Στο σημερινό 4σέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε:

-- Το τοπίο της έναρξης της σχολικής χρονιάς. Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης και η πραγματικότητα που διαμορφώνεται για εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς.

-- Ρεπορτάζ από το Διήμερο της Οργάνωσης Περιοχής Κρήτης της ΚΝΕ στη Γαύδο προς τιμήν των εξόριστων στο νησί.

-- Εμπειρίες από τα 5 χρόνια λειτουργίας της «ομάδας αγκαλιάς» του ΚΕΘΕΑ.

-- 42ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»: Τα αφιερώματα που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα του κεντρικού τριήμερου της Αθήνας, στις 22, 23 και 24 Σεπτέμβρη στο πάρκο «Αντώνης Τρίτσης», στο Ιλιον.

Και φέτος ένα από τα στοιχεία του καλλιτεχνικού προγράμματος που ξεχωρίζει είναι τα αφιερώματα του κεντρικού Φεστιβάλ, που απλώνονται σε όλες τις σκηνές του. Η προσπάθεια της ΚΝΕ στηρίζεται και από τη συμβολή γνωστών και αξιόλογων καλλιτεχνών στα μουσικά αφιερώματα. Σημαντική επίσης είναι η προσπάθεια που κάνουν οι πολιτιστικές ομάδες της ΚΝΕ, αλλά και άλλες ομάδες, ώστε να παρουσιάσουν παραγωγές, που έχουν κάτι να «πουν», κάτι να «αφήσουν» στο κοινό που θα τις παρακολουθήσει.

Την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ, την Πέμπτη, στις 19.00, στο Στέκι Πολιτισμού, που θα φιλοξενείται στο θεατράκι του Πάρκου, η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών και Φίλων της ΕΠΟΝ (ΠΕΑΦΕ) θα πραγματοποιήσει αφιέρωμα στον ποιητή Τάσο Λειβαδίτη.

Μέσα από το πολύ ζωντανό κείμενο του Θ. Κορνάρου, με αφηγηματικά και διαλογικά μέρη, με αυτοσχεδιασμούς θα προσπαθήσουν οι νέοι καλλιτέχνες να αποδώσουν το κλίμα των ημερών, τη συνειδητή θέληση των εργατών, την άγρια καταστολή που επιδεικνύει το αστικό κράτος, όταν απειλείται η κυριαρχία του και θίγονται τα συμφέροντά του.

Στη Λαϊκή Σκηνή, στις 20.15, θα ανέβει η μουσικοθεατρική παράσταση «Επιτάφιος» του Γιάννη Ρίτσου, από το συγκρότημα της Τομεακής Οργάνωσης Δυτικών Συνοικιών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ.

Στην Κεντρική Σκηνή, στις 22.15, η Ορχήστρα της ΚΝΕ θα παρουσιάσει το CD με ανέκδοτα, στην πλειοψηφία τους, τραγούδια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Την Ορχήστρα διευθύνει ο Μανώλης Ανδρουλιδάκης.

Η πρώτη παρουσίαση μέρους των τραγουδιών έγινε στο 25ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της Οργάνωσης στο Βίτσι. Θα ακουστούν τραγούδια που βρέθηκαν σε εφημερίδες του ΔΣΕ, σε χειρόγραφα. Πολλά από αυτά σώζονταν στο Αρχείο της ΚΕ, ενώ άλλα βρέθηκαν μετά από έρευνα χρόνων και συζήτηση με παλιούς αγωνιστές, μέσα από την έρευνα του συντρόφου Γιώργου Ζελιλίδη. Θα ακουστούν τραγούδια, που ύμνησαν τις μάχες για την κατάληψη μεγάλων πόλεων και περιοχών στρατηγικής σημασίας, στις οποίες γράφτηκε η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ, τραγούδια που αποτύπωσαν με τους στίχους και τις μελωδίες τους την καταξίωση στη συνείδηση του λαού των καπετάνιων και των σωμάτων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

«...Να είσαι, λέει, κομμουνιστής! / Αυτό σημαίνει / να προχωράς / κι εσύ καθώς προβαίνει / εμπρός η Ιστορία, / αυτό σημαίνει / να είσαι εχθρός του ιμπεριαλισμού / και να τσακίζεις / τα καθεστώτα / που πια σαπίσανε και παν / μες στα σκοτάδια / και μες στο φως να ψάχνεις / μονοπάτια / και να διψάνε τα μάτια σου / για το φως! / Χτίζουμ' εμείς τη νέα / τη ζωή μας / κι αυτή 'ναι η δύναμή μας / δεν τρέμουμε στον τοίχο σας εμπρός...».

Από αυτό το απόσπασμα του ποιήματος «Τείχος του ιμπεριαλισμού», του Ναζίμ Χικμέτ, μαθητικές ομάδες, μαθητικά συγκροτήματα εμπνεύστηκαν για το φετινό μουσικοθεατρικό αφιέρωμα από μαθητές, που θα παρουσιαστεί την Παρασκευή, στις 20.00, στο Μαθητικό Στέκι.

Φέτος το καλοκαίρι συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από την πρώτη παρουσίαση της γνωστής σειράς τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη «Γράμματα από τη Γερμανία», σε ποίηση Φώντα Λάδη, που ξάφνιασαν στην εποχή τους με την απλότητα, την αμεσότητα και το έντονο θεατρικό και σατιρικό τους ύφος. Τραγούδια καταγγελτικά, που αναφέρονται στη μάστιγα της μετανάστευσης, η οποία κυριαρχούσε στην κοινωνική ζωή της χώρας τη δεκαετία του '60.

Το Σάββατο 24 Σεπτέμβρη, στις 21.30, στην Κεντρική Σκηνή, θα πραγματοποιηθεί συναυλία - αφιέρωμα στον Γιάννη Μαρκόπουλο. Θα ακουστούν επιλογές από τα έργα του, όπως «Θητεία», «Χρονικό», «Μετανάστες», «Ιθαγένεια», «Ηλιος ο πρώτος», «Σεργιάνι στον κόσμο», «Εργάτες», «Εντεύθεν».

Τραγουδούν: Λάκης Χαλκιάς, Δήμος Αναστασιάδης, Δάφνη Ζουρνατζή, Γιώργος Νικηφόρου - Ζερβάκης και η υψίφωνος Ελενα Κελεσίδη. Συμμετέχουν η ορχήστρα «Παλίντονος Αρμονία» και το πειραϊκό φωνητικό σύνολο «Libro Coro» σε διδασκαλία της Ανθής Γουρουντή. Διευθύνει ο συνθέτης.

Το ΚΕΘΕΑ «ΣΤΡΟΦΗ» με έδρα την Αθήνα απευθύνεται σε εφήβους 13 - 21 ετών και τις οικογένειές τους. Είναι το πρώτο πρόγραμμα για αυτήν την ηλικιακή ομάδα που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα (1988). Είναι πρόγραμμα εξωτερικής παρακολούθησης με Ξενώνα, ώστε να μπορεί να επίσης να υποστηρίζει εφήβους από την επαρχία, χωρίς οικογενειακή στήριξη ή που παραπέμπονται από δημόσιες υπηρεσίες και χρειάζονται άμεση παρέμβαση. (Για περισσότερες πληροφορίες που αφορούν το πρόγραμμα στο: 210.8822.122). Αναπόσπαστο κομμάτι της θεραπευτικής προσέγγισης είναι η συμμετοχή των γονιών και αδελφών των εφήβων στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Θεραπείας Οικογένειας. Εκεί απευθύνονται και γονείς που επιθυμούν να κινητοποιήσουν τα παιδιά τους για θεραπεία.

Ο Σύλλογος Οικογένειας ΚΕΘΕΑ «ΣΤΡΟΦΗ» βρίσκεται δίπλα σε κάθε παιδί και την οικογένειά του που θέλει να προσπαθήσει να συμμετάσχει στην κύρια φάση θεραπείας στο Πρόγραμμα της «ΣΤΡΟΦΗΣ». Για το λόγο αυτό έχει δημιουργήσει μία ομάδα υποστήριξης, «Ομάδα Αγκαλιάς» όπως έχει ονομαστεί, που αποτελείται από γονείς έμπειρους και ικανούς να υποστηρίξουν και να οριοθετήσουν έναν έφηβο χρήστη και την οικογένεια του, ευρισκόμενοι 24 ώρες το 24ωρο δίπλα τους. Για το λόγο αυτό διατίθενται δύο διαμερίσματα πλήρως εξοπλισμένα, παρέχοντας δωρεάν στέγαση και σίτιση για όσον καιρό απαιτείται ώστε να ολοκληρωθεί η πρώτη φάση θεραπείας. Στο χώρο συναντιούνται τα επιμέρους βασικά Τμήματα του Προγράμματος: Το Κέντρο Συμβουλευτικής (ο προθάλαμος της βασικής θεραπείας), η Κοινότητα και οι Θεραπευτικές ομάδες των γονιών. Το Κέντρο Συμβουλευτικής στο οποίο ανήκουν τα παιδιά που φιλοξενούνται και η ομάδα διατηρεί άμεση και ανοιχτή συνεργασία - επικοινωνία μαζί του.

Πριν από λίγες μέρες η «Ομάδα Αγκαλιάς» έκλεισε 5 χρόνια. Γονείς και έφηβοι τα γιόρτασαν μοιράζοντας την εμπειρία τους μέσα από αυτό το εγχείρημα.

«Η όλη προσπάθεια έχει ρίσκο. Και εκεί κρύβεται η ομορφιά της. Γιατί και μέσα από την ακύρωσή της μπορώ ν' αντλήσω πλούτο συναισθημάτων. Οταν δίνω την ευκαιρία σ΄ ένα παιδί και το στηρίζω για να πάρει την απόφασή του, μπορεί να αρνηθεί να συνεχίσει, να ακυρώσει τη δική μου προσπάθεια. Εκεί είναι το λεπτό σημείο. Ο θυμός μου γίνεται δύναμη για να κατανοήσω και να εκτιμήσω κάτι που μπορεί λόγω του χρόνου να ξεχνώ. Αυτά που κατάφερα με το δικό μου παιδί. Από την άλλη, όλη αυτή η ενέργεια και η ασφάλεια που ένιωσε το παιδί που αγκάλιασα πιστεύω ότι δεν πάει χαμένη. Είναι ένα φωτεινό σημάδι μέσα στα χρόνια της σκοτεινιάς του. Και μπορεί να μην το κάνει τίποτε. Νιώθω όμως να γίνομαι "υπεύθυνη" και "δημιουργός" για κάτι ωραίο χαραγμένο μέσα του», (Βούλα, μέλος της «Ομάδας Αγκαλιάς»).

Ενώ ο Μανώλης, αναφερόμενος στο ρόλο της «Ομάδας Αγκαλιάς», υπογραμμίζει ότι είναι «μια ζεστή αγκαλιά για κάθε παιδί και κάθε γονιό που φιλοξενούμε. Μια ομάδα ευθύνης, καθαρότητας, ασφάλειας, εμπιστοσύνης, ζεστασιάς και εμπειρίας. Κάθε παιδί που φιλοξενούμε είναι δικό μας παιδί. Εδώ στο χώρο της Στροφής εγώ και η οικογένειά μου πήραμε τόσα πολλά ΚΥΡΙΩΣ ΟΜΩΣ εδώ πήρα τη ζωή του παιδιού μου πίσω. Είναι λοιπόν να δώσω κι εγώ κάτι σε αυτόν τον χώρο. Στους νέους γονείς ένα χέρι να πιαστούν όπως έκαναν κάποιοι άλλοι γονείς για μένα. Στα παιδιά μια αγκαλιά και φροντίδα όπως στο δικό μου παιδί. Στα νέα μέλη της ομάδας την εμπειρία μου και ένα στόχο. Να συνεχίσει η αλυσίδα με νέους κρίκους».

«Στον Ξενώνα του συλλόγου οικογένειας έχω μείνει δύο φορές. Ηταν πολύ βοηθητικό για εμένα καθώς στο σπίτι μου δεν γινόταν να μου βάλουν τα όρια όπου χρειαζόμουν τότε και να μου εξασφαλίσουν ένα περιβάλλον χωρίς ουσίες. Οσο βρισκόμουν εκεί, οι γονείς άρχισαν να με μαθαίνουν βασικά πράγματα, όπως να μαγειρεύω, να είναι καθαρός ο χώρος όπου μένω και να προσέχω τον εαυτό μου. Γενικά ένιωθα μια ζεστασιά όπου δεν είχα μέχρι τότε και ήταν αρκετή για να με κάνει να νιώσω πιο οικεία και να μου δώσει δύναμη να συνεχίσω. Πέρναγα ευχάριστα με κάθε γονιό όπου ήταν εκεί για να με προσέχει. Ηταν καλοδιάθετοι και πρόθυμοι να με βοηθήσουν και να περάσουν χρόνο μαζί μου, κάτι που το είχα πολύ ανάγκη εκείνο το διάστημα. Ολοι οι γονείς έρχονταν εθελοντικά και ήταν τόσο πρόθυμοι που ώρες - ώρες καταντούσαν "ενοχλητικοί"», τονίζει ένα από τα παιδιά που παρακολουθούν το πρόγραμμα της «ΣΤΡΟΦΗΣ», ενώ ο Γιώργος Β. συμπληρώνει: «Ο Ξενώνας για εμένα ήταν κάτι πολύ σημαντικό για να μπω στην Κοινότητα. Εκεί είχα ανθρώπους που άφηναν τα σπίτια τους για να έρθουν να βοηθήσουν εμένα στο να μείνω καθαρός και αυτό το εκτιμώ πάρα πολύ και από τη θέση που βρίσκομαι τώρα. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις ένα σπίτι και ανθρώπους όταν το έχεις πραγματικά ανάγκη. Πήγαινα στο Κέντρο Συμβουλευτικής Εφήβων για να κάνω τις ομάδες μου και όταν γύρναγα πίσω ένιωθα ότι ανήκω κάπου. Ακόμα και τώρα που είμαι στην Κοινότητα σκέφτομαι πολύ τον Ξενώνα και γενικά όλα αυτά που έμαθα από εκεί».

Το σπίτι που έχτισαν με τα χέρια τους οι εξόριστοι. Με κέδρο, πέτρα και χώμα

Την Παρασκευή 29 Ιούλη, το πρωί, οι κατασκηνωτές έφτασαν στο νησί, όπου και κατασκήνωσαν στην παραλία του Σαρακήνικου. Στη συνέχεια του Διημέρου, πραγματοποιήθηκε ξενάγηση στο σπίτι των εξόριστων, μοναδική ιδιοκτησία των εξόριστων στην Ελλάδα. Εκεί εξηγήθηκε η ιστορία του σπιτιού, το πώς χτίστηκε από τους ίδιους τους εξόριστους (ανάμεσά στους οποίους ήταν και ο Αρης Βελουχιώτης), τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν από την έλλειψη φαρμάκων και ένδυσης μέχρι στέγης και τροφής. Το σπίτι κτίστηκε από κέδρο, πέτρες και χώμα, χωρίς τσιμέντο και παρότι δεν θύμιζε και πολύ σπίτι, ήταν σαφώς καλύτερο από τις κατοικίες των χωρικών, ώστε στο νησί να αποκαλείται «παλάτι». Το 1933, το σπίτι ολοκληρώθηκε και υπογράφτηκε ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ των εξόριστων και του ιδιοκτήτη του χώρου και της συζύγου του. Το 1940 υπογράφεται ένα νέο συμφωνητικό μεταξύ των εξόριστων και της συζύγου μόνο, καθώς ο ιδιοκτήτης έχει πεθάνει (άγνωστη πτυχή της ιστορίας του σπιτιού ακόμα και σήμερα στους κατοίκους του νησιού). Αυτό αποδεικνύει την πολύχρονη χρήση του συγκεκριμένου σπιτιού ως κατάλυμα από τους εκτοπισμένους.

«Από τα μπουντρούμια και την εξορία, η νέα του κόσμου ξεκινά Ιστορία». Ο στίχος του Κώστα Βάρναλη κοσμεί το μνημείο που εγκαινιάστηκε στη Γαύδο

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η αναφορά στις Ομάδες Συμβίωσης Πολιτικών Κρατουμένων (κολεκτίβες) που υπήρχαν σε κάθε τόπο εξορίας, όπως και στη Γαύδο και ήταν υπεύθυνες για όλα τα θέματα που αφορούσαν τη ζωή των εξόριστων (τροφοδοσία, στέγαση, μόρφωση, πολιτιστικές εκδηλώσεις εφόσον το επέτρεπαν οι συνθήκες, σχέσεις με τους ντόπιους κατοίκους κ.λπ.), ενώ τονίστηκε ξεχωριστά η ιδιαίτερη συμβολή των ίδιων των εξόριστων στην καθημερινή ζωή του νησιού όπου συνέβαλαν καθοριστικά. Δεν ήταν λίγα τα παραδείγματα εξόριστων δασκάλων που έκαναν μαθήματα στους νέους του νησιού, παρά την αντίδραση των αρχών ή εξόριστων γιατρών που κάλυπταν σημαντικές ανάγκες των ασθενών, αφού για ένα διάστημα το νησί είχε μείνει χωρίς γιατρό.

Εικόνα από το εσωτερικό του σπιτιού των εξορίστων

Τελευταία στάση, ο Φάρος της Γαύδου. Ενας από τους αρχαιότερους φάρους στην Ευρώπη και σύμβολο του νησιού. Βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς κατά τη μάχη της Κρήτης, ενώ σήμερα λειτουργεί ως μουσείο. Οι δραστηριότητες της 1ης μέρας έκλεισαν με προβολή της ταινίας «Ούλοι εμείς εφέντη».

Τη 2η μέρα του Διημέρου πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η κεντρική εκδήλωση της διήμερης επίσκεψης στη Γαύδο, στο σπίτι των εξόριστων. Η εκδήλωση περιελάμβανε απαγγελία του ποιήματος «Αν θες να λέγεσαι άνθρωπος» του Τάσου Λειβαδίτη και ομιλία από τον Βάγια Βάγια, μέλος του Γραφείου Περιοχής Κρήτης της ΚΝΕ.

«Στο φοβερό νησί της Γαύδου

ο θάνατος μας καρτερά

γιατί ζητήσαμε το δίκιο

και του λαού τη λευτεριά!»

Στη συνέχεια, εγκαινιάστηκε μνημείο της ΟΠ Κρήτης της ΚΝΕ, προς τιμήν των εξόριστων. Τα αποκαλυπτήρια έκανε η Νικολέττα Χριστοδουλοπούλου, μέλος του ΚΣ και Γραμματέας του Συμβουλίου Περιοχής Κρήτης της ΚΝΕ. Ακολούθησε κατάθεση στεφάνου από τον Σάββα Βασιλειάδη, Γραμματέα της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ και την Γεωργία Γερολυμάτου, μέλος του ΓΠ Κρήτης της ΚΝΕ.

Η μέρα ολοκληρώθηκε με γλέντι κοντά στο χώρο της κατασκήνωσης, που, με καλό φαΐ και κέφι, τραγούδησαν και χόρεψαν μέχρι αργά οι κατασκηνωτές, αλλά και άλλοι επισκέπτες του νησιού.

Η διήμερη κατασκήνωση στη Γαύδο αποτέλεσε ένα ζωντανό μάθημα Ιστορίας, στο νησί, που εκατοντάδες κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές έδειξαν το μεγαλείο της ψυχής τους, που, παρά τις κακουχίες και την πείνα, δεν υπέγραψαν δήλωση μετανοίας και έμειναν πιστοί στα ιδανικά τους, στην υπόθεση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Οι κομμουνιστές που έμειναν αλύγιστοι στην εξορία άντεξαν, όχι γιατί ήταν «υπεράνθρωποι», αλλά γιατί διαπαιδαγωγήθηκαν στον αγώνα από το ΚΚΕ. Μαζί με την αυτοθυσία και το μαζικό ηρωισμό, κυριαρχούσε η συντροφικότητα, η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη, η δημιουργικότητα, η πολιτιστική και πνευματική καλλιέργεια. Η αδιάκοπη αυτή προσπάθεια ήταν πλευρά της αντίστασης ενάντια στο βάρβαρο καθεστώς, πλευρά του αγώνα για την ίδια τη ζωή. Εδινε αντοχή και δύναμη, καλλιεργούσε τα χαρακτηριστικά της επαναστατικής προσωπικότητας.

Στο πλαίσιο του Διημέρου εκδόθηκε η μπροσούρα της ΟΠ Κρήτης της ΚΝΕ με τίτλο «Γαύδος το νησί του Διαβόλου - τόπος εξορίας και εξόντωσης».

Αποτελεί ένα ιστορικό και φωτογραφικό αφιέρωμα στους εξόριστους της Γαύδου, που διαμορφώθηκε μετά από έρευνα και συλλογή υλικού και μαρτυριών. Γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο πώς αξιοποιήθηκε αυτό το ακριτικό νησί από το αστικό κράτος για να λυγίσει το σθένος πρωτοπόρων αγωνιστών, στοιχεία σε σχέση με το πώς οργανώθηκε η ζωή των εξόριστων, ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την περίοδο εκείνη, καθώς και ονόματα πολλών από τους εξόριστους του νησιού.

Επίσης, στην έκδοση συμπεριλαμβάνεται πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το νησί, και δημοσιεύσεις του «Ριζοσπάστη» από τηλεγραφήματα και επιστολές εξόριστων.

Ενα μήνα πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς και παρά τις αμέτρητες διαβεβαιώσεις και πρόωρα πανηγύρια του υπουργείου Παιδείας ότι τα σχολεία θα ανοίξουν «για πρώτη φορά με τα πάντα στη θέση τους» (τα ίδια επανέλαβε και ο υπουργός Παιδείας Ν. Φίλης την περασμένη βδομάδα κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την Ελληνόγλωσση Εκπαίδευση), τα δεδομένα σηματοδοτούν μια πολύ διαφορετική κατάσταση:

• Η διακήρυξη για 20.000 επιπλέον εκπαιδευτικούς στα σχολεία έγινε καπνός μέσα στη χρονιά. Η «υπόσχεση» που έχει ήδη μεταφερθεί «σε βάθος τετραετίας», και πάλι δεν μπορεί να κρύψει την απάτη. Εξάλλου, χιλιάδες αναπληρωτές απολύθηκαν, με τους υπολογισμούς να κάνουν λόγο για 3 εκατομμύρια χαμένες διδακτικές ώρες. Η προσθαφαίρεση ωρών στα Δημοτικά, στο όνομα του «ενιαίου τύπου ολοήμερου», οδηγεί τελικά σε 3.000 εκπαιδευτικούς λιγότερους. Οι αλλαγές στο Γυμνάσιο, που υποτίθεται σκοπεύουν να ελαφρύνουν τους μαθητές, στην πραγματικότητα «ελαφρύνουν» τα Γυμνάσια από χιλιάδες καθηγητές. Τα αδιέξοδα που η κυβέρνηση διαχειρίζεται αντιλαϊκά είναι εκρηκτικά: Χαρακτηριστικό είναι πως από τα 350 εκατομμύρια ευρώ του ΕΣΠΑ που προορίζονται για προσλήψεις αναπληρωτών έως το 2020, πάνω από τα μισά (160 εκατομμύρια) ξοδεύτηκαν μόνο την περασμένη σχολική χρονιά, χωρίς και πάλι να μπορέσουν να καλύψουν εξολοκλήρου το πρόβλημα.
• Οι «απώλειες» δεν αφορούν μόνο τους εκπαιδευτικούς αλλά μια σειρά από πλευρές της λειτουργίας του σχολείου. Τα Τμήματα Ενταξης που αφορούν 20.000 παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, επί της ουσίας κλείνουν. Από τα ολοήμερα τμήματα, με τις νέες διατάξεις, αποκλείονται χιλιάδες παιδιά που οι γονείς τους είτε είναι άνεργοι, είτε δουλεύουν σε καθεστώς «μαύρης» εργασίας. Η ενισχυτική διδασκαλία με το ζόρι λειτούργησε τη χρονιά που πέρασε για ένα μήνα, με τις προοπτικές να μην είναι καλύτερες για φέτος. Από τα σχολικά εργαστήρια καταργείται ο υπεύθυνος εκπαιδευτικός ενώ ο υπουργός δεν αποκλείει τη διδασκαλία μαθημάτων από καθηγητές χωρίς την αντίστοιχη επιστημονική ειδίκευση.
• Η ρύθμιση για τα νηπιαγωγεία και η εφαρμογή της κατάργησης διθέσιων νηπιαγωγείων με λιγότερα από 14 νήπια απειλεί περίπου 800 αναπληρωτές νηπιαγωγούς, ανοίγει το δρόμο για συμπτύξεις νηπιακών τμημάτων, ενώ μπαίνουν και νέοι περιορισμοί στην εγγραφή στο ολοήμερο που, όπως είπε την περασμένη βδομάδα εκπρόσωπος του υπουργείου σε συνάντηση με τη ΔΟΕ, «θα εξυπηρετεί καθαρά τις ανάγκες των εργαζόμενων γονιών». Στην ουσία, υποβαθμίζονται το Ολοήμερο Νηπιαγωγείο και ο παιδαγωγικός του ρόλος και ταυτόχρονα εντατικοποιείται το πρωινό πρόγραμμα. Στην πραγματικότητα, ο μονός ρόλος που αναγνωρίζει το υπουργείο στο νέο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο, που μόνο ενιαίου τύπου δεν είναι, αφορά τη φύλαξη και την απασχόληση και αυτό για περιορισμένο αριθμό παιδιών που θα πληρούν τις προϋποθέσεις εγγραφής, υποβαθμίζοντας ταυτόχρονα τον ίδιο τον παιδαγωγικό ρόλο της νηπιαγωγού. Ταυτόχρονα, στο όνομα των δύσκολων οικονομικών συνθηκών, η κυβέρνηση καλεί τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς να αποδεχτούν μια πραγματικότητα που λέει ότι χιλιάδες προνήπια κάθε χρόνο μένουν έξω από την Εκπαίδευση και χιλιάδες ακόμα νήπια κάνουν μάθημα σε ακατάλληλα κτίρια - αποθήκες.
• Στην Ειδική Αγωγή, παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες της περασμένης βδομάδας για αύξηση κατά 20% των Τμημάτων Ενταξης και κατά 8% των ειδικών σχολείων, είναι δηλωμένη η πρόθεση της κυβέρνησης να υλοποιήσει την παραπέρα συρρίκνωση της Ειδικής Αγωγής και την ένταξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες στα γενικά σχολεία, γεγονός που εκτός των άλλων θα διευρύνει την επιχειρηματική δραστηριότητα σε αυτόν τον τομέα. Παράλληλα, από τις εξαγγελίες, που ούτως ή άλλως είναι έτη φωτός μακριά από τις πραγματικές ανάγκες, δεν διευκρινίζονται και μια σειρά σημαντικών ζητημάτων, όπως, για παράδειγμα, το με τι κονδύλια θα καλύπτονται, ποιος θα είναι ο ρόλος και το περιεχόμενο των Τμημάτων Ενταξης, πόσοι διορισμοί θα γίνουν, το πότε θα φτάσουν οι αναπληρωτές στα σχολεία και αν τα τμήματα και Ειδικά Σχολεία θα λειτουργήσουν με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, αν έως τότε θα έχει λυθεί το ζήτημα μεταφοράς των μαθητών από και προς το σχολείο και πολλά ακόμα.

Με δυο λόγια, και παρά τον προπαγανδιστικό οίστρο της κυβέρνησης, το μόνο σίγουρο είναι ότι... τα κτίρια θα είναι στη θέση τους με την έναρξη της χρονιάς.

Ολα τα παραπάνω, στο πλαίσιο της υποχρηματοδότησης και της γενικότερης πολιτικής για τον περιορισμό των κρατικών δαπανών σε βασικούς για τις λαϊκές ανάγκες τομείς, ανοίγουν ταυτόχρονα το δρόμο και για το «νέο» σχολείο, έτσι όπως το οραματίζεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο. Γι' αυτό το «όραμα» η κυβέρνηση φρόντισε όλη την προηγούμενη χρονιά να μας δώσει πολλά στοιχεία, κυρίως μέσα από τον ψευτο-διάλογο για την Παιδεία, επιβεβαιώνοντας ότι θα είναι ένα σχολείο κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες του κεφαλαίου. Εντελώς κωδικοποιημένα από τις κυβερνητικές ρυθμίσεις, εξαγγελίες, διακηρύξεις και σχέδια, ξεπροβάλλει ένα σχολείο:

• Στα λόγια δημόσιο, για το οποίο όμως έχει απαλειφθεί ακόμα και ο όρος «δωρεάν», και έχει ανοίξει στα γεμάτα η κουβέντα της «ανταποδοτικότητας», δηλαδή της επί πληρωμή Εκπαίδευσης με διάφορες μορφές (κουπόνια, δίδακτρα, επιπλέον δραστηριότητες).
• Ακόμα πιο «ανοιχτό» στις ανάγκες και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, σχολείο στο οποίο ακόμα πιο αποφασιστικά θα παρεμβαίνουν επιχειρήσεις και Τοπική Διοίκηση με βαρύνοντα λόγο για σοβαρές πλευρές της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως οι δραστηριότητες, οι υποδομές, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, με τις γνωστές προπαγανδιστικές σάλτσες περί «αυτονομίας», «απελευθέρωσης από τον ασφυκτικό κρατικό εναγκαλισμό» κ.ο.κ.
• Ακόμα πιο ταξικά διαφοροποιημένο στο περιεχόμενο, στη φιλοσοφία του και τη μεθοδολογία. Με περισσότερο ταξικά κατηγοριοποιημένη μόρφωση, όπως αποτυπώνεται και στα σχέδια για το σχολικό πρόγραμμα, που επαναφέρουν μια εκσυγχρονισμένη εκδοχή του κοινωνικού δαρβινισμού και που οδηγούν στο «ευέλικτο, εξατομικευμένο πρόγραμμα κάθε μαθητή», που στην καπιταλιστική κοινωνία δεν μπορεί παρά να καθορίζεται από τις ταξικές παραμέτρους.

Πάνω σε αυτούς τους άξονες ξεδιπλώθηκαν και οι διάφοροι «προβληματισμοί» και διάφορες προτάσεις κυβερνητικών στελεχών (π.χ. 4χρονο Γυμνάσιο, εξεταστικό, κατάργηση επιμέρους μαθημάτων και ενοποίησή τους κ.ά.), όπως επίσης και η προσπάθεια της κυβέρνησης για τη μαζικοποίηση της πρώιμης Επαγγελματικής Εκπαίδευσης με τη χρονιά να είναι πλούσια σε ρυθμίσεις που αφορούν τη γενίκευση της μαθητείας, που αποτελεί άλλωστε και μόνιμο στόχο της αστικής στρατηγικής για την Εκπαίδευση.

Τα όσα ενδεικτικά και κωδικοποιημένα καταγράφουμε παραπάνω, περιγράφουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα γίνει η έναρξη και της φετινής σχολικής χρονιάς. Κάνουν παράλληλα παραπάνω από φανερό ότι εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές πρέπει από την έναρξη κιόλας της σχολικής χρονιάς να βρεθούν ξανά σε «θέσεις μάχης». Στη μάχη αυτή πρέπει να πρωτοστατήσουν οι κομμουνιστές που από φέτος έχουν στα χέρια τους και την επικαιροποιημένη πρόταση του Κόμματος για το σχολείο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Πρόταση που απαντάει στις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες, στηρίζεται στις σύγχρονες δυνατότητες που υπάρχουν, δε χωράει στην εκμεταλλευτική κοινωνία και τις επιταγές της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Γι' αυτό και δίνει τη δυνατότητα να επεξεργαζόμαστε αιτήματα και στόχους πάλης που μπορούν να ανακουφίσουν τη λαϊκή οικογένεια, να καθυστερούν μέτρα, κυρίως να δημιουργούν ταξικό κριτήριο για το τι φταίει για τη σημερινή κατάσταση στην Παιδεία και πώς αυτή μπορεί να αλλάξει, βοηθώντας έτσι στην οργάνωση της πάλης σε ταξική κατεύθυνση.