«Είμαι περήφανος για την εθνική σύνταξη, την οποία καθιέρωσε το νέο Ασφαλιστικό, ενώ σε όλη την Ευρώπη η πορεία ήταν αντίθετη». Ποιος νιώθει τέτοια περιφάνια; Ο ψαλιδοχέρης υπουργός Εργασίας, το 'πε χτες στην πρωινή εκπομπή του τηλεοπτικού «Αντέννα». Γιατί νιώθει περήφανος; Γιατί έφτασε τη σύνταξη στα 345 ευρώ με 15 χρόνια Ασφάλισης, όταν η κατώτερη του ΙΚΑ σήμερα είναι 486 ευρώ. Είπε κι άλλα, όπως ότι «εμείς στήσαμε στα πόδια του το Ασφαλιστικό. Η ασφαλιστική μεταρρύθμιση είχε μόνο καλές συνέπειες, δεν είχε καμιά οριζόντια μείωση των συντάξεων, στηρίχθηκε σε ένα εντελώς νέο σύστημα, με κανόνες ισονομίας για όλους, στο πλαίσιο του οποίου επανυπολογίστηκαν και οι παλιές συντάξεις». Ποιες είναι οι «καλές συνέπειες»; Το πετσόκομμα των συντάξεων. Αλλωστε, ο υπουργός καμάρωνε λέγοντας ότι το ΕΚΑΣ, «η κυβέρνηση το θυσίασε», για να μη χρεοκοπήσει η χώρα! Θυσία οι συντάξεις στο βωμό του κεφαλαίου. Μόνο που δεν κάλεσε τους συνταξιούχους να νιώσουν και αυτοί περήφανοι, επειδή τους κατάντησαν να παίρνουν συντάξεις πείνας για να σωθεί η καπιταλιστική οικονομία...

«Ποιο είναι το νέο αριστερό υπόδειγμα;», αναρωτιέται ο αρθρογράφος της «Αυγής» Δ. Χρήστου και για να μην αφήσει σε αγωνία τον αναγνώστη απαντάει ο ίδιος: «(...) η κοινωνία έχει το δικαίωμα να δοκιμάσει τις σοσιαλιστικές ιδέες και έχει ασφαλώς το ίδιο δικαίωμα, να απορρίψει ένα μοντέλο ή μεταρρυθμίσεις, αν αυτές δεν δουλεύουν προς όφελος της πλειονότητας των πολιτών. Με λίγα λόγια, το πολιτικό πεδίο δεν μπορεί παρά να είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία (...) Το μοντέλο (σ.σ. του σοσιαλισμού στον 21ο αιώνα) δεν υπάρχει και δυστυχώς ο κλήρος έπεσε στον ΣΥΡΙΖΑ να το διατυπώσει (...) Πρόκειται για μια αέναη διαδικασία μεταρρυθμίσεων με την έγκριση αλλά και τον έλεγχο της κοινωνίας (...) που θα δημιουργούν συνθήκες ανακατανομής του εθνικού πλούτου (τον οποίο) πρέπει πρώτα να τον δημιουργείς. Και για να τον δημιουργήσεις, χρειάζεσαι ένα μεικτό οικονομικό σύστημα και σίγουρα δυνατό ιδιωτικό τομέα (...) Ο κόσμος χρειάζεται μια νέα αριστερή πρωτοπορία για το ταξίδι προς τον δημοκρατικό σοσιαλισμό του 21ου αιώνα. Οσοι φοβούνται, μπορούν να μείνουν στην ασφάλεια του ενυδρείου τους και να περιμένουν τη λαϊκή επανάσταση». Μάλιστα. Δηλαδή, ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα θέλει ισχυρό «ιδιωτικό τομέα», δηλαδή ιδιωτικό κεφάλαιο, που θα «παράγει πλούτο» προφανώς με την εκμετάλλευση της δουλειάς των εργαζομένων, μέσα από μια σειρά αναδιαρθρώσεων - μεταρρυθμίσεων, οι οποίες μάλιστα θα νομιμοποιούνται και θα αποκτούν λαϊκή έγκριση μέσα από τους θεσμούς της εξουσίας του κεφαλαίου! Καλά όλα αυτά. Αυτό που δυσκολευόμαστε, όμως, να καταλάβουμε, είναι τι διαφορετικό συμβαίνει με τον ...καπιταλισμό του 21ου αιώνα. Ισως σε κάποιο επόμενο άρθρο της, η «νέα αριστερή πρωτοπορία» να ξαποστάσει λίγο από το ταξίδι της και να βρει το χρόνο να μας εξηγήσει...

Ενας σύντομος απολογισμός του γύρου της διαπραγμάτευσης που μόλις τελείωσε, είναι ο εξής: Στα Εργασιακά, η κυβέρνηση συμφώνησε για αλλαγές προς το χειρότερο της νομοθεσίας για τις ομαδικές απολύσεις και από πάνω την παραπέρα ευελιξία της αγοράς εργασίας, για να μην προτιμάει τάχα η εργοδοσία τις απολύσεις. Αποδέχτηκε, ακόμα, να διευρυνθούν οι λόγοι που δικαιολογούν τις απολύσεις συνδικαλιστών, που σημαίνει ότι αδυνατίζει η συνδικαλιστική προστασία, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η συζήτηση για τις υπόλοιπες αλλαγές (απεργία κ.ά.). Συμφώνησε, επίσης, τα δικαστήρια να αναγνωρίζουν έμμεσα το λοκ άουτ, επιτρέποντας στον εργοδότη να μην πληρώνει τους εργαζόμενους που δηλώνουν ότι θέλουν να εργαστούν. Κι από πάνω, άνοιξε για τα καλά η συζήτηση για νέες ανατροπές στο Ασφαλιστικό. Αν σ' αυτά προστεθεί η συζήτηση για τα 400 εκατ. ευρώ που ψάχνουν κυβέρνηση και «θεσμοί» για να κλείσουν οι στόχοι των πρωτογενών πλεονασμάτων του 2017, προμηνύοντας νέο πετσόκομμα σε κοινωνικά επιδόματα, τότε έχουμε πλήρη εικόνα των θυσιών που καλείται να κάνει ο λαός, προκειμένου η κυβέρνηση να ...διαπραγματευθεί με αξιώσεις τη διευθέτηση του χρέους, η οποία βέβαια μόνο το λαό δεν πρόκειται να ωφελήσει. Οι προσδοκίες που καλλιεργεί η κυβέρνηση για την ανάκαμψη και το χρέος αφορούν το κεφάλαιο και τα κέρδη του, όχι το λαό. Αυτός, όπως αποδεικνύεται από παντού, θα κληθεί να ματώσει ακόμα περισσότερο, αν δεν παρέμβει και δεν πρωταγωνιστήσει με την πάλη του στις εξελίξεις.

1814 Αρχίζει το Συνέδριο της «Ιεράς Συμμαχίας» στη Βιέννη, με αντικείμενο την επαναδιαμόρφωση του πολιτικού χάρτη της Ευρώπης μετά την ήττα της Γαλλικής αστικής Επανάστασης και των Ναπολεόντειων Πολέμων.

1864 Κυρώνονται η ιδρυτική Διακήρυξη και το Καταστατικό της Διεθνούς Ενωσης Εργατών (Α' Διεθνής). «Η Διεθνής, έγραφε ο Μαρξ, ιδρύθηκε για να αντικαταστήσει τα διάφορα σοσιαλιστικά και μισοσοσιαλιστικά τμήματα με μια πραγματικά αγωνιστική οργάνωση της εργατικής τάξης».

1903 Γεννιέται ο Γερμανός κλασικιστής ιστορικός Τέοντορ Μόμσεν (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, 1902).

1920 Εκλογές στην Ελλάδα, εν μέσω Μικρασιατικής Εκστρατείας. Η αντιβενιζελική αστική παράταξη είχε σημαία της τον τερματισμό του πολέμου. Ηταν οι πρώτες εκλογές που πήρε μέρος το νεαρό ΣΕΚΕ, μετέπειτα ΚΚΕ, συνδυάζοντας την πάλη για τα λαϊκά προβλήματα με τον αντιπολεμικό - αντιιμπεριαλιστικό αγώνα κατά της κυβέρνησης Βενιζέλου, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα ότι και η αντιβενιζελική παράταξη είχε την ίδια πολιτική. Η αντιβενιζελική παράταξη κέρδισε τις εκλογές και συνέχισε τον πόλεμο.

1930 Τριακόσιοι αγρότες, τριών χωριών της περιοχής Καλαμών, δέχονται ένοπλη επίθεση της Αστυνομίας, επιχειρώντας να παρεμποδίσουν τη χάραξη δρόμου που θα κατέστρεφε τις καλλιέργειές τους. Σκοτώνονται δύο αγρότες και πολλοί τραυματίζονται.

1939 Η 5η Σύνοδος του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ (1-2/11/1939) αποφασίζει την εισδοχή των Δυτικής Ουκρανίας και Δυτικής Λευκορωσίας (περιοχές που είχε αποσπάσει η Πολωνία κατά την ιμπεριαλιστική επέμβαση ενάντια στην επανάσταση) στην ΕΣΣΔ και την ενσωμάτωσή τους στις Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ουκρανίας και Λευκορωσίας αντίστοιχα.

1944 Το 7οΣύνταγμα της ΙΧ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, με τη συνδρομή του εφεδρικού ΕΛΑΣ Φλώρινας, δίνει την τελευταία μάχη εναντίον των γερμανών που υποχωρούν από την περιοχή της Φλώρινας.

1944 Δύο μέρες μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον ΕΛΑΣ, βρετανικά στρατεύματα εισέρχονται στην πόλη.

1945 Παραιτείται η κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου. Σχηματίζεται νέα κυβέρνηση υπό τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, που κράτησε μόλις 3 βδομάδες.

1952 Οι ΗΠΑ πυροδοτούν την πρώτη βόμβα υδρογόνου στα νησιά Μάρσαλ του Ειρηνικού.

1954 Στην Αλγερία ξεσπά εθνικοαπελευθερωτικός πόλεμος κατά των Γάλλων αποικιοκρατών.

1956 Ο ΟΗΕ καταδικάζει την επίθεση Αγγλοαμερικανών και Ισραήλ εναντίον της Αιγύπτου (Κρίση του Σουέζ).

1968 Πεθαίνει ο Γεώργιος Παπανδρέου, 3 φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.