Τετάρτη 10 Σεπτέμβρη 2014
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Προς νέα κρίση;

Ο δείκτης ανεργίας στη Γαλλία ανέβηκε το δεύτερο τρίμηνο του 2014 στο 10,2% σε σχέση με αυτό που αναμενόταν. Ταυτόχρονα, το πρώτο εξάμηνο του 2014, η οικονομία της Γαλλίας είχε μηδενική ανάπτυξη. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, το ποσοστό ανεργίας του δεύτερου τριμήνου είναι μεγαλύτερο από το τρίτο τρίμηνο του 2013. Σύμφωνα με τα στοιχεία για την ανεργία, ο αριθμός όσων ψάχνουν για δουλειά στη Γαλλία αυξήθηκε σε επίπεδα - ρεκόρ τον Ιούλη, φθάνοντας τα 3.424.400 άτομα. Φαίνεται ότι η καπιταλιστική οικονομική κρίση στη Γαλλία καλά κρατεί. Μηδενική ανάπτυξη και αύξηση της ανεργίας είναι σημάδια που προβληματίζουν τους καπιταλιστές στη Γαλλία, αλλά και την Ευρωζώνη, αφού όλες οι οικονομίες της εμφανίζουν στασιμότητα, ενώ εκφράζονται εκτιμήσεις για ξέσπασμα μιας νέας κρίσης, όπως π.χ. προειδοποιεί το ευρωπαϊκό κέντρο ερευνών «Bruegel». Την ώρα, λοιπόν, που παίρνονται μέτρα χαλάρωσης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, για να εξασφαλιστεί ρευστότητα για τις επιχειρήσεις, επιμένουν στις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις και στις περικοπές από τους κρατικούς προϋπολογισμούς όσων κονδυλίων απέμειναν για κάποιες λαϊκές ανάγκες. Αρα είτε ανάκαμψη, είτε στασιμότητα, είτε νέα κρίση, τη νύφη την πληρώνουν οι λαοί.

Μαθήματα συνοχής

Το διευρυνόμενο χάσμα στις ΗΠΑ ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργατική τάξη καταγράφει μελέτη της Σχολής Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ, με τον εύγλωττο τίτλο: «Μια οικονομία που κάνει τη μισή δουλειά». Η άλλη μισή είναι αυτή που - κατά τη μελέτη - παραμελούν οι καπιταλιστές των ΗΠΑ, το να διατηρούν δηλαδή «ήσυχο» το λαό, βάζοντας προς τούτο λίγο βαθύτερα το χέρι στην τσέπη...

Στη μελέτη αναφέρεται πως η ανταγωνιστικότητα των αμερικανικών επιχειρήσεων - ιδιαίτερα των μεγαλύτερων - δείχνει κάποια σημάδια ανάκαμψης στην παγκόσμια σκηνή μετά την οικονομική κρίση, αλλά προστίθεται πως οι εργάτες είναι πιθανό να συνεχίσουν να αγωνίζονται για να διεκδικήσουν καλύτερους μισθούς και επιδόματα. Κι επειδή τέτοιοι αγώνες μπορεί και να ξεφύγουν απ' τον έλεγχο, καλύτερα θα είναι να μη γίνονται καθόλου. Γι' αυτό και η μελέτη νουθετεί τις επιχειρήσεις: «Οι πολίτες που προκόβουν γίνονται πιο παραγωγικοί εργαζόμενοι, πιο πρόθυμοι καταναλωτές και ισχυρότεροι υποστηρικτές των πολιτικών υπέρ των επιχειρήσεων. Οι πολίτες που πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα είναι δυσαρεστημένοι στη δουλειά, σφιχτοχέρηδες στο ταμείο και κατά των επιχειρήσεων στην κάλπη».

Εχουμε υπόψη μας κάτι εγχώριους θιασώτες της καπιταλιστικής οικονομίας (βλ. ΣΥΡΙΖΑ) που μοιράζονται την ίδια έγνοια και για το λόγο αυτό δεν χάνουν ευκαιρία να ζητούν μέτρα ενίσχυσης της «κοινωνικής συνοχής».

Υπόσχεση χειραγώγησης του λαού

Για «εθνικό σχέδιο συναίνεσης» για να υπάρξει διακομματική σύγκλιση και συμφωνία φορέων για το χρέος και την ανάπτυξη μίλησε ο Αλ. Τσίπρας στους βιομήχανους, στη συνάντηση που είχε στον ΣΕΒ, σύμφωνα με αστικά ΜΜΕ. Τους είπε μάλιστα για την αύξηση του κατώτατου μισθού και του απάντησαν ότι δίνουν μισθούς μεγαλύτερους λόγω των Συλλογικών Συμβάσεων. Τους είπε επίσης ότι δε διαφωνούν γενικά με τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά θεωρούν ότι σε ορισμένους τομείς πρέπει να έχει μεγαλύτερο έλεγχο το Δημόσιο, ενώ συμφώνησε για τη μείωση του κόστους της Ενέργειας και για σταθερό φορολογικό πλαίσιο. Δεν είναι πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ «τα βρίσκει με τους βιομήχανους», ούτε για πρώτη φορά προβάλλει όλα τα παραπάνω. Αλλωστε, με τη στρατηγική του διατυμπανίζει ότι θα τους ενισχύσει για να υπάρξει ανάκαμψη. Εχει, όμως, ιδιαίτερη σημασία η υπόσχεσή του για «εθνικό σχέδιο συναίνεσης». Είναι σαν το «κοινωνικό συμβόλαιο» του ΠΑΣΟΚ. Είναι υπόσχεση χειραγώγησης, υποταγής του λαού στη στρατηγική του κεφαλαίου. Και ας μιλά για αγώνες σωτηρίας του λαού.

Τα ιμπεριαλιστικά άλλοθι

Γράφει ο Ι. Κ. Πρετεντέρης στα «Νέα», 8/9/2014: «Μόνο εδώ (σ.σ. στην Ελλάδα), πιστεύουν κάποιοι ότι στο Κίεβο κυβερνούν νεοναζί. Μόνο εδώ ο Μιλόσεβιτς και ο Σαντάμ είχαν θαυμαστές. Μόνον εδώ είμαστε πιο Χαμάς και από τη Χαμάς. Η Ελλάδα είναι μια δυτική και ευρωπαϊκή χώρα. Με δεσμεύσεις, υποχρεώσεις, συμμαχίες και στρατηγικούς προσανατολισμούς». Είναι χαρακτηριστικό της αστικής προπαγάνδας να δημιουργεί άλλοθι για την πολιτική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και τη συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, μεταθέτοντας τις ευθύνες των πολέμων, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια για να αθωώσει τους θύτες. Αλλά και να συκοφαντεί όσους αντιστέκονται στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους είτε ως «προδότες», είτε ως φίλους «δικτατόρων» και «τρομοκρατών». Μόνο που ο λαός μας πρέπει να θυμάται ότι πάντα έχει πληρώσει ακριβά τέτοιες επιλογές...

Δείξε μου τους φίλους σου...

Εγραφε χτες το «Εθνος»: «Πολύ καλά έκανε ο κ. Τσίπρας που προτίμησε να πάει στο φόρουμ στο Τσερνόμπιο, από τις διαδηλώσεις της Θεσσαλονίκης, καθώς σ' αυτό συμμετείχαν θεσμικοί και οικονομικοί παράγοντες με μεγάλη επιρροή στα ευρωπαϊκά θέματα. Είναι προφανής η χρησιμότητα που έχει να παρουσιάσει τις θέσεις του, εντάσσοντάς τες - με τη διαφορετικότητά τους - σ' ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον, με ρεαλιστικό τρόπο, όπως προκύπτει και από τις θετικές αναφορές του ιταλικού Τύπου. Δεν είναι τυχαίο ότι υπέρμαχοι της πρόσκλησης του κ. Τσίπρα ήταν ο Μάριο Μόντι και ο Ρομάνο Πρόντι». Αλλωστε, και η «Αυγή» στην πρώτη της σελίδα πανηγυρίζει επειδή «Μόντι - Πρόντι στηρίζουν τον Τσίπρα». Οταν τμήματα των αστών στην Ελλάδα, αλλά και ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν και πρωθυπουργός της Ιταλίας, καθώς και ένας ακόμη πρωθυπουργός της ίδιας χώρας, και μάλιστα απ' αυτούς που διαχειρίστηκαν την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου εφαρμόζοντας αντιλαϊκά μέτρα, εκθειάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός μας ας το σκεφτεί...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1829 Αρχίζει η μάχη της Πέτρας στη Βοιωτία. Ηταν η τελευταία της Ελληνικής Επανάστασης και οδήγησε στην απελευθέρωση ολόκληρης της Ανατολικής Στερεάς, με εξαίρεση την Ακρόπολη των Αθηνών.

1919 Υπογράφεται μεταξύ των νικητριών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και της Αυστρίας η Συνθήκη του Σεν Ζερμέν (Αγίου Γερμανού), με την οποία διαλύθηκε η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία και δημιουργήθηκαν τα ανεξάρτητα κράτη της Ουγγαρίας, της Πολωνίας, της Τσεχοσλοβακίας και της Γιουγκοσλαβίας.

1920 Ιδρύεται στο Μπακού το Κομμουνιστικό Κόμμα της Τουρκίας.

1942 Η βρετανική αεροπορία ρίχνει πάνω από 100.000 εμπρηστικές βόμβες στο Ντίσελντορφ, παραδίδοντας την πόλη στις φλόγες.

1945 Ο Βίντκουν Κουίσλινγκ, επικεφαλής της κατοχικής κυβέρνησης της Νορβηγίας, κρίνεται ένοχος προδοσίας και καταδικάζεται σε θάνατο. Το όνομά του έγινε συνώνυμο της προδοσίας.

1945 Πενήντα χιλιάδες εργάτες απεργούν σε Αθήνα και Πειραιά με αίτημα την αύξηση των μεροκάματων, τη χορήγηση τροφίμων, την απομάκρυνση των διορισμένων εργατοπατέρων (Μακρή, κ.λπ.), κ.ά. Η κυβέρνηση απαντά εντείνοντας τις διώξεις. Εκατοντάδες εργάτες συλλαμβάνονται.

1951 Με την κινητοποίηση του λαού της Αθήνας και των κρατουμένων στις φυλακές «Αβέρωφ» ματαιώνεται η εκτέλεση των Παντελή Κιουρτσή, Τηλέμαχου Μεταξωτού, Βασίλη Παπαγιαννόπουλου, Σπύρου Αντύπα, Ι. Ισαρη, Γ. Μαρτίνου, Δημήτρη Τρυφερούλη και Καβαλιεράτου.

1976 Πεθαίνει ο βραβευμένος με «Οσκαρ» Αμερικανός σεναριογράφος και συγγραφέας Ντάλτον Τράμπο, ο οποίος το 1947 αρνήθηκε να καταθέσει στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων σχετικά με την «κομμουνιστική διείσδυση» στον κινηματογράφο και ως εκ τούτου μπήκε στη Μαύρη Λίστα της Επιτροπής.

1981 Ο πίνακας του Πικάσο «Γκουέρνικα» επιστρέφει στην Ισπανία από τη Νέα Υόρκη όπου βρισκόταν από το 1939.

1995 Το ΝΑΤΟ εξαπολύει ρουκέτες εναντίον σερβοβοσνιακών θέσεων, συνεχίζοντας τους βομβαρδισμούς που ξεκίνησαν στις 30 Αυγούστου και διήρκεσαν έως τις 20 Σεπτέμβρη.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ