Το μαύρο άσπρο προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση, για να κρύψει κάτω από το χαλί τους τεράστιους κινδύνους και τις απειλές που παραμονεύουν για τον λαό από την πολιτική της βαθύτερης εμπλοκής στον πόλεμο και στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.

Αμέσως μετά την προχτεσινή σύνοδο των υπουργών Αμυνας της ΕΕ, τρέχει να «εξηγήσει», σε όσους ...δεν κατάλαβαν, τη σημασία που έχει να αναλάβει η Ελλάδα τη διοίκηση της ευρωπαϊκής επιχείρησης που θα αναπτυχθεί τις επόμενες μέρες στην Ερυθρά Θάλασσα.

Την ώρα που η ελληνική φρεγάτα λύνει κάβους για το «στόμα του λύκου», η κυβέρνηση εμφανίζει την πολεμική αποστολή ως μια επιχείρηση «που προστατεύει τα συμφέροντα της χώρας, ενισχύει και αναβαθμίζει τον διεθνή ρόλο της και συμβάλλει στη δημιουργία κοινής ευρωπαϊκής αμυντικής συνείδησης»!

Σημειώνει, μάλιστα, με έμφαση ότι η ευρωπαϊκή αποστολή αναπτύσσεται «πέραν της πολυεθνικής επιχείρησης που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη» υπό τη διοίκηση των ΗΠΑ, ικανοποιώντας και το αίτημα - φερετζέ του ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχει η Ελλάδα σε αποστολή υπό την αιγίδα «κάποιου οργανισμού».

Να λοιπόν που ο πολεμικός στόλος ετοιμάζεται τώρα να αποπλεύσει με τη σημαία της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και μάλιστα υπό ελληνική διοίκηση! Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταπιεί τη γλώσσα του. Οχι μόνο για τη συγκεκριμένη αποστολή, αλλά για τη συνολικότερη ευρωατλαντική πολιτική, στην οποία προσφέρει απλόχερα συναίνεση.

Η κυβέρνηση επικαλείται την «αντίστοιχη ευρωπαϊκή πρωτοβουλία "Ειρήνη" για τη Λιβύη», όπου η Ελλάδα «πρωτοστάτησε και συμμετέχει με προφανές όφελος».

Το «όφελος» βέβαια είναι μόνο για την αστική τάξη, που «τρέχει κατοστάρι» όπου την καλεί το ευρωατλαντικό της καθήκον. Για λογαριασμό της η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις «υποθηκεύουν» την ασφάλεια και τα συμφέροντα του λαού για να διεκδικήσουν καλύτερο μερτικό από την ιμπεριαλιστική λεία.

Πάει πολύ πάντως να επικαλείται η κυβέρνηση την περίπτωση της Λιβύης για να αποδείξει τα «οφέλη» από τη βαθιά εμπλοκή της χώρας στα ευρωατλαντικά σχέδια!

Μπορεί η ίδια να μη θέλει να θυμάται το απαράδεκτο σύμφωνο που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις Τουρκίας και Λιβύης με την ανοχή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, όμως ο λαός ούτε θέλει ούτε μπορεί να το ξεχάσει. Ειδικά τώρα που επιταχύνεται το παζάρι για επώδυνους συμβιβασμούς στα Ελληνοτουρκικά.

«Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας κατάφερε να μεγεθύνει το γεωπολιτικό της αποτύπωμα και να αναβαθμίσει τον στρατηγικό της ρόλο στην ευρύτερη περιοχή», συνεχίζει η κυβέρνηση.

Το μόνο που «μεγεθύνθηκε», όμως, πραγματικά είναι οι κίνδυνοι για τον λαό, που μετατρέπεται σε θύτη άλλων λαών και κινδυνεύει ο ίδιος να γίνει στόχος, όσο οξύνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και βαθαίνει η εμπλοκή της χώρας σ' αυτούς.

Εκεί που λύνεται κυριολεκτικά η γλώσσα της κυβέρνησης, είναι όταν μιλάει για το άμεσο συμφέρον των Ελλήνων εφοπλιστών από την πολεμική αποστολή στην Ερυθρά, με όποιο «καπέλο» κι αν γίνει.

«Ο ελληνόκτητος εμπορικός στόλος, ο μεγαλύτερος στόλος του κόσμου, είναι από τους σημαντικότερους χρήστες της συγκεκριμένης διαδρομής. Είναι αυτονόητο ότι η Ελλάδα έχει συμφέρον, αλλά και υποχρέωση να διασφαλίζει με την παρουσία της την απρόσκοπτη κίνηση των ελληνικών πλοίων», αναφέρουν χαρακτηριστικά.

Από πού προκύπτει όμως η υποχρέωση να στείλει η χώρα μας τις Ενοπλες Δυνάμεις 3.500 χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορά της για να φυλάνε τα καράβια των εφοπλιστών, οι οποίοι πλουτίζουν κάτω απ' όλες τις συνθήκες και βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή των ναυτεργατών, δρομολογώντας τα πλοία τους μέσα στη φωτιά του πολέμου;

Τι όφελος έχει ο λαός από τον ελληνόκτητο στόλο, που απολαμβάνει περισσότερες από 50 φοροαπαλλαγές, φορολογείται εθελοντικά στη χώρα και εφαρμόζει την πιο άγρια νομοθεσία σε βάρος Ελλήνων και ξένων ναυτεργατών;

Γιατί θα πρέπει οι ελληνικές φρεγάτες, που έχει χρυσοπληρώσει ο λαός, να φυλάνε τα καράβια τους, ενώ θα έπρεπε να φυλάνε τα σύνορα της χώρας και να υπερασπίζονται τα κυριαρχικά της δικαιώματα;

Η κυβέρνηση «ανησυχεί», τέλος, για τη «μείωση της εμπορικής κίνησης των λιμανιών της Μεσογείου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα λιμάνια της χώρας και την ελληνική οικονομία κατ' επέκταση». Δείχνει και με αυτόν τον τρόπο ποιανού τα συμφέροντα υπερασπίζεται με τη συμμετοχή στις ΝΑΤΟικές και άλλες πολεμικές αποστολές, την ώρα που στο εσωτερικό τσακίζει τον λαό, τα δικαιώματα και τις ανάγκες του.