Το νομοσχέδιο για τη 13ωρη δουλειά και την «ευελιξία» προβλέπει μεταξύ άλλων την ελαστικοποίηση της ενιαίας καλοκαιρινής άδειας για τους εργαζόμενους. Στην ουσία την καταργεί, αφού δίνει τη δυνατότητα στον εργοδότη να τη «σπάει» σε 5ήμερα όλο τον χρόνο. Η κυβέρνηση παρουσιάζει ακόμα κι αυτό το αίσχος σαν «διευκόλυνση» για τους εργαζόμενους, περίπου δηλαδή σαν απαλλαγή από το ...μαρτύριο της «αναγκαστικής καλοκαιρινής άδειας». Από την άλλη, η κυβέρνηση επιτίθεται σε νεοδιόριστες εκπαιδευτικούς επειδή «τόλμησαν» να πάρουν άδειες λοχείας ή που ως εγκυμονούσες παίρνουν την άδεια που δικαιούνται. Δασκάλες που μετά από χρόνια ως αναπληρώτριες διορίστηκαν και επιτέλους είπαν να φτιάξουν οικογένεια, κατηγορούνται ότι ευθύνονται για τα χιλιάδες κενά τις πρώτες μέρες της σχολικής χρονιάς. Στον ιδιωτικό τομέα, λοιπόν, το νομοσχέδιο εξαϋλώνει την άδεια αναψυχής κι αυτό παρουσιάζεται σαν «ελεύθερη επιλογή». Στον δημόσιο τομέα γυναίκες εκπαιδευτικοί που επιλέγουν να κάνουν χρήση ενός ζωτικού τους δικαιώματος στοχοποιούνται με τον πιο προκλητικό τρόπο, προκαλώντας ερωτηματικά για το αν προμηνύεται να «κατοχυρωθεί» και γι' αυτές η παραπάνω ...ελευθερία. Οπως και να 'χει, η στόχευση δεν μπορεί να κρυφτεί: Δουλειά κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, διάλυση και των πιο στοιχειωδών κεκτημένων στο όνομα του «κόστους» για το κράτος και της ευελιξίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Γι' αυτό δεν πρέπει να μείνει σε «χλωρό κλαρί» η χυδαιότητα κράτους και κυβέρνησης. Η απεργία σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα την 1η Οκτώβρη να μετατραπεί σε κορυφαίο σταθμό για όλους τους εργαζόμενους!

Σε συνέντευξή του ο διοικητής της ΔΥΠΑ έπλεξε το εγκώμιο των «ημερών καριέρας», επειδή - όπως είπε - έχουν μετατραπεί σε θεσμό που έχει αγκαλιαστεί από τις επιχειρήσεις. Και πώς να μη γινόταν αυτό, αφού οι «ημέρες καριέρας» είναι για τους επιχειρηματικούς ομίλους κάτι σαν «νυφοπάζαρο», από το οποίο μπορούν να διαλέξουν φτηνό - ευέλικτο δυναμικό όλων των ηλικιών, και, καθώς οι προσλήψεις γίνονται μέσω προγραμμάτων ΔΥΠΑ, γλιτώνουν τους μισθούς και το κόστος των εργοδοτικών εισφορών. Η δε ανακύκλωση του εργατικού δυναμικού είναι μεγάλη, καθώς οι θέσεις αυτές στην πλειοψηφία τους είναι ορισμένου χρόνου. Κάπως έτσι το υπουργείο Εργασίας «μαγειρεύει» τους δείκτες της ανεργίας και κατασκευάζει ειδήσεις για «συνεχείς προσλήψεις». Αν όμως κοιτάξουμε λίγο καλύτερα τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και του ΣΕΠΕ, για κάθε 100 προσλήψεις γίνονται 95 απολύσεις! Ο διακαής πόθος των εργοδοτών για εργαζόμενους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους περνάει και από την κατάρτισή τους μέσα από τα σεμινάρια της ΔΥΠΑ «job ready», στα οποία οι «υποψήφιοι» αποκτούν δεξιότητες αλλά και το «σωστό εργασιακό προφίλ» που αρέσει στους εργοδότες. Δηλαδή να δέχονται αδιαμαρτύρητα μέχρι και 13 ώρες δουλειάς για τις ανάγκες των επιχειρήσεων, μόνιμη ευελιξία και να σκύβουν το κεφάλι για να ενσωματώνονται στις «εταιρικές κουλτούρες». Μεγάλο σχολείο τελικά η ΔΥΠΑ.

«Τσουχτερά» προβλέπεται να είναι τα τιμολόγια του ρεύματος τον Οκτώβρη και η λαϊκή οικογένεια, χαμένη στο χρωματολόγιο των τιμολογίων, θα πρέπει να λύσει ...τριτοβάθμιες εξισώσεις για να αντεπεξέλθει στο τεράστιο κόστος της Ενέργειας και συνολικά στην ακρίβεια. Από την άλλη, η κυβέρνηση χαμογελά πλατιά για την προσφορά της «Chevron» στα νότια της Κρήτης, στη Ρεβυθούσα που σύμφωνα με τον ΔΕΣΦΑ είναι «θεμέλιος λίθος της ενεργειακής ασφάλειας της ΕΕ» και τα σχέδια για μετατροπή της Ελλάδας σε κόμβο LNG. Σε όλα αυτά η στρατηγική σύμπλευση όλων των αστικών κομμάτων είναι δεδομένη, με την αντιπαράθεση να γίνεται για το προς τα πού θα κατευθυνθούν οι επενδύσεις και ποια μερίδα του κεφαλαίου θα ευνοηθεί περισσότερο. Καμία σχέση δεν έχουν τα επιχειρηματικά σχέδια και η αντιπαράθεση των αστικών κομμάτων με τα λαϊκά συμφέροντα. Οι «χρυσές» επενδύσεις των ομίλων σημαίνουν ακόμα περισσότερα κέρδη στις τσέπες τους, ακόμα πιο μεγάλη όξυνση των ανταγωνισμών για το ποιος θα βάλει στο χέρι τις πηγές και τους δρόμους Ενέργειας, ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας σε σχέδια και αντιθέσεις που μυρίζουν μπαρούτι.