Η μάχη επιβίωσης που δίνει η μικρομεσαία αγροτιά, η οποία ξεκληρίζεται από την ΚΑΠ και, γενικότερα, από την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, αφορά όλο τον ελληνικό λαό. Γιατί, όλος ο λαός ενδιαφέρεται να έχει φτηνά, ποιοτικά και υγιεινά τρόφιμα κι αυτά μόνο οι μικρομεσαίοι αγρότες μπορούν να τα εξασφαλίσουν. Ολος ο λαός ενδιαφέρεται να υπάρχουν γεωργοί και κτηνοτρόφοι για να μην ερημώνουν τα χωριά και να «νεκρώνει» η ύπαιθρος. Ολος ο λαός ενδιαφέρεται να μη μεγαλώνουν κι άλλο οι «ουρές της ανεργίας» στις πόλεις, από ξεκληρισμένους μικρομεσαίους αγρότες. Να, γιατί ο αγώνας της αγροτιάς χρειάζεται να βρει την ενεργό συμπαράσταση όλων των λαϊκών στρωμάτων, να γίνει υπόθεση όλου του λαού. Κι εδώ προβάλλει η ανάγκη συγκρότησης ενός πανίσχυρου, κοινού, λαϊκού μετώπου, που θα σταθεί απέναντι από το «μέτωπο» των μονοπωλίων και θα συγκρουστεί μαζί του. Αυτό προϋποθέτει το δυνάμωμα του λαϊκού μετώπου και να επιτευχθεί η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών για τη δημιουργία των προϋποθέσεων εφαρμογής μιας άλλης πολιτικής που θα προωθεί μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη, που συμφέρει το λαό και όχι τα μονοπώλια. Mια αγροτική ανάπτυξη, που θα υλοποιείται στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, θα στηρίζεται στον παραγωγικό συνεταιρισμό και στις κρατικές καθετοποιημένες αγροτικές μονάδες, θα εξασφαλίζει σταθερή δουλειά και καλό εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και θ' αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες της χώρας για την παραγωγή επαρκών, φτηνών και υγιεινών τροφίμων για τη διατροφή του ελληνικού λαού και πρώτων υλών για τη μεταποιητική βιομηχανία. Εδώ βρίσκεται η προοπτική, εδώ βρίσκεται η ελπίδα του λαού!
Ψευδείς ισχυρισμοί...
Ψεύδεται η κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υποδομών, όταν ισχυρίζονται ότι διάφορες κατηγορίες του πληθυσμού θα συνεχίσουν να καταβάλλουν είτε μειωμένο, είτε μηδενικό κόμιστρο στις αστικές συγκοινωνίες της πρωτεύουσας. Λένε - το έχουν βάλει και στο σχετικό νόμο που ψήφισαν πρόσφατα - ότι οι πολίτες άνω των 65 ετών, οι νέοι κάτω των 18, οι φοιτητές - σπουδαστές, τα ΑμΕΑ κ.ά. δε χάνουν το δικαίωμά τους να καταβάλλουν είτε μειωμένο κατά 50% εισιτήριο είτε και να μην πληρώνουν καθόλου.
Η πρόβλεψη του νόμου, που ψήφισε η κυβέρνηση, πως οι παραπάνω ατέλειες θα καταβάλλονται μόνο όταν το ανάλογο κόστος θα δίδεται στο νέο μητροπολιτικό φορέα αστικών συγκοινωνιών από τα αρμόδια υπουργεία, αποτελεί στην ουσία «ομολογία» κατάργησης των σχετικών ατελειών και εκπτώσεων στο άμεσο μέλλον. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα οποία παρουσίασε και ο αρμόδιος υπουργός Δ. Ρέππας στη Βουλή κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου, τα χρωστούμενα των αρμόδιων υπουργείων προς τον ΟΑΣΑ για τις ατέλειες και εκπτώσεις στις αστικές συγκοινωνίες διαφόρων πληθυσμιακών ομάδων έφτασαν μέχρι το τέλος του 2009 - συνυπολογίζοντας τα τοκοχρεολύσια - τα 700 εκατ. ευρώ.
... πριν το κόψιμο των «ελευθέρας»
Ο νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση προβλέπει ότι ο νέος «μητροπολιτικός» φορέας θα λειτουργεί με «ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια» και οι όποιες ατέλειες και εκπτώσεις θα χορηγούνται μόνο όταν το αρμόδιο υπουργείο χορηγεί τις ανάλογες πιστώσεις. Μία δοκιμή της παραπάνω πρακτικής άρχισε να εφαρμόζεται πριν από την ψήφιση του νόμου για τις αστικές συγκοινωνίες, όταν το προηγούμενο Σεπτέμβρη ο ΟΑΣΑ δε χορηγούσε τις κάρτες «ελευθέρας» στους φοιτητές και σπουδαστές εξαιτίας των οφειλών του αρμόδιου υπουργείου Παιδείας. Στο τέλος βέβαια τις έδωσε, ύστερα και από το «σάλο» που πήγε να προκληθεί, προειδοποίησε ωστόσο ότι αυτό έγινε για τελευταία φορά πέρσι.
Αν δεν έδιναν τα λεφτά την περίοδο της ...άνθησης, δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε τι θα γίνει την περίοδο της κρίσης. Με δεδομένο, λοιπόν, το συνολικότερο «πετσόκομμα» που επιχειρεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στις όποιες «κοινωνικές» δαπάνες έχουν απομείνει, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι τους αμέσως επόμενους μήνες θα δούμε τον ΟΑΣΑ να «κόβει» ατέλειες κι εκπτώσεις από τους δικαιούχους, καθώς είναι βέβαιο ότι τα αρμόδια υπουργεία δε θα καταβάλουν τα οφειλόμενα κονδύλια.
Ποιος κοροϊδεύει ποιον;
«Παρακολουθούμε άναυδοι τη μετεξέλιξη και τη μετάλλαξη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από το σοσιαλισμό και τον τρίτο δρόμο σε σύστημα που εξυπηρετεί, εις βάρος ενός ολόκληρου λαού, τραπεζικούς οργανισμούς και οικονομικούς συνασπισμούς του εξωτερικού»..! Τα παραπάνω σημειώνει μεταξύ άλλων η ΔΑΚΕ ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ σε ανακοίνωση που έβγαλε για να καταγγείλει την υποκρισία της κυβέρνησης που δήθεν αντιδρά στις «υποδείξεις» της τρόικας. Αφήνουμε στην άκρη το ότι ... «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα» (λες και η ΔΑΚΕ δεν ταυτίζεται απόλυτα και στρατηγικά με αυτά που λέει η ΠΑΣΚΕ, το ΠΑΣΟΚ, η ΕΕ, το ΔΝΤ κλπ.), αλλά δύσκολα προσπερνάται η φυσικότητα με την οποία εγκαλούν το ΠΑΣΟΚ για ...εγκατάλειψη του σοσιαλιστικού του χαρακτήρα. Είναι κι αυτό ενδεικτικό του πόσο συντονισμένα δουλεύουν όλα τα σφυριά για τον αποπροσανατολισμό και τη χειραγώγηση των εργαζομένων.
Αρραγές αντιλαϊκό μέτωπο
Την αγωνία των πολιτικών και συνδικαλιστικών υποστηρικτών της πλουτοκρατίας να «μαντρώσουν» τη λαϊκή οργή μαρτυρούν οι προσπάθειές τους να κρύψουν το αρραγές μέτωπο που συγκροτούν όλοι μαζί. Γιατί όλοι τους «διαφωνούν» και ασκούν «κριτική» όχι στην ουσία και στο περιεχόμενο της εφαρμοζόμενης πολιτικής, αλλά στο «περιτύλιγμα». Ετσι, η ΝΔ «διαμαρτύρεται» για το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, επιζητώντας «αξιοποίηση και όχι εκποίηση», και παίζοντας με τις λέξεις προκαλεί τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού. Ο ΛΑ.Ο.Σ. ανησυχεί επειδή οι εκπρόσωποι της τρόικας δε διακρίνονται από «πολιτικό πολιτισμό», ανησυχώντας γιατί μπορεί οι ωμές εξαγγελίες να διαταράξουν τη λαϊκή χειραγώγηση. Από κοντά και τα κάθε λογής αναχώματα, που στήνονται δυσκολεύοντας τα λαϊκά στρώματα να συνειδητοποιήσουν και να αντιπαλέψουν τους αντιπάλους τους, όπως η «Δημοκρατική Αριστερά», που καταλογίζει στην τρόικα ότι «ξεπέρασε τα όρια συμπεριφοράς», αλλά στηρίζει το στρατηγικό πυρήνα που υπαγορεύει τα αντιλαϊκά μέτρα (βλ. πρόσφατη συνέντευξη Φωτ. Κουβέλη, που τόνισε ότι «η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ είναι όχι μόνο αναγκαία, αλλά επιτακτική»).
Ακόμα μεγαλύτερη οργή γεννά η στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Εκείνοι που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να προπαγανδίζουν τις ...αρετές της «ανταγωνιστικότητας», εκείνοι που γυρνάνε τους τόπους δουλειάς εξηγώντας τη σημασία συμμετοχής στους «διαλόγους» με τη μεγαλοεργοδοσία (δηλαδή στο πετσόκομμα εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων), εκείνοι που εδώ και χρόνια πρωτοστατούν για να καθαγιαστούν στις εργατικές συνειδήσεις και να εφαρμοστούν μέτρα όπως η ελαστική απασχόληση, έχουν τώρα το θράσος να εμφανίζονται οργισμένοι με τις νέες αντιλαϊκές εξαγγελίες. Αλλά κι αυτές ακόμα οι «αντιρρήσεις» που προβάλλουν (όπως έκαναν «αντιδρώντας» στην πρόσφατη συνέντευξη των εκπροσώπων της τρόικας) από πού ξεκινούν; Από το ενδιαφέρον τους για την «ανόρθωση και σωτηρία της οικονομίας». Ποιας οικονομίας, όμως; Γιατί ούτε μπορεί να είναι ίδια η οικονομία που υπηρετεί ταυτόχρονα εργαζόμενους και κεφάλαιο, ούτε και η ΓΣΕΕ πρόβαλε ποτέ αιτήματα για να γίνουν στην οικονομία οι βαθιές αλλαγές που απαιτούν τα λαϊκά συμφέροντα.
Την ίδια στιγμή, σε τσάκισμα όσων αντιστέκονται στο μνημόνιο, καλεί ο ΣΕΒ, ενώ απαιτεί να μη μείνει τίποτα όρθιο: Ζητά πλήρη κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, κατεδάφιση κάθε ίχνους Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, απόλυτο έλεγχο Παιδείας - Υγείας - Πρόνοιας από τις πολυεθνικές, εγκατάλειψη των ανέργων. Συκοφαντεί όσους αντιδρούν στην πολιτική που τον υπηρετεί. Σέρνει στα δικαστήρια απεργούς. Εντείνει ολόπλευρα τους εκβιασμούς, ειδικά μέσα στους τόπους δουλειάς, όπου η απειλή της απόλυσης, η απουσία μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας, η εντατικοποίηση, η τρομοκρατία αναδεικνύουν ότι οι εργαζόμενοι έχουν εγκαταλειφθεί σε μια «δημοκρατία» που γι' αυτούς είναι ανύπαρκτη γιατί είναι υπαρκτή μόνο για τους εκμεταλλευτές τους.
Οσο κι αν το κεφάλαιο, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες πασχίζουν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι θα σωθούν μόνο αν υπερασπιστούν την «ανταγωνιστικότητα», το αντίθετο συμβαίνει. Γιατί, κάθε φορά που ο λαός μετρά ήττες, η πλουτοκρατία μετρά νίκες. Γιατί η καθημερινή πείρα των εργαζομένων μαρτυρά ότι μόνο σε σύγκρουση με τη στρατηγική των μονοπωλίων μπορούν να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των αναγκών τους. Σ' αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να αξιοποιηθεί και η προετοιμασία της κρίσιμης απεργιακής μάχης της επόμενης Τετάρτης: Να δυναμώσει η οργάνωση των εργαζομένων σε ταξική κατεύθυνση, να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία με αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό.
Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ
Κωμικοτραγική υποκρισία...
Γρηγοριάδης Κώστας
Ε, ΤΑ ΔΙΕΨΕΥΣΕ ΟΛΑ ο πρωθυπουργός και εξέθεσε όλους τους λασπολόγους των τελευταίων ημερών, όπως άλλωστε συνηθίζει.
Δήλωσε εθνικά υπερήφανος και γεμάτος πατριωτισμό: «Η Ελλάδα δεν πουλάει τη γη της»!
Οχι βέβαια! Απλά την επινοικιάζει με ειδική επιχειρησιακή σύμβαση για 99 ή 199 χρόνια σε πολυεθνικές, εταιρείες, κοινοπραξίες, στρατηγικούς επενδυτές ή όποιον άλλον ενδιαφέρεται!
Κι αυτό με ειδικές συμβάσεις εργασίας, ειδικό φορολογικό καθεστώς, ειδική μεταχείριση από τη δικαιοσύνη και χωρίς όρια που να αφορούν το περιβάλλον.
Κατά τα άλλα, η «ελληνική γη» παραμένει ελληνική και η κυβέρνηση «πατριωτική» που κόπτεται για το καλό της πατρίδας.
Σημειώστε ότι όλα όσα περιγράφουμε δεν είναι πράγματα που «θα» γίνουν προκειμένου να βρεθούν 50 δισεκατομμύρια. Είναι πράγματα που ισχύουν αυτή τη στιγμή.
Αλλά για να μας καθησυχάσει ακόμη περισσότερο ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι θα υπάρξει και συνταγματική ρύθμιση την οποία θα προτείνει προκειμένου να εξασφαλιστεί η «ελληνική γη».
Εκτός από το ότι το Σύνταγμα για να αναθεωρηθεί θέλει το λιγότερο 7 με 8 χρόνια, από πότε το... λαμβάνουν υπόψη όταν έχει να κάνει με τα επιχειρηματικά συμφέροντα ή με τα συμφέροντα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ;
Ακόμη και στο μνημόνιο που έχουν υπογράψει, έχουν προβλέψει με σαφήνεια τον τρόπο που το παρακάμπτει! Για να μη θυμηθούμε πάμπολλα παραδείγματα που το έκαναν... λάστιχο στο πρόσφατο παρελθόν.
ΝΕΟ ΝΟΜΟ ΓΙΑ τις περίφημες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις πρόκειται να φέρει για ψήφιση η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών! Ενδιαφέρον...
Κι εμείς που νομίζαμε ότι με τέτοια λιτότητα, τέτοιο χρέος και τέτοια ελλείμματα δε θα τους έμενε δραχμή για τέτοια πράγματα.
Φαίνεται όμως ότι για ορισμένες δουλειές - αποστολές ισχύει ακόμη το «λεφτά υπάρχουν»...
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Δείχνουν» το όραμα
Παπαγεωργίου Βασίλης
Οσο περισσότερο το εφαρμόζει στην πράξη η κυβέρνηση τόσο περισσότερο το ξορκίζει στα λόγια ο πρωθυπουργός. Ο λόγος για το μοντέλο ανταγωνιστικότητας, το οποίο αν και εξόφθαλμα στηρίζεται στη διαρκή «συμπίεση του κόστους εργασίας», δηλαδή στη δραστική υποτίμηση της εργατικής δύναμης, που επιτυγχάνεται μέσα από την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων, την ίδια στιγμή ο Γ. Παπανδρέου το αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας, ομνύοντας ότι η κυβέρνηση ακολουθεί άλλο μοντέλο ανταγωνιστικότητας. «Οταν μιλάμε π.χ. για την ανταγωνιστικότητα, δεν μπορούμε να περιοριστούμε στο λεγόμενο "κόστος εργασίας". Ούτε μπορούμε να ακολουθήσουμε ένα μοντέλο όπως αυτό που κυριαρχεί σε πολλές χώρες, οι οποίες μας ανταγωνίζονται, σε Ασία, Αφρική και Λατινική Αμερική», τόνισε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του συμβουλίου «διά βίου μάθησης». Περιγράφοντας όμως στη συνέχεια τα χαρακτηριστικά αυτού του δήθεν απευκταίου μοντέλου, το μόνο που κατάφερε είναι να «αποκαλύψει» ότι πρόκειται ακριβώς για το μοντέλο που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, το μη αποδεκτό μοντέλο είναι εκείνο «τα χαρακτηριστικά του οποίου είναι η έλλειψη συλλογικών διαπραγματεύσεων, η έλλειψη βασικών κοινωνικών υπηρεσιών, η έλλειψη ακόμα και Δημοκρατίας, σε πολλές χώρες, καθώς και η ευκολία υποβάθμισης του περιβάλλοντος για λόγους παραγωγής, όλα αυτά που δίνουν σε αυτές τις χώρες ένα προσωρινό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα». Ο,τι ακριβώς δηλαδή επιδιώκει η κυβέρνηση, αλλά και συνολικά η ΕΕ με το «Σύμφωνο ανταγωνιστικότητας». Το δήθεν εναλλακτικό μοντέλο της ανταγωνιστικότητας, που όπως είπε «σημαίνει υπεραξία η οποία θα υπάρξει από την ποιότητα της παραγωγής, από την ποιότητα των υπηρεσιών μας», απλά δεν υπάρχει...
«Δούλεμα» δίχως τέλος
Μετά το θέατρο «της οργής κατά της τρόικας» που ανέβασε το Σαββατοκύριακο ο κυβερνητικός θίασος, σειρά παίρνει τώρα η φαρσοκωμωδία με τίτλο «Ο απελευθερωτής πρωθυπουργός». Με αυτή τη μάσκα εμφανίστηκε χτες ο πρωθυπουργός, επιχειρώντας να πείσει ότι η πολιτική του μνημονίου είναι ...πολιτική απελευθέρωσης από το μνημόνιο και τους ξένους δανειστές! «Στόχος μας, στόχος της κυβέρνησης, στόχος δικός μου και προσωπικά, είναι να απελευθερωθούμε και να αποκτήσουμε το συντομότερο - και το τονίζω, το συντομότερο - μια πορεία που θα βασίζεται στις δικές μας δυνάμεις και μόνο. Να απαλλάξουμε οριστικά την πατρίδα μας από επιτηρήσεις και εξαρτήσεις. Αυτός είναι ο στόχος», αποφάνθηκε με κάθε σοβαρότητα, μιλώντας στη συνεδρίαση του συμβουλίου «διά βίου μάθησης». Το δούλεμα πάει σύννεφο. Γιατί τις επιτηρήσεις και τις εξαρτήσεις, όπως και την τρόικα, τις επιδίωξε και τις έφερε η κυβέρνηση για λογαριασμό της πλουτοκρατίας. Είναι οι ξένες σύμμαχες δυνάμεις, που βοηθάνε, φυσικά με το αζημίωτο, την εγχώρια πλουτοκρατία να αντιμετωπίσει την καπιταλιστική κρίση βουλιάζοντας πιο βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση το λαό. Η «πορεία» που έχει χαράξει δηλαδή η κυβέρνηση από κοινού με την τρόικα όχι στην απελευθέρωση, αλλά στην πιο μαύρη και βάρβαρη σκλαβιά του λαού στο κεφάλαιο οδηγεί. Το διαισθάνονται και το συνειδητοποιούν ολοένα και περισσότερο οι εργαζόμενοι και ο λαός, όπως και ότι είναι μονόδρομος η απαλλαγή από το ζυγό της εξουσίας του κεφαλαίου. Αυτή είναι η αληθινή απελευθέρωση για το λαό.
Πλάτες στο πετσόκομμα των μισθών
Να ξεκαθαρίσει τι γίνεται με τη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα ζητά με επιμονή τις τελευταίες μέρες ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ από την κυβέρνηση, επικαλούμενος τις δήθεν αντικρουόμενες δηλώσεις μεταξύ των αρμόδιων υπουργών (Παπακωνσταντίνου, Κατσέλη) από τη μια που προαναγγέλλουν σαφώς μείωση των μισθών χάριν της ανταγωνιστικότητας και του κυβερνητικού εκπροσώπου από την άλλη που διαψεύδει ...ότι δε θα καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός. Είναι ολοφάνερο ότι μόνο τυχαία δεν είναι αυτή η επιμονή της ηγεσίας της ΝΔ στο συγκεκριμένο θέμα. Το συντηρεί διαρκώς όχι γιατί δεν ξέρει τάχα τι θα κάνει η κυβέρνηση, αλλά ακριβώς επειδή θέλει να ασκήσει πίεση για να προχωρήσει πιο γρήγορα σε αυτή την κατεύθυνση. Η επιδίωξη αυτή της ηγεσίας της ΝΔ επιβεβαιώνεται περίτρανα από το γεγονός ότι η ίδια δεν παίρνει σκόπιμα θέση, ενώ τάσσεται αναφανδόν υπέρ της εφαρμογής των επιχειρησιακών συμβάσεων, που είναι ένα βασικό εργαλείο για τη δραστική μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Υπεραμύνεται επίσης των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων χάριν της ανταγωνιστικότητας, ενώ ο πρόεδρος της ΝΔ διακηρύσσει σε όλους τους τόνους τη συμφωνία του με την προωθούμενη «συνολική λύση» για την αντιμετώπιση της κρίσης στην ΕΕ, που οργανικό της κομμάτι είναι το «σύμφωνο ανταγωνιστικότητας». Ας αφήσει, λοιπόν, τα μισόλογα και την υποκρισία. Κανένας εργαζόμενος δεν «τσιμπάει», αφού, εκτός των άλλων, καθημερινά βλέπουν τα στελέχη της ΝΔ να βάζουν πλάτες στην πράξη για την υλοποίηση των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων του μνημονίου.
Αντίσταση σε ποιον;
Η φαρσοκωμωδία που έστησαν η κυβέρνηση με τους ντόπιους και ξένους συμμάχους της, με αφορμή τη στρατηγική εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, υπηρετεί τον αποπροσανατολισμό του λαού και στόχο έχει να συγκαλύψει την ενιαία πολιτική σε βάρος του. Τα προπαγανδιστικά επιτελεία των αστών προσπάθησαν τις προηγούμενες μέρες να κατασκευάσουν μια ανύπαρκτη «διάσταση απόψεων» ανάμεσα στην κυβέρνηση και την τρόικα, για να παραπλανήσουν το λαό ότι η πρώτη υπερασπίζεται το συμφέρον του απέναντι στους ξένους δανειστές. Οταν όμως αποκαλύφθηκε ότι τα όσα είπαν οι εκπρόσωποι της τρόικας δεν είναι τίποτε περισσότερο από όσα συνομολόγησαν οι δυο εταίροι στο μνημόνιο, το τροπάριο άλλαξε και η κυβέρνηση σήκωσε, δημαγωγικά, παντιέρα για τη διαδικασία. Για το ποιος, δηλαδή, θα ανακοινώνει πρώτος τα όσα συμφωνούνται στη βάση του μνημονίου, όπως αυτό θα επικαιροποιείται κάθε φορά!
Πρόκειται για ωμή κοροϊδία, που πρέπει να απαντηθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι η κυρίαρχη προπαγάνδα προσπαθεί στην παρούσα φάση να ντύσει την κυβέρνηση με το μανδύα του δήθεν «αντιστασιακού». Ούτε βέβαια είναι τυχαία η στήριξη που προσφέρουν σ' αυτήν την προσπάθεια τα άλλα κόμματα, αστικά και μη, που αναπαράγουν ιδεολογήματα περί κατοχής της χώρας από την τρόικα και καλούν εργάτες και αφεντικά σε «εθνικοαπελευθερωτικό μέτωπο», ενάντια σε όσους θέλουν τη χώρα «υποτελή». Από τη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ., μέχρι τις συνιστώσες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και την Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών, βρήκαν έδαφος να ξεσπαθώσουν ενάντια στην τρόικα, την οποία κατηγορούν ότι συμπεριφέρεται σαν «επικυρίαρχη», βγάζοντας έτσι λάδι τη συνένοχη κυβέρνηση και την αστική τάξη της Ελλάδας.
Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής της κυβέρνησης και όλων αυτών που αναπαράγουν τα ιδεολογήματα της δήθεν «κατοχής» και της «υποτέλειας» της χώρας από τους δανειστές και τους εκπροσώπους τους; Οτι δεν αμφισβητούν τη στρατηγική που αναπαράγει την καπιταλιστική κρίση, έκφραση της οποίας είναι τα ελλείμματα και τα χρέη στα καπιταλιστικά κράτη. Ολοι συναντιούνται στο εξής: Είτε στηρίζουν, είτε δεν αμφισβητούν με όρους στρατηγικής την εξουσία του κεφαλαίου και την ιδιοκτησία των αστών πάνω στα μέσα παραγωγής. Είναι αποκαλυπτικό το παράδειγμα με τις ιδιωτικοποιήσεις και την εκποίηση δημόσιας γης. Οσοι συντάχθηκαν πίσω από τη γραμμή του νόθου «πατριωτισμού», είναι αυτοί που δεν αμφισβητούν την πολιτική εμπορευματοποίησης της γης, έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους του καπιταλιστικού συστήματος.
Επικεντρώνουν την όποια κριτική τους στο αν οι ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα αποτελούν επιλογή της τρόικας ή της κυβέρνησης, κρύβοντας ότι οι δυο τους συναποφασίζουν στη βάση της ενιαίας στρατηγικής τους, που θεωρεί τη γη και το δημόσιο πλούτο πολύτιμο καύσιμο για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Τώρα είναι η ώρα ο λαός να γυρίσει την πλάτη στην προπαγάνδα τους. Το κεφάλαιο και τα κόμματά του, οι οργανισμοί που στήνει για να προωθεί τα συμφέροντά του, εκφράζονται ενιαία σε βάρος του λαού και των δικαιωμάτων του. Λαϊκή συμμαχία για να ηττηθεί η στρατηγική που υποτιμά διαρκώς την εργατική δύναμη και ταυτόχρονα παραδίδει το δημόσιο πλούτο στους ιδιώτες. Πάλη για να αντικατασταθεί η εξουσία του κεφαλαίου από τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Feeds
