Κοινές περιπολίες των δύο Λιμενικών στο Αιγαίο προαναγγέλλουν Ελλάδα και Τουρκία, στο πλαίσιο της «θετικής ατζέντας» για τα Ελληνοτουρκικά, υπό την αιγίδα των ΝΑΤΟ - ΕΕ. Περισσότερες λεπτομέρειες δεν δίνονται για την ώρα, αλλά η είδηση συνδυάζεται με ένα προηγούμενο σχέδιο για την εγκατάσταση Ελλήνων λιμενικών στη Σμύρνη και Τούρκων στη Λέσβο, για τον καλύτερο συντονισμό στη «διαχείριση του Μεταναστευτικού», με βάση τη Συμφωνία Τουρκίας - ΕΕ. Να λοιπόν που το Μεταναστευτικό γίνεται ξανά ο «κρίκος» για να επιταχύνονται εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, προκαλώντας πολλά ερωτήματα για το πού και πώς θα γίνονται αυτές οι περιπολίες, πού και πώς θα επεμβαίνει το Λιμενικό της κάθε χώρας. Πάντως, μια με τη Frontex, μια με τη ΝΑΤΟική αρμάδα και μια με τις κοινές περιπολίες των Λιμενικών, το σίγουρο είναι ότι εμπεδώνεται ολοένα και περισσότερο η συνδιαχείριση του Αιγαίου ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, «χρυσώνοντας το χάπι» μιας συνολικότερης διευθέτησης που προωθείται παρασκηνιακά, με ευρωατλαντική ομπρέλα. Κι όλα αυτά σε βάρος των πραγματικών συμφερόντων των δύο λαών, αλλά και των μεταναστών, που γίνονται «πιόνια» στη σκακιέρα ισχυρών ανταγωνισμών και εύθραυστων συμβιβασμών.

«Σήμερα κάποιος που δίνει φακελάκι πάει γρηγορότερα (...) Αντί να συμβαίνει αυτό παράνομα και εξωθεσμικά, θα συμβαίνει νόμιμα και θεσμικά. Αρα τώρα ένας γιατρός θα μπορεί να πάρει νόμιμα το φακελάκι του...». Το παραπάνω χυδαίο επιχείρημα «υπεράσπισης» των απογευματινών επί πληρωμή χειρουργείων στα δημόσια νοσοκομεία ακούστηκε χτες από τον Αδωνη Γεωργιάδη. Ετσι, όποιος αναρωτιέται αν υπάρχει πάτος στο βαρέλι, τώρα παίρνει την απάντησή του. Αφού εδώ και δεκαετίες όλες οι κυβερνήσεις είτε ανέχτηκαν, είτε κάλυψαν, είτε διαμόρφωσαν το έδαφος για το φακελάκι, τώρα το επικαλούνται ως «κανονικότητα» και ομολογούν με κυνισμό ότι θα το κάνουν «νόμιμο»! Οποιος πληρώνει λοιπόν το «νόμιμο φακελάκι» ή τον ιδιώτη κλινικάρχη, θα μπορεί να χειρουργείται. Αλλιώς ...«βοή στη μοίρα του»! Να άλλο ένα «δικαίωμα» που κατοχυρώνει η κυβέρνηση της ΝΔ μέσα στα πολλά, για τα οποία της φτιάχνουν φωτοστέφανο σοσιαλδημοκράτες και «νεοφιλελεύθεροι» τις τελευταίες μέρες.

«Υβριδικά αλλά ...βρώμικα». Ετσι χαρακτηρίζονται πλέον και τα νέα «φιλοπεριβαλλοντικά» οχήματα με υβριδική τεχνολογία, τα οποία αναπτύχθηκαν και διαδόθηκαν στο πλαίσιο της «πράσινης ανάπτυξης». Σύμφωνα με μελέτες, λοιπόν, τα υβριδικά δεν είναι και τόσο «πράσινα», αφού προκειμένου να «χωρέσουν» όλα τους τα τεχνικά χαρακτηριστικά, έγιναν πιο βαριά και επομένως το ίδιο ρυπογόνα με τα παλιότερης τεχνολογίας! Αλλά και η περαιτέρω ενίσχυση της ηλεκτροκίνησης φαίνεται ότι «ασθμαίνει», λόγω έλλειψης πρώτων υλών για τις μπαταρίες, αλλά και εξαιτίας των αυξημένων τιμών των αυτοκινήτων. Η περιβόητη «πράσινη στροφή» φαίνεται λοιπόν ότι ...«ξεμένει από καύσιμα». Γι' αυτό η ΕΕ σκοπεύει να αναπροσαρμόσει τους κανόνες, ώστε τα υβριδικά να μην χαρακτηρίζονται πλέον «καθαρά» μοντέλα, αλλά να αλλάξει και ο τρόπος μέτρησης των ρύπων, ώστε να δοθούν περισσότερα κίνητρα για την εξάπλωση των αποκλειστικά ηλεκτρικών μοντέλων, «παίζοντας» και με τους ανταγωνισμούς που οξύνονται ανάμεσα στις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες. Νέα «πράσινα χαράτσια» λοιπόν ενόψει για τους λαούς και νέα «μπόνους» σε επιχειρηματικούς ομίλους της ηλεκτροκίνησης, με τον γνωστό φερετζέ της «προστασίας του περιβάλλοντος».

1929 Οι μεταλλωρύχοι της Γαλλικής Εταιρείας του Λαυρίου κηρύσσουν απεργία με αίτημα αρχικά την αύξηση μισθών, που θα διαρκέσει 47 μέρες και θα αναδειχθεί σε μια από τις πιο μαχητικές απεργίες της περιόδου. Η κυβέρνηση Βενιζέλου κινητοποιεί σύσσωμο τον κατασταλτικό μηχανισμό. Στις 6/2 η αστυνομία ανοίγει πυρ κατά των απεργών, δολοφονεί τον εργάτη Γιώργο Συρίγο και τραυματίζει 33. Γενική απεργία διαμαρτυρίας κηρύσσεται σε όλο το Λαύριο, ενώ 7.000 εργάτες παίρνουν μέρος στην κηδεία του δολοφονημένου. Στις 25/2 η απεργία επεκτείνεται σε όλα τα μεταλλωρυχεία της πόλης. Η αστυνομία απαντά και πάλι με βία, τραυματίζοντας στις 14/3 30 απεργούς. Τελικά η απεργία λύθηκε στις 16/3 με νίκη των απεργών και την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων τους: Επαναπρόσληψη όλων των απολυθέντων, αναγνώριση του σωματείου τους, ίδρυση ταμείου συντάξεων και αύξηση ημερομισθίων κατά 10%.

1936 Πεθαίνει ο στρατιωτικός και πολιτικός Γεώργιος Κονδύλης.

1962 Ο Νίκος Ζαχαριάδης ταχυδρομεί στην ελληνική πρεσβεία στη Μόσχα επιστολή που απευθυνόταν στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικείου Αθήνας και στην οποία έγραφε: «Παρακαλώ να μου γνωρίσετε αν εκκρεμούν ενάντιά μου κατηγορίες για την κομμουνιστική, επαναστατική μου δράση ενάντια στην αστοτσιφλικάδικη Αντίδραση και στην υποδούλωση της Ελλάδας στον ξένο, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Πιστεύω ότι, στις κρίσιμες στιγμές που περνά ο λαός και η Ελλάδα, και η παραμικρή συμβολή στον αγώνα του ελληνικού λαού για τη Δημοκρατία, την Ειρήνη, την Ανεξαρτησία και τον Σοσιαλισμό, για την υπεράσπιση της τύχης και των επαναστατικών παραδόσεων του λαού μας, είναι αναγκαία και επιβεβλημένη. Εφόσον ενάντιά μου εκκρεμούν κατηγορίες και εφόσον θα μου επιτραπεί, είμαι έτοιμος να γυρίσω στην Ελλάδα για να τις αντιμετωπίσω και ανατρέψω ακόμα μια φορά και μπροστά στην καραμανλική (ελληνική) δικαιοσύνη, για να επιβεβαιώσω ακόμα μια φορά την απόλυτη προσήλωσή μου στην υπόθεση του λαού που με γέννησε, ανέδειξε και μου 'δωσε την τιμή να με συγκαταλέξει στις γραμμές του σαν αγωνιστή του». Η επιστολή δεν έφτασε στον Ελληνα πρέσβη. Ετσι, στις 10/3 ο Ν. Ζαχαριάδης την παρέδωσε προσωπικά στον ίδιο. Στις 8/4/1962 του δόθηκε κατηγορηματικά αρνητική απάντηση.

1966 Μεγάλη συγκέντρωση της ΕΦΕΕ στα Προπύλαια με συνθήματα «1-1-4», «έξω οι χαφιέδες από τα πανεπιστήμια» κ.ά.

1971 Συνέρχεται η 15η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1-6/2/1971), η οποία ασχολήθηκε μεταξύ άλλων με το ζήτημα της συσπείρωσης των αντιδικτατορικών δυνάμεων για την αποτελεσματικότερη πάλη κατά της χούντας, ενώ αποφάσισε την αναβολή του 9ου Συνεδρίου.

1977 Εφαρμόζεται η εγκύκλιος σύμφωνα με την οποία όλα τα δημόσια έγγραφα στην Ελλάδα θα συντάσσονται πλέον στη Δημοτική.