«Η κυβέρνηση Τραμπ βλέπει την Κίνα κυρίως ως έναν μεγάλο ανταγωνιστή στον έλεγχο των υποδομών σε χώρες ζωτικής σημασίας. Από την αδιαφορία του παρελθόντος πήγαμε σε μια επιθετική πολιτική, που σύντομα θα αισθανθούμε και στη χώρα μας (...) Το μπρα ντε φερ θα είναι σκληρό και δεν προβλέπεται πολύ σαβουάρ βιβρ». Αυτά τα ...καθησυχαστικά έγραφε η «Καθημερινή» για τους ανταγωνισμούς γύρω από τον έλεγχο στρατηγικών υποδομών στη χώρα μας. Δυο μέρες πριν, το «Βήμα» περιέγραφε ως εξής το παρασκήνιο των επαφών με την κυβέρνηση Τραμπ για την Ενέργεια: Ενώ στην πρώτη επίσκεψη του Ελληνα υπουργού Ενέργειας στις ΗΠΑ τον ενημέρωσαν ότι υπάρχουν δύο ομάδες που πιέζουν τον Τραμπ είτε να μοιράσει με τη Ρωσία την προμήθεια του φυσικού αερίου στην Ευρώπη, είτε να τη μονοπωλήσει με αμερικανικό LNG, στο ενδιάμεσο «επικράτησε η ομάδα που πίεζε εναντίον της συνεργασίας με τη Ρωσία και η Ελλάδα αίφνης μετατράπηκε σε προνομιακό ενεργειακό εταίρο». Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η πλάστιγγα των ανταγωνισμών έχει γείρει ανεπίστρεπτα προς τη μεριά της όξυνσης και ότι η εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια - για την οποία η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα καμαρώνουν - βαθαίνει διαρκώς, ακολουθώντας τις προσδοκίες του κεφαλαίου να αναβαθμίσει τον ρόλο του στην περιοχή. Για τον λαό, όμως, επιβεβαιώνεται πως δεν υπάρχει χρόνος αναμονής, ούτε χώρος για άλλες αυταπάτες: Για να βγει από αυτό το επικίνδυνο κουβάρι πρέπει να συγκρουστεί με τα ευρωατλαντικά σχέδια, να κόψει με την πάλη του τον «κόμπο» της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής.

Σε έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου που μεθοδεύει την άρση του βέτο για ζητήματα «εξωτερικής πολιτικής και άμυνας», οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν «παρών». Μάλιστα η Ευρωκοινοβουλευτική τους Ομάδα ζητάει τα ρέστα, ισχυριζόμενη σε ανακοίνωσή της ότι τυχόν αντίθεση στην έκθεση σημαίνει «αντίθεση στην Κοινή Ευρωπαϊκή Αμυνα (...) στην οποία θα συμμετέχει η Ελλάδα και θα την προστατεύει από την Τουρκία». Στην πραγματικότητα, η «κατάργηση της ομοφωνίας» στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο έχει στόχο να παρακάμψει - έστω και προσωρινά - τις αντιθέσεις και τα ανταγωνιστικά συμφέροντα που μεγαλώνουν στο εσωτερικό της ΕΕ, ειδικά στα ζητήματα της «άμυνας», και να επιταχύνει την πολεμική προετοιμασία, μέσω και της στενότερης συνεργασίας με την πολεμική βιομηχανία της Τουρκίας. Σ' αυτό βάζει πλάτη το ΠΑΣΟΚ, που με τέτοια χρεοκοπημένα επιχειρήματα προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ενώ στηρίζει «με χίλια» την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας, όπως κάνουν η ΝΔ και τα άλλα κόμματα της ΕΕ. Γι' αυτό και σε προηγούμενη έκθεση - σχέδιο του Ευρωκοινοβουλίου για αλλαγές των Συνθηκών της ΕΕ είχαν ψηφίσει όλοι μαζί τις προτάσεις για κατάργηση της ομοφωνίας, «αμυντική ένωση», επέκταση αρμοδιοτήτων της ΕΕ κ.ά. Στον αντίποδα, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ έχει καταψηφίσει και αποκαλύψει τις μεθοδεύσεις, προειδοποιώντας για τις συνέπειές τους στον λαό.

Μία από τις πολλές «παράπλευρες απώλειες» για τον λαό από την ανάπτυξη της πολεμικής οικονομίας φαίνεται ότι είναι η παραπέρα αύξηση των τιμών των ακινήτων και της γης, που έτσι κι αλλιώς βρίσκονται στα ύψη! Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Γερμανία: Το εξοπλιστικό της πρόγραμμα απαιτεί επιπλέον 6 εκατ. τετραγωνικά μέτρα για την ανάπτυξη της εφοδιαστικής στρατιωτικής αλυσίδας και, σύμφωνα με τη «Handelsblatt», η αυξημένη ζήτηση για γη και κτίρια που θα αξιοποιηθούν για στρατιωτικούς σκοπούς θα παρασύρει προς τα πάνω τις τιμές, όχι μόνο σε αστικά κέντρα αλλά και στην ύπαιθρο. Ανάλογη ζήτηση υπάρχει και για νέους στρατώνες ή αποθήκες όπλων, αντίστοιχα με την αύξηση του στρατιωτικού προσωπικού. Συνολικά οι ευρωπαϊκές χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ θα χρειαστούν (με τα σημερινά δεδομένα) 37 εκατ. τ.μ. χώρου για υλικοτεχνική υποστήριξη. Από αυτά το 1/6 αφορά τη Γερμανία, που ισοδυναμεί με αύξηση 17% σε σύγκριση με τα σημερινά περίπου 30 εκατ. τ.μ. Αν και οι προδιαγραφές των στρατιωτικών εγκαταστάσεων είναι συγκεκριμένες, εκτιμάται ότι η αυξημένη ζήτηση θα επιδράσει συνολικά στην αγορά στέγης. Και όσους δεν ξεσπιτώσει η «ειρήνη» τους, θα το κάνει ο πόλεμος που ετοιμάζουν...