Τα όσα εξελίσσονται αυτές τις μέρες, με αφορμή το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών και τη συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, μετά και την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ για την ακύρωση του «νόμου Παππά» ως αντισυνταγματικού, πέρα από τα υπόλοιπα, προσφέρονται και για ορισμένα γενικότερα συμπεράσματα. Ευρύτερα ζητούμενα του κεφαλαίου αντανακλά, άλλωστε, και η προσπάθεια της περιβόητης «συναίνεσης», για την οποία μιλάνε τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όσο και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης, παράλληλα με τις αλληλοκατηγορίες για το ποιος τη δυναμιτίζει.

Η εξασφάλιση της «σταθερότητας» στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής και στο αστικό πολιτικό σύστημα, προσπάθεια που περιλαμβάνει βέβαια και τη δυνατότητα «εναλλακτικών» για κυβερνητική εναλλαγή μαζί με τη σύμπλευση όλων στη στρατηγική του κεφαλαίου, αποτελεί «προαπαιτούμενο» του κεφαλαίου για τη δύσκολη και επίφοβη επιχείρηση ανάκαμψής του από την καπιταλιστική κρίση.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα «βλέμματα» των αστικών κομμάτων, επιτελείων, δημοσιολόγων που παρεμβαίνουν στη συζήτηση περί «ανάγκης άρσης του αδιεξόδου» κοιτάζουν μπροστά, σε όσα το αστικό πολιτικό προσωπικό καλείται να διαχειριστεί το επόμενο διάστημα για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων: Στο πετυχημένο «κλείσιμο» της δεύτερης «αξιολόγησης» που περιλαμβάνει και τις νέες ανατροπές στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, στο ξεκαθάρισμα μέσω και της ρύθμισης των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων του τοπίου ώστε να ξαναπάρει μπρος η καπιταλιστική μηχανή, στο άνοιγμα της συζήτησης για το χρέος και το φτηνότερο δανεισμό για τους επιχειρηματικούς ομίλους, στο προχώρημα των ιδιωτικοποιήσεων σε κρίσιμους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, όπως και σε μια σειρά από μέτρα (π.χ. φτηνότερη Ενέργεια, φοροαπαλλαγές κ.ά.) με στόχο την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Χαρακτηριστική σε αυτό το πλαίσιο είναι και η χτεσινή αρθρογραφία του αστικού Τύπου, που απηχεί και τη διάθεση για γρήγορο κλείσιμο «δευτερευόντων» ζητημάτων, όπως αυτό του παζαρέματος για το ποια επιχειρηματικά συμφέροντα θα ωφεληθούν στο χώρο των ΜΜΕ, ώστε το αστικό πολιτικό προσωπικό να στοχοπροσηλωθεί στα ζητήματα αυτά. Για παράδειγμα, στο «Capital.gr» γράφτηκε ότι «οι επιχειρηματίες και οι Οργανώσεις τους, με απλή λογική και κοινό νου, θεωρούν ότι η ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου ήταν και άκαιρη και άνευ ουσίας σε μια περίοδο που κορυφαία ανάγκη είναι σαφείς κινήσεις για αναθέρμανση της οικονομίας», αναφέροντας ως τέτοιες τις ιδιωτικοποιήσεις, το μέτωπο των Εργασιακών κ.τ.λ. Χαρακτηριστικά είναι και τα όσα είπε χτες η κυβερνητική εκπρόσωπος περί «κλίματος συναίνεσης που θα ενισχύσουμε», μαζί με την έκκληση στη ΝΔ «να παίξει το θεσμικό της ρόλο», αλλά και χτεσινό άρθρο στην «Αυγή», όπου αναφέρεται ότι «η μάχη του χρέους δεν είναι αποκλειστική υπόθεση της κυβέρνησης, αλλά και όλων των εγχώριων δυνάμεων που συμφωνούν με τη στρατηγική συμμετοχής στο ευρώ». Αλλά και η «Καθημερινή» από το πρωτοσέλιδό της χτες έλεγε ότι «ο τόπος χρειάζεται ειλικρινή και ουσιαστική συναίνεση, όχι τρικ μιας χρήσης», ενώ η «Εφημερίδα των Συντακτών» σημείωνε ότι αυτά τα θέματα (της συνεννόησης) θα έπρεπε να έχουν λυθεί από καιρό, ανησυχώντας για την ικανότητα του πολιτικού συστήματος να εγκλωβίζει τα λαϊκά στρώματα στους στόχους του κεφαλαίου.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να προσδοκούν από τις διεργασίες που γίνονται στο αστικό «στρατόπεδο» για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, αλλά, αντίθετα, πρέπει να πάρουν τα μέτρα τους, οργανώνοντας χωρίς καθυστέρηση την πάλη και τη συμμαχία τους, για να βάλουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική και να περάσουν στην αντεπίθεση, με στόχο την ανατροπή του κεφαλαίου και της εξουσίας του.