό συμπεριλαμβάνεται και η δαπάνη για τα εμβόλια, που πριν ήταν σε ξεχωριστό κονδύλι του κρατικού προϋπολογισμού. Η κυβέρνηση διατηρεί το χαράτσι του 1 ευρώ ανά συνταγή, μειώνει τις ασφαλιστικές τιμές, αυξάνει τα φάρμακα της «αρνητικής λίστας» και των μη συνταγογραφούμενων που τα πληρώνουν 100% οι ασθενείς. Ολα αυτά συντέλεσαν στην υλοποίηση της ευρωενωσιακής πολιτικής, όπου κράτος και ασφαλιστικά ταμεία πλήρωσαν κατά 57,7% λιγότερα, ενώ οι ασφαλισμένοι κατά 43,1% περισσότερα για φάρμακα. Επίσης, οι ασθενείς πλήρωσαν από την τσέπη τους για φάρμακα που δεν αποζημιώνονται από τα ασφαλιστικά ταμεία κατά 14,6% περισσότερα.

Γίνεται ξεκάθαρο πως από τη στιγμή που η κυβέρνηση διαμορφώνει την πολιτική της συνολικά στον τομέα της Υγείας με κριτήριο το «κόστος» των μέτρων στην ανταγωνιστικότητα και στην κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα καλό. Το κριτήριο της ανάπτυξης υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων που υπηρετεί η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν προμηνύει ανάκτηση των απωλειών σε υπηρεσίες πρόληψης και αποκατάστασης της υγείας του λαού, αλλά μονιμοποίηση της σημερινής άθλιας κατάστασης.

Ο λαός πρέπει να διεκδικεί ένα αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, δωρεάν Φάρμακο, κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας σ' αυτούς τους τομείς.

Associated Press

Β. Σόιμπλε και Α. Μέρκελ στη γερμανική Βουλή

Εγραφε στη συνέχεια η εφημερίδα ότι από τη μια μεριά βρίσκεται η καγκελάριος Α. Μέρκελ και ο υπουργός της των Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, που, εν ονόματι του σταθερού ευρώ και των βιώσιμων προϋπολογισμών, καλούν τους Γερμανούς να κάνουν σκληρές οικονομίες, ενώ από την άλλη κυβερνήσεις που αντιτίθενται, επειδή θέλουν να θέσουν σε κίνηση την οικονομία τους.

Κι ενώ η γερμανική εφημερίδα γράφει αυτό το ρεπορτάζ, άλλα ρεπορτάζ αναφέρθηκαν στις εξαγγελίες του υπουργού Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, για φοροαπαλλαγές, αποδίδοντάς τες μάλιστα στην πρόσφατη εκλογική ήττα του CDU (το κόμμα που ηγείται η Α. Μέρκελ) στο κρατίδιο Μεκλεμβούργο - Δυτική Πομερανία, στα ανατολικά της Γερμανίας, και τη μεγάλη ενίσχυση που είχε το νέο κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), που εκφράζει το τμήμα εκείνο του κεφαλαίου που βλέπει τη Γερμανία σε διαφορετική σχέση με την Ευρωζώνη. Οι εξαγγελίες έγιναν στην Μπούντεσταγκ, (γερμανική Βουλή), όπου ο υπουργός Οικονομικών μίλησε για φοροαπαλλαγές ύψους 15 δισ. ευρώ στα μεσαία και χαμηλά στρώματα μετά τις γενικές εκλογές του 2017. Η γερμανική εφημερίδα «Bild», μάλιστα, έγραψε ότι οι πρώτες περικοπές φόρων θα μπορούσαν να εξεταστούν ακόμη και τώρα. Σύμφωνα με το δημοσίευμά της, δόθηκε στα κυβερνητικά κόμματα έγγραφο που αναφέρει τις πρώτες περικοπές ύψους 6 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα πάντα με τη «Bild», ο Β. Σόιμπλε θέλει αρχικά να αυξηθούν το βασικό αφορολόγητο όριο και τα επιδόματα παιδιών, καθώς και το ποσό που δίδεται σε γονείς ως βοήθεια για την ανατροφή των παιδιών τους ηλικίας έως 18 χρόνων και σε κάποιες περιπτώσεις έως 25 χρόνων.

Ο Β. Σόιμπλε, μιλώντας για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2017, είπε ότι έχει πλεόνασμα 278 δισ. ευρώ, η οικονομία αναπτύσσεται σταθερά δυναμικά και οι συνθήκες ζωής για τους πολίτες έχουν βελτιωθεί όσο ποτέ άλλοτε, με αυξήσεις συντάξεων και μισθών.

Πράγματι, μετά από πολλά χρόνια στασιμότητας στους μισθούς, δόθηκε έγκριση από την κυβέρνηση για αυξήσεις μέχρι 3%. Μην ξεχνάμε ότι η Γερμανία είχε αρχίσει να εφαρμόζει μέτρα δραστικών περικοπών στους εργαζόμενους, με την «Ατζέντα 2010» που αποφάσισε η κυβέρνηση των Σοσιαλδημοκρατών το 2004.

Οσο για τις αυξήσεις των συντάξεων, είναι ένα ερώτημα αν και μετά απ' αυτό, στην πλειοψηφία τους, φτάνουν για να καλύψουν όλες τις στοιχειώδεις ανάγκες των συνταξιούχων. Υπάρχουν δύο ζητήματα που μάλλον φανερώνουν το αντίθετο. Το ένα είναι η επιστροφή συνταξιούχων στη δουλειά. Το δεύτερο η οργισμένη αντιπαράθεση του Β. Σόιμπλε και άλλων Γερμανών ειδικών από οικονομικά επιτελεία στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι τα χαμηλά ή και αρνητικά επιτόκια δεν αυξάνουν το εισόδημα των συνταξιούχων. Επίσης, με την πολύχρονη εφαρμογή των εργασιακών σχέσεων «μίνι τζομπς» και μισθό 400 ευρώ το μήνα, έχουν εμφανιστεί συνταξιούχοι με 180 ευρώ σύνταξη.

Αλλο ένα ζήτημα, το οποίο παρουσιάζεται ως επιτυχία, είναι η μείωση της ανεργίας, μόνο που αυτό επιτυγχάνεται στον τομέα των υπηρεσιών με θέσεις μερικής απασχόλησης και άλλες μορφές ελαστικών εργασιακών σχέσεων και βέβαια με ανάλογους χαμηλούς μισθούς.

Βεβαίως, η γερμανική κυβέρνηση τέτοια προπαγάνδα κάνει, ότι η οικονομία αναπτύσσεται, οι συνθήκες ζωής βελτιώνονται. Αλλά αν βελτιώνονται οι συνθήκες ζωής των εργαζομένων, προς τι οι φοροελαφρύνσεις; Και μάλιστα, εκτός από την αύξηση του αφορολόγητου σε κάποια τμήματα των εργαζομένων, προβάλλει την ενίσχυση στο βοήθημα των παιδιών.

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με το ΑΠΕ, ο σοσιαλδημοκράτης Ζ. Γκάμπριελ, αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας, είπε στη Βουλή: «Είμαι επομένως πολύ επιφυλακτικός σε ό,τι αφορά τις μεγάλες περικοπές φόρων». Εκτιμά ότι θα «είναι λάθος να υποσχεθούμε μεγάλες περικοπές φόρων παρά τις ευνοϊκές οικονομικές συνθήκες», εννοώντας ως τέτοιες τα χαμηλά επιτόκια και τις χαμηλές τιμές πετρελαίου, λέγοντας ότι αν αυξηθούν και τα δύο, θα μπορούσαν εύκολα να μετατρέψουν το τωρινό πλεόνασμα του προϋπολογισμού σε έλλειμμα.

Είπε ακόμη ότι είναι υπέρ της φοροελάφρυνσης για τις ομάδες μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων, κυρίως για να ενισχυθεί η ιδιωτική κατανάλωση, και ότι θα ήταν καλό να μειώσουν τις εισφορές για να χρηματοδοτήσουν το σύστημα Κοινωνικής Πρόνοιας.

Φαίνεται, λοιπόν, πως η γερμανική κυβέρνηση θέλει να αρχίσει να εφαρμόζει κάποια μέτρα τόνωσης της ζήτησης, αυτό είναι το κίνητρο, δηλαδή η αύξηση τζίρου και κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, και όχι η λαϊκή ευημερία, η κάλυψη λαϊκών αναγκών. Οι φοροελαφρύνσεις αυξάνουν κατά τι το εργατικό - λαϊκό εισόδημα. Είναι ένα κίνητρο για τόνωση της εσωτερικής ζήτησης, μέσω αύξησης της λαϊκής κατανάλωσης.

Αλλά από την παρέμβαση Γκάμπριελ φαίνεται, επίσης, ότι οι φοροαπαλλαγές δεν αναφέρονται μόνο στο εργατικό - λαϊκό εισόδημα, με τις οποίες ο ίδιος συμφωνεί, ενώ εκφράζει διαφωνίες με τον Σόιμπλε και φόβο ότι αν αλλάξουν τα δεδομένα στα επιτόκια και στις τιμές του πετρελαίου, μπορεί να εξανεμιστούν τα πλεονάσματα, να εμφανιστούν ελλείμματα. Αρα, δεν αποκλείεται να υπάρχουν φοροαπαλλαγές και σε άλλους πέρα από τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Τι εννοεί; Μήπως πρόκειται για επιχειρηματικούς ομίλους; Ενα τέτοιο μέτρο συμβάλλει σε επενδύσεις και αύξηση κερδών. Αλλά έχει επιφυλάξεις σε αυτό ο Γκάμπριελ, έχει σκέψεις για διαφορετικό μείγμα διαχείρισης σε όφελος του κεφαλαίου; Οι διαφωνίες, πάντως, δείχνουν ανταγωνισμούς ανάμεσα σε τμήματα του γερμανικού κεφαλαίου.

Είναι καιρός τώρα, από τα τέλη του 2015, που το ΔΝΤ προτρέπει τη γερμανική κυβέρνηση να ενισχύσει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα, ως μέσο τόνωσης της εσωτερικής ζήτησης και συμβολής στην καπιταλιστική ανάπτυξη, σε συνδυασμό με άλλες αναδιαρθρώσεις που θα ωθήσουν σε επενδύσεις. Η φοροελάφρυνση του κεφαλαίου είναι μία απ' αυτές.

Βεβαίως, αυτή η πρόταση για τόνωση της εσωτερικής ζήτησης συνοδεύεται με τις προς τα κάτω προβλέψεις για τους ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ και τους κινδύνους από την επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας και τη μείωση των εξαγωγών. Υπάρχουν επίσης και επισημάνσεις για άλλους αρνητικούς παράγοντες στην οικονομία της Γερμανίας.

Ως προς τους ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ, έχουν δει το φως της δημοσιότητας τα εξής: Η Κομισιόν προβλέπει για το 2016 ανάπτυξη 1,8% στη Γερμανία, από 1,9% στην προηγούμενή της πρόβλεψη. Το ΔΝΤ προέβλεπε πριν το δημοψήφισμα στη Βρετανία ανάπτυξη 1,7%, μειωμένο σε σχέση με προηγούμενη πρόβλεψή του (1,8%), ως αποτέλεσμα της μείωσης των εξαγωγών λόγω επιβράδυνσης στις αναδυόμενες αγορές, αφού σημαντικό μέρος της παραγωγής της Γερμανίας τροφοδοτεί την εξαγωγική δραστηριότητα. Το ΔΝΤ, όμως, εκτιμά νέα πτώση σε σχέση με το 1,7%, λόγω Brexit. Η γερμανική κυβέρνηση προβλέπει ανάπτυξη για το 2016 1,7% από 1,8%.

Δύο, λοιπόν, παράγοντες επισημαίνουν, ως προς τις δυσκολίες μιας δυναμικής ανάπτυξης της οικονομίας της Γερμανίας, τις εξαγωγές (αβέβαιη η αύξησή τους, ενώ προβλέπουν και μείωση), και την εσωτερική ζήτηση, με ζητούμενο νέες επενδύσεις και αύξηση του ΑΕΠ.

Ομως, η πραγματικότητα στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία δε βελτιώνεται, παρά το όποιο φρένο στην επιβράδυνση της Κίνας (δεν προβλέπονται ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ πάνω από 6,5%), αλλά και την ανάπτυξη της Ινδίας με ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ πάνω από 7%. Οι φόβοι για μείωση των εξαγωγών της Γερμανίας επαληθεύονται. Ετσι, σύμφωνα με το ηλεκτρονικό «Βήμα» 9/09/2016, «ανησυχητικές ενδείξεις για τη γερμανική εξαγωγική βιομηχανία αποκαλύπτουν τα στοιχεία για τις γερμανικές εξαγωγές, που δείχνουν επίσης τη σημαντική εξάρτηση της γερμανικής οικονομίας από τις οικονομίες των εταίρων της στην Ευρωπαϊκή Ενωση και δη στην Ευρωζώνη. Συγκεκριμένα, η Destatis, στατιστική υπηρεσία της Γερμανίας, ανακοίνωσε ότι οι εξαγωγές της χώρας σημείωσαν τον Ιούλιο τη μεγαλύτερη μηνιαία πτώση από τον Αύγουστο του 2015, λόγω κάμψης της παγκόσμιας ζήτησης για τα γερμανικά προϊόντα. Η Destatis κατέγραψε μια οριακή αύξηση των βιομηχανικών παραγγελιών τον Ιούλιο και τη μεγαλύτερη πτώση στη βιομηχανική παραγωγή εδώ και σχεδόν μια διετία.

Σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία, η ζήτηση για γερμανικά προϊόντα υποχώρησε κυρίως στις εκτός ΕΕ χώρες. Οι εξαγωγές σ' αυτές τις χώρες, όπως η Κίνα, η Ρωσία, η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ, μειώθηκαν κατά 13,8% τον Ιούλη του 2016 συγκριτικά με τον Ιούλη του 2015. Οι εξαγωγές γερμανικών προϊόντων στις χώρες της ΕΕ που είναι εκτός Ευρωζώνης (συμπεριλαμβανομένης βεβαίως της Βρετανίας) κατέγραψαν πτώση κατά 8,8% τον Ιούλη του 2016 σε σχέση με τον Ιούλη του 2015».

Μάλλον οι αναφορές του Β. Σόιμπλε ότι η γερμανική οικονομία αναπτύσσεται σταθερά δυναμικά δεν επιβεβαιώνονται, το αντίθετο μάλιστα, αν δεν αλλάξουν τα δεδομένα στην παγκόσμια οικονομία, να υπάρξει δηλαδή μεγάλη ανάκαμψη, που δεν φαίνεται.

Την ίδια ώρα, επίσης, η γερμανική κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει ένα επιπλέον πρόβλημα.

Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό «Spiegel», «η αύξηση της γερμανικής συμμετοχής στη χρηματοδότηση του προϋπολογισμού της ΕΕ θα ανέλθει στα 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ για κάθε μία χρονιά αντίστοιχα το 2019 και το 2020» μετά το Brexit, σύμφωνα με εσωτερικό έγγραφο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών. Η συμμετοχή της Γερμανίας θα αυξηθεί στο 25%, αντί του 21% που είναι σήμερα.

Παρουσιάζεται μια «στροφούλα» της Γερμανίας προς χαλάρωση; Είναι ένα ερώτημα, με δεδομένο ότι οι φοροελαφρύνσεις θα γίνουν μετά τις εκλογές. Θα γίνουν; Ποιες θα είναι οι οικονομικές συνθήκες τότε; Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εγκλωβίζονται σε τέτοιες αναζητήσεις. Ο,τι κι αν γίνει, γίνεται για την καπιταλιστική ανάπτυξη, τα κέρδη του κεφαλαίου. Το ίδιο τηρουμένων των αναλογιών ισχύει και στην Ελλάδα, με την προπαγάνδα ότι δημιουργούνται δυνατότητες χαλάρωσης και ανάπτυξης, προπαγάνδα χειραγώγησης στην αστική πολιτική, με άλλες αναλογίες από τη Γερμανία, αφού υπάρχουν τα τεράστια ελλείμματα και κρατικά χρέη, αλλά και η ύφεση της οικονομίας. Οι εργαζόμενοι έχουν το δικό τους δρόμο, διεκδικώντας κάλυψη των απωλειών της περιόδου της κρίσης, κατάργηση όλων των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, διεκδίκηση ικανοποίησης όλων των σύγχρονων αναγκών τους κόντρα σε κεφάλαιο, ΕΕ, την εξουσία τους, έως την ανατροπή της.

Copyright 2016 The Associated

Στιγμιότυπο από τη συνάντηση Αναστασιάδη - Ακιντζί την περασμένη Τετάρτη

Η συνάντηση θα γίνει στο περιθώριο της φετινής Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και γενικά προβάλλεται ως μια συνάντηση ενημερωτικού χαρακτήρα, λίγο - πολύ ότι στόχος είναι απλά να ενημερωθεί ο Μουν απευθείας από τις δύο εμπλεκόμενες πλευρές.

Ωστόσο, οι διεργασίες πυκνώνουν συνεχώς, όπως κι οι ενδείξεις ότι μεγαλώνει το ενδιαφέρον πολλών για μια «λύση» του Κυπριακού «χωρίς καθυστερήσεις».

Στο κοινό δελτίο Τύπου που διαβάστηκε την Τετάρτη, «κλείνοντας» ένα γύρο των εντατικών συνομιλιών Αναστασιάδη - Ακιντζί, «οι ηγέτες επανέλαβαν ότι παραμένουν αποφασισμένοι να κάνουν κάθε τι δυνατό για να φθάσουν σε μια συνολική λύση, όπως αυτή περιγράφεται στο κοινό ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου 2014» (σ.σ. το ανακοινωθέν όπου γινόταν ρητά λόγος σε κράτος με δύο «συνιστώσες πολιτείες»). Επισήμαιναν επίσης πως «επιτεύχθηκε σημαντική πρόοδος σε πολλά από τα εκκρεμή θέματα στα κεφάλαια της διακυβέρνησης και του διαμοιρασμού της εξουσίας, της οικονομίας, των θεμάτων ΕΕ και του περιουσιακού», για τα οποία «ορισμένες ουσιαστικές διαφορές παραμένουν ακόμη», ενώ όσον αφορά και τα θέματα της ασφάλειας, των εγγυήσεων και του εδαφικού, εκφράστηκε «σθεναρή αποφασιστικότητα για επίλυσή (των διαφορών) τους κατά έναν αμοιβαία αποδεκτό τρόπο».

Και μεταξύ άλλων αναγνωρίζονταν οι «προκλήσεις που παραμένουν» και δηλωνόταν πως «οι δύο ηγέτες είναι δεσμευμένοι να συνεχίσουν και να εντείνουν τις προσπάθειές τους... με στόχο την επίτευξη μιας συνολικής συμφωνίας για λύση εντός του 2016».

Σημειώνουμε ότι τον τελευταίο καιρό έχουν πυκνώσει οι εκκλήσεις, ειδικά των ΗΠΑ και ΕΕ για «γοργή λύση», ενώ αυτοτελώς εκφράζουν το ενδιαφέρον τους και δυνάμεις όπως η Γερμανία.

Φυσικά, τις εξελίξεις παρακολουθούν στενά πολλά ιμπεριαλιστικά κέντρα, χωρίς απαραίτητα να μοιράζονται τον ίδιο ενθουσιασμό. Χτες, η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, Μαρία Ζακχάροβα, δήλωσε ότι «θεωρούμε απαράδεκτες τις επίμονες προσπάθειες ορισμένων δυτικών εταίρων μας για εντατικοποίηση της διαδικασίας των συνομιλιών και επιβολή λύσης του Κυπριακού το συντομότερο, με κάθε τίμημα. Αυτό είναι άδικο».

Από κοντά επιδρούν και οι σχέσεις που δυναμώνουν π.χ. μεταξύ της Κύπρου και του Ισραήλ, του οποίου ο υπουργός Αμυνας, Αβιγκντορ Λίμπερμαν, βρέθηκε χτες ξανά στη Λευκωσία, δηλώνοντας πως οι διμερείς σχέσεις βρίσκονται ίσως στο καλύτερο κεφάλαιο της ιστορίας τους, με πολύ στενή συνεργασία στο επίπεδο της ασφάλειας, της οικονομίας κ.τ.λ.

Ετσι, σε αυτήν την περίοδο ολόπλευρης όξυνσης των διεργασιών, είναι κρίσιμη ανάγκη οι λαοί να επαγρυπνούν και να βρίσκονται σε ετοιμότητα, δεδομένου ότι οι ιμπεριαλιστές «ζεσταίνουν μηχανές» από τη σκοπιά υπεράσπισης των δικών τους συμφερόντων, που είναι διαμετρικά αντίθετα από τα λαϊκά συμφέροντα, φονικά επικίνδυνα για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες σε ειρήνη και ευημερία.

Χαρακτηριστική του «ενδιαφέροντος» για «λύση» του Κυπριακού είναι η κοινή συνεδρίαση της Υποεπιτροπής Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και της Υποεπιτροπής Ενέργειας της Επιτροπής Επιστήμης, Διαστήματος και Τεχνολογίας του Αμερικανικού Κογκρέσου, που έγινε στις 8 Σεπτέμβρη 2016.

Η πρόεδρος της Υποεπιτροπής Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής Ιλιάν Ρος - Λέτινεν, που το καλοκαίρι συμμετείχε σε αποστολή αντιπροσωπείας του Κογκρέσου στην Κύπρο, υπογράμμισε πως η Ενέργεια έχει «αναδυθεί ως κομβικό κίνητρο που θα μπορούσε να βοηθήσει την επίλυση των κυπριακών προβλημάτων και να δώσει τέρμα στην τουρκική κατοχή της Βόρειας Κύπρου». Ενώ, αναδεικνύοντας πώς μια πιθανή «λύση» θα μπορούσε να αναβαθμίσει τη θέση δυνάμεων όπως η Τουρκία, πρόσθεσε πως «ένας πιθανός αγωγός που θα μετέφερε κυπριακό και ισραηλινό φυσικό αέριο προς και μέσω της Τουρκίας δεν θα μπορούσε απλά να βελτιώσει τις σχέσεις στην περιοχή, αλλά θα μπορούσε έπειτα να το μεταφέρει και προς την Ευρώπη».

Αποκαλυπτικότερος όμως ήταν ο ειδικός απεσταλμένος και συντονιστής για τις Διεθνείς Ενεργειακές Σχέσεις του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ Εϊμος Χοκστάιν, γνωστός για τις συχνές του «περατζάδες» σε Κύπρο, Τουρκία αλλά και Ελλάδα.

Μεταξύ άλλων, ο Χοκστάιν τόνισε: «Η Ενέργεια διαδραματίζει ακόμα μια φορά έναν αυξανόμενο ρόλο στη γεωπολιτική κατάσταση... Οι ανακαλύψεις στα ανοικτά της Κύπρου, του Ισραήλ, της Αιγύπτου και πιθανά στο Λίβανο έχουν ήδη επανακαθορίσει τις περιφερειακές σχέσεις και θεωρώ ότι θα συνεχίσουν να αποτελούν καταλύτη για ενισχυμένη οικονομική και πολιτική συνεργασία μέσα από τη διασύνδεση και την ενσωμάτωση. Για παράδειγμα, πολλοί εκτιμούν ότι λόγω της περιφερειακής ενεργειακής θα βαθύνει η σχέση Ισραήλ - Κύπρου. Η πετυχημένη εξερεύνηση, παραγωγή και εξαγωγή φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο θα απαιτήσει ακριβώς την πολιτική συνεργασία και οικονομική ενσωμάτωση που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υποστηρίξει τόσον καιρό στην περιοχή. Αυτό αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, και αυτός είναι ο λόγος που αφιέρωσα πολύ από το χρόνο μου για αυτές τις ευκαιρίες...».

Στη συνέχεια, ο Αμερικανός διπλωμάτης αναφέρθηκε αναλυτικά στην εμπλοκή του αμερικανικού κολοσσού «Noble» («Νομπλ») στην ανάπτυξη των ισραηλινών κοιτασμάτων «Ταμάρ» και «Λεβιάθαν», αλλά και στο κυπριακό «Αφροδίτη», όπως και στην εμπλοκή του κολοσσού «Exxon Mobil» στο νέο γύρο αδειοδοτήσεων που πρόσφατα ολοκληρώθηκε στην Κύπρο.

«Αυτός ο κύκλος εξερευνήσεων και αναπτύξεων (κοιτασμάτων) στην περιοχή θα συνεχιστεί όσο γίνονται νέες ανακαλύψεις, με την επέκτασή τους πιθανότατα σε μέρη όπως ο Λίβανος και η Ελλάδα. Πιστεύω ότι η Ανατολική Μεσόγειος παραμένει μια περιοχή που δεν έχει εξερευνηθεί και αναπτυχθεί επαρκώς, και έχω ισχυρές προσδοκίες ότι θα συνεχιστούν οι σημαντικές ανακαλύψεις εκεί», συνέχισε ο Χοκστάιν και εξήγησε χωρίς περιστροφές: «Ωστόσο, η αγορά περιμένει ακόμα να εξακριβώσει ότι ιστορικές πολιτικές διαφορές δε θα βρεθούν στο δρόμο της επένδυσης και της ανάπτυξης».

Ο Χοκστάιν διευκρίνισε ότι στην Ανατολική Μεσόγειο υπάρχουν «προκλήσεις πολύ μεγαλύτερες από αυτές που αφορούν τα γεωλογικά δεδομένα» και τόνισε: «Αληθινά, η Ενέργεια δεν πρόκειται να λύσει τις πολιτικές διαφορές στην περιοχή, αλλά μπορεί να προσφέρει κίνητρα για να επιταχυνθούν πολιτικές διευκολύνσεις και να ενθαρρυνθούν συμβιβασμοί», για να περιγράψει στη συνέχεια το «μέλλον» της περιοχής όπως ο ίδιος το θεωρεί πιθανό:

«Περιλαμβάνει παλιούς και νέους αγωγούς που θα συνδέουν τα κοιτάσματα στα ανοιχτά του Ισραήλ με την Ιορδανία, την Αίγυπτο, την Τουρκία και την Παλαιστινιακή Αρχή. Περιλαμβάνει εξαγωγές κυπριακού αερίου στην Τουρκία και / ή την Αίγυπτο, επιτρέποντας στην Αίγυπτο να ικανοποιεί τις δικές της ενεργειακές ανάγκες και να εξάγει τα πλεονάσματα σε διεθνείς αγορές μέσω τερματικών σταθμών LNG (Liquified Natural Gas - Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου) που σήμερα είναι υπαρκτοί αλλά δεν χρησιμοποιούνται. Νέα κοιτάσματα θα επιτρέψουν στην Τουρκία για να αλλάξει την έντονη εξάρτησή της από ένα μικρό αριθμό παρόχων, αλλά και να χρησιμοποιήσει το εκτενές δίκτυο αγωγών για να φτάσει στην Ευρώπη.

Ωστόσο - συνέχισε - η επιτυχία όλων αυτών των σχεδιασμών εξαρτάται από τη συνεργασία. Χώρες ολόκληρες θα εξοικονομήσουν δισεκατομμύρια αν μοιραστούν υποδομές και πρόσβαση στην αγορά. Αν δε μοιραστούν αυτούς τους πόρους, η μεγαλύτερη από την ποσότητα του αερίου θα μείνει στο έδαφος».

Ενώ επιμένοντας στον ευρύτερο ρόλο που η περιοχή μπορεί να αποκτήσει στο πλαίσιο της «κόντρας» με αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, υπογράμμισε: «Η Ανατολική Μεσόγειος μπορεί να παίξει ένα (σημαντικό) ρόλο στην απελευθέρωση της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης από την αφόρητη εξάρτησή τους από το ρωσικό αέριο. Η Τουρκία έχει τη δυνατότητα να μετασχηματιστεί από μια χώρα με βαριά εξάρτηση από τη ρωσική Ενέργεια σε κρίσιμο κόμβο που συνδέει την Ευρώπη, την Ασία και τη Μέση Ανατολή.

Αυτή είναι μια συναρπαστική ευκαιρία για την ενίσχυση της ευημερίας, της οικονομικής ασφάλειας, της σταθερότητας και της πολιτικής ασφάλειας. Για αυτό έγινε βασική προτεραιότητα για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν πιστεύω ότι αυτό το όραμα της αυξημένης εθνικής ασφάλειας μέσω της ενεργειακής ασφάλειας αποτελεί ευσεβή πόθο. Το βλέπουμε να γίνεται πραγματικότητα»...

Αν μη τι άλλο τα παραπάνω είναι ενδεικτικά για το πώς οι μονοπωλιακές επενδύσεις πολλών δισεκατομμυρίων μπορούν να αποτελέσουν «κίνητρα συμβιβασμών» ακόμα και μεταξύ πλευρών που μέχρι πρότινος μπορεί να δήλωναν αντίπαλοι ή ότι δεν έχουν κανένα σημείο συνεννόησης.

Το ενδεχόμενο η Τουρκία να γίνει ένας από τους πιο καθοριστικούς «εταίρους» για νέες ενεργειακές γέφυρες μεταξύ Δύσης - Ανατολής είναι κάτι που τους τελευταίους μήνες συζητούν ανοιχτά όλο και περισσότεροι, και στην ελεύθερη Κύπρο, καλώντας την Αγκυρα να αξιοποιήσει τις σημερινές συνθήκες για να συμβάλει κι αυτή σε μια «λύση». Δεν είναι τυχαίο ότι τις τελευταίες μέρες πληθαίνουν στην Κύπρο τοποθετήσεις που καλλιεργούν το έδαφος για τέτοιες νέες συνεργασίες. «Κίνδυνος να μας μείνει το φυσικό αέριο αν δεν προλάβουμε την τουρκική αγορά» ήταν ο τίτλος συνέντευξης ενός διεθνούς εμπειρογνώμονα που δημοσιεύτηκε στις 11 Σεπτέμβρη στην εφημερίδα «Χαραυγή». Σε αυτή, τονιζόταν ότι υπάρχει «κίνδυνος» το κυπριακό αέριο να μείνει ανεκμετάλλευτο «διότι έχουμε χάσει ευκαιρίες» και συμπληρωνόταν: «Μας έχουν μείνει πολύ λίγες επιλογές (σ.σ. για πώληση του κυπριακού αερίου). Μια επιλογή είναι η Τουρκία, αλλά αν δεν λυθεί το Κυπριακό για να πάμε τώρα με το Ισραήλ, ίσως χαθεί η τουρκική αγορά».

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, δυναμώνει ένα σύνθετο και σκληρό «παζάρι» με πολλούς «παίκτες», αποφασισμένους να κάνουν τα πάντα για να προστατέψουν τα δικά τους στρατηγικά σχέδια.