-- Στους δρόμους οι βιοπαλαιστές ΕΒΕ για μέτρα στήριξης και ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας

-- Οι μετανάστες εργάτες γης στον Μαραθώνα οργανώνονται και διεκδικούν

-- Το Σάββατο η εκδήλωση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ για Ελληνες και μετανάστες εργάτες

-- Εργολαβίες - «διευθέτηση» - εντατικοποίηση: Οι εργαζόμενοι στην «Παπαστράτος» δίνουν απάντηση στην προπαγάνδα για το «υπόδειγμα» της «υγιούς επιχειρηματικότητας»

Με το χτεσινό συλλαλητήριο οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ διατράνωσαν τα αιτήματά τους, για μια σειρά από αναγκαία μέτρα για να μπορέσουν να επιβιώσουν και να κρατήσουν ανοιχτές τις επιχειρήσεις τους, ειδικά όσοι έχουν εισόδημα μικρότερο των 12.000 ευρώ:

-- Να καταργηθεί ο νόμος - τερατούργημα που καταργεί την κυριακάτικη αργία.

-- Διαγραφή χρεών σε εφορία και τράπεζες. Του συνόλου των τόκων και των προστίμων. Του 30% του υπόλοιπου χρέους για τους εν ενεργεία και του 50% για όσους έχουν κλείσει την επιχείρησή τους.

-- Διαγραφή τόκων και προστίμων για χρέη ατομικής ασφάλισης. Επίσης, διαγραφή των χρεών που αφορούν την εισφορά υγείας. Η πανδημία αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι η Υγεία οφείλει να είναι δημόσια και δωρεάν για όλους, με σύγχρονες και επαρκείς υπηρεσίες.

-- Ρύθμιση των χρεών σε ΔΕΗ και άλλους παρόχους με δόσεις στο 5% του εισοδήματος. Φθηνότερο τιμολόγιο σε φως, νερό, τηλέφωνο, χωρίς πρόσθετα χαράτσια.

-- Αναδρομική επιστροφή όλων των δημοτικών τελών, όσο τα περιοριστικά μέτρα ήταν σε ισχύ. Ακύρωση κάθε χρέους για την εκμίσθωση δημόσιων κτιρίων για όσες επιχειρήσεις βρίσκονταν σε αναστολή λειτουργίας (π.χ. κυλικεία, δημοτικά αναψυκτήρια).

-- Αναστολή κατασχέσεων και την απαγόρευση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Καθιέρωση ακατάσχετου επιχειρηματικού λογαριασμού για τους αυτοαπασχολούμενους.

-- Επιστροφή στο αφορολόγητο όριο των 12.000 ευρώ, από το οικονομικό έτος 2019. Κατάργηση ΕΝΦΙΑ και τέλους επιτηδεύματος, μείωση ΦΠΑ και κατάργηση των έμμεσων φόρων στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, επιβολή προοδευτικής φορολόγησης ανάλογα με το εισόδημα έως 45% στο μεγάλο κεφάλαιο.

-- Ενταξη όλων των πολύ μικρών επιχειρήσεων κατά προτεραιότητα στα κλαδικά προγράμματα στήριξης όπως π.χ. στην εστίαση στο ειδικό επίδομα επανεκκίνησης.

-- Η «επιστρεπτέα προκαταβολή» να μετατραπεί σε μη επιστρεπτέα για όσους έχουν ετήσιο εισόδημα κάτω από 12.000 ευρώ. Αμεση ένταξη των αυτοαπασχολουμένων χωρίς προσωπικό στο πρόγραμμα επιδότησης παγίων.

-- Χορήγηση επιδόματος ανεργίας σε όσους έκλεισαν ή θα κλείσουν την επιχείρησή τους χωρίς άλλους όρους και προϋποθέσεις.

Με αφετηρία την πλατεία Κάνιγγος, όπου έγινε συγκέντρωση, έφτασαν με πορεία στο υπουργείο Οικονομικών, στο Σύνταγμα.

Εκεί κατέθεσαν υπόμνημα με τα αιτήματά τους και διαβεβαίωσαν ότι το επόμενο διάστημα θα τους βρει στους δρόμους, μαζί με τους εργαζόμενους, απέναντι στην επίθεση της κυβέρνησης.

«Αφορολόγητο η απαίτησή μας, δεν θα παζαρέψουμε άλλο τη ζωή μας», φώναξαν οι επαγγελματίες, διαδηλώνοντας πίσω από τα πανό των Ενώσεων τους, και απαίτησαν: «Μέτρα τώρα για το εισόδημά μας, κάλυψη αναγκών για μας και τα παιδιά μας».

Στα οξυμένα προβλήματα που τους διαλύουν τη ζωή ξεχώρισαν τη δουλειά επτά μέρες τη βδομάδα και απαίτησαν νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας, στον αντίποδα του νομοθετικού εκτρώματος Χατζηδάκη.

«Το τρίπτυχο χρέη - απειλές - δουλειά τις Κυριακές εκφράζει πολύ στοχευμένα το μέλλον που περιμένει όλους τους μικροεπαγγελματίες», τόνισε ο Δημήτρης Φλώκος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Βιοτεχνικών Σωματείων Κατεργασίας Ξύλου, απευθύνοντας χαιρετισμό στη συγκέντρωση. Μετέφερε την πείρα από τις πρωτοβουλίες που ανέλαβε η Ομοσπονδία για την αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος των επαγγελματιών σε περίπτωση ασθένειας ή ατυχήματος, δίνοντας το έναυσμα ώστε να ανοίξει η συζήτηση για την Κοινωνική Ασφάλιση, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση δρομολογεί την παραπέρα μετατροπή της σε ατομική υπόθεση και «επένδυση».

«Τα στοιχεία που συχνά - πυκνά ανακοινώνονται μιλούν από μόνα τους: Από τα 800.000 ΑΦΜ της μικρής επιχειρηματικότητας μόλις 30.000 έχουν πρόσβαση στον δανεισμό μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματός. Πράγμα που δεν σημαίνει μόνο ότι δεν μπορούν να πάρουν δάνειο από την τράπεζα, αλλά και ότι τα περίφημα δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης, τα οποία η κυβέρνηση προβάλλει με τυμπανοκρουσίες ως το εξιτήριο από την οικονομική κρίση, απλούστατα δεν τους αφορούν», υπογράμμισε ο πρόεδρος της ΟΒΣΑ. Στην κατεύθυνση αυτή, ξεκαθάρισε, στο επίκεντρο της διεκδίκησης δεν μπορεί να βρίσκονται τα κάθε λογής «προγράμματα στήριξης» αλλά η επιτακτική ανάγκη για διαγραφή των χρεών που σφίγγουν τη θηλιά για τους αυτοαπασχολούμενους.

«Τι είναι αναγκαίο σήμερα; Πρώτα απ' όλα, διαγραφή των φορολογικών χρεών που μας φόρτωσαν διαδοχικά όλες οι κυβερνήσεις. Των χρεών που μεγάλωσαν χρόνο με τον χρόνο, με τις αλλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις», τόνισε και υπενθύμισε ότι η αντιλαϊκή φορολογία «παραμένει σε ισχύ "σαν να μην πέρασε μια μέρα" εδώ και 8 χρόνια, κι ας άλλαξαν τρεις κυβερνήσεις από τότε». Οσον αφορά τις ρυθμίσεις και τις δόσεις, υπογράμμισε πως με αυτές «η κυβέρνηση σφίγγει κι άλλο τη θηλιά στον λαιμό των μικρών επαγγελματιών», με δεδομένο ότι είναι ενταγμένες στο πλαίσιο του Πτωχευτικού Κώδικα, που τέθηκε πρόσφατα σε λειτουργία και «είναι κατασκευασμένος έτσι ώστε να περισυλλέξει το "πτώμα" κάθε μικρής επιχείρησης που θα βρεθεί εκτός το επόμενο διάστημα».

Αναφερόμενος στο «ξήλωμα» των δικαιωμάτων και στον πρόσφατο νόμο για τη διάλυση του ωραρίου, που προστίθεται στο ήδη ισχύον οπλοστάσιο των επιχειρηματικών ομίλων, στάθηκε ιδιαίτερα στην εμπειρία που έχουν οι αυτοαπασχολούμενοι στο Εμπόριο από την καταστρατήγηση της κυριακάτικης αργίας. «Οποιος αντιλαμβάνεται τη διεύρυνση του χρόνου εργασίας σαν επιχειρηματική ευκαιρία είναι βαθιά νυχτωμένος. Η "απελευθέρωση" του ωραρίου είναι στοιχείο μονοπώλησης στην οικονομία. Αυτό έδειξε η εμπειρία. Οποιος θεωρεί ότι μπορεί να διευκολυνθεί από την παραπέρα "απελευθέρωση" των εργασιακών σχέσεων είναι έξω από την πραγματικότητα. Πολύ γρήγορα η ζωή - λάστιχο για την πλειοψηφία των εργαζομένων θα του χτυπήσει την πόρτα. Το έχουμε δει πολλές φορές αυτό να γίνεται στο παρελθόν. Οι ζωές των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Είναι δεμένες με χίλια νήματα στην οικογένεια, στην οικονομία, στην κοινωνία», τόνισε μεταξύ άλλων.

«Οι μικροί επαγγελματίες έχουμε φωνή, θα τη δυναμώσουμε!», συνέχισε ο Θ. Καλαμπαλίκης. «Ο συλλογικός αγώνας είναι η μόνη διέξοδος για να ορθώσουμε εμπόδια στην πολιτική που μας οδηγεί στην ανασφάλεια και στο λουκέτο. Είναι ο μόνος δρόμος για να μπουν στο προσκήνιο οι πραγματικές μας ανάγκες και οι δίκαιες διεκδικήσεις μας». Και απηύθυνε κάλεσμα συμμετοχής στην πάλη για να μαζικοποιηθούν οι Σύλλογοι και οι Ενώσεις, στις αρχαιρεσίες του επόμενου διαστήματος, στην προσπάθεια για ζωντανούς και διεκδικητικούς Συλλόγους.

Στην κινητοποίηση συμμετείχαν με αποφάσεις τους οι Ομοσπονδίες: Βιοτεχνικών Σωματείων Αττικής, Βιοτεχνών Κατεργασίας Ξύλου, Βιοτεχνών Υποδηματοποιών Ελλάδας, Συνταξιούχων ΟΑΕΕ, Εκδοτών Βιβλιοχαρτοπωλών.

Οι Σύνδεσμοι Εργολάβων Ηλεκτρικών Εργων Αττικής (ΣΕΗΕΑ) και Εγκαταστατών Υδραυλικών Αθήνας, η Συντεχνία Επιπλοποιών και Ξυλουργών Καταστηματαρχών Αθηνών και Προαστίων, η Ενωση Βιοτεχνών Μετάλλου Αθήνας, ο Σύλλογος Ιδιοκτητών Συνεργείων Επισκευής Μηχανών Αυτοκίνητων (ΣΙΣΕΜΑ), το Σωματείο Καταστηματαρχών Κουρέων και Κομμωτών «Η Αδελφότης», η Ενωση Ιδιοκτητών Καθαριστηρίων - Βαφείων & Συναφών Επαγγελμάτων Αθηνών - Περιχώρων «Η Αναγέννηση», το Σωματείο Βιοτεχνών Υποδηματοποιών Αθήνας (ΣΒΥΑ), η Ενωση Μικροκαταστηματαρχών Υποδηματοποιών Αθηνών και Προαστίων, το Σωματείο Αρτοποιών Αθηνών, Προαστίων & Περιχώρων, ο Σύλλογος Βιβλιοπωλών Αθηνών - Προαστίων, το Σωματείο Αυτοαπασχολούμενων Ιδιοκτητών Φορτηγών Οδικών Μεταφορών Περιφέρειας Αττικής, η Ενωση Συνταξιούχων ΟΑΕΕ Αθηνών & Περιχώρων, τα Σωματεία Κομμωτών Καλλιθέας και Αγ. Παρασκευής, το Σωματείο Καυστήρων «Ο Ηφαιστος».

Επίσης, οι Σύλλογοι - Ενώσεις ΕΒΕ: A' Αθήνας, Καισαριανής, Ηλιούπολης, Βύρωνα, Αγ. Δημητρίου - Μπραχαμίου, Καλλιθέας, Περιστερίου, Ηρακλείου, Ν. Ιωνίας, Μεταμόρφωσης, Αχαρνών, Γαλατσίου, Κορυδαλλού. Ο Εμπορικός και Επαγγελματικός Σύλλογος Ν. Ερυθραίας.

Τέλος, οι Επιτροπές Αγώνα Αυτοαπασχολούμενων στην Εστίαση, στους Λογιστές, στις Λαϊκές Αγορές, στα Ταξί, στους Εκτελωνιστές, τα Κυλικεία, του Πειραιά, της Ελευσίνας και του Ασπρόπυργου.

Παρέμβαση στη Διεύθυνση Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Βόρειου Τομέα και Ανατολικής Αττικής της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, που εδρεύει στην Παλλήνη, πραγματοποίησαν χτες το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής (ΕΚΛΑΑ), το Συνδικάτο Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Αττικής και η Επιτροπή εργατών γης από το Κάτω Σούλι Μαραθώνα.

Σε συνάντηση με τη Διεύθυνση της υπηρεσίας, ζήτησαν να ενημερωθούν για τους λόγους καθυστέρησης της διαδικασίας έκδοσης νέων αδειών παραμονής αλλά και ανανέωσης παλαιότερων. Η Διεύθυνση ανέφερε ότι το προσωπικό στο συγκεκριμένο τμήμα δεν επαρκεί για να καλύψει τη στοιχειώδη λειτουργία του, καθώς τα τελευταία χρόνια έχει υποτριπλασιαστεί, ενώ την ίδια ώρα έχει πολλαπλασιαστεί ο όγκος δουλειάς.

Η ήδη πολύπλοκη και χρονοβόρα γραφειοκρατική διαδικασία αποτελεί για πολλούς ανυπέρβλητο εμπόδιο στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν τα νομικά έγγραφα που θα τους εξασφαλίσουν, έως έναν βαθμό, τη δυνατότητα για διαμονή και εργασία με τα στοιχειώδη δικαιώματα. Αποτρεπτικό είναι και το μεγάλο κόστος, αφού είναι αρκετά τα μεροκάματα που χρειάζεται να χάσει κάποιος για να στηθεί στην ουρά της υπηρεσίας προκειμένου να συγκεντρώσει τα απαραίτητα έγγραφα.

Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο εκατοντάδες εργάτες γης. Πολλοί απ' αυτούς παραμένουν σε κατάσταση ομηρίας εδώ και πάνω από δύο χρόνια, περιμένοντας την έγκριση της αίτησής τους. Οι μεγάλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην αγροτική παραγωγή στην ευρύτερη περιοχή του Μαραθώνα εκμεταλλεύονται το γεγονός της απουσίας νομικών εγγράφων για να επιβάλουν με εκβιασμούς τα μεροκάματα πείνας και τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς.

Από την απεργιακή κινητοποίηση στις 16 Ιούνη

Ομως, εκεί, μέσα στα φυτώρια της άγριας εκμετάλλευσης, από τα μέσα του περασμένου μήνα δεν είναι ίδια η κατάσταση. Σε μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις πραγματοποιήθηκε απεργία, που απέδωσε αύξηση στο μεροκάματο, οι εργάτες γης πήραν κουράγιο και δηλώνουν αποφασισμένοι να δυναμώσουν τη διεκδίκηση, έχοντας στο πλάι τους το Συνδικάτο Τροφίμων - Ποτών και το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής.

Οι περισσότεροι μετανάστες έρχονται από το Πακιστάν. Ηρθαν από ανάγκη, όχι επειδή ήταν όνειρό τους να ξεριζωθούν για να βρουν το ψωμί τους. Αυτό που θέλουν είναι να μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια και να γυρίσουν κάποια στιγμή στην πατρίδα τους.

Το απόγευμα της Τρίτης, ο «Ριζοσπάστης» πήγε στην περιοχή. Εκεί συναντηθήκαμε με τον Ιάκωβο, έτσι τον φωνάζουν. Μετανάστης από το Πακιστάν κι αυτός. Ξέρει να μιλά Ελληνικά και μας βοήθησε να μιλήσουμε με άλλους μετανάστες, συμπατριώτες του. Πήγαμε στα μέρη που μένουν. Μπαίνουμε σε μια αυλή. Στην είσοδό της, αριστερά μας, μια κατασκευή που μοιάζει με παλιό πλυσταριό. Στο κέντρο μια τρώγλη, που όταν βρέχει μπάζει νερά, το χειμώνα «ψυγείο», το καλοκαίρι «φούρνος» μας λένε. Πενήντα τετραγωνικά το πολύ. Στην ταράτσα, κολλητά με έναν περιστερώνα άλλα 15 τετραγωνικά. Σε αυτά μένουν 30 μετανάστες εργάτες γης! Τα μεροκάματα είναι πολύ χαμηλά. Μαζεύονται όλοι μαζί για να μπορούν να πληρώσουν το νοίκι. Ξοδεύουν 3 - 4 ευρώ τη μέρα για φαΐ και τα υπόλοιπα τα στέλνουν στην πατρίδα τους, στις οικογένειές τους.

Ζωή στα παραπήγματα

Από την άλλη, τα μεροκάματα είναι τόσο χαμηλά που δεν φθάνουν ούτε για τα στοιχειώδη. Το κανονικό μεροκάματο είναι 29 ευρώ μεικτά, περίπου 26 - 27 ευρώ καθαρά. Ομως, οι εργοδότες, ιδιοκτήτες φυτωρίων στην περιοχή, δίνουν κατά μέσο όρο 20 ευρώ μεικτά. Αν αφαιρέσεις το εργόσημο φθάνουν τα 18 ευρώ κατά μέσο όρο. Λέμε κατά μέσο όρο γιατί οι εργοδότες δίνουν σε άλλους περισσότερα, σε άλλους λιγότερα για την ίδια δουλειά. Προσπαθούν έτσι να τους κρατάνε διαιρεμένους. Ομως, δεν τους βγαίνει πάντα. Τα χρήματα που παίρνουν είναι για 10 - 12 ώρες δουλειά.

Τους ρωτάμε: «Δουλεύετε 12 ώρες τη μέρα και μετά τι;». «Μετά», μας λένε, «ερχόμαστε εδώ, να μαγειρέψουμε και να κοιμηθούμε, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Δεν φθάνουν τα χρήματα».

Ρωτάμε για τις συνθήκες εργασίας. Δουλειά στα φυτώρια, ήλιο με ήλιο, στη βροχή, στο κρύο. Χωρίς γαλότσες, καπέλα, γάντια, μάσκες, αδιάβροχα. Ο καθένας με ό,τι μπορεί να έχει, με παντόφλες, ό,τι παπούτσια βρει. «Για την πανδημία», ρωτάμε, «ήρθε κανείς από το κράτος να σας ενημερώσει;». «Κανένας», η απάντηση. «Ο μόνος που ήρθε και μας ενημερώνει είναι τα παιδιά από τα Συνδικάτα». Συνεχίζουν: «Δεν υπάρχει γιατρός σε όλη την περιοχή. Στα χωράφια έχει φίδια. Αν μας δαγκώσουν το κοντινότερο νοσοκομείο είναι δεκάδες χιλιόμετρα μακριά. Από καθαρή τύχη τόσα χρόνια δεν είχαμε κάποιο πολύ σοβαρό περιστατικό υγείας που να χρειάζεται να πάει άμεσα στο νοσοκομείο».

Οι εργάτες με τους οποίους μιλάμε είναι αυτοί που μαζί με άλλους συναδέλφους εργάζονται σε συγκεκριμένη επιχείρηση με φυτώρια στην περιοχή, από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας και απήργησαν για τρεις μέρες, στις 14, 15, 16 Ιούνη. Τα μεροκάματα που έδινε ο εργοδότης ήταν πολύ χαμηλά. 16 - 17 ευρώ καθαρά.

Τη Δευτέρα 14 Ιούνη, ύστερα από συζήτηση που είχαν κάνει μεταξύ τους, βγήκαν μπροστά δύο από τους εργάτες και πήγαν στον εργοδότη. Του είπαν ότι θέλουν αύξηση και η απάντησή του - που προφανώς πόνταρε στη διαίρεση και τον φόβο - ήταν πως τα μεροκάματα είναι αυτά, και σε όποιον δεν αρέσει μπορεί να φύγει.

Οι δύο εργαζόμενοι ενημέρωσαν τους συναδέλφους και κατέβηκαν την ίδια μέρα σε απεργία. Την επόμενη μέρα αντιπροσωπεία τους μαζί με το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής και το Συνδικάτο Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Αττικής συναντήθηκαν με τον εργοδότη. Η αρχική του αδιαλλαξία είχε καμφθεί και τώρα πρότεινε αύξηση 2 ευρώ. Η αντιπροσωπεία ενημέρωσε τους απεργούς, έγινε Γενική Συνέλευση και αποφάσισαν: «Είναι και πάλι πολύ λίγα, η απεργία συνεχίζεται». Την τρίτη μέρα ήταν η μέρα της δεύτερης πανεργατικής απεργίας, στις 16 Ιούνη, ενάντια στο αντεργατικό έκτρωμα της κυβέρνησης για τα Εργασιακά και τη συνδικαλιστική δράση. Το Εργατικό Κέντρο και το Συνδικάτο μαζί με τους μετανάστες οργάνωσαν κινητοποίηση και πορεία στην περιοχή, προκειμένου να ενημερωθούν εργαζόμενοι και από άλλα φυτώρια, άλλων εργοδοτών, για τον αγώνα που δίνουν συνάδελφοί τους.

Ο εργοδότης τόλμησε να ισχυριστεί ότι τους κάνει και χάρη που τους παίρνει για δουλειά ενώ δεν έχουν χαρτιά! Για να πάρει την απάντηση ότι αυτός είναι που τους έχει ανάγκη και όχι οι εργαζόμενοι. Αν πιστεύει ότι τους κάνει χάρη ας τους διώξει όλους.

Τη μέρα εκείνη ο εργοδότης δέχθηκε να δώσει αύξηση 4 ευρώ. Περίπου 20%. Ενα σημαντικό βήμα. Οι απεργοί με Γενική Συνέλευση συμφώνησαν να λήξουν την απεργία αλλά με προοπτική να προετοιμαστούν για νέους αγώνες και να έρθουν σε συντονισμό με τους εργαζόμενους των άλλων φυτωρίων. Πέρα από την αύξηση, ήταν μια νίκη ενάντια στην εργοδοτική αδιαλλαξία, ήταν μια νίκη που ακύρωσε τις προσπάθειες των εργοδοτών να τους κρατούν διαιρεμένους, δίνοντας διαφορετικά μεροκάματα στον καθένα. Ηταν μια νίκη γιατί δόθηκε ένας αγώνας από ενωμένους εργάτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι στον απόηχο της απεργίας εργοδότες άλλων φυτωρίων κάλεσαν από μόνοι τους τους εργάτες για να τους δώσουν αύξηση 2 ευρώ.

Τους ρωτήσαμε πώς σκεφτήκανε να απευθυνθούν στο Συνδικάτο και το Εργατικό Κέντρο: «Είναι αυτοί που εδώ και χρόνια είναι στο πλάι μας, ό,τι ώρα και να ζητήσουμε τη βοήθειά τους, οποιαδήποτε στιγμή», απαντούν. Πολλοί από τους μετανάστες εργάτες γης είναι εδώ και χρόνια μέλη του Συνδικάτου, έχουν ψηφίσει στις εκλογές, έχουν δημιουργήσει Σωματειακή Επιτροπή εδώ και δύο χρόνια, η οποία παρά τις δυσκολίες και αδυναμίες βοήθησε στην οργάνωσή τους.

Η κουβέντα μας συνεχίζεται. Τα θέματα ανοίγουν από μόνα τους. «Θέλετε να γυρίσετε στην πατρίδα σας;». Η απάντηση άμεση: «Ποιος άνθρωπος δεν θέλει να γυρίσει στη χώρα του; Να κάνει οικογένεια;». Και προσθέτουν: «Να μιλάνε την ίδια γλώσσα; Να μην έχουν το άγχος πώς θα μιλήσουν;». Αναδεικνύοντας ένα ακόμα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες. Το πρόβλημα της γλώσσας, τα χαμηλά μεροκάματα, τα συνειδητά εμπόδια που βάζουν όλες οι κυβερνήσεις στην έκδοση αδειών εργασίας και παραμονής δημιουργούν συνθήκες απομόνωσης, γκετοποίησης, είναι εργαλεία έντασης της εκμετάλλευσης, συμφέρουν την εργοδοσία.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι η Σωματειακή Επιτροπή τους πριν από ένα χρόνο απηύθυνε αίτημα στον δήμο Μαραθώνα να τους δοθεί χώρος για να γίνουν μαθήματα ελληνικής γλώσσας. Αν και ο χώρος υπάρχει ο δήμος απέρριψε το αίτημα, σε μια ακόμα ένδειξη της «πλάτης» που βάζει στην εργοδοσία για να κρατάει τους ξένους εργάτες απομονωμένους και αποδυναμωμένους.

Ηδη είχε περάσει μιάμιση ώρα από την ώρα που ξεκινήσαμε την κουβέντα. Θα μπορούσε να συνεχιστεί για ώρα. Ομως, δεν ήταν δυνατόν, μας ξεπροβόδισαν δείχνοντας τη χαρά τους που πήγαμε. Η ζωή τους είναι εξαιρετικά σκληρή. Ομως, ακόμα κι αν τη ζούνε μέρα τη μέρα έχουν τη δύναμη να συνεχίζουν. Δώσανε μια μάχη όλοι μαζί και θα ξαναδώσουν. Ξέρουν ότι δεν είναι μόνοι τους. Εχουν μαζί τους συνδικάτα, Ελληνες εργάτες, πρωτοπόρους αγωνιστές, που δεν κρίνουν τον άλλο από το χρώμα, τη θρησκεία ή ό,τι άλλο έχουν σκαρφιστεί τα αφεντικά για να ξεχωρίζουν τους εργάτες. Είναι όλοι τους εργάτες και έχουν όλοι κοινό συμφέρον να παλέψουν ενάντια στους εργοδότες που τους ξεζουμίζουν, να παλέψουν για μια καλύτερη ζωή.

Η εκδήλωση θα ξεκινήσει στις 7 μ.μ., με συζήτηση με εργαζόμενους στις προσφυγικές δομές και υπηρεσίες με θέμα «Η οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, ανάσα στα αδιέξοδα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας» και ομιλητή τον Μάκη Μακρή, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου Περιοχής της ΚΟ Αττικής.

Στις 8.30 μ.μ. θα ακολουθήσει η κεντρική συγκέντρωση, με ομιλητή τον Θέμη Γκιώνη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στη συνέχεια, το καλλιτεχνικό πρόγραμμα περιλαμβάνει μουσικά σχήματα μεταναστών και αφιέρωμα σε τραγούδια για την ξενιτιά και τη μετανάστευση. Συγκεκριμένα, στην εκδήλωση θα συμμετάσχουν μεταξύ άλλων το πολυφωνικό μουσικό σχήμα από την Αλβανία «Δάκρυα ξενιτιάς» και το μουσικό σχήμα «Bangladesh Doel Cultural Organizatiοn» από το Μπανγκλαντές.

Στον χώρο θα λειτουργούν από τις 7 μ.μ. παιδότοπος για τους μικρούς επισκέπτες της εκδήλωσης, βιβλιοπωλείο και μπαρ.

Η πρόσβαση στον χώρο γίνεται με τα εξής Μέσα Μαζικής Μεταφοράς: Ηλεκτρικός, γραμμή 1, σταθμός πλατεία Βικτωρίας. Λεωφορεία 035, 224, Α7, Β5. Τρόλεϊ 15.

Από πρόσφατη εξόρμηση του ΚΚΕ στον προσφυγικό καταυλισμό του Ελαιώνα

«Εργάτη Ελληνα και μετανάστη, έλα να συζητήσουμε για τα κοινά μας προβλήματα, που δεν γνωρίζουν εθνικότητα, χρώμα, θρησκεία», αναφέρει η ανακοίνωση - κάλεσμα που διακινείται μεταφρασμένη σε μια σειρά γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά και Αραβικά).

«Γιατί όλους μαζί μάς καταδικάζουν στη δουλειά από το πρωί έως το βράδυ, χτυπούν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, μας αφήνουν απροστάτευτους στην πανδημία και σε άλλες φυσικές καταστροφές.

Γιατί έχουμε κοινό συμφέρον ενωμένοι να αντιπαλέψουμε την πολιτική των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, σήμερα της ΝΔ, χθες του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων του συστήματος της εκμετάλλευσης, που για τα κέρδη των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων, των εφοπλιστών, υπολογίζουν τις ζωές και τα δικαιώματά μας ως κόστος», σημειώνει η ΚΟ Αττικής.

Αναφερόμενη δε στην πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων, τονίζει πως «προσπαθούν να μας παραμυθιάσουν ότι έχουμε κοινά συμφέροντα με τους εκμεταλλευτές μας, ότι από τα δισεκατομμύρια που θα δοθούν από την Ευρωπαϊκή Ενωση για να στηριχτεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων από την καπιταλιστική οικονομική κρίση, θα βγούμε κερδισμένοι όλοι. Κάθε εργαζόμενος μπορεί να δει ότι δεν είναι "μια οικογένεια" με τα αφεντικά. Για να έχουν ανάπτυξη των κερδών τους αυτοί, οι εργαζόμενοι φορτωνόμαστε νέα βάρη στις πλάτες μας.

«Η λύση δεν βρίσκεται στις διακρίσεις, στην καταστολή, στον ρατσισμό και την ξενοφοβία, που καλλιεργεί το ίδιο το σύστημα που θέλει τους εργαζόμενους διασπασμένους. Δεν βρίσκεται στους νόμους που βαφτίζουν ανθρώπους "παράνομους". Για τους μετανάστες και τις οικογένειές τους που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας βάζουν συνεχή εμπόδια στην απόκτηση αδειών παραμονής και ιθαγένειας για όσους επιθυμούν, και εγκλωβίζουν στα κέντρα - φυλακές της ΕΕ όσους έχουν προορισμό άλλες χώρες», επισημαίνει η ΚΟ Αττικής στο κάλεσμά της και αναδεικνύει:

«Η λύση βρίσκεται στην αναγέννηση του εργατικού κινήματος, στη συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες, στη συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ, σταθερό στην αρχή του διεθνισμού, δεν στέκεται απλά αλληλέγγυο δίπλα στον Ελληνα και μετανάστη εργάτη. Δίνει καθημερινή μάχη, μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, με τους φτωχούς επαγγελματίες, μαζί με τη νεολαία, για ένα καλύτερο αύριο. Ο καπιταλισμός, όσο δυνατός κι αν φαίνεται, δεν είναι ανίκητος.

Οι εργάτριες και οι εργάτες, Ελληνες και μετανάστες, έχουν τη δύναμη να επιβάλουν το δίκιο τους, στην πάλη για την ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού, να γίνουν κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουν, να οικοδομήσουν τη δική τους κοινωνία, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, βάζοντας στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, τους πολέμους, την προσφυγιά».

Η προετοιμασία της εκδήλωσης από τις Οργανώσεις του Κόμματος συνεχίζεται καθημερινά σε κλάδους και γειτονιές, με εξορμήσεις και συσκέψεις.

Στην Αθήνα, οι εξορμήσεις των Κομματικών Οργανώσεων έχουν επίκεντρο τις συνοικίες όπου κατοικούν μαζικά μετανάστες, τις πλατείες και τους ελεύθερους χώρους στις γειτονιές όπου μαζεύονται μετά τη δουλειά, για να συναντηθούν και να συζητήσουν με ομοεθνείς τους. Ετσι, οι γειτονιές και οι ελεύθεροι χώροι της Κυψέλης, οι πλατείες Αμερικής και Βικτωρίας, αλλά και τα φασονατζίδικα στην περιοχή των Πατησίων και της Κολιάτσου, είναι μερικοί από τους χώρους όπου γίνονται εξορμήσεις.

Παράλληλα έχουν οργανωθεί συσκέψεις με εκπροσώπους κοινοτήτων μεταναστών και προσφύγων. Στην τελευταία από αυτές, το περασμένο Σάββατο πήραν μέρος εκπρόσωποι από 30 κοινότητες, μεταξύ των οποίων από Σουδάν, Κονγκό, Μπανγκλαντές, Ακτή Ελεφαντοστού, Μπουρούντι, Σρι Λάνκα, Σενεγάλη, Τανζανία, Γουινέα, Αφγανιστάν, Καμερούν, Μπουρκίνα Φάσο, Ουγκάντα, Γκάνα, Νιγηρία, Κένυα, Μαρόκο, Πακιστάν, Αιθιοπία, Αίγυπτο, Μολδαβία, Γαλλική Γουινέα.

Σήμερα Πέμπτη, στις 8 μ.μ., οργανώνεται σύσκεψη με μετανάστες εργαζόμενους στον Ιματισμό, στο Στέκι Εργαζομένων και Νεολαίας Πατησίων - Κυψέλης. Οπως εξηγεί ο Γιάννης Καρανικόλας, στέλεχος του ΚΚΕ στον κλάδο, πολλοί μετανάστες γνωρίζουν την πρωτοβουλία του Κόμματος για την οργάνωση της εκδήλωσης, καθώς έχουν πάρει μέρος σε αυτή προηγούμενες χρονιές. Ετσι, το κάλεσμα στη φετινή εκδήλωση γίνεται αφορμή για να ανοίξει η συζήτηση μαζί τους, να έρθουν πιο κοντά στο ΚΚΕ και στην πολιτική του πρόταση, να δυναμώσουν την πάλη τους μαζί με τους Ελληνες συναδέλφους τους ενάντια στον κοινό τους αντίπαλο.

Από πρόσφατη παράσταση διαμαρτυρίας στην επιχείρηση

Οπως αποδεικνύει όμως πάντα η πραγματικότητα, τα κυβερνητικά «λιβανίσματα» στους μεγαλοεργοδότες έναν στόχο υπηρετούν: Να κρύψουν την εκμετάλλευση που βαθαίνει με κάθε αντεργατική «καινοτομία» κυβέρνησης και εργοδοσίας, να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση των εργαζόμενων ως «φιλεργατικές» τις ανατροπές που φέρνουν μαζί τους οι αλλαγές στον εργάσιμο χρόνο και τις εργασιακές σχέσεις.

Ενα από τα πολλά τέτοια παραδείγματα είναι η επιχείριση «Παπαστράτος», όπου «τρέχει» εδώ και χρόνια το μοντέλο της «διευθέτησης» του εργάσιμου χρόνου.

Το 2017, ο τότε πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο εργοστάσιο στον Ασπρόπυργο, εκθείασε την εταιρεία, μίλησε για «εξαιρετικές» σχέσεις εργασίας, για μια εργοδοσία η οποία «φροντίζει να διασφαλίζει τις εργασιακές σχέσεις». Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ συνέχισε τα ίδια, αξιοποιώντας τις καλές αποδόσεις και την υψηλή κερδοφορία της επιχείρησης, διαφημίζοντας τα «καλά» της διευθέτησης του χρόνου εργασίας ενόψει της ψήφισης του εκτρωματικού νόμου της 10ωρης δουλειάς.

Θυμίζουμε ότι η επιχείρηση εξαγοράστηκε πριν από 18 χρόνια από την πολυεθνική «Philip Morris International» (PMI, αμερικανικών συμφερόντων) και τα τελευταία χρόνια καταγράφει κέρδη. Το 2019 κατέγραψε καθαρά κέρδη 84,1 εκατομμυρίων ευρώ. Επίσης, τα τελευταία χρόνια η εταιρεία προχώρησε σε επένδυση 300 εκατ. για τη μετατροπή του εργοστασίου από παραγωγή συμβατικών τσιγάρων σε παραγωγή εναλλακτικών προϊόντων καπνού (θερμαινόμενες ράβδοι καπνού «IQOS»).

Ποια είναι η πραγματικότητα για τους εργαζόμενους; Τι σημαίνει για τη ζωή και τους όρους δουλειάς τους η αξιοποίηση από την εργοδοσία όλου του αντεργατικού οπλοστασίου που διαμόρφωσαν διαδοχικά η μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις;

Αυτές τις πλευρές φωτίζει ο «Ριζοσπάστης», μέσα από συζήτηση που έκανε με τρεις εργαζόμενους στο εργοστάσιο, ο ένας από τους οποίους είναι ο Κώστας Νικολόπουλος, εκλεγμένος στο ΔΣ του επιχειρησιακού Σωματείου με τη ΔΑΣ.

Μιλώντας για τις συνθήκες εργασίας αναφέρουν ότι εδώ και αρκετά χρόνια στην «Παπαστράτος» δραστηριοποιείται πλήθος εργολαβικών εταιρειών σε διάφορα τμήματα (φύλαξη, καθαριότητα, σίτιση κ.ά.). Επίσης, αρκετά μεγάλος αριθμός «ενοικιαζόμενων» εργαζομένων απασχολούνται στις διοικητικές και οικονομικές υπηρεσίες, δίπλα στους μόνιμους. Οι «εργολαβικοί» και «ενοικιαζόμενοι» εργαζόμενοι μπορεί να αγγίζουν και το 1/3 των εργαζομένων, συνολικά. Παλιότερα οι ίδιες θέσεις καλύπτονταν από εργαζόμενους που είχαν σύμβαση εργασίας με την «Παπαστράτος».

Τα τελευταία τρία χρόνια η εταιρεία ανέθεσε εργασίες σε εργολαβικές εταιρείες, αυτήν τη φορά στο κυρίως παραγωγικό κομμάτι του εργοστασίου, εργασίες «βοηθητικής υποστήριξης» στην παραγωγή και τις αποθήκες. Το αποτέλεσμα είναι «εργαζόμενοι που εργάζονται δίπλα δίπλα, συμμετέχοντας στην παραγωγή του ίδιου προϊόντος, να δουλεύουν με τελείως διαφορετικές σχέσεις εργασίας».

Οπως μας εξηγούν, μια από τις βασικές επιπτώσεις των διαφορετικών ταχυτήτων είναι ότι οι εργολαβικοί εργαζόμενοι καλύπτονται από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) ενώ οι εργαζόμενοι που έχουν προσληφθεί και απασχολούνται απευθείας από την «Παπαστράτος» καλύπτονται από την κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας της Καπνοβιομηχανίας. Αυτό σημαίνει «λιγότερα δικαιώματα σε αμοιβές, παροχές και επιδόματα για τους εργολαβικούς εργαζόμενους».

Για παράδειγμα, η συντριπτική πλειοψηφία των «εργολαβικών» στα τμήματα παραγωγής αμείβονται με τον κατώτατο βασικό μισθό της ΕΓΣΣΕ, δεν δικαιούνται σίτιση, τσιγάρα, δεν τους χορηγείται επίδομα μετακίνησης, τη στιγμή που η εταιρεία δεν εξασφαλίζει με δικιά της ευθύνη τη μεταφορά όλων των εργαζομένων. Δεν έχουν ειδικότητα, έτσι, ακόμα και μέσα στην ίδια βάρδια, ανάλογα με τις ανάγκες της εταιρείας, περιφέρονται από πόστο σε πόστο κάνοντας τα πάντα. Τέτοιες συνθήκες αυξάνουν την πιθανότητα εργατικού «ατυχήματος» αλλά εξασφαλίζουν περισσότερα κέρδη για την «Παπαστράτος».

Η κουβέντα μας στρέφεται στην εφαρμογή της «διευθέτησης» του χρόνου εργασίας. Το 2017, αναφέρουν, ανακοινώθηκε από την εταιρεία η πρώτη επένδυση για τη μετατροπή του εργοστασίου, απαιτώντας, παράλληλα, να αλλάξει ο τρόπος οργάνωσης του χρόνου εργασίας, ο οποίος ήταν 5 μέρες εργασίας, δύο μέρες σταθερό ρεπό τα Σαββατοκύριακα (5x2). Το νέο μοντέλο είναι 7ήμερη λειτουργία του εργοστασίου, οι εργαζόμενοι να δουλεύουν τέσσερις μέρες και να παίρνουν κυλιόμενα ρεπό δύο ημερών (4x2). Η πλειοψηφία του σωματείου στήριξε την αλλαγή καταλήγοντας σε συμφωνία με την εργοδοσία, που επιπλέον προέβλεπε είσοδο εργολαβικών εταιρειών στα τμήματα παραγωγής, μείωση του νυχτερινού επιδόματος από 35% στο 30%, αφαίρεση ημερών από την αναρρωτική άδεια, τις οποίες πλήρωνε απευθείας ο εργοδότης. Γι' αυτά τα ζητήματα κάλεσαν τους εργαζόμενους να ψηφίσουν χωρίς να γνωρίζουν ποιο θα είναι ακριβώς το εργασιακό μοντέλο που ακολουθούνταν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι αρχικά μια ομάδα εργαζομένων δούλεψαν για λίγους μήνες πιλοτικά ένα πρόγραμμα που περιλάμβανε μέχρι και 7 μέρες συνεχόμενης δουλειάς σε βραδινή βάρδια έχοντας μέσα και 12ωρο. Οι εργαζόμενοι αντέδρασαν, μάζεψαν υπογραφές με πρωτοβουλία της ΔΑΣ και κάτω από την πίεση αποσύρθηκε αυτό το μοντέλο και καταλήχθηκε στη συνέχεια το μοντέλο 4x2. Αυτές οι αλλαγές σήμερα αφορούν όλα τα τμήματα παραγωγής, χωρίς ωστόσο να εφαρμόζονται σε όλα, γιατί δεν το επιβάλλουν ακόμα οι ανάγκες της παραγωγής.

Μιλώντας για τις επιπτώσεις της «διευθέτησης» προκύπτει πως, μεταξύ άλλων, προκαλεί μεγαλύτερη φθορά στον οργανισμό.

Η εργοδοσία, επισημαίνουν, πιέζει τους τεχνικούς να κάνουν και τη δουλειά του χειριστή έτσι ώστε να καλύπτεται το πόστο όταν ο χειριστής κάνει διάλειμμα. Ακόμα ζητά από τους τεχνικούς να έχουν στην ευθύνη τους παραπάνω μηχανές από αυτές που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν. Από 2 μηχανές σήμερα να αναλάβουν 4 ή 5, πολλές φορές διαφορετικής τεχνολογίας. Στους χειριστές ζητάνε να κάνουν ολοένα και παραπάνω πράγματα. Πλέον έχουν αναλάβει να εφοδιάζουν τις μηχανές, εργασία που τα τελευταία 2 χρόνια έκαναν εργολαβικοί εργαζόμενοι.

Αν και έχουν γίνει προσλήψεις η εταιρεία ανακοίνωσε πακέτο «εθελουσίας εξόδου», στο οποίο συμμετείχαν πολλοί - ιδιαίτερα παλιοί - εργαζόμενοι, γιατί καταλάβαιναν ότι έρχονται χειρότερες μέρες. Ετσι ο κόσμος που έφυγε με τον κόσμο που ήρθε είναι τσίμα τσίμα.

Με την εφαρμογή του προγράμματος 4x2 οι εναλλαγές των βαρδιών (πρωινή, απογευματινή, νυχτερινή) είναι συχνότερες και ο οργανισμός δεν προλαβαίνει να προσαρμοστεί. Τώρα μέσα σε ένα μήνα ο εργαζόμενος αλλάζει 5 φορές βάρδια ενώ προηγουμένως 4, που σημαίνει επιπλέον επιβάρυνση.

Οι επιπτώσεις αφορούν και στην προσωπική ζωή των εργαζομένων, σημειώνουν. Με το 5x2 ο εργαζόμενος είχε σταθερό ρεπό το Σαββατοκύριακο, μπορούσε να προγραμματίσει πιο εύκολα τη ζωή του. Με το 4x2 και τα κυλιόμενα ρεπό δεν υπάρχει κανένα πρόγραμμα.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιστρέφουν στο σπίτι την ώρα που ο/η σύζυγος φεύγει για δουλειά. Ενας νέος γονιός που πριν αφιέρωνε το Σαββατοκύριακο στα παιδιά του, στην οικογένειά του, σε άλλες δραστηριότητες που τις έχει ανάγκη, τώρα είναι αναγκασμένος να βρίσκεται στη δουλειά και να παίρνει ρεπό μεσοβδόμαδα που τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο, φροντιστήριο κ.λπ.

Αυτό το μοντέλο, μας λένε, «μας το παρουσίασαν σαν καινοτόμο! Ελεγαν στους εργαζόμενους ότι θα δουλεύεις 37,33 ώρες τη βδομάδα κατά μέσο όρο. Ομως, ο εργαζόμενος δεν αντιλαμβάνεται καμία διαφορά. Η ζωή του εργαζόμενου δεν μπορεί να υπολογίζεται με μέσους όρους».

Αυτή η κατάσταση φωτίζει και τι μπορεί να σημαίνει το 35ωρο που εξήγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ στην πρόσφατη παρουσίαση του προγράμματός του για τα Εργασιακά. Μέσα από τα «μαγειρέματα» και τους «μέσους όρους» αντί τελικά να μειώνεται ο εργάσιμος χρόνος, γίνεται «λάστιχο».

Ρωτάμε να μάθουμε για τη στάση της πλειοψηφίας στο ΔΣ του επιχειρησιακού Σωματείου και μας απαντάνε ότι είναι από τους βασικούς συμμάχους της εταιρείας... Αποτελείται από ένα συνονθύλευμα πολιτικών δυνάμεων (άλλοι τάσσονται με τον ΣΥΡΙΖΑ, άλλοι με τη ΝΔ, άλλοι εμφανίζονται ως «ανεξάρτητοι»). Πώς το πετυχαίνουν αυτό; Δεν είναι λίγες οι φορές που φέρνουν ατόφια μια πρόταση της εταιρείας και δεν επιτρέπουν σε άλλες δυνάμεις να καταθέσουν τη δική τους πρόταση, λέγοντας πως «δεν γίνεται να ψηφιστεί άλλη πρόταση γιατί αυτή είναι η πρόταση της εταιρείας και αυτή καλούμαστε να δεχτούμε ή να απορρίψουμε». Για παράδειγμα, το 2017 η πρόταση της εργοδοσίας για 7ήμερη λειτουργία του εργοστασίου στηρίχθηκε από την πλειοψηφία του Σωματείου με το επιχείρημα «ή δέχεστε την πρόταση ή η διοίκηση μας ανακοίνωσε πως το εργοστάσιο δεν έχει μέλλον». Ετσι γίνονται οι «συνεννοήσεις» εργοδοσίας - εργαζομένων που η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «ισότιμα μέρη».

Στην αντίπερα όχθη στέκεται η ΔΑΣ, η παράταξη των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Ζητάμε να μάθουμε για τη θέση και τη μέχρι τώρα δράση της, πώς στέκεται απέναντι στις εξελίξεις. Οπως μας λένε οι εργαζόμενοι, προβάλλει με επιμονή τη θέση ότι οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι έχουν αντίθετα συμφέροντα. Αναδεικνύει την ανάγκη οργάνωσης των εργαζομένων.

Κάποια βήματα έχουν γίνει σε αυτήν την κατεύθυνση. Το 2018, που ανέλαβαν εργολαβικές εταιρείες, στην παραγωγή και τις αποθήκες, οι εργολαβικοί εργαζόμενοι, τους πρώτους μήνες, έπαιρναν απλό ένσημο και όχι βαρύ και ανθυγιεινό, που παίρνει όποιος δουλεύει σε καπνοβιομηχανία. Μόνο ύστερα από πιέσεις και παρεμβάσεις της ΔΑΣ αναγκάστηκαν να το κάνουν. Επίσης, οι εργολαβικοί πληρώνονταν μόνο με τον εκάστοτε κατώτατο βασικό μισθό και για τρία ολόκληρα χρόνια δεν τους καταβαλλόταν το νυχτερινό επίδομα. Μόνο όταν οργάνωσαν τον αγώνα τους και διεκδίκησαν τα δικαιώματά τους με τη βοήθεια του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Εμποροϋπαλλήλων Δυτικής Αττικής ανάγκασαν τις εταιρείες να καταβάλλουν τα νόμιμα.

Τους τελευταίους μήνες, κλιμακώνοντας την πάλη τους, ανέδειξαν ότι είναι μονόδρομος ο συλλογικός αγώνας για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων. Η εργοδοσία αντέδρασε. Εργολαβικοί εργαζόμενοι που είχαν δηλώσει ότι θα συμμετάσχουν σε 24ωρη απεργία τον περασμένο Απρίλη ήρθαν αντιμέτωποι με τις μεθοδεύσεις των εργολαβικών εταιρειών, οι οποίες προσπάθησαν να τους εμποδίσουν να απεργήσουν με ψέματα και ανήθικες μεθοδεύσεις (π.χ. ότι όποιος απεργήσει για να γυρίσει στη δουλειά θα πρέπει να κάνει μοριακό τεστ κ.ά.). Ομως, η προσπάθειά τους έπεσε στο κενό και οι εργαζόμενοι απήργησαν.

Συνολικά οι ταξικές δυνάμεις στο χώρο, όλο αυτό το διάστημα, προσπαθούν με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο να κινητοποιήσουν τους εργαζόμενους, πρωτοστατούν στην ενημέρωση, στη διαπάλη με την εργοδοσία και τους συνδικαλιστές της. Αναδεικνύουν στους εργαζόμενους το «παραμύθι» του καλού εργοδότη αλλά και τις επιπτώσεις που έχουν στη ζωή τους οι αλλαγές που έγιναν το τελευταίο διάστημα, καλώντας τους να βάλουν εμπόδια στα αντεργατικά μέτρα εκεί που εφαρμόζονται, στους χώρους δουλειάς.