Κατά δήλωση του Αλέξη Τσίπρα, «δεν αρκεί να εκφράζουμε τη λύπη μας» για την εξόντωση του Παλαιστινιακού λαού, αλλά πρέπει «να προχωρήσουμε άμεσα σε κυρώσεις κατά του Ισραήλ, αν θέλουμε να μιλάμε για αξίες». Ποιες «αξίες» επικαλείται ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ; Αυτές που υπηρέτησε ο ίδιος και η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ, όταν «έδενε» η «στρατηγική συμμαχία» με το κράτος - δολοφόνο, παίρνοντας τη σκυτάλη από το ΠΑΣΟΚ. Θυμίζουμε ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πήγε ένα βήμα πιο πέρα την οικονομική και στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, φροντίζοντας ταυτόχρονα να μείνει στο συρτάρι η ομόφωνη απόφαση της Βουλής το 2015 για την αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης, προκειμένου να μη στενοχωρηθεί ο Μπίμπι. Σ' αυτές τις «αξίες» παραμένει και σήμερα πιστός ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι αν προσπαθεί να ξεπλύνει τις ευθύνες του. Οπως δήλωσε κι ο Τσίπρας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, «τα όσα βλέπουμε σήμερα στη Γάζα ξεπερνούν κατά πολύ οποιοδήποτε ορισμό αυτοάμυνας»... Σφάξτε δηλαδή, αλλά με μέτρο, το μήνυμα στους Ισραηλινούς.

Ακόμα κι έτσι πάντως, η εργοδοσία διαμαρτύρεται και ζητάει να εξαιρεθεί κι από τις ...εξαιρέσεις! Είναι χαρακτηριστική η μουρμούρα των εργοδοτών στον κλάδο του Επισιτισμού για την 11ωρη υποχρεωτική ανάπαυση ανάμεσα στο σχόλασμα και την επόμενη εργάσιμη μέρα. Ακόμα κι αυτό το αρρωστημένο μέτρο της ΕΕ, που στην πράξη μεταφράζεται σε δουλειά μέχρι και 13 ώρες τη μέρα, θεωρείται «εμπόδιο» για την περαιτέρω ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου. Είναι χαρακτηριστικό το «μαύρο χιούμορ» στα σποτάκια εργοδοτικού φορέα του Επισιτισμού στη Β. Ελλάδα, με τα οποία τα αφεντικά παρουσιάζουν ως «παράλογο» το να εργάζεται το προσωπικό σε διαφορετικούς εργοδότες μέχρι και 13 ώρες τη μέρα, και ζητάνε να εφαρμόζεται το 13ωρο στον ίδιο εργοδότη. Την ίδια στιγμή βέβαια που η δουλειά χτυπάει «κόκκινο» και καταγράφεται τεράστια αύξηση των υπερωριών σε όλο τον ιδιωτικό τομέα, οι μέσοι μισθοί παραμένουν στα τάρταρα, αφού π.χ. από το 2021 μέχρι το 2024 εμφανίζονται μειωμένοι, παρά την «ψηφιακή κάρτα» και την αύξηση της καταγραφής των υπερωριών. Αρα και περισσότερη δουλειά και μικρότεροι μισθοί... Αυτό είναι το πραγματικό «success story» για κυβερνήσεις και επιχειρηματικούς ομίλους, που συμπυκνώνει την απογείωση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Πανηγυρίζει η κυβέρνηση για την αύξηση των καταγεγραμμένων υπερωριών μετά την ενεργοποίηση της «ψηφιακής κάρτας εργασίας» και στον Τουρισμό. Μιλάμε για μια αύξηση - μόνο τον Μάρτη και μόνο στον Τουρισμό - κατά 637,6%, που αποτελεί την πιο επίσημη παραδοχή ότι η εργοδοσία ξεσαλώνει και ότι το κράτος και οι κυβερνήσεις ούτε θέλουν ούτε μπορούν να ελέγξουν ουσιαστικά ακόμα και τη στοιχειώδη τήρηση των ωραρίων. Ομως, φανερώνονται κι άλλα στοιχεία από τα πανηγύρια της κυβέρνησης, αφού η «ψηφιακή κάρτα» έρχεται μαζί με τους νόμους που κάνουν ακόμα πιο φτηνές τις υπερωρίες τα τελευταία χρόνια. Οπότε το «νόμιμο» αυτό ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου «κοστίζει λιγότερο» και άρα είναι πιο ελκυστικό για την εργοδοσία. Υπενθυμίζεται ότι με τον αντεργατικό νόμο του 2021 οι υπερωρίες έγιναν ακόμα πιο φθηνές, ενώ δόθηκε η δυνατότητα η όποια «πρόσθετη εργασία» στη μερική απασχόληση να γίνεται και «διακεκομμένα». Επομένως, η εργοδοσία μπορεί να προσλαμβάνει εργαζόμενους μειωμένου ωραρίου και «νομιμότατα» να τους κρατάει για επιπλέον ώρες στη δουλειά όποτε χρειάζεται, κάτι που της έρχεται φθηνότερα από ό,τι αν προσλάμβανε εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης. Σαν να μην έφταναν αυτά, η κυβέρνηση έφερε και μειώσεις στις ασφαλιστικές εισφορές των υπερωριών, ώστε αυτές να κοστίζουν ακόμα λιγότερο για την εργοδοσία.